Van Vijand tot Bondgenoot.
De neergang van ons Vaderland.
Het wereldgebeuren.
De neergang van ons
vaderland.
De roeping der Beweging.
1931—1943.
Geelkerken herdenkt de
gevallenen.
Hauptbereichsleiter Stöhr
spreekt.
Sovjets vielen tevergeefs
aan.
Nieuwe terreuraanval op
Sofia.
Verduister v. 16.308.30.
Gen. Rommel in Oenemarken.
Op inspectiereis.
Telegrammen tusschen leiders
van Drielandenpact.
Vervolg rede van
Mussert.
En nu het mij niet mogelijk is aan
ieder hunner deze onderscheiding
persoonlijk uit te reiken, geloof ik te
handelen in den geest van allen, als
ik dit nu doe aan mijn eersten me
dewerker en plaatsvervanger, Van
Geelkerken, dien ik uitnoodig daar-
toen hier op het podium te komen.
De Beweging is niet te begre
pen, wanneer wij haar beschou
wen als iets, dat op zichzelf staat,
dat een doel heeft in zichzelve.
De Beweging vervult een rol in
het groote drama van dezen tijd,
het wereldgebeuren. Alleen hij,
die begrip heeft van dit wereld
gebeuren, is in staat van dit hoo-
ge standpunt uit te overzien den
toestand van land en volk en de
roeping die de Beweging in dit
tijdsgewricht te vervullen heeft.
Daarom acht ik het nu mijn eerste
taak dit historisch gebeuren in
groot formaat met U te bezien, om
vandaar uit onze stellingen te be
trekken.
Er is niemand, die niet weet, dat
Europa in een strijd staat op leven en
dood met den Sovjet-kolos eenerzijds
en Amerika-Engeland anderzijds.
Wat is Europa?
Ons continent zal men zeggen.
Er is een Amerikaansch continent
beheerscht door de Vereenigde Staten,
een Oost-Aziatische leefruimte be-
heerscht door Japan en een enorm
Aziatisch continent grootendeels be-
heerscht door de Sovjets. Ziet men op
<de wereldkaart deze kolossen, dan
komt de vraag op of Europa wel een
continent is. Geografisch is Europa
niets meer dan het westel. schiereiland
van het enorme Aziatische continent.
Dit schiereiland van de Zee van Azow
tot de Finsche Golf is niet meer dan
het tiende deel van het Aziatisch con
tinent en heeft geen natuurrijke ooste
lijke grens, die een goed verdedigbare
afscheiding vormt. Daarom staat Eu
ropa door de eeuwen heen steeds weer
bloot aan het gevaar van een Aziati
sche overstrooming. Niettemin is deze
westelijke zoom van Azië reeds sinds
onheuglijken tijd het groote cultuur
centrum der wereld. Wat zou de we
reld zijn zonder de Europeesche be
schaving, de Europeesche cultuur?
Hoe durft die ontaarde zoon van Eu
ropa, Amerika, zijn moeder in den rug
aanvallen, als zij zich verdedigt tegen
het grootste gevaar, dat haar ooit uit
Azië bedreigde?
De bedreiging uit het Oosten.
Zooals gezegd: meermalen is Euro
pa reeds van uit Azië bedreigd. Uit
de laatste 2000 jaren zijn de meeste
aanvallen de volgende:
1. De Hunnen begonnen 200 jaar na
het Degin onzer jaartelling op te
rukken naar het bekende Oosten en
hadden 250 jaar later vrijwel geheel
Oost- en midden-Europa in handen.
Toen drongen zij het Donau-dal in,
staken den Rijn over, namen stor
menderhand Metz en bedreigden
reeds Orleans. Op de Catalaunische
velden, tusschen Chalon aan de
Marne en Troyes werden zij eerst
tegengehouden door de vereenigde
EuroDeesche machten van die dagen,
de Westgoten onder Theoderik de
Eerste; de Romeinsche legerscharen
in hoofdzaak samengesteld uit Fran-,
ken, Bourgondiërs en andere Ger
manen onder den veldheer Aetius,
versloegen Attila. Daardoor werd
Europa gered.
2. De M o o r e n staken in 711 de
Straat van Gibraltar- over. De West-
goten, de toenmalige heerschers ^an
Spanje, werden verslagen. Zij trok
ken over de Pyreneeën Frankrijk
binnen en werden in 732 door Karei
Martel bij Poitiers verslagen. Ech
ter eerst in 1492 komt een einde aan
de overheersching van Spanje.
3. De Mongolen kwamen weder
om in het begin der 13de eeuw naar
Europa onder aanvoering van Djen-
gis Khan, d.w.z. wereldheerscher
Nadat Rusland vas onderworpen,
trokken de Mongoolsche horden moor
dend, brandstichtend, plunderend
Polen binnen en werd o.a. Krakau
verbrand. Maar wederom maakten
de Europeesche volkeren front tegen
den Aziatischen indringer. In 1241
komt het bij Liegnitz tot een beslis-
senden slag tusschen de Mongolen
en de Europeesche legerscharen. Op
het critieke oogenblik had Europa
de handen ineengeslagen en gewon
nen.
4. De Turken staken in 1358 de Par~
danellen over en bezetten Galipoli.
In 1403 werd de Turksche sultan
verslagen door den Mongolenhoofd-
man Timoer Lenk. De latere ineen
storting van dit Mongolenrijk open
de de mogelijkheid om den inval in
Europa voort te zetten. Het Oost-
Romeinsche rijk moest de vlag in
1453 strijken. In 1529 stonden de
Turken voor de poorten van Wee-
nen. In 1683 belegerden de Turken
voor de tweede maal Weenen. Ten
slotte werden zij eerst in 1687 ver
slagen door den genialen veldheer
des keizers, Eugenius van Savoye.
Viermaal is de vloedgolf gekomen
en doorgedrongen tot in het hart van
Europa. Alleen met de grootste inspan
ning is het gevaar gekeerd. Ditmaal is
het gevaar grooter dan ooit te voren.
Het bolsjewisme is niet anders dan de
nieuwe levensvorm van de millioe-
nenmassa's van Oost-Europa en Noor
delijk Azië. Stalin is de Djengis Khan
en de Attila van onzen tijd. Hij put
uit een reservoir van 200 milioen men-
schelijke wezens en een enorm grond-
stoffenpotentiaal over een onmete
lijke ruimte waar geheel Europa in
kan ronddraaien. De Europeesche
techniek is hem door Europeanen en
Amerikanen geleerd. Tienduizenden
tanks, vliegtuigen en kanonnen be-
hooren tot zijn wapenen.
Doel der Sovjets.
Men moet toch wel zeer naief zijn
om te denken, dat het Sovjet-doel
daarin bestaat om het Oostelijke rand
je van Europa te veroveren en toe te
voegen aan het onmetelijke Sovjet
rijk en dat daartoe ongetelde millioenen
van zijn onderdanen door hem worden
opgeofferd. Het is duidelijk en on
weerlegbaar, dat de verovering van
Europa en Noord-Afrika het eerste
dnel is, om daarna de wereldrevolutie
te voleindigen.
Wat de overstrooming van Europa
door de Sovjets beteekent is evenmin
een geheim. Het beteekent het einde
van de Europesche beschaving, het
einde der Europeesche volkeren. De
methode is eenvoudig en doeltreffend.
De geheele intelligentia en de bour
geoisie worden afgeslacht of naar Si
berië vervoerd om in de bosschen en
de mijnen te werken tot zij in den
meest letterlijken zin zijn gecrepeerd.
De vrouwen worden toegewezen aan
de half en heel Aziatische stammen.
De kinderen worden tot bolsjewieken
gemaakt. Na één generatie zijn er geen
Europeesche volkeren meer.
Nooit is het gevaar voor het voort
bestaan van Europa grooter geweest
dan nu. Het is de plicht van ieder
Europeesch volk om daartegen front
te maken en mede te werken aan de
verdediging van Europa.
Europa kent geen eenheid
Zou Europa solidair zijn, dan zou
met vereende krachten de oorlog reeds
tot een goed einde gebracht zijn. Het
is de tragiek van dezen tijd, dat zelfs
in het aangezicht van bet grootste ge
vaar Europa nog geen eenheid kent
Het groote krachtcentrum van Euro
pa is Duitschland, dank zij het natio-
naal-socialisme. dank zij Adolf Hitler
Europa zou reeds verloren zijn, als er
geen nationaal-socialisme gekomen
was Wij kunnen het niet anders zien
dan als de laatste kans, die God aan
Europa geeft om behouden te blijven
en daarvoor danken wij den Schepper
eerbiedig, doordrongen van den plicht
om onze krachten in te spannen in de
ze worsteling.
Niet alleen dat Europa niet solidair
is, maar Engeland heeft zich verlaagd
tot springplank van Amerika om den
dolkstoot van de joden uit New Yors
toe te brengen in den rug van Europa.
Het is duidelijk, dat Amerika, na
uitschakeling van Europa, het Britsch
imperium wil overnemen om daarme
de een Amerikaansche wereldmacht
te stichten, die de helft van de wereld
beheerschen zal, welke de Sovjets
niet, althans voorloopig niet, in bezit
kunnen nemen.
Het is een schandelijk verraad
aan Europa, dat Engeland bereid
is Europa aan de Sovjets over te
leveren. Door dit verraad verliest
het zijn imperium aan Rooseyelt.
Maar wat wilt ge? Tot nu toe' zijn
de Sovjets de eenige macht ge
bleken, die eenigermate tegen
Duitschland op kon Wanneer de
Duitsche weermacht het daartegen
zou afleggen, wie zal dan verder
de Sovjets tegenhouden?
De vraag stellen is haar beant
woording. Niemand.
Deze staalharde feiten hebben een'
einde gemaakt aan de romance van
Augustus 1941, toen Roosevelt Chur-
cill ontmoette, in een door bergen
omzoomde baai, ergens op den Atlan-
tischen Oceaan", om voor de schare
van onnoozele toeschouwers het sprook
je op te voeren van het „Atlantic
Charter" vrede en gerechtigheid be
lovend aan alle volkeren volgens het
oude recept van Wilsons 14 punten.
Sindsdien zijn twee jaren voorbijge
gaan. „The Times", de spreekbuis van
de Engelsche regeering, betoogde, dat
de kleine staten maar niet op herstel
van de souvereiniteit moesten reke
nen en dat zij zich maar niet moesten
opwinden, wanneer zij zouden moeten
verdwijnen. Dit werd zelfs Van Klef-
fens te gortig, die zich verstoutte een
ingezonden stuk in The Times te
schrijven, waarin hij vroeg, waar 2, 3
of 4 staten het recht vandaan haalden
om over het lot van de vele menschen
der kleine naties te beslissen.
Het Sovjet-Russische agentschap
Tass verklaarde:
„De moderne techniek eischt een
politiek van groote ruimten. Voor
taan zal de wereld beheerscht wor
den door een klein aantal groote
mogendheden. Voor Groot-Brittan-
nië, een wereldmogendheid, heeft
Europa geen belang en de politiek
van het Europeesche evenwicht
wordt nutteloos, ten eerste omdat zij
meer en meer technisch onuitvoer
baar wordt, en vervolgens omdat de
beslissingen van de toekomst zich
op een ander gebied ontwikkelen.
Een verdrag dat Europa zou her
stellen in den ouden vorm, zou te
gen Sovjet-Rusland zijn gericht. En
geland moet er dan ook van af zien
Europa te herstellen zooals het was
en Engeland moet zich losmaken
van al de verplichtingen, die het in
dien zin op zich genomen heeft. Si-
korski, de Gaulle en de koningen in
ballingschap, de gekroonde hoofden
zonder glans, zijn, evenals het At
lantic Charter, ballast welke over
boord geworpen moet worcfen, even
als het beginsel van de vrijheid d r
kleine volkeren".
En zoo rolt de bal verder van de
baai in den Atlantischen Oceaan waar
het Atlantic Charter werd geboren, tot
Teheran, waarheen de heeren Roose
velt en Churchill moesten reizen om
van aangezicht tot aangezicht te mo
gen staan tegenover den modernen
Djengis Khan: Stalin.
Over de kleine volkeren werd niet
meer gerept. Slechts was er sprake
van „samenwerking tusschen ons drieën
bondgenooten".
Wat Smuts wilde.
Geheel hiermede in overeenstem
ming verklaarde de renegaat Smuts
dezer dagen voor de Parlementaire
F npire-Vereeniging, dat gestreefd
moet worden naar een drie-eenheid
van de Vereenigde Staten, de Sovjet-
Unie en Engeland. Duitschland zou van
de kaart worden weggeveegd, Frank
rijk zou nimmer meer als groote mo
gendheid herrijzen, slechts Engeland
en de Sovjet-Unie zouden in Europa
overblijven.
Smuts vervolgde:
„De Sovjet-Unie is de nieuwe kolos
in Europa, die over dit continent
voortschrijdt. Haar macht zal te grooter
zijn, doordat ook het Japansche rijk
niet meer zal bestaan en ieder even
wicht van krachten dus ook in het
Oosten, zal zijn verdwenen."
Zoo staan de zaken en niet anders
Er is geen sprake meer van onduide
lijkheid. Als de Duitsche weermacht
en de daarmee verbondenen niet in
staat zijn om de Sovjets tegen te hou
den, bestaat er binnenkort geen Europa
meer. Het gaat om het zijn of niet-zijn
van Europa.
Europa vecht voor zijn leven tegen
de horden uit het Oosten en de rene
gaten uit het Westen. In deze worste
ling behoort ieder, die zich van zijn
verantwoordelijkheid bewust is, te
staan in het Europeesche front.
Wij hebben te staan in den Neder-
landschen sector van het Europeesche
front. Alleen daardoor is het moge
lijk het vaderland op te heffen uit
zijn nood van heden, waarin het ge
stort is door een regeeringsstelsel dat
onmachtig was en regeerders, die geen
begrip hadden van de eischen van de
zen tijd.
Dat wij een dieptepunt van ons na
tionaal bestaan hebben bereikt is dui
delijk, of het het diepste punt is, hangt
er van af of hier 't tweede front komt,
dat Stalin ongetwijfeld van Churchill
zal hebben verlangd. Wanneer er een
Engelsch-Amerikaansche invasie in Ne
derland komt, is dit de voltooiing van
onzen neergang. Het spreekt vanzelf,
dat dan ons vaderland tot een blaedig
slagveld wordt, waar de burgerbevol
king zwaar te lijden zal hebben en om
zoo te zeggen geen steen op den ande
ren blijft. Vergeleken daarbij zal het
zwaar geteisterde Italië er nog frisch
en vroolijk uitzien. Het is mij onbegrij
pelijk dat er in Nederland zulke onna
denkende, dwaze menschen zijn, die ho
pen op een tweede front.
Gelukkig is de Duitsche weermacht al
jaren lang bezig om de kust in zoo ster
ken staat van verdediging te brengen,
dat de Angelsaksers zich nog wel twee
maal zullen bedenken voor zij tot lan
dingspogingen zullen besluiten. En hier
mede is tevens antwoord gegeven op de
simpele, domme opmerking, die men na
Mei 1940 zoo dikwijls hoorde: „Wat doen
die Duitschers hier, laten ze naar hun
eigen land gaan, wij hebben ze toch niet
geroepen".
Zij zijn gekomen niet voor hun plezier,
maar omdat zij komen moesten, omdat
een aan Engeland hoorige regeering niet
bereid en niet in staat was om de kust
te verdedigen tegen Engelsche invasie.
Als de Duitschers niet gekomen waren,
was ons land reeds lang een slagveld.
Dit is, afgezien van de paar oorlogsdagen
in Mei, nu gelukkig tot nu toe voorko
men.
Vazal van Engeland.
Tijdens de Fransche revolutie week
Prins Willem V van Oranje naar Enge
land uit en gelastte vandaar uit, hoewel
hij daartoe de bevoegdheid miste, aan al
le gouverneurs en commandanten der ko
loniën om deze over te geven aan de
Engelschen. Dit is geschied en Ceylon en
de Kaap hebben wij nooit meer terug
gezien. Van dien tijd af zijn wij vazal
van Engeland geweest, ook wel genoemd
de sloep, bengelend aan het Engelsche
slagschip. De rol van Nederland in den
z.g. Volkenbond van Geneve, was niet
anders dan die van dienaar van Enge
land. De sancties tegen Italië in het jaar
1935 werden aangevraagd door Nederland
op aanwijzing van Engeland. Toen de
Nederlandsche regeering na 1918 de for
ten van Kijkduin en Vlissingen wilde bou
wen, waarvoor de kostbare bewapening
reeds was aangevoerd, moesten de ka
nonnen, die millioenen gekost hadden,
aan efen jood voor een appel en een ei
verkocht worden, want Engeland ver
bood de verdediging van onze kust.
Onze strijd tegen het Belgisch Verdrag
in de jaren 19251927 was niet anders
dan ons verzet tegen de aanmatigingen
van Frankrijk over Nederlandsch terri
toir, welke aanmatigingen de Nederland
sche regeering met een benauwd gezicht
geslikt had.
De boycot van Duitsche waren na 1933,
de bemoeilijking van uitvoer naar
Duitschland van groenten, boter enz. was
niet anders dan een onderdeel van de
economische omsingeling van Duitschland
door Engeland en consorten. Een voor
aanstaand regeeringsman zei eens: onder
neutraliteit verstaan wij, dat wij oorlog
willen met niemand, maar in leder geval
niet met Engeland. Onder die omstandig
heden kon het niet anders of Duitsch
land moest hier komen, wilde het niet
op een kwaden dag door de Engelschen
en Amerikanen van Nederland uit in de
flank worden aangevallen.
Zij zijn dan ook gekomen en hebben
Nederland in enkele dagen bezet. Alles
is zoo gegaan zooals wij. nationaal-socia-
listen, dit reeds jaren hadden voorzien
en ons volk daarvoor, helaas tevergeefs,
hadden gewaarschuwd.
De heeren regeerders deden wat hun
voorgangers tiidens de Fransche revolu
tie hadden gedaan, zij vloden naar Lon
den.
De sukkelaars, die zij achter lieten,
troostten elkander met deze geheimzin
nige wijsheid, dat zij met bloedend hart
gegaan waren, dat zij graag gebleven
zouden zijn. maar zij moesten Indië voor
ons behouden.
Ons Indië in den oorlog.
Toen de oorlog tusschen Japan en Ame
rika uitbrak, verklaarde Koningin Wil-
helmina aan Japan den oorlog. Een daad
waartoe zij niet meer gerechtigd was.
Ook hier haantje de voorste als in 1935
1n Genève. de gehoorzame dienaren van
Engeland Japan heeft dit een maand
lang genegerd er* eerst op 12 Januari
1942 een officieele verklaring gepubliceerd
waarin o.m. gezegd wordt:
Ofschoon de Janansche ree-eerlng aan
de Ver. Staten en het Britsche Rijk
den oorlosr heeft verklaard. heeft zij er
van afgezien tot vijandelijke maatre
gelen tegen Neder!.-Tndie over te gaan.
Zil heeft dit gedaan in het onr^rhte
verlangen 700 mogelijk te vermüden.
dat ook de bewoners v?n Nederl^ndsch-
Indië door de versehrikk?neen van den
oorloe zouden worden geteisterd. De
regeering van Nederla«dsch-T"d'ë heeft
echter aan de Jaoaosche regeering me
degedeeld. dat zij zich genoodzaakt zag,
met bet oog on de beginnende vijan
delijkheden van Janau tegenover de
Ver. Sl"oten en het T*r?tc-ntie wr»ar-
tnede Nederlard«;ch-Tnd'ë onofsrheiden-
lijk is verbonden, te ronstateeren
tusschen Japan en Nederiandsch-Indië
de staat van oorlog bestaat.
De afloop Is ons allen bekend: de vloot
grootendeels in den grond geboord, dui
zenden offerden hun leven, geheel Indië
werd bezet: tienduizenden zijn sindsdien
in krijgsgevangenschap. Ik waag het te
betwijfelen of het voor hun verwanten
een troost is te weten dat de roemruchte
admiraal Bernhard von Biesterfeld heeft
doen weten, dat hij zich naar Indië had
willen begeven, doch dat ziin schoonmoe
der hem niet heeft willen laten gaan.
West-Indië is door de Ver. Staten be
zet. Wat er van de handelsvloot over zal
zijn, weten we niet. Veel in ieder geval
niet: oDgevaren /grootendeels. zeker.
Zoo is de toestand van ons vaderland
nu. Uit dezen staat van vernedering en
ontreddering het op te werken tot nieu
we levenskans en nieuwe levensmogelijk
heid, is een taak zóó zwaar, dat het moe
dige harten vergt en sterke knuisten.
Het is dp roeping der Beweging om deze
te vervullen.
Het was vóór de verkiezing van 1937,
dat wij schreven: Zonder de N. S. B.
heeft dit volk geen toekomst meer. Wij
zijn er over gehoond. En nu? Als er geen
N.S.B. was, zou ze onmiddellijk ,jmoeten
worden gesticht om op zich te nemen de
zorg voor de toekomst van volk en va
derland.
Het is deze zorg, die de drijfveer was
en is voor al onze handelingen. Den
weg vrij maken voor een nieuw Neder
land in een nieuw Europa. Ziedaar onze
roeping.
De weg, dien wij te volgen hebben,
ligt klaar en duidelijk voor ons, hij is In
rechte lijn het vervolg van den weg, dien
wij al deze twaalf jaren gegaan zijn.
Grondslag is de absolute noodzakelijk
heid van de Europeesche solidariteit en
die laat zich niet denken zonder de Ger-
maansche solidariteit. Het vinden van de
synthese tusschen deze noodzakelijke so
lidariteit in grooter formaat zonder ver
lies van den volkschen eigen aard en 't na
tionale zelfrespect, ja met versterking
daarvan, dat is het, waar het op aan
komt en waarin de Beweging het geheele
volk heeft voor te gaan, ja, waarin zij
wellicht een voorbeeld kan zijn voor an
dere Europeesche volkeren.
Om op dien weg voor te willen gaan
met de verwachting gevolgd te zullen
worden, Is dit een aanmatiging onzer
zijds, door niets gerechtvaardigd?
Neen, dat is zij niet. Twaalf jaar lang
hebben wij den juisten koers gevolgd en
ik zou aan de Beweging, aan allen die
daarvoor geleden en gestreden hebben,
te kort doen als ik de bewijzen daarvan
nu achterwege zou laten. Getuigenis van
de noodzaak der Europeesche solidariteit
hebben wij jaar ln jaar uit afgelegd.
(Zie vervolg pagina 3).
Het was niet mogelijk gebleken
één groote landelijke bijeenkomst
te organiseeren, ter herdenking van
het 12-jarig bestaan der N.S.B.,
zoodat volstaan moest wor
den met een samenkomst in de
hoofdstad der Beweging, van waar
uit naar elf andere plaatsen in ons
land, waar op hetzelfde tijdstip
©veneens herdenkingsvergaderingen
plaatsvonden, het gesproken woord
telefonisch werd doorgegeven, zoo
dat de aanwezige nat.-socialisten in
den lande toch met elkaar verbon
den waren.
Uiteraard ging de grootste belang
stelling uit naar de Utrechtsche sa
menkomst in de zaal van „Tivoli" aan
de Kruisstraat, waar zoowel de Rijks
commissaris als de Leider het woord
hebben gevoerd.
Nadat tot twee uur de zaal zich vul
de en o.m. ook alle hooge Duitsche en
Ned. autoriteiten hun plaats hadden
ingenomen, onder wie de Duitsche ge
zant Otto Bene, SS Obergruppenführer
Rauter, Gen.-Kommissar dr. Wimmer,
de nieuw-benoemde leider van het
Arbeitsbereich der N.S.D.A.P, in Ne
derland, Dienstleiter Ritterbusch en
vrijwel alle hooge nat.-socialistische
functionarissen, had voor de binnen
komst van den Rijkscommissaris en
den Leider de vlaggenopmarsch plaats,
waartoe alle aanwezigen zich van hun
zetels verhieven en den groet brachten.
De gemachtigde van den Leider,
Leeuwenberg, opende de vergadering.
Ond r stormachtige toejuichingen be-
tr. ''en hierna de Rijkscommissaris en
de Leider met hun staven de zaal De
vergadering zong den hoogen autori
teiten geestdriftig het lied „Wij zijn
de zwarte soldaten" toe. Hierna wer
den op plechtige wijze de nationale
vlag door Jeugdstormers en de eere-
vlag door leden van de Germaansche
SS in Nederland binnengedragen.
In een korte rede heeft allereerst de
plaatsvervangende Leider, Van Geelker
ken, de gevallenen herdacht. Hij her
innerde er aan, hoe 13 jaar geleden
Mussert zijn strijd om het hart van het
Nederlandsche volk begon en hoe de
Leider zich sindsdien alle moeite had
gegeven om met zijn nu tot tien
duizenden strijders aangegroeide Be
weging het nat.-socialisme bij de
rest van de volksgenooten ingang te
doen vinden. Ik breng, aldus spr., van-
al deze historische plaats, dank aan
Mussert, die den moed had en het zich
tot een roeping rekende een begin te
maken. Nooit heelt hij geweifeld. Doch,
zoo vervolgde spr., wij zijn ook de tien
duizenden opgenoemde strijders er
kentelijk voor het leit, dat zij ondanks
alles pal zijn blijven staan. Zij hebben
meer dan hun plicht gedaan en hun
opgaal ten volle volbracht, al was het
alleen al, omdat zij den Leider onder
alle omstandigheden trouw zijn geble
ven.
Beseft het Nederlandsch» volk wel,
zoo riep Van Geelkerken uit, waarom
het gaat? Er moest toch iets gebeuren,
ons volk moest toch weer vasten grond
onder de voeten hebben? De N.S.B. is
er om ons volk een nieuwe levenskans
te geven!
Hierna herdacht spr. d» gevallen
kameraden.
Na een oogenblik van stilte zelde
spr. verder, dat hun offer noodzake
lijk was, willen we als volk niet ver
gaan. Nog viert het geheele volk de
zen dag niet mee. De meesten staan
onverschillig, al zijn er ook, die maar
één wensch hebben, n.l. dat het nat.-
socialisme niet zal overwinnen. Dezul
ken begrijpen nog steeds niet, dat zij
door de „uitspraken" van de geallieer
de conferenties bij den neus worden
genomen.
Wij nat.-socialisten hebben begrip
voor den harden strijd van het Duit
sche volk en de verbonden volkeren.
Het is noodig, dat ook wij ons aan
deel leveren, ook al wil de Führer
dan alleen maar vrijwilligers. Onvrij
willig behoeft geen Nederlander mee
te vechten, omdat dat strijdig zou zijn
met den Germaanschen geest. Europa
moet weer socialistisch worden en
daarvoor kunnen en mueten alleen de
besten zich inzetten.
Wij hebben nu, zoo eindigde Van
Geel erken, 12 jaar strijd achter ons.
Opgewekt gaan we het 13e jaar bin
nen. Er zal van ons stuk voor stuk
veel gevraagd worden. Het gaat er uit
eindelijk om voor ons volk een waar
dige plaats ln Europa te bemachtigen.
(Applaus).
Namen» de N.S.D.A.P, voerde Haupt
bereichsleiter Stöhr het woord. Spreker
zeide:
Ik heb de eervolle opdracht om van
daag op den twaalfden verjaardag van
de oprichting der Nationaal-Socialis-
tische Beweging der Nederlanden de
groeten over te brengen^ van den Lei
der der partijkanselarij, Reichsleiter
Bormann en van de N.S.D.A.P.
Het is juist een maand geleden, dat
de N.S.D.A.P. voor de twintigste maal
den negenden November herdacht, den
dag waarop voor het eerst Duitsche
nationaal-socialisten hun leven gaven
voor hun idee en voor Adolf Hitler.
Zij herdachten dien dag midden in
een worsteling van hun kameraden
aan de fronten met een machtigen vij
and. Gij herdenkt vandaag in een even
ernstig en beslissend uur voor u en
uw volk den dag,'waarop de vanen uwer
Beweging voor het eerst werden ont
plooid. Wij zijn dankbaar en verheugd
geweest, dat gij den negenden Novem
ber 1943 gekozen hebt om uiting te
geven aan de solidariteit en lotverbe-
bondenheid van de Duitsche en Neder
landsche nationaal-socialisten. Even
dankbaar en verheugd is echter thans
ook de N.S.D.A.P., waarvan ik hier
de woordvoerder ben, om getuigenis te
kunnen aflegden van haar verwachting,
dat idee en doelstelling, wil en weg
van uw strijd tot eenzelfde overwin
ning mogen leiden.
Twaalf jaar van strijd liggen achter
u. Vóór ons ligt ons doel, dat wij te
zamen, schouder aan schouder, zullen
bereiken. Zeker van onze verbonden
heid in den strijd, wenschen wij Duit
sche nationaal-socialisten u vandaag
toe, dat de herinnering aan de door
stane gevechten uw overtuiging van de
overwinnende kracht der nationaal-
socialistische idee moge sterken, dat
door strijd en verzet uw gemeenschap
nog harder en nauwer aaneengesloten
moge worden en dat dan weldra de
dag moge komen, waarvoor wij allen
strijden en werken, de dag der over
winning. (Applaus).
Terreuraanval op Emden.
HOOFDKWARTIER VAN DEN
FÜHRER. 12 Dec. (DNB). - Het opper-
bevel der weermacht deelt mede:
„Ten Zuiden van Kertsj hebben
de bolsjewisten opnieuw een nach
telijke landing beproefd. Zij mis
lukte in het afweervuur van alle
wapenen, waarbij 12 landingshoo-
ten werden vernield.
Ten Oosten van Kirowograd zette
de vyand over een breed front zijn
aanvallen voort. Zjj werden in
verbitterde gevechten afgeslagen,
waarby 68 Sovjetpantserwagens
werden stukgeschoten. Nieuwe vij
andelijke aanvallen bft Tsjerkassy
bleven eveneens zonder resultaat.
In het gevechtsgebied van Sjito-
mir en Korosten namen onze troe
pen stormenderhand talrijke plaat
sen. Aan de rest van het Oostelijke
front vonden geen groote gevechts
handelingen plaats.
De luchtmacht opereerde met gecon
centreerde formaties gevechts- en
slagvliegtuigen overdag en des nachts
tegen den vijandelijken aanvoer te land
en te water en vernietigde talrijke
zwaargeladen treinen en een aantal
sleepbooten.
Aan het Zuid-Italiaansche front kwam
het ook gisteren slechts tot plaatselijke
gevechten. Vijandelijke aanvallen aan
weerskanten van Venafro en aan de
Adriatische kust werden afgeslagen.
Formaties Amerikaansche bommen
werpers deden gisteren overdag een
tei'reuraanval op de woonwijken van
de stad Emden. In hevige luchtgevech
ten en door luchtdoelgeschut werden
24 vijandelijke vliegtuigen, voor het
meerendeel zware viermotorige bom
menwerpers, neergeschoten. In den
afgeloopen nacht vlogen enkele stoor-
vliegtuigen over West-Duitschland."
Het weermach'tberïcht van Zaterdag
luidde:
Bij Kertsj veroverden Duitsche en
Roemeensche troepen in den aanval
een nieuwe domineerende hoogte.
Nieuwe landingspogingen der bolsje
wisten werden door eenheden van het
leger in samenwerking met marine-
artilleriepramen en kustbatterljen van
de marine verijdeld. Hierbij werden
15 volgeladen landingsbooten tot zin
ken gebracht.
De heen- en weergolvende afweer-
gevechten ten Zuidwesten van Kre-
mentsjoeg duren met onverminderde
hevigheid voort. Talrijke vijandelijke
pantserwagens werden stukgeschoten,
In het gebied van Tsjerkassy werden
den geheel en dag zware vijandelijke
aanvallen afgewisseld met eigen tegen
aanvallen. Hierbij verloor de vijand
behalve vele dooden 24 pantserwagens
In het gebied van Sjitomir en
Korosten won de eigen aanval in
weerwil van hevige tegenaanvallen
der bolsjewisten verder terrein.
Tusschen Pripet en Berezina was
de vijandelijke aanvalsactie giste
ren zwakker. Enkele plaatsen wer
den al aanvallende genomen. Er
werden gevangenen gemaakt en
buit behaald. Aan het overige Oos
telijke front werden slechts aan de
meerengte ten Zuiden van Newel
levendigere plaatselijke gevechten
gevoerd.
De in den centralen sector van het
front in den strijd geworpen Pom-
merscJi-Mecklenburgsche 292ste Infan-
serdivisie onder bevel van generaal-
majoor John en de Silezische 5e pant
serdivisie onder bevel van generaal-
majoor Decker hebben een schitterend
aandeel ln de tijdens de afgeloopen
weken in den centralen sector behaalde
afweersuccessen.
Aan het Zuid-Italiaansche front ont
stonden bij levendige actie van artil
lerie en luchtmacht alleen in den sec
tor ten Zuidwesten van Venafro en aan
de Adriatische kust levendigere ge
vechten. Verscheidene vijandelijke
aanvallen werden afgeslagen en een
kleine penetratie afgegrendeld.
Boven het Italiaansche front schoot
de luchtdoelartillerie van de lucht
macht gisteren 9 vijandelijke vliegtui
gen neer.
Van vijandelijke vliegtuigen, die
overdag het NederlandschDuitsche
grensgebied en in den afgeloopen nacht
West-Duitschland aanvielen, werden
er 6 vernietigd.
Formaties van de Duitsche lucht
macht vielen ln den nacht van 10 op
11 December doelen in Zuidoost-Enge-
land aan.
EngelschAmerikaansche vliegtui
gen hebben gistermiddag een nieuwen
terreuraanval ondernomen op de Bul-
gaarsche hoofdstad, waarbij vooral de
arbeiderswoonwijken van Sofia getrof
fen werden. Kort na afloop van den
luchtaanval bezocht koningin-moeder
Johanna de bij den aanval gewonde
inwoners der stad in het Volkszieken
huis. De regenten prins Cyril en gene
raal Michoff alsmede de minister
president en de overige ministers be
gaven zich terstond naar de geteister
de stadswijken. In de vergadering vén
de Sobranje verklaarde min.-president
Bosjiloff, dat de vijandelijke aanval,
evenals de vorige aanvallen, het
leven van vrouwen en kinderen heeft
gevergd.
14 Dec.: Zon op 8.40, onder 16.26 uur.
Maan onder 10.42, op 19-15 nur.
BURGEMEESTERSBENOEMINGEN.
Het Rijkscommissariaat deelt mede:
De Rijkscommissaris voor de be
zette Nederlandsche gebieden heeft
den burgemeester van Hilversum, jhr.
mr. Ernst von Bönninghausen op zijn
verzoek eervol uit zijn ambt ontslagen
en benoemd tot burgemeester te Tub-
bergen (Overijssel). In zijn plaats
heeft de Rijkscommissaris voor de be
zette Nederlandsche gebieden den
burgemeester van Egmond aan Zee
Egmond-Binnen en Bergen, G. J. H
Fijn, onder gelijktijdig eervol ontsla"
uit zijn tegenwoordig ambt, beno:r"
tot burgemeester van Hilversum.
Orbis/Holland/Pw m
De inspectie van de Duitsche verde
digingsinstallaties in Jutland door
gen.-veldmaarschalk Rommel heeft
in alle militaire kringen in Europa
en daarbuiten zeer de aandacht ge
trokken, zoo verklaart de militaire
correspondent van *"het DNB, Martin
Hallensleben. Hij schrijft:
Het feit, dat juist gen.-veldmaarschalk
Rommel op het huidige oogenblik de
uitbreiding en de paraatheid der Duit
sche verdedigingsinstallaties in Noord-
Denemarken inspecteert, heeft onge
twijfeld een diepere beteekenis.
Men zegt niet te veel, wanneer men
veronderstelt dat deze inspectie gezien
moet worden in verband met de con
ferenties van Teheran en Cairo, waar
duidelijk naar voren is gekomen hoe
zeer aan denK vijandelijken kant de
tijd dringt en hoe weinig - Stalin met
het oog op de onverzwakte Duitsche
militaire kracht tevreden is over het
optreden van de Anglo-Amerikanen
op het Italiaansche oorlogstooneel.
Het tweede front!
In Teheran, dat beseffen de Duitsche
militairen zeer goed, is door Stalin
een militair program voorgelegd,
waarin als voornaamste punt de vor
ming van een tweede front door de
Engelschen en Amerikanen tegen
Duitschland, d.w.z. tegen Europa, voor
komt. Ook al beteekent deze eisch
van Stalin tenslotte de bankroetver
klaring van de bolsjewistische zomer
en herfstoffensieyen, toch beteekent
deze eisch tevens ook een ondubbel
zinnig dictaat aan het adres van de
strijdkrachten van Roosevelt en Chur
chill. Doch ook afgezien van dezen
dwang bestaat er naar het oordeel
van de Duitsche militaire deskundigen
voor Engeland en Amerika eenvoudig
de noodzakelijkheid om thans de sche
mering van halve militaire maatrege
len en beslissingen te verlaten en ein
delijk in een groote actie op het Euro
peesche slagveld te verschijnen.
Duitschland is paraat.
De Duitsche maatregelen hiertegen
zijn sedert lang genomen. De strijd
krachten voor een evenredigen Duit-
schen tegenslag hebben allang haar
stellingen betrokken. In kringen van
den groot-Duitschen generalen staf
verwacht men de Anglo-Amerikanen,
juist omdat zij zich in den militair
pijnlijken toestand van den dwang be
vinden, ook op de onwaarschijnlijkste
punten van het continent. Men houdt
van Duitsche zijde rekening met alle
mogelijkheden. In zooverre moet het
door den Führer aan generaal-veld-
maarschalk Rommel gegeven bevel als
symptomatisch beschouwd worden. Het
beteekent niet, dat alleen de Duitsche
afweerparaatheid in Denemarken in
afwachting is van een vijandelijke in
vasie. Wat dit betreft, is ook het Duit
sche communique duidelijk genoeg
door de verklaring, dat de inspectie
van de in Denemarken gebouwde
Duitsche stellingen tijdens de afge
loopen dagen heeft plaatsgevondendus
reeds tot het verleden behoort.
Daar het hier ongetwijfeld een spe
ciale opdracht betreft, die Rommel ge
kregen heeft, mag men aafinemen, dat
de Duitsche generaal-veldmaarsehalk
ook nog verdedigingsinstallaties op
andere bepaalde punten van het lange
Europeesche verdedigings- en aan
valsfront heeft geinspecteerd.
Ter gelegenheid van den tweeden ver
jaardag van het Duitsch-Italiaansch-Ja-
pansche wapenbondgenootsehap heeft
de Führer het volgende telegram gezon
den aan den Tenno:
„Op den tweede i verjaardag der on-
derteekening van het verdrag van bond
genootschap tusschen Duitschland, Ja
pan en Italië verzoek ik uwe majesteit,
mijn oprechte wenschen te -anvaarden
voor het verde-e succes van de zegevie
rende Japansche wapens. Tevens geef ik
opnieuw uiting aan mijn vaste overtui
ging, dat de vrijheidsstrijd van onze
volkeren voor een rechtvaardige nieu
we ordening in Europa en Oost-Azië be
kroond moge worden door de eindover
winning van onze verbonden strijd
krachten".
De Führer aan den Duce: „Ter gele
genheid van den tweeden terugkeer van
den dag waarop het nationaal-socialis-
tische Duitschland. het fascistische Ita
lië en het keizerrijk Japan zich ver-
eenigden tot een onontbindbare strijd
en lotsgemeenschap, zend ik u mijn har
telijkste groeten en wenschen. Ik denk
hierbij aan uw onvermoeid werken in
den strijd tegen de gemeenschappelijke
vijanden en verbind daarmede de uiting
van mijn onwrikbare overtuiging, dat de
eindoverwinning der landen van het
Driemogendhedenpact voor onze volke
ren een gelukkige en vrije toekomst zal
waarborgen. In kameraadschappelijke
verbondenheid, uw Adolf Hitler".
De Führer aan Tojo: „Heden zijn twee
jaren verloopen sinds Duitschland, Ja
pan en Italië gemeenschappelijk beslo
ten, den hen opgedwongen oorlog tegen
ae Ver. Staten van Noord-Amerika en
Engeland tot aan de definitieve over
winning voort te zetten. In herinnering
aan dit historische uur zend ik uw ex
cellentie mijn oprechtste wenschen. Bij
deze gelegenheid wensch ik opnieuw
uiting te geven aan mijn overtuiging,
dat de dapperheid van onze troepen en
de harde vastberadenheid van onze vol
keren om tot de nederlaag der gemeen
schappelijke vijanden te strijden, de ze
kere garantie vormt voor de stichting
van een nieuw Europa en van een nieuw
Oost-Azië".
De Tenno, de Duce en Tojo hebben
den Führer eveneens telegrammen ge
zonden. Voorts zijn telegrammen gewis
seld tusschen von Ribbentroo en Mus-
cf>iïni almede tussgWu von Ribbe--
f"dn en Sjigem'*-"" d1 Jnnansihen mi
nister van buiten.'a-di.he zaken.
