circa 14 voet hoog, 1 voet dik en weegt meer dan 1000
kilos. Ze zijn afkomstig uit de prachtige varenboom-bos-
sclien nabij Eernshaw, 80 mijlen van Melboume. Baron von
Mueller, de beroemde botanicus der kolonie, was met de
keuze der boomen belast. Onlangs hier te lande aangeko
men, werden deze boomen Dinsdag naar Zr. Ms. domein 't
Loo overgebracht.
Het heeft Z. K. H. Prins Hendrik der Nederlanden
in een zeer vleiend schrijven behaagd, de opdracht aan te
nemen van //de officiëele gids van de stoomvaart-maatschappij
Nederland", door A. van Otterloo en P. Crans, uitgave van
C. L. Brinkman en Scheltema en Holkema te Amsterdam.
Den 20sten dezer is aan de scheepstimmerwerf van het
etablissement der Nederlandsche stoomboot-maatschappij op
Peijenoord de kiel gelegd van een ijzeren raderstoomschip
2de klasse, voor rekening van het departement van koloniën
en bestemd voor den kolonialen dienst in Nederlandsch-ïndië.
De machines van 250 paardekracht voor dat schip worden
mede in de fabrieken van dit etablissement vervaardigd.
Het Alg. Bagbl. van Ned-Indië zegt het volgende
betrekkelijk de Atchineesche expeditie
De Atchineesche expeditie houdt hier bij voortduring ieders
aandacht bezig. Den eenen dag heet het, dat Turkije wel
degelijk zijne bemiddeling heeft aangeboden; den anderen
wordt gerept van vrede.s-onderhandelingen, doch onder voort
zetting der aangevangen krijgstoerustingen.
De kooplieden te Penang zijn in hunnen toorn tegen ons
gouvernement zoo ver gegaan, dat thans te Singapore zelf
tegen die overdrijving geprotesteerd wordt.
Over het ontslag van den generaal Yerspijck hoort men
niet meer spreken.
De enquête wordt voortgezet en zal, indien slechts de
helft waar is van hetgeen men elkander verhaalt, het bewijs
leveren, dat wij op 16 April, zonder het te weten, in den
kraton zijn geweest en den 17den zonder noodzaak tot den
terugtocht besloten hebben.
De heer Strootman, hoofd-ingenieur van den waterstaat
voor Groningen en Drenthe, wonende te Assen, zal zich
binnen kort naar Egypte begeven, waar gedurende ongeveer
6 maanden eenige werkzaamheden aan het Suez-kanaal ouder
zijn opzicht zullen uitgevoerd worden. Door den onder
koning van Egypte benoemd, zal hij aldaar, naar men zegt,
een tractement van f 5000.'s maands genieten.
De Nederlandsche regeering heeft raededeeling ontvan
gen van eene proclamatie van den president der Vereenigde
Staten van Amerika, van 3 Juli jl., blijkens welke in het
jaar 1876, ter gelegenheid van het eerste eeuwfeest der onaf
hankelijkheid van de Vereenigde Staten, in de stad Phila-
delphia, staat Pennsylvania, eene internationale tentoonstel
ling van voortbrengselen van kunst en nijverheid enz. zal
worden gehouden. De daarvoor vastgestelde algemeene bepa
lingen zijn opgenomen in de Staats-Courant van gisteren.
-Gisteren is de verjaardag van den slag bij Kijkduin
te Amsterdam herdacht door het uitsteken van vlaggen, enz.
en is het huis, waar de Ruyter daar ter stede gewoond heeft,
zou behouden. God had het hem blijkbaar toegezonden en hij zou
het niet verstooten.
»Dat is mooi gedacht, buurman, maar geef mij eerst het kind
het weent jammerlijk, het heeft voedsel noodig. Ga gij intusschen
zien, welk strandgoed gij verder vinden kunt."
Zoo geschiedde het. Alle mannen van het dorp die tehuis waren,
begaven zich naar het gele duinvan Jan Blaker alleen was niets
te zienzijn deur bleef gesloten.
Rustig ging men aan den arbeid. Het was vloed, zoodat men
van het land het schip niet meer bereiken konde. Men bracht de
booten te water, liun eerste werk was het lijk aan land te bren
gen. Op een hoog gelegen plaats van het duin werd een graf
gemaakt, en onder het uitspreken van een stil gebed liet men het
lijk daarin nederzinken. Op het graf legde men zeven steenen in
den vorm van een kruisdat was aan het strand het gebruik.
Mocht al, bij den eersten storm, het duinzand dit voor rnenschen-
oogen onzichtbaar maken, voor Gods oog was het werk der barm
hartigheid niet verborgen.
Van de goederen, die aan boord waren, konde vóór den avond
slechts weinig geborgen worden. Toen de zon onderging, verhief
zich de storm opnieuw met zooveel hevigheid, dat bij het aanbre
ken van den dag het vaartuig een reddeloos wrak was geworden.
Broeder Peter keerde naar zijn eenzame woning op de oostkust
terug met het geredde kind, en begeleid door den hond, die niet
van hem- scheiden wilde. Het kind was een lief meisje, dat slechts
enkele woorden konde spreken in eene taal, die niemand aldaar
verstond. Ook de papieren, die Peter gered had, waren zoodanig
geschreven, dat de beide eenige dorpelingen, die konden lezen, in
weerwil van alle inspanning, moesten bekennen, dat zij er niets
van verstonden. Peter zou zich daarom later daarmede naar den
pastoor in een nabij gelegen dorp begeven, maar het noodzake
lijkste moest voorgaan. Er viel wat te doen in de hut van den
armen man, die plotseling met twee kostgangers werd vermeer
derd. liet onderzoek der papieren werd daardoor herhaaldelijk
uitgesteld en eindelijk geheel vergeten.
Het was, alsof met het kleine meisje een zegen in de woning
van den armen visscher was binnen gekomen. Zij zag er met hare
heldere oogjes allerliefst uit. De vrouwen van het dorp, die zei
ven kinderen hadden, rekenden Peter zijne daad als hoogst ver
dienstelijk toe. Zij leenden hem kleedingstukken en allerlei dingen,
die een jong kind noodig heeft, en waarvan de mannen, niets wc-
fecstclijk versierd. Des avonds zou de gevel worden verlicht.
Naar men verneemt, is de oorzaak van het jl. Zon
dag avond plaats gehad hebbende ongeluk van den spoor
wegbediende Hoevers, nabij Utrecht, toe te schrijven aan te
zware vermoeidheid. Hoevers, die belast was met het blus-
schen der seinlichten, was daarvoor op den weg nabij Jafla
bij de rails gaan zitten, oui op den trein te wachten, die
ten 10.40 ure van Rotterdam moest komen, doch een half
uur te laat aankwam; hij schijnt toen in slaap gevallen te
zijn. De machinist zag hem 25 passen van zich, maar kon
de machine niet meer doen stilhouden en de ongelukkige
werd door de locomotief in drie stukken van elkander ge
scheurd. Zijn lijk is naar het politie-bureau gebracht en
is Woensdag ter aarde besteld. De ongelukkige laat eene
weduwe met twee hulpelooze kinderen achter.
Met de extra trein, die Zondag morgen ten 5 ure
van Utrecht langs de Staatsbaan naar Antwerpen ging, had
te Esschen het volgende plaats. Aldaar moest men den trein
verlaten voor de inspectie door den douane. Toen dat afge-
loopen was, namen zoovele aldaar aanwezige personen in de
rijtuigen plaats, dat van de reizigers, die daarmede gekomen
waren, vele geen plaats meer konden viuden, waardoor eene
groote verwarring ontstond; zoodat 'o. v. van een echtpaar,
dat van Utrecht vertrokken was, de man met de trein
naar Antwerpen vertrok en de vrouw te Esschen moest ach
terblijven; de directie zorgde echter, dat met de volgende
trein de achtergeblevenen vertrekken konden. Dit moge in
tusschen tot leering strekken voor alle echtgenooten, om niet
in den trein te stappen, dan nadat zij hunne vrouwen daarin
hebben doen stijgen.
- Men verneemt, dat op de rondgezonden circulaire van
het centraal-comité van den Nederl. weerbaarheidsbond,
om volgens besluit van den bond, dato 31 Juli jl., den natio-
nalen schietwedstrijd in het najaar te Waalsdorp te houden,
tegen eene vaste bijdrage ran f 1.of f 2.per hoofd,
ten einde de te maken kosten te dekken, tot heden nog geen
gunstige resultaten verkregen ziju, en het te voorzien is, dat
deze nuttige, ja zelfs gewenschte oefening, door gebrek aan
deelneming geen voortgang zal kunnen hebben.
Twee timmerlieden, werkzaam aan eenige in aanbouw ziju-
de huizen in de Jan-Hendrikstraat te's Gravenhage, kregen.
Donderdag morgen jl. twist, die zoo hoog liep dat men op
't laatst handgemeen werd, waarbij een hunner zich van een
schaaf bediende en zijn tegenpartij daarmede een houw in
het oor toebracht.
Te Arnhem is het 9jarig zoontje van den heer v. O.
verdronken op eene plaats, waar andere jongeus aan 't hen
gelen waren, zonder dat deze het bemerkten. Toen volwas
sen personen het ongeval gewaar werden, was geen hulp
meer mogelijk. Men heeft het lijkje niet meer khnnen
viuden.
Uit Eriesland meldt men, dat men buiten de zeesluis
en in de haven te Workum thans 2.10 meter of 7 voetwater
beueden vol zee vindt, minstens gewoonlijk 5 voet bij da-
gelijksch getij. Bij de dagelijksche klachten over den lagen
waterstand in Eriesland is deze tijding voor de schipperij
ongetwijfeld van het hoogste belang.
ten. Maar ook de vaders stelden er Belang in en hielpen met raad
en daad. Toen het bericht in liet dorp vernomen werd, waar de
boer woonde, die zooveel met den armen visscher op had, was er
geen nood meer. Er kwamen zoovele vrijwillige giften, dat hij ze
nauwelijks gebruiken konde. Het voornaamste evenwel was, dat
zijne verdiensten zoodanig toenamen, dat hij spoedig zijne oude
kleine boot door een flinke nieuwe konde vervangen.
Zoo gingen de dagen en weken opgeruimd voorbij.
Verscheidene jaren waren vorloopen, en het geredde meisje was
tot een bloeiende maagd opgewassen. Peter had ze Hilda genoemd.
Dat was de naam zijner moeder, en hij had het hulpelooze kind
van den eersten oogenblik af zóo lief gekregen, dat hij het geen
beteren naam wist te geven. Toen Ililda opgroeide nam zij de
zorg voor het huishouden op zichzelfs de vrouwen moesten be
kennen, dat zij een flinke meid was.
Terwijl aldus in de hut op de oostkust een voortdurend vreed
zaam geluk lieerschte, waren in het dorp de zaken zeer veranderd.
Sombere wolken hadden zich boven het eenzame dorp samenge
pakt. Uit de hut van Jan, op de westelijke hoogte, waren allerlei
onheilen nedergedaald. Hij had den dorpelingen toegezworen, dat
hij hun de verachting, die zij hem hadden betoond, zou betaald
zetten, zoodra liij konde. En hij deed het als een ware duivel
zoodra hem de macht daartoe gegeven werd. »Zij zullen huis en
hof verlaten, zoo waar ik leef," had hij reeds in zijne gramstorig
heid gezegd, toen hij nog niet wist, hoe hij dat doel zou kunnen
hereikenhij herhaalde die woorden op den avond, toen hij den
in het duin begraven buidel van het gestrande schip naar zijn
woning bracht.
Een paar dagen later begaf liij zich met veel ophef op reis. Hij
wist iedereen te doen gelooven dat hij naar de havenstad ging
dewijl een droom in den laatsten Zondag nacht hem daarheen
dreef. Men zou ondervinden, dat hij de fortuin zou medebrengen,
en dan zou hij van zijne hoogte afdalen, om allen te doen sidde-
ren en beven.
Zoo spraken de menschen onder elkander, en als naar gewoonte
voegde ieder er nog wat bij. Het gerucht groeide aldus voortdu
rend, totdat Jan tehuis kwam, in een jas gekleed van best laken,
met blinkende laarzen aan de voeten en een nieuwe pelsmuts op
het hoofd: alle zaken, die men in het duindorp slechts hier en
daar op hooge feestdagen, doch op de westelijke hoogte sedert
lang nimmer zag. Wordt vervolgd.)