COURANT «ET HSVEIiMG. feuilleton. Herman NypelsI N*. 1088 DINSDAG 13 MEI 1919 47»JAARGANG RgJ*o*«tjr-UHf«verj_C:^E_B0ERjJr:^J1elder:__-__0pla»Q_7000_gx:__^_Abomwil«nteprlj>^ln^de «tad <1.15, per post t 1.40. Buitenland I 2.40. - Loeee »x. 3 ot. A4eert»wM>n per regel 17'/, ot. NOTA'S VAN DE DUITSCJE VREDESDELEGATIE. DE VORWARTS 8POORT AAN TOT AFWIJZING. PROTESTEN IN ENGELSCflE EN FRANSCHE BLADEN. Naar uit Versailles gemeld wordt, heeft Graaf Brockdérff Rantzau een tweetal nota's tot «en president der Vredesconferentie gericht. In de eerste nota wordt gezegd: „Mijnheer de president I 'Dt Duitsche vredesdelegatie heeft de overhandigde vredesvoorwaarden voor de eerste maal doorgekeken Zij heeft moeten erkennen, dat de beslissende punten de overeenge komen basis van een rechtsvrede verlaten. Zij was er niet op voor bereid, dat de uitdrukkelijk aan het Duitsche volk en de geheelc inenschheid gegeven toezeggipg op deze wijze illusoir gematkt wordt. „Het ontwerp-verdrag omvat eischen, die voor geen volk.te dragen zijn. Veel is bovendien volgens de meening onzer des kundigen onvervulbaar. „De Duitsche vredesdelegatie zal dit nog in onderdeelen aan- toonen en den geallieerden en ge associeerden regeeringen haar qp- merkingen en haar materiaal ge regeld doen toekomen. De tweede nota luidt: „Mijnheer de president! De Duitsche vredesdelegatie heeft fle eer stelling te nemen in zake ïle quaestie van den volkerenbond, door u het Duitsche program :te overhandigen, dat volgens ha»r meening voor het vraagstuk van den volkerenbond belangrijke aan wijzingen geeft. De Duitsche vqe- desdelegatje behoudt zich vopr zich nader nog uitvoeriger over het ontwerp der geallieerden en geassocieerden uit te laten. Zij vestigt echter reeds thans de aan dacht op de tegenspraak, die erjn gelegen is, dat Duitschland welis waar het statuut van den volke renbond als bestanddeel van het ons overhandigde ontwerp-verdrag onderteekeneh moet, doch zich nipt onder de staten bevindt, die uitge- noodigd worden tot den volkeren bond toe te treden. De Duitsche delegatie jBtelt de vraag of en zoo ja onder welke voorwaarden zu{k een uitnoodiging in het voorna men ligt. China weigert te teekenen. Naar uit Peking wordt gemeld, gaf de Chineesche regeering aim aar delegatie ter conferentie e Parijs last, geen vrede te teekeneji waarbij aan Japan de Duitsche rechten in Shantung worden ove - gedragen. De Vorwörts over het vredesverdrag. Onder den titel: „Het uur is aan gebroken", schrijft Stampfer, (Je in zijn partij zeer invloedrijke hoofdredacteur van de „Vorwflrts", na zijn terugkeer uit Versailles: Ik kom uit Versailles waar ik vrede gezocht en oorlog gevondep heb. Het niet te omschrijven dociv- ment, dat de tegenpartij ons voor gelegd heeft, is geen vredesinstri*- ment, het is slechts de uiting va» haar onverbiddelijke wil den ven- nietigingsoorlog tegen het Duin- ache volk met andere middele# voort te zetten. Onderteekenen wij, dan staan wij voor een nieuw hoofdstuk van den wereldoorlog. In de plaat» van de eerste vernietiging zal de langzame vernietiging treden, welf ke Tientallen jaren duren kan. Ge durende een menschenleeftljd van vertwijfeling zullen wij naar het uur uitzien, dat verlossing brengt} Onderteekenen wij niet, dan staan wij voor een korten strijd, welke de ondergang of de redding breni gen zal. De vijand zal dan trachi ten enkele gedeelten van Duitsch land te bezetten en de rest door honger tot overgave te dwingen; Wij moeten hem dwingen geheel Duitschland te bezetten en tot ko lonie van zijn z.g. Volkenbond te maken en wij zullen dan toekijken DE STAMBOOM VAN Mr. BROOKLEY DOOB M. V. 8N0KK. 2*). Het was een goed en gerieflijk i gemeubeld vertrek, voorzoover ik mij herinneren kan; bloemen over al, en volop licht. Tijd om alles op te nemen had ik natuurlijk niet, het flitste me voorbij als een film. Want onmiddellijk werd mijne aandacht afgeleid, en een oogen- blik stond ik beteuterd; ik wist eerst niet of het verbeelding was of werkelijkheid, of het inderdaad Florence was Maar zij was hetl Met uitgestrek te handen kwam zij ons tege moet „Ik dacht het well" zeide ze, en zij lachte met dat vriendelijk? lachje, dat ik mij zoo goed her inner, alsof er eigenlijk niets ver wonderlijks was in die ontmoeting, en wij elkaar daar dienzelfden mor gen rendez-vous gegeven hadden! Eer zij ons nog de hand kon reiken, greep er iemand haar bij den arm; van den kant van het raam, waar de glassplinters bij- hingen. 't Was een breede, pootige kerel, met een vierkanten kop, en hier •n daar grijse plukkem kaar; ia hoelang de tegenpartij naar bin nen en naar buiten aaneengesloten blijft; al duurt het ook jaren, wy mogen niet toegeven. Wij hebben het heldhaftige voorbeeld van het kleine België voor oogen, dat on der dergelijke omstandighedeniliet vier jaar lang uitgehouden hoeft. Wat België kan, moeten ook wij kunnen. De stemming van ihet volk dringt de regeering tot een snelle beslissing. Ten deze dient te worden opgemerkt, dat wij in oor log zijn en in oorlogstijd vertelt men den vijand niet wat zijn plan nen zijn. Wij hebben tot-21 Mei den tijd om onze schriftelijke be zwaren in te dienen. Na afloop van dien termijn zullen wij als volk door onze delegatie en onze regeering zeggen, wat wij den ken te doen. Daarvóór zal geen macht ter wereld onze lippen openen. Dat geldt voor ons als geheel; maar individueel is het geoorloofd reeds thans de verant woordelijke mannen toe te roepen onderteekent niet! en zijn volks- genooten te zeggen: Houdt u ge reed liet zwaarste te dragen, dat ooit een volk toebeschikt is. Met verademing en hoop zullen alle onderdrukte volkeren en klassen in de wereld vernemen, dat het Duitsche volk als medestrijders iu hun rijen is getreden. Men zal op zien in Ierland, Egypte, Indië, in de arbeidende klassen van alle landen ter wereld. Men zal in de Vereenigde Staten afrekenen met dezen zonderlingen opvolger van Washington, die naar Europa is gekomen om een vrijheid te ver konden, en die terugkeert na ge holpen te hebben den menschen- rechter af te schaffen. Het zal geen korte en geen ge makkelijke strijd zijn. Gelooft niet aan wonderen; verlaat u niet op de hulp der Fransche socialisten, die zich in de beslissende ure noch groot noch sterk hebben betoond. Wordt niet kleinmoedig, wanneer het gehoopte resultaat op zich wachten Iaat, maar volhardt in on uitputtelijk geduld en onwrikbaar vertrouwen dan zal uw uur komen! Een protest van de „Humanlté". Het Fransche blad „Humanlté" is diep verofitwaardigd over de aan Duitschland opgelegde vredes voorwaarden. In een kritische be schouwing van het vredesverdrag zegt het blad aan de massa der arbeiders in Frankrijk te willen aantoonen hoezeer deze het slacht offer geweest zijn van een afschu welijk misbruik van vertrouwen, van een toomelooze misleiding toen men hun beloofde, dat er uit den „oorlog van het recht" een „vrede van rechtvaardigheid" zdu voortkomen. De meest verblinden, de meest vertrouwenden weten thans, zegt de Humanité, dat deze vrede in werkelijkheid niet anders is dan een vrede van geweld, van gulzig imperialisme en van ongerechtig heid. Deze vrede is een burgerlij ke en kapitalistische vrede, die slechts door de kapitalistische en de bourgcois-partijen goedgekeurd zal worden. Het Fransche proleta riaat weigert van nu af aan zijn onderteekening. Binnen enkele da gen zal het door zijn bevoegde or ganen tegen dit Bismarckiaansche verdrag, dat een hoon is van het volkenrecht en van de meest elementaire moraal, het noodzake lijke protest laten hooren. De Humanité noemt de clausu- len in het verdrag betreffende het Saarbekken het misdadigste ge deelte van het verdrag, dat wat het ernstigst het recht aantast. Met geweld, zegt zij, wordt de on twijfelbaar Duitsche bevolking van de steden Saarloui9, Saarbrücken, Ottweiler, St. Ingbert, Merzig, SL Wendel, Homburg, Zweibrilcken van Duitschland afgerukt, precies zooals Elzas-Lotharingen in 1871 van Frankrijk werd afgerukt. Het was billijk, bij wijze van econo» mische vergoeding, rechten te eischen op de steenkoolproductie van de Saar. De Duitschers erken nen trouwens volkomen de billijk heid van dezen eisch. Men had daaraan kunnen voldoen zonder het recht der volken te sohenden. Men heeft dat niet gewild. Zonder president Wilson en het protest lange zwarte jas, met een streepje van wit linnen aan den hals. In minder dan geen tijd had Huib hem een opstopper gegeven dat hij tegen den muur vloog. En daar stond hij als een kat die toe wit springen; onzeker nog, of hij Huib te ljjf zou gaan, of Florence weer vastgrijpen. 'n Echte boeventronie, maakte ik uit, terwijl ik tegelijkertijd dacht: dat zal wel bakkelaaien worden. Maar eer ik nog een voet had kun nen verzetten, donderde Huib: „Handen op je rug!" En meteen hield hij den man een revolver voor. Waar hij dat ding zoo gauw vandaan had, begreep ik niet goed; anders heeft hij dergelijk speel goed gewoonlijk niet op zak. Maar in ieder geval, het deed nu dienst! „En nu achteruit, daar dien hoek in!" beval Huib. Als de man gedurfd had, had het misschien nog een leelijke geschie denis kunnen worden. Maar hij scheen te begrijpen dat het ernst was, en met een hatelijke grijns op zijn gezicht alsof hij dacht: ik zal het je later wel inpeperen! schoof hij schoorvoetend langs den muur. - „Vertel me nu eerst eens wie je bentl" vroeg Huib. „En wie ben Jij?" was het antwoord. „Dat moet voorlooplg nog eeue verrassing voor je blijven, ge achte vriend, tot ik tijd vind om me «tfleievl voor te stellen in al der socialisten zou het de annexa tie zonder meer van de Saar ge weest zijn, evenals trouwens van den geheelen linker Rijnover. Het compromis, waarop men zich nu vereenigd heeft, vernietigt het po litieke recht van de bevolking uit het Saargebied, die, als een kudde, bestuurd zal worden door een commissie van vijf leden-afge vaardigden van den volkenbond. In elk geval, zoo zegt de Huma nité ten slotte, wenschen wij van nu af aan, in naam van het vol kenrecht, dat de Duitschers in het Saarbekken genoeg heldhaftig heid bezitten om den pogingen van geweld en corruptie te weer staan en dat zij hun nationale ge voel intact houden. Wij zullen hen met al onze kracht helpen, hen steunen in hun strijd, zooals wij alle verdrukte volken steunen. In de „Populaire" van Vrijdag vaart Longuet eveneens hevig tegen het vredesontwerp uit. Een Engelsch protest. De „Westminster Gazette" pu bliceert een lang schrijven van de „Union of Democratie Control", waarin geprotesteerd wordt tegen het voorgestelde vredesverdrag. De onderteekenaars verklaren.dat dit volgens hun opinie een schen ding is van de voorwaarden en beginselen, waarop de Duitsche natie vertrouwde, toen zij de wa pens neerlegde. Als zoodanig vormt het een niet te verdedigen inbreuk op de internationale mo raliteit, die de geallieerde en ge associeerde regeeringen verklaar den te willen verzekeren. Uit dit verdrag blflkt, dat het in stand houden der nationale haat, de im perialistische annexaties en kort zichtige wraak nog steeds de doel einden zijn van een bureaucratie, welke door geen enkele ervaring wijs wordt. De schrijver van het artikel is overtuigd, dat elke ware democraat krachtig zal streven naar de herziening van het ver drag. De „Manchester Guardian" wijst op het ontbreken van de clausule van het zelfbeschikkingsrecht der inboorlingen van de vroegere Duitsche koloniën. Door den eer sten minister was indertijd opname van een dergelijke bepaling toe gezegd. De Japansche pers. Volgens een aan de „Daily Mail" uit Tokio geseind bericht, houdt de Japansche meening zich niet zoo zeer bezig met den Volkeren bond als zoodanig als wel met de beslissingen die genomen worden in verband met de Japansche be langen. Deze laatste hebben alom een zeer vijandige kritiek uitge lokt, welke zich keert tegen het Volkerenverbond-verdrag. Ver schillende dagbladen hebben de uiterste grens bereikt in de kri tiek op de Amerikaansclie motie ven in het Verre Oosten en in persoonlijke aanvallen op presi dent Wilson. Geheel deze woedende kritiek spruit voort uit Japan's bittere ont goocheling tengevolge van het niet aanvaarden van het voorst»,'1 der rassengelijkstelling. In de hui dige gemoedsstemming van de pers is er maar weinig waardee ring te verwachten voor de moge lijke voordeelen van dit nieuwe instrument van het volkerenrecht. Korte belichten. Uit Washington wordt ge meld, dat op het „Witte Huis" tele- jrammen werden ontvangen, waar- n nadrukkelijk wordt tegenge sproken, dat Wilson zou hebben ingestemd met het voorstel om Fiume na 1923 aan Italië af te staan. De uiting van minister Gies- berts betreffende een onmiddel lijke aansluiting van Duitschland bij Rusland, wordt door de „Deut sche Allg. Z." tegengesproken. Alllzé heeft te Weenen de Nat. Verg. overtuigd van de nood zakelijkheid af te zien van het )lan tot aansluiting bij Dultsch- and. Wilson zal niet vóór de on derteekening van het vredesver drag naar Amerika terugkeeren. mijn qualiteiten. Tot zoolang kunt ge het „aangenaam kennis te ma ken" nog wel achterwege laten. Alleen beveel ik je ernstig aan, precies en zonder omwegen te ant woorden op hetgeen ik je vraagl" „En een beetje gauw nul Als je een vin verroert of als je niet prompt antwoordt, dan sta ik voor de gevolgen niet in. Ik ben een ge vaarlijke gek, als ik het op mijn heupen heb. En vooruit nu met je naam!" Die amicale toespraak scheen in druk gemaakt te hebben, en er gleed een raadselachtige trek over 's mans gezicht, .waarvan de betee- kenis mij echter eerst later duide lijk werd. „Willeni8enl" kwam er blijk baar met tegenzin uit. „En wat doe je hier?" „Oppassen 1" „Wie of wat oppassen?" „Wel, die gekke juffrouw!" „Welke gekke juffrouw?" „Neen maar, die wordt goed! Dat zou jij niet wetenl" smaalde de kerel. „Dierbare vriend, spreek niet in raadselen! Ik ben iemand met allemachtig weinig geduld. En j leven hangt aan een zijden draadje. „Maar a propos, vertel me eerst eens: ken je ook een zekeren dok ter Schmidt?" „Ja, natuurlijk!" „Mooi zoo, dan beginnen wij al aardig op te schieten. Dan kan Je mij zeker ook wei zeggen, wat Terwijl geen Duitscher in vreemden krijgsdienst mag gaan, wordt Frankrijk de onverkorte handhaving van het Vreemden legioen gewaarborgd. Het intern. Roode Kruisen- mi té te Genève protesteert krach tig tegen de in het vredesverdrag voorgenomen regeling van het Roode Kruis. Te Cairo zijn Woensdag avond weder ongeregeldheden voorgekomen, toen studenten een betooging trachtten te houden. Een hunner werd 'gedood. 50 per sonen werden gearresteerd. BINNENLAND Nederland en België. De herziening van het verdrag van 183». Uit Parijs wordt gemeld, dat de Raad van Vijf Vrijdag besloot ge delegeerden van Nederland en België bijeen te roepen met het oog op de herziening van het tractaat van 1839, vooral wat betreft de scheepvaart op de iSchelde en den Rijn. Nederland heeft de verdragen, waardoor deze kwesties geregeld zijn, mede onderteekend en moet zich thans met België verstaan. Vermoedelijk zullen de geal lieerde gezanten te 's-Gravenliage opdracht krijgen de noodige me- dedeellngen te doen, terwijl Ne derland vermoedelijk door tus- schenkomst van zijn vertegen woordiger te Parijs zal antwoor den. Naar de „Temp9" verneemt zul len de onderhandelingen met Ne derland, ingevolge het besluit van de vredesconferentie tot herzie ning der tractaten van 1839, bin nenkort aanvangen. De Nederlandsche gedelegeer den worden in Parijs verwacht. De onderhandelingen zullen gevoerd worden tusschen Frankrijk, Enge land, Italië, de Vereenigde Staten, België en Nederland. Ook de ver tegenwoordiger van Japan zal er aan deelnemen. De kolenaanvoer uit België. Volgens de „Tel." dreigt ernsti ge stagnatie in den kolenaanvoer uit België naar ons land, ten ge volge van gebrek aan spoorweg- materiaal. Aan Nederlandsche fir ma's, door wier bemiddeling de benoodigde zendingen naar hier worden geëxpediteerd, werd deze week kennis gegeven, dat de Bel- jische regeering eischte, dat door Nederland spoorwegmateriaal ten behoeve der steenkoolexpeditie, beschikbaar zou worden gesteld. De Nederlandsche regeering moet oogenblikkelijk echter niet bij machte zijn het gevraagde spoorwegmateriaal voor dit doel beschikbaar te stellen. De zomerdlenstregeilng. Het ligt in de bedoeling der spoorwegdirecties met 1 Juli a.s. een nieuwe dienstregeling in te voeren. Het aantal treinkilometers zal dan met ongeveer 25 wor den uitgebreid. Buitengewoon credlet van 88 mllltoen. De Regeering vraagt nog een buitengewoon krediet van 86 mil- lioen gulden ter voorziening in uitgaven als gevolg van de nog voortdurend buitengewone om standigheden, door het departe ment van Oorlog te dragen en niet uit de zoogenaamde vredes- begrooting te bestrijden. O.a. wordt voor bezoldiging van het legerpersoneel 12.765.000 meer aangevraagd; voor de voeding ƒ15.000.000; voor kleeding en uit rusting 9.000.000; voor huisves ting ƒ4.600.000; voor vergoeding we gens kostwinnerschap 8.000.000; voor vergoedingen in verband met de demobilisatie ƒ7.345.000; voor den geneeskundigen dienst ƒ2.130.000; voor den luchtvaart dienst ƒ3.227.500 (w. o. ƒ200.000 voor het bouwen van 6 vliegtuig- loodsen te Schiphol en 4 vliegtuig- loodsen te Gilze-Rijen en 600.000 voor aanbouw van 30 jacht- en 14 de dokter hier te doen had van middag? En verder, wat je eigen lijk doet van je vak, behalve gekke juffrouwen oppassen, en menschen tutoieeren die je gelijken niet zijn?" „Ik? Ik doe anders niksl En de dokter? Die kwam natuurlijk naar de patiënt kijken!" Opeens verscheen nu de juf frouw van beneden ten tooneele. Bij nader inzien bleek het eene verpleegster te zijn. Zonder veel complimenten nam Huib haar bij de schouders, en drukte haar op een stoel aan den muur. Zij scheen de situatie eigenlijk niet goed te snappen, maar dat behoefde ook niet. De vent in den hoek knikt" even, en beduidde haar met een knipoogje dat zij het hem alles maar moest overlaten. En toen kwam eindelijk met hor ten en stooten de waarheid eruit. Zij wisten niet beter die twee, of zij waren gewoonweg aangeno men tot de rechtmatige uitoefening van hun beroep van verplegen. Volgens dokter Schmidt was 't een echt droevig geval: een jong meisje van goede familie, behept met kleptomanie, en dat maar links en rechts kocht en niet betaalde. Zij verbeeldde zich, dat zij eene Ame- rikaansche millionairsdochter was, en ze w ilde maar niet anders dan Engelsch spreken. Om erger te voorkomen, moest zij onverwijld ergens onderge bracht worden; tot de noodige for maliteiten vervuld waren en ag in verkenningsvliegtuigen); voor de motorafdeeling 1.496.000; voor niaterieel der artillerie ƒ7.300.000, waarvan het grootste gedeelte be stemd is om loopende bestellin gen, welke niet kunnen worden ongedaan gemaakt, te betalen en reeds vergevorderd onder handen zijnd werk af te maken; voorts wegens hoogere kosten der Artil lerie-inrichtingen gedurende het tijdperk van terugbrengen van de zeer grootc mobilisatie-sterkte tot die voor normale omstandigheden (zoo moet alleen aan wachtgeld ongeveer 350.000 worden be taald); voor den dienst der genie 3.689.000. De bioscoop op de vloot. Naar het „Vaderland" verneemt, heeft de Minister van Marine het voornemen opgevat voor een sym pathieke proefneming. Hij "wil namelijk de „Tromp", die spoedig vertrekt, toerusten met een bios cooptoestel en een aantal gehuur de films. Doel is natuurlijk de mannen op het ruime sop eenige afleiding te verschaffen. De „Tromp" wordt toegerust met 3600 M. zorgvuldig uitgezoch te film. Men denkt met dezen voorraad elke week een voorstel ling te kunnen geven. De reis duurt twee maanden, maar op de vaste aanlegplaatsen (te Algiers vertoeft men b.v. een week) is na tuurlijk geen extra-ontspanning noodig. In Indië worden de films 2 maanden voor vertooningen al daar afgestaan en ten slotte krijgt het huisvarend schip de films weer mee. Eenige officieren zul len in de bediening van het toe stel worden onderwezen. Slaagt de proef, dan is het voornemen de/, zaak uit te breiden en een soort reizende filmbibliotheken op te richten. De films zullen zorgvuldig wor den uitgezocht, zoodat ook aan hel onderwijs en het nuttige naast het ontspannende een plaats toekomt. Het plan heeft de volle sym- jathie van het blad. „Bij volledige nvoering van het instituut kan men, dunkt ons, door geregelde filmverwisseling onze Jantjes vrij volledig van al wat er in de we reld gebeurt, bioscopisch prachtig op de hoogte houden en het een tonige van de reis breken." Bond voor Minder Marine Personeel. Door het Hoofdbestuur van dezen Bond is aan den Minister van Marine een adres verzonden, waarin voorziening gevraagd wordt in de volgende punten: 1. Algemeene trakteraentsherzle- ning inzonder voor 't stokerspcr- soneel; 2. in afwachting daarvan uitbreiding van den duurtetoeslag ook voor ongehuwden; 3. geregelde wekelijksche uitbetaling der trak tementen; 4. de toelage wegens runproeven óók aan machineka- merpereoneel toe te kennen; 5. voor 't kolenladen in buitenland- sche havens toelage te verstrek ken; 6. de leerling-onder-officier, indien tegen snellere promotie be zwaren bestaan, de periodieke ver hooging na een jaar maar toe te kennen; 7. aan leerling-onder-offi- eieren óók de toelage, verbonden aan het brevet van kanonnier te verleenen; 8. het tijdstip van pas sagieren voor alle schepelingen te stellen op 4 uur n.m. na eindiging van den dienst; 9. afschaffing van den piketdienst en zoo veel mogelijk beperking van overwerk; 10. vrije passage over de Marinewerf te Willemsoord; 11. aan het verlof eene toelage (vacantietoeslag) te verbinden; 12. zoolang de woning nood overal nog zoo erg is, aan jehuwden, die daardoor niet in ïun standplaats kunnen wonen, óók na 1 Juli eventueel periodiek verlof met vrij reizen toe te ken nen; 13. het dienstverband van schepelingen zoo te maken, dat zij ook in normale tijden na eindiging daarvan zonder verband kunnen blijven dienen, tot zij eene betrek king hebben gevonden; 14. de hos pitaal verpleegkosten te doen ver vallen; 15. bij bevolen overplaat sing, ook als dit meermalen in het zelfde jaar geschiedt, vergoeding der verhuiskosten te verleenen; 16. zoo spoedig mogelijk te Vlis- Ingezonden mededaeling. het gesticht kon opgenomen wor den. Het mocht haar aan niets ont breken, maar zij moest streng van ieder verkeer met vreemden wor den uitgesloten; er moest gezorgd worden, dat zij niemand te spreken kreeg, wie ook. Nu, zij kenden meer van die gevallen, en zij had den prompt de voorschriften van dokter Schmidt opgevolgd! Achteraf bleek ons, dat zij inder daad hun best gedaan hadden om 't juffrouw Brookley al verston den zij haar dan niet zoo ge rieflijk en aangenaam te maken, als met hunne instructies overeen le brengen was. Zij hadden werkelijk met haar te doen gehad. Zoo jong nog, en zoo rnooi en lief, en dan zoo'n droevig toekomst! Wist je niet beter, j. zoudt zeggen dat zij zoo normaal was als iedereen, zoolang zij haar mond niet opendeed. Maar dan, ja natuurlijk dan was het dui delijk genoeg. En je kondt ook zeg gen tegen haar wat Je wilde, ze deed precies alsof zij je niet ver stond en dan maakte zij allerlei gekke gebaren, 't Was jammer, echt jammer, van zoo'n jong meisje nog! Of die dokter Schmidt dat alle3 ook handig overlegd had! Al was het dan niet duidelijk wat hij er mede voor had. En in hoeverre zijn vriend Lorch erin betrokken was Maar het was nu allerminst een welgekozen oogenbiik om ona te IN ALLE PRIJZENI HELDER singen voorzieningen te treffan voor een behoorlijke verpleging en huisvesting van het personeel; 17. ten spoedigste regelen te stellen, dat het personeel medezeggen schap erlange in het beheer van tafelgelden etc.; 18. zoo gauw de tijden dit mogelijk maken een soort Waterproofjassen voor de schepelingen in té voeren en voor de stokers lederen pantoffels; 19. aan stokers eens per jaar pp 's Rijkskosten een z.g.n. ketelpak to verstrekken; 20. de bevoegd heid, om buiten dienst burgerklee- ding te dragen, voor alle schepe lingen toepasselijk te verklaren. Reizigers naar Indië. Naar wy vernemen, hebben de Nederlanders, die met Nederland sche schepen naar Nederlandsch- Indië reizen, geen Engelsch pas- visum noodig, indien zij geen Britsch grondgebied betreden. Wapens en munitie in beslag genomen. Men meldt uit Venlo: Door de marechaussee werden Zaterdag in een café in het nabu rige Velden in beslag genomen drie kisten geweren, 2000 box ijzers, acht kisten handgranaten, een massa d.vnamiet-patronen, pe troleum, enz. Het schijnt dat er vele van der gelijke bewaarplaatsen langs deze grens zjjn. Verdreven Dnltsehers. Het Engelsche s.s. „Orlta", 16 April van Kaapstad en 20 April van Walvischbaai vertrokken, heeft ingescheept 1335 mannen, 46 vrouwen en 44 kinderen, allen Duitschers, welke te Rotterdam zullen worden geland. Het s.s. „Antilochus", van China naar Rotterdam met repatrioeren- do Duitschers wordt 20 Mei ts Rot terdam verwacht. Luchtvaart. Eerstdaags zullen ook twee vliegtuigen van de landmacht, be mand met den len luitonant-vlie ger J. G. C. Duinker met als pas sagier de le luitenant A. C. Perk en den len luitenant-vlieger H. G. van Voorthuysen met als passagier de kapitein-waarnemer G. A. de Brauw vertrekken naar Denemar ken. Zij zullen gebruik maken van twee Rumpler-vliegtuigen en ver trekken van het vliegkamp te Soesterberg. Sluwe dieveggen. Herhaaldelijk werden den laat- sten tijd in het schoenenmagazijn van de firma Matto te Amsterdam schoenen vermist en al spoedig viel de verdenking op eenige „dames" die met korte lusschen- poozen in den winkel kwamen, den eenen keer om een paar laar zen te passen, de volgende maal om draaihakken te laten aan schroeven. In dien winkel staan de pasbanken voor de klanten tegen de stellingen, waarin de don zen met schoenen geborgen zijn. Een nauwkeurig gadeslaan van de dames in kwestie bracht het winkelpersoneel op de gedachte, dat zij de zakken uit hun mantels verdiepen in deze, en in zoovele andere vragen die zich opdrongen. Er diende allereerst overwogen te worden wat ons te doen stond. Het kostte heel wat moeite eer wy de menschen zoover hadden, dat zij onze lezing van het geval niet heelemaal uit den duim gezo gen dachten, en geneigd bleken te gelooven, dat juffrouw Brookley werkelijk eene Amerikaansclie mil lionairsdochter kón zijn. Al kon den zij er eigenlijk niet bij, hoe eene zoo merkwaardige persoons verwisseling mogelijk geweest was. Er kwam bij trouwens, dat zij eerst ons beiden en Huib in het bij zonder ook niet voor heelemaal toerekenbaar aanzagen. Had zelf niet erkend, dat hy een ge vaarlijke gek was, en had hij dit ook niet door zijne goheele wijze van optreden bewezen? En aan zooveel slechtheid als van dien dokter Schmidt, neen daar konden zij maar niet aan ge looven! Eindelijk begon Huib toch zijn geduld te verliezen. „Kijk eens hier, menschen' zeide hU Jullie zult moe ten inzien dat wy hier het heft in handen hebben, en dat eenig ver zet niet baten zou. In ieder geval zyn jullie dus verantwoord. iWo»dt vervolgd.) hadden gesneden en zich door de handen in de zakgaten te steken met een achterwaartsche beweging van een paar schoenen wisten meester te maken. Op dit systeem werd in den winkel voortgebouwd. Men haalde door de schoenen een touw en wachtte op de dingen die daaruit zouden voortkomen. In 1 laatst van de vorige week kwamen de bekende klanten weer eens in den winkel, en toen zy na enkele minuten van de bankjes op stonden, maakte de eigenaar van de zaak een der dames attent op het touw dat onder haar mantel uitkwam. Groote consternatie, foujlleoring en ontdekking van een paar schoenen. De dieveggon waren op heeterdaad betrapt. Onmiddeliyk waarschuwde men de politie. De beide dames werden meegenomen naar het bureau en uit het verhoor bleek, dat men de hand had gelegd op »-en paar meisjes die verschillende winkels in den omtrek van de Dam onvei lig hadden gemaakt. Ijverig bleef de recherche speu ren naar verdere medeplichtigen. Haar werk leverde resultaat op. In den loop van de week werden nog vyf meisjes en een paar man nen gearresteerd, allen voor het zelfde doel. Zy blyven eenige dagen in voor arrest, worden voor den rechter commissaris geleid en die vindt termen onr de heele bende, in ver band mot het gebrek aan plaats ruimte op vrye voeten te stellen. Donderdagmiddag vertoonde d« bende zich weder ln de Hoog straat, en vanochtend waren twee van de meisjes alweer opniouw gearresteerd wegens schoendief stal. De geschiedenis had zich her haald met alleen deze afwyking, dat nu een andere winkelier „be gunstigd" werd. Inderdaad frissche toestanden! (Hbl.) LANGS DE STRAAT. Jonge Mei. De jonge, bloelende, zomersche Mei is gekomen en haar stralend gezicht overechynt onze arme, door oorlog en ziekte, gebrek en koude, uitgeputte aarde. De vre- desraell Wy dachten, dat zy niet weder kwam, onze gebenedyde zomer- )ago; wy geloofden, dat 7.y was enondwgegaan in de ontzagiyke ellende, cue vier jaren, vier lange, .ge teren over ons lag uitge breid. Wy meenden, dat zy wel haast was omgekomen in de stroo men van regen, die de laatste we ken waren uitgestort over onze aarde. En haar trouwe vriend, de vriendeiyke zon, ach! bleef achter grauwe wolken verborgen, verbor gen, verborgen. Tot plotseling zy doorbrak en met haar do Jonge Mei-koningin haar plechtige intrede deed in de wereld. En zie! alsof zy ons schadeloos wil stellen voor alIeB wat we ont beerden, atraalt zy in volschoonen glans, in lieerlyken gloed. Zoo overechoon als deze laatste dagen waren, zoo blinkend van zon en warmte als deze Zondag, zyn er in onzen noordeiyken zomer, niet vele. Zy waren schier volmaakt van zomersche weelde, en, ware het groen aan onze boomen hier en daar niet nog wat erg .jong" {eweeet, wy zouden gemeend lebben ln het hartje van den zomer te zyn. Maar de boomeu lange onze Heldersche grachten hebben zich eerst sinds kort ge tooid met de frissche, teere spruit jes, die de zonnewarmte uit den uiop heeft getooverd; nog een week zullen zy noodig hebben om tot vollen wasdom te komen. Het ging dit voorjaar langzaam, ach zoo langzaam; de vele regens en de koude winden weerhielden de jonge knoppen. Te schooncr is, nu eenmaal de zon gekomen is, hun ontplooiing. Reeds komt er teekening in het bladerdak; reeds werpen de takken bescheiden schaduwen. Maar de vogels la waaien al en tieren in de boomen, die hun domein zyn; voor hen ook is de volle zomer al opgebloeid. „In het geitenweitje Staat het kleine geitje By de grootc geit." En het kleine geitje heeft een schik van belang; met al zyn ver stand knabbelt net aan een takie, een houtje, alsof het een maische graskluif was; en zyn leuk, onbe holpen geitelichaampje dartelt en stoeit in het gras, zoodat moeder de geit er achik in heeft. En Azor? Die weet van louter jool niet wat hy doen zal. Zoo lang als hy is, te me dit baasje in het bolle gras gaan liggen, dat lekker koel is, en rolt om en om, om en om, en de heele wereld, met menschen en al wat erop is, kan meneer geen lor schelen. Zoo is alles overmoedig gewor den op dezen biyden Meidag. En de menschen? Ei, zouden die niet óók overmoedig worden by zoo- voel zonneweelde? Ik spreek niet eens van alle zomersche toiletjes, die, met bekwamen spoed afge werkt by de komst der zon, als zooveel fleurige Mei-zoentjes in de straten staan, noch van den uit tocht uit de warme stad naar de koele en frissche zee. Neen, maar van de waariyk overmoedige da den op een zomersch tennisveld, uitgestrekt, in jaslooze zomerpak- ken, in gemakkeiyke stoeien, nf van de hoog-opgoschoven ramen, waardoor de zoele Mei wind bin nenkomt en waarachter, in zomer sche stemming, zomersche men schen fitten. Ia het niet overmoedig als een joogea vaa een jaar of tien, met

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1919 | | pagina 1