T
Tweede Blad.
Voor de Feestdagen
Één kwaliteit. - Supérieur.
VAN ZATERDAG 31 DECEMBER 1921.
He! Feuilleton Is op pagina
4 van dit Blad opgenomen.
buitenland.
Deze houding van Frankrijk zoo meldt
lW bifc oarr. van de N. R. Ort. te Washing
ton heeft de atonosfeer vergiftigd. De
Amerikanen trachtten op de hierboven ver
melde wijze de situatie nog te redden en de
DB CONFERENTIE TE WASHINGTON
De drilkbooten.
De behandeling van het vraagstuk betref-
Ïaïn7iffng:'aïl lhet duikboot-
wapen la door de conferentie opgegeven
was iiouS van
eichoan geenerlej beperkende
bepaLng wilde onderwerpen
•nSïiIÏ!?1 n-K Betracht op een andere
manier hier eenigen invloed op uit te oefe-
diend^n ^m^^c®anso^le. 'gedelegeerde Root
i ff. ™arine-commissie een
voorstel in, waarbij het in acht nemen van
de voorschriften der beschaving bij den
duikboot-oorlog geëischt wordt, het forpe-
deeren van handelsschepen zonder vooraD
gaande waarschuwing verboden wordt en
aangedrongen woKlt op het in acht nemen
332 ^.gebruikelijke regelen van onderzoek
ran schepen. Het voorstel is naar een sub-
sommissuo verzonden ter overweging.
zich afzÜdiB- doch tus
schen de Engelschen en Italianen eener-
Eijds mi de_ Franschen anderzijds werd het
•onflict niet verdoezeld. Het i% vol beteeke-
nis, dat Balfour, de oude grootmeester der
diplomatie, van alle vormelijkheid afzag en
onbewimpeld zeide: Het Is volkomen duide-
lijk:, dat 90.000 ton voor duikbooten bestemd
ls om den handel te vernietigen. Hij sprak
van middelen van onwettige oorlogvoering,
legde er den nadruk op, dat Engeland dan
onbeperkt afweerwapens moest bouwen, en
deelde nog mede, dat hij nog een en ander
achterhield voor de voltallige vergadering.
Als de gemoederen niet tot rust worden
gebracht kan de voltallige vergadering een
in de diplomatieke geschiedenis ongehoorde
openbare botsing van meeningen worden.
Het dreigendst was overigens het volgen
de citaat uit de redevoering van Balfour:
„Het is niet onredelijk om, als Engeland
wordt bedreigd met het scheppen, binnen
enkele mijlen van zijn kusten, van een groo-
te vloot van duikbooten, die geen ander
doel kunnen hebben dan het vernietigen
van den handel, ronduit te 'zeggen, dat het
niet onverschillig kan toezien naar den toe
stand, die aldus geschapen wordt".
Deze dingen beteekenen in de praktijk
nieteen beperking van de bewapening,
maar een verplaatsing van den wedijver van
de groote schepen naar een versterking van
den bouw van duikbooten, en meer nog van
afweerschepen tegen duikbooten.
Behalve Balfour sprak ook Hughes zijn
groote teleurstelling uit over Frankrijk's
houding met betrekking tot de duikbooten.
Hij wees er op, dat, als er een groot aantal
duikbooten werden gebouwd, er kruisers en
torpedobootjagers moesten worden ver
schaft, om daartegen te kunnen optreden, en
hij wenschte te zeggen, dat de conferentie
was bijeengeroepen, om over een beperking
van de bewapening te spreken, en niet over
een uitbreiding daarvan.
Het bericht, dat Frankrijk heeft gewei
gerd, af te zien van zijn programma van
DO.OOO ton aan duikbooten, wordt door de
meeste Londensche bladen op ongunstige
wijze besproken. Zoo zegt bijv. de Pall Mali
Gazette:
„Als wij zien, dat Frankrijk opzettelijk
met een wapen dreigt, dat wij het meest heb
ben te vreezen, en dat geen ander doel
heeft dan een aanvallend, wordt het bijna
een grap om te beweren, dat de entente nog
eenige innerlijke kracht bezit. De entente
(moet óf Oen werkelijkheid zijn, gebaseerd op
goede trouw aan beide kanten, óf zij imoet
algeheel worden opgeheven".
De Daily Chronicle zegt:
„Geen enkel volk, zelfs Frankrijk niet,
kan onze aanhankelijkheid behouden, als
het op deze wijze openlijk doorgaat met sa
men te spannen tegen onze eigen veiligheid,
do vrijheid van Europa, en den wereld
vrede".
RUSLAND.
Uit het land der teleurstelling.
Mevrouw Henrlëtto Roland Holst ls de
zen zomer in Rusland geweest en vertelt nu
van [haar lndrukkon in oen boekje: „Dit
m i i r-%ijii TTU Vini hrtnTHrt
werkelijkheid in Rusland zoo vrëlnlg bleek
te beantwoorden aan hetgeen zij zich .n haar
droomen had voorgesteld. Maar treffend Is
dan toch ook weer hoe zij tegen deze te
leurstelling strijdt, hoe ze zich beijvert ach
ter die werkelijkheid të zoeken naar het
land harer droomen en hoe gemakkelijk ze
geneigd is dit gevonden te achten, als er
maar een kleinigheid is die er aan herin-
In die heldenvereering zoek tde schrijf
ster troost voor de teleurstelling, dat ze van
Rusland ons zoo weinig goeds kan vertel
len. Zij ziet er diepe ellende, toenemende
verwildering „de gemakkelijke ontbin
ding der huwelijken geeft aan de verander
lijkheid der neiging vrij spel luiheid en
dagdieverij, baantjesjagen on corruptie. Een
ergerlijk verschijnsel van corruptie noemt ze
bijv. den voortdurenden groei van de bureau
cratie, het steeds toenemen van het aantal
sovjet-ambtenaren (in de eerste plaats
wen) die in ruil voor vrije voeding en een
kleine geldelijke toelage, 'n nunmium arbeids
prestatie leveren. „Men beh°eft maar eei
of twee sovjet-bureaux gezien te hebben
te weten dat waar is, wat „iedereen over
bet uiterst sloome arbeids-tempo in deze
Groeiplaatsen van luiheid weet te vertel-
Jtön i
Wij lezen van kindertehuizen, van Gosch-
«cholen, van allerlei zorg voor 't opgroeiena
geslacht maar we merken dan toch ook ai
%eedi(?, dat al dat mooie aleehts roer
kelo bevoorrechten is.
kiSJ®*611 va? de hartelijke liefde voor de
Ayan 6 zachtheid der Russen in de
tS F van kinderen slechts eenmaal
de schrijfster in Moskou
w f 6en meisje, dat haar mak-
fn Tfrioren had (trouwens de schrijfster
zag nooit iets ruws in Rusland, behalve in
fnr dat een soldaat een jongen wat
terugduwde). Maar we lezen don ook
geeft* v°igende, dat wel een anderen kijk
v«n ■Pety°Brad en de grens, niet ver
Datschma, kwam de prowoznik ons roe-
v®n uit bet gangetje achter in den
*agen een typisch tafereeltje te zien. Op den
and van den waggon achter den onzen za-
tegen elkaar aangedrukt, met de voeten
rustend op den koppelstang en de ruggen
steunend tegen den wand, twee meisjes, ha
veloos, zichtbaar verkleumd en toch met al
den overmoed der jeugd ons toelachendl „Ze
zyn te Gatschina stilletjes op de treeplank
geklauterd!" vertelt de prowoznik, „nu reizen
ze ais blinde passagiers mee tot het volgend
stal ion; daar gaan ze melk en eieren van
de boeren koopen, keeren, als ze kunnen,
weer op dezelfde manier terug, om hun wa
ren met een zoet winstje van de hand te
doen. Kleine spekulanten zijn het, zooals er
thans duizenden door Rusland trekken."
Ik zou zeker groot medelijden met de kin
deren voelen, dio daar zitten, slecht beschut
tegen den nog altijd neerstroomenden regen
en den guren noord-westenwind, zoo ze ons
niet zoo zielsvergenoegd met hun blinkende
tandjes toelachen. Ze maken heelemaal geen
zieligen indruk. Maar Rósa Grimm, blijk
baar woeker van hart dan ik, smeekt onzen
prowoznik de kleine avonturiersters in onzen
wagen op te nemen. Hij echter weigert be
slist; zijn open gelaat, zijn vaste heldere
stem, alles aan hem ademt onvermurwbaar
heid. „Wij, die den diplomatieken waggon
begeleiden", zegt hij, „staan onder ijzeren
militaire discipline". Tweemaal herhaalt hij
met grooten nadruk Jeliozni militariches-
ki diszipline". En of partijgenoote Grimm
ook buiten zich zelf raakt van boosheid, hij
houdt voet bij stuk. „Gij, die de oude bureau
oratie vernietigd hebt, drijft nu zelf een bu-
reauoratisohen vormendienst", zegt het drif
tige vrouwtje verontwaardigd. „Ik mag het
niet doen",, antwoordt hij, en schudt het
hoofd. „Als het dan onmogelijk is, ze hier op
te nemen, mogen ze dan niet in een der an
dere waggons binnengehaald worden? Ze
zijn heelemaal blauw van de kou." „Over de
andere waggons heb ik niets te zeggen".
Het einde is dat de kinderen blijven waar
ze zijn; een van ons brengt hun brood met
boter en kaas; hun lachende gezichtjes glun
deren nu nog meer en ze zetten hun tanden
in de dikke hompen zwart sowjet-,brood, on
verschillig voor den gierenden wind en den
kletterenden regen. Een kwartier later stopt
de trein: vlug als katten springen ze de
treeplank af en verdwijnen in het gewoel.
Over eene ontmoeting met den bekenden
schrijver Maxim Gorky verhaalt de dichte
res het volgende:
Jaren en jaren lang had ik verlangend
uitgezien naar een ontmoeting met Gor
ky, had ik gehoopt van zijn lippen woor
den te hooren, die voor mij een ander licht
zouden doen opgaan over de moeilijke pro
blemen, waarmee wij, te vroeg of te laat ge
boren kunstenaars, staande op de kentering
der tijden, dagelijks worstelen. Maar ik ben
daarin teleurgesteld geworden en toen ik
de trappen afdaalde van het groote naar
geestige steengevaarte in de smalle straat,
waar het Moskousche Roode Kruis zijn ze
tel heeft en waarin Gorky tijdelijk een klein
kamertje op de vierde verdieping bewoon
de (hij woont nabij Petrograd en slechts nu
en dan te Moskou), voelde ik mij, voor het
eerste gedurende mijn verblijf te Moskou,
beklemd en bijna wanhopig. En dit was niet
behoef ik het te zeggen omdat Gorky,
met heel de suggestieve kracht van zijn
sterke persoonlijkheid, in mij had gehamerd
het besef van de vreeselijke ramp ginds in
het Wolga-gebied.
Het was .niet om wat liij mij met een
uitdrukkingvan ontzetting in zijn oogen
had verhaald over den honger, de paniek
en de cholera, over de wanhoop der boeren,
die alles neergooiden en enkel dachten aan
vluchten. Het was ook niet wat hij zelde
over de maohteloosheid der sowjet-organen
om aan de ramp het hoofd te bieden, wat
mij zoozeer beklemde; ik had dat alles in
partijkringen nog sterker gehoord; noch de
afkeurende blik, waarmee hij mij vroeg, of
ik goed vond, wat de regeering deed.: dui
zenden gasten naar Moskou halen en rijke
lijk eten geven, terwijl er honger geleden
werd door millioenen; dergelijke gedachten
had ik immers herhaaldelijk in mijzelf voe
len' opkomen.
Neen, wat voor mij het onderhoud met
Gorky zoo pijnlijk maakte, was het duide
lijk gemis bil dezen grooten zoon van zijn
volk van het besef, een besef, uit de lei
ders der revolutie als oen innerlijk lloht
naRr bulten stralend dat door de firbol-
dende massa's van Rusland een werk be
proefd werd, dat niet kon falen, omdat ook
het geringste sucoes bij dit werk, elk begin
van zelfordenlng on zelfbestuur van vesti
ging, eener economische demokratlo van
ontzaglijk belang was voor het geheele we-
reldproletariaat. Met bittere woorden sprak
hU tot mi) over den afkeer van het Russi
sch o volk van geregelden arbeid, over de
achterlijkheid en de apathie van dat volk
en de voordeelen der westerscLe kuituur.
Het was duidelijk, dat van de tallooze heldhaf-
tige daden, door dat volk In de laatste ja-
ren begaan, den diepsten Indruk op hem ge
maakt had de moed en de toewijding van
sommige geleerden, die in uiterst ongun
stige en kwellende omstandigheden hun ge
wonen beroepsarbeid hadden voortgezet.
„Dat zijn helden, helden", herhaalde hy met
warmte in zijn stem, die mij weldadig aan
deed. Maar voor de heldhaftigheid der roo
de soldaten vond hij geen enkel woord; hun
lijdfen scheen hem te diep ter neer te slaan,
dan dat hij zich over hun daden kon ver
heugen. En toen ik hem vroeg of hij dacht,
dat een groote rewolutionnaire opleving in
Europa Rusland zou helpen de zware gees
telijke krisis te" boven te komen, antwoord
de hij treurig: „Wat zou de revolutie kunnen
doen? Brood is het wat wij noodig heb
ben". (HbL)
De exploitatie van Sowjet-Rusland.
In verband mét dien Russlschen kant van
het economische vraagstuk verneemt de
diplomatieke medewerker van de Evening
News. dat de Russische regeering de Russo-
Asiatic Consolidated1 Company heeft ver
zocht de ondeihandel'inigen wederom, te be
rinnen over de exploitatie van de uitgestrek
te ■rijngebieden, die deze in Rusland: b«m.
Ingezonden mededeellng.
Dros' Advocaat
De vorige onderhandelingen, die eenige
maanden geleden hebben plaats gehad, wa
ren mislukt.
Volgens "den medewerker is er evenwel
een ernstige politieke moeilijkheid in de
huidige onderhandelingen ontstaan.
Ue werkljeden-organisaties in Rusland
eisehen een aandeel in het beheer van de
ondernemingen, hetgeen de maatschappij
niet kan toestaan.
De agent van de maatschappij te Moskou
informeert nu bij de sowjet-regeering, of
men op die voorwaarde blijft staan.
Als dit niet het geval is, zal er een ver
tegenwoordiger van de maatschappij naar
Moskou gaan en de onderhandelingen met
de sowjet-regeering hervatten.
EGYPTE.
De opstandige beweging.
Tot goed.! begrip van de (nationalistische
beweging, die thans ander den invloed' van
de mislukking der Londensche onderhande
lingen gaande is, moge hieronder in aiige-
meene 'trekken de geschiedenis volgen, die
er aan is voorafgegaan.
Grondslag van de onderhandelingen was
het (rapport-Milner. Milner diende dit rapport
in November 1920 bij het Kalbinet in en men
verwachtte er een vredelievende en voldoe
ning gevende oplossing van. De besprekin
gen, -die plaats hadden tusschen de missie
en de délegatie-Zaghloel in den zomer en
den herfst van dat jaar, hadden niet alleen
aan het licht gebracht dot er een. groote mate
van overeenstemming bestond: ton aanzien
van de fundamenteel© punten, doch had' ook
tot resultaat dat de Egyptische .groepen tot
een gemeenschappelijke politiek besloten. De
leider der nationalisten Zaghloel', was echter
niet bereid om de verantwoordelijkheid' op
zich te nemen voor de vorming van oen regee
ring, om de eindonderhandelingen te voeren,
doch, bekend was,, dat hij voot de vorming
van een regeering onder Adly pasja was ten
behoeve daarvan. Daarvoor stelde Zagfhloel
éón eisch, en dat was dat de Britsche regee
ring, het hoofdbeginsel van het rapport-
Milner, ni., dat het protectoraat zou worden
opgeheven en dat daarvoor in ruil zou komen
een verbondsverdrag, zou aanvaarden. De
regeering stelde de aanvaarding hiervan
meer dan. twee maanden uit. In het Kabinet
bevond' zich een sterke groep vóór het rap-
port-MiLner en een sterke groep ertegen en
eerst na langdurigen strijd kwam men tot een
oplossing. Winsten Chuirchill was één van de
voornaamste tegenstanders van het rapport
en in Februari van dit jaar hield hij een rede,
die groote ontstemming en (beroering in
Egypte wakker riep. Adly pasja, gematigd
nationalist, vormde in M'mrt een nationalis
tische regeering. De toestand in Egypte had
zioli intussohen zeer verscherpt. Het uitstel
had in de kaart gespeeld yan de extremisten,
die aan. de klaarblijkelijke vijandigheid' van
het Britsche kabinet tegenover het rapport
wapens ontleenden togen hen, die voor ge
matigde middelen waren. Zaghloel wa.s weer
naar den kant der anverzoenl ijken overge
gaan. Toen hij uit Londen terugkwam, richtte
hij zijin aanvallen tegen de-regeering van
Adly, dien hij als een werktuig der Engelsche
regeering brandmerkte. Kort daarna hadden
de bekende opstootjes plaats in Kaïro en
Alexundrië, waarbij vejscheidene leden deT
Grieksche kolonie werden gedood of gewond.
Hieraan ontleenden de tegenstanders vain het
rapport-Milner de argumenten, idio rij noodig
hadden. Buitenlandscho regeeringen hadden
te kennen gegeven, dat haar onderdanen niet
bereid waren, genoegen te nemen met het
vertrek der Britsche troepen uit de groote
steden, zoals het rapport-ÏMHner voorstelde,
terwijl de tegenstanders van het heel© denk-'
beeld: om Egypte zelfbestuur te verleenen, op
drae gebeurtenissen wezen als bewijs van de
onbekwaamheid der Egyptenoren om richzel-
ven te 'besturen, of zelfs om de orde te hand
haven zonder hulp der Britten.
ZaghJjoel's aanval op A'dly mislukte intus-
schen. De meer invloedrijke nationalisten
schaarden zich om Adly, die, inpliaats van
dien ontstichten Zaghloel, naar Londen ver
trok om de onderhandelingen met de Brit
sche regeering voort te zetten. Adly meende,
dat de mogelijkheid om op vredelievende
wdze een regeling te treffen, nog nJet ver
keken was zonder zjjiri land te verraden.
Dit is echter niet mogelijk gebleken. Een
heelon tl,jJ verliepen oe onderhandelingen
vlot. Lord GurziMi was In het algemeen ver-
«xinlrigsgezl'nd. Tegen het midden van (toto-
er touttti' bleek dp groep, die In het kabinet
,I'II I I'i geliUig VI :A, ii'(' lui i'OH'h'tlild tÖ h
•en g.'kregon en h 'In of de b kende militaire
eise-hen van handhaving van de Briteöhe
garnizoenen In de groote steden naar varen,
o neerkwamen op een behandeling van
Egypte a!s een Britsoh verbind Ingeland
Inetede van opheffing van het protectoraat.
Adüy heeft dan ook voor de eer bedankt en
is kortgeleden onverrichter zake in Egypte
weergekeerd.
Dat Zaghloel in het verloop van zaken een
rechtvaardiging van zijn gedragslijn ziet,
niet tegenover Adly, maar tegenover Brit-
tannië ligt voor de hand. Dat hij er aan
leiding in vindt om zich weer te roeren en
dat elementen, die hem wegens zijn «1 te
st;jve onverzoenlijkheid' waren afgevallen om
naar Adly over te loopen, zich weer onder
zijin vaandel scharen, is begrijpelijk. En even
zeer is het duidelijk, dat thans het verlangen
bestaat naar een gemeenschappelijk optreden
van Zaghloel en Adly.
De telegrammen, die klaarblijkelijk onder
censuur staan, laten nliet toe, een conclusie
te trekken omtrent de oogenbl'ikkelijke kracht
der nationalistische beweging, noch. omtrent
de vraag, welke rol de aanhangers van Adüy
er thans in'spelen, of hoe zij er tegenover
staan*, doch het lijdt zeker wel geen twijfel,
dot deze beweging het begin is van een-hard
nekkig verzet, dat Engeland slechts met ge
weid kan bedwingen tenzij Engeland aan
de redelijke verlangens der Egyptenaren
alsnog tegemoet komt,
D.d1. 28 Dec. wordt uit Kafro geseind: Het
is slechts mogelijk om in algemeene zin een
beeld te geven van de uüt»pattingem der laat
ste dagen, doch de volgende illustraties mo
gen eenig denkbeeld geven van het wilde en
ondoordachte optreden der opstandelingen
Den* 2östen December deed een menigte,
bestaande uit Arabieren vara loge kaste en
een hoop schooljongens, een aanval op de
Abbas-meisjesschool en trachtte de leerlingen
er uit te verwijderen, doch de «&af verijdelde
het doel' der aanvallers. Zoowel leerlingen als
onderwijzers werden blootgesteld aan groot
gevaar van steenen en het glas der gebroken
ruiten. De menigte deed' daarop een poging
c*m het gebouw in brand te steken door het
uitgieten van petroleum, die zij in brand
staken. De politie was niet in staat om de
aanvallers te verdrijven. Tenslotte werden
militairen gerequireerd, die. de schoolbevol
king naar huis bracht.
Een soortgelijke aanval had plaats op de
Sania^meisjesechooü. Een woedende menigte
bombardeerde den hoofdingang met stokken
en steenen. De ruiten wenden ingeworpen
en de steenen vlogen de school binnen. Be
reden politie verspreidde de opstandelingen
ten slotte, die gedekt opgesteld op de speel
plaats, aan het vuren waren gegaan. De
politie bleef op haar hoede totdat de onder
wijzers en leerlingen veilig waren wegge
bracht. Ook 26 Dec. waren er moeilijkheden.
ZWITSERLAND.
Een Zwitsersche Landm?
Te Laufenburg is een zekere Muller ge
arresteerd wegens moord op - een zekere juf
frouw Ravizza en haar dochter. Aan de eer
ste had hij- huwelijksbeloften gedaan, daarom
verliet zij het atelier, waar zij werkte te Ber-
lingen. Den veertienden October kwamen de
vrouwen bij hem eten, na haar meubeltje»
naar Ztlrich- gezonden te hebben.Na
den maaltijd doodde hij haar, de eene met
revolverschoten, de andere door ze te wur
gen. Daarna verdween hij naar Winterthur.
Na eenigen tijd haalde hij de meubeltjes
van het station Zürich en verkocht ze. Toen
hij zijn vrouw wilde bezoeken (want hij was
getrouwd ook) werd hij te Laufenburg gear
resteerd en naar de gevangenis van Aarau
vervoerd, waar hij zich de aderen trachtte
te openen met glasscherven, maar het werd
voorkomen en nu wacht de snoodaard op zijn
gerechte straf.
VEREENIGDE STATEN.
Sacco en Yauzettl.
Rechter Webster, die de beslissing moest
geven over het al of niet bestaan van rede
nen, dio een herziening van het proces te
gen de Italiaansche communisten Sacco en
Vanzetti, mogelijk zouden maken, heeft be
slist tegen een herziening. Volgens Web
ster, bestaan zulke redenen niet. Toch geven
de vrienden) en geestverwanten van de beide
terdoodveroordeelden het niet op. Zij be
schikken over ruime fondsen! en zullen alles
in het werk stellen oni bet alsnog „hoogear
op te gooien". Naar aanleiding van de iter-
doodveroordeelifig van Saooo en Vanzetti,
hadden de Amerikaansohe rechterlijke en
officieele personen dreigementen ontvangen
en waren er enlkele aanslagen gepleegd. Zoo
b.v. te Parijs.
Het Kerstfeest ln de V. S.
Do pessimistische berichten over een
uit zeker oogpunt beschouwd weinig op
gewekte Kerstviering in de vUnie hebben
zich niet bewaarheid. Blijkens de officieele
mededeellng heeft hot Amerikaansche volk
dit jaar omstreeks 600,000,000 besteed aan
Kerstgeschenken. New-York staat met een
bedrag van 25,000,000 bovenaan op de lijst.
En dat in een seizoen dat, over het geheele
land verdeeld, 2,000,000 werkloozen telt
ENGELAND.
De moord te Bonrnemouth
De moord te Bournemouth houdt het kran
tenlezend publiek in spanning. Wat erover
bekend is herinnert aan een misdaad, zooals
Conan Doyle er in zijn besten tijd beschreef,
om ze Sherlock Holmes te laten naspeuren.
Een Londensch meisje, van over de dertig
jaar, eene Wilkins, gewoon om zelfstandig
haar brood te verdienen, maar in alles een
dame, ook in het fijngesneden gezicht, dat
de Londensche bladen afbeelden. Plaatst een
advertentie in de Morning Post, waarin zij
zich aanbiedt als „lady cook". Telegrafisoh
wordt'zij uitgenoodigd dadelijk den trein te
riemen en aan een stationnetje ln de buurt
van Bournemouth uit te stappen, waar een
auto haar af zal halen. Het telegram is on
derteekend met een gewonen Engelschen
naam en het adres is Beech House, blijk
baar dus die van een buitenhuis. In het tele
gram komen spelfouten voor, die bewijzen
dat de afzender niet beschaafd is. Maar in
dezen tijd wonen zoovele menschen ln bui
tenhuizen, zijn zoovele menscben eigenaar
van auto's die met hun geld alleen niet
datgene kunnen koopen wat zij Iti hun Jeugd
uan ontwikkeling en opvoeding gemist
bobbon. Het meisje heeft ln elk geval geen
kwaad vermoeden, maar seint terug dat ze
komt. Als zij al weg ls, komt baar eigen te
legram als onbestelbaar terug. Kr bestaal
dus ln het plaatsje geen Beech House. Den
volgenden oohtend vindt men haar lijk met
Ingeslagen hersenpan in een welde bij Bour
nemouth. De aanrander heeft haar blijkbaar
met een zwaren Engelschen sleutel na een
vreeselijke worsteling een paar maal zwaar
op het hoofd getroffen. Met de auto moet zij
naar de weide gebracht zijn, wrnntde sporen
yan nieuwe autobanden staan er afgedrukt
in den weken grond. Aan het stationnetje
heeft men ook gezien dat zij afgehaald, is met
een blauwe, nieuwe of pas opgelakte Sun-
beam-auto met nieuwe banden en alleen een
chaffour in een gewone hlauwe jas op den
bok.
Men houdt den chaffeur voor den dader
en voor den afzender van het telegram.
Het is uitgekomen dat hij kortgeleden aan
twee andere meisjes die om een betrekking
vroegen, geseind had. Het eene meisje zag
van het aanbod' af, bet andere ging op eigen
gelegenheid naar het aangegeven adres, een
pension, maar keerde, toen bleek dat men er
den afzender niet kende, onverrichter zake
terug.
Irene Wilkens had zes of zeven pond bij
zich in een taschje, dat niet teruggevonden
is, maar uit alle omstandigheden maakt men
op, dat de dader andere dingen met haar
voor heeft gehad dan diefstal. Men aarzelt
alleen nog, of hij een sexueel moordenaar
is dan wel of zijn slachtoffer het onderspit
heeft gedolven in een worsteling om haar
eer te verdedigen.
Een van de gissingen dis men maakt, is
dat ds moord bedreven is door een chaffeur
wiens werkgever met een lange vacantie
van huis is. Of juffrouw Wilkens in de wei
de vermoord ls of in een huis en haar lijk
daarna in de weide verborgen ia, is evenmin
nog uitgemaakt.
De Londensche avondbladen van gisteren
.molden dat de politie, op grond van een pas
ondekte aanwijzing, ijverig zoekt in het
district Portsmouth.
Een auto-rit naar Angora.
Een bekend briefschrijver yan het Han
delsblad. de heer G. Nijpels, Beschrijft in
een serie feuilletons' zijn wederwaardighe
den in Klein-Azië. Onder meer vertelt hij
van een auto-tocht van Smyrna naar An
gora. Deae geschiedde in een groote Fiat
auto van het Italiaansche leger. De auto
was voor een brug van vreemde structuur
blijven steken.
Het ding, aldus de briefschrijver, voerde
over een moeras van een paar honderd me
ter breed, via een eilandje waarop een paar
huizen, naar den voet van het gebergte. Het
was echter geen rechte brug, maar een ding
in den vorm zooals men een bliksemstraal
pleegt te teekenen. Verder had ze geen leu
ning en was juist breed genoeg voor één
wagen.
Waarom dat ding niet recht gebouwd
werd, weet ik niet. Misschien geschiedde dit
met strategische bedoelingen, omdat men er
zoodoende slechts zeer voorzichtig en lang
zaam over heen kon trekken onder het vuur
der verdedigers van het bergpas. Missohien
ook wel omdat men in het moeras voor de
peilers steunpunten gevonden had, die niet
in een reohte lijn lagen, zoodat men van
steunpunt tot steunpunt een zestal rechte
stukken brug bouwde^ die dan scheef op el
kaar aansloten.
In ieder geval was het een merkwaardig
stuk brug en, zoo op het oog gezien, was zal
zelfs niet eens breed genoeg voor onzen last
wagen. Maar dat was natuurlijk gezichts
bedrog, daar alle vorige er ook over heen ge
gaan waren.behalve, zooals later bleek,
die er afroldenl
Toen de Italiaansche luitenant met het
babygezicht (deze fungeerde voor chauffeur
en werd door de inzittenden Bébé genoemd),
'die bnug genomen had, cnet een aisanoe of
hij over de breedste en rechtste brug van
zyn vaderland reed, wist ik dat hij toch wel
wis en waaraohtlg een man met stalen zenu
wen en een zeer vaste hand was. Halfweg
de brug, juist bij den gevaarlijksten knik,
had Ik in het water, dat daar een paar me
ter diep was, het lijk van een anderen Fiat
zien liggen. Ik begon dan ook al meer in
rei^ntin-Klein-iAzië-stcmmiin'g te komen: het
begon ten minste al veel minder op 'een
pleizierritje te lijken I
Die brug was evenwel nog maar een eer
ste hindernis en niet de grootste.
Daarboven in de bergpassen en verderop
in de moerassen, zonder brug er door heen,
waren meer auto's gebleven
Later ben ik een prachtigen bergpas, waar
je een twaalf-honderd meter daalt, en de
weg op sommige punten tot 35 helling
heeft, te voet afgekomen, orndat we de kans
niet- wilden loopen van met paarden en rij-
'tuig in een ravijn terecht te komen.
Het verschrikkelijkste moment dien dag
was, in een der steilste hellingen, de ont
moeting met een kameelenkaravaan. Wij in
onzen op eerste versnelling razenden motor
hadden natuurlijk niets gehoord van de
klokken der kameelen (élke eerste kameel
heeft een klok aan zijn hals zooals de koeien
in de Zwitsersche alpen) noch van de waar-
schuwingsgillen der devedsjis (kameeldrij
vers; Turksch is op dat gebied heel eenvou
dig, als je den naam van een beest of voor
werp weet, behoef je er maar dsji of tsji
achter te voegen dan heb je het woord voor
dien man. die daarbij behoort). Toen er ons
een, de armen wijd uit elkaar gespreid en
blijkbaar erg opgewonden, tegemoet kwam
rennen, was het al te laat. We konden ln die
bocht niet stoppen zonder een kwade kans
te loopen naar beneden te rollen. En plots
stond de razende motor voor de eerste bees-
sten van een reed* met paniek geslagen ka
meelkaravaan.
Het ezeltje was er al van door, had kans
gerien zijn zadel, waaraan de eerste groote
mannetjeskameel met een lang touw verbon
den was, kwijt te raken. Het ezeltje holde
behendig tusschen de lange, logge, kameel
beesten door, bergopwaarts. De meeste ka
meelen t-raohtten zijn voorbeeld te volgen,
rukten de touwen los, maakten rechtsom
keert, botsten met hun zware lasten tegen
den rotswand. De kameeldrijvers, een stom
en lui volkje, slechts uitstekende kenners
van hun dieren, die zeer kieskeurig en ge
voelig voor hun voedsel zijn, maar nooit
pract(jk gehad hebben in paniekbeheer-
schen bij het verschijnen van zoo'n monster
op den weg, de kameeldrijvers, zeg ik, ran
selden slechts links en rechts op de beesten
en gilden tegen den chauffeur. Die hield
Ingezonden mededeellng.
NIER- EN HLAA8STEENRN.
Van de vele kwade gevolgen van over-
tolll gurlnezuur en nierzwakte ls steenvor
ming ln de nieren of blaas wel het meest
te duchten. Maar Foster's Rugpijn Nieren
Pillen hebben ln zulke gevallen menig succee
bereikt en tal van gevaarlijke operatiën voor
komen.
Spoedige behandeling is het best, en de
eerste verschijnselen moet men kennen. Een
pijnlijk gevoel in den rug, waarbij men be
hoefte aan steun heeft ter hoogte vas de nie
ren, en vooral het voorkomen van op een
steenstof gelijkend bezinksel en gruis in de
urine, terwijl de loozing eok met een bran
dend gevoel en pijn gepaard gaat, doet den
ken aan de mogelijkheid van steenvorming.
Steenen*vormen zich vaak, als het urine
zuur aan afvoer door de nieren ontsnapt,
zich laag na laag rond een of andere kern
afzet en langzamerhand een harde, eement-
achtige maissa vormt, die voortdurend groo-
ter wordt.
Slaat derhalve nooit waarschuwingen van
nierzwakte als rugpijn, urinekwalen, hoofd
pijn, duizeligheid, pijn in de gewrichten en
lendenen in den wind, maax bekamp het
kwaad onmiddellijk door een geregelde en
matige leefwijze, en met behulp van Foster's
Rugpijn Nieren Pillen. Dit geneesmiddel
heeft een scheidende werking op steenvor
ming en menigmaal kwam het voor, dat de
steen loskwam, verkruimde en in fijne, «and-
achtige deeltjes werd afgevoerd.
Foster's Rugpijn Nieren Pillen zijn te Hel
der verkrijgbaar bij A. ten Klooster, Keiier-
straat 93, 1.T5 per doos.
