Queen Anne Meubelen,
KWALITEIT, NIET DE PRIJS
Continental
STEUNT
HOE
De HELOERSCHE COURANT,
A. Klopper Zonen
Banden
F'. S. A. Kannewasser S Zonen,
Firma DE DIE BIERSTEKER,
Voorheen
Kanaalweg 148-149. Zuidstraat 82.
El WITST AAL
Fa. S.A. KANNEWASSER
ZONEN,
Blijvend Resultaat
Meubelfabriek
Loodsgracht 69.
KEIZERSTRAAT 93, HELDER.
bij A.WIERINGA,
Thee m-1 is
DAMES, HEEREN en KINDEREN.
AMSTERDAMSCHE
W. Bierenbroodspot,
moet men adverteeren
Vergiftigde Levens.
%u siet men schoenen ponder taf
CLCteen gepoetst met Crème órdaf
Wie 12 verschillende ABC-advertentiën uitknipt enaan de „ERDAL"-fabriek, Amster
dam, (met 5 cent port) inzendt, ontvangt gratis de geheele serie artistieke Sluitzegels.
in MAHONIE- en EIKENHOUT
voor Salon en Huiskamer.
hadden de Dames niet zoo'n
chique figuur als thans.
Maar
bijna iedere dame
een
draagt
w
.6
Onovertrefbaar. Roestvrij. Waschbaar.
Wit, Grijs en Beige in elke maat voorradig.
ALLEEN-verkrljgbaar bij de
moet bij de keuzo van banden beslissend zijn.
Een goede band kost wel is waar goed geld
maar daarvoor is hij ook duurzamer. Wanneer U
berijdt, dan hebt U dezen „goeden" band.
Zijn wereld-reputatie werd door kwaliteit gevestigd.
PERSONEEL 12.000
e-«n Qutts-Ptrcba-Co^AmsUrdam.
door ons betrokken uit de beste Nederlandsche
fabriek en daarom het best te vertrouwen.
Texel: A. Wuis, C. C. Rijf, P. Kiel, Daalder, J. P. Dros, D. Kuiter,
Wed. Blom, P. Brouwer. Wieringen N. Omes, M. Gorter. Joliana-
dorp: M. Noot. Anna Paulowna: Neuvel en A. Wiggers. 't Zand:
G. A. de Wit. Oüdesluis: G. v. Doorn. Schagen: Rotgans en Purmer.
Brekzand: G. Borst. Helder: D. Bruin v/h. Balgkanaal.
Speciaal adres
voor OVERHEMDEN naar maat. m
OVERHEMDEN met piqué borst
f 2.76, prima kwaliteit.
Horloge
met mooie
kastvorm, ac
curaten gang
en zeer billijk
in prijs.
Voorradig in
goud, zilver,
niolé, zil ver,
nikkel, staal
SPOORSTRAAT Nr. 120.
DEN PLAATSELIJKEN HANDEL,
doet Uwe inkoopen zooveel
mogelijk in de stad Uwer
inwoning, daarmede bevor
dert gij de welvaart onzer
Alg. Held. Winkeliersvereniging.
Diners
worden dagelijks aan huis bezorgd.
Bestellingen 's morgens voor 12
uur aan het van ouds bekend
KOOKHUIS DIJKSTRAAT 13.
Beleefd aanbevelend,
A. DOL.
onovertroffen van kwaliteit en zeer
waterhoudend, 70, 80, 90 en 100
cent per pond.
Pakjes van >/3 1 21 /2 ons.
In het oude Victualiehuis.
R. MAALSTEED, Dijkstraat 22, Keldei
Wederverkoopers provisie.
DE
(JatuurvIollen
Ondergoederen
VAN
Jansen &Tilanus
FRIEZENVEEN.
Verkrijgbaar bij:
KANAALWEG 148-149,
ZUIDSTRAAT 82,
in alle qualiteiten en maten voor
Geïllustreerde Prijscourant
gratis verkrijgbaar.
ondervindt men bij het gebruik van
Dr. LAPPONI's-Zenuwhoofdpijn-pas
tilles. Zij, die jarenlang aspirin of
phenacetin slikten, zonder blijvend
succes, genezen radicaal doqr het
gebruik van Dr. LAPPONI Zenuw
hoofdpijnpastilles. Prijs p. fl. fO.75,
proefbusjes 25 ets. Verkrijgbaar bij
DE BIE-. Biersteker, Keizerstr. 98.
M|j VAK LEVENSVERZEKERING.
AMSTERDAM. KEIZERSGRACHT 547-549.
BIJKANTOOR VOOR NED.-INDIË
SOERABAJA SOCIETEITSTRAAT.
GUNSTIGE VOORWAARDEN. - CONCURREERENDE TARIEVEN.
INLICHTINGEN VERSTREKT GAARNE HERMAN NYPELS, HELDER.
(Dames en Heeren),
Bad Costuums
Bad Broeken,
Bad Mutsen,
Bad Mantels,
Bad Doeken,
Bad Sponszakken,
in gpoote keuze bij
Magazijn „INSULINDE",
Spoorstraat 87.
R. KIKKERT ZONEN.
GRAND HOTEL „TEXEL'
Eigen Stalhouderij
en verhuurinrichting van Automobielen.
Telefoon 7 en 15.
Men moet zorg dragen voor een duidelijk sprekende,
korte, niet overdrijvende advertentie.
Men moet den tekst steeds afwisselen.
De advertentie moet met zorg zijn uitgevoerd.
Men adverteere in het blad, dat een onderzoek naar
oplaag en lezerskring toestaat, omdat men daar de
meeste zekerheid heeft zijn reclame-gelden op de juiste
wijze te besteden.
Men houde bij het bepalen van den regelprijs rekening
met oplaag en lezerskring.
heeft alhier de grootste oplaag en is daarom
het meest gelezen blad te Helder en op de Vloot.
FEUILLETON.
Een beeld der werkelijkheid.
41)
De bankier was zeer bemind. Jong
en oud roemden teijue onverstoorbare
opgeruimdheid, de w\jze waarop hij
zijne gasten wist te onthalen, zijne
edelmoedigheid tegenover de armen,
en één ding was zeker, dat weinig
lieden zoozeer de kunst verstonden
een gesprek gaande te houden.
„G\j komt als geroepen," sprak de
vrouw des huizes, „men zal zoo aan
stonds uw „Wiegelied" zingen.
Ik heb zelfs een oogenblik betreurd
juist die romance uitgekozen te
hebben, want er bevindt zich hier
een arm jong vrouwtje, dat nog niet
lang geleden haar eenig kind verloor
maar ik reken op uwe welbekende
goedhartigheid, om haar onderwijl
bezig te houden. Ik zelve zou het
wel doen, maar gij weet, als men
menschen bij zich heeft, behoort men
aan allen te gelijk toe."
„Wie bedoelt gjj? Ken ik haar?"
„Dat denk ik niet. Zij is de echt
genoot van gindschen bleeken jongen
violist. Het heeft heel wat moeite
gekost hem over te halen hierheen
te komen. Hij is een echte stijve
Hollander; zij daarentegen is op en
top Francaise. Kom atede, ik zal u
voorstellen."
En de oude vrouw bracht hem tot
Marcello, die er zelden zoo bekoorlijk
uitgezien had als in haar lichten
rouw. Zij droeg een wit zijden japon
met groote seringkleurige bouquetten.
Hare eenige sieraden bestonden uit
git, dat vreemdsoortig en toch bij
zonder fraai uitkwam op de lichte
japon.
De bankier was als bedwelmd door
het tooverachtige harer verschijning.
Hij had zijne vrouw vroegtijdig ver
loren, zonder dat er ooit eenige sym
pathie tusschen hen bestond. Zij had
hem een aanzienlijken bruidschat
rueé ten huwelijk gebrachten was
gedwongen geworden hem te trou
wen, door haar vader, die er van
droomde eene dochter te hebben die
barones zou zijn.
Na haar overlijden had Emanuel
de Josach zich wel gewacht eene
tweede echtverbintenis aan te gaan.
Het was hem vrij wat aangenamer,
overal waar hij zich vertoonde, ge
vierd te' worden als de rijke
weduwnaar, dien iedereen gaarne-
vertroost zou hebben; voor het eerst
echter dien avond betreurde hij het
dat de jonge vrouw, die hij zoo on
verdeeld bewonderde, niet vrij mocht
zijn. Op zijn leeftijd begint men te
verlangen naar een anderen huise-
lijken haard dan die onderhoorigen
u kunnen verschaffenen zijne beide
kinderen hadden hem reeds verlaten
zijn zoon om als officier onder de
vlag te dienen, zijne dochter om een
neef te huwen.
„Hoe is het mogelijk dat zij zulk
een stijven Klaas gekozen heeft?" vroeg
hij zichzelven af, terwijl mevrouw
Lecrère hem vertelde dat Marcelle
de dochter van den beroemden Geor-
ges Renaud was.
„Maar dan heb ik uw Yader heel
goed gekend!" riep hij uit, „en zelfs
bezit ik nog een schilderstuk van
hem, dat ik zeer op prijs stel. Gij
moet het eens komen bewonderen,
want ik ben zeker dat het vóór uw
t(jd vervaardigd werd. Later zag ik
hem minder; wij hadden hot beiden
zoo druk; maar in het begin van
mijn huwelijk kwam hij meermalen
op mijn landgoed jagen en gezelliger
gast herinner ik mij niet."
Deze woorden braken aanstonds
het ijs tusschen hen, en een oogen
blik 'later zaten zij druk aan het
praten. Josach verzuimde zelfs naar
zijn eigen wiegelied te luisteren om
haar af te leiden, van de droefgees
tigheid, welke nog altijd aan haar
hart moest voortknagen, en hij vroeg
haar:
„Uw echtgenoot is een groot kun
stenaar niet, waar, mevrouw?"
„Ja, hij bezit waarlijk een uitne
mend talent," antwoordde Marcelle,
met een verdrietigen trek op het
gelaat, „maar ik wilde vrij wat liever
dat hij geen begrip hoegenaamd van
kunst had. De artisten verdringen
elkander hier."
„Speelt hij op groote concerten?"
„Hij zou dat gaarne willen; maar
dat is juist de moeilijkheid; hij is
hier nog niet genoeg bekend."
„Ik zal trachten het een en ander
voor hem te doen. Ik ken vele lieden
uit de kunstwereld, die hem mis
schien voort kunnen helpen."
„O, zoo gij dat deedt, mijnheer
zoudt gij hem een ware weldaad be
wijzen," mompelde de jonge vrouw.
„Gij weet misschieq dat wij het on
geluk hadden, gedurende den afge-
loopen winter, ons eenig kind te ver
liezen, en Holdius kan zich over dien
slag niet heenzettenhij is sedert
als versuft, en leeft nog alleen door
zijn kunst een weinig op. Gij zult
zoo aanstonds hooren hoe volkomen
hij zijn instrument beheerscht. Kon
hij slechts een weinig bekend ge
raken, dan geloof ik stellig, dat zijne
zwaarmoedigheid overwonnen zou
zijn."
„Hij heeft ongelijk zich daaraan
over te geven," voegde de bankier
haar toe, terwijl zijn blik vol be
wondering op haar rustte. „Is hij
niet te benijden, hij die het geluk
heeft u aan zijne zijde te mogen be
houden? Daarenboven moet gij zelve
niet minder onder den dood geleden
hebben dan de vader."
Marcello's lippen begoncn te beven
en hare groote oogc-n vulden zich
met tranen.
„Ja, ik heb in het eerst gedacht
dat ik krankzinnig zou worden mijn
arm, lief kind was zoo mooi, zoo goed
zoo zacht, en zij was mijn eenig ge
zelschap gedurende de vele maanden
die ik met mijn echtgenoot op de
Malvinia gronden doorbracht. Holdius
was altijd aan het werk, maar Elsa
en ik bleven bij elkander, en zij werd
mij daardoor dubbel lief. Toen zij
stierf was het alsof mijne "ziel, mijn
hart en mijn geweten inet haar in
het graf verdwenen. Wat van mij
overgebleven is beteekent niet veel
meer. Ik zoek mij te verstrooien en
nog te lachen zooveel ik kan. Maar
zelfs mijn opgewondenheid is vreug
deloos."
„Waar gaat gij dezen zomer heen
Gij kunt toch niet in de warme,
stoffige stad blijven."
„Mevrouw Leclère heeft onsuitge-
noodigd de maanden Augustus en
September op haar buiten door
te komen brengen; ik weet echter
nog niet of ik Onno daartoe over zal
kunnen halen."
„Dat moeten wij bepaald trachten
te bereiken. Ik zal hetjzoo aanstonds
eens beproeven want ik heb er een
persoonlijk belang bij. Ik zelf heb
beloofd de oogstmaand bij mijne oude
vriendin te komen, en ik zou slechts
al te gelukkig zijn u daar weer te
vinden."
De jonge violist, die zich geheel
verloren gevoelde te midden van die
menigte, welke zich even weinig om
hem bekommerde als zij zijne vrouw
vierde, gevoelde zich aangenaam
verrast tóen baron de Josach
hem naderde, en op ongekunstelden
toon vroeg:
„Zijt gij heden over veertien dagen
vrij u bij mij te laten hooren? Ik
moet eene afscheidssoirée geven,
eerdat ik mijn zomerkwartier ga
opzoeken en ook al mijne vrienden
naar buiten trekken. Uw talent heeft
mij bijzonder getroffen en zoo gjj
genoegen wilt nemen met vijfhonderd
francs
„Dat is te veel, mijnheer, veel te
veel voor één enkelen avond!" riep
Onno uit terwijl zijn gelaat door een
vreugdeblos overdekt werd.
„Stil, mijn vriend. De kunst kan
nooit genoeg betaald worden, en zij
die een waar ar ti staan hoor en, blijven
altijd zijn schuldenaren. Ik geef u
niet meer dan men gewoon is voor
dergelijke gelegenheden uitte keeren.
Dat bliift dus afgesproken en gij
brengt uwe vrouw meê."
Holdius haastte zich het edel
moedige voorstel aan te nemen, en
nog eenmaal maakte zich de hoop
van hem meestér, dat hij in dien
kring bekend zou geraken en daar
door betere tijden te gemoet zou
gaan. Het kleine kapitaal dat hem
overbleef, versmolt als sneeuw voor
de zon. Hij had het kind een fraai
graf laten maken, en daarop
een marmeren borstbeeld van haar
geplaatst. Ook voor zijne woning
had hij een levensgroot portret van
Elsa laten vervaardigen. Het ging
wel is waar zijne krachten te boven,
maar het was de eenige troost die
hem na haar sterven overbleef.
Marcelle had zich geheel in den
rouw gestoken, en ook dit had nieuwe
onkosten mefigesleeptkortom, beiden
zagen in dat zij weldra niets anders
over zouden houden als Onno's ver
diensten, die met den zomertijd ook
nog verminderen zouden, en de jonge
vrouw maakte er dien ongelukkige
telkens een verwijt van, dat hij niut
beter in Frankrijks hoofdstad slaagde.
Maar het voorstel van baron de Josach
kon dat alles met een tooverslag
herscheppen. Indien deze man, die
een ied(.-r kende en zooveel invloed
bezat, aich slechts eenige moeite
wilde getroosten, was Holdius gered,
zou Marcelle tevreden zijn en mis
schien nog eenige vrede in hun gezin
terugkeeren.
Voertien dagen lang hielden deze
droo.men hom.staande, was hij weder
om bij machte nu en dan te glim
lachen en vergaf hij het Marcelle als
zij aan de «en of andere buitenspo
ngen inval toegaf. Zijne liefde voor
haar was van karakter veranderd,
maar daarom geenszins uitgeroeid.
'Hij vereerde haar niet langer als een
heilige, dat was onmogelijk; maar
zij was hem nog altijd zoo dierbaar,
dat hij haar enkel beklaagde om de
fouten, die hem toch zoozeer deden
lijdein.
Z^j zelve was opgetogen over het
voor uitzicht op de soirée. Reeds den
morgen na hunne eerste ontmoeting
had Emanuel de Josach haar een
korf vol prachtige rozen doen toe
kom en. en zij had zeer goed bemerkt
welÈ: een diepen indruk zij op hem
had gemaakt. Het streelde hare
IjdeLheid daaraan te denken en toch
waa neer zij hem slechts een oog-
weak bij. Fillips vergeleek, huiverde
zij, zóó groot was het verschil tus-
scEna i bedde mannen.
(Wordt vervolgd.)
