JACK DE ZANGER
NIEUWSBLAD VOOR
HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Eerste Blad.
Vereeniging tot bestrijding dei Tuberculose
No. 5368
ZATERDAG 26 FEBRUARI 1921
49e JAARGANG
Ingezonden mededeeling.
Het Consultatiebureau
zal van 1 Maart a.s. af geopend zijn In het
Gemeente Ziekenhuis aan de Kerkgracht.
Spreekuur elke Dinsdag van 7-8 uur 'c avonds.
Consulteerend Geneesheer M J.W.RIENKS
Consult kosteloos.
waren om direct aan Frankrijk en Italië geld
IERLAND.
FEUILLETON.
stratie tagen hem. Het ontzag dat Ascota
COURANT
ABONNEMENTEN BIJ VOORUITBETALING:
Heldersche Ct. per 8 mnd. 1.50, franco p. post 1.70. Buitenl. 2.50
„1.05
Zondagsblad
Modeblad
8
0.571/»,
0.65.
8 0.95, 1,05,
Losse nummers der Courant 4 ct.
1.80
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
REDACTEUR-UITGEVER: O. DE BOER Jr., HELDER
Bureau: Koningstraat 29 Intesrc. Telefoon 60
Poet-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIEN
20 et. p. regel (gal jard). Ingez. meded. (kolombr. als redact, tekst) 60 ot.
Kleine adv. (gevr., te koop, te huur) v. 1—4 reg. 50 ct., elke regel meer
10 ct. bij vooruitb. (adres: Bur. v, d. bl. en met br, onder no, 10 ot, p, adv,
extra). Bew.-ex. 4 ot. Alle prijzen tijd. verh. m. 10% paplerduurtetoeel,
Op- en ondergang van Zon en Maan
en tijd van hoogwater (Texel).
(Wintertijd.)
Maan Zón Hoogwater
Febr. op: ond.: op: ond.: v.m.:n.m.:
Zondag 27 m.—m. 8.56 6.52 5.3411.45—.—
Maand. 28 0.12 9.816.50 5.36—.— 0.30
Maart
Dinsdag lm. 1.14m. 10.106.485.39 0 45 1.10
Woensd. 2 2.9 10.54 6.47 5.41 1.40 2.5
Dond.d. 3 2.58 11.44 6.46 6.42 2.45 3.15
Vrijdag 4 8.40 a. 0.39 6.45 5.43 4.10 4.46
Zatard. 6 4.15 1.88 6.43 5.45 6.36 6.—
BUITENLAND.
De Londensohe conferentie.
De conferentie heeft Donderdag den ge-
heelen dag vergaderd. De Turken woonden
de ochtendzitting bij. Tewfik pasja was niet
tegenwoordig wegens ongesteldheid. Mo es-
tafa Rasjid deelde mede, dat beide delegaties
tot overeenstemming waren gekomen om
Bekir Samiibey te verzoeken hun zaak voor
t® dragen. Hij vroeg:
le. Vaststelling van de grens in Europa,
zooals die in 1913 was.
2e. Vaststelling van de grens in Klein-
Azië in gemeenschappelijk overleg tusschen
de Turksche en Arabische meerderheden in
de onderscheiden districten. De grens in het
oosten zij de Turksch-Penzische grens van
vóór den oorlog en de Turksch-Armenische
grens, zooals die is vastgelegd in het onlangs
gesloten vredesverdrag tusschen de regee
ring van Angora en Erlvan.
3e. Teruggave van Smyrna aan Turkije
na verwijdering van de Grieken.
4e. Vrijheid van scheepvaart en demili
tariseering van de Dardanellen onder Turk
sche souvereinlteit.
5e. Vertegenwoordiging van Turkije in
de internationale commissies voor de Dar
danellen.
6e. Bescherming van de minderheden.
7e. Erkenning van Turkije's juridische
souvereiniteit en instelling van een commis
sie van vreemde en Turksche juristen tot
moderniseering van het rechtsstelsel.
8e. Een voldoende militaire en maritieme
macht tot het verzekeren van de binnenland-
sche rust en verdediging van de kustgrenzen.
9e. Reorganisatie van de gendarmerie
met behulp van buitenlandsche officieren.
10e. Terugtrekking van de vreemde troe
pen uit Konstantinopel en Turkije en ratifi
catie van het verdTag.
11e. Volledige financieele en economische
onafhankelijkheid van Turkije, schatting
van de schaden en wederzijdsch herstel.
De conferentie nam daarna kennis van
Turksche statistische nota's behelzende, dat
de meerderheid van de bevolking van Smyrna
en Thracië Turksch is, waarom deze gebie
den aan Turkije zouden moeten worden toe
gewezen.
Nadat de Turksche gedelegeerden zich
hadden teruggetrokken, noodigde de Confe
rentie Kalogeropoelos uit, een Grieksche sta
tistische uiteenzetting te geven.
De Dultsche vertegenwoordigers te
Londen.
Mhicktefr Simons, die leader der Dulitsöhe
delegatie ter conferentie van Londen is, zal
waarsöhdjmlijik niet door een tweede lid van
hét kabinet worden vergezeld. Ais techni
sche raadisfliédlen zullen medëgaan: von Si
mons en Göppont, directeuren van het de
partement van fruitenLamdsche zaken, staats
secretarissen Berganann en Scbrödier. van
het departement van financiën, staats-secre-
tarils Lewald van 'het departement van toin-
nenillandsche zaken, (generaal van Seeckt en
generaal Strompel van het departement van
verdediging. Wie het departement van eco
nomische zaken zal vertegenwoordigen,
staat nog niet vast; vermoedelijk zal het ge
heimraad van Lesruire zijn.
Pruisen Stuurt havendien als bijzonder ver
tegenwoordiger regeerinigsraad Fellinger
van het Pruisisch ministerie van handel en
Beieren wiordt door staatsraad von Medndel
vertegenwoordigd.
Bovendien zullen ongeveer 26 medewer
kers van de verschillende departementen
mee naar Londen reizen.
Hierbij komt dan nog het noodig» bureau
personeel, vertalers, telegrafisten, stenoty
pisten en bedienden. Het bureau der Duit-
fldbe delegatie staat onder leiding van ge
heimraad Köphel, idlite tevens algemeen se
cretaris van de delegatie is. Het departe
ment van de schatkist en het rijksbureau
voor luchtvaart zullen ook nog worden ver
tegenwoordigd. De geheels delegatie zal on
geveer uit 60 personen bestaan. Bovendien
■maken 7 Duitsche journalisten de reis mee.
Volgens te Berlijn ontvangen berichten
hesft de Engelsche regaering zich veel imoei-
tö gegeven om de Duitache gedelegeerden
te Londen 'goed onder te brengen.
In het hotel, dat voor de Duitache gedele
geerden wordt gereserveerd, is zelfs een
eigen teiefoonledding aangebracht. Het bu
reau der delegatie vertrekt Zaterdag terwijl
de gedelegeerden en vertegenwoordigers der
pers Zondag Berlijn per extratredn verlaat.
De reis gaat over Ostende naar Londen,
waar de gedelegeerden Maandagmiddag zul
len aankomen.
Minister Simons over Londen.
Rijksminister dr. Simons sprak Donderdag
in den economischen rijksraad uitvoerig over
de aanstaande conferentie te Londen. Om te
beginnen sprak hij zijn voldoening er over
uit, dat hij op verzoek van den voorzitter in
de gelegenheid was gesteld vóór zijn reis
naar Londen zich met die vertegenwoordigers
van de Duitsche industrie in verbinding te
stellen, die volgens de grondwet geroepen
zijn ook de woordvoerders van de Duitsche
industrie te zijn in de moeilijke quaesties,
waarmede men zich in Londen zal moeten
beizig houden. Dr. Simons zeide daarna ver
der: Ik ben er mij volkomen van bewust, dat
mijn critiek op de besluiten van Parijs geen
enkel nieuw gezichtspunt kan openen. Zeer
in het kort zou ik op één punt willen ingaan,
van de
dat eigenlijk niet zuiver economisch is, maar
dat zeer nauw verband houdt met de econo
mische quaesties, n.1. de quaestie der ontwa
pening. De besluiten van Parijs hebben voor
het overgroote deel betrekking op de ontwa-
peningsquaestie, en voor slechts een 'klein
deel op de quaestie der schadeloosstelling.
Ik zou hier nog eens de grondgedachte
herhalen, die reeds in mijn Rijksdagrede tot
uiting is gekomen. Ik ging daarbij van het
principe uit, dat de rijksregeering bereid is,
de verplichting tot ontwapening, die het ver
drag van Versailles en de overeenkomst van
Spa ons hebben opgelegd, loyaal te vervul
len binnen het kader van het vredesverdrag.
Het is een volkomen verdraaiing van de fei
ten, als men zegt, dat het gevaar bestaat,
dat wij militair zouden kunnen aanvallen.
Met wat ons is overgebleven kunnen wij
krap aan den rustigen gang van onze econo
mische productie waarborgen. De economi
sche rijksraad heeft er belang bij, dat ge
tracht wordt, tot een overeenkomst op de
basis van het- vredesverdrag te geraken. Tot
onze tegenstanders moet worden ge-f-d* Gij
gaat hier uw hoekje te buiten. Ik zuU .iaar
aanleiding hiervan willen wijzen op de quaes
tie van de Diesel-motoren, die nog altijd niet
volgens onze opvatting is geregeld. Én ver
der wil ik wijzen op de uitbreiding van het
begrip „oorlogsmateriaal", waardoor belang
rijke Duitsche industrieën worden benadeeld.
Ten slotte echter wil ik ook nog wijizen op
de belemmering van de Duitsche vreedizame
luchtscheepvaart, die naar onze meening
voor ons van buitengewoon groote beteeke-
nis is bij het vreedzame verkeer met de bui
tenwereld. Ik hoop, dat wij in Londen gele
genheid zullen krijger ever deze quaestie
met onze tegenstanders te spreken, teneinde
tot overeenstemming te komen.
Vast -staat, dat wü wat de schadevergoe
ding betreft, harde noten te kraken zullen
hebben. Indien waar is wat in de Fransche
pers wordt verklaard, dat het te Londen niet
gaat om de verandering van de Parijsche
besluiten, maar om de uitvoering daarvan,
dan gaan wij tevergeefs naar Londen. Want
de aanvaarding en de uitvoering van deze
besluiten acht ik volkomen uitgesloten.
De rijksregeering heeft reeds besloten, dat
wij tegenvoorstellen zullen doen. Wij hebben
ons groote moeite gegeven, deze buitenge
woon moeilijke 'taak te volbrengen en met
praotische voorstellen te komen. Wij moeten
daarbij nagaan, wat de behoeften zijn van
onze tegenstanders en trachten daaraan tege
moet te komen. Speciaal gaat het daarbij om
de geweldige financieele behoeften van
Frankrijk, die ook voortvloeien uit de buiten
gewoon hooge sommen, die Frankrijk uit
eigen middelen reeds voor het herstel heeft
uitgegeven. Wij moeten er natuurlijk ook
voor zoTgen, dat wij zelf in het leven blijven.
Het spreekt vanzelf, dat wij onize tegenvoor
stellen niet zullen publiceeren vóór wij ze
aan onze tegenstanders bekend maken.
De Duitsche schadevergoeding la nature.
In antwoord op oen vraag in het Lager
huis, welke echadevergoeding Dultschland
tot dusver aan de geallieerden heeft betaald
in natura, deelde Chamberiaim mede, dat
deze, voorzoover de schadevergoedingecom
missie ze heeft toegekend aan het Vereenigd
Koninkrijk, bestaan uit 3181 ton verfstoffen
en 304 schepen met een inhoud van 1,608.000
bruto register ton. Van deze schepen zijn er
262 verkocht voor 13.600.000 pond sterling.
Van de opbrengst van den verkoop moeten
de uitgaven voor het herstel der schepen
worden afgetrokken tot een bedrag van
8,100.000 pond sterling.
ENGELAND.
De Brltsche schuld aau Amerika.
Zooals men weet, had Engeland onlangs
voorgesteld dat de geallieerden elkaar on
derling hun leeningen zouden kwijtsohelden,
doch was Amerika daar niet voor te vinden.
Sir William Davison, een Coalitie-unionist,
wilde wel eens weten hoe het nu eigenlijk
stond met die schulden en hij heeft daartoe
in het Lagerhuis gevraagd wat het totale
bedrag was van de leeningen der Ver. Sta
ten aan Engeland, welk deel daarvan direct
door de Britsche regeerlng geleend was, en
voor welk bedrag de Britsche regeering ver
antwoordelijk was als waarborg ten aanzien
van door tuasohenkomst van Groot-Brittan-
nië door Amerika verstrekte leeningen aan
Frankrijk, Italië en andere geallieerde re
geeringen.
Austen Chamberlaln, de kanselier van de
schatkist, antwoordde daarop allereerst, dat
de vraag gegrondvest was op een meer voor
komend verkeerd begrijpen van de. feiten.
Vóór de Ver. Staten aan den oorlog deel
namen, haden Frankrijk en Engeland te za-
men op de New-Yorfcsche markt een leening
gesloten van 500 millioen dollar, doch die
was in den afgeloopen herfst in gelijke aan-
deelen door beide regeeringen afgelost. De
Amerikaansohe regeering had, vóór het land
aan den oorlog deelnam, nimmer geld ge
leend en nimmer waren leeningen van de
Amerikaansdhe regeering aan andere geal
lieerde regeeringen door Engeland gewaar
borgd. De Britsohe schuld aan de Ver. Sta
ten bedroeg 4.227.000.000 dollar op 81 Mei
1.1. en was thans 4.197.000.000, de interest
sedert dien tijd niet medegerekend. De En-
gelsche leeningen aan de 'geallieerde regee
ringen vóór Amerika in den oorlog ging, be
liepen 828.000.000. Daarna en in de periode
dat Engeland van de regeering der Ver.
Staten leende, werd nog eens 897.000.000
aan de geallieerden verstrekt, waardoor het
totaal kwam op 1.725.000.000.
Doch Sir W. Davison nam daar nog geen
genoegen mee. „Moet ik hieruit opmaken,"
vroeg hij, „dat de Ver. Staten niet bereid
te leenen, tenzij Groot-Brittannlë garant
was?"
„Dat is een absoluut misleidende indruk",
antwoordde Chamberlaln.
„De Ver. Staten hebben leeningen ver
strekt aan Frankrijk en Italië en aan ons
zelf, zonder ooit te vragen dat wij garant
zouden zijn voor een ander."
Toen stelde Sir W. Joynson Hicks, even
eens een Coalitie-unionist, echter de vraag
waar het op aankwam: „Maar werd niet bijna
al het geld dat wij van de Ver. Staten leen
den, oogenblikkelijk weer door ons aan onze
bondgenooten voorgeschoten?"
Dat moest Ghamfrerlain toegeven „want
als wij niet hadden moeten gehoor geven
aan die verzoeken om hulp van onze ige-
affieerden, hadden wij ook niet om 'hulp van
de Ver. Staten behoeven te vragea."
De „Daily Sketch" verneemt, dat in den
boezem van het Engelsche kabinet ernstige
verschillen van meening over de Ierscne
kwestie zijn ontstaan. Versoheidene minis
ters verzetten zioh tegen de represaille-poli
tiek en vooral tegen het gedrag en de positie
van de „black and tons". Tenzij nieuwe be
slissingen genomen worden, is spoedig een
ernstige breuk in het kabinet onvermijdelijk
Vlen stelt voor, om de black and tons te ont
binden of hen onder militaire tucht te plaat
Ingezonden mededeeling.
WERK, ONTSPANNING, SLAAP.
Werk, ontspanning en slaap, van elk aoht
uren per dag, doen wonderen voor de ge
zondheid. Duizenden genieten echter veel
te weinig slaap en besteden te weinig tijd
aan ontspanning zij verstoren het even
wicht der lichamelijke gezondheid door over
matig werk.
Overwerking overlaadt het bloed met af
gewerkte stoffen en urinezuur. De nieren
worden overspannen en verzwakt door hun
eindeloozen strijd om een dusdanige hoe
veelheid uit het bloed te filtreeren Dienten
gevolge doen zioh verschijnselen voor als
rugpijn, urinekwalen, rheumatkdhe pijnen,
waterzuchtige zwellingen, duizeligheid,
hoofdpijn, een vermoeid gevoel, enz.
Foster's Rugpijn Nieren Pillen geven de
noodiga hulp, als de nieren verzwakt zijn.
Gepaard gaande met een verstandige leef
wijze vermijding van overwerking, laat
naar bed gaan, zwaar verteerbare spijzen en
alcohol; en door te zorgen voor de noodige
ontspanning en slaap versterken Foster's
Pillen de nieren en regelen zij de blaas. Zij
doen de pijnlijke waarschuwingen van nier-
zwakte verdwijnen en voorkomen de ontwik
keling van rheumatiek, steen in de nieren
en blaas, waterzucht, ischias, nier- sa blaas
ontsteking enz.
Onthoudt echter, dat al» gij weder geeond
zijt, gij moet trachten gezond te blijven san-
der geneesmiddelen.
leider© echte doos Foster's Rugpijn Nieren
Pillen draagt de handteekenlng van James
Poster.
Te Helder verkrijgbaar bfj A. ton Klooster,
Keizeretr. 93, f 1.75 per doos.
B
K
VROOM DREESMANN.
door
HULBERT FOOTNER,
voor Nederland bewerkt door
J. KUYLMAN.
65
Vier uren later vond hij het lichaam be
neden. Hij had geen gereedschap om een
graf te graven, en dus hoopte bij er een heu
veltje van steenen iboven op. Op een grooten
steen, die zich boven den hoop verhief, kraste
hij een grafschrift met de punt van zijn mes:
JEAN PAUL ASCOTA.
Gedood doordat hij van den top
van Mount Darwin sprong.
Augustus 19
Een slecht, doch dapper man.
Toen ging Jack liggen en sliep de klok
rond.
HOOFDSTUK XIX.
Een oude schuld gedelgd
Toen hij bij zijn terugkeer het Sapi-dorp
weder naderde, zag hij eerst een troepje kin
deren, die wilde aardbeien plukten, in een
weide, en die gillend vluchtten bij zijn nade
ring. Alle werk werd in den steek gelaten,
en aller oogen staarden hem aan. Te zeer
onthutst om hun vertoon van onaandoenlijk
heid nog langer te bewaren, kwamen zjj naar
heim toestroomen vanuit de tepees en van
onder zonneschermen vandaan, met kreten
van vsrbazing. Jack liet zich niet bedriegen
door de schijnbare warmte van hun welkom,
zij waren niet blij hem te zien, dooh enkel
verbaasd, dat hij teruggekomen was.
Hij hield zijn paard op het midden van het
pleintje in, en zich de laatste maal herinne
rend, dat hij hen toegesproken had, nam hij
hen met een soort grimmige minachting op.
Op dit oogemblik was hij niet in staat ook
maar eenigszins welwillend te voelen voor
deze lichthoofdige kinderen der wouden,
zooals Mary dit steeds deed. Hij kende de
waarde van weinig spreken tegenover hen,
en hij liet ze dus een poosje wachten op wat
hij wilde zeggen.
Eindelijk zeide hij: „Ascota is dood."
Er voer een rilling door de menigte en men
hoorde zachte uitroepen, doch een man be
gon te laohen. Zijn voorbeeld werkte aanste
kelijk, en er lag ongeloof op hun gelaat.
„Groote woorden," zeide er een brutaal.
„Waar is het bewijs?"
Jack maakte bedaard een pakje aohter van
zijn zadel los, en, terwijl hij den meelzak,
waarin hij zijn voedsel had meegedragen,
loswikkelde, haalde hij er een 'boekje uit te
voorschijn, en hield dit omhoog. Het was
Jean Paul's testament, dat allen kenden. Er
was een donkere, gezwollen vlek op den he
ren omslag. De doodelijke stilte, waarmede
het ontvangen werd, zeide meer, dan hun
kreten zouden gedaan hebben.
Jack overhandigde het aan den man, die
gesproken had. Het viel open in zijn handen.
Er was een roode vlek om de randen van de
bladzijde nat rood. De man, die het bad
vastgehouden, deinsde terug en degenen, die
over zijn schouder keken, schrokken. Hot
boek verd doorgegeven, doch de handen van
hen, die het aanvatten, beefden. Eindelijk
bereikte het Jack weder.
„Ik zal jullie zeggen waar zijn lijk te vin
den is," zeide Jack. „Een mijl achter de p'aats
waar je de Ibeek, die uit Moun' Danvin
3tr.,omt, oversteekt, staat een groot spar
rechts van het pad. Daar heb ik eer. inker
ving in gemaakt, met het telken des kmises
erin Als je van dien boom Londerd-ticn pas
naar o.en berg loopt, zul je hem onDr een
hoop steenen vinden. Daarboven is een groot
rotsblok, met zijn naam en zijn geschiedejiis
tttop gekrast."
lift was maar al te duidelijk, dat geen van
allen zin had de plaats op te zoek -n; inder
daad was het pad van dat oogenblik af voor
de Snpis gesloten, omdat A soota's graf er
zich aan bevond.
..Wie is er nu opperhoofd?" vroeg Jack.
Zij wendden zich naar Et teeuh's oudsten
zc-u), oen sombere, breed geschouderde kerel,
h:-r beste physieke specimen onder hen.
.Weest gewaarschuwd, jij. en je volk."
z k'1 Jack luid. „Ascota was een sDchte man,
niet een grooten mond, een od" "ikruaier,
d' iii'lic tot het 'kwade probete vorh i
deiterwijl hij zichzelven buit -n siliot hield.
Ilu v-.ii f.de het opstandige tan' u spruo n
tegen den grooten blanken vad^r av°r le /i e.
H-t was de chiökadee die teg-m d>-n adelaar
schreeuwt. Hij is nu dood. W:j zijn a:l -n km-
rtc.T an den blanken va Vu zijn kind v i
ui zijn dienaren. Zijn politie :s nu jp bot
fort. Je *ult er goed aan doen r h» n te
r'i lei', ->n vrede te sluiten, vorn zij hierheen
kómen it jullie te straffen. Dat is ale.-s at
ik t' zeggen heb."
Een van hen bracht hem zwijgend het
paard dat hij daar gelaten had, en nadat Jack
heit bestegen had, leidde hij 'hert door de me
nigte en zoo naar het woudpad, zonder ver
der om t» zien. Er volgde nu geen demon
had ingeboezemd was nu overgedragen op
den man die hem gedood had.
Drie uur laiter, toen Jack's paard den heu
vel afreed, de Spirit Vallei in, keek Jack met
kloppend hart uit naar de vier tentjes die hij
beneden in de weide had achtergelaten. Zij
waren er niet meer. Hij voelde een hevige
teleurstelling, en tevens een hevigen angst.
Wat hij had doorgemaakt, had heem meer aan
gepakt dan hij zelf wed wist, en in Mary's
mooie oogen zooht zijn moede geest onbewust
een veilige haven.
Toen hij echter naar de asoh van het vuur
toereed, zag hij dat hij niet vergeten was. In
de mikken van twee stokjes, die in den grond
gedreven waren, was een afgeschild stokje
gelegd, dat den vorm had van een ruwe pijl,
die naar het noordoosten wees. Met een stuk
houtskool was er op geschreven: „7 mijlen".
Toen hij in de riohting waarheen het stokje
wees, reed, vond hij een pas betreden spoor
dwars door het woud. Dwars door de popu
lieren leidde het hem langs den oever naar
de opening van een ooulee, waar het pad in
verdween. Toen door een smalle vallei, die
dicht begroeid was met groote pijnboomen.
Door openingen tussohen de boomen zag hij
aan weerszijden de stelle, kale, grillige vor
men van de lage heuvels, die de vallei in
sloten. Onder in de vallei rulschte een klein
beekje.
Het vm moeilijk gaan voor zijn paard
over de omgevallen en rottende boomstam
men van het ongerepte woud, met zijn ver
raderlijke, met mos overgroeide gaten. De
zeven mijlen leken zich te rekken tot drie
maal dien afstand vóór hij het einde van zijn
reis bereikte. Hij rook den rook van een
kampvuur, lang voordat hij hat zien kon.
Eindelijk sloeg hst spoor plotseling recht»
af en begon te stijgen.
Hij zag nu uit het geboomte, en daar, op
een 'grasplateau boven hem, zag hij de tenten
en het vuur. Hij zag Mary naar hem toe ko
men loopen, met een bezorgd gelaat vol ver
wachting.
Een lichte kreet ontsnapte haar, ea tSJ
kwam hem tegemoet hollen. Jack liet zich
van zijn paard glijden. Een eindje van hem
vandaan stond zij plotseling stil, en haar
houding verstijfde. Dit bracht Jack al wat
hij vergeten 'had, weder te binnen, en hij
kleurde. Hij had haar in zijn armen willen
nemen. Beiden werden erg stijf. Zij gaven
elkaar zelfs niet de hand; zij konden elkaar
niet aankijken, en het spreken viel moeilijk.
„Is alles 'goed met je?" mompelde zjj. „Ben
je niet gewond?"
„Nee, zelfs geen schrammetje."
„En Jean Paul?"
„Die is dood."
Zij deinsde vol afgrijnzen terug, «n tegen
wil en dank keek zij naar Jack's handen.
„Hij heeft zelfmoord gepleegd," zeide Jack
snel.
De beweging die haar handen maakten,
verried verlichting.
„En jij?" mompelde Jack, met somberen
blik, „wat doe jij 'hier? Waar is Davy?"
„Ik moet je iets laten zien," zeide 2% met
een vreemden blik.
Hij volgde haar de helling op. en verwon
derde er zich over dat er drie tenten opge
slagen waren. De derde was die van Jean
Paul. Mary sloeg de voorhang van een der
tenten weg, en hij zag een gedaante in sen
deken gewikkeld erin liggen.
,,'t Jong!" zeide hij vol bezorgdheid. Doch
op 't oogcnbX; dat hij het zei, zag hij reeds
