Die vijandige houding van den Mexicaansehen president
is ongetwijfeld zeer geschikt de kans op een oorlog van
Erankrijk tegen Pruisen en Duitschlaud te verminderen,
doch ook de plannen der bewegingspartij in Italiëdie eiken
dag duidelijker uitkomen, zullen het keizer Napoleon niet
raadzaam doen achten op dit oogenblik aan Duitschlaud den
oorlog te verklareu.
Aangaande het karakter van Juarez verhaalt men het
volgendeHij is een man van eenige talentenzeer sluw
en vasthoudend, maar geheel onbeduidend als staatkundige
of regent. Zijn moed gaat niet boven zijn bekwaamheid als
staatsman. Toen onder de republiek, vóór en tegen
hem onder de poorten vau Mexico werd gevochtenging
iemand naar hem heen, en sprak: //President zet u
te paarden rijd zoo hard gij kunt naar de Almedaom
door uw tegenwoordigheid den moed uwer soldaten op te
wekken. Ik kan niet te paard rijden, antwoordde Juarez
heel bedaardterwijl hij languit op een sofa liggende voort
ging met rooken. Welnu, hernam de ander, die zijn
verontwaardiging niet kon bedwingen, neem dan een ezel.
//Dat is ook der moeite niet waard" hernam de president
na een oogenblik over dezen raad te hebben nagedachtzonder
«chter het fijne vau den steek te bemerken.
Volgens berigt uit Mexico van 28 Junij, is het lijk
van keizer Maximiliaan aan den Pruisischen gezant uitgeleverd.
De directeur-generaal van de koerhuizen te Wiesbaden
en Eins, die, gelijk men weet, inrigtingen van dezelfde maat
schappij zijn, bevond zich dezer dagen in de anti-cbambre
voor de audiëntiezaal vau den koning van Pruisen, waar hij
een gehoor had gevraagd, ten einde over de speelbanken te
spreken. Weinige oogenblikken voor dat hij werd toegelaten
zonk hij ineeneene beroerte had een einde aan ziju leven
gemaakt. Over het leven van dien man is een sluijer ver
spreid, die nu, na zijn dood zal worden opgeheven. Men zegt
namelijk, dat hij vroeger in de galeijen heeft gezeten en
van daar ontsnapt is. Na een zeer avontuurlijk leven ver
kreeg hij zijne tegenwoordige positie, die hem een gemiddeld
inkomen vau ongeveer f50,000 'sjaars bezorgde. Niettemin
verkeerde de baron Wellens voortdurend in groote geldver
legenheid en werd hij door zijne schuldeischers achtervolgd.
Hij ruïneerde zich door zijne liefhebberij voor schilderijen
der oude kunst en meer nog door zijnen hartstogt voor het
spel. Vaak zag men hem aan de speeltafel te Homburg,
terwijl hij ook aan de beurs zeer gewaagde speculatien deed.
Hij is doodarm gestorven.
l)it Italië schrijft men het volgende:
In den avond van den 15den Julij jl. hoorde men in
de gevangenis te Catinia een hevig geweervuurhet geschal
der trompetten en het roffelen der trommen, als sein voor
de soldaten om onder de wapenen te komen. De wacht voor
het gouvernementsgebouw en de tolbeambten drongen onver
wijld in den kerker. Ziehier wat er gebeurd was In den
vroegen morgen had zich in den gevangenis een cholera-geval
voorgedaan en nu eischten de gevangenen onmiddelijk naar
een ander lokaal overgebragt te worden. Toen aan hun
verlangen niet voldaan werd wapenden zij zich met geweren
en pistolen, zonder dat men heeft kunnen te weten komen hoe
en waar zij ze konden vindenzij wierpen zich op hunne bewa
kers en ontwapenden hen. Tegen 7 ure in den morgen ver
scheen het piket om de wacht of telosssen,en opdat oogen
blik stormden de gevangenen tegen de deuren aan om met
geweld er uit te geraken. De officier die het piket kom
mandeerde, zag zich genoodzaakt aan zijne manschap te be
velen vuur te geven op de muitelingen, en deze beantwoordden
dit met geweer- en pistoolschotenzoodat verscheidene sol
daten min of meer zwaar gekwetst werden. Langer dan een
uur duurde het gevecht. De militairen waren genoopt tot
een charge met de bajonet, om de dolzinnigen uiteen te drijven,
en toen alles afgeloopen was, telde men zeven en dertig
dooden en een veel grooter aantal gekwesten.
Een jong mensch uit de provincie, sedert eenigen
tijd te Parijs in eender hotels in het quartier Saint-Martin
woonachtig, heeft zich van het leven beroofd door een vijf
tigtal spelden in zijn borst te stekenwier kleine wonden
een wel langzaam maar zoo uitputtend bloedverlies veroor
zaakten dat hij er aan bezweek. In een brief, op zijne
tafel gevonden, schreef hij o. a.//Mijn leven is een aan
eenschakeling van verdriet, smarten en lijden geweest. Het
noodloot heeft mij met speldenprikken gemarteld; welnu,
ik zal er met speldeprikken een einde aan maken." Hij had
de noodige gelden voor een deftigen begrafenis nagelaten
en de zorg daarvoor aanbevolen. Ingewonnen informatiën
laten geen twijfel over of de zelfmoordenaar was reeds lang
krankzinnig.
Eenige dagen geleden heeft ten kantore van een der
voornaamste bankiers te Berlijn het volgende koddige voor
val plaats gehad. -Een landeigenaar had een bejaarden
boerdie op een zijner hofsteden woonde naar den bankier
gezondenom hem eenige belangrijke stukken ter hand te
stellen. Ten einde zich nu te vergewissen, dat hij zich bij
den regten man en op de regte plaats bevond vroeg de boer
vooraf aan den aldaar aanwezigen kassier: //Ben ik hier te
regt bij den bankroetier N. De klerken barstten in een
schaterend gelach uit, en bragten den eerlijke oude aan het
verstand dat hij wel is waarbij den bankier N. wasmaar dat
hun patroon daarom nog geen bankroetier was. In de mee
ning dat hij een te hoogen titel had gebruikt antwoordde
de boer: «welnu, als hij het nog niet Ï3dan kan hij het
nog worden", en gaf met deze woorden de hem toevertrouwde
stukken over.
SCHERPZINNIGHEID VAN EEN CHINEESCH
REGTER.
Toen Ao-Jony-jap districthoofd van Ngak was, hadden
eens eenige bootlieden te zamen gevochtenmet dat gevolg,
dat een hunner op de plaats dood bleef.
Het regtsgeding bleef echter zeer lang onbeslist, daar men
niet wist wie de moordenaar was. Aap daalde toen zelf in
de gevangenis neder, haalde de gevangenen er uit en plaat
ste ze in de regtszaal. Nadat hun de boeijen afgenomen
waren, liet hij ze spijs en drank voorzetten, en na ze min
zaam toegesproken te hebben liet hij ze allen, op één na,
naar hunne gevangenis terugkeeren. De achtergeblevene
verwisselde van kleur en keek bevreesd rond. Plotseling
riep Jap hem toe: //Gij zijt den moordenaar!" De gevan
gene werd geheel en al verward //Tk zag" hernam Jap
dat allen met de regterhand hunne eetlepels vasthielden^
maar gij alleen met de linkerhand. Nu is de vermoorde
in de regter rib gewond en is het dus duidelijk, dat gij
hem vermoord hebt. De gevangene barstte toen in tra
nen los en bekende zijne schuld.
Omdat hij de eenige linksche van de vechtende was.
HAAGSCHE CORRESPONDENTIE.
'sHage 8 Aug. 1867.
Mijnheer de Redacteur
Sedert eenige dagen van mijne vrij langdurige reis in onze
residentie teruggekeerd, vond ik onder meerderen ook uwen
brief met verzoek zoo spoedig mogelijk mijne taak als cor
respondent van uw blad te hervatten. Dit wil ik gaarne
doen doch er bestaat daartegen op het oogenblik een zeer af
doend bezwaar, namelijk volslagen gebrek aan stof.
Dat er volstrekt geen politiek nieuws is, is u bekend en
het is in onze vorstelijke stadniettegenstaande de aan
wezigheid der hooge gasten van Prins Frederik zoo stil als
in eene kleine binnenstad. De comedies zoo wel die op
het Binnenhof als het Fransche Theatrezijn gesloten, de
acteurs (ten minste die van het Fransche Theatre) hebben
de residentie verlaten, terwijl de hooge comedianten, die hunne
voorstellingen op het Binnenhof geven, waarschijnlijk de rol
len bestuderen, waarmeó ze, na den derden Maandag der
volgende maand, het pnbliek wederom zullen verrassen en
verbazen. Na al de tours de force, die wij in den laatsten
tijd gezien hebben, mogen wij van die studie veel verwachten.
Nu zou ik u wel eenige beschouwingen kunnen toezenden
over de onderwerpen waarmeê de groote dagbladen zich den
laatsten tijd bezig houden, nl. de haven van Samarang, of
de reorganisatie der Militaire Academie te Breda, doch ik
geloof niet dat deze uwe lezers veel belang zouden inboeze
men. Ik zou ook bij gebrek aan beter uwe lezers eenige mij
ner «reisindrukken" kunnen opdisschen, doch behalve dat
reisbeschrijvingen tegenwoordig zoo algemeen zijn, dat ie
dereen die ze leest vooraf kan weten wat er instaat, komen
er zoo vele reisbeschrijvingen uit van landen en plaatsen die
de schrijver nooit bezocht heeft, dat ik weinig lust gevoel
door sommigen onder dat getal te worden gerekend.
De vele ovatien die onzen verdienstelijken Dunkier zoo
teregt hier en elders ten deel vielen, zijn thans niet nieuw
meer, voor uw blad.
De schitterende soirde, Maandag avond jl. op het slot de
Paauw, door Prins Frederik gegeven, ter eere van H. D.
dochter Koningin Louise van Zweden (niet Sophia zoo als
't Dagblad van gisteren schrijft), zou mij naar aanleiding van
het verhaal van ooggetuigen meer stof tot correspondentie
kunnen geven, doch ook die zou de frischheid en het aan
trekkelijke van het nieuwe missen. Alleen wil ik vermelden
dat de geheele Koninklijke familie daar aanwezig was. De
illimunatie moet inderdaad prachtig geweest zijn, zoo dat
duizende residentie bewoners den grooten afstand tot het
huis de Paauw niet te lang achtten, om ze persoonlijk bij te
wonen. En hunne moeite werd niet te leur gesteld. Met
zijne gewone minzaamheid deed Prins Frederik het feestter
rein voor het publiek openstellen, zoo dat de wandelaars in
staat waren het feest bijna persoonlijk bijtewonen. De ko
ninklijke familie van Zweden vertrekt met Prins en Prinses
Frederik en Prinses Marie eerstdaags naar Museau. *v
Er bestaat, M. d. R. eene bekende roman, getiteld: »Eene
geschiedenis zonder naam." Evenzoo zou ik dit artikeltje
kunnen tituleren»eene correspondentie zonder stof," want
ik hoor uwe lezers na de lezing daarvan, reeds uitroepen:
»Niet veel zaaks." En waarde lezer gij hebt gelijkt ik ben
zelf de eerste die het bekent.
Maar waarom schrijft gij dan als gij geen stof hebt zegt
een ander.
Beste vriend, ik schreef dit artikeltje alleen om te voldoen
aan het uitgedrukt verlangen der Redactie en om mijne oude
relatie met de lezers der Heldersche Ct. weder te hervatten.
In het vervolg zal 't wel beter worden; neem het voor he
den voor lief, want denk er aan Waar de krachten ont
breken is de goede wil te prijzen." Adieu!
