1LDERSGHE
COURANT.
24 April.
Jïteutös= en
Woensdag
<flÖoerlenlte--6faÖ.
M 1140.
Twaalfde Jaargang.
1872.
(©fficicEt ijcbccltc.
JJiet-ojfictëel gedeelte.
Wie is dupe?
Verschijnt D1NGSDAG- eo VRIJDAG-AVOND.
Abonnementsprijs voor 3 maanden f 0.50
Franco per post 0.65
Men abonneert zich hij alle Boekhandelaren en
Postdirecteuren. Brieven franco.
De prijs der Advertentien van 14 regels is 60
Centen; voor eiken regel meer 15 Centen.
Vóór des Dingsdag en Vrijdags middags 12 uur gelieve
men de Advertentien inlezendcn.
Ingc/.ondeu stukken minstens een dag vroeger.
Uitgever S. G I L T J E S.
BEKENDMAKING.
pe BURGEMEESTER der gemeente HELDER maakt,
ter voorkoming van ongelukken, aan de ingezetenen bekend,
dat de practische schietoefeningen op de HORS, met het geschut
van Zr. Ms Oefen ings-vaartuig VULKAAN" weder op den
EERSTEN MEI eerstkomende zullen aanvangen.
Telkens eón uur voor den aanvang van de oefeningen, zal
van genoemd vaartuig een los schot worden gedaan en eene
roode vlag aan den voortop worden geheschen, en zal de
HORS alsdan voor VAARTUIGEN, RERSONEN en VEE,
in de rigting van de door piketpalen gemerkte schootslijn, tot
op 4000 meters, van af paal O, onveilig zyn. Bij het eindigen
der schietoefeningen wordt de roode vlag ingehaald.
Verder wordt in herinnering gebragt, dat het verboden is,
de projectielen en verdere materialen, welke op gemelde plaats
liggen, op te zoeken en zich toe te eigenen, zullende deze
handelwijze worden beschouwd als ontvreemding van 's Rijks
goederen, en degenen, die zich onverhoopt hieraan mogten
schuldig maken, als zoodanig worden vervolgd.
Helder, den 22 April 1872.
De Burgemeester voornoemd,
STAKMAN BÜSSE.
POLITIE.
Dezer dagen op de publieke straat gevonden: een BED-
DELAKEN, een Mans SLAAPMUTS en twee paar KOU
SEN. De regtmatige eigenaars kunnen zich ter terug be
koming aanmelden ten burele van den ondergeteekende.
A. C. BOONZAJER,
Helder, 23 April 1872. Commissaris van Politie.
Het is soms zeer curieus als men de complimentjes leest,
die sommige bladen elkander maken. Somtijds omdat zij de
zelfde rigting volgen, en dan is het zeer verklaarbaar, want
hunne beschouwingen hebben dezelfde strekking en rusten op
denzelfden grondslag. Meermalen echter hebben zij alle re
denen, om elkander te haten, doch een tijdelijk partijbelang
doet den haat zwijgen en den schijn van vriendschap aannemen.
In dat geval zijn de complimentjes doorgaans het hartelijkst.
Nu, in het dagelijksch leven maakt men elkander zoo menig
vuldige complimenten, die niet gemeend zijn, en waarbij óf
niets, óf soms het tegenovergestelde gedacht wordt, dat men
zich niet al te zeer moet verwonderen, hetzelfde ook in de
dagbladen te ontmoeten. Het is intusschen niet kwaad, die
complimenten in hunne wezentlijke waarde te leeren kennen,
om er niet de dupe van te worden. Wij willen ons thans tot
een paar van die pers-curiositeiten bepalen of het vooralle
lezers noodig is, zullen wij onbeslist laten aardig is het zeker.
Het plan van het Venloosche Weekblad is bekend, namelijk
»het vormen eener centrumspartij in ons parlement, met de
Katholieken als kern." Nu, als wij de kwestie van zedelijkheid
ter zijde stellen, dan was dat plan nog zoo dom niet. Teregt
oordeelt dat blad, dat de conservatieven magteloos zijn door
hun klein getal en hunne beginselloosheid. Dit deed natuurlijk
de hoop ontstaan, dat zij zich aan dat centrum zouden aan
sluiten, en zoo wat de rol van vóórpost zouden vervullen.
Het vernederende van dat denkbeeld voor de conservatieven
hebben zij voor een groot deel te danken aan hun woordvoer
ders in het Dagblad. Het Venloosch blad heeft echter iets
vergeten. Er zyn wei menschen, die zich willen laten om-
koopen, maar een zekere schijn van eerlijkheid een zeker de-
corum moet toch altijd bewaard blijven men wil het itnmers
niet weten, dat men voor zóó of zóóveel zijne eer veil heeft.
Dat althans de Dagbladsmannen niet ongenegen zouden zijn
zich aantesluiteu, als het hun belang kan bevorderen, mag
met grond uit de antecedenten worden afgeleid maar dat nu
zoo ronduit als op de daken te hooren verkondigen, ziet, dat
gaat toch niet, want daar wordt men niet beter van. Het
Venl. blad kent hun eigentlijk doel maar al te wel, en verkoos
daarvan niet de dupe te worden maar ook het Dagblad was
te slim om zich op die wijze te laten annexeren konde er
een andere wijze gevonden worden, dan zou men kunnen zien.
Op mannelijke wijze verkondigt daarom het Dagblad »dat
de conservatieven ouafhaukelijk willen blijven van iedere partij,
bestrijdende wat kwaad, steunende wat goed is, onverschillig
uit welke hand het kome." Dus zelfs, al kwame het van de
liberalen. Zulke taal zou het harte goed doen, als men ze
maar gelooven konde. Wanneer eens alle partijen zoo echt
liberaal dachtenals hier het Dagblad zegt te doen, wij zouden
met verhoogden moed de toekomst van Nederland tegenzien.
Jammer maar, dat ieder weet wat in het Dagblad zulke schoone
woorden beteekeneD, en dat niemand daarvan de dupe is, dan
welligt eenige bijgeloovige besjes.
En nu volgen de complimenten. Wij zullen er eenige laten
volgen, vergezeld van onze beknopte opmerkingen.
De lijd zegt»Wij vinden die gedragslijn zeer prijzens
waardig."
Wij natuurlijk ook. Maar welk eeDe treffende sympathie
tusschen Dagblad en Tijd 1 Zou men werkelijk niet beginnen
te gelooven, dat de dag der bekeering was aangebroken
Verheugen wij ons echter niet te vroeg
De Tijd «twijfelt niet, of ook de Katholieke leden der Kamer
zullen die gedragslijn volgen. Ieder volksvertegenwoordiger,
die met zijn geweten en zijne eer te rade gaat, zal zich ver-
pligt gevoelen haar na te leven."
Dat gelooven wij ook volgaarne maar dat is dan tevens het
doodvonnis voor eeDe centrumspartij. De Tijd schijnt daar
dus niet vóór te zijn, evenmin als het DagbladWaaromniet?
De opgegeveue redenen kunnen wij niet aannemen van eene
partij, die dwang in haar vaandel als leuze voert er moeten
dus andere redenen bestaan. Zijn de druiven ook zuur Maar
wie is dan nu de dupe? het Dagblad of de Tijdof geen
van beiden Of was soms het Venl. blad het enfant terrible
dat wat vroeg uit de schooi heett geklapt, zoodat men zanien
hand aan hand een eerlijke retraite heeft moeten maken De
sympathie blijft in ieder geval treffend, en verdiende dan ook
ten volle, dat het Dagblad aan zijn confrater een pluimpje gaf.
Het Dagblad «wijst er met genoegen op, dat de Tijd het
geopperde plan der partijvorming niet wenschelijk, niet voor
verwezentlijking vatbaar acht."
Niet wenschelijk dat weten wij nog zoo bepaald nietals
het maar eens uitvoerbaar was; maar juist de eerlijkheid dei-
Katholieke leden van de Kamer, aan welke ook wij gaarne
lof wenschen toe te zwaaijen, mankt het althans vooralsnog
onmogelijk. Haast zou men dus zeggen, dat het Dagblad hier
de dupe was, maar wie zou nu zoo naïf kunnen zijD, dat te
gelooven A d'autresWie niet geheel een vreemdeling
in onzen politieken toestand is, ziet duidelijk in, dat men
hier niets anders voor zich heeft, dan een paar bladen, die
elkander bun compliment maken, en daarachter hunne ware
bedoelingen verbergen. Dat iets dergelijks in het dagelijksch
leven soms plaats heeften welligt niet altijd kan vermeden
worden, willen wij wel aannemen, maar als wij het in dag
bladen lezen, wier geheime bedoelingen bekend zijn, dan noe
men wij dat niet een jijn complimentdat verschooning kan
vinden, maar wij noemen het een groj jezuïtisme van beide
zijden, dat enkel ten doel heett, het minder nadenkend publiek
tot dupe te maken. Wanneer wij echter tusschen de beide
bladen een keuze moesten doeD, dan honderd maal lieverde
Tijd dan het Dagblad. Het eerste blijft zich gelijk, en wij
weten dus wat wij daaraaD hebben maar het laatste ver
nedert zich zóó diep, dat het heult met eeDe partij, die door
roomsch en onroomsch niet anders dan als de vijand van Ne
derland kan worden beschouwd het jezuïtisme. Landgenooten
ziet gij dat niet met ons in Of moogt gij het niet inzien
