HELDERSCHE COURANT. 12 Julij. dtoicrïfnliC'fifnö. Itieums- en Woensdag M 1057. Elfde Jaargang. 1871. 50 Centen per kwartaal en 65 Centen franco per post, Wie zal het wezen? De prijs der ADVÉBiËxïiEN van 1—4 regels is 60 Centen; voor eiken regel meer 15 Centen. Vóór des Dingsdag eu Vrijdags middags 12 uur gelieve men de Advertenties i-ntezeuden. Ingezonden stukkeu minstens één dag vroeger. Verschijnt DINGSDAG- en VRIJDAG-ivOND. Abonnementsprijs voor 3 maanden. 0.50 Franco per post g 0.65 Men abonneert zich bij alle Boekhandelaren en Post directeuren. Brieven franco. Uitgever S. G IL T J E S. Dc prijs van dit blad is be- ||P§*gi' langrijk verminderd en thans gesteld op ten einde een ieder in de gelegenheid te stellen het voor eigen rekening te kunnen aanschaffen en niet meer, onderling het met vier, vijf of meer personen te lezen. Eerstdaags worden wij wederom aan de stembus geroepen, om te beslissen over de personen, aan welke wij de belangen onzer gemeente zullen toevertrouwen. Dat gedurig stemmen moge geen genoegen, of uitspanning zijn, het is toch een regt, waarop wij hoogen prijs stellen, en een pligt, waaraan geen burger zich kan onttrekken, voor wien de belangen van de plaats zijner inwoning nog eenige waarde hebben. Het is waarlijk niet hetzelfde, welke leden in den raad eener gemeente zitting hebben van hen toch is voor een groot deel niet alleen het tegenwoordige, maar ook hare toekomst afhankelijk. Hoe vaak wordt door dén verstandigen maatregel iets tot stand gebragt, waarvan onze nakomelingen, zoowel als wij, de vruchten zullen plukken Hoe menigmaal is daarentegen één onberaden besluit de oorzaak van een stilstand, zoo niet ach teruitgang, dien zelfs een jaren lange inspanning niet kan op heffen Hoe dus burgers, die op den naam van regtschapen aanspraak maken, daaromtrent onverschillig kunnen zijn, en hunnen pligt óf geheel vex-zuimen, óf zich als blinde werktuigen laten gebruiken, is naauwelijks te begrijpen. Geen wonder dus, dat de vraag «wie zal bet wezen of liever «wien zal ik stemmen bij menig kiezer op de lippen komt. En waarlijk, die vraag is niet altijd gemakkelijk te beantwoorden. Hebben zich de aftredende leden hun mandaat waardig betoond, dan kunnen alleen zeer buitengewone om standigheden twijfeling doen ontstaan maar is het omgekeerde 't geval Het is waar, geen lid van den gemeenteraad zal in allen gevalle aller goedkeuring wegdragen; maar juist omdat zoo iets onmogelijk is, behoeft die overweging op den kiezer geen invloed uit te oefenen. Iets anders is het, wanneer een lid heeft getoond, de belangen eener gemeente niet te ^begrijpen, of die aan nevenbelangen te willen opofferen. Dan toch wordt het eene gewetenszaak hem op nieuw te kiezen, en de vraag ontstaat«Wie zal het wezen Zijn er kenmerken, waarnaar men kan oordeelen, of een persoon geschikt is, om als lid van den gemeenteraad opte- treden? Wij gelooven daarop bevestigend te kunnen antwoorden. Wel heeft iedere gemeente hare bijzondere behoeften, haar eigen karakter. Onze gemeente is als zeeplaats natuurlijk van een geheel anderen aard, dan een gemeente, die hoofdzakelijk, of bijna uitsluitend, in den landbouw op het fabriekwezen, hare middelen van bestaan vindt. Natuurlijk kan dat verschil invloed uitoefenen op de vereischten van een raadslid maar wij schrijven thans niet alléén voor onze gemeente, en dan geiooven wij, dat er algemeene eigenschappen zijn, die ieder lid van een gemeenteraad, waar dan ook, behoort te bezitten, zal hij aan zijne roeping beantwoorden. Wij mogen niet ver wachten, dat overal een even geschikt personeel te vinden is, maar om dan toch in ieder geval de beste keuze te doen, dient men op die eigenschappen de aandacht te vestigen. Wij laten onaangeroerd al die hoedanigheden, welke elk fatsoenlijk man behoort te bezitten en dan meenen wij van een raadslid in het bijzonder te mogen verwachten, dat hij zij een man van gezond verstand, van practische kennis, van eerlijken zin en van overtuiging. Wij willen niet beweren, dat allen, die deze attributen bezitten, daarom reeds geschikte leden van den ge meenteraad zullen zijn wij stellen ze slechts als hoofdver- eischten, die een goed raadslid niet mag ontberen, en waarop in do eerste plaats de kiezers hunne aandacht behoorden te vestigen. Doch geschiedt dat overal De Independance schreef onlangs«In Nederland doet de politieke overtuiging minder af dan de populariteit." Het oordeel is streng, maar niet geheel onverdiend. Dit moge nu meer on- middelijk van toepassing zijn op verkiezingen van kamerleden, ook voor die van raadsleden is overtuiging vaak verre te zoeken ook hier staat populariteit niet zelden op den voorgrond. Zoodra nu deze voortvloeit uit de bekende degelijkheid van den kan didaat, en bezit hij in de eerste plaats de bovengenoemde eigenschappen, dan zal de keuze niet ligtelijk berouwen maar wie zal de verschillende wijzen opnoemen, waardoor een kan didaat zich soms stemmen verschaft, of hem die verschaft worden In de eerste plaats mogen wij wel noemen het geld. Vooral op het platte land heeft de rijke kandidaat reeds ter stond veel vooruit. De kiezers, welke geldelijke verpligtingen aan hem hebben, moeten een groote vastheid bezitten, omniet hunne overtuiging op te offeren, vooral wanneer de kandidaat zich soms niet schaamt, hun zijdelings een wenk of een soort van bedreiging te geven. Andere kiezers, welke van den rijken kandidaat eenige gunst verwachten, en opzijn invloed specu leren, zijn evenmin veel te vertrouwen. Voegt hij daarbij den takt, van ten gepasten tijde vriendelijk en voox-komend te kunnen zijn, dan zal het vaak blijken, dat *geld vele tekort komingen bedekt." Niet zelden is een gevoel van vriendschap voor clen kandidaat voldoende, om de stem van den kiezer te bepalen en hem al het andere te doen vergeten. Bloedver wantschap speelt mede vaak een groote rol bij de vex-kiezingen. En wie zal het getal bepalen der kiezers, die uit gemakzucht slechts het voorbeeld van anderen volgen Dit vooral geeft de handen ruim aan sommige ij veraars, die daarop speculeren, om hun doel te bereiken. Wij mogen niet vergeten, hoe vaak ook hierbij van het woord godsdienst een zeer vex-keerd gebruik wordt gemaakt. Wij zouden welligt dit punt niet hebben aangeroerd, zoo niet eene advertentie in de Öchager Courant ons daarop had ge wezen. Eenige R. K. kiezers in die gemeente bevelen twee Katholieken kandidaten aan «omdat, naar de bevolking te oor deelen de K. K. regt hebben op twee leden van hun geloof in den raad.'' Wij lezen toevallig die advertentie in het zelfde No., waarin de geachte Deken in die gemeente openlijk verklaart zich te verheugen over de liefde en eendragt welke 8chagen bij het Piusfeest heeft aan den dag gelegd. Dit toevallig zamentreffen stx-ekt ons ten bewijze, dat die advertentie zeer zeker buiten zijne voorkennis is geplaatst maar toch bedroeft zij ons. Wij hadden niet gedacht in die aanzienlijke gemeente, die in de laatste jaren zoo magtig is vooruitgegaan, nog kiezers te zullen ontmoeten, die, door on- verdi'aagzaamheid verblind, zoo duidelijk doen blijken, hun kiezerspiigt niet te begrijpen. Wij kennen die kandidaten niet; wij weten ook niet of zij de attributen van een degelijk raadslid bezittenmaar de reden waarom zij aanbevolen worden, noemen wij ten hoogste afkeuriDgswaax-dig, omdat zij niet op den voorgrond mag gesteld wordenwij noemen ze een bewijs van ondankbaarheid, met het oog op de hou ding der protestanten in die gemeente, gedurende de Pius- ieesten, waarop wij met zoo veei genoegen hebben gewezen; wij noemen ze een bewijs van liefdeloosheid, dewijl zij verwijdering tusschen de burgers kan teweeg brengen wij noemen ze eindelyk onvei'standig, omdat zij tengevolge zal hebben, dat er nu waarschijnlijk niet één katholiek raads lid zal worden benoemd, dewijl van de protestansche kiezers bezwaarlijk kan worden verwacht, dat zij nu hunne stem op een katholiek kandidaat zullen uitbx-engen. Wij kunnen dus niet audex-s dan dergelijke handelwijze afkeuren. Men stelle toch in ons vaderland bij maatschappelijke belangen niet altijd de godsdienst- op den voorgrond. Vooral onzen katholieken medeburgers moeten wij dat ten sterkste ontraden, zoo zij niet diegenen willen ia de hand werken, die gaarne het katholicisme in het ultramontamisme zouden zien opgaan.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1871 | | pagina 1