W1ERINGER NIEUWS
WAARHEEN?
MET DE STOOTTROEPEN NAAR INDÏE.
Kunstkring Wielingen.
ORANJE - HOTEL
De opvoering van dit dra
matisch gedenkschrift Dinsdag
avond in Cinema de Haan
door de Stichting Zuid-Neder-!
landsch Tooneel o.l.v. Pierre
Balledux, geschreven door
N'. N. no, 1057, is bij de tal- j
rijke leden van den Kunstkring
wel zeer goed ontvangen.
Het suggestieve spel van
de gasten van dezen avond
deed het publiek intens mee
leven met het droeve lot van
de celgenooten in de Moffen-
gevangenis te Scheveningen.
Wij troffen daar als hoofd
bewoners Dr, Geuze, de sym
pathieke oud-leeraar die het
geheele stuk „droeg", de jeug
dige Herman Rigter en Mt.
,Carel Schoordijk de Booij in
hun nimmer versagend enthou-
siastme, de stoere stuurman
Teun Kegge en de heerlijk
door Pierre Balledux gety
peerde Arie Gozewijn, de
echte volksman.
In het eerste bedrijf werd
het joodsche drama op realis
tische wijze geschetst, Julius
Cohen de 23-jarige jodenjongen
die in de cel werd gesmeten
en die er „niet tegenop kon"
was niet de eenige passant.
Later werd nog duidelijk in
het licht gesteld hoe de ge
vangenen ook zelfs in hun
ellende aan verraad waren
blootgesteld.
Toen kwam „mijnheer Coe-
verman,.... procuratie-houder'
onbedaarlijk is er om dat
mannetje gelachen. Hij bracht
fleur in het geestdoodend be
staan van dd anderen.
Hier waren menschen van
alle rang en stand, van ver
schillende levensopvatting, en
al konden daaruit conflicten
worden geboren in één ding
waren zij gelijk, zij waren
„'Nederlanders", één in het
verzet.
Dit was ook het thema
waarover de ITeer O. Deenj
namens den Kunstkring aan'
het slot in een dankwoord,!
sprak.
Den spelers, die een enorm
applaus kregen te incassee^
ren, werd een verrassing aan
geboden.
Een pracht avond,
REVUE.
Ook Zaterdag en Zondag
jl. trok de Succes-revue
„Elck Wat Wils" weer volle
zalen.
In de pauze werden kleine
verlotingen gehouden waar
van de opbrengst weer ten
goede zal komen aan het
trainingsfonds.
Wegens het groote succes
zal de revue ook Zondag a.s.
nogmaals worden vertoond.
BURGERIJ JKE STAND
van 22—28 Febr. 1946.
Geboren Dirk, z.v. S. Lont
cn G. DGves Pieter, z.v. E.
Vink en J. Mollema.
Ondertrouwd G. v. Heus-
den en H. Hoekstra.
Gehuwd P. Rotgans en
E. F. P. Uijthof.
Overleden O. Duijnker,
m. 53 jaar, ongeh. A. Breefc,
79 jaar, echt.gen. van J.
Wiegman A. S. Selderbeek,
73 jaar, echtgen. van P. Vis
ser.
NED. HERV. KERK I
a.s. Vrijdag 8 uur, 3 Maart
V.C.J.B.
Bijenleven.
Mij werd verzocht enkele
artikelen samen te stellen,
om aan de bijenhouderij
meerdere bekendheid te ge
ven. Er zijn immers nog
zooveel menschen die bij het
woord „bij" al beginnen te
huiveren. Onbekend maakt
nu eenmaal onbemind.
Ik zal trachten voor U het
leven van een bijenvolk zoo
eenvbudig mogelijk te be
schrijven.
Als wij in Januari een volk
in korf of kast van nabij i
bekijken schijnt het of alle'
bijen die in een kluwen bij -1
een zitten dood zijn. Bij i
aandachtige beschouwing
zien wij echter af en toe ééni
bij naar het binnenste der,
tros gaan. Zijn plaats wordt'
dan onmiddellijk weer inge-1
nomen door een ander en'
deze wisselwerking gaat den!
geheelen winter door. Het!
volk heeft in zijn woning;
de bolvorm aangenomen (die
bij gelijke inhoud het klein
ste oppervlak heeft), om
zooveel mogelijk warmte te
behouden en zoo weinig mo
gelijk voedsel te gebruiken,
want binnen in de tros is
het warm. Zelfs bij de
strengste koude daalt de
temperatuur niet beneden
de 9 gr. C. Deze warmte
wordt ontwikkeld door voed-
selopname. Het voedsel be
vindt zich in de raten die
de tros op regelmatige af
standen loodrecht doorsnij -
den. De buitenste bijen doen)
dus dienst als deken maar[
deze moet op tijd ook weer'
verwarmd worden, vandaar
de wisselingen. Overigens is
er nog niet veel te zien be
houdens op een mooie dag
als de temperatuur in de
schaduw tot 8 a 10 gr. C.
stijgt, maar daarover in een
volgend artikel.
Om uw misschien gewek
te nieuwsgierigheid iets te
bevredigen kunt U alvast
een lichtbeeldenavond bij
wonen op Donderdag 7 Maart
8 uur in het lokaal van den
Heer S. Kaan uitgaande van
de Vereeniging tot Bevorde
ring der Bijenteelt, Afd.
Wieringen. J.
KERMIS 1946.
Voor de kermis 1946 is door
het Gemeentebestuur o.m.l
voor de onderstaande kermis- j
attracties standplaats ver-
leend Zweefmolen, kinder
draaimolen, humoristische i
golfbaan, Turksche schop,
fietsmolen en bumperspel.
rolli-rolli-spél, knikkerspel,
luchtschommel, bussenwerp- j
tent. pyramidesportspel. ge
bakkraam, kijkt.ent, variété-1
theater en meerdere visch-,;
fruit- en ijscowagens.
LOTERIJ.
Aan de Voetbalver. „Suc
ces" alhier is vergunning
verleend tot het houden van
een loterij. Uitgegeven zullenj
worden 3000 loten a f 0.25.
De opbrengst wordt be
stemd voor een te stichten!
trainingsfonds.
huuropzegging of verlaten
van een woning verplicht is
hiervan binnen 24 uur mede-
deeling te doen aan de afd.
Bevolking ter gemeentesec
retarie op aldaar te verkrij
gen formulieren. De ver
huurder is voorts verplicht
de vrijkomende woning te
verhuren aan een door of
namens burgemeester en
wethouders aan te wijzen
persoon Voor de toewijzing
van een woning komen
slechts in aanmerking zij
die in het bezit zijn van een
schriftelijke vergunning tot
vestiging in of verhuizing
binnen de gemeente, afge
geven dooreg vanwege de
daartoe ijljPgde instanties.
Het is vtQjhötlen een woning
te huren w te verhuren zon
der bovengenoemde toewij
zing. Overtredingen hierop
worden gestraft met een
geldboete van ten hoogste
f 300 of een hechtenis van
twee maanden. Het is dus
zaak van elke verandering
kennis te geven.
DISTRIBUTIE
WOONRUIMTE.
In verband met de thans
door den gemeenteraad vast
gestelde verordening op de
distributie van woonruimte,
welke verordening onmiddel
lijk van kracht is geworden,
vestigen wij er de aandacht
op dat iedere verhuurder
an woningen thans bij
5 Maart
Film Jeugdraad Cinema de Haan Texelfilm,
Atoomsplitsing enz. Aanvang 8 uur.
6 MaartSulvers Volkscabaret in Cinema de Haan.
6 MaartBeurs Winkel. Aanvang 10 uur.
7 Maart Lichtbeeldenavond in lokaal S. Kaan, H.-hoef.
van de Vereen. Bijenteelt, Afd. Wieringen.
10 MaartSucces-Revue Elck Wat Wils in Concordia.
Paedagogische Rubriek.
IX.
Wat de gevolgen "van het
klakkeloos aannemen van
verhalen van schoolkinderen
kunnen zijn, wil ik U even
illustreren door een kleine
geschiedenis, die ik jaren
geleden heb meegemaakt.
Aan de school, waaraan ik,
toentertijde onderwijzer was,
werd een jeugdig collega ge
plaatst, blakend van liefde
voor zijn werk en bezield
door de wens, de vriendschap
en liefde van de kinderen
zijner klasse te verwerven.
Nu was, ongelukkig voor
hem, de algemene geest in
die school niet best en in
zijn nieuwe klasse bepaald
slecht. In elke klasse is wel
eens een moeilijk kind en
dat is niet erg, doch wèl erg
is het, als men een klasse
treft, waarin de leerlingen
door een of andere oorzaak
hun onderwijzer hebben le
ren beschouwen als hun
natuurlijken Vijand en dit
in het bijzonder uiten door
een nieuwe juffrouw of
meester gemeenschappelijk
te gaan „treiteren." Zij of
hij, die deze geest moet
overwinnen, heeft gewoon
lijk lange tijd nodig, zijn
leerlingen voor zich te win
nen, als hem dat ooit. ge
lukt. Spoedig uitgewerkt is
het gif nooit.
Welnu dan, de nieuweling
had het moeilijk, maar hij
versaagde niet, hield vol en
boekte succesjes. Maar, men
moet niet te vroeg victorie
roepen
Op een morgen was een
der ergste belhamels afwe-i
zig, niet bepaald tot spijt'
van zijn meester. Om tien!
uur werd er gebeld en kort!
daarop trad het hoofd derj
school met een ernstig ge-
zicht het lokaal binnen en;
verzocht den onderwijzer
naar de spreekkamer te!
gaan, waar er iemand op'
hem wachtte. Het hoofd!
zou zoo lang de klasse wel!
waarnemen. De wachtendej
bleek een inspecteur van
politie te zijn, om een ver-'
hoor af te nemen aan den!
jongen onderwijzer, tegen!
wien een aanklacht was in-l
gediend wegens ernstige i
mishandeling van een zij-I
lier leerlingen, n.1. bescha-
diging van een oog door een;
stokslag. De aangeklaagde
stond perplex. Hij deelde zo
goed als nooit een tik uit,
zeker niet met een stok en|
hij had den betrokken jon-!
gen de vorige dagen zelfs!
niet aangeraakt. Wanneer,
zou dat dan gebeurd zijn i
De vorige middag na school- j
tijd, toen e-r twee schoolblij-j
vers waren, het slachtoffer
en een kameraad. Beiden'
hadden verklaard, dat de
meester hen geslagen had
met een stok. Jan in zijn
gezicht en Piet op zijn vin
gers. Jan had nu een zeer
oog en was in behandeling,
Piet had een blauwë nagel.
Ondanks de ontkenning
van den beschuldigde werd
er proces-verbaal opge
maakt de onderwijzer zou
er wel meer van horen. De
meester ging, overtuigd van
zijn onschuld, na schooltijd
direct naar het huis van
Jantje. De knaap was niet
thuis, in observatie in het
ziekenhuis. De ontvangst der
moeder was niet bepaald
hartelijk en draaide in hoofd
zaak om de volgende woor
den „Je treft het, dat zijn
vader niet thuis is, wajnt
die had je „lens" geslagen.
Je moet je „poten" thuis
houden. Als er geslagen moet
worden, kunnen we het zelf
wel af. Natuurlijk heb je het
niet gedaan, maar Jan liegt
nooit en jij zal van je eerste
leugen niet gebarsten zijn,
enz."
De volgende dag ging de
onderwijzer toch weer heen
hij wou Jan zelf wel eens
spreken. En ja. Jan was
thuis, de toestand van het
oog was meegevallen en hij
zat voor de deur te spelen.
Zijn moeder schoot toe die
vent mocht, haar arme kind
wéér eens kwaad doen.
„Jan," zei de meester, „heb
ik je geslagen „Neen," zei
Jan. „helemaal niet." „Wat?"
schreeuwde de moeder, „en
gister zei je, dat de meester
je in je oog geslagen had
met een stok „Nou ja,"
zei Jan. „Piet had me een
dubbeltje beloofd, als ik dat
zei, maar nou wil hij het
niet geven A en nou zeg ik
lekker alles. We waren aan
het knikkeren en toen trap
te ik toevallig op zijn vin
gers en zijn nagel werd er
blauw van. En toen werd hij
kwaad en hij sloeg" me met
de punt van zijn klomp in
m'n oog. En toen hebben we
gezegd, dat die „rotmeester"
me geslagen had."
De onderwijzer ging dui
zend pond lichter naar
school, de moeder verbaasde
zich er over. dat Jantje, dat
toch zo'n schat, van een jon
getje was, nietwaar, nu zo
gelogen had en een proces
verbaal werd vernietigd door
een politieman, die zich ner
gens meer over verbaasde.
En de publieke opinie
De volgende week ging er
door de stad, waar dit dra
ma in zak-formaat was op
gevoerd, een gerucht, dat er
een klein meisje door een
heel vinnige schooljuffrouw
finaal was doodgeslagen,
maar dat de zaak wel weer
de doofpot in zou gaan
HL
Aldershot,
Zaterdagavond, half 9.
Weer zit ik hier in een
Canadeesche Writingroom.
In het midden van de zaal
staat een groote kerstboom,
geen denneboom, maar een
hulst, versierd met ?rood-
wit-blauwe en groene slin
gers en plukjes watten, het
geen mooi staat bij de roo-
de besjes. Vanaf de top van
de boom loopen naar alle
zijden der zaal slingers met
vlaggen ook de Hollandsche
driekleur is natuurlijk ver
tegenwoordigd. Om de kerst
boom staan in een vierkant
fauteuils en divans en stan
daards met kranten en tijd
schriften. Daarachter bevin
den zich tafeltjes mot pa
pier, pennen, inkt enz. De
radio speelt mooie dansmu-j
ziek. Wanneer ik door het!
raam, dat met kleine pluk
jes watten beplakt is, naar!
buiten kijkt, dan zie ik au-;
to's en hooge bussen over;
de weg snorren, door del
regen.
Over de Sinterklaasdag
kon ik wel een boek vol-;
schrijven, want het was
toen de eerste keer, dat ik
Londen, op één na de groot-!
ste stad ter wereld, een op-!
pervlakte beslaande als de
provincie Utrecht, bezocht. I
We kwamen aan op Londens
grootste station, nl. Water-
looStation. We hadden er al
een poosje rondgezworven
en we zagen een bioscoop,
winkels, cantines, ja zelfsI
een paar breede straten, met|
taxi's enz., maar geen uit
gang. Want dit alles is in
het station zelf ïk wist
niet, wat ik zag, zoo groot
is alles daar
Eindelijk, na een keer ofj
zes, zeven naar de „way
out" (uitgang) gevraagd te
hebben, stonden we op straat.
Enfin, wij daar eens naar
de city (binnenstad) ge
vraagd. waarbij zich het;
volgende afspeelde. Ik liep
naar een soldaat toe en, I
daar ik door zijn overjas niet
zag, wat voor landsman hef!
was, vroeg ik in mijn beste j
steenkolen-Engelsch naar de(
weg naar de city. Hij ant-'
woordde „No, no." Ik deed!
mijn vraag weer en hij zei
weer: „No, no" „Nou, zei'
ik tot mijn kameraden, „hij i
heeft zeker een slokkie te
veel op, of hij verstaat geenl
Wieringsch-Kngelsch." En
meteen zei die snuiter „Zeg
dan direct, dat je een Hol
lander bent en spreek je
eigen taal, want ik ken geen
Engielsch." De eerste per
soon, die ie in Londen tegen
het lijf loopt, is een Hollan
der Enfin, de conversatie
werd in vloeiend Hollandsch
voortgezet, waarbij we te
weten kwamen, dat het naar
de city met de „Underground"
een paar minuten was cn
dat er een station van de
„Underground" in het Wa-
lerloo-Station was. Wij dus
weer naar binnen en bij een
bord „Underground" met
een trap naar beneden. Die
trap is zooiets als de ingang
van de Maastunnel, ook drie
roltrappen. Dan kom je op
een gewoon station, vol au
tomaten om kaartjes te
koopen. Een volledig onder-
grondsch spoorwegnetHet
deed me alles zoo onwerke
lijk aan, net of ik droomde.
Alles gangen, liften, roltrap
pen, platforms, tunnels en
treinen. Ik zat met mijn
handen in het haar en kon
er onmogelijk uitkomen. Ten
slotte kwamen we aan het
eind van een gang en daar
zou net een lift. weggaan.
„Nou", dachten we, „allicht
gaan we weer omhoog," dus
wij e-r in. Maar de lift ging
niet omhoog, wel echter een
nieter of vijftien naar bene
den Enfin, na eindeloos
gevraag stonden we op het
goede platform. En jawel,
hoor, daar kwam onze trein
uit een tunnel schieten. Hij
stond stil, deuren schoven
automatisch open, menschen
stapten uit, anderen, waar
onder wij, stapten in, de
deuren sloten weer vanzelf
en zonder gefluit of ge
schreeuw schoot de trein
zijn tunneltje weer in met
een 50 km.-vaartje.
In het begin is dat alles
even vreemd, doch na een
paar keer heb je het spul
door en dan is het heel wat
gemakkelijker dan een tram
metje in Amsterdam of Den
Haag. Op 20 a 30 meter on
der de grond loopen de
spoorlijnen dwars onder de
geheele stad door.
Na drie halten waren we
op ons eindpunt, de „Bank",
dat. is voor elke Londenaar
de Bank of England.
(Wordt vervolgd.)
r-
