i. J. H. KOOPMAN,
NIEUWSBLAD VOOR
HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
BONTWERK.
Eerste Blad.
Moderniseeren en repareeren
WESTSTRAAT 17.
VOLHARDING'9 BROOD?
No. 5442
DONDERDAG 18 AUGUSTUS 1921
49e JAARGANG
Versohijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
REDACTEUR-UITGEVERO. DE BOER Jr„ HELDER
Bureau: Koningstraat 29 Intero. Telefoon 60
DE OPPERSTE BAAD.
D» opheffing der economische sanctie».
Al te optimist is bet, om te spreken van
een „opheffing" der economische sancties.
Die „opheffing", die eerst tegen 15 Sept. zal
gebeuren, wanneer op 81 Augustus het mil-
liard goudmarken betaald is wordt door
de voorwaarde, die er aan verbonden is, in
wezen een spotternij, schrijft de „Franki.
Ztg.»
Wel zal dan de Rijntollinie vervallen, maar
de Invoer uit heft buitenland zal ook ln de
toekomst door de geallieerden gecontroleerd
en geregeld worden', want de Opperste Raad
heeft besloten, dat er een intergeallieerde
organisatie zal gevormd worden ter contro
leering van de toewijzing der invoarbewijzen
voor producten bestemd voor het Rijnland.
En wat dat beteekent, hebben we in de laat
ste maanden maar al te goed ondervonden,
zegt het blad.
Intergeallieerde organisatie beteekent voor
het Rijnland Fransche leiding, Fransche be-
heersching, Fransche belangenpolitiek. De
Duitsche overheid zal dus niet tegen) kunnen
gaan, dat Fransche luie artikelen worden
ingevoerd, en zij staat machteloos tegenover
den Franschen smokkelhandel. Het „gat ln
het Westen" zal du» openblijven.
De „Frankf. Ztg." noemt diit een vertrap
pen van het Dultsóhe recht, waarvoor geen
enkele reden aanwezig is, want de bewerin
gen van Briand, dat Duitschland de vroegere
voorwaarden onvolledig heeft nagekomen, is
door den Oppersten Raad zelf als niet waar
gekenschetst.
Door deze voorwaarden van oontröle eener
intergeallieerde commissie loopen niet alleen
de Duitsche economische belangen gevaar,
maar ook de schadevergoedingseischen der
geallieerden. Hierover is de geheels wereld,
behalve Frankrijk het eens.
De opheffing der militair» sancties.
Uit Londen wordt gemeld:
De quaestie der opheffing van de militaire
sancties in het Rijngebied zal, naar men ver
neemt, worden besproken op de aanstaande
vergadering van den Oppersten Raad, die,
naar mien hoopt, spoedig zal bijeenkomen,
Het feit, dat de Opperste Raad het Brlt-
sche voorstel aanvaard heeft, om de douane-
sancties vanaf 16 Sept. af te schaffen), wordt
hier algemeen goedgekeurd. De Maden wij
zen erop, dat niet alleen een bron van ver
bittering voor Duitschland1 zal zijn weggeno
men, maar dat^ok de rechtstreeksche tus-
schenkomst ln "en handel der geallieerden
zal eindigen en tengevolge daarvan Duitsch
land beter in staat zal zijn, zijn verplichtin
gen tot het betalen der schadeloosstelling na
te komen, terwijl de toestanden in dat land
verder gestabiliseerd zullen worden.
OPPER-STLEZIE.
De Parijsche oorrespondent van de West-
minster Gazette schrijft betreffende de Op-
per-Silezische kwestie, dat men in Parijs van
meening Is, dat de Fransch-Poolsche zaak
verloren is. Het is zoo goed als zeker, dat de
gedelegeerden van Engeland, Italië en Ja
pan in den Volkenbondsraad het zelfde
standpunt zullen innemen als Lloyd George
te Parijs.
Bovendien zullen zich waarschijnlijk ook
China en Spanje, en denkelijk ook Brazilië
op het Britsche standpunt stellen. Het ge
vaar dreigt dus dat de isolatie van Frank
rijk nog duidelijker zal worden. Dat is
Framkrijkf eigen schuld, doordien het op een
samengaan met het Imperialistische en dit
maal als bijna altijd onbekwame Polen zijn
buitenlandsche politiek had opgebouwd,
welk» thans is Ineengestort.
Een aanslag.
Op den ln Rosenberg om zijn onpartijdig
heid en krachtdadig optreden bij de Duit
sche bevolking beminden Engelsche majoor
van politie Cressy is, toen hij op den avond
van 12 Augustus van een reis terugkeerde,
een aanslag, met een handgranaat gepleegd.
De granaat ontplofte weliswaar, doch richt
te geen schade aan. Onder de Duitsche be
volking heerscht naar aanleiding van dezen
aanslag groote verontwaardiging.
Dat de Polen er niet aan denken zich rustig
te houden en een nieuwen opstand voorbe
reiden, blijkt uit de berichten, dat de samen
trekking van drie insurgenten-divisies bij
Czertochau en Sosnowdce zoo goed. als vol
tooid is. Bovendien zijn zeven divisies van
het geregelde Poolsche leger, bijna tweederde
van de geheele legersterkte, aan de O.-S.
grens samengetrokken. Zij zijn onlangs over
Dantzig uit Frankrijk voorzien van kanon
nen, munitie, vliegtuigen, machinegeweren
en mijnwerpers.
ENGELAND.
Lloyd George over de bijeenkomst van den
Oppersten Raad.
Lloyd George heeft Dinsdag in het En
gelsche Lagerhuis een verklaring afgelegd
over de bijeenkomst van den oppersten raad,
de vorige week te Parijs.
Hij zelde, dat de raad kwesties te behan
delen had1 gehad', die de solidariteit onder de
geallieerden bedreigd' hadden.
Indien deze gebroken was doordat elke
mogendheid alleen zijn 'eigen doeleinden na
streefde zonder rekening te houden met die
van de anderen zouden de gevaren voor
den wereldvrede op onberekenbare wijze toe
genomen zijn.
Het vraagstuk, dat de meeste spanning
veroorzaakt had, was dat van Opper-Silezië.
Als men de kwestie uitsluitend naar haar
werkelijke gegevens beoordeelde de aard
rijkskundige, economische en statistische
was het hem nooit voorgekomen, dat zij on
overkomelijke bezwaren opleverde. Maar zij
was verwikkeld, doordat er andere elemen
ten bij in het spel 'gebracht waren. Een groot
deel der Fransche openbare meening ge
loofde, dat het aan Duitschland ontnemen
van kolenmijnen, tinmijnen en1 ijzergroeven,
van essentieel .belang was voor de veilig
heid van Frankrijk. „Ik geloof, dat dat een
dwaalbegrip is", zeidie de eerste-minlstex on
der toejuichingen.
Hij ging daarna de geschiedenis van de
Opper-Silezische kwestie na van het tijd
stip van het vredesverdrag af en sprak over
de volksstemming, waarbij vrijwel 7/11 van
de bevolking den wil had uitgedrukt bij
Duitschland te willen blijven en 4/11 voor
Polen .gestemd had.
Het geschil ging dan vooral over den zeer
belangrijken industrie-driehoek. De steden'
waren Duitsch, de dorpen Poolsoh. Maar als
men deze streek ln haar geheel beschouwde,
was een1 substantieel© meerderheid in deze
streek Duitsch. De Itallaansche deskundigen
en de oommissie waren het met Engeland
eens. Taarontegen waren de Fransche des-
kundlgon van een andere opvatting. Noch
talië, noch Groot-Britannië hebben, eonig
ander belang bij de zaak, dan dat recht moet
worden gedaan tusschen de partijen.
De Franschen hadden precies hetzelfde be-
ang, behalve dat zij bovendien werden ge
dreven door de quaestie der veiligheid.
Na eenige besprekingen in den Oppersten
Raad was het duidelijk, dat het volstrekt
onmogelijk was om over de zaak tot volledige
overeenstemming te komen. Onder deze om
standigheden stemde de Opperste Raad er
Ingezonden mededeellng.
DAMES-KLEEDERMAKER, BONTWERKER.
van
Vakkundige behandeling.
Wegens vacaniie gesloten van
20-30 Augustus.
in toe, de quaestie over te laten aan de
scheidsreohtelijke uitspraak van den Vol
kenbond.
Nog een tamelijk lastige quaestie was die
der dwangbepalingen aldus vervolgde
Lloyd George; Duitschland doet in de zaak
der schadeloosstellingen zijn best en de Ge
allieerden zijn van gevoelen, dat het besten
digen van de hinderlijke douanegrenzen aan
den Rijn unfair zou wezen. Er was besloten
ze af te schaffen.
Wat betreft de militaire dwangmaatrege
len', waren de Franschen van opvatting, dat
ten opzichte van de ontwapening sommige
paragrafen van het vredesverdrag nog niet
ten volle waren uitgevoerd. Zij stelden dus
Voor dat de dwangmaatregelen nog eenlgen
tijd langer zouden worden in stand gehou
den.
Er is 'besloten 'geleidelijk sommige con
trolecommissies tot zoo .gering mogelijke af
metingen terug te brengen. De wiare veilig
heid van Frankrijk zoo voegde de eerste-
mirijster er aan toe is .gelegen in de ont
wapening van Duitschland. Zijn eenmaal zijn
wapeningen verstrooid, dan zou het onmo
gelijk voor dat land zijn, in het geheim
(nieuwe wapeningen' op te bouwen.
Lloyd George ging nu over tot behande
ling van het vraagstuk van het Naburige
Oosten. Sprekende over Turkije en Grieken
land zeide de eerste-minister, dat er maar
één ding kan worden gedaan; en dat was,
het hen samen te laten uitvechten.
Daarna kwam Lloyd George te spreken
over „de vreeselijke bezoeking' van den Rus-
slsöhen hongersnood. Hij zeide, dat zoo juist
een telegram was ontvangen van dén Brit-
sohen handelsvertegenwoordiger te Moskou,
die tot de conclusie was gekomen, dat hulp
moest worden gebracht aan vijf-en-dertig
millioen menschen.
Deze hongersnood zou een van de groot
ste geesels kunnen met zich brengen, die
nog ooit Europa hadden geteisterd. Er wa»
te Parijs besloten een internationale commis
sie te vormen geen geallieerde commissie
te vormen. geen inter-gealüeerde oommis
sie om de mogelijkheid te bestudeeren van
onmiddellijk hulpverleening aan de honge
rende bevolking van Rusland.
Indien er nog iemand zou moeten leeren,
wat oorlog beteekent zoo besloot de eer
ste minister dan zou de bijeenkomst van
den Oppersten Raad in de afgeloopen week
het hem wel geleerd hebben. De ontwape
ningsconferentie te Washington komt geen
oogenblik te vroeg. Maar zelfs die conferen
tie zal niet voldoende zijn, tenzij er overal
ter wereld een voortdurende waakzaamheid
worde betracht door den Volkenbond, op
dat men er zeker van zij, dat nooit weer eer
zucht en hebzucht de wereld in het moeras
der ellende zullen dompelen.
De Engelsche bladen leggen er ln hun oor
deelvellingen over de rede van Lloyd Geor
ge den nadruk op dat die rede het gevoelen
der natie getrouw weergeeft.
Er waa «chrijft de Manchester Guardian
ternauwernood één plaats ln de rede die
niet naar wij meenen het overwegende
oordeel weergaf van de verstandig rede-
neerende Engelsche mannen en vrouwen.
Speciaal over de Silezische quaestie had
niets beters kunnen woredn geuit, dan het
weloverwogen oordeel waarmee Lloyd Goer-
ge de gronden en het doel van de Britsche
politiek uiteenzette. Tevens toonde hij hoe
juist hij de vrees begrijpt waardoor zoo me
nig Franschman zich voor het moment heeft
laten drijven tot een minder verstandige po
ëtiek.
De Engelsche financiën.
De minister van de schatkist, Horne, heeft
in het Engelsche Lagerhuis verklaard, dat
uit de schadevergoedingen een aanzienlijk
bedrag zou beschikbaar komen ter verster
king van de middelen in het loopende jaar.
Hij beschouwde het loopende jaar niet met
een pessimistisch oog. Het komende jaar
boezemde hem wèl zorg in. Om voor dat jaar
de uitgaven en Inkomsten in evenwicht te
brengen, zou het noodig zijn de uitgaven,
vergeleken, bij die van het loopende jaar,
met ten minste 180.000,000 pjst. te vermin
deren.
Door de verschillende departementen wa
ren bezuinigingen tot een gezamenlijk be
drag van 70,000,000 p.st. voorloopig aange
kondigd1.
De spoorwegen.
In verband met de vrijheid door de spoor
wegmaatschappijen verkregen ten opzichte
der exploitatie, wordt gemeld dat lager ta
rieven, goedfcooper abonnementen, meer ex
cursie-treinen, voetbal-treinen en schouw
burg-treinen ln vooruitzicht zijn.
Thomas, de leider van den bond van spoor
wegarbeider, heeft in eene te Ipswich gehou
den meeting gezegd dat de bond thans de
sterkste vakvereeniging ter wereld is en die
groote verantwoordelijkheid draagt. Bijal-
dieni staatsexploitatie slechts ten gunste zou
komen' aan de spoorwegarbeiders, dooh ten
nadeele zou zijn van den Staat, zou hij niet
aarzelen zidh tegen staatsexploitatie te ver
klaren. Sommigen hadden thans een ern
stige spoorwegstaking verwacht doch hij kon
niet inzien dat daartoe eenige reden be
stond.
IERLAND.
Het Iersohe parlement, Dall Eireann, Is
Dinsdagochtend bijeengekomen ter bespre
king van de voorstellen der Engelsche regee-
rtng. Zelden heeft men te Dublin zoo merk
waardige tooneelen aanschouwd.
Niettegenstaande den regen, werden de
leiders door de reusachtige menigte met
geestdrift ontvangen, die bij het Mansion
[ouse stond' te wachten. Speciaal Da Vlalera
werd als een vorst verwelkomd.
Dall Eireann kwam bijeen in de historische
zaal van het stadhuis, waar Parnell enkele
van zijn grootste redevoeringen voor de vrij
heid van Ierland had gehouden en waar zijn
portret hing boven den stoel van den voor
zitter. In de zaal waren) bijna tweeduizend
personen aanwezig, die de gebeurtenis gade
sloegen. Toen De Valera en de andere leden
van het Kabinet binnentraden, speelde zich
een tooneel van onbeschrijfelijke geestdrift
af. Iedereen stond op en juichte als doL Dit
duurde verscheiden minuten). Er werd in het
Iersch gepreekt; en aan elk lid werd een eed
van trouw aan den vrijen Ierschen staat af
genomen.
De Valera hield een redevoering. Hierin
zeide hij o.m.: dat de Britsche voorstellen
geen recht deden wedervaren aan den Ier
schen eisoh 'om de afscheiding te erlangen.
Hij zeide, dat enkel op den grondslag van er
kenning de republiek de Iersohe regeering
met andere mogendheden zou kunnen onder
handellen. „Aan dat beginsel houden wij vast
en door dat beginsel zullen wij, indien het
noodig is, sterven.
Ingezonden mededeellng.
Ook voor kinderen
zfjn Fosterts Maagpillen het Ideale laxeermid
del, gemakkelijk in te nemen en aangenaam
van smaak. Prijs 0.66 per flacon, alom ver
krijgbaar.
Na de verkiezing van een voorzitter en
een vice-voorzitter werd de vergadering ver
daagd. De Britsche voorstellen zullen door
Dail Eirceann in comité-generaal worden be
handeld. Zoodra men het over het te geven
antwoord eens zal zijn, zal een nieuwe open
bare vergadering worden gehouden.
Het aanbod der Engelsche regeering is
ln Ierland niet met zooveel graagte ontvan-
gin' als men in Engeland wed had verwacht
et woord „onaannemelijk" Is niet gespro
ken, doch hetgeen De Valera ln verband met
de voorstellen verklaarde, leek daar heel
veel op.
Het is evenwel te verwachten, dat de meer
gematigden er anders over zullen denken en
dat zij krachtige pogingen zullen 'doen; om
te beletten, dat Zuid-Ierland terugvalt in de
ellende van een strijd tusschen de regee-
ringsstrijdkradhten en het leger van de op
standelingen, uit welke ellende Ulster thans
verlost is door den wapenstilstand der beide
strijdvoerenide partijen.
Men beschouwt de toekomstkansen als
veel beter dan oppervlakkig schijnt; en men
koestert de 'krachtige hoop, dat de onderhan
delingen zullen worden voortgezet.
Wat betreft één punt is echter de positie
aan Sinn Fein volkomen duidelijk gemaakt:
de regeeringsaanbieding is de maximum-
oonoessie, welke gedaan kan worden en het
kabinet is eens van zin in zijn poëtiek.
i
De Engelsche bladen wijzen op de op
merkelijke unanimiteit van de pubëeke opi
nie in Groot-Britannië, wat aangaat de on
dersteuning van de regeeringsvoorstellen.
De Daily Telegraph merkt op, dat er geen
enkele schakeering van de politieke opinie
in Groot-Britannië is, welke niet in de pers
uiting vindt. En het mag met vertrouwen
worden verklaard, dat er in den laatsten tijd
nioolt eenige groote openbare quaestie ge
weest Is, waaromtrent de uitingen zoo vol
maakt unaniem waren, als zh geweest zijn
terzake van d'e houding, die door De Valera
was aangenomen ln zijn antwoord' op de aan
bieding van de positie van «en dominion
aan Ierland.
De New Yorksche bladen schrijven ln
denzelfden geest. Die Maden zien ln de aan-
tbieding een eerlijke poging om vrede te
scheppen. Zij verklaren', dat het ongeloof
lijk is dat Valera en zijn medewerkers de
verantwoordelijkheid op zich souden laden
voor de roekelooz© onverschilligheid van het
verwerpen der aanbieding.
De voorstellen dep regeering Afgewezen.
DuMln, 19 Aug. Het „Dail Eireann" waa
heden weer propvol in verband met de Va
lera's belofte om een overzicht te geven van
de vredesonderhandeëngen. De Valera ver
klaarde in een heftige, starre rede dat er
feen twijfel diende te bestaan aangaande
erlands houding ten aanzien van de Brit
sche voorstellen. „Wij kunnen en willen",
zeide hij, „de voorstellen niet aannemen. Het
Iersche volk laat zich dezen keer niet bij
den neus nemen".
De Valera voegde hieraan toe dat het duide
lijk was dat wat te geschieden had was, een
eind te maken aan een bewind, dat het Ier
sohe volk ln hart en nieren haatte.
Indien het daartoe tot geweld zijn toe-
vluoht zou moeten nemen, zou het daartoe
overgaan. Het Iersche volk was tot nog toe
niet geweken, en zou ook thans niet wijken,
FEUILLETON.
Naar het Engelsch
van RUBY M. AYRES
door W. J. A. ROLDANUS JR.
Ik vermoed, dat ziekte een mensch zich
oud doet voelen, maar ook iets anders was
verantwoordelijk voor dat gevoel, toen ik
daar alleen ln de schemering zat, en ik wist,
dat het de jeugd van Don en van dat meisje
naast ons was.
Hoe hadden ze elkaar leeren,1 kennen, vroeg
ik mij af. Ik was nooit een scherp opmerker
geweest en daar ik nooit eenige ervaring op
het punt van hofmakerij bezeten bad, was ik
op dat gebied nog heelemaal blind ook.
Ik weet niet waarom ik er imlj zoo zeker
van gevoelde, dat deze zaak van veel meer
belang was dan alle flirtations waarmede Don
tot dusverre zijn levensloop afgepaald had,
maar lk w a a er zeker van, en dat feit hin
derde me.
Ik had zooveel gehoord van spoedige oor
logshuwelijken, van jongens- en meisjesflir-
tations, die om geen andere redenen) zich tot
een huwelijk ontwikkelden, dan dat de man
naar Frankrijk ging en er zooveel romantisch
lag ln wittebroodsweken van een paar dagen
en een afscheid met veel tranen, en lk hatd
andere plannen met Don.
In vele opzichten waa hij het evenbeeld van
vader, em hoewel zijn mier mijn beet»
vriend geweest Vas, was ik tooh nooit blind
geweest voor de dwaasheid, die hem ertoe
gebracht had op zijn een-en-twintlgsbe Jaar
te trouwen met een koriste van een reizend
tooneelgezelechap met een knap gezichtje en
verder niets aanbevelingswaardig®.
Zij had zijn leven ln enkdie maanden ten
gronde gericht en was er met een anderen
man vandoor gegaan, vóór Don twee jaar was,
en bijna de laatste woorden, die Don's vader
vóór zijn dood tegen me gezegd had, waren:
„Laat de jongen zijn leven niet zoo beder
ven) als lk. Laat hem niet trouwen met een
vrouw, die alleen maar een knap gezichtje
heeft. Denk erom, dat hij een aartje naar
zlïn vaartje heeft."
Dan had hij gelachen met een soort trots
op den knappen jongen, dien hij zonder een
oent aohterëet onder de bescherming van een
man, die minder wist van het opvoeden van
een kind dan hij wist van het omgaan met
een vrouw, wat heel wat zeggen wü.
Maar ik was er toch op de een of andere
manier in geslaagd. Om te beginnen had ik
een aardige duit, waardoor ik in staat ge
weest was andere menschen te namen om dat
te doen, wat ik zelf niet doem kon, met het
resultaat, dat ik, toon Don zijn twee-en-twin-
tigste jaar bereikte trotsch op hem was.
Maar ik zou zeker niet toelaten, dat iemand
met hem trouwde om zijn, of ëever om mijn
geld! Want ik had al lang besloten naar wien
mijn geld zou gaan, wanneer ik dat zelf niet
langer gebruiken kon.
Het was kil ln de eetkamer; daarom stond
ik op en ging door den hall naar mijn eigen
heiligdom, dat ik, bij gebrek aan een beteren
naam, de „studeerkamer" noemde. Daar
brandde een klein vuurtje, dat ik wat op
pookt», ik stak d« lamp aan en trok da gor
dijnen dicht, om do toenemende donkerte
buiten te sluiten.
Ik ging bij het vuur zitten en keek naar
de gloeiende kolen, ln leder waarvan ik het
kortgeknipte kopje van het meisje meende
te zien.
Zij en Don kusten elkander nu waarschijn
lijk, dacht lk, cynisch, en lk vroeg mij af of
de acteur, die er met zijn flesch whisky van
door gegaan was, het wist en daoht, dat hij
een 'goede partij voor zijn dochter „te pak
ken" had.
Een keer of zes stond ik op het punt Don
te gaan 'halen, maar iets hield mij tegen, en
Juist toen ik eindelijk opstond en de kamer
doorëep, werd er hard op de voordeur ge
klopt.
Ik kende dat kloppen heel goed; gewoon
lijk lederen avond van de week dreigde het
op dat uur mijn deur in te slaan, en! in het
oogenblik, dat volgde vóórdat Oastle (de
vrouw, die voor mijn huis zorgt, mijn klee-
ren repareert en mijn eten kookt) van de keu
ken bij de voordeur komen kon, haaide ik
de whisky en een paar glazen uit de kast en
ging weer bij het vuur zitten.
„Mr. Jardlne, air," zeide Castle bij de deur.
George Jardine is een buurman van me;
niet zoo'n heel© dichte buur, want onze hul
zen staan wel eenige minuten loopens van
elkaar; maar hij komt zóó dikwijls bij mij
over dé vloer, dat het net is alsof we dichter
bij elkaar wonen. Hij is al vrij oud en iemand
dien lk graag mag trouwen» iedereen mag
hem graag. Hij is een van die gezette, vroo-
ëjike kerels, die goedgehumeurdheid en opti
misme van zich uit doen stralen, niettegen
staande pas enkele maanden geleden het on-
Seluk in zijn leven gekomen was en hean ra-
•loo» maakt».
Tot ongeveer een jaar na het uitbreken van
den oorlog was hij vrijgezel, maar toen Is hij
tot ieders verbazing - getrouwd met een
weduwe, de eenige vrouw dl© hij ooit lief
gehad had, zooals hij mi) een» ln vertrouwen
gezegd heeft, en die hij zóó vele malen ten
huwelijk gevraagd heeft, dat hij de tel kwijt
raakte.
Persoonlijk heb lk haar nooit gekend,
maar ik heb gehoord, dat zij inderdaad de
bekoorlijke vrouw geweest ls, die de oude Jar
dine beweerde, dat zij was; toen zij, nog geen
jaar na hun huwelijk plotseëng stierf.
„Ik klaag niet, denk niet dat lk klaag,"
zeide hij mij later. „Ik heb meer geluk ge
had. dan ik ooit verwacht had. Lieve hemel,
ik heb haar zoo dikwijls ten huwelijk ge
vraagd, voor zij ja zei, dat ik geloof, dat zij
dacht, dat ik het aëeen maar uit gewoonte
deed."
En hij lachte ofschoon er tranen in de sluwe
oogen stonden.
Hij voelde zich eenzaam, dat wist ik, en tij
dens mijn ziekte kwam hij heel veel bij mij,
zoodat wij het langzamerhand als een ge
woonte waren gaan beschouwen, dat hij om
half negen) een uurtje kwaan babbelen.
Hij kwam altijd met een rennetje binnen
en pakte dan mijn beide handen.
„En hoe gaat het vandaag? Beter I Je ziet
er heel wat beter uiti" Je zoudt gedacht
hebben, dat hij mij in geen weken gezien had;
maar ik ergerde mij nooit aan de opmerkin
gen, die de oude Jardine omtrent mijn ge
zondheid en) uitzien maakte. Trouwens ik heb
nooit iemand gekend, die zich aan iets, dat
hij deed of zeide ergerde.
Hij nam zijn ëevelingsstoel Mj het vuur en
stak zijn henden uit naar den gloed, volstrekt
sist omdat hij het koud had, maas omdat hij
het niet prettig vond, dat ik het gevoel heb
ben zou de eenige te zijn, die op een warmen
Mei-avond een vuurtje noodig had.
„En waar ls Don?' vroeg hij plotseling. HIJ
keek de kamer rond, alsof hij dacht hem on
der de tafel of achter de gordijnen te zuëen
zien.
„Hij ls uit," zeide ik kortaf. Ik was eenigs-
zins boos op Don.
„O, zool De oude Jardine stond op eni ging,
met zijn rug naar het vuur, naar het plafond
staan kijken. Hij schraapte slin keal.
„Dat treft prachtig," aelde hij, „ik wou je
over Don spreken."
„Over Don?" herhaald© lk, terwijl ik hem
aanstaarde.
„Ja-" Hij keek mij nu aan. „Luister eens
goed. Als je vindt dat ik een oude bemoeial
ben, zeg het dan, en zonder verder een
woord te zeggen, knijp lk uit; maar ik ben
jaren ouder dan jij. Ik ben oud 'genoeg om
je valder te 'zijn. Ja, waarachtig!" hield hij
vol, toen ik mijn hoofd schudde. „En o id
genoeg, om Don's 'grootvader te zijn; en ik
mag den jongen graag ik m)ag alle jon
gens graag, speciaal die ln khaJd God
zegene zei En in ieder geval mag ik hem
te graag om hem een duivelsche stommi
teit te zien begaan."
„Wat bedoel je?" vroeg ik stijf, terwijl ik
rechtop ging zitten.
De oude Jardine schraapte zijn keel en
keek naar de whisky. Ik knikte van ja. „Nou
een druppel," zeide hij. HIJ schonk een
kleine dosis in en kwam met zijn glas in
zijn hand naar d» kaehgl terug.
WflAdl vervolgd.
COURANT
ABONNEMENT PER 8 MAANDEN BIJ VOORUITBETALING:
Heldemhe Courant f 1.50; fr. p, p. binnenland f 2.—, Ned. 0. en W.
Imdië p. zeepoet f 2.60; id. p. mail en oveiige landen f 4.20. Zondageblad
reep. f 0.57', f 0.75, f 0.85, f 1.25. Modeblad reep. f 0.95, f 1.25,f 1.25, f 1.60
Losse nummers der Courant 4 ct., fr. p. p. 6 ct.
Poet-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIENi
20 ct, p. regel (galjard), Ingez, meded, (kolombr. als redae. tekst) 60 et.
Kleine adv. (gevr., te koop, te buur) v, 1—4 reg. 50 ct„ elke regel meer
10 ct. bij vooruitb. (adresBur. v. d. bl. en met br, onder no. 10 ct. p. adv,
extra)Bew.-no. 4 ct. Alle prijzen tijd. verh, met 10% papierduurtetoesl.
Een nieuwe Poolsche opstand.
L»e»t U geregeld de korte,
afwisselende berlohten van
Deze zijn In het belang van U en Uw gëzlnl Handelt U er wel naarT Beetelt U het eens een week op proef.
Prijzen zijn i Vol-Melkbrood 28 oent, Wittebrood 24 oent.