POLEN's NOODLOT. AKKERTJES 160 officiëele landenwedstrijden. Eén Nederlander zag Katyn. Wat is er overgebleven van alle schoone beloften? Mogelijkheden van een landing- Eenvoudige^schildering een onomstootelijk bewijs van den Sovjet-moord. „De laatste der Mohikanen" ^ltud verpakt TOEN Polen na den vorigen oor log uit zijn asch verrees, dankte het deze verrijzenis alleen aan den angst der geallieerden voor een krachtig centraal Europa. Het Pool- sche gebied was voordien verdeeld geweest over Duitschland, Oosten rijk en Rusland. Het Russische ge deelte was door de Duitschers ver overd en de Sovjets hadden het bij den vrede van Brest-Litovsk aan hen afgestaan. Een van de eerste vijanden die het verjongde Polen te bestrijden kreeg, was de UdSSR. In den beginne van de twintiger ja ren heerscnten er in Polen vrij ver warde toestanden, die alleen daar in reeds een uiting vonden, dat men als staatshoofd Paderewski koos, die ten slotte een geniaal piamst was, doch als staatsman nog al eenige ge breken had. Van deze verwarringen maakten de Sovjets gebruik en pleeg den een inval. Slechts met de uiter ste inspanning en als door een won der gelukte het den Polen hun zelf standigheid te handhaven. Op den duur kwam dan de lei ding in handen van maarschalk Pil- sudski, een man met politiek in stinct. Pilsudski wist ten slotte eeni- ge rust en orde tot stand te brengen en onder zijn leiding kwam Polen eenigszins uit zijn Eni heid. Ten slotte had ontstaan van Polen evengoed trouwens als het ontstaan van Tsje- cho-Slowakije alleen in de hand gewerkt, omdat beide staten als het ware uit het Duitsche organisme ge sneden waren en als zoodanig dienst moesten doen als voorposten der entente-bewaking. De angst der Po len voor een krachtig Duitschland welke angst zijn wortels vond in het besef, dat een krachtig Duitsch land wel eens aanspraak zou kun nen doen gelden op gebieden, die werkelijk ten onrechte in Poiplsche handen waren dreef hen in de armen der Engelschen. Pilsudski's politiek testanient. PILSUDSKI echter zag in, dat er voor Polen veel meer heil te verwachten viel van een goede ver standhouding met Duitschland en bij zijn dood liet hij dan ook in zijn po litiek testament uitdrukkelijk den wensch vernemen, dat Polen, een goede verstandhouding met Duitsch land moest kweeken. De kolonelscamarilla, die na den dood van den maarschalk het heft in handen kreeg, sloeg echter uit drukkelijk dezen wensch in de lucht. Zij droomden van een oorlog tegen Duitschland, dat zij zich misleid door de joodsche gruwelpropaganda als militair zeer zwak voorstel den. Deze oorlog stelden zij zich wel degelijk voor als een aanvalsoorlog, waarhij Polen een groot gedeelte van Duitschland veroveren en in bezit' zou nemen. Men ging zoo ver, dat men openlijk in Warschau kaar ten te koop aanbood, waarop het „nieuwe Polen van na den oorlog" te zien was en dit nieuwe Polen strekte zich uit tot aan Frankfort. De provocaties van Polen. het weinig moeite Polen tot provo caties te krijgen. Een ieder herinnert zich nog wel de reeksen moorden op Volksduitschers en ten slotte de weigering een auostrada te laten aanleggen door den corridor. Het resultaat is nog versch in ieders ge heugen: in plaats van een glorierij ken opmarsch naar Berlijn te kunnen houden, werd het Poolsche leger in 18 dagen volledig schaakmat gezet. Doch niet alleen net DuitschPool sche conflict werd op deze voor de Polen uiterst onverwachte wijze op gelost. Ook de UdSSR meldde zich. Nadat ongeveer twintig jaar, gele den het Sovjet-imperialisme in Europa in Polen zijn eerste neder laag geleden had, was het zorgvul dig uit de publieke belangstelling gehouden. Met de komst van Stalin als alleenheerscher aller Sovjets werd er geschermd met het ver haal van mwendigen opbouw. Vol gens de berichten had het leger al leen maar een verdedigende taak en was als zoodanig afgericht en opge leid. Camouflage. ■pHANS weet men, dat dit alles f slechts camouflage geweest is. Zoodra zich dan ook een gunstige gelegenheid voordeed, meldde zich Stalin als interessent en in eerste instantie gelukte hem dan ook een aanzienlijke gebiedsuitbreiding: de Baltische landen. Oost Polen en Bes- sarabië werden bezet. Millioenen Poolsche burgers en soldaten wer den uit de bezette Poolsche gebieden weggevoerd. En nu begon het spel met de inmiddels in Londen opge doken emigrantenregeering. In den grond van de zaak was Stalin er van overtuigd, dat er nooit meer sprake van Polen zou zijn. Vandaar, dat het Poolsche officierscorps kalm geliqui deerd werd. Vandaar ook, dat de rest van het Poolsche leger en de Poolsche burgerij rustig naar Sibe rië verdween om daar waarschijnlijk als slaven gebruikt te worden. Al leen tegenover de buitenwacht werd nog een soort schijn in acht geno men. Er bleef een soort gezantschap der' emigrantenregeering aan Stalin s hof verkeeren, er was sprake van wederopbouw van Polen na den oor log en er was sprake maar dan ook alleen sprake van vrijgave der Poolsche militairen en burgers. De geëmigreerde Polen bleven blind voor alle waarschuwingen. En zelfs toén uit alle aanduidingen bleek, dat Engeland zich neerlegde bij een Sovjet-Europa, bleven de emigrantenpolen hou en trouw zwe ren aan hun Engelschen bondgenoot. Polen werd wakker. PAS de ontdekking van den moord in het woud van Katyn heeft hen wakker gemaakt. Voor het rap port van de internationale commis sie konden zelfs de emigranten de oogen niet sluiten. Eindelijk wordt het hun duidelijk welk een dubbel spel zoowel de Sovjets als de Anglo- Amerikanen met hen gespeeld heb ben. Doch thans is het te laat. De Poolsche emigranten zijn op dood spoor gerangeerd. De geheele geschiedenis is een duidelijk bewijs voor de perfidie, waarmede Engeland gebruik maakt van het 'potentieel van andere naties, om hén zoodra hun waarde voor Engeland verloren gegaan is rus tig te laten vallen. Voor de onafhankelijkheid van Polen ging Engeland in September 1939 in den oorlog. Welk een enthou siasme ontketende deze geste! Iedere kleine natie voelde zich geborgen in een bondgenootschap met deze edel aardige natie. En thans? Wat is er overgebleven van alle beloften? Polen en niet alleen Polen is door de Engelschen prijs gegeven aan de sovjets. Ondanks het feit, dat men zich er in Londen wel degelijk van bewust is, wat dit beteekent voor cultuur en volk. De zoozeer ge prezen grootmoedigheid blijkt ten slotte een vuig en koelberekenend egoïsme te zijn. Europa kan niet ge red of geholpen worden door En geland. Europa kan alleen maar zich zelf helpen. Uit de Poolsche affaire blijkt zonneklaar, dat een zege der geallieerden een Sovjet-Europa be teekent met al de gevblgen van dien. De gevolgen "zelf blijken uit de toe standen in de Baltische landen, in Polen, in Bessarabië en in de UdSSR zelf en tevens uit de graven te Ka tyn en elders. Voor dit afgrijselijke lot en voor dezen ondergang der Westersche cultuur kan alleen maar 'n in zichzelf vereenigd Europa zich bewaren. Polen's noodlot is het Mene Thekel aan den wand. Europa moet dit verstaan. Na deze waar schuwing kan niemand meer zich verstoppen achter drogredenen. Een ieder die thans nog zich verzet tegen een vereend Europa, pleegt verraad aan eigen zaak, aan eigen toekomst. Ve. Windhandel Anno 1943. Dezer dagen is met betrekking tot de huur en verhuur van een groot winkelpand aan Beverwijk's ver maarde winkelboulevard, de Bree- straat, een voorstel aanhangig ge maakt, dat in wezen heel erg doet denken aan de beruchte jaren 1634- 1637, toen de dwaze tulpenhandel hoogtij vierde. Bij een bespreking omtrent de ver lenging der huur van een winkel is het voorgekomen, dat de eigenaar het voorstel deed, de huursom gedu rende den verderen duur van den oorlog niet langer in klinkende munt te doen geschieden, doch daarvoor maandelijks in de plaats te stellen: één pond thee, één pond koffie en één pond boter. Niet meer en niet minder. Desal niettemin is de huurder niet inge gaan op dit merkwaardige aanbod en heeft hij er de voorkeur aan gege- v.en, ook in het vervolg zijn huur penningen te voldoen op de tot dus verre gebruikelijke wijze. Deze moderne Shylock heeft Gode zij dank misgegrepen. De militaire medewerker van de Curentul te Boekarest houdt zich bezig met de Engelsch-Amerikaansche illusies ten aanzien van de mogelijk heid eener landing op Europeeschen bodem. Tegen een eenvoudig bruggahoofd als de Duitschers en Italianen in Tunis hadden opgericht, zoo schrijft hij, en dat door een beperkt aantal troepen verdedigd werd, waren de Engelschen en Amerikanen genood zaakt, drie leger, een heele vloot en een aanzienlijk aantal vliegtuigen, en één Amerikaansch alsmede de naar Afrika te zenden en deson danks konden zij dit bruggenhoofd pas na zes maanden in bezit nemen. Het spreekt vanzelf, dat een landing van strijdkrachten aan de Europee- sche kust nog een heel andere ope ratie is. Zij eischt heel andere mid delen en voorwaarden. Zij zou voor af de allerzwaarste offers vereischen, alvorens begonnen kan worden met de krijgsverrichtingen aan de kusten van Europa, die deAsmogendheden uiterst sterk hebben gemaakt en waar zij over heel andere middelen van verdediging beschikken dan het geval was in Noord-Afrika, een tweede rangsfront, gelegen aan een periferie, En de „vergeten", ontmoeting. \V» Het „Revue der Sporten" vertelt deze week, dat het Nederlandsehe voetbalelftal 160 officieele wedstrij den gespeeld heeft en dat daarbij 273 spelers hun plicht hebben gedaan. Bovendien zegt het blad zijn er nog negen officieuze wedstrijden gespeeld, die eigenlijk door iedereen als volwaardige interlandwedstrij den beschouwd worden, maar niet op de officieele lijst der F.I.F.A. ge plaatst zijn. Totaal dus 169 wedstrijden! En eigenlijk zou men nog één wedstrijd aan dit totaal moeten toevoegen, maardeze eene wedstrijd staat nergens vermeld, behalve 'n het Voetbaljaarboekje 1938. waarin Adriani Engels dezen „vergeten wedstrijd als volgt versloeg: Vermoedelijk zullen velen wel eens hebben nagegaan hoeveel in ternationale wedstrijden ze in hun leven hebben bijgewoond. Er zijn er natuurlijk enkele bij, die in het ge heugen blijven liggen zooals de 2-1 zege op Engeland in 1913, de beide Olympiade nederlasen tegen Uru guay in 1924 en 1928, de 5-2 triomf op den Ierschen Vrijstaat in 1934 en de Milaneesche nederlaag tegen de Zwitsers in het zelfde jaar, de beide overwinningen in Parijs (1931 en Een afbeelding van een der nieuwe lo ten voor de derde loterij ten bate van Winterhulp Nederland, waarvan de verkoop vandaag door het geheele land zal beginnen. Evenals de vorige maal zullen deze loten ln zes series, elk van een millioen stuks, worden uitgegeven. CNF-Meijer-Pax m Prof. de Burlet over zijn onderzoek van het Poolsche massa-graf. Voor een groot aantal vertegen woordigers van dè' Nederlandsehe pers en enkele genoodigden heeft prof. dr. H. M. de Burlet, hoog leeraar in de anatomie aan de rijks universiteit te Groningen, die als eenige Nederlander deel uitmaakte van de internationale commissie van deskundigen, welke een onderzoek instelde bij het Poolsche massagraf in het bosch van Katyn bij Smo lensk, in sobere, maar daardoor nog scherper beschuldigende bewoordin gen zijn indrukken over zijn be zoek aan dit Sovjet-moordbosch weergegeven. Prof. de Burlet gaf allereerst te kennen, dat de commissie-leden zeer zeker ter zake kundig waren. Van belang oordeelde hij, dat de meesten van hen aanvankelijk zeer sceptisch stonden tegenover de berichten, die uit Smolensk over den massa-moord der Sovjets waren binnen gekomen. Niettemin hebben alle commissie leden na eigen aanschouwing en on derzoek erkend, dat de Duitsche mededeelingen volkomen juist zijn geweest. Tol te Graft verdwijnt. ITandaag wordt, krach- tens een besluit van den burgemeester van Graft, den heer van Staveren, na verkregen overeenstemming met den Rjjks en Prov. Wa terstaat, de tol te Graft opgeheven. In 1852 ver kregen de gemeenten de Rijp en Graft toestem ming voor het heffen van tolgeld, als compen satie voor de onder houdskosten van den weg van de Rijp, door Graft tot den Noord- eindermeerdijk. In 1869 zegde de Rijp de over eenkomst op en in 1870 besloot Graft den tol voor den weg ln de ge meente te handhaven, waarvoor de Koninklijke goedkeuring werd ver kregen. Tot 1925 stelde de raad regelmatig de tolheffing vast. Graft dat slechts ruim 1000 zielen telt en een oppervlakte heeft van 1100 H.A., behoort tot de oudste dorpen in NH. In de 16de eeuw, toen dit oude land nog door meren werd om geven, werd daar, evenals in het nabije de Rijp, de vischvangst uitgeoefend en woonden daar zelfs eenige walvischvaarders. Het was toen een welvarend gemee- nebest, waarover de be roemde drooglegger onzer meren, de waterbouwkun dige Jan Adriaanszoon Leeghwater, in zijn: „E®n Cleijne Chronijck van de dorpen Graft en de Rijp" een en ander vertelt. Leeghwater bouwde daar ook het fraaie raadhuis, dat een juweeltje van 17-eeuw- sche architectuur kan wor den genoemd, evenals de door Leeghwater gebouwde raadhuizen te de Rijp en Jisp. In het begin van deze eeuw werd dit in verval ge raakte raadhuis, dank zij het initiatief van burge meester Romijn, met behulp van Rijksmonumentenzorg gerestaureerd. Iedere toe rist die eenig gevoel heeft voor bouwkunst, staat, in dit thans armelijk aandoen de van landbouw- en vee teelt levende dorp, in be-, wondering voor dit gedicht in steen. Weinig is er in den loop der eeuwen in het landelij ke dorpje veranderd. De tand des tijds had op Graft geen vat. Zoo bleef ook de tol, die door de bevolking en die van dé omgeving als een obstakel werd gevoeld. In 1931 werd onder leiding van den veearts S. Sieswer- da, den graanhandelaar D. Nat en den arts S. P. M. v. Leeuwen het recht tot tol heffing van de gemeente gepacht en geen tol geheven, zoodat Graft twee jaar zon der tol is geweest. Daarna werd echter het verouderde instituut weer in eere her steld. Thans, nu de taak van den gemeenteraad door den burgemeester wordt uitge oefend, is voor de ophef fing geen besluit van een raadsmeerderheid meer noo- dig en verdwijnt, als wij het wel hebben, de laatste tol in Noord-Holland boven het IJ. De ouderen onder ons herinneren zich nog wel hoe in elk dorp langs den Rijksstraatweg van Alk maar naar Haarlem een tol stond. Het Rijk was als Overheid de eerste die be- begreep dat in het moder ne verkeer de tollen niet gehandhaafd konden blijven. Het duurde nog vele jaren vóór verschillende gemeen ten volgden, maar langza merhand verdwenen toch de tollen tusschen Beverwijk en Heemskerk, Limmen en A- kersloot, Alkmaar en Eg- mond, Egmond a.d. Hoef en Egmond aan Zee, Alkmaar en Bergen, Heerhugowaard en Broek op Langendijk en de beruchte Zaansche tol. In het Gooi sneuvelden, dank zij een krachtige ac tie van automobilisten on der leiding van Ploris Vos en anderen, verschillende tollen. Vooral de strijd tegen den tol te Naarden ontwik kelde zich als een Gooische revolutie. In de omgeving van 's-Gravenhage vindt men nog verschillende tollen, die echter door het tot stand komen van nieuwe wegen hun beteekenis hebben ver loren. Ofschoon wij veel voor het historisch geworde- ne gevoelen, zijn wij toch overtuigd, dat niemand het besluit van burgemeester van Staveren, om den tol te Graft op te heffen, zal be treuren. Tollen zijn nu een maal in het moderne verkeer ongewenschte verkeersob stakels. Ten aanzien van het tijdstip waar op de Sovjets de duizehden Pool sche officieren hebben vermoord, verklaarde prof. dr. Burlet, dat dit vrij nauwkeurig kon worden vast gesteld. In ieder geval bleek onom stootelijk, dat de officieren minstens drie jaren geleden in het massagraf gelegd moeten zijn. Er stonden na melijk hoornen boven 't graf, waar van vaststond, dat ze er drie jaar ge leden gepoot waren. Voorts was aan de lijken te zien, dat ze reeds een drietal jaren daar gelegen hadden Bovendien waren de identiteitepa pieren, de brieven en kranten, die men op de nog gekleede slachtoffers vond, alle van ouderen datum. Sie raden als horloges en ringen waren alle verdwenen! De papieren waren echter evenzoovele herkenningsmo gelijkheden. De bolsjewisten hebben vergeten deze paperassen aan de slachtoffers te ontnemen. Waren zij er zoo zeker van het offensief tegen het Westen tot een goed einde te brengen, zoodat toch nimmer een haan naar deze schanddaad gekraaid zou hebben? De bolsjewisten hebben weinig consideratie gehad met de aan hen overgeleverde Poolsche officieren. Een doode wordt meestal op den rug ter ruste gelegd, maar deze menschen, die allen met het beruchte nekschot uit een revolver gedood waren, heeft men voor het meeren- deel met gebonden handen op den buik in het graf gelegd. Een graf had een afmeting van 30 bij 8 meter, andere graven waren van vrijwel dezelfde grootte. Tot dusver heeft men een vijftal van deze graven gevonden, doch vermoe delijk zullen er nog wel meer bloot gelegd worden. Zoo vond men ook reeds een graf met doodgeschoten Russen. Hoeveel slachtoffers hier dus in totaal gevallen zijn, is zelfs niet bij benadering te schatten. Dat het er vele duizenden zijn, staat even wel vast De bevolking van de streek rond Smolensk en Katyn wist reeds lang het bestaan van deze graven, doch durfde nimmer te spreken, uit angst voor bolsjewistische wraaknemin gen. Langzamerhand echter is de éen na den ander aan het praten geslagen it ten slotte fjeslagen met het gevolg, dat men en slotte na eenige vroegere, veirgeefsche pogingen eindelijk op de juiste plek aan het graven kon gaan. Van een archeologische vondst, zooals de vriendelijke propaganda wilde beweren, is hier geen sprake, zoo zeide prof. De Burlet. De uni formen spraken hiervoor een te dui delijke taaL Maar bovendien ken den de doktoren nog wel iets van lijkschouw! Commentaar op de eenvoudige, maar daarom des te treffender woorden van dezen Nederlandschen geleerde, is overbodig. De berichten en vaststellingen van zoovele zijden hebben het reeds onmogelijk ge maakt te twijfelen aan de juiste toedracht van den gewetenloozen moord in het bosch van Katyn. Te duidelijker wordt dit alles slechts indien men beseft, dat de uit Polen gesleepte officieren in de ■Unie ve Sovjet-I vermoord, de andere De laatste uren van het tolhek in de Dorpsstraat te Graft zijn geteld. Zondag zal de laatste tol in Noord- Holland boven het ij verdwenen zijn. (Foto Kuiper). Polen uitgehongerd werden, maar zooals thans bekend geworden is de Poolsche joden opnieuw de we reld zijn ingezonden om van Mos kou, Londen en New-York uit hun misdadig spel met de niet-joodsche volkeren voort te zeggen. Gok hier dus de strijd tegen de Westersche beschaving, onze cultuur, in alle consequenties. Zelfs den Polen in Engeland en Amerika gingen de oogen open. getuige het optreden van Sikorski en zijn breuk met Moskou. Het westen kan onderlinge ver schillen hebben, tegen dezen ge- meenschappelijken vijand, den jood- schen bolsjewist, eischt het zelfbe houd één optreden: den gemeen- schappelijken strijd. 1936) en een paar van de meer da., vijftig wedstrijden tegen onze „voet bal-erfvijanden" uit België, maar er zijn ook verschillende onbelangrijke en reeds spoedig in de vergetelheid weggedoezelde matches van het Ne derlandsch elftal in deze lange reeks, die bij de thans verschijnende nieuwe uitgaaf van het Voetbaljaarboekje alweer met een vijftal is uitgebreid. Het was evenwel bij dat nagaan van het totaal aantal dat we in onze memorie stuitten op een interland wedstrijd, die niet in Hirschman's boekje stond en toch wis en waar achtig gespeeld is, te Amsterdam nog wel en in het Olympisch jaar 1928 ten aanschouwe van een record-aan tal toeschouwers. Een laagterecord dan, want welgeteld 97 toeschouwers zagen het Nederlandsch elftal in de officieele oranje-shirts een 3-2 zege behalen, welke niet in onze voetbal- annalen is geboekstaafd. Aangezien we zelf tot deze 97 oog getuigen behoorden, willen we hier merkwaardigheidshalve eens wat vertellen over dezen vergeten wed strijd. waarin de Nederlandsehe kleu ren verdedigd werden door de Boer, van Run, v. d Zalm. Kools. Vis, Krom. Smeets, Tap. Freeze, van der Griendt en Weber. allen behoorend tot de groep van 22 spelers, wier na men opgegeven waren voor 't Olym pisch voetbaltournooi 1928. De tegen- partil was de geheele Olympische voetbalploeg van de Ver. Staten van Noord-Amerika, zoodat hier op de aanplakbiljetten sprake had kunnen ziin van den eersten en tot dus ver eenig gebleven voetbalwed strijd NederlandAmerika, indien. er aanplakbiljetten waren geweest en indien er tevoren zelfs maar eenige publiciteit aan dezen wedstrijd was gegeven. Dat nu was 't extra merkwaardige: er was tevoren in de kranten heele- maal niet over gesproken of geschre ven, zoodat geen enkel voetballief hebber wist, wat hij miste. Een wed strijd „met gesloten deuren" was het ook weer niet, want de hekken van het Aiaxveld. dat voor Nederland Amerika op Vrijdag 1 Juni 1928 uit verkocht was. stond wagenwijd open. men kon gratis het Nederlandsch elftal zien voetballen, nadat men slechts enkele dagen tevoren vele kostbare guldens benevens een nacht wake bij het plaatskaartenbureau in de Ned. Handel Maatschappij had moeten offeren om van een anderen interlandwedstrijd der oranieploeg getuige te mogen zijn. namelijk Ne derlandUrugauy op 30 Mei 1928. Deze wedstrijd NederlandUnited States of North America is ons bijge bleven als de meest komische inter landwedstrijd. dien we in onze zes tienjarigen journalistieken loopbaan hebben aanschouwd, het was aan Ne derlandsehe zijde een volslagen reac tie op den zenuwsloopenden kamp te gen Urugauy en ongetwijfeld de al lerslechtste wedstrijd, die odit een Nederlandsch elftal in officieele oran jeshirts (de spelers waren niet ver momd als Zwaluwen) ten beste heeft gegeven. Boven het peil der derde klassecompetitie kwam men geen mo ment uit, ook al door dat de Yankees na hun Olympisch debuut (een 11-2 nederlaag tegen Argentinië 1) nog niet veel meer begrepen hadden van de fijnere knepen der voetbalsport. De Nederlandsehe ploeg, miste welis waar diverse cracks als v. d. Meulen. Denis en van Heel, maar ze telden toch tien spelers, die allen reeds met meer of minder succes de oranjekleu ren hadden gedragen, terwijl de elfde weliswaar een debutant was, maar dan eentje, die voorbestemd was tot een langdurige loopbaan in het Ned. elftal, te weten Sief van Run. De Amerikanen begonnen „net echt" met een gemeenschappelijk gebed in de middencirkel en een Yankee-krijgs kreet als begroeting aan de leege stoe len en banken op het in een warm zonnetje bradende Aiax-veld: de Ne derlandsehe spelers hadden echter al gauw in de gaten, dat ze op hun slof jes konden winnen en daarom kuier den ze wat in het veld rond met zoo nu en dan een slappe poging om den bal te raken, ze trapten ongeveer even vaak raak als mis, ze maaiden de madeliefjes weg op het ongescho ren Aiaxgazon, ze trapten enorme gaten in de warme zomerlucht en ze namen een heilzaam zonnebad als de bal niet in de buurt was. Tusschen de bedrijven door maak ten de Hollanders viif goals: Freeze (2 X) en v. d. Griendt bii den Ameri- kaansehen doelverdediger, onze backs van Run en v. d. Zalm bii hun eigen doelman, klaarblijkelijk om de Ame rikanen ook wat te gunnèti en de drie Yankeesupporters op de tribune niet heelemaal te ontmoedigen. Dank zil die twee in eigen doel getrapte bal len was de uitslag nog heel schappe lijk: met slechts 3-2 won het Neder landsch elftal onder leiding van scheidsrechter Katoen, die als grens rechters de steun had van Ratje Ver- legh en vanhoofdconsul Boeljon, die daarmee plots weer naar ziin oude liefde van clubgrensrechter was te ruggekeerd. Degenen, die Amerika met 11-2 van Argentinië hebben zien verliezen in het Olympisch voetbaltournooi 1928, zullen zich wellicht nog den Yankee- doelreus herinneren, die met glans de twee meters haalde en nog net onder de lat kon doorloopen. Hooge ballen hield deze doelman feilloos, van lage ballen had hij een principieele afkeer omdat hii daarbij ziin twee-meter gestalte ongeveer dubbel moest vou wen, schuivers liet hij dus gemaks halve loopen Slechts één hooge tal ontsnapte hem uit nonchalance: dat was. toen hii uitloopend, een bal naar de zijlijn gooide, daar stond toevallig de blonde Schiedammer v. d. Griend, die onmiddellijk een boogballetie te rugstuurde. dat in het net zeilde, ter wijl de doelreus ln zijn volle onschuld ergens bii de penaltystip de veter van ziin linkerschoen zat dicht te knoo- pen. Voor de toeschouwers was het een amusante middag: een der 97 vond het zelfs een „wedstrijd om te smul len" omdat hii aan Nederlandsehe zijde boelion. vis(ch). kooUs) en zalm ontdekt had wat Inderdaad een sma keliik maal beduidt. Er werd veel ge> lachen door de „anderhalve man en een paardekop" langs het lijntje, vooral toen deze paardekop zich uit breidde tot een geheel paard, dat tij dens den wedstrijd Nederland-Ame- rika doodgemoedereerd binnen stap te. Ziedaar wat ons jn het geheugen is blijven hangen van den zonderling sten interlandwedstrijd, die ooit door het Nederlandsch elftal Is gespeeld en die zelfs zoo zonderling was. dat men hem naderhand klaarblijkelijk ver donkeremaand heeft uit de N.V.B.- annalen. hoewel toch de nauwelijks belangrijker vriendschappeliikp wed strijd Nederland-Egypte, dertien da gen later op het Sparta-veld te Rot terdam gespeeld, wel voor de historie ls vastgesteld. 1 Elk „AKKERTJE" is verpakt ln een cartonnen doosje, zooala hiernaast afgebeeld wordt. Let daar goed op! Dg Nederlandsehe Pijnstillen MOLESTVERZEKERINGEN voor Gebouwen, Inboedel», Inventa rissen, vaartuigen, enz. Bedrijfsschade en huurdervfng, ook voor binnen vaartuigen. Persoonlijke ongevallen. Geld, geldswaarden en pre* ciosa. HalfjaarlijKsche Schaflereaellng! Totaal werd reed, verzekerd voor ruim GULDEN Voegt daarbij ook Uw belang en vraagt Inlichtingen bij uw Assurantie bezorger I fABRI KANTE, Ö.V. H0U/IÏPHAHMA. DEVENTER1 citroen -sinaasappel-frambozen een heerlijke frissche limonade, die Uzelf thuis kunt bereiden, of bestellen in café of restauranfl VEffiOOPKANTj N V. ,/l f«, F. I. TEMPEE STADSKANAAL U heeft teservekracht noodig En daarvoor zorgt een pak Flox Voedingsvlokken, die gaar en al uit het pak komen en die met water of melk een heerlijke pap vormen. Houdt twee maizenabonnen apart voor het reuzenpak Flox» IV.ASCHOLTEN-S. FABRIEKEN tUfc Verkoop P. C. Vis Co. Postbus 489 - Amsterdam. Als een boek is zonder blaren^ Een piano zonder snaren, Als een fiets Is zonder banden, Als een vork is zonder tanden, Als een motorfiets zonder benzine. Zoo is schoonmaak, zonder Glorlne I hot wondermiddel voor de Bchoonmaak!

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Dagblad voor Noord-Holland : Alkmaarsche editie | 1943 | | pagina 3