COURANT
«ET HSVEIiMG.
feuilleton.
Herman NypelsI
N*. 1088
DINSDAG 13 MEI 1919
47»JAARGANG
RgJ*o*«tjr-UHf«verj_C:^E_B0ERjJr:^J1elder:__-__0pla»Q_7000_gx:__^_Abomwil«nteprlj>^ln^de «tad <1.15, per post t 1.40. Buitenland I 2.40. - Loeee »x. 3 ot. A4eert»wM>n per regel 17'/, ot.
NOTA'S VAN DE DUITSCJE
VREDESDELEGATIE.
DE VORWARTS 8POORT AAN
TOT AFWIJZING.
PROTESTEN IN ENGELSCflE
EN FRANSCHE BLADEN.
Naar uit Versailles gemeld
wordt, heeft Graaf Brockdérff
Rantzau een tweetal nota's tot «en
president der Vredesconferentie
gericht.
In de eerste nota wordt gezegd:
„Mijnheer de president I 'Dt
Duitsche vredesdelegatie heeft de
overhandigde vredesvoorwaarden
voor de eerste maal doorgekeken
Zij heeft moeten erkennen, dat de
beslissende punten de overeenge
komen basis van een rechtsvrede
verlaten. Zij was er niet op voor
bereid, dat de uitdrukkelijk aan
het Duitsche volk en de geheelc
inenschheid gegeven toezeggipg
op deze wijze illusoir gematkt
wordt.
„Het ontwerp-verdrag omvat
eischen, die voor geen volk.te
dragen zijn. Veel is bovendien
volgens de meening onzer des
kundigen onvervulbaar.
„De Duitsche vredesdelegatie
zal dit nog in onderdeelen aan-
toonen en den geallieerden en ge
associeerden regeeringen haar qp-
merkingen en haar materiaal ge
regeld doen toekomen.
De tweede nota luidt:
„Mijnheer de president! De
Duitsche vredesdelegatie heeft fle
eer stelling te nemen in zake ïle
quaestie van den volkerenbond,
door u het Duitsche program :te
overhandigen, dat volgens ha»r
meening voor het vraagstuk van
den volkerenbond belangrijke aan
wijzingen geeft. De Duitsche vqe-
desdelegatje behoudt zich vopr
zich nader nog uitvoeriger over
het ontwerp der geallieerden en
geassocieerden uit te laten. Zij
vestigt echter reeds thans de aan
dacht op de tegenspraak, die erjn
gelegen is, dat Duitschland welis
waar het statuut van den volke
renbond als bestanddeel van het
ons overhandigde ontwerp-verdrag
onderteekeneh moet, doch zich nipt
onder de staten bevindt, die uitge-
noodigd worden tot den volkeren
bond toe te treden. De Duitsche
delegatie jBtelt de vraag of en zoo
ja onder welke voorwaarden zu{k
een uitnoodiging in het voorna
men ligt.
China weigert te teekenen.
Naar uit Peking wordt gemeld,
gaf de Chineesche regeering aim
aar delegatie ter conferentie e
Parijs last, geen vrede te teekeneji
waarbij aan Japan de Duitsche
rechten in Shantung worden ove -
gedragen.
De Vorwörts over het
vredesverdrag.
Onder den titel: „Het uur is aan
gebroken", schrijft Stampfer, (Je
in zijn partij zeer invloedrijke
hoofdredacteur van de „Vorwflrts",
na zijn terugkeer uit Versailles:
Ik kom uit Versailles waar ik
vrede gezocht en oorlog gevondep
heb. Het niet te omschrijven dociv-
ment, dat de tegenpartij ons voor
gelegd heeft, is geen vredesinstri*-
ment, het is slechts de uiting va»
haar onverbiddelijke wil den ven-
nietigingsoorlog tegen het Duin-
ache volk met andere middele#
voort te zetten.
Onderteekenen wij, dan staan
wij voor een nieuw hoofdstuk van
den wereldoorlog. In de plaat»
van de eerste vernietiging zal de
langzame vernietiging treden, welf
ke Tientallen jaren duren kan. Ge
durende een menschenleeftljd van
vertwijfeling zullen wij naar het
uur uitzien, dat verlossing brengt}
Onderteekenen wij niet, dan staan
wij voor een korten strijd, welke
de ondergang of de redding breni
gen zal. De vijand zal dan trachi
ten enkele gedeelten van Duitsch
land te bezetten en de rest door
honger tot overgave te dwingen;
Wij moeten hem dwingen geheel
Duitschland te bezetten en tot ko
lonie van zijn z.g. Volkenbond te
maken en wij zullen dan toekijken
DE STAMBOOM
VAN Mr. BROOKLEY
DOOB
M. V. 8N0KK.
2*).
Het was een goed en gerieflijk i
gemeubeld vertrek, voorzoover ik
mij herinneren kan; bloemen over
al, en volop licht. Tijd om alles op
te nemen had ik natuurlijk niet,
het flitste me voorbij als een film.
Want onmiddellijk werd mijne
aandacht afgeleid, en een oogen-
blik stond ik beteuterd; ik wist
eerst niet of het verbeelding was
of werkelijkheid, of het inderdaad
Florence was
Maar zij was hetl Met uitgestrek
te handen kwam zij ons tege
moet
„Ik dacht het well" zeide ze,
en zij lachte met dat vriendelijk?
lachje, dat ik mij zoo goed her
inner, alsof er eigenlijk niets ver
wonderlijks was in die ontmoeting,
en wij elkaar daar dienzelfden mor
gen rendez-vous gegeven hadden!
Eer zij ons nog de hand kon
reiken, greep er iemand haar bij
den arm; van den kant van het
raam, waar de glassplinters bij-
hingen.
't Was een breede, pootige kerel,
met een vierkanten kop, en hier
•n daar grijse plukkem kaar; ia
hoelang de tegenpartij naar bin
nen en naar buiten aaneengesloten
blijft; al duurt het ook jaren, wy
mogen niet toegeven. Wij hebben
het heldhaftige voorbeeld van het
kleine België voor oogen, dat on
der dergelijke omstandighedeniliet
vier jaar lang uitgehouden hoeft.
Wat België kan, moeten ook wij
kunnen. De stemming van ihet
volk dringt de regeering tot een
snelle beslissing. Ten deze dient te
worden opgemerkt, dat wij in oor
log zijn en in oorlogstijd vertelt
men den vijand niet wat zijn plan
nen zijn. Wij hebben tot-21 Mei
den tijd om onze schriftelijke be
zwaren in te dienen. Na afloop
van dien termijn zullen wij als
volk door onze delegatie en onze
regeering zeggen, wat wij den
ken te doen. Daarvóór zal geen
macht ter wereld onze lippen
openen. Dat geldt voor ons als
geheel; maar individueel is het
geoorloofd reeds thans de verant
woordelijke mannen toe te roepen
onderteekent niet! en zijn volks-
genooten te zeggen: Houdt u ge
reed liet zwaarste te dragen, dat
ooit een volk toebeschikt is. Met
verademing en hoop zullen alle
onderdrukte volkeren en klassen
in de wereld vernemen, dat het
Duitsche volk als medestrijders iu
hun rijen is getreden. Men zal op
zien in Ierland, Egypte, Indië, in
de arbeidende klassen van alle
landen ter wereld. Men zal in de
Vereenigde Staten afrekenen met
dezen zonderlingen opvolger van
Washington, die naar Europa is
gekomen om een vrijheid te ver
konden, en die terugkeert na ge
holpen te hebben den menschen-
rechter af te schaffen.
Het zal geen korte en geen ge
makkelijke strijd zijn. Gelooft niet
aan wonderen; verlaat u niet op
de hulp der Fransche socialisten,
die zich in de beslissende ure noch
groot noch sterk hebben betoond.
Wordt niet kleinmoedig, wanneer
het gehoopte resultaat op zich
wachten Iaat, maar volhardt in on
uitputtelijk geduld en onwrikbaar
vertrouwen dan zal uw uur
komen!
Een protest van de „Humanlté".
Het Fransche blad „Humanlté"
is diep verofitwaardigd over de aan
Duitschland opgelegde vredes
voorwaarden. In een kritische be
schouwing van het vredesverdrag
zegt het blad aan de massa der
arbeiders in Frankrijk te willen
aantoonen hoezeer deze het slacht
offer geweest zijn van een afschu
welijk misbruik van vertrouwen,
van een toomelooze misleiding
toen men hun beloofde, dat er uit
den „oorlog van het recht" een
„vrede van rechtvaardigheid" zdu
voortkomen.
De meest verblinden, de meest
vertrouwenden weten thans, zegt
de Humanité, dat deze vrede in
werkelijkheid niet anders is dan
een vrede van geweld, van gulzig
imperialisme en van ongerechtig
heid. Deze vrede is een burgerlij
ke en kapitalistische vrede, die
slechts door de kapitalistische en
de bourgcois-partijen goedgekeurd
zal worden. Het Fransche proleta
riaat weigert van nu af aan zijn
onderteekening. Binnen enkele da
gen zal het door zijn bevoegde or
ganen tegen dit Bismarckiaansche
verdrag, dat een hoon is van het
volkenrecht en van de meest
elementaire moraal, het noodzake
lijke protest laten hooren.
De Humanité noemt de clausu-
len in het verdrag betreffende het
Saarbekken het misdadigste ge
deelte van het verdrag, dat wat
het ernstigst het recht aantast.
Met geweld, zegt zij, wordt de on
twijfelbaar Duitsche bevolking van
de steden Saarloui9, Saarbrücken,
Ottweiler, St. Ingbert, Merzig, SL
Wendel, Homburg, Zweibrilcken
van Duitschland afgerukt, precies
zooals Elzas-Lotharingen in 1871
van Frankrijk werd afgerukt. Het
was billijk, bij wijze van econo»
mische vergoeding, rechten te
eischen op de steenkoolproductie
van de Saar. De Duitschers erken
nen trouwens volkomen de billijk
heid van dezen eisch. Men had
daaraan kunnen voldoen zonder
het recht der volken te sohenden.
Men heeft dat niet gewild. Zonder
president Wilson en het protest
lange zwarte jas, met een streepje
van wit linnen aan den hals. In
minder dan geen tijd had Huib
hem een opstopper gegeven dat hij
tegen den muur vloog. En daar
stond hij als een kat die toe wit
springen; onzeker nog, of hij Huib
te ljjf zou gaan, of Florence weer
vastgrijpen.
'n Echte boeventronie, maakte ik
uit, terwijl ik tegelijkertijd dacht:
dat zal wel bakkelaaien worden.
Maar eer ik nog een voet had kun
nen verzetten, donderde Huib:
„Handen op je rug!" En meteen
hield hij den man een revolver
voor. Waar hij dat ding zoo gauw
vandaan had, begreep ik niet goed;
anders heeft hij dergelijk speel
goed gewoonlijk niet op zak. Maar
in ieder geval, het deed nu dienst!
„En nu achteruit, daar dien
hoek in!" beval Huib.
Als de man gedurfd had, had het
misschien nog een leelijke geschie
denis kunnen worden. Maar hij
scheen te begrijpen dat het ernst
was, en met een hatelijke grijns op
zijn gezicht alsof hij dacht: ik
zal het je later wel inpeperen!
schoof hij schoorvoetend langs
den muur.
- „Vertel me nu eerst eens wie
je bentl" vroeg Huib.
„En wie ben Jij?" was het
antwoord.
„Dat moet voorlooplg nog
eeue verrassing voor je blijven, ge
achte vriend, tot ik tijd vind om
me «tfleievl voor te stellen in al
der socialisten zou het de annexa
tie zonder meer van de Saar ge
weest zijn, evenals trouwens van
den geheelen linker Rijnover. Het
compromis, waarop men zich nu
vereenigd heeft, vernietigt het po
litieke recht van de bevolking uit
het Saargebied, die, als een kudde,
bestuurd zal worden door een
commissie van vijf leden-afge
vaardigden van den volkenbond.
In elk geval, zoo zegt de Huma
nité ten slotte, wenschen wij van
nu af aan, in naam van het vol
kenrecht, dat de Duitschers in het
Saarbekken genoeg heldhaftig
heid bezitten om den pogingen
van geweld en corruptie te weer
staan en dat zij hun nationale ge
voel intact houden. Wij zullen hen
met al onze kracht helpen, hen
steunen in hun strijd, zooals wij
alle verdrukte volken steunen.
In de „Populaire" van Vrijdag
vaart Longuet eveneens hevig
tegen het vredesontwerp uit.
Een Engelsch protest.
De „Westminster Gazette" pu
bliceert een lang schrijven van de
„Union of Democratie Control",
waarin geprotesteerd wordt tegen
het voorgestelde vredesverdrag.
De onderteekenaars verklaren.dat
dit volgens hun opinie een schen
ding is van de voorwaarden en
beginselen, waarop de Duitsche
natie vertrouwde, toen zij de wa
pens neerlegde. Als zoodanig
vormt het een niet te verdedigen
inbreuk op de internationale mo
raliteit, die de geallieerde en ge
associeerde regeeringen verklaar
den te willen verzekeren. Uit dit
verdrag blflkt, dat het in stand
houden der nationale haat, de im
perialistische annexaties en kort
zichtige wraak nog steeds de doel
einden zijn van een bureaucratie,
welke door geen enkele ervaring
wijs wordt. De schrijver van het
artikel is overtuigd, dat elke ware
democraat krachtig zal streven
naar de herziening van het ver
drag.
De „Manchester Guardian" wijst
op het ontbreken van de clausule
van het zelfbeschikkingsrecht der
inboorlingen van de vroegere
Duitsche koloniën. Door den eer
sten minister was indertijd opname
van een dergelijke bepaling toe
gezegd.
De Japansche pers.
Volgens een aan de „Daily Mail"
uit Tokio geseind bericht, houdt
de Japansche meening zich niet
zoo zeer bezig met den Volkeren
bond als zoodanig als wel met de
beslissingen die genomen worden
in verband met de Japansche be
langen. Deze laatste hebben alom
een zeer vijandige kritiek uitge
lokt, welke zich keert tegen het
Volkerenverbond-verdrag. Ver
schillende dagbladen hebben de
uiterste grens bereikt in de kri
tiek op de Amerikaansclie motie
ven in het Verre Oosten en in
persoonlijke aanvallen op presi
dent Wilson.
Geheel deze woedende kritiek
spruit voort uit Japan's bittere ont
goocheling tengevolge van het
niet aanvaarden van het voorst»,'1
der rassengelijkstelling. In de hui
dige gemoedsstemming van de
pers is er maar weinig waardee
ring te verwachten voor de moge
lijke voordeelen van dit nieuwe
instrument van het volkerenrecht.
Korte belichten.
Uit Washington wordt ge
meld, dat op het „Witte Huis" tele-
jrammen werden ontvangen, waar-
n nadrukkelijk wordt tegenge
sproken, dat Wilson zou hebben
ingestemd met het voorstel om
Fiume na 1923 aan Italië af te
staan.
De uiting van minister Gies-
berts betreffende een onmiddel
lijke aansluiting van Duitschland
bij Rusland, wordt door de „Deut
sche Allg. Z." tegengesproken.
Alllzé heeft te Weenen de
Nat. Verg. overtuigd van de nood
zakelijkheid af te zien van het
)lan tot aansluiting bij Dultsch-
and.
Wilson zal niet vóór de on
derteekening van het vredesver
drag naar Amerika terugkeeren.
mijn qualiteiten. Tot zoolang kunt
ge het „aangenaam kennis te ma
ken" nog wel achterwege laten.
Alleen beveel ik je ernstig aan,
precies en zonder omwegen te ant
woorden op hetgeen ik je vraagl"
„En een beetje gauw nul Als je
een vin verroert of als je niet
prompt antwoordt, dan sta ik voor
de gevolgen niet in. Ik ben een ge
vaarlijke gek, als ik het op mijn
heupen heb. En vooruit nu met je
naam!"
Die amicale toespraak scheen in
druk gemaakt te hebben, en er
gleed een raadselachtige trek over
's mans gezicht, .waarvan de betee-
kenis mij echter eerst later duide
lijk werd.
„Willeni8enl" kwam er blijk
baar met tegenzin uit.
„En wat doe je hier?"
„Oppassen 1"
„Wie of wat oppassen?"
„Wel, die gekke juffrouw!"
„Welke gekke juffrouw?"
„Neen maar, die wordt goed!
Dat zou jij niet wetenl" smaalde de
kerel.
„Dierbare vriend, spreek niet
in raadselen! Ik ben iemand met
allemachtig weinig geduld. En j
leven hangt aan een zijden draadje.
„Maar a propos, vertel me eerst
eens: ken je ook een zekeren dok
ter Schmidt?"
„Ja, natuurlijk!"
„Mooi zoo, dan beginnen wij
al aardig op te schieten. Dan kan
Je mij zeker ook wei zeggen, wat
Terwijl geen Duitscher in
vreemden krijgsdienst mag gaan,
wordt Frankrijk de onverkorte
handhaving van het Vreemden
legioen gewaarborgd.
Het intern. Roode Kruisen-
mi té te Genève protesteert krach
tig tegen de in het vredesverdrag
voorgenomen regeling van het
Roode Kruis.
Te Cairo zijn Woensdag
avond weder ongeregeldheden
voorgekomen, toen studenten een
betooging trachtten te houden.
Een hunner werd 'gedood. 50 per
sonen werden gearresteerd.
BINNENLAND
Nederland en België.
De herziening van het verdrag
van 183».
Uit Parijs wordt gemeld, dat de
Raad van Vijf Vrijdag besloot ge
delegeerden van Nederland en
België bijeen te roepen met het oog
op de herziening van het tractaat
van 1839, vooral wat betreft de
scheepvaart op de iSchelde en den
Rijn.
Nederland heeft de verdragen,
waardoor deze kwesties geregeld
zijn, mede onderteekend en moet
zich thans met België verstaan.
Vermoedelijk zullen de geal
lieerde gezanten te 's-Gravenliage
opdracht krijgen de noodige me-
dedeellngen te doen, terwijl Ne
derland vermoedelijk door tus-
schenkomst van zijn vertegen
woordiger te Parijs zal antwoor
den.
Naar de „Temp9" verneemt zul
len de onderhandelingen met Ne
derland, ingevolge het besluit van
de vredesconferentie tot herzie
ning der tractaten van 1839, bin
nenkort aanvangen.
De Nederlandsche gedelegeer
den worden in Parijs verwacht. De
onderhandelingen zullen gevoerd
worden tusschen Frankrijk, Enge
land, Italië, de Vereenigde Staten,
België en Nederland. Ook de ver
tegenwoordiger van Japan zal er
aan deelnemen.
De kolenaanvoer uit België.
Volgens de „Tel." dreigt ernsti
ge stagnatie in den kolenaanvoer
uit België naar ons land, ten ge
volge van gebrek aan spoorweg-
materiaal. Aan Nederlandsche fir
ma's, door wier bemiddeling de
benoodigde zendingen naar hier
worden geëxpediteerd, werd deze
week kennis gegeven, dat de Bel-
jische regeering eischte, dat door
Nederland spoorwegmateriaal ten
behoeve der steenkoolexpeditie,
beschikbaar zou worden gesteld.
De Nederlandsche regeering
moet oogenblikkelijk echter niet
bij machte zijn het gevraagde
spoorwegmateriaal voor dit doel
beschikbaar te stellen.
De zomerdlenstregeilng.
Het ligt in de bedoeling der
spoorwegdirecties met 1 Juli a.s.
een nieuwe dienstregeling in te
voeren. Het aantal treinkilometers
zal dan met ongeveer 25 wor
den uitgebreid.
Buitengewoon credlet van
88 mllltoen.
De Regeering vraagt nog een
buitengewoon krediet van 86 mil-
lioen gulden ter voorziening in
uitgaven als gevolg van de nog
voortdurend buitengewone om
standigheden, door het departe
ment van Oorlog te dragen en
niet uit de zoogenaamde vredes-
begrooting te bestrijden. O.a.
wordt voor bezoldiging van het
legerpersoneel 12.765.000 meer
aangevraagd; voor de voeding
ƒ15.000.000; voor kleeding en uit
rusting 9.000.000; voor huisves
ting ƒ4.600.000; voor vergoeding we
gens kostwinnerschap 8.000.000;
voor vergoedingen in verband
met de demobilisatie ƒ7.345.000;
voor den geneeskundigen dienst
ƒ2.130.000; voor den luchtvaart
dienst ƒ3.227.500 (w. o. ƒ200.000
voor het bouwen van 6 vliegtuig-
loodsen te Schiphol en 4 vliegtuig-
loodsen te Gilze-Rijen en 600.000
voor aanbouw van 30 jacht- en 14
de dokter hier te doen had van
middag? En verder, wat je eigen
lijk doet van je vak, behalve gekke
juffrouwen oppassen, en menschen
tutoieeren die je gelijken niet zijn?"
„Ik? Ik doe anders niksl En
de dokter? Die kwam natuurlijk
naar de patiënt kijken!"
Opeens verscheen nu de juf
frouw van beneden ten tooneele.
Bij nader inzien bleek het eene
verpleegster te zijn. Zonder veel
complimenten nam Huib haar bij
de schouders, en drukte haar op
een stoel aan den muur. Zij scheen
de situatie eigenlijk niet goed te
snappen, maar dat behoefde ook
niet. De vent in den hoek knikt"
even, en beduidde haar met een
knipoogje dat zij het hem alles
maar moest overlaten.
En toen kwam eindelijk met hor
ten en stooten de waarheid eruit.
Zij wisten niet beter die twee,
of zij waren gewoonweg aangeno
men tot de rechtmatige uitoefening
van hun beroep van verplegen.
Volgens dokter Schmidt was 't een
echt droevig geval: een jong meisje
van goede familie, behept met
kleptomanie, en dat maar links en
rechts kocht en niet betaalde. Zij
verbeeldde zich, dat zij eene Ame-
rikaansche millionairsdochter was,
en ze w ilde maar niet anders dan
Engelsch spreken.
Om erger te voorkomen, moest
zij onverwijld ergens onderge
bracht worden; tot de noodige for
maliteiten vervuld waren en ag in
verkenningsvliegtuigen); voor de
motorafdeeling 1.496.000; voor
niaterieel der artillerie ƒ7.300.000,
waarvan het grootste gedeelte be
stemd is om loopende bestellin
gen, welke niet kunnen worden
ongedaan gemaakt, te betalen en
reeds vergevorderd onder handen
zijnd werk af te maken; voorts
wegens hoogere kosten der Artil
lerie-inrichtingen gedurende het
tijdperk van terugbrengen van de
zeer grootc mobilisatie-sterkte tot
die voor normale omstandigheden
(zoo moet alleen aan wachtgeld
ongeveer 350.000 worden be
taald); voor den dienst der genie
3.689.000.
De bioscoop op de vloot.
Naar het „Vaderland" verneemt,
heeft de Minister van Marine het
voornemen opgevat voor een sym
pathieke proefneming. Hij "wil
namelijk de „Tromp", die spoedig
vertrekt, toerusten met een bios
cooptoestel en een aantal gehuur
de films. Doel is natuurlijk de
mannen op het ruime sop eenige
afleiding te verschaffen.
De „Tromp" wordt toegerust
met 3600 M. zorgvuldig uitgezoch
te film. Men denkt met dezen
voorraad elke week een voorstel
ling te kunnen geven. De reis
duurt twee maanden, maar op de
vaste aanlegplaatsen (te Algiers
vertoeft men b.v. een week) is na
tuurlijk geen extra-ontspanning
noodig. In Indië worden de films
2 maanden voor vertooningen al
daar afgestaan en ten slotte krijgt
het huisvarend schip de films
weer mee. Eenige officieren zul
len in de bediening van het toe
stel worden onderwezen. Slaagt de
proef, dan is het voornemen de/,
zaak uit te breiden en een soort
reizende filmbibliotheken op te
richten.
De films zullen zorgvuldig wor
den uitgezocht, zoodat ook aan hel
onderwijs en het nuttige naast het
ontspannende een plaats toekomt.
Het plan heeft de volle sym-
jathie van het blad. „Bij volledige
nvoering van het instituut kan
men, dunkt ons, door geregelde
filmverwisseling onze Jantjes vrij
volledig van al wat er in de we
reld gebeurt, bioscopisch prachtig
op de hoogte houden en het een
tonige van de reis breken."
Bond voor Minder Marine
Personeel.
Door het Hoofdbestuur van
dezen Bond is aan den Minister
van Marine een adres verzonden,
waarin voorziening gevraagd
wordt in de volgende punten:
1. Algemeene trakteraentsherzle-
ning inzonder voor 't stokerspcr-
soneel; 2. in afwachting daarvan
uitbreiding van den duurtetoeslag
ook voor ongehuwden; 3. geregelde
wekelijksche uitbetaling der trak
tementen; 4. de toelage wegens
runproeven óók aan machineka-
merpereoneel toe te kennen; 5.
voor 't kolenladen in buitenland-
sche havens toelage te verstrek
ken; 6. de leerling-onder-officier,
indien tegen snellere promotie be
zwaren bestaan, de periodieke ver
hooging na een jaar maar toe te
kennen; 7. aan leerling-onder-offi-
eieren óók de toelage, verbonden
aan het brevet van kanonnier te
verleenen; 8. het tijdstip van pas
sagieren voor alle schepelingen te
stellen op 4 uur n.m. na eindiging
van den dienst; 9. afschaffing van
den piketdienst en zoo veel mogelijk
beperking van overwerk; 10. vrije
passage over de Marinewerf te
Willemsoord; 11. aan het verlof
eene toelage (vacantietoeslag) te
verbinden; 12. zoolang de woning
nood overal nog zoo erg is, aan
jehuwden, die daardoor niet in
ïun standplaats kunnen wonen,
óók na 1 Juli eventueel periodiek
verlof met vrij reizen toe te ken
nen; 13. het dienstverband van
schepelingen zoo te maken, dat zij
ook in normale tijden na eindiging
daarvan zonder verband kunnen
blijven dienen, tot zij eene betrek
king hebben gevonden; 14. de hos
pitaal verpleegkosten te doen ver
vallen; 15. bij bevolen overplaat
sing, ook als dit meermalen in het
zelfde jaar geschiedt, vergoeding
der verhuiskosten te verleenen;
16. zoo spoedig mogelijk te Vlis-
Ingezonden mededaeling.
het gesticht kon opgenomen wor
den. Het mocht haar aan niets ont
breken, maar zij moest streng van
ieder verkeer met vreemden wor
den uitgesloten; er moest gezorgd
worden, dat zij niemand te spreken
kreeg, wie ook. Nu, zij kenden
meer van die gevallen, en zij had
den prompt de voorschriften van
dokter Schmidt opgevolgd!
Achteraf bleek ons, dat zij inder
daad hun best gedaan hadden om
't juffrouw Brookley al verston
den zij haar dan niet zoo ge
rieflijk en aangenaam te maken, als
met hunne instructies overeen le
brengen was.
Zij hadden werkelijk met haar te
doen gehad. Zoo jong nog, en zoo
rnooi en lief, en dan zoo'n droevig
toekomst! Wist je niet beter, j.
zoudt zeggen dat zij zoo normaal
was als iedereen, zoolang zij haar
mond niet opendeed. Maar dan,
ja natuurlijk dan was het dui
delijk genoeg. En je kondt ook zeg
gen tegen haar wat Je wilde, ze
deed precies alsof zij je niet ver
stond en dan maakte zij allerlei
gekke gebaren, 't Was jammer,
echt jammer, van zoo'n jong meisje
nog!
Of die dokter Schmidt dat alle3
ook handig overlegd had! Al was
het dan niet duidelijk wat hij er
mede voor had. En in hoeverre
zijn vriend Lorch erin betrokken
was
Maar het was nu allerminst een
welgekozen oogenbiik om ona te
IN ALLE PRIJZENI
HELDER
singen voorzieningen te treffan
voor een behoorlijke verpleging en
huisvesting van het personeel; 17.
ten spoedigste regelen te stellen,
dat het personeel medezeggen
schap erlange in het beheer van
tafelgelden etc.; 18. zoo gauw de
tijden dit mogelijk maken een
soort Waterproofjassen voor de
schepelingen in té voeren en voor
de stokers lederen pantoffels; 19.
aan stokers eens per jaar pp
's Rijkskosten een z.g.n. ketelpak
to verstrekken; 20. de bevoegd
heid, om buiten dienst burgerklee-
ding te dragen, voor alle schepe
lingen toepasselijk te verklaren.
Reizigers naar Indië.
Naar wy vernemen, hebben de
Nederlanders, die met Nederland
sche schepen naar Nederlandsch-
Indië reizen, geen Engelsch pas-
visum noodig, indien zij geen
Britsch grondgebied betreden.
Wapens en munitie in beslag
genomen.
Men meldt uit Venlo:
Door de marechaussee werden
Zaterdag in een café in het nabu
rige Velden in beslag genomen
drie kisten geweren, 2000 box
ijzers, acht kisten handgranaten,
een massa d.vnamiet-patronen, pe
troleum, enz.
Het schijnt dat er vele van der
gelijke bewaarplaatsen langs deze
grens zjjn.
Verdreven Dnltsehers.
Het Engelsche s.s. „Orlta", 16
April van Kaapstad en 20 April
van Walvischbaai vertrokken,
heeft ingescheept 1335 mannen, 46
vrouwen en 44 kinderen, allen
Duitschers, welke te Rotterdam
zullen worden geland.
Het s.s. „Antilochus", van China
naar Rotterdam met repatrioeren-
do Duitschers wordt 20 Mei ts Rot
terdam verwacht.
Luchtvaart.
Eerstdaags zullen ook twee
vliegtuigen van de landmacht, be
mand met den len luitonant-vlie
ger J. G. C. Duinker met als pas
sagier de le luitenant A. C. Perk
en den len luitenant-vlieger H. G.
van Voorthuysen met als passagier
de kapitein-waarnemer G. A. de
Brauw vertrekken naar Denemar
ken. Zij zullen gebruik maken van
twee Rumpler-vliegtuigen en ver
trekken van het vliegkamp te
Soesterberg.
Sluwe dieveggen.
Herhaaldelijk werden den laat-
sten tijd in het schoenenmagazijn
van de firma Matto te Amsterdam
schoenen vermist en al spoedig
viel de verdenking op eenige
„dames" die met korte lusschen-
poozen in den winkel kwamen,
den eenen keer om een paar laar
zen te passen, de volgende maal
om draaihakken te laten aan
schroeven. In dien winkel staan
de pasbanken voor de klanten
tegen de stellingen, waarin de don
zen met schoenen geborgen zijn.
Een nauwkeurig gadeslaan van
de dames in kwestie bracht het
winkelpersoneel op de gedachte,
dat zij de zakken uit hun mantels
verdiepen in deze, en in zoovele
andere vragen die zich opdrongen.
Er diende allereerst overwogen te
worden wat ons te doen stond.
Het kostte heel wat moeite eer
wy de menschen zoover hadden,
dat zij onze lezing van het geval
niet heelemaal uit den duim gezo
gen dachten, en geneigd bleken te
gelooven, dat juffrouw Brookley
werkelijk eene Amerikaansclie mil
lionairsdochter kón zijn. Al kon
den zij er eigenlijk niet bij, hoe
eene zoo merkwaardige persoons
verwisseling mogelijk geweest was.
Er kwam bij trouwens, dat zij eerst
ons beiden en Huib in het bij
zonder ook niet voor heelemaal
toerekenbaar aanzagen. Had
zelf niet erkend, dat hy een ge
vaarlijke gek was, en had hij dit
ook niet door zijne goheele wijze
van optreden bewezen?
En aan zooveel slechtheid als
van dien dokter Schmidt, neen
daar konden zij maar niet aan ge
looven!
Eindelijk begon Huib toch zijn
geduld te verliezen.
„Kijk eens hier, menschen'
zeide hU Jullie zult moe
ten inzien dat wy hier het heft in
handen hebben, en dat eenig ver
zet niet baten zou. In ieder geval
zyn jullie dus verantwoord.
iWo»dt vervolgd.)
hadden gesneden en zich door de
handen in de zakgaten te steken
met een achterwaartsche beweging
van een paar schoenen wisten
meester te maken.
Op dit systeem werd in den
winkel voortgebouwd. Men haalde
door de schoenen een touw en
wachtte op de dingen die daaruit
zouden voortkomen.
In 1 laatst van de vorige week
kwamen de bekende klanten weer
eens in den winkel, en toen zy na
enkele minuten van de bankjes op
stonden, maakte de eigenaar van
de zaak een der dames attent op
het touw dat onder haar mantel
uitkwam. Groote consternatie,
foujlleoring en ontdekking van
een paar schoenen. De dieveggon
waren op heeterdaad betrapt.
Onmiddeliyk waarschuwde men
de politie. De beide dames werden
meegenomen naar het bureau en
uit het verhoor bleek, dat men de
hand had gelegd op »-en paar
meisjes die verschillende winkels
in den omtrek van de Dam onvei
lig hadden gemaakt.
Ijverig bleef de recherche speu
ren naar verdere medeplichtigen.
Haar werk leverde resultaat op.
In den loop van de week werden
nog vyf meisjes en een paar man
nen gearresteerd, allen voor het
zelfde doel.
Zy blyven eenige dagen in voor
arrest, worden voor den rechter
commissaris geleid en die vindt
termen onr de heele bende, in ver
band mot het gebrek aan plaats
ruimte op vrye voeten te stellen.
Donderdagmiddag vertoonde d«
bende zich weder ln de Hoog
straat, en vanochtend waren twee
van de meisjes alweer opniouw
gearresteerd wegens schoendief
stal. De geschiedenis had zich her
haald met alleen deze afwyking,
dat nu een andere winkelier „be
gunstigd" werd.
Inderdaad frissche toestanden!
(Hbl.)
LANGS DE STRAAT.
Jonge Mei.
De jonge, bloelende, zomersche
Mei is gekomen en haar stralend
gezicht overechynt onze arme,
door oorlog en ziekte, gebrek en
koude, uitgeputte aarde. De vre-
desraell
Wy dachten, dat zy niet weder
kwam, onze gebenedyde zomer-
)ago; wy geloofden, dat 7.y was
enondwgegaan in de ontzagiyke
ellende, cue vier jaren, vier lange,
.ge teren over ons lag uitge
breid. Wy meenden, dat zy wel
haast was omgekomen in de stroo
men van regen, die de laatste we
ken waren uitgestort over onze
aarde. En haar trouwe vriend, de
vriendeiyke zon, ach! bleef achter
grauwe wolken verborgen, verbor
gen, verborgen.
Tot plotseling zy doorbrak en
met haar do Jonge Mei-koningin
haar plechtige intrede deed in de
wereld.
En zie! alsof zy ons schadeloos
wil stellen voor alIeB wat we ont
beerden, atraalt zy in volschoonen
glans, in lieerlyken gloed. Zoo
overechoon als deze laatste dagen
waren, zoo blinkend van zon en
warmte als deze Zondag, zyn er
in onzen noordeiyken zomer, niet
vele. Zy waren schier volmaakt
van zomersche weelde, en, ware
het groen aan onze boomen hier
en daar niet nog wat erg .jong"
{eweeet, wy zouden gemeend
lebben ln het hartje van den
zomer te zyn. Maar de boomeu
lange onze Heldersche grachten
hebben zich eerst sinds kort ge
tooid met de frissche, teere spruit
jes, die de zonnewarmte uit den
uiop heeft getooverd; nog een
week zullen zy noodig hebben om
tot vollen wasdom te komen. Het
ging dit voorjaar langzaam, ach
zoo langzaam; de vele regens en
de koude winden weerhielden de
jonge knoppen. Te schooncr is,
nu eenmaal de zon gekomen is,
hun ontplooiing. Reeds komt er
teekening in het bladerdak; reeds
werpen de takken bescheiden
schaduwen. Maar de vogels la
waaien al en tieren in de boomen,
die hun domein zyn; voor hen ook
is de volle zomer al opgebloeid.
„In het geitenweitje
Staat het kleine geitje
By de grootc geit."
En het kleine geitje heeft een
schik van belang; met al zyn ver
stand knabbelt net aan een takie,
een houtje, alsof het een maische
graskluif was; en zyn leuk, onbe
holpen geitelichaampje dartelt en
stoeit in het gras, zoodat moeder
de geit er achik in heeft. En
Azor? Die weet van louter jool
niet wat hy doen zal. Zoo lang als
hy is, te me dit baasje in het bolle
gras gaan liggen, dat lekker koel
is, en rolt om en om, om en om, en
de heele wereld, met menschen en
al wat erop is, kan meneer geen
lor schelen.
Zoo is alles overmoedig gewor
den op dezen biyden Meidag. En
de menschen? Ei, zouden die niet
óók overmoedig worden by zoo-
voel zonneweelde? Ik spreek niet
eens van alle zomersche toiletjes,
die, met bekwamen spoed afge
werkt by de komst der zon, als
zooveel fleurige Mei-zoentjes in
de straten staan, noch van den uit
tocht uit de warme stad naar de
koele en frissche zee. Neen, maar
van de waariyk overmoedige da
den op een zomersch tennisveld,
uitgestrekt, in jaslooze zomerpak-
ken, in gemakkeiyke stoeien, nf
van de hoog-opgoschoven ramen,
waardoor de zoele Mei wind bin
nenkomt en waarachter, in zomer
sche stemming, zomersche men
schen fitten.
Ia het niet overmoedig als een
joogea vaa een jaar of tien, met