NIEUWSBLAD VOOR
HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
De verborgen Vallei
Eerste Blad.
No. 5189
DINSDAG 6 JANUARI 1920
48e JAARGANG
Verschijnt Dinsdag-, Doiderdag en Zaterdagmiddag
REDACTEUR-UITGEVER: C. DE BOER Jr., HELDER
Bureau: Koningstraat 29 - Interc. Telefoon 50
De abonnementsprijzen van ons
blad zijn thans:
In de stad f 1.40, per post fl.60,
buitenland f2.40.
Zondagsblad:
In de stad f 0.57^, per post f 0.65,
buitenland fl.05.
Modeblad:
In de stad f 0.95, per post fl.05,
buitenland fl.30.
Bij beschikking per post be
rekenen wij 10 cents dispositie-
kosten. Toezending van het be
drag per postwissel is dus voor-
deeliger.
FEUILLETON.
DUITsbHLAND.
OURANT
ABONNEMENTEN BIJ VOORUITBETALING:
Heldersche Ct. per 3 mnd. f 1.40, franco per post f 1,60. Buitenland f 2.40
Zondagsblad 0.57»/* 0.65. „1.05
Modeblad 0.95. 1.05. „1.30
Losse nummers der Courant 4 ct.
ADVERTENTIE N.
20 ct. p. regel. Ingez. mededeelingen (kolombr. als redactloneele tekst) 60 ct.
Kleine advcrt. (gevr., te koop, te huur) v. 1 tot 4 regels 50 ct., elke regel meer 10
ct. bi) voorultb. (adres i Bur. v. d. bl. en met br. onder nr. 10 ct. p. advert. extra).
Bew.-exempl. 31/» ct. Adv. op bep. aangew pl. worden 25 '/0 hooger berekend.
BUITENLAND.
FRANKRIJK.
De Amérikaansche opslagplaatsen.
De ernstige verduisteringen, welke zich
bij de liquidatie der Amerikaansche oor-
logsvoorraden in Frankrijk hebben voorge
daan, hebben, naar men weet, ten gevolge
gehad dat de regeering heeft besloten een
nauwkeurige inventaris te doen opmaken.
Thans is echter het Ametikaansche kamp
op het eiland Sainte-Anne bij Nantes, waar
voor millioenen goederen opgestapeld lagen,
totaal afgebrand. Men vermoedt dat opzet
in het spel is.
VEREENIGDE STATEN.
Oudejaarsavond ln New-York.
Reuter seint aan de Engelsche bladen, dat
in New-York, niettegenstaande het drank
verbod, niet minder gedronken is dan vorige
jaren.
New-York viert Oudejaarsavond op straat,
op Times Square ten Broadway en in de tal-
looze hotels, reslaurnnts en café's. Ook Oudo
jaar 1910. De bezoekers konden drinken wat
ze wilden en velen die hun dranken van huis
hadden meegebracht^ betaalden een kurken-
geld, dat niet veel minder kostte dan vroeger
de flesch.
Ifassa-arrestatfe.
Te Chicago zijn meer dan twee honderd
anarchisten gevangen genomen.
ITALIË.
Volgens de Popoio Italia heeft het bericht,
dat de Engelsche vloot manoeuvres in de
Middellandsche Zee zal houden, groote on
gerustheid in Italië verwekt. Men vermoedt
dat Engeland door deze manoeuvres nadruk
wil leggen op zijn eischen in het Naburige
Oosten.
ZUID-SLAYIE.
Een onjnisf bericht
Het „Journal" wijst erop, dat het bericht
van den dood van prins Alexander tengevolge
eener ontploffing te Belgrado niet juist kan
zijn, daar deze zich te Parijs bevindt
SCANDINAVIË.
Staking ln de machlnelndustrle.
In de Zweedsche machine-industrie staken
3000 man, terwijl 8000 man aangekondigd
hebben te zullen staken wegens looneischen.
Weer vlot.
Het bij Laaland gestrande oorlogsschip
was de Duitsche kruiser Wittelshach. Het
schip ia weer vlot gekomen.
Door
HULBÉRT FOOTNER.
36)
Joe werd rood als een biet en hief drei
gend zijn vuist op. „Ik zal je leerenl" brul
de hij.
De kleine Stack kwam achter Joe's rug te
voorschijn. De schrik, daar plotseling tegen
over Ralph te staan, kleurde zijn gelaat
groen, maar nog sterker was zijn angst, dat
zijn zorgvuldig opgebouwde plannen in dui
gen zouden vallen, waar het hard naar toe
ging, en deze gaf hem dan ook den moed,
zich voor Joe te plaatsen en hem tegen te
houden.
„Kalm toch!" riep hij smeekend. „Gaat nu
■niet vechten. Laat mij de zaak even uit
leggen." 4
Joe liet zjjn vuist weer zakken en mompel
de een verwensching. v
Kruiperig fleemend vervolgde Stack: „Na
tuurlijk heeft onze komst den dokter verrast.
Hij moest wel den indruk krijgen, dat wy
hem wilden bespionneeren. Je kunt hem dat
niet kwalijk nemen."
„Je bent een uitstekend gedachtenlezer,
Stack," riep Ralph barsch.
„Maar het is zoo niet," schreeuwde btack.
„U herinnert u toch wel, dat ik u al een
heelen tijd geleden verteld heb, dat ik zoo
graag eens een tochtje zou maken door de
wildernis, wanneer er zich maar een gelegen
heid toe bood. Mr. Mixer wilde wel met my
IERLAND.
Inval in een postkantoor.
Eeo gewapende bende van ongeveer 20
man drong onder aanvoering van een ge
maskerd man bet postkantoor te Limerick
(Ierland) binnen. Terwijl de aanvoerder de
twaalf beambten met zijn revolver in be
dwang hield, stalen de anderen voor 2 4000
pond sterling aan poststukken. Geen enkele
der dieven werd aangehouden.
BütGARIJE.
Het bolsjewisme.
De National Zeitung bevat het volgende
bericht van het persbureau Dacia uit Boe
karest:
In Bulgarije breidt het bolsjewisme zich
ongelooflijk snel uit. £elfs enkele Bulgaar-
sche staatslieden hebben zich bij de bewe
ging aangesloten^ De agenten van Moskou
bewegen zich vry in het gansche land. De
communisten beschikken over wapens, hand
granaten en munitie in groote hoeveelheden.
Te Philippopel hielden de communisten groo
te betoogingen tegen de regeering. Zij ont
vingen de soldaten en politie met handgra
naten. Het kwam tot hevige gevechten, waar
bij ongeveer 120 'personen, waaronder tal
rijke vrouwen werden gedood. Ook in Sofia
wint de beweging ten gunste van Rusland
meer en meer terrein.'Ih heel Bulgarije is de
staat van beleg afgekondigd.
TURKIJE.
Het lot van Konstantlnopel.
Het bericht van de „Pall Mali Gazette",
volgens hetwelk het besluit zou zijn geno
men de Turken definitief uit Europa te ver
drijven, schijnt niet in overeenstemming met
de werkelijkheid. Men weet dat de Fransche
koloniale kringen er steeds vijandig tegen
over staan. Zij gelooven, dat het beter is Tur
kije ongeschonden en Konstantinopel de re-
ligieuse Muzelmansche hoofdstad te laten,
Anders zou een revolutionnair en panfslami-
tische beweging veeleer te vreezen zijn.
Daarentegen schijnt de Engelsche opvat
ting te zijn om van Konstantinopel een twee
de Tanger te maken. De stad zou in naam
Turksch blijven, doch feitelijk door de Euro-
peesche mogendheden worden beheerd door
bemiddeling van internationale vertegen
woordigers. In elk geval is nog niets defini
tief geregeld; de aangelegenheid zal worden
besproken gedurende het eerstvolgende be
zoek van Lloyd George te Parijs.
Verschillende Fransche bladen, zooals de
„Temps" en de „Populaire", bevestigen, dat
het Engelsche standpunt is aanvaard.
De „Temps" schrijft o.a.: Als men besluit
den sultan en de Turkscbe regeering naar
Klein-Azië te transporteeren, is het vrijwel
om 't even of Konstantinopel onder de Otto-
maansche soevereiniteit blijft, of niet. Maar
als men alleen de Turkscbe regeering naar
Klein-Azië verplaatst en den sultan als gods
dienstig hoofd te Konstantinopel laat, treft
men een schijnoplossing. De sultan ontleent
zijn godsdienstig gezag slechts aan zijn poli
tieke macht. Van zyn regeering gescheiden,
beteekent hij niets meer en zijn regeering is
zonder hem een lichaam zonder hoofd.
Verder zegt het blad: Elk weet, dat Frank
rijk den sultan en zijn regeering te Konstan
tinopel wilde houden; Engeland was daarte
gen en heeft tijdens het verblijf van Clemen-
ceau te Londen zijn standpunt doen zege
vieren.
De Bagdadsspoorweg.
De aanleg van den spoorweg van Basra
naar Bagdad heeft goeden voortgang. Men
rekende erop, dat op Kerstfeest de Ltfn ge
reed zou zijn.
Spoedig zal een geregelde dienst geopend
kunnen worden.
De personentrein zal den afstand Basra
Bagdad afleggen in 28, de goederentrein in
48 uur. Men hoopt echter, dat na verloop van
mee, en dus rtam ik hem en deze twee andere
mannen mee, om mij tot gids te dienen."
„Waartoe al die omhaal van woorden?"
vroeg Ralph. „U hoeft mij geen rekenschap
te geven. De rivieren staan open voor ieder
een."
„Een dergelijke houding had ik van u niet
verwacht," zeide Stack, quasi gekwetst. „Ik
dacht, dat wij goede vrienden waren. Wat
heeft u plotseling zoo doen veranderen?"
„Niets," zeide Ralph, „maar u bent in
slecht gezelschap.'-1
Nu kon Joe zich niet langer meer beheer-
schen. Zijn gelaat was purppr-violet. „Wat
duivel, verbeeldt jij je wel?" schreeuwde hij,
half stikkend in zijn woorden van woede. „Jij
verwaande schijnheilige met je zoetsappige
bakkes! Meneer heeft gestudeerd! Ik word al
beroerd als ik naar je kijk. Wat voer jij hier
in 't land eigenlijk uit? Ga naar je theesalons
en je danspartijen, daar hoor je thuis."
Ralph moest tegen wil en dank glimlachen
om Joe's aanval. Die glimlach deed Joe's
woede overgaan in razernij. De meest ge-
meene woorden, die maar ergens te vinden
waren, schenen nauwelijks voldoende te zijn
om aan zijn gevoelen jegens Ralph lucht- te
geven. De andere.blanke lachte gehoorzaam.
Hij werd door Joe betaald. De halfbloed keil
de steentjes over het w ater, en. sloeg geen
acht op wat voorviel. Ralph nam het heele
tafereel, nog steeds glimlachend, in zich op.
Niets ontging hem.
„Jij doet hier maar of je Onze Lieve Heer
bent," brulde Joe, een ruim gebruik makend
van zijn vloekenkennis. „Wat wou jij nu be
ginnen tegen ons vieren? Nu hebben we je,
en voor we hier vandaan gaan, zullen we jou
eens een toontje Ufeer laten zingen."
,Zoo mag ik het hoorenl" riep Ralph met
eenigen tijd de personentrein den afstand
zal doen in twaalf uur. Het eerste deel der
lijn, tot Ur, is aangejegd in 1916 en met het
oprukken van het leger, werd de lijn verder
aangelegd.
Met het tweede gedeelte werd een 'aanval
gemaakt in 1918, he1. werd voltooid in Maart
1919.
De brieven van den Keizer aan den Tsaar.
Het „Journal" beglut met de publicatie der
vertrouwelijke brieven tusschen 1894 en
1914 door keizer Wilhelm aan den Tsaar ge
schreven.
In den eersten brief, gedagteekend 8 No
vember 1984, herinnert „William" (de brie
ven zijn in het Engelsch geschreven en de
onderteekening luidt ook wel „Willy") zijn
„besten Nicky" aan den dood van diens va
der, Alexander III. „De sympathie van mijn
land ter gelegenheid van dat overlijden," al
dus schrijft de keizer, „zullen u de kracht van
het monarchistisch instinct en de gevoelens
van Duitschland getoond hebben jegens u en
uwe onderdanen.
„Mijn vriendschap voor u zal nooit vermin
deren."
De volgende brief, een jaar later geschre
ven, zinspeelt op het plotseling aftreden van
den Franschen president Casimir Périer.
„Frankrijk heeft bij verrassing een ander
hoofd en' een andere regeering gekregen;
door de amnestie heeft het de deuren ge
opend voor de ergste misdadigers, die men
met moeite had gevangen gezet. Het élan,
dat aan de democraten en de revolutionnaire
partij gegeven is, voelt men ook bij ons. Mijn
Rijksdag gedraagt zich zoo slecht mogelijk;
hij schommelt voor en achteruit, tusschen de
socialisten, gesteund door de joden, en de
ultramontaansche katholieken. De lieden
dier partijen zouden volgens mij allen ver
dienen gehangen te worden. In Engeland
gaat het ministerie met horten en stooten
zijn val tegemoet, te midden der algemeene
bespotting. In een woord, het is noodig, dat
vrijwel overal het beginsel der monarchie
zijn kracht toont."
In een volgenden brief, overgebracht door
vorst Radolin, beveeit keizer Wilhelm dezen
gezant aan, omdat by de Polen haat.
De keizer verzekert alles te zuilen doen
om den vrede in Europa te handhaven en
Rusland in den rug te zullen beschermen,
opdat niets de actie van dit land in het verre
Oosten kan hinderen.
Het is volgens hem zeker, dat de groote
taak van Rusland in de toekomst zal zijn het
vasteland van Azië te beschaven en Europa
te verdedigen tegen de invallen van het gele
ras. Daarbij spreekt hij de hoop uit, dat Rus
land ervoor zal zorgen, dat Duitschland een
haven zal krijgen in Oost-Azië daar waar
dit Rusland niet zal hinderen.- De keizer
vreest, dat hij zijn kruistocht in Noorwegen
niet zal kunnen maken, want, zegt hij, de
Noren zijn in een toestand, die aan waanzin
grenst. Daarom zegt hij naar de Oostzee te
zullen gaan, langs de Zweedsche kust, en
daarbij hoopt hij op een ontmoeting met den
Tsaar.
Weer een andere brief maakt melding van
de opening van het kanaal van Kiel, waarbij
grootvorst Alexei met eenige Russische oor
logsschepen tegenwoordig was. De keizer
maakt in dien brief tevens gewag van een
incident; aan boord van de „Grossiasjtsy"
(het schip, waarop ik admiraal Skrydlov en
zijn staf had uitgenoodigd het kanaal
door te varen") werden zonder dat dte Duit
sche autoriteiten het wisten, twee genie-offi
cieren ingescheept. De oudste was kolonel
Poebnow. Dezen, en een luitenant met een
groot toestel, namen photo's van de Duitsche
forten en batterijen en maakten aanteekenin
gen, met schetsen, langs de geheele route.
Toen Skrydlov opmerkte, zoo schrijft de kei
zer verder, dat mijn marine-attaché nogal
verbaasd was vreemde personen op de brug
te zien, liet hij dezen voorstellen als twee
glinsterende oogen. „Eindelijk komt dan toch
de aan uit de mouwl"
Stack wrong in wanhoop over de wending,
die de zaken namen, zijn magere handen.
„Heeren, heeren dan toch!" trachtte hij hen
te bezweren.
„Houdt je kop dicht," snauwde Joe. „Je
hebt net zoo erg het land aan hem als ik."
Stack werd nog groener, wierp een steel-
schen blik op Ralph, om te zien welke uit
werking deze woorden op hem hadden, en
deed pogingen, om zwak-toegeeflijk te glim
lachen.
„Luister niet naar hem,a begon hij tot
Ralph. „Hij is niet wijzer. Hy bedoelt het niet
zoo hij weet niet wat hij zegt. Nog geen
half uur geleden zei hij tegeii me: „Zou het
niet aardig zijn, als wo den dokter ontmoet
ten?" De heeren hebben niet de minste reden
om ruzie te röaken! Wij moeten ons heele-
maal niet in uw particuliere aangelegenheden
mengen. Kom straks bij ons het avondeten
gebruiken, en spreekt eens kalm met elkaar;
dan geven de heeren elkaar de hand, en de
kwestie is uit de wereld."
Ralph had nog liever Joe's oprechte ge
meenheid dan deze laffe huicheitaal. Hy gaf
geen antwoord.
„Schei uit!" schreeuwde Joe. „Ik word
misselijk van je geteem."
Hij duwde den kleine terug naar de kano.
Stack ging aan boord, en knikte glimlachend
over zijn schouder in een potsierlijke en
treurige poging om Ralph gunstig voor zich
te stemmen. Zij zetten af. Toen de boot op
het punt was om de eerste bocht te verdwij
nen, had Stack nog de onbeschaamdheid
Ralph met de hand ten afscheid toe te
wuiven.
Toen Ralph weer op den oeverrand was
directeuren der bruggen en wegen. Te Kiel
werd de houding van Poebnov zoo verdacht,
dat hij door politie en gendarmes gevolgd
werd. Hij wandelde in burger rond en slen
terde in de huurt der versterkingen, wat aan
vreemdelingen streng verboden is.
De keizer protesteert tegen dit misbruik
der gastvrijheid en het spionneeren ten nS-
deele van een vriend. Het gevolg zal zijn,
zegt hij, dat men in de toekomst Russische
oorlogsschepen zal wantrouwen. „Er vloeit
een onaangenaam gevoel uit voort dat ik be
treur en boop te vergeten."
Keizer Wilhelm zegt het beter te hebben
geacht en rechtstreeks met den Tsaar erover
te spreken, dan er diplomatieke nota's over
op te stellen. „Mijn wensch is, alvorens zij
wortel schieten, alle moeilijkheden uit den
weg te ruimen, die tusschen onze beide lan
den zouden kunnen rijzen."
De „Yoss. Zeitung" publiceerde 3 Jan.
eveneens eenige brieven van keizer Wilhelm
aan den Tsaar: De eerste, gedateerd 12 No
vember 1896, behandelt het z.g. Rtickver-
sicherungsvertrag tusschen Duitschland en
Rusland dat door Bismarck werd gesloten.
Einde Óctöber 1896 vernam het publiek voor
het eerst iets uit een artikel in de „Hambur
ger Nachrichten" van dit verdrag en van de
opzegging ervan na den val van Bismarck.
Het was algemeen bekend, dat dergelijke
mededeelingen in het Hamburgsche blad van
Bismarck afkomstig waren. Over dit ver-
•drag en over Bismarck houdt keizer Wil
helm de volgende beschouwingen:
Ik bln diep bedroefd over het schandelijk
optreden van Bismarck dat ofschoon het
alleen een tegen mij persoonlijk gerichte zet
ós - toch de loyaliteit tegenover uw regee
ring schendt en een smet werpt op de nage
dachtenis van mijn geliefden grootvader en
van uw geliefden vader. Ik heb aan mijn
oom, den rijkskanselier reeds" doen weten
wat men'in het parlement erover moet zeg
gen en ik hoop dat gij tevreden zult zijn over
de wijze waarop deze verraderlijke geschie
denis door ons wordt behandeld. Ik neem
aan, dat bij dezen laatsten zet van Prins Bis
marck en op de onbeschaamde manier, waar
op bij mij in zijn pers behandelt in het bij
zonder door de poging het volk in het ge
loof te brengen dat ik onder Engelschen in
vloed stond en nog sta de heldere koppen
zullen beginnen te begrijpen, dat ik reden
had dezen lastigeu kerel met zijn laaghartig
karakter te ontslaan. Ik hoop absoluut, dat
gij mij verder uw vriendelijk vertrouwen zult
scheuken zooals dit tot heden het geval was.
Op 4 Januari 1898 wenscht Keizer Wilhelm
den tsaar een gelukkig nieuwjaar. Hij dankt
hem tevens voor de gastvrijheid die de Kei
zer en hijzelf bij den tsaar hebben genoten en
de Keizer stuurt aan den tsaar opnieuw een
teekening, die hij zelf in de Kerstdagen on
der het licht van de kerstboomkaarsen heeft
gemaakt. De teekening symboliseert Rusland
en Duitschland als schildwachten tegen het
gele gevaar ter verkondiging van het Evan
gelie, Waarheid en Licht in het Oosten.
Verder stuurt de keizer den tsaar een album
met foto's, die genomen zijn bij de militaire
parade te Wiesbadeu op den verjaardag van
den tsaar.
Een volgend epistel van 28 Maart 1898 is
weer aan de politiek gewyd en wel aan het
verlies van Port Arthur door China ten gun
ste van Rusland volgens het verdrag van 27
Maart van dat jaar. In den brief wordt ook
g^proken over de reis, die Prins Heinrich
met de kruisers „Deutschland" en „Gefion"
einde 1897 naar Oost-Azië heeft gemaakt. De
Keizer schrijft:
Ik moet je zeer geluk wenschen met het
goede resultaat van je onderneming bij Port
Arthur. Wij zullen samen een paar goede
schildwachten zijn bij den ingang van de
Golf van Petschili, schildwachten, die, zoo
als het behoort, en vooral door de gelen, zul
len wórden gerespecteerd. De wijze, waarop
~e de gevoelens van die vervelende „Japs"
oor de meesterlijke overeenkomst betref
gaan zitten, en zijn woede een weinig was
bekoeld in weerwil van zijn glimlach was
hij niet minder kwaad geweest dan Joe
kwam hij tot de slotsom, dat de toestand toch
verre van aangenaam was. Vier tegen één
leek hem al een zeer ongelijke strijd. Als hij
alleen maar een hond had gehad, die de
wacht kon houden terwijl hij sliep! Hoe zou
hij ooit den moed kunnen hebben te gaan
slapen, -om daarmee den vijand een gelegen
heid te geven hem 's nachts te overrompelen?
Met kracht verjoeg hij deze enerveerende
gedachte. „Ik zal nu verder reizen, als had
ik hen niet ontmoet," besloot hij.
Hoe langer hij echter dacht, hoe grooter
hem de thans gerezen moeilijkheden sche
nen. Bij wijze van spreken zat hij op de rivier
gevangen als hadden ze hem ingesloten op
een weg, die tusschen twee hooge en onbe-
stijgbare muren liep. Hij kon niet terug tegen
den stroom op, en hij kon niet uit de rivier.
Met zijn onhandige boot en zijn ééne pagaai,
had hij niet de geringste kans hen stroomaf
waarts te kunnen ontsnappen. Het stond hen
vrij hem te volgen wanneer ze er maar lust
toe hadden, en met hem te spelen als de kat
met de muis.
Gelijk elk man van openhartig karakter
het zou zijn, zoo was ook Ralph verbaasd
door de onverwachte ontdekking dat hij felle
en kwaadaardige vijanden bezat. Dat Joe
Mixer hem haatte, kon hij zich begrijpen, en
Ralph zelf koesterde weinig vriendelijke ge
voelens Jegens hem. Zij beiden waren als het
ware geschapen om elkaar te haten dat
lag in de natuur. Ralph begon thans te be
grijpen, dat de lage hartstocht dien Nahnya
in hem had opgewekt, feller was, dan dat hij
met één dag al weer zou zijn uitgebluscht.
Het was duidelijk, dat Joe de hoop koesterde,
fende Korea wist te sussen, beschouw ik als
een opmerkelijk knap stukje diplomatiek.
Over het Duitsche optreden in China
schrijft Keizer Wilhelm dan, dat hij een be
vel aan zijn officieren had opgesteld, maar
het niet had weggezonden,*daar hij niet wist
welke de territoriale grenzen van de gebie
den zouden zijn. Hij voegt er aan toe: Een
kleine potloodschets op een stuk papier zal
mij geruststellen, want het zou mij zeer spij
ten indien de officieren door een misver
stand, buiten hun schuld, uit gebrek aan een
werkelijk goed afgebakende Russische
grenslijn Russisch grondgebied zouden be
treden. Het denkbeeld, dat thans ann de an
dere zyde van het kanaal in de bladen op
duikt, om de Chineesche vraagstukken voor
eep internationale conferentie te laten oplos
sen is door mtj scherp van de hand gewezen,
want ik had spoedig begrepen, dat men hier
alleen met een bedekte poging te doen had
om uw handen in het verre Oosten te binden
en ik meende, dat de toestanden aldaar per
slot van rekening uw zaken en niet die van
andere volken waren.
Nieuwe eischen der mijnwerkers.
Berlijn, 6 Jan. Blijkens een bericht uit
Dresden hebben de arbeiders in de mijn
streek Oelsnxtz in Saksen nieuwe eischen ge
steld. Ze vragen invoering van den 6-urigen
arbeidsdag in de mijnen, 35 mark loon, uit-
keeringen van 1000 mark in eens voor eiken
volwassene en 50 mark voor elk kind. Voorts
afschaffing van stukwerk en verhooging van
de invaliditeitspensioenen met honderd pro
cent.
Dijkdoorbraak.
De geweldige watermassa's van den Rijn
hebben Zaterdag den dijk bij het dorpMeh-
rum doorbroken. Zij stortten zich tot aan de
trambaan Oberhausen-Hamborn. Het water
bedreigt velschillende dorpen. Mehrum, Got-
terswinkerham en ten deele ook Eppingho-
ven staan onder water. Heele deelen van dor
pen §n gehuchten moesten met,den grootsten
spoed ontruimd worden. Een deel van den
oogst schijnt vernield te zijn.
RUSLAND.
Denikin afgezet.
Een draadloos telegram nit Moskou aan
de „Wireless Press" meldt, dat Denikin en
zijn regeering omvergeworpen zijn. Het be
richt zegt verder, dat daarna een actie tegen
het hoofdkwartier heeft plaats gehad, en dat
Denikin vervangen is door een groep Rus-*
sen, die zich noemt „de regeneratie van Rus
land". Generaal Romanowski zal in plaats
van Denikin benoemd worden tot legercom
mandant.
ENGELAND.
De spoorwegquaestle.
Londen, 5 Jan. Alle bladen zijn eenstemmig
in hun oordeel, dat er aanwijzingen zijn, die
toonea dat in vele belangrijke spoorweg-cen
tra de regeeringsvoorstellon omtrent de loon-
standaarden zullen worden verworpen. De
leiders van den Bond van Spoorwegperso
neel raden ten sterkste aan de voorstellen
aan te nemen.
„Het is de beste overeenkomst, die wij
konden maken", zeide Thomas gisteravond
tot een reusachtige meeting van spoorweg
mannen, te Birmingham gehouden, „het is
een eervolle overeenkomst, die ongekende
zegeningen zal brengen."
De meeting te Birmingham nam het regee-
ringsvoorstel aan, doch moties, besluitende
de voorstellen te verwerpen, werden aange
nomen in afdeelingsvergaderingen van
spoorwegwerklieden, die gehouden werden
in de Rhoudda-vallei, te Newcastle-on-Tyne,
Bradford, Northamptón, Bon en Bromley, en
Carlisle.
Nahnya door hem te bereiken.
„Dan zal hij zich toch leelyk vergissen,"
dacht Ralph grimmig. Hij bedacht zich, dat
Joe hem misschien wel wilde verhinderen,
naar Nahnya terug te keerèn. Ralph klemde
de tanden opeen, en kon plotseling de moord
neiging, die in eiken man sluimert, verstaan.
In Stack voelde Ralph een gevaarlijker
vijand dan Joe hem wilde voorkomen. Tever
geefs pijnigde hij zijn hersenen om eenige
reden te vinden, waarom Stack zich met Joe
tegen hem verbonden had. Hij had het kleine
mannetje nooit gezien voor zij in den wagen
naast elkaar kwamen te zitten. Weliswaar
had hij 't nooit bijzonder op den „Hooiberg"
begrepen gehad, maar hun gesprekken wa
ren steeds van vriendschappèlijken aard ge
weest. Zijn houding had iets geheimzinnigs
en het scheen Ralph onmogelijk het raadsel
op te lossen.
De slotsom zijner overpeinzingen was, dat
hij den vijand op zijn eigen terrein moest
verrassen: bij besloot Stack's uitnoodiging
om dien avond bij hen in het kamp te komen,
te aanvaarden, niet die om met hen den
avondmaaltijd te gebruiken een brok
schoot hem in de keel alleen reeds by de ge
dachte hij zou gaan tegen den tijd, dat hij
aanemen kon, dat zij met etep klaar waren.
„Daar zullen ze van opkijken," dacht hij.
„Dan zien ze dat ik niet bang ben, mij in het
hol van den leeuw te begeven. Waarschijnlijk
word ik dan wat wijzer omtrent hun plannen.
Eén man tegen vier is geen partij, ik moet
al mijn verstand tegenover hun kracht stel
len. Als ik hen buiten mijn zaken wil houden,
dan in 's hemelsnaam maar liegen net als
zy doen!"
(Wordt vervolgd).
JW
