HELDERSCHE COURANT.
Jlieums- en
Woensdag
<ftÖoertenUe--6fttÖ.
27 Augustus.
M 1280.
Dertiende Jaargang.
1873.
qgfftrtgEÏ gcticelte.
Vergadering van den Raad der Gemeente Texel.
33iet-officiccl gcüccltc.
NIEUWSTIJDINGEN.
Het dorp in de duinen.
Verschijnt DINSDAG- en VRIJDAG-AVOND.
Abonnementsprijs voor 3 maanden 0.50
Franco per post 9 n 0.65
Men abonneert zich bij alle Boekbandelaren en
Postdirecteuren. Brieven franco.
De prijs der Advebtentien van 14 regels is 60
Centen; voor eiken regel meer 15 Centen.
Voordes Dinsdags en Vrijdags middags 12 uur gelieve
men de Advertentiën intezenden.
Ingezonden stukken minstens een dag vroeger.
Uitgever S. G IL T J E S.
op DINGSDAG 2 SEPTEMBER a. s.
PUNTEN VAN BEHANDELING:
Installatie nieuwe leden van den Raad.
Benoeming Wethouder.
Benoeming Ambtenaar Burgerlijken Stand.
Ingekomen stukken.
J)e Burgemeester,
D. C. LOMAN.
Helder, Nieuwediep, Willemsoord, enz., 26 Aug. 1873.
Naar wij met zekerheid vernemen, is de heer Vermeer»
havenmeester van het Groot Noordh. Kanaal alhier, benoemd
tot havenmeester te Vlissingen.
Het detachement suppletietroependat bestemd is om
met het stoomschip Jasonvia Suez, naar Java te vertrekken,
zal Zaterdag a. s. alhier embarqueeren.
Het stoomschip Prins va?i Oranje is 23 dezer van
Suez naar Java vertrokken.
Het stoomschip Koning der Nederlandenvan Java
naar hier, passeerde 23 dezer Kaap Espichel (Portugal); alles
wel aan boord.
Men schrijft ons van Texel het volgende
De WelEerw. heer Themme de Lang, predikant te Scher-
merhorn, heeft het beroep naar Oosterend op Texel aangenomen.
Ee uilleton.
(Vervolg.
Nauwelijks was Jan van zijne reis teruggekeerd, of hij begaf
zich naar de herberg, om zich in al zijne deftigheid te vertoonen.
Juist kwam Peter van het strand, en de geredde hond sprong
blaffend voor hem uit. Zoodra deze Jan zag, bleef hij voor hem
staan en liet de tanden zien. Het dier scheen den man te her
kennen, die hem zonder medelijden was voorbijgegaan, toen hij
aan den mast gebonden was.
Peter had de grootste moeite, om den hond tegen te houden.
Woedend voegde Jan hem toe«Gij schijnt u nog al iets te laten
voorstaan op den buit, dien gij aan het strand lieht opgedaan.
Maar hoe hoog gij uwe borst ook draagt, ik zal u toch wel klein
krijgen, schoft!"
»A1 draagt gij nog zulk een fijne kleeding, zij kan toch den
schoft in u niet verbergenantwoordde Peter, en stond op het
punt er nog een scherp woord hij te voegen, toen zijn blik op den
hond viel, die niet tot rust scheen te kunnen komen. Plotseling
dacht hij aan het geopende kastje aan boord van den schoon er,
waarin alles ten onderste hoven lag. Hij herinnerde zicli de doode
vrouw en het hulpelooze kind. Hij sidderde en kon geen woord
meer uitbrengen.
Razend en vloekend betrad Jan de herberg, waar niets hem
goed genoeg was. Niet lang daarna verhaalde de waardin aan
eene buurvrouw, dat Jan drie loterijnummers had gedroomd en
eene groote som geld getrokken had. Haar man had gelden van
hem geleend en Jan had aangeboden de herberg te koopen. Veel
zou er, na aftrek der schuld, met overblijven, maar zij zouden dan
toch van de schuldeischers verlost zijn en konden elders opnieuw
beginnen. Weldra was Jan eigenaar geworden van de herberg
en de bewoners moesten ze reeds den volgenden dag ontruimen,
zoo als bij den koop bedongen was.
Geen drie weken later bezat Jan nog drie andere woningen nabij
de herberg, waarvan hij zich door list had meestergemaakt. Ook
daar had men de berichten verspreid, dat Amerika het beloofde
land der landverhuizers is. Vele bunders best land werden daar
voor een spotprijs, zonder belasting, verkocht, en wie eenig geld
Aan het strand achter den Hoorn te Texel i
spoeld het lijk van Jan Hendrik van Slooten, visscherman,
van de onlangs verougelukte visscherschuit, te TJrk t'huis
behoorende.
Jl. Vrijdag namiddag sprong te Amsterdam een jeugdige
vrouw bij de brug voor de Agnietenstraat in het water. De
haar toegestoken haak weigerde zij aan te vatten, zoodat de
redders aan den wal genoodzaakt waren de dame, die zich
zoo gaarne van het leven wilde berooven, de ijzeren punt
van de haak in de kleederen te slaan en haar op deze wijze
naar den wal te trekken.
Gisteren middag zijn de ministers van Justitie en van
Koloniën bij Z. M. den Koning in een bijzonder gehoor
toegelaten.
Reeds loopen er allerlei geruchten aangaande een mogeijke
oplossing der ministriëele crisis, maar het spreekt wel van
zelf, dat nog niets met eenige zekerheid te voorspellen valt.
Het bericht, dat wij in ons vorig nummer mededeel
den, als zou de deelneming voor een nog dit jaar te houden
schietwedstrijd van den Nederl. Weerbaarheidsbond minder
groot zijn, was niet juist, omdat door den korten termijn,
voor de deelneming gesteld, van onderscheiden vereenigingen
de voldoende antwoorden niet waren ontvangen. De deel
neming is beter dan msn eerst verwachtte, en men, hoopt,
dat de wedstrijd nog zal plaats hebben.
Bij eene nicht van Behagel is gevonden een zilveren
knipje, dat, volgens getuigenis van vijf personen, aan wijle
mevrouw van der Kouwen heeft toebehoord. Men hoopt
daardoor spoedig meer licht in deze nog steeds duistere zaak
te ontvangen.
medebracht, kon met weinig moeite rijk worden. Dat moest uit
lokkend voorkomen aan menschen, die in een voortdurenden strijd
met den oceaan een kommervol bestaan vonden, en zij grepen met
beide handen het vooruitzicht aan op een ruimer middel van
bestaan.
Zóo ging Jan voort, en binnen weinige jaren konde men zeggen,
dat hij heer van het dorp was. Van dezen kocht hij huis en erf
aan genen schoot hij gelden voor. De huizen verhuurde hij op
voorwaarden, die de bewoners geheel van hem afhankelijk maak
ten, zoodat zijne macht telkens grooter werd. Hij had de bedrei
ging, dat hij het geheele dorp zou dwingen, dus werkelijk vervuld.
Slechts met éenen wist hij niets aan te vangen, namelijk met
Peter van de oostelijke hoogte. Zijn wrevel nam steeds toe en hij
peinsde dag en nacht over het middel, om ook hem ten val to
brengen. Hij vond het echter niet, en zocht dan zijn troost in
bier en brandewijn. In de herberg werd thans een woest leven
geleid. Vroeger werd ze niet door de dorpelingen bezocht dan op
zon- en feestdagen, of wanneer de zee hun een buitengewoon voor
deel opleverde. Nu was het geheel anders. Zij hadden niets meer
te verliezen, en konden ook niets meer winnen. Onder zwaren
arbeid sleepten zij een kommervol leven voort. Is het te verwon
deren, dat zij bij de flesch eenige verstrooiing zochten te vinden
Men dronk dus zoo lang men geld had of de waard borgen wilde.
Daarbij werd gespeeld, en het spel gaf aanleiding tot liegen en
bedriegen. Dan volgden harde woorden en twisten, en eindelijk
vechtpartijen, welke bijna eiken avond plaats grepen. Eerst kwa
men de vrouwen daar tegen op, doch toen zij zagen dat het niet
baatte, liepen zij jammerend door het dorp, of volgden de man
nen in de herberg en lieten tehuis de zaken gaan, zoo als zij wil
den. Daardoor werden eindelijk alle handen opgelost.
Van al die buitensporigheden bleef Peter verwijderd. Wel was
hij niet veel rijker geworden, doch hij bezat toch, wat een ijverig
werkman verdient te bezittenhet noodige voor dagelijksch onder
houd, een kleine reserve voor de dagen van ziekte of andere ram
pen, en bovendien een penningsken om de kosten te dekken, wan
neer een bijzonder voorval tot een huisselijlce feestviering aanleiding
mocht geven. Dit laatste was tot heden nog niet voorgevallen,
maar Peter gaf den moed niet op. Wanneer hij een gulden in
het kastje bij de vorige voegde, dacht hij»wie weet. wat er nog
gebeuren kan
