i. J. H. KOOPMAN, NIEUWSBLAD VOOR HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA BONTWERK. Eerste Blad. Moderniseeren en repareeren WESTSTRAAT 17. VOLHARDING'9 BROOD? No. 5442 DONDERDAG 18 AUGUSTUS 1921 49e JAARGANG Versohijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag REDACTEUR-UITGEVERO. DE BOER Jr„ HELDER Bureau: Koningstraat 29 Intero. Telefoon 60 DE OPPERSTE BAAD. D» opheffing der economische sanctie». Al te optimist is bet, om te spreken van een „opheffing" der economische sancties. Die „opheffing", die eerst tegen 15 Sept. zal gebeuren, wanneer op 81 Augustus het mil- liard goudmarken betaald is wordt door de voorwaarde, die er aan verbonden is, in wezen een spotternij, schrijft de „Franki. Ztg.» Wel zal dan de Rijntollinie vervallen, maar de Invoer uit heft buitenland zal ook ln de toekomst door de geallieerden gecontroleerd en geregeld worden', want de Opperste Raad heeft besloten, dat er een intergeallieerde organisatie zal gevormd worden ter contro leering van de toewijzing der invoarbewijzen voor producten bestemd voor het Rijnland. En wat dat beteekent, hebben we in de laat ste maanden maar al te goed ondervonden, zegt het blad. Intergeallieerde organisatie beteekent voor het Rijnland Fransche leiding, Fransche be- heersching, Fransche belangenpolitiek. De Duitsche overheid zal dus niet tegen) kunnen gaan, dat Fransche luie artikelen worden ingevoerd, en zij staat machteloos tegenover den Franschen smokkelhandel. Het „gat ln het Westen" zal du» openblijven. De „Frankf. Ztg." noemt diit een vertrap pen van het Dultsóhe recht, waarvoor geen enkele reden aanwezig is, want de bewerin gen van Briand, dat Duitschland de vroegere voorwaarden onvolledig heeft nagekomen, is door den Oppersten Raad zelf als niet waar gekenschetst. Door deze voorwaarden van oontröle eener intergeallieerde commissie loopen niet alleen de Duitsche economische belangen gevaar, maar ook de schadevergoedingseischen der geallieerden. Hierover is de geheels wereld, behalve Frankrijk het eens. De opheffing der militair» sancties. Uit Londen wordt gemeld: De quaestie der opheffing van de militaire sancties in het Rijngebied zal, naar men ver neemt, worden besproken op de aanstaande vergadering van den Oppersten Raad, die, naar mien hoopt, spoedig zal bijeenkomen, Het feit, dat de Opperste Raad het Brlt- sche voorstel aanvaard heeft, om de douane- sancties vanaf 16 Sept. af te schaffen), wordt hier algemeen goedgekeurd. De Maden wij zen erop, dat niet alleen een bron van ver bittering voor Duitschland1 zal zijn weggeno men, maar dat^ok de rechtstreeksche tus- schenkomst ln "en handel der geallieerden zal eindigen en tengevolge daarvan Duitsch land beter in staat zal zijn, zijn verplichtin gen tot het betalen der schadeloosstelling na te komen, terwijl de toestanden in dat land verder gestabiliseerd zullen worden. OPPER-STLEZIE. De Parijsche oorrespondent van de West- minster Gazette schrijft betreffende de Op- per-Silezische kwestie, dat men in Parijs van meening Is, dat de Fransch-Poolsche zaak verloren is. Het is zoo goed als zeker, dat de gedelegeerden van Engeland, Italië en Ja pan in den Volkenbondsraad het zelfde standpunt zullen innemen als Lloyd George te Parijs. Bovendien zullen zich waarschijnlijk ook China en Spanje, en denkelijk ook Brazilië op het Britsche standpunt stellen. Het ge vaar dreigt dus dat de isolatie van Frank rijk nog duidelijker zal worden. Dat is Framkrijkf eigen schuld, doordien het op een samengaan met het Imperialistische en dit maal als bijna altijd onbekwame Polen zijn buitenlandsche politiek had opgebouwd, welk» thans is Ineengestort. Een aanslag. Op den ln Rosenberg om zijn onpartijdig heid en krachtdadig optreden bij de Duit sche bevolking beminden Engelsche majoor van politie Cressy is, toen hij op den avond van 12 Augustus van een reis terugkeerde, een aanslag, met een handgranaat gepleegd. De granaat ontplofte weliswaar, doch richt te geen schade aan. Onder de Duitsche be volking heerscht naar aanleiding van dezen aanslag groote verontwaardiging. Dat de Polen er niet aan denken zich rustig te houden en een nieuwen opstand voorbe reiden, blijkt uit de berichten, dat de samen trekking van drie insurgenten-divisies bij Czertochau en Sosnowdce zoo goed. als vol tooid is. Bovendien zijn zeven divisies van het geregelde Poolsche leger, bijna tweederde van de geheele legersterkte, aan de O.-S. grens samengetrokken. Zij zijn onlangs over Dantzig uit Frankrijk voorzien van kanon nen, munitie, vliegtuigen, machinegeweren en mijnwerpers. ENGELAND. Lloyd George over de bijeenkomst van den Oppersten Raad. Lloyd George heeft Dinsdag in het En gelsche Lagerhuis een verklaring afgelegd over de bijeenkomst van den oppersten raad, de vorige week te Parijs. Hij zelde, dat de raad kwesties te behan delen had1 gehad', die de solidariteit onder de geallieerden bedreigd' hadden. Indien deze gebroken was doordat elke mogendheid alleen zijn 'eigen doeleinden na streefde zonder rekening te houden met die van de anderen zouden de gevaren voor den wereldvrede op onberekenbare wijze toe genomen zijn. Het vraagstuk, dat de meeste spanning veroorzaakt had, was dat van Opper-Silezië. Als men de kwestie uitsluitend naar haar werkelijke gegevens beoordeelde de aard rijkskundige, economische en statistische was het hem nooit voorgekomen, dat zij on overkomelijke bezwaren opleverde. Maar zij was verwikkeld, doordat er andere elemen ten bij in het spel 'gebracht waren. Een groot deel der Fransche openbare meening ge loofde, dat het aan Duitschland ontnemen van kolenmijnen, tinmijnen en1 ijzergroeven, van essentieel .belang was voor de veilig heid van Frankrijk. „Ik geloof, dat dat een dwaalbegrip is", zeidie de eerste-minlstex on der toejuichingen. Hij ging daarna de geschiedenis van de Opper-Silezische kwestie na van het tijd stip van het vredesverdrag af en sprak over de volksstemming, waarbij vrijwel 7/11 van de bevolking den wil had uitgedrukt bij Duitschland te willen blijven en 4/11 voor Polen .gestemd had. Het geschil ging dan vooral over den zeer belangrijken industrie-driehoek. De steden' waren Duitsch, de dorpen Poolsoh. Maar als men deze streek ln haar geheel beschouwde, was een1 substantieel© meerderheid in deze streek Duitsch. De Itallaansche deskundigen en de oommissie waren het met Engeland eens. Taarontegen waren de Fransche des- kundlgon van een andere opvatting. Noch talië, noch Groot-Britannië hebben, eonig ander belang bij de zaak, dan dat recht moet worden gedaan tusschen de partijen. De Franschen hadden precies hetzelfde be- ang, behalve dat zij bovendien werden ge dreven door de quaestie der veiligheid. Na eenige besprekingen in den Oppersten Raad was het duidelijk, dat het volstrekt onmogelijk was om over de zaak tot volledige overeenstemming te komen. Onder deze om standigheden stemde de Opperste Raad er Ingezonden mededeellng. DAMES-KLEEDERMAKER, BONTWERKER. van Vakkundige behandeling. Wegens vacaniie gesloten van 20-30 Augustus. in toe, de quaestie over te laten aan de scheidsreohtelijke uitspraak van den Vol kenbond. Nog een tamelijk lastige quaestie was die der dwangbepalingen aldus vervolgde Lloyd George; Duitschland doet in de zaak der schadeloosstellingen zijn best en de Ge allieerden zijn van gevoelen, dat het besten digen van de hinderlijke douanegrenzen aan den Rijn unfair zou wezen. Er was besloten ze af te schaffen. Wat betreft de militaire dwangmaatrege len', waren de Franschen van opvatting, dat ten opzichte van de ontwapening sommige paragrafen van het vredesverdrag nog niet ten volle waren uitgevoerd. Zij stelden dus Voor dat de dwangmaatregelen nog eenlgen tijd langer zouden worden in stand gehou den. Er is 'besloten 'geleidelijk sommige con trolecommissies tot zoo .gering mogelijke af metingen terug te brengen. De wiare veilig heid van Frankrijk zoo voegde de eerste- mirijster er aan toe is .gelegen in de ont wapening van Duitschland. Zijn eenmaal zijn wapeningen verstrooid, dan zou het onmo gelijk voor dat land zijn, in het geheim (nieuwe wapeningen' op te bouwen. Lloyd George ging nu over tot behande ling van het vraagstuk van het Naburige Oosten. Sprekende over Turkije en Grieken land zeide de eerste-minister, dat er maar één ding kan worden gedaan; en dat was, het hen samen te laten uitvechten. Daarna kwam Lloyd George te spreken over „de vreeselijke bezoeking' van den Rus- slsöhen hongersnood. Hij zeide, dat zoo juist een telegram was ontvangen van dén Brit- sohen handelsvertegenwoordiger te Moskou, die tot de conclusie was gekomen, dat hulp moest worden gebracht aan vijf-en-dertig millioen menschen. Deze hongersnood zou een van de groot ste geesels kunnen met zich brengen, die nog ooit Europa hadden geteisterd. Er wa» te Parijs besloten een internationale commis sie te vormen geen geallieerde commissie te vormen. geen inter-gealüeerde oommis sie om de mogelijkheid te bestudeeren van onmiddellijk hulpverleening aan de honge rende bevolking van Rusland. Indien er nog iemand zou moeten leeren, wat oorlog beteekent zoo besloot de eer ste minister dan zou de bijeenkomst van den Oppersten Raad in de afgeloopen week het hem wel geleerd hebben. De ontwape ningsconferentie te Washington komt geen oogenblik te vroeg. Maar zelfs die conferen tie zal niet voldoende zijn, tenzij er overal ter wereld een voortdurende waakzaamheid worde betracht door den Volkenbond, op dat men er zeker van zij, dat nooit weer eer zucht en hebzucht de wereld in het moeras der ellende zullen dompelen. De Engelsche bladen leggen er ln hun oor deelvellingen over de rede van Lloyd Geor ge den nadruk op dat die rede het gevoelen der natie getrouw weergeeft. Er waa «chrijft de Manchester Guardian ternauwernood één plaats ln de rede die niet naar wij meenen het overwegende oordeel weergaf van de verstandig rede- neerende Engelsche mannen en vrouwen. Speciaal over de Silezische quaestie had niets beters kunnen woredn geuit, dan het weloverwogen oordeel waarmee Lloyd Goer- ge de gronden en het doel van de Britsche politiek uiteenzette. Tevens toonde hij hoe juist hij de vrees begrijpt waardoor zoo me nig Franschman zich voor het moment heeft laten drijven tot een minder verstandige po ëtiek. De Engelsche financiën. De minister van de schatkist, Horne, heeft in het Engelsche Lagerhuis verklaard, dat uit de schadevergoedingen een aanzienlijk bedrag zou beschikbaar komen ter verster king van de middelen in het loopende jaar. Hij beschouwde het loopende jaar niet met een pessimistisch oog. Het komende jaar boezemde hem wèl zorg in. Om voor dat jaar de uitgaven en Inkomsten in evenwicht te brengen, zou het noodig zijn de uitgaven, vergeleken, bij die van het loopende jaar, met ten minste 180.000,000 pjst. te vermin deren. Door de verschillende departementen wa ren bezuinigingen tot een gezamenlijk be drag van 70,000,000 p.st. voorloopig aange kondigd1. De spoorwegen. In verband met de vrijheid door de spoor wegmaatschappijen verkregen ten opzichte der exploitatie, wordt gemeld dat lager ta rieven, goedfcooper abonnementen, meer ex cursie-treinen, voetbal-treinen en schouw burg-treinen ln vooruitzicht zijn. Thomas, de leider van den bond van spoor wegarbeider, heeft in eene te Ipswich gehou den meeting gezegd dat de bond thans de sterkste vakvereeniging ter wereld is en die groote verantwoordelijkheid draagt. Bijal- dieni staatsexploitatie slechts ten gunste zou komen' aan de spoorwegarbeiders, dooh ten nadeele zou zijn van den Staat, zou hij niet aarzelen zidh tegen staatsexploitatie te ver klaren. Sommigen hadden thans een ern stige spoorwegstaking verwacht doch hij kon niet inzien dat daartoe eenige reden be stond. IERLAND. Het Iersohe parlement, Dall Eireann, Is Dinsdagochtend bijeengekomen ter bespre king van de voorstellen der Engelsche regee- rtng. Zelden heeft men te Dublin zoo merk waardige tooneelen aanschouwd. Niettegenstaande den regen, werden de leiders door de reusachtige menigte met geestdrift ontvangen, die bij het Mansion [ouse stond' te wachten. Speciaal Da Vlalera werd als een vorst verwelkomd. Dall Eireann kwam bijeen in de historische zaal van het stadhuis, waar Parnell enkele van zijn grootste redevoeringen voor de vrij heid van Ierland had gehouden en waar zijn portret hing boven den stoel van den voor zitter. In de zaal waren) bijna tweeduizend personen aanwezig, die de gebeurtenis gade sloegen. Toen De Valera en de andere leden van het Kabinet binnentraden, speelde zich een tooneel van onbeschrijfelijke geestdrift af. Iedereen stond op en juichte als doL Dit duurde verscheiden minuten). Er werd in het Iersch gepreekt; en aan elk lid werd een eed van trouw aan den vrijen Ierschen staat af genomen. De Valera hield een redevoering. Hierin zeide hij o.m.: dat de Britsche voorstellen geen recht deden wedervaren aan den Ier schen eisoh 'om de afscheiding te erlangen. Hij zeide, dat enkel op den grondslag van er kenning de republiek de Iersohe regeering met andere mogendheden zou kunnen onder handellen. „Aan dat beginsel houden wij vast en door dat beginsel zullen wij, indien het noodig is, sterven. Ingezonden mededeellng. Ook voor kinderen zfjn Fosterts Maagpillen het Ideale laxeermid del, gemakkelijk in te nemen en aangenaam van smaak. Prijs 0.66 per flacon, alom ver krijgbaar. Na de verkiezing van een voorzitter en een vice-voorzitter werd de vergadering ver daagd. De Britsche voorstellen zullen door Dail Eirceann in comité-generaal worden be handeld. Zoodra men het over het te geven antwoord eens zal zijn, zal een nieuwe open bare vergadering worden gehouden. Het aanbod der Engelsche regeering is ln Ierland niet met zooveel graagte ontvan- gin' als men in Engeland wed had verwacht et woord „onaannemelijk" Is niet gespro ken, doch hetgeen De Valera ln verband met de voorstellen verklaarde, leek daar heel veel op. Het is evenwel te verwachten, dat de meer gematigden er anders over zullen denken en dat zij krachtige pogingen zullen 'doen; om te beletten, dat Zuid-Ierland terugvalt in de ellende van een strijd tusschen de regee- ringsstrijdkradhten en het leger van de op standelingen, uit welke ellende Ulster thans verlost is door den wapenstilstand der beide strijdvoerenide partijen. Men beschouwt de toekomstkansen als veel beter dan oppervlakkig schijnt; en men koestert de 'krachtige hoop, dat de onderhan delingen zullen worden voortgezet. Wat betreft één punt is echter de positie aan Sinn Fein volkomen duidelijk gemaakt: de regeeringsaanbieding is de maximum- oonoessie, welke gedaan kan worden en het kabinet is eens van zin in zijn poëtiek. i De Engelsche bladen wijzen op de op merkelijke unanimiteit van de pubëeke opi nie in Groot-Britannië, wat aangaat de on dersteuning van de regeeringsvoorstellen. De Daily Telegraph merkt op, dat er geen enkele schakeering van de politieke opinie in Groot-Britannië is, welke niet in de pers uiting vindt. En het mag met vertrouwen worden verklaard, dat er in den laatsten tijd nioolt eenige groote openbare quaestie ge weest Is, waaromtrent de uitingen zoo vol maakt unaniem waren, als zh geweest zijn terzake van d'e houding, die door De Valera was aangenomen ln zijn antwoord' op de aan bieding van de positie van «en dominion aan Ierland. De New Yorksche bladen schrijven ln denzelfden geest. Die Maden zien ln de aan- tbieding een eerlijke poging om vrede te scheppen. Zij verklaren', dat het ongeloof lijk is dat Valera en zijn medewerkers de verantwoordelijkheid op zich souden laden voor de roekelooz© onverschilligheid van het verwerpen der aanbieding. De voorstellen dep regeering Afgewezen. DuMln, 19 Aug. Het „Dail Eireann" waa heden weer propvol in verband met de Va lera's belofte om een overzicht te geven van de vredesonderhandeëngen. De Valera ver klaarde in een heftige, starre rede dat er feen twijfel diende te bestaan aangaande erlands houding ten aanzien van de Brit sche voorstellen. „Wij kunnen en willen", zeide hij, „de voorstellen niet aannemen. Het Iersche volk laat zich dezen keer niet bij den neus nemen". De Valera voegde hieraan toe dat het duide lijk was dat wat te geschieden had was, een eind te maken aan een bewind, dat het Ier sohe volk ln hart en nieren haatte. Indien het daartoe tot geweld zijn toe- vluoht zou moeten nemen, zou het daartoe overgaan. Het Iersche volk was tot nog toe niet geweken, en zou ook thans niet wijken, FEUILLETON. Naar het Engelsch van RUBY M. AYRES door W. J. A. ROLDANUS JR. Ik vermoed, dat ziekte een mensch zich oud doet voelen, maar ook iets anders was verantwoordelijk voor dat gevoel, toen ik daar alleen ln de schemering zat, en ik wist, dat het de jeugd van Don en van dat meisje naast ons was. Hoe hadden ze elkaar leeren,1 kennen, vroeg ik mij af. Ik was nooit een scherp opmerker geweest en daar ik nooit eenige ervaring op het punt van hofmakerij bezeten bad, was ik op dat gebied nog heelemaal blind ook. Ik weet niet waarom ik er imlj zoo zeker van gevoelde, dat deze zaak van veel meer belang was dan alle flirtations waarmede Don tot dusverre zijn levensloop afgepaald had, maar lk w a a er zeker van, en dat feit hin derde me. Ik had zooveel gehoord van spoedige oor logshuwelijken, van jongens- en meisjesflir- tations, die om geen andere redenen) zich tot een huwelijk ontwikkelden, dan dat de man naar Frankrijk ging en er zooveel romantisch lag ln wittebroodsweken van een paar dagen en een afscheid met veel tranen, en lk hatd andere plannen met Don. In vele opzichten waa hij het evenbeeld van vader, em hoewel zijn mier mijn beet» vriend geweest Vas, was ik tooh nooit blind geweest voor de dwaasheid, die hem ertoe gebracht had op zijn een-en-twintlgsbe Jaar te trouwen met een koriste van een reizend tooneelgezelechap met een knap gezichtje en verder niets aanbevelingswaardig®. Zij had zijn leven ln enkdie maanden ten gronde gericht en was er met een anderen man vandoor gegaan, vóór Don twee jaar was, en bijna de laatste woorden, die Don's vader vóór zijn dood tegen me gezegd had, waren: „Laat de jongen zijn leven niet zoo beder ven) als lk. Laat hem niet trouwen met een vrouw, die alleen maar een knap gezichtje heeft. Denk erom, dat hij een aartje naar zlïn vaartje heeft." Dan had hij gelachen met een soort trots op den knappen jongen, dien hij zonder een oent aohterëet onder de bescherming van een man, die minder wist van het opvoeden van een kind dan hij wist van het omgaan met een vrouw, wat heel wat zeggen wü. Maar ik was er toch op de een of andere manier in geslaagd. Om te beginnen had ik een aardige duit, waardoor ik in staat ge weest was andere menschen te namen om dat te doen, wat ik zelf niet doem kon, met het resultaat, dat ik, toon Don zijn twee-en-twin- tigste jaar bereikte trotsch op hem was. Maar ik zou zeker niet toelaten, dat iemand met hem trouwde om zijn, of ëever om mijn geld! Want ik had al lang besloten naar wien mijn geld zou gaan, wanneer ik dat zelf niet langer gebruiken kon. Het was kil ln de eetkamer; daarom stond ik op en ging door den hall naar mijn eigen heiligdom, dat ik, bij gebrek aan een beteren naam, de „studeerkamer" noemde. Daar brandde een klein vuurtje, dat ik wat op pookt», ik stak d« lamp aan en trok da gor dijnen dicht, om do toenemende donkerte buiten te sluiten. Ik ging bij het vuur zitten en keek naar de gloeiende kolen, ln leder waarvan ik het kortgeknipte kopje van het meisje meende te zien. Zij en Don kusten elkander nu waarschijn lijk, dacht lk, cynisch, en lk vroeg mij af of de acteur, die er met zijn flesch whisky van door gegaan was, het wist en daoht, dat hij een 'goede partij voor zijn dochter „te pak ken" had. Een keer of zes stond ik op het punt Don te gaan 'halen, maar iets hield mij tegen, en Juist toen ik eindelijk opstond en de kamer doorëep, werd er hard op de voordeur ge klopt. Ik kende dat kloppen heel goed; gewoon lijk lederen avond van de week dreigde het op dat uur mijn deur in te slaan, en! in het oogenblik, dat volgde vóórdat Oastle (de vrouw, die voor mijn huis zorgt, mijn klee- ren repareert en mijn eten kookt) van de keu ken bij de voordeur komen kon, haaide ik de whisky en een paar glazen uit de kast en ging weer bij het vuur zitten. „Mr. Jardlne, air," zeide Castle bij de deur. George Jardine is een buurman van me; niet zoo'n heel© dichte buur, want onze hul zen staan wel eenige minuten loopens van elkaar; maar hij komt zóó dikwijls bij mij over dé vloer, dat het net is alsof we dichter bij elkaar wonen. Hij is al vrij oud en iemand dien lk graag mag trouwen» iedereen mag hem graag. Hij is een van die gezette, vroo- ëjike kerels, die goedgehumeurdheid en opti misme van zich uit doen stralen, niettegen staande pas enkele maanden geleden het on- Seluk in zijn leven gekomen was en hean ra- •loo» maakt». Tot ongeveer een jaar na het uitbreken van den oorlog was hij vrijgezel, maar toen Is hij tot ieders verbazing - getrouwd met een weduwe, de eenige vrouw dl© hij ooit lief gehad had, zooals hij mi) een» ln vertrouwen gezegd heeft, en die hij zóó vele malen ten huwelijk gevraagd heeft, dat hij de tel kwijt raakte. Persoonlijk heb lk haar nooit gekend, maar ik heb gehoord, dat zij inderdaad de bekoorlijke vrouw geweest ls, die de oude Jar dine beweerde, dat zij was; toen zij, nog geen jaar na hun huwelijk plotseëng stierf. „Ik klaag niet, denk niet dat lk klaag," zeide hij mij later. „Ik heb meer geluk ge had. dan ik ooit verwacht had. Lieve hemel, ik heb haar zoo dikwijls ten huwelijk ge vraagd, voor zij ja zei, dat ik geloof, dat zij dacht, dat ik het aëeen maar uit gewoonte deed." En hij lachte ofschoon er tranen in de sluwe oogen stonden. Hij voelde zich eenzaam, dat wist ik, en tij dens mijn ziekte kwam hij heel veel bij mij, zoodat wij het langzamerhand als een ge woonte waren gaan beschouwen, dat hij om half negen) een uurtje kwaan babbelen. Hij kwam altijd met een rennetje binnen en pakte dan mijn beide handen. „En hoe gaat het vandaag? Beter I Je ziet er heel wat beter uiti" Je zoudt gedacht hebben, dat hij mij in geen weken gezien had; maar ik ergerde mij nooit aan de opmerkin gen, die de oude Jardine omtrent mijn ge zondheid en) uitzien maakte. Trouwens ik heb nooit iemand gekend, die zich aan iets, dat hij deed of zeide ergerde. Hij nam zijn ëevelingsstoel Mj het vuur en stak zijn henden uit naar den gloed, volstrekt sist omdat hij het koud had, maas omdat hij het niet prettig vond, dat ik het gevoel heb ben zou de eenige te zijn, die op een warmen Mei-avond een vuurtje noodig had. „En waar ls Don?' vroeg hij plotseling. HIJ keek de kamer rond, alsof hij dacht hem on der de tafel of achter de gordijnen te zuëen zien. „Hij ls uit," zeide ik kortaf. Ik was eenigs- zins boos op Don. „O, zool De oude Jardine stond op eni ging, met zijn rug naar het vuur, naar het plafond staan kijken. Hij schraapte slin keal. „Dat treft prachtig," aelde hij, „ik wou je over Don spreken." „Over Don?" herhaald© lk, terwijl ik hem aanstaarde. „Ja-" Hij keek mij nu aan. „Luister eens goed. Als je vindt dat ik een oude bemoeial ben, zeg het dan, en zonder verder een woord te zeggen, knijp lk uit; maar ik ben jaren ouder dan jij. Ik ben oud 'genoeg om je valder te 'zijn. Ja, waarachtig!" hield hij vol, toen ik mijn hoofd schudde. „En o id genoeg, om Don's 'grootvader te zijn; en ik mag den jongen graag ik m)ag alle jon gens graag, speciaal die ln khaJd God zegene zei En in ieder geval mag ik hem te graag om hem een duivelsche stommi teit te zien begaan." „Wat bedoel je?" vroeg ik stijf, terwijl ik rechtop ging zitten. De oude Jardine schraapte zijn keel en keek naar de whisky. Ik knikte van ja. „Nou een druppel," zeide hij. HIJ schonk een kleine dosis in en kwam met zijn glas in zijn hand naar d» kaehgl terug. WflAdl vervolgd. COURANT ABONNEMENT PER 8 MAANDEN BIJ VOORUITBETALING: Heldemhe Courant f 1.50; fr. p, p. binnenland f 2.—, Ned. 0. en W. Imdië p. zeepoet f 2.60; id. p. mail en oveiige landen f 4.20. Zondageblad reep. f 0.57', f 0.75, f 0.85, f 1.25. Modeblad reep. f 0.95, f 1.25,f 1.25, f 1.60 Losse nummers der Courant 4 ct., fr. p. p. 6 ct. Poet-Girorekening No. 16066. ADVERTENTIENi 20 ct, p. regel (galjard), Ingez, meded, (kolombr. als redae. tekst) 60 et. Kleine adv. (gevr., te koop, te buur) v, 1—4 reg. 50 ct„ elke regel meer 10 ct. bij vooruitb. (adresBur. v. d. bl. en met br, onder no. 10 ct. p. adv, extra)Bew.-no. 4 ct. Alle prijzen tijd. verh, met 10% papierduurtetoesl. Een nieuwe Poolsche opstand. L»e»t U geregeld de korte, afwisselende berlohten van Deze zijn In het belang van U en Uw gëzlnl Handelt U er wel naarT Beetelt U het eens een week op proef. Prijzen zijn i Vol-Melkbrood 28 oent, Wittebrood 24 oent.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1921 | | pagina 1