ANNA PAULOWNA
EN
Eerste Blad.
Mevrouw Atterbury's
Secretaresse
No. 6373
DONDERDAG 10 MAART 1921
49e JAARGANG
BUITENLAND.
FEUILLETON.
J
9
DUITS CHL AND.
De ultvoerhefflng.
De bezetting van de Rijnsteden.
IERLAND.
Ingezonden mededeeling.
Huidaandoeningen.
HELDERSCHE COURANT
ABONNEMENT PER 8 MAANDEN BIJ VOORUITBETALING:
Helderaehe Courant f 1.60; fr. p. p. binnenland f 1.90; Ned. 0. en W.
Indië p. reepost f2.60; id. p. mail en overige landen f 3.50. Zondagsblad
reep. f 0.675, f 0.75, f 0.85, f 1.25. Modeblad resp. f 0.95, f 1.20, f 1.35, f 1.90
Losse nummers der Courant 4 ct., fr. p. p. 6 ct.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
REDACTEUR-UITGEVER: C. DE BOER Jr., HELDER
Bureau: Koningstraat 29 Interc. Telefoon 50
Poet-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIEN:
20 et. p. regel (galjard)Ingez. meded. (kolombr. als redae. tekst) 60 et.
Kleine adv. (gevr., te koop, te huur) v. 1i reg. 50 et., elke regel meer
10 ct. bij vooruitb. (adresBur. v. d. bl. en met br. onder no. 10 et. p. adv.
extra). Bewjao. 6 et. Alle prijzen tijd. verh. m. 10% papierduurtetoesl.
DE MISLUKKING DER CONFERENTIE
VAN LONDEN EN HARE GEVOLGEN.
„De voortzetting van den Oorlog" schrijft
het HbL aan het hoofdi van hare beschouwin
gen over de besluiten dit thans te Londen
ziin eevalen. En men zal moeten toegeven,
dart hert veel daarvan weg heeft. Een keer
te meer .hébben de geallieerden een stap ge
zet op den weg die van den vrede af leidt
en voert naar den den volkerenhaat met al
den aankleve van dien. In hoofdzaak is
'hert Frankrijk, dat alle pogingen in het werk
«telt onx Duitschiand en het Duitsche volk
zóó te vernederen, dat daaruit een revanche
idéé moet groeien zoo geweldig en zoo
sterk als Frankrijk wellicht niet gekend
heeft.
Die houding van Frankrijk is hoezeer
ook op zichzelf niet ais de juiste te Ibeschou
wen -begrijpelijk. Het is het uitvloeisel
van Frankrijks obsessie, welke gekarakte
riseerd wordt door het „\mgt miilion de
trop" „'twintig millioen te veel" (Duit-
sohens).
Maar dat het den Fransohen staatslieden
gelukken zal dat gevaar te beteugelen, is niet
aan te nemen. Men trachtte het te doen;
bij de Vrede van Versailes, tijdens de be
sprekingen Ita Parijs werden Duitschiand
voorwaarden voorgelegd die het land vele
jaren economisch ter neer zouden werpen.
Men voelde wel, dlat indien men Duitschiand
als gelijkwaardige en gelijk gerechtigde be
schouwde, het groote Duitsche blok in Cen
traal Europa spoedig weder een macht van
beteefcenis zou vormen, die in de eerste
plaats de nu door Frankrijk verworven po
sitie als sterkste mogenheid op het vaste
land te niet zou doen.
Maar dit gevaar van een centraal Duitsoh
blok zal toen toch niet kunnen voorkomen.
Om de eenvoudige reden, dat een verdel
ging van een dergelijk millioenenvolk on
mogelijk is. De Fransche staatslieden, nog
onder den indruk van de aan hun land in
den grooten oorlog toegebrachte -wonden,
zien niet in dat dit gevaar eerder vermin
derd wordt door een politiek van toenade
ring tussoben de volken dan door eene van
op den spits gedreven vernedering.
Bij de behandeling van het vredesverdrag
van Versailles werd reeds gezegd, dat daar
in de kiem van een nieuwen oorlog lag-
Hoeveel meer is dit thans het geval. En te
meer nu de wereld juist anders reageert op
den grooten oorlog als men had' mogen ver
wachten. De weg naar den vredle door over
leg as verlaten; de bewapeningen gaan
voort in. sneller tempo nog dan vroeger. Ja
pan en de Vereenigde Staten breiden hun
vlfK't uit. Anderen moeten volgen of zij wal
len of niet. Dat is de richting waarin de
wereld na vier jaren van bloedogen krijg
wordt gedreven.
Van groote beteekenis in de .genomen be
slissing is ook de houding van Engeland ge
weest Velen zullen er geweest zijn, die ten
slotte hun hoop op Engeland hadden be
vestigd. Tot nog toe was het immers steeds
Enigeland, dat al te scherpe eisoben van Pa
rijs matigde en een meer reoonciliante hou
ding aannam, overtuigd als men was van de
noodzakelijkheid van een in orde en en. vre
de arbeidend Duitschiand voor de welvaart
van Europa.
Ditmaal echter beeft de betere en ruime
re blik die de Engelsche staatslieden op com
mercieel en economisch gebied hebben, het
moeten afleggen' tegen de Fransche vast
houdendheid. Wat de oorzaak daarvan is
laat zich slechts gissen. Zeker is hieraan
niet vreemd de van Fransche zitde geuite
bedreiging, dat men zoo noodig op eigen
gelegenheid de Fransche politiek zou door
voeren Waardoor tevens van eeniben invloed
door
ISABEL OSTRANDER.
(Nadruk verboden).
o
2)
„Niet onaangenaam. Het zal alleen maar noo
dig zijn, zooals u terecht zegt, om er aan ge
wend te raken. Ik vind het volstrekt nog
geen nadeel Zij hield plotseling op. „U
hebt daar gesproken van referenties, ken
nissen te Greenville. U hebt daar dus vrien
den aan wie ik kan schrijven, als wij tot over
eenstemming komen? U -begrijpt dat ik, van
mijn kant, ook voorzichtig moet zijn ten op
zichte van menschen, die ik in mijn huls
neem in zulk een vertrouwelijke verhouding
als juffrouw van gezelschap."
„Natuurlijk", gaf het meisje schielijk toe.
Daarna aarzelde zij. „U woont hier in de
stad?"
„Op de North Drive. Ik ben mevrouw At
terbury". De vrouw sprak, alsof de enkele
vermelding van haren naam voldoende was
om hare positie aan te duiden, en met een
bedaarde beweging sloeg zij nu haar voile
weg. Hert gezicht, dat nu voor de vrijmoedig-
nieuwsgierige oogen van het meisje bloot
kwam, was kleurloos. De dunne, gebogen
neus en de vastberaden, rechte lijnen van
Mar lippen waren even onbeweeglijk alsof
'ij uit marmer gehouwen waren. Alleen de
diepzwarte en glinsterende oogen gaven een
glimp van leven aan de strakke, marmerach-
van Engeland op ue politiek van den bond
genoot geen sprake meer zou zijn. En hier
mede heeft Engeland' zeker rekening te hou
dea
4 4 4
Met dat al is het Frankrijk, dat de te Lon
den de overwinning heeft behaald. De op-
marsch in Duitschiand werd onmiddellijk
aangevangen. Duisburg, Duaseldorf en
Ruhrort werden bezet. De maatregelen
werden getroffen voor het instellen
van een douane-grens. De uitvoering
der sancties van Pariis is dus begonnen,
doch waar zij zullen eindigen weet voorals
nog niemand. Want hert is wel zoo goed aïj
uitgesloten dat Duitschiand zich hierdoor
tot toegeven zal laten dwingen. Te meer
niet, nu de Ryfcsregeering, tot o- het laat
ste oogeribük toe, uit de nieuw-bezette at**
ken telegrammen ontving met het verzoek
standvastig te blijven in haar weigering.
Die stemming teekent en zeker zal dit voor
de Fransohen, die in hert vaststellen van egn
douane-grens langs den Rijn reeds een ver
gemakkelijking zien voor de afscheiding van
Rijnland van het overige Duitschiand,
eenigszins een ontgoocheling zijn geweest
4 4 4
Een maatregel die niet alleen de geallieer-
dlen en Duitschiand, doch de gehe-ele werelc
betreft, is de urtvoerheffing. Volgens het
thans aangenomen beginsel zal bijv. een
Enwelschman die in Duitschiand goederen
koopt de helft van het bedrag dat 'hij hier
voor verschuldigd is aan den Duitschen le
verancier betalen en de andere helft aan de
Engelsche schatkist. Lloyd Geor<*e heeft
hierover reeds eenige mededeelingen in het
Enigelische Lagerhuis gexiaan en daarbij
weer eenige onvriendeldjlfcheden gericht aan
het adres der Nederlandsche kooplieden. Het
snreekt vanzelf dat door de heffing eener
uitvoerpremie op een wijze als hovenbe
doeld, de vraat* weer naar voren komt van
al of niert „made in Germany". Een terug
keer naar den oorlogstoestand dus, toen En
gelsche accountants inzage moesten hebben
in de boeken van Nederlandsche kooplieden
om te zien of de goederen of grondstoffen
ook uit Duitschiand afkomstig waren.
De rechten der kleine naties komen weer
even hard in het gedrang als tijdens den oor-
Niet alleen de onzydigen zal deze bepa
ling treffen, doch ook en waarschijnlijk meer
nog de 'bondgenooten zef. In België maakt
men er zich nu reeds ongerust over dat de
uitvoer van Zuid-Duitschland, die zich voor
een .groot deel over Antwerpen bewooq\
thans via Rotterdam zou gaan. Wat inder
daad wel bet geval zal zijn. In dit verband
werd ook voor eenige dagen in een Fransch
blad de hoon uitgesnroken, dat de tolgrens
ook langs de Nederlandsoh-Duitsche grens
zou worden ingesteld Dit ligt evenwel- niet
in de bedoeling der geallieerden. Zoo snij 't
het mes dus al naar een verkeerden kant!
Nederland en de belemmering
van den Duitschen handel.
De invloed van de thans te Londen ge
nomen besluiten zal1 zich natuurliik ook ge
ducht "in den Nederlandschen handel doen
gevoelen.
Het „Handelsblad" schrijft in verband
hiermede het volgende:
Voor de Nederlanders is de uitslag der
conferentie om meer dan één reden zeer be
droevend.
Om economische redenen wel het meest
onmiddellijk. De geallieerden zullen een bui
tengewone belasting van de uitvoeren uit
Duitschiand voor de geallieerde landen
heffen. Om dat te kunnen doen zullen zij,
verklaarde Lloyd George, van goederen uit
neutrale landen komende, een bewijs van
herkomst eischen. Daarin is niets onrecht
vaardigs, heeft Lloyd George zich gehaast
te verzekeren. In iets wat de heer Lloyd
George in het vermeende belang van Enge
land, of van de politieke posite van den
eersten minister van Engeland acht, zal de
heer Lloyd George wiel niet spoedig iets on
rechtvaardigs zien; maar daarom kan het er
wel zijn.
Indien Engeland Duitsche goederen, van
Amsterdam komende, wil weren, ligt de be
wijslast dat het Duitsche goederen zijn bij
Engeland en niet bij ons. De oorlogstijd,
dat alles recht was wat men om de oorlogs-
eischen recht wilde noemen, is thans voorbij.
De bewijslast op de Nederlandsche expor
teurs leggen is onmogelijk. Wij weten het im
mers zoo goed uit den oorlogs tijdlEr zijn toch
oude voorraden. Wie wil thans certificeeren
of het al dan niet Duitsche voorraden zijn?
Er zijn verwerkte hflfproducten. Wie certi
ficeert dat het geen Duitsche goederen zijn.
Zal men thans, in vredestijd, toelaten
hetzelfde hatelijke Engelsche spionage-
systeem? Zullen onze handelaars en indu-
strieelen, zooals zij, om den oorlogsnood in
Nederland niet te vergrooten toegelaten heb
ben, weer Engelsche acoontants hun boeken
en vooraden laten nazien?
Wij hopen zeer dat onze regeering zich
met alle kracht tegen deze nieuwe ontwrich
ting van de door den oorlog reeds zoo zeer
ontredderde handel en industrie zal ver
zetten.
Maar nog veel liever hadden wij, dat En
geland het dwaze van de maatregel der dif-
ferentieele uitvoerrechten zal inzien. Er is
waarlijk nog een groot stuk wereld buiten
Engeland en Frankrijk de maatregel van
Engeland zal desorganisatie en verplaatsing
van handelsverkeer beteekenen. Als Duitsch
iand niet meer uitvoert naar Engeland en
Frankrijk, spreekt het vanzelf dat de uit
voer naar neutrale landen, naar Zuid-Ame-
rika bijv. ten koste van Frankrijk en Enge
land wellicht zal vermeerderen. Dat zal
Duitschiand schade brengen in niert mindere
mate dan de neutrale landen. M. en-
zeer, misschien nog meer, Engeland en
Frankrijk.
De „Daily Mail" spreekt van een nieuwe
blokkade zoo noodig. Maar zal Amerika
ondanks den nog tusschen de Ver. Staten
en Duitschiand bestaanden oorlogstoestand,
zich daarin schikken? Om van de andere
neutralen niet te spreken.
4 4 4
Zoo gaat Europa weer een tijd van onze
kerheid' tegemoet. Zij die steeds Duitsch
lands totale verr>le'ttei*inrr als 'hert eenag juis
te hébben voorgestaan, zullen juichen. Doch
ook velen' in Frank.-yk, meer nog in Enge
land zullen inzien, dat de verkeerde weg
bewandeld wordt om de rust in Europa te
herstellen en dat men op deze wijze steeds
verder van de betaling van een redelijke
schadevergoeding afraakt. De tijd zal hen
geliik geven.
Er is wel alle reden oim de N. Rott. Crt.
geliik te geven, welk blad' zegt: De eerste
da<* van het „Maart-offensief' der 'geallieer
den' in 1921 is voor Europa een ongeluks
dag.
ItalIB en de sancties.
Naar uit Rome wordt gemeld, heeft Glo-
litti gisteren ln den ministerraad zijn colle
ga's verslag uitgebracht over den toestand in
Londen. De ministerraad heeft de houding
der Italiaansche delegatie goedgekeurd,
maar daarbij het voorbehoud gemaakt, dat
in geval van militaire interventie tegen
Duitschiand het niet noodig zou zijn op de
actieve solidariteit van Italië te rekenen,
d. w. z. dat Italië dus niet aan de militaire
maatregelen zal deelnemen.
Het vertrek der Duitsche afgezanten.
De Duitsche delegatie heeft Londen Dins
dagmiddag in haar geheel verlaten.
Slechts een kleine menigte woonde het
vertrek van de Duitsche afgevaardigden bij.
Een der Duitsche afgevaardigden gaf als
zijn meening te kennen, dat er binnenkort
een nieuwe poging zou worden gedaan tot
hervatting der onderhandelingen, tenzij er
onlusten mochten uitbreken in het Roerbek
ken.
Simons verklaarde eveneens aan Reuter:
„Ik hoop spoedig terug te koeren, ik geef
het niet opl"
De Duitsche regeering heeft haar gezanten
te Londen, Parijs en Brussel naar Berlijn
ontboden.
De Köhüsdhe Ztg. bespreekt de verplich
ting welke de Ententelanden hun onderda
nen, die goederen uit Duitschiand betrekken,
wil opleggen om een deel van den koopprijs
in de schatkist van hun eigen land te storten.
Deze maatregel is zegt het blad te ver
wonderlijker, daar nog kort geleden de ge
allieerden grootmoedig en plechtig aan de
wereld hebben verkondigd dat na den oorlog
verworven Duitsch eigendom in de Entente-
landen gevrijwaard zou zijn voor in beslag
neming, ook al mocht het Duitsche rijk zijn
verplichtingen niet nakomen. In goed ver
trouwen op deze verzekering zijn in de En
tentelanden Duitsche gelden en goederen
gelaten, die thans ten deele weer vogelvrij
verklaard zullen worden. Het gaat hier min
der om de waarde van deze bezittingen dan
om de onzekerheid, die thans opnieuw den
zich herstellenden interhationalen handel
treft. Het blad vraagt zich af wie in Duitsch
iand onder deze omstandigheden nog waren
naar de Ententelanden zal willen zenden,
zonder vóór de afzending betaling te hebben
Over de bezetting van de drie Rijnsteden
schrijft de Kölnlsche: De ekonomlsche uit
schakeling van een zoo gewichtige industri
eels verbinding tusschen Frankrijk en mid
den-Europa, met den internationalen water
weg en de belangrijkste spoorwegen zal on
getwijfeld vriend en vijand diepe wonden
slaan.
Dinsdagmiddag zijn Fransch-Belgische
troepen onder bevel van generaal Montle-
bert, commandant van de 256e brigade, Duis
burg binnengetrokken, terzelfdertijd dat de
Rijnflottilje Ruhrort bezette. Bij de bezet
ting is geen enkel incident voorgevallen. Ge
neraal Gancher, commandant van de 77e di
visie infanterie leidt de operaties.
De bezetting van Dusseldorf, Duisburg en
Ruhrort is Dinsdag voltooid. Te Dusseldorf
heeft 'generaal Degoutte, de bevelhebber van
de Fransch-Bel'gisohe-Engelsche troepen zijn
hoofdkwartier in Kunst-akademie opgesla
gen. Stedelijk commandant is er een Belgisch
generaal
De twee eerste hotels, het Parkhotel en de
Breidenbaoherhof zijn als kwartieren voor
den staf en de hoofdofficieren gerequireerd.
Generaal Degoute heeft een bespreking
gehad met de autoriteiten van staat en ge
meente. Daarbij was ook een «entente-com
missie tegenwoordig. Hi} deelde mede, dat
de staat van beleg over Dusseldorf zal wor
den afgekondigd. Als de bevolking zich goed
gedraagt zal hij dien echter weldra verzach
ten.
Over een drama, dat zich te Limerick heeft
afgespeeld, worden uit Dublin de volgende
(bijzonderheden gemeld:
De slachtoffers zijn George Clancy, de
burgemeester van Limerick, Miohael Ö'Cal
lagham, de vroegere burgemeester, en een
jongeman, genaamd, ODonotghue. De bur
gemeestersvrouw is zwaar gewond en een
verpleegster O'Callaghan werd' neergesla
gen en verdoofd.
Tussdben een en twee uur in den ochtend
van Zondag op Maandag werden alle drie
mannen in 'hun huis vermoord door gewa
pende mannen, die maskers voor hadden Het
eerste slachtoffer was O'Gallaighan de bur
gemeester van het vorige jaar. Even voor
eenen werd (hij gewekt door een luid ge
klop op de huisdeur en geroep van: „Kom
buiten, O'Oailalghan!" Hij weigerde aan het
bevel te gehoorzamen en de deur werd open-
gebeukt, waarna drie mannen, die lange
donkere overjassen droegen, de gang in
hardere, gebiedende toon in de koude stem,
die geen tegenspraak toeliet. „Ik ben iemand
die snel zijn besluiten neemt, zooals u zult
merken, Betty dat is uw naam, nietwaar?
Ik ben hierheen gekomen, om u dadelijk mee
te nemen, als u mij aanstondt, maar ik kan
mijn auto niet lang laten wachten in dien
storm."
Betty stond gedwee op.
„Ik heb geen koffer, alleen twee hand
valiezen. Het zal mij maar een paar minuten
kosten, om te pakken, als u mij wilt veront
schuldigen."
Mevrouw Atterbury zat onbeweeglijk, tot
het geluid van de voetstappen van het meisje
op de krakende trap hoog boven haar hoofd
was weggestorven. Toen stond zij op en
sloop vlug naar den schoorsteenmantel, om
een blik te werpen in de naamkaartjes en
briefjes van degenen, die haar voor waren
geweest. Terwijl zij ze met een minachtend
gebaar opzij schoof, vielen haar oogen op
een open schrijftafel tusschen de ramen. Er
lag een velletje postpapier op, half bedekt
met schrift dat zij opnam en bedaard door
liep. Zij knikte blijkbaar voldaan.
„Aan den eerwaarden dr. Slade," herhaalde
zij luid. „Greenville, Iowa."
Een kwartier later kwamen twee gedaan
ten te voorschijn uit de groezelige vestibule
en gingen naar de wachtende auto toe. Het
meisje kromp ineen in haar dunnen, zwarten
mantel tegen den ijzigen wind, die om hen
heen blies. De oudere dame liep rechtop, als
of zelfs de elementen haar niet konden dwin
gen het hoofd te bulgen.
Met haar voet op de trede aarzelde het
meisje en haar oogen gleden over de dood-
sche triestigheid van de sneeuw met de
duisternis erachter, even verschrikt, als een
stormden en opnieuw riepen, dart O'Gallag
han buiten moest komen.
Mevrouw O'Callaghan ging niert haren
man de trap af; zij raadde hem aan niert
naar buiten te gaan en zeide ook tot de man
nen, dat hij dat niert zou doen. Terwijl zij
antwoordden dart zij hem zouden dwingen
om te gaan, liepen zij op hem af. Mevrouw
O'Callaghan wierp zich voor haren man en
worstelde mert de aanvallers. Zij werd tegen
den grond geslagen en bleef daar .bewuste
loos liggen. De schavuiten grepen toen ha
ren man, richtten revolvers op zijn borst en
vuurden. Hij viel' neer met een schot in de
hartstreek en stierf binnen een kwartier. De
moordenaars of 'hun medemncu^gen bega
ven zich nu naar 'het huis van Cl'anoy, den
burgemeester. Daar herhaalde zich bijkans
hetzelfde voorval. Ook mevrouw Clancy
wierp zich voor haren man. Zij kreeg toen
een schot door den arm en zakte Ineen. De
aanranders doodden haren man en lierten
zijn bloedend lijk naast die bewustelooze
vrouw liggen.
Kort daarna kreeg OTtowhue in zijn
huis hetzelfde (bezoek en werd doodgescho
ten.
Beide burgemeesters waren Sinn-Feiners,
maar voorstanders van vreedzame metho
den,
RUSLAND.
In het te Parijs verschijnend Russisch
dagblad Obsjitsjes Djeïo (De gemeenschappe
lijke), hert orgaan van Boertaef, komt onder
den titel ..Redt de gijtoelaansl" de volgende
oproep voor:
Riga, 26 Februari Aan de redacties der
kranten te Riga Is uit Moèfcou door de gijze
laars van een concentratiekamp (de naam
van 'het kamp wordt om 'begrijpelijke redenen
niet .genoemd) de volgende oproep met het
opschrift ,Jn naam der menschheid" ge
zonden:
„Ongeveer 100.000 Russiohe intellecrtuee-
len komen in de concentratiekampen van
SowjetiRusl'and om.
Hun leven is een hel en een voortdurende
kwelling. Waarvan worden zij beschuldigd?
Van niets 1
Het zijn de gijzelaars, die de bolsjewiek-
sohe autoriteiten tot den afloop van den bur
geroorlog vasthouden. Het is vleesdh voor
de arena's van de moderne Nero's en Calli-
iguia's. Hert zijn de ongelukkigen, wier lot
niemandö hart in Europa en Amerika ont
roert en toch zijn 25 procent van deze gij
zelaars onschuldige kinderen, die voor de
vermeende misdaden van hun vader boeten.
Deze tragedie is des te verschrikkelijker,
omdat de Amerikanen!, zooals men 'hier ver
telt, zorgen voor de voeding van de kinderen
in de landen, die van den oorlog geleden
hebben. En daarnaast smachten reeds jaren
lang duizenden kinderen, onder de bedrei
ging van terechtstelling, in ontzettende, on
der iedere verbeelding tartende folteringen,
inquisiitiemartelingen, in een omgeving, die
hun ziel en lichaam doodt.
In vroegere eeuwen waren er Washington's
Abraham IinooiLn's, Beecher Stowe'a In
vroegere jaren vochten de vrijheddlievemde
Amerikanen voor de bevrijding van de ne
gers. Is het Hang geleden, dat de Ertgelschen
en Fransohen met een krachtige hand een
eind hebben gemaakt aan de Turksche moor
den op Armeniërs, Bulgaren en Grieken?
Is het lang 'geleden, dat Rusland de „broe
ders" Montenegrijtaén en Serviërs bevrijd
heeft? En wat gebeurt er nu met ons vader
land? Verhaenen's Kipling's Suttner's men-
sdhenvrilendeni, waar zijt g11? Waarom ver
heft gij uw stem niet, uw donderende stem,
die de beroepsmisdadigers en vindingrijke
beulen zou doen beven?
En gij socialisten van alle landen, waar
Teo-en huiduitslag, eczema, dauwworm, gor
delroos en alle jeukende huidaandoeningen,
wordt Foster's Zalf stsrk aanbevelen. Zjj geeft
baat vanaf de eerste aanwending. Prijs f 1.74
per doos, alom verkrijgbaar.
IL! ,l"L 1 I
dier, dat ln een val gevangen la. Die blik
was echter even spoedig verdwenen ala hij
gekomen was, en haar gezicht vertoonde
weer een spoor van den onhelspellenden,
vastberaden triomf, die erover gevlogen was,
toen zij achter de gordijnen van haar raam
naar het binnengaan van deze vrouw had
gekeken, in wier handen zij zich gesteld had.
'Stilzwijgend ging zij naast haar nieuwe
meesteres zitten, de bediende sloot het por
tier met een slag en zij gleden vlug langs de
straten, waarin de sneeuw de geluiden
smoorde. Op den korten tocht werden weinig
woorden gesproken, en dat waren algemeen
heden; maar onder de luchtige 'banaliteit van
het gesprek school een onderstroom van
scherpe spanning, die schier te voelen was.
Het was of zij, onbewust, tegenstandsters
waren, die bij stilzwijgende afspraak rust
hielden, om adem te scheppen voor een
tweede ontmoeting. Het meisje lag achter
over in de kussens met half gesloten ooigen,
de vrouw zat mét haar gesluierde gezicht
afgewend, en beiden schenen in haar eigen
gedachten verdiept. Toch scheen elk van hen
zich bewust van de sluwe, srteelsche blikken,
waarmee zij elkaar opnamen en taxeerden.
De dof dreunende wind steeg tot een
loeienden storm, toen zij de North Drive in
sloegen. Daar beschenen de electrische lan
taarns deftige huizen, die elk ln hun eigen
tuin lagen. Het gefluit van de booten op de
rivier verhief zich naargeestig boven het ge
weld van den storm en het meisje huiverde
en itrok de los hangende bonten kraag dich
ter om haar hals.
Wordt vervolgd.
tige uitdrukking. Het effen, donkere haar
was dicht om haar hoofd gevlochten en hing
laag over de ooren, maar bedekte ze niet vol
doende om den bijzonderen vorm ervan te
verbergen. Het waren kleine en teer rose
ooren, zonder lelletjes en naar boven zoo
versmald, dat het meisje zich afvroeg, of zij
onder dat haar misschien niet spits toeliepen
als die van een kat.
Als bij intuïtie de onderzoekende blikken
van de ander voelende, trok de vrouw haar
bont dichter om zich heen en sprak haastig.
„Ik vergat een oogeniblik, dat u hier vreemd
waart. Mijn man was een van de voornaamste
financiers in de stad, maar sedert zijn dood
heb ik heel stil geleefd en ontvang ik slechts
enkele oude kennissen familiaar. Ik heb geen
kinderen en sta, evenals u, alleen op de we
reld." Zij hield op, met een zweem van een
glimlach op de lippen, en de gespannen blik
van het meisje wendde zich af en ging naar
den grond toe. „U zult myn huis misschien
weelderig vinden, maar er is een jong per
soontje in noodig. Ik heb het gezelschap noo
dig van een vriendetijk, opgewekt jong
meisje, dat zachtzinnig grootgebracht is, die
my kan bezig houden en belang inboezemen,
kan helpen om af en toe myn gasten te ont
vangen. Het eenige werk, dat u eigeniyk te
doen zoudt hebben, zou de zorg voor myn
correspondentie zyn, die uitgebreid ls, omdat
ik over het geheele land financieele belangen
en bezittingen heb. Ik zou echter onvoor-
waardeiyk over uwen tyd moeten kunnen
beschikken. Dat ls de reden, waarom ik aan
een vreemde de voorkeur geeft, die geen
familie en kennissen heeft, die haar afleiden.
Ik ben bereid om zulke diensten goed te be
talen, maar er zyn bepaalde voorwaarden,
waarop ik zou moeten staan."
Het meisje had zonder verandering van
uitdrukking geluisterd, maar nu kéék zy
schielijk op.
„Ik kan niet tegen rouw. Zoudt u bereid
zyn den rouw af te leggen en kleuren te dra
gen, de kleuren, die ik voor u kies?"
„O ja. Ik heb daar al over gedacht."
„Spreekt u de een of andere vreemde taal?"
Het meisje schudde het hoofd.
„Er waren geen vreemdelingen in Green
ville, behalve de Italianen, die wegen aan
legden."
„U -bent .bereid u zelf volstrekt tot mijn
beschikking te stellen? Er zullen natuurlijk
uren zyn, wanneer ik u niet noodig heb,
maar ik zal u toch by de hand moeten heb
ben. Bovendien zal ik, als ik u tot lid van
myn huikhouding maak, myzelf voor u ver-
anfcwoordelyk achten. U moet niet probeeren
om alleen de stad in te gaan, zonder my eerst
te raadplegen. Dat is afgesproken?"
De oogen van het meisje gingen half didht
en een oogeniblik perste zij de lippen op el
kaar, maar zy antwoordde kalm:
„Natuurlyk. Ik stel de zorg, die u voor my
toont, op prijs, mevrouw Atterbury en ik
ben er dankbaar voor. Ik zal myn best doen
om het u naar den zin te maken."
„Dan zullen wij de zaak voor afgesproken
>uden." De dame keek op het met juweelen
omrande horloge aan haar pols. „Hoe lang
zult u noodig hebben om te pakken?"
„U bedoelt dat u wili dat ik dadeiyk met
u meega?" Het gezicht van het meisje was
zoo wit geworden, dat het litteeken ln wreede
duideiykheld op haar wang stond. „Ik had
gedacht een paar dagen te gebruiken om
toebereidselen
„Alles wat u noodig mocht hebben, kan
morgen gekocht worden." Er waa nu een
