KWALITEIT, NIET DE PRIJS
Continental
Vitrage.
Magazijn „De Ster"
HOE
De HELDERSCHE COURANT,
Banden
STRUISVEEREN.
Firma DE BIE -|- BIERSTEKER,
W. van Vliet,
El WITST AAL
Grootste sorteering.
Verkrijgbaar in de
Alkmaarsche Slagerij
Schagenstraat16
moet men adverteeren
Bij 't inkoopen op de markt
Thee I
J. VERHEUS
Klompenwinkel Langestraat 76,
Brandstoffenhandel
Hoogstraat 127, - Doolhof 3.
Bloedarmoede, Slapte,
Verval van krachten.
EIGENGEMAAKTE MEUBELEN
P. GOVERS
UW HAAR-1
KIU71UB
Een^ Smaakvol Ie Dracht.
AM STERDAM SC HE
Vergiftigde Levens.
De Dienaar, die bij (tPCLCLt zuieert
is bRj, dat men die crème begeert.
Wie 12 verschillende ABC-advertentiën uitknipt en aan de „ERDAL"-fabriek, Amster
dam, (met 5 cent port) inzendt, ontvangt gratis de geheele serie artistieke Sluitzegels.
moet bij de keuze van banden beslissend zijn.
Een goede band kost wel is waar goed geld
maar daarvoor is hij ook duurzamer. Wanneer U
berijdt, dan hebt U dezen „goeden" band.
Zyn wereld-reputatie werd door kwaliteit gevestigd.
PERSONEEL 12.000
Coüfiaental-Caoutciwuc-ai Gutfa-Percha-Cö., Amsterdam.
GESMOLTEN REUZEL
a 30 ct. per pond.
VARKENSKOPPEN en POOTEN
10 ct. per pond.
Men moet zorg dragen voor een duidelijk sprekende,
korte, niet overdrijvende advertentie.
Men moet den tekst steeds afwisselen.
De advertentie moet met zorg zijn uitgevoerd.
Men adverteere in het blad, dat een onderzoek naar
oplaag en lezerskring toestaat, omdat men daar de
meeste zekerheid heeft zijn reclame-gelden op de juiste
wijze te besteden.
Men houde bij het bepalen van den regelprijs rekening
met oplaag en lezerskring.
heeft alhier de grootste oplaag en is daarom
het meesjt gelezen blad te Helder en op de Vloot.
P. KIKKERT ZONEN.
GRAND HOTEL „TEXEL"
Eigen Stalhouderij
en verhuurinrichting van Automobielen.
Telefoon 7 en 15.
Ondergeteekende beveelt zich aan
voor alle voorkomende Metselwerken.
J. ROOMEIJER,
Dijkweg 44.
Speciaal adres
voor OVERHEMDEN naar maat. a
OVERHEMDEN met piqué borst
f 2.75, prima kwaliteit.
De gouden Bril
(voorheen Firma J. P. v. d. BOSCH).
Levering van alle soorten Brillen en
Pince-nez, in goud, doublé en nickel
Ook volgens geneeskundig recept.
A. WIERINGA,
Spoorstraat 120.
haalt men zich
dikwijls een
verkoudheid
op den hals.
Verstandige
en voorzich-
tige vrouwen
dragen daarom, evenals sleutels, geld
en andere noodige zaken, steeds een
doos Wybert-Tabletten bij zich.
'tls voor haar een onontbeerlijk artikel
geworden, en de prijs behoeft niemand
te weerhouden er de proef mede te
nemen daar de prijs slechts 60 ct.
per doos bedraagt en Wybert-Tabletten
in alle apotheken en drogisten ver
krijgbaar zijn. Depót te Helder A.
MIJNHARDT, Kanaal weg 147.
R. M.
IS
onovertroffen van kwaliteit en zeer
waterhoudend, 70, 80, 90 en 100
cent per pond.
Pakjes van J/a - 1 - 21/" ons.
In het oude Victualiehuis.
R. MAALSTEED, Dijkstraat 22, Nelder.
Wederverkoopers provisie.
WALVISCHSTRAAT 29.
HANDEL in
In den
is steeds verkrijgbaar:
eigengebluschte Stocadoors Witkalk,
zeer voordeelig voor Slijters.
Carbolineum en Blackvarnis-
brons als voorheen.
TRAPPEN TE HUUR.
Verder handel in Draadnagels en
Puntdraad, Kippengaas, Touw-,
Borstel-, Kuip- en Houtwerk,
Lappen, Sponsen, Emmers,
Teilen, enz.
Beveelt zich minzaam aan tot het
verrichten van KUIP- en TIMMERWERK.
Achtend,
P. BOMHOFF.
van
Prima Belgische Anthr. *%0 p. H.L. f 1.80
»1-70
20/*o„ „1-60
LimburgscheAnthraciet2%o „1.45
20/RO„ „1-40
Eierenkolen 20/30 „1.20
Bruinkoolbriketten 100 „0.55
100 „0.45
Cokes, lange- en korte Turf, Vuurmakers
enz. Thuis bezorgd.
Mejuffrouw C. ROCKWITZ, geb. BOONSTOPPEL, Dordrecht, Hout
tuinen 4, schrijft ons eene dankbetuiging wegens de Sanguinose.
„Ik ben lijdende geweest aan bloedarmoede en verval van krachten,
maar door de Sanguinose ben ik weer geheel beter geworden en thans
weer zoo gezond en frisch als voorheen. Al bij gebruik van de eerste
flesch kon ik beterschap bespeuren. U moogt dit gerust publiek maken
ik hoop dat nog velen hier nota van zullen nemen".
Wanneer gij lijdt aan bloedarmoede, zwakte of algemeene verslap
ping, doe wat de schrijfster van bovenstaanden brief gedaan heeft,
en probeer ook de Sanguinose. Eiken dag breidt de kring zich uit,
waar de Sanguinose met succes genomen wordt; een groot aantal
geneesheeren en leeken bevonden de Sanguinose „een beproefd middel
bij bloedarmoede, zenuwzwakte en algemeene verslapping."
Bij alle Apothekers en goede Drogisten.
Sanguinose! kost per flacon van ruim 300 gram fl.50, do (5 11.
f8.-, 12 fl. f 15.-.
WACHT U VOOR NAMAAK.
De Riemerstraat 2c/4, Den Haag. VAN DAM Co.
Te Helder bij Firma DE BIE BIERSTEKER; te Texel, Oosterend,
P. DROS; Den Burg, J. BUIS; Oudeschild, Joh. DROS.
HET BESTE ADRES VOOR SOLIDE
SPOORGRACHT 28-29
GROOTE KEUZE EIKEN BUFFETTEN
IN VERSCHILLENDE PRIJZEN
Wint het van
alle bestaande soorten.
KEIZERSTRAAT 93, HELDER.
Texel: A. Wuis, C. C. Rijf, P. Kiel, Daalder, J. P. Dros, D. Kuiter,
Wed. Blom, P. Brouwer. Wieringen N. Omes, M. Gorter. Joliana
dorp: M. Noot. Anna Paulowna: Neuvel en A. Wiggers. 't Zand:
G. A. de Wit. Oüdesluis: G. v. Doorn. Schagen: Rotgans en Pur'iqer.
Breezand: G. Borst. Helder: D. Bruin v/h. Balgkanaal.
HELDEn ALS KRISTAL.
BEVAT GEEN KLEURSTOF. OLIE OF VET.
VERFRISSCHKND VOOR DE HOOFDHUID.
GROEIEN.
GAAT HET UITVALLEN TEGEN.
VERSTERKT DE WORTELS.
GEEFT PRACHTIGE VLECHTEN.
HOOP HET VANDAAG VAN UW DROOIST OF COIFFEUR-
DEREEN SPREEKT OVER KOKO EN IEDEREEN GEBRUIKT HET
ALLE GOEDE DROGISTEN EN COIFFEURS VERKOOPEN HET.
PRIJS: FL 0.7S, fl 1.60. en fL 3.00 per FUcon.
K B MEIN DERSH1A SneBk,
2 Dames, die meer dan 10 jaar KOKO gebruikten, zullen
gedurende 14, 15 en 16 Mei haar prachtigen haardos
laten zien in de étalage van den Heer A. MIJNHARDT,
waar KOKO tegen bovenstaande prijzen verkrijgbaar is.
M" IIAH LEVENSVERZEKERING.
AMSTERDAM. KEIZERSGRACHT 547-549.
BIJKANTOOR VOOR NED.-INDIË
SOERABAJA SOCIETEITSTRAAT
GUNSTIGE VOORWAARDEN. - CONCURREERENDE TARIEVEN.
INLICHTINGEN VERSTREKT GAARNE HERMAN NYPELS, HELDER.
FEUILLETON.
Een beeld der werkelijkheid.
18)
Het was een mooi bruidspaar, die
lange, flinke man, met de fijne ge
laatstrekken en de denkende oogen,
en die sierlijke jonge vrouw, die voor
het uiterlijk zoo geheel bij hem scheen
te voegen.
„Mijn God!" bad de weduwe van
den schilder: „geef, dat zij hem ge
lukkig moge maken, gelijk hij het
verdient. Doe haar het nederige leven
beminnen, dat zij aan zyne zijde leiden
zalleer baar inzien, dat zij de parel
van zeldzame waarde gevonden heeft,
die aan zoovele echtgenooten ontzegd
is: de liefde van haar man".
„Heersmeekte Geertruida Hol-
dius: „neem mijn leven, zoo het zijn
moet, in ruil voor eene blijvende
levensvreugde voor mijn kind. Laat
zijn haard steeds het plekje wezen,
waar hij van alle vermoeienissen,
elke droefheid uit moge rusten."
HOOFDSTUK VII.
Hun huwelijksreis was een geluks-
droom geweest. Onno was er slechts
op verdacht haar in alles genoegen
te doen, en had haar gevoerd naar
de Pyreneeen, die zjj nog niet kende.
Z(j had voorheen zeer zeker veel ge
noten van de tochten met haar vader
afgelegd door vreemde strekenmaar
George Renaud was een zelfzuchtig
man geweest, en al te zeer gewoon
in huis te heerschen, om zijn wil
ook niet in alles te doen zegevieren
als hii zich alleen met zijn dochter
bevond. Zij gingen alleen daarheen
waar hij zelf verkoos te zijn; Mar
cello's smaken werden nooit geraad
pleegd en zij was daaraan zoozeer
gewoon geweest, dat zij nu eerst het
onderscheid bemerkte. Haar jonge
echtgenoot vroeg niet anders dan haar
wil te volgen, en wanneer zij, bij
oogenblikken, haar leven met dat
harer moeder vergeleek, erkende zij
hoe bewonderenswaardig het was dat
deze zich nooit een enkele klacht
had laten ontvallen, nimmer in op
stand gekomen was. Haar geluk
stemde haar tot nadenken. Voorheen
had zich nooit afgevraagd wat er
toch geworden was van het aanzien
lijk vermogen, dat Julie de CliDchamps
van hare ouders geörfd had. Thans
eerst begreep zij het. De schilder had
er zijn atelier van versierd, zijne
reizen mede betaald, daarmede aan
al zijne grillen voldaanen terwijl
z(jne echtgenoote te huis bleef waken
bij hunne kinderen, had hij zich, dank
zij haar fortuin, de weelde kunnen
veroorloven een jacht te laten bouwen,
waarop hij des zomers met vriendei
en vriendinnen de Middellandsche
zee doorkruiste.
Mevrouw Renaud had nimmer een
voet aan boord van dien bodem ge
zet, hetzij dat zij het beneden zich
had geacht aldaar de plaats van
andere vrouwen in te nemen maar
toch had het de helft van haar kapitaal
verzwolgen, en nooit had zij daarvoor
een verwijt gevonden, nooit anders
aan hare kinderen geleerd als de
grootste eerbied voor hun vader,
een ontzag alsof hij waarlijk de half
god geweest ware waarvoor hij zich
liet doorgaan.
En zelfs Marcelle's wufte geest
bracht een hulde aan de schijnbaar
onbeduidende vrouw, die nimmer in
haar leven gehuldigd was geworden,
wier bestaan voorbij zou gaan, zonder
dat iemand anders als hare kinderen,
zich herinnerde dat zij geleefd had.
Maar na deze drie weken van on
verstoorde vreugde volgde de ont
goocheling.
De jonge vrouw, die zich zeer goed
vermaakt had in het Amste] hotel,
zoowel als in den Haag en te Scheve-
ningen, was al heel weinig ingenomen
met hare kleine woning aan het Y,
hoeveel zorg Onno ook besteed mocht
hebben om het huis naar haar smaak
in te richten.
Des avonds, wanneer de gordijnen
gesloten waren en zij de lampen op
had laten steken, gevoelde zij zich
een weinig tehuis in deze atmosfeer.
Doch niet zoodra kon zij weder naar
buiten zien, of zij werd aangegrepen
door eene zwaarmoedigheid, die zij
aan de lucht toeschreef, maar die in
waarheid slechts verveling was. Zij
begon te klagen over hare gezondheid
en zat somtijds laDgen lijd achtereen
Yoor zich uit te staren, zonder een
woord te zeggen. Dan rees hare jeugd,
voor haar op, zag zij zich weder
aan de zijde haars vaders, nu hier,
dan daar heen reizende, of wel te
Parijs in zijn steeds zoo woelig atelier,
waar de meest verschillende menschen
typen dagelijks kwamen om kennis
met den beroemden schilder te maken
of te hernieuwen. In Nederland had
zij geen ander bezoek te verwachten
dan van hare schoonmoeder, die haar
hoe langer zoo meer begon te ver
velen, en van eenige vrouwen van
musici, die over niets anders wisten
te praten als muziek ofkuishoudelijke
zaken.
Indien zij slechts beproefd had
vrede met haar lot en ook met hare
kennissen, te nemen, zou zij veel
goeds en liefs in het hart dier een
voudige vrouwen ontdekt hebben
thans zag zij enkel hoe ouderwetsch
hare kleeding was, hoe weinig zij bij
haar voegden, en hoe geheel ver
schillend de inrichting harer woning
was van haar eigen huisje dat vol
tafeltjes en bloemen en kleine sieraden
stond, terwijl de meeste andere
dames-haar ontvingen in een vertrek
dat half tot eetzaal, half tot kinder
kamer diende.
Onno, wien zij hare, zelden liefde
rijke, opmerkingen toevertrouwde,
blikte haar dan een weinig verdrietig
aan en antwoordde:
„Gij zult u spoedig beter gewennen,
en ik zal trachten u andere kennissen
te bezorgen. Heb slechts een weinigje
geduld."
Op zekeren dag echter wachtte haar
eene gebeurtenis, die haar meer dan
ooit tegen Nederland stemde.
Zij was op een ongewoon uur naar
hare schoonmoeder gegaan, om haar
te vragen hoe zij handelen moest
met eene dienstbode die ziek was
geworden, en op het oogenblik dat
zij aangemeld binnentrad, vond zij bij
Geertruida Holdius een grijsaard
zitten, die bij haar aanblik on
willekeurig overeind sprong en naar
zijn hoed greep.
„Ga niet weg", zeide de oude vrouw
op hartelijken toon. "Ik geloof dat
gij mij eens zoudt zeggen wat gij
wel van Onno's keuze zegt. Marcelle,
dit is de heer Helmveldals Onno
het sedert zijn terugkeer niet zoo
druk had gehad zou hij u zeker reeds
bij onze beste vrienden hebben ge
bracht".
De muziekmeester had veel gegeven
om aanstonds de tegenwoordigheid
te kunnen ontvluchten der jonge
vrouw die zulk een wanhoop over
zijn leven had gebracht, maar hij
herinnerde zich de belofte aan Onno
gedaan, dat Geertruida Holdius nooit
iets doör zijn toedoen zou vernemen,
trad weder op Marcelle toe om haar
te groeten doch hunne handen raak
ten elkander niet aan en beider oogen
waren daarbij nedergeslagen.
Voor het eerst wellicht in haar
leven gevoelde de jonge vrouw zich
beschaamd. Al de drogredenen waar
mede zij tot daartoe gepoogd had
haar geweten het stilzwijgen op te
leggen, vielen weg voor de droefheid,
die z\j raadde dat nog altijd voort-
knaagde aan dat oude hart, en toen
zij het waagde een schuchteren blik op
hem te vestigen en zag hoezeer deze
van moreele pijn verwrongen trekken
op die van den doode gelekenwenschte
zij zich uren ver daar vandaan.
„Gij hebt elkander niet veel te
zeggen", sprak hare schoonmoeder
verbaasd, „ik had nooit gedacht dat
gij verlegen waart, Marcelle."
Deze opmerking deed haar inzien hoe
noodig het was hare ontroering te
overmeesteren, en zij antwoordde
snel
„Ik ben toch heel blij mijnheer
Helmveld te ontmoeten. Onno is zoo
zeer op zijne vriendschap gesteld, dat
ik hem zeker reeds opgezocht zou
hebben, indien ik niet begrepen had
dat mijn gezelschap hem niet aan
genaam kon zijn,en ik hem dus slechts
noodeloos te midden van zijne bezig
heden zou hebben opgehouden."
„Het is waar dat ik meestal uit
ben," zeide de oude man werktuige
lijk, terwijl zijn blik vol smartelijke
verbazing op haar bleef rusten, en
hij zich te vergeefs afvroeg wat er
voor zoo betooverends in haar kon
liggen dat zij twee mannen, van
Eduard's en Onno's waarde, geheel
en al onder begoocheling had kunnen
brengen. Zij bezat geen groote schoon
heid hare stem bevatte geen muziek
haar blik had niets bezielends. Maak
ten dan enkele vrouwen de mannen
krankzinnig, dat z(j haar blindelings
verkozen boven het leven en tot
zelfs boven de eer?
„Het sp\jt mij dat ik niet langer
kan blijven," sprak Marcelle tot hare
schoonmoeder„maar de meid is
plotseling ziek geworden en ik kwam
u vragen hoe ik het aan moet loggen
om haar naar het gasthuis te krijgen.
Zoodra ik dat weet keer ik terug,
want de arme ziel moet zoo spoedig
mogelijk geneeskundige hulp ont
vangen."
Juffrouw Holdius verstrekte de ge-
wenschte inlichtingen en de jonge
vrouw wilde afscheid nemen doch
de heer Helmveld sprak op eens:
„Ik moet toch ook vertrekken en
zoo gij my vergunt, zal ik tot aan
de voordeur met u gaan." Zij werd
door eene lichte huivering bevangen,
want om dien wensch te koesteren
moest hij ook over den dood van zijn
zoon willen sprekener was echter
geen mogelijkheid zich aan dat ver
langen te onttrekken, en na hem
vluchtig een woord van toestemming
te hebben toegevoegd, omhelsde zij
de oude vrouw en verliet de kamer,
op den voet gevolgd door den grijzen
muziekleeraar.
Zij traden haastig voort, als werden
zij beiden gezweept door eene mar
telende herinnering, en eerst toen
de voordeur zich achter hen gesloten
had bleef Helmveld stilstaan en zeide
hy op doffen toon
„Ik ben zeker niet te veeleischend
indien ik u smeek voor het vervolg
zorg te willen dragen dat eene der
gelijke ontmoeting zich niet herhale."
(Wordt vervolgd).