De Praktijk van Helder
Populair Bijvoegsel van de
HELDERSCHE COURANT,
van Zaterdag 27 Mei 1922.
sj"«rssjiei, 10 miji hier
i» a x
VAN 'S LEVENS
WIJSGEERIGEN KANT
FMO. ??2. (AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN)
DE INBRAAK
IN DE „BIJENKORF".
herinnering aan een vroegere
[Toen er nog weinig geld was
H Jutte rt je
11.
houdt: Maandag hebben de kikvorschen in
de slooten rondom onze stad concert gege
ven. En als de kikvorschen kwaken, dan
kunt u er van op aan, dat het mooi weer
wordt
Mei!
Was eer, na de traditioneele kou em gure
dagen, ooit in deze landen een stralender en
zonniger Mei dan deze? Zóó is het weer om
gedraaid, de wind zuidelijker geworden, of
het is, wat de Duitschers kernachtig noe
men: Hochsommer, en het moet wel over een
dergelijken zomerdag zyu geweest, dat Sha-
kespeare zijn onsterfelijk en geestig sprook
je heeft gedicht. Al dadelijk Maandag een
record-dag wat de warmte betreft, een dag,
aangeteekend in de meteorologische jaar
boeken als een, van buitengewone hitte, al
thans voor Mei.
En als met één slag is ook in da natuur
alles in vollen zomertooi ontloken. Merk
waardig: de drang tot groeien en openbot-
ten, die elk voorjaar vaardig wordt over al
les wat leeft in de natuur, die drang maak
te, dat, in weerwil van de kou, tenslotte het
groeiproces zijn gang ging. Het ging alles
langzaam, veel langzamer dan andere jaren:
de natuur was achterlijk, maar het ging niet
temin zijn gang: diep in de aarde was het
zaad ontkiemd, dat naar buiten was gedron
gen, warm en beveiligd in de bladeren zat
de knop, die tenslotte kou en guurheid trot
seerde <sn zich naar buiten waagde. Maar
aarzelend ging dat groeiproces zijn weg: de
warme zon was er weliswaar nu en dan,
maar koude noordelijke winden bliezen de
zonnewarmte en den zonne-invloed weg, en
regens doden de rest
uok bij .de vogels vros het nog niet het
rechte; de musch en de spreeuw, en ai die
andere dagelijksche vriendjes van den
mensch, wisten niet recht, hoe ze 't hadden.
Ze hadden hun jonge huishouden ingericht,
omdat een innerlijke stem ze zei. dat het de
tijd ervoor was. Maar ze begrepen niet, waar
om het zoo koud bleef, en ze bleven maar
triestig en zielig zoo'n beetje heen en weer
vliegen.
En de menschen! De jonge meisjes! Ach
wat hadden ze met ongeduld een nieuw lap
je uitgezocht en zichzelvqn een zomerjapon
netje gemaakt! Wat hadden ze angstvallig
gewikt en gewogen wat wel het beste zou
staan, en wat wel het mooiste zou zijn! En
ziedaar! het kant en klaar gemaakte blous-
je kon niet gedragen worden, en de zomer
rok moest in de kast blijven hangen.
In één onkelen dag is alles veranderdI In
één enkelen dag is de zomersohe warmte ge
komen. En de half- of driekwart ontloken
knoppen van de boomen hebben met een
»rong hun omhulsel geheel afgeworpen;
/as, dat je voor een paar dagen niet anders
uan schraal en dor zag, heeft zich als een
wollig en weelderig kleed over de velden uit
gespreid. Boterbloemen en madeliefjes en
honderden andere bloemen, ze zijn Dlotsellng
uit den grond verrezen: één enkele aanra
king van de tooverstaf der zon heeft de na
tuur omgetooverd. De musschen en spreeu
wen en hoe dat goedje allemaal meer mag
heeten hebben nu een praats van geweld; ze
vliegen heel den dag heen en weer, In én
uit, en hebben het druk voor zes! En de boo
men de oude uitgeleefde boomen, die wij
hier'hebben, die zijn weer uitgelaten gewor
den als jonge bruiden» Hun allerbeste pakje
hebben ze aangetrokken, en wuivend knik
ken hun kruinen ons toe, alsof ze willen
zeggen: ziet gij wel. dat we nog meedoen?
als we maar wat zon hebben.
De zomersche japonnetjes brengen fleurig,
heid ln de stoffage van de straten; heel de
natuur smaalt en schittert ln den vollen op-;
bloei van zomersche pracht. Fietsen, autos,
rlituigen, komen voor den dag en verleven
digen het stadsbeeld. En de lieve zon, uit een
hoogen en strakblauwen hemel, beschijnt dat
alEri als >u weten wil of het mooie weer aan-
FEU1LLETON.
Naar hei Engetocto va» W. W. Jaoo&M
toot het rfjuttertje" bewaakt door
L.H. Obdaaa
?)De (bootsman keek strdk aan: .lij ont
moet me hier op deze .plek yanawnd^ Mokslag
De School van het Leven!
Een vorige keer spraken wij in deze ru
briek over het welbewust leven in armoede
en ellende, het verdragen van mislrpnning
en schande als middel tot het veredelen van
het karakter! Wij meenden toen, dat er on
derscheid moest worden gezien in de manier
van moeitevol leven, dat ontstaat door het
dogmatisch drijven van een publieke mee
ning, alsof het den mensch tot meerdere hei
ligheid strekt.en de manier van moeite-
vol leven, die ontstaan kan door het welbe
wust weigeren van een dogmatisch drijven,
waaruit dan volgt een misdadige onthouding
door de tegenpartij van alle gerieflijkheden,
welke de wereld en het leven te bieden
hebben!
Een voorbeeld van de eerste soort gaven
wjj in John Johnson, die liever stierf van
armoede, dan een eerlijk geboden vrienden
dienst te aanvaarden. En van den dichter
Oervantes, die zich ongemerkt liet marte
len, zooals een vinkje zich martelend de
oogen laat uitbranden, ten einde bete® te
kunnen! zingen voor do liefhebbers.
Ais voorbeeld van de tweede soort gold
het geval van Dante en dat vam Luther etc.,
die woigerdon te doen wat van hen gevraagd
werd- en van deze weigering de volle oon-
sekwentie aandurfden fit den vorm van een
levenslange verbanning en een Keizerlij
ken banvloek.
getwijfeld vreemd en verlegen zal hebben
staan kijken. Zijn bedroefde ouders hadden
hem gelukkig spoedig ontdekt en haalden
hem weer thuis!
Zjjn geestdrift voor het voorgenomen doel
bleef evenwel even levendig. Wanneer hij
aan niet kon beginnen met zwarten, wilde
hij het met blanken probeeren. En hij begon
zich van toenaf te wijden aan den taak om
aan armen en haveniooza kinderen onder
wijs te geven.
In 1798 toen hij nog geen twintig jaar
was openlde hij zyn eerste school in een
Ongebruikte kamer van zijns vaders huis,
Nu bestaat er nog een derde soort on
deze is wel in hooge mate geschikt om de
belijders ervan in werkelijkheid te stalen en
opwaarts te voeren naar een wezenlijk ka-
rakterlijk doel!
Dat is de soort waarbij men de gemakken
van het leven en de streelingen van het da-
gelijksch bestaan negeert of zelfs afweert
om te komen tot verkrijgen van oen zelf
esteld idieel levensdoel, ongeacht of dit is
edoeld rechtstreeks voor den ovenmensch
of in de eerste plaats ter bereiking van een
ideaal! Dat Is de soort die op onverklaar
bare wijze Oolumbus ertoe bracht vast te
houden aan een idee fixe: „Dat daarginds
over de zee land liggen moes tl".En
die hem bezielde met de bewonderenswaar
dige geestdrift, waardoor hij inplaats van
rustig als welgezeten burger die 'hij was, in
zijn vaderstad te blijven wenen de ge
varen van onbekende zeeën ging trotsee-
ren.Die toen al zijn manschappen ten
leste begonnen te wanhopen en dreigden
hem in zee te zullen werpen als hij niet
terugkeerde onwrikbaar vast hield aan
zijn stellig geloof als aan een rots.Tot
dat hij zijn verwachtingen bekroond zag en
de Nieuwe Wereld oprees aan den kim!.
De meer geciteerde Samuel Stalles ver
telt het volgende in zijn opstellen „Karak
ter".
Toen Josef Lancaster veetien jaar oud
was, las hij Olarkson'a werk over don sla
venhandel en vatte naar aanleiding hiervan
hot voornemen op om het ouderlijk huis te
verlaten» naar West-Indië te gaan en de ar
me zwarten eens in den bijbel te gaan loe
ren lezen!
Zoodra hij de kans schoon zag, ging hij
op reis, verliet z'n woning met oen bijbel en
Bunyan's „Christenreize" in den zak plus
©enige schellingen. Het gelukte hem werke
lijk in West-Indlë te komen, waar hij on-
dle weldra geheel gevuld was met de have-
looze kinderen uit de huurt De kamer was
gauw te klein en achtereenvolgens verhuis
de Josef met zijn heterogeens schare naar
andere lokalen.
Totdat hij eindelijk oen groot gebouw
huurde, waarin gezamenlijk meer dan dui
zend kinderen1 en volwassenen konden ge
huisvest worden. Doven den ingaing van
deze kolonie plaatste hij de volgende kennis
geving:.... „Iedereen heeft vrijheid om
zijn kinderen op deze school te plaatsen,
waar zij kosteloos onderwijs krijgen. Men
kwn echter ook .betalen'.
Op deze wijze werd Josef Lancaster de
grondlegger van de ingrijpende onderwijs
hervormingen, die later in Engeland plaats
grepen....
Zoo gaat het met menschen die wezenlijk
idealen Inzitten en de verwezenlijking daar
van ook ten' koste dan van armoede en
moeite enl ontbering en inspanning willen
bereiken. Op deze wijze hebben de grootste
mannen vaak met de meeste moeilijkheden
te kampen gehad. Heel veel hebben.herhaal
delijk teleurstellingen moeten verdragen,
welke een minder vasthoudend idealist tot
terugkeeren zou hebben! genooptl Van som
migen begrijpt men toch niet hoe ze het
einde bereikt hebben en hun latere succes
sen klaargspeeld.
Takna de groote Framsche Acteur
werd uitgefloten, toen hij voor de eerste
maal het tooneel betrad, zoodat hij genood-
zaakt was zich te verwijderen.
Laoordaire een van de voornaamste
kanselredenaars van den] mieuweren tijd
bereikte deze hoogte pas na een tijd van
schijnbaar vruchtelooze inspanning. Mon-
talbert zegt van Laoordaire s eerste predi-
f king in de St. Bocbuakork:.„Hij maakte
pen, allertreurigste figuur en toen de dienst
geëindigd was, zei iedereen:.„Hij moge
con man zijn van groote talenten, maar een
redenaar /-al hij nimmer worden!"
Doch Laoordaire liet den moed niet zin
kon en kwam olie bezwaren te boven. Twee
jaren later predikte hij voor een gehoor zoo
talrijk en! zoo uitgelezen, als deze kathe
draal sedert den tijd van Bussuet en Mas-
siilon niet binnen haar muren gezien had!
Toen Oobden beroemd als politiek rede
naar voor de eerste maal in het publiek
sprak, legde hij het bepaald af en do voor
zitter moest het woord nemen tot zijn ver
ontschuldiging en rechtvaardiging!
Somtijds is het ook aanvankelijke mis
lukking, dio de eerst juiste weg wijst
Zoo voelde Prfdeaux die tevergeefs ge
solliciteerd had naar den post van koeter te
Ugboro in Devonsliire zich door zijn te
leurstellingen) gekrenkt eni ging rich aan de
studie van de godgeleerdheid wijden,.--..
Hij werd.bisschop van Worcesterl.
Zelfs het gemis van een zintuig 't ge
zicht of het gehoor is niet bij machte ge
weest om moedige mannen te doen wanho
pen aan het bereiken van een doel.Toen
Milton blind geworden was na een leven
van harden! maatschappelijken arbeid, wilde
hjj niet hooren naar den raad zijner vrien
den „om nu verder kalm zijn dagen in rust
te slijtenNeen.zooals hij zelf zegt:
„hij bood het hoofd aan, den storm en hield
wakker koers" 1
En zijn wereldberoemde werken zijn af
komstig uit een tijdperk in zijn leven, waarin
hij arm was, ziek en oud en blind en boven
dien belasterd en Vervolgd werd!.
UtWJ 'pivw.
Ll uur. Ik zal je brengen naar haar huis en
ie 'n klein venster aanwijzen, dat niet ge
sloten is. Daar kruip jij door en dan jaag je
liaar zoo 'n schrik aan, dat ze om hulp roept.
Ik wacht buiten als de trouwe Fidel en hoor
baar gillen. Ik vlieg hals over kop door het
venster, knok jou voor de wereld en red haar.
^jffwelAk hoor je, zei mr. Travers zonder
ftoniz spoor van geestdrift.
7li vliegt- m'ij 0111 den hals, vervolgde de
nmvetogen ibootsman, in haar dankbaarheid
en trotsch op mdjn kracht en (moed, trouwt
En fik'krijg 5 i833- touwpluizen als beloo-
ni?£' boVt^aJfïïhudde het hoofd en klopte
den ander op rijn schouder. In de verwarring
J2 S oogenblik neem jij je kans waar om
swi Jii.N-rt'n zei- hij met 'n suikerzoet glim
lachte Ik heb'dit allemaal- .berekend. Jij kunt
i1^«woelen dan ik. Bovendien, je
Veeft^ harder^kunnen loopen. Hat meest
'^I hï is 'n halve mijl verder en
uabtMndehuisw n im mor^n
w<ïïnt'overeind en rekte zloh
te TOorWj. dat ik nog ta de
kra ia« tó WJ «""l
iS d»t ja me aangwaam baan M>t
■tïïfSf'toïta» vroeg de booUman,
hem (bezorgd aanziende.
Ik m"g hangen, als ik het doe, zei de sol
daat met klein» Er kon 'n ongeluk gebeuren
on dan zat ik er leelljk tusschon.
Als dat gebeurt, kom ik tusactoenlbeid© en
neem de sonuld op imiJ.
Dat loun. Je doen, zei mir. Travers, en Je
leunt het ook laten. Ik dank je
Weet Je wat, zei de bootsman, trillende van
drift, ik zal er 2 pond van maken.ik heb
bepaald 'n voorliefde voor jou, jij ibent Juist
een kerel om aan de grap mee te doen.
De soldaat, zhn bundel verschikkende,
keek hem over zijn schouder aan. Dank Je
vereohrikkelUik, zei hij met spottend vertoon
van dankbaarheid.
Kiik eres hier, zei de bootsman, opsprin
gende en hem bij de mouw grijpend, ik zal
Te het op schrift geven. Koon, kerel, je bent
toch geen lafaard? Ik wed, dat 'n zeeman het
alleen om de lol zou doen. Als ik het je nou
op schrift gaf en het -pakte verkeerd omt, dan
zou het beroerder voor my zyn, dan voor
jou, is 't niet zoo?
Mr. Travers aarzeldeduwde zn pet
achterover en krabde zich het hoofd.
Ik geef ie 2 pond vóór dat je het huis m
gaat, lei de bootsman, het ijzer smedend, ter-
Vijl het heet werd. Be zou ze nu wel geven,
maar ik heb de loóddeelen niet bij me. Maar
ik helb in' Iou vertrouwen. Jou gezicht be
valt me. Soldaat of matroos, als er een kar
weitje, valt op te knappen, geef mij die dan
V °I> 'soldaad ging iweer zitten en legde zijn
pakje op den groSl. Welnu, zei hij. langzaam.
Zn het eerlijk en oprecht op papier, toeken
schouder en haalde een pak -papieren uit zon
zak. Kijk, zeide hij, op deze bneven staat
mijn naam en adres. Het is alles eerhjki. op-
recht en zooals het behoort Als. je het hebt
ingezien, zal ik zoo'n katte-beUetje opmaken.
De soldaat nam de papieren en na ®jnpi
opnieuw te hebben opgestoken, raghq de
documenten na, zoo nu en dan een ®teetóchen
blik werpend op rijn medegezel, die geheel
Koppigheid en halsstarrigheid ia het ken
merk van den domoor.
Betaal de genoten weldaden zoo vroeg ge
kunt Vergeet ze zoo laat mogelijk.
Op de dagen als wij zelf het minst in ons
humeur zijn, komt het voor dat we de meest
lastige menschen ontmoeten.
GEWOONTE!
Voor honderden jaren terug was het ge
woonte, dat bij het in erfpacht geven of in
z.g. leen van een stuk grond, 'n kasteel of
krijgsvolk of bfj hot bewyzen van een of
andore algemeene ridderdienst aan elkaar
de leenman aap den leen-heer, de ont
vanger van den dienst aan den gever daar
van een geschenk moest geven.
In den meest oorspronkelijken vorm was
dit geschenk meestentijds 'n kleedingstuk
ot het gedeelte van een ridderuitrusting. En
daarom had dit geschenk den naam van
„Heer-geschenk" of „Heer-gewaad"....
Maar in- later dagen werden in do plaats
van deze heergewaden successievelijk ook
andere zaken gegeven. In de eerste plaats
voor afwisseling en in de tweede plaats om
dat niet iedere dienst van voldoende grootte
was, om er een groot of kostbaar gewaad
voor present te doen!
Men zocht derhalve naar kleinere sur
prises.
Toen nog later al meer en meer het geld1-
wezen in omvang toenam en dit voor den
mensch eigenlijk die meer juiste waardemeter
werd, begon men de grootere en kleinere
geschenken niet te meten naar het gebruik
of naar de tot dusver bestaande interesse er
voor, maar naar de gelijkwaardige waarde
in minuten!
Dit was derhalve het begin van onze tegen
woordige handels- en geldpolitiekl
Van deze waardebepaling door middel van
vergelijking naar het aantal ponden en stui
vers, geeft een vroeger zeer bekende kro
niekschrijver M. Z. van Boxhorn een aardig
lijstje in zijn Zeeuwsche Ghronyok.
Hieruit valt op te maken, welke geleide
lijke waarden verschillende voorwerpen en
zaken in de Middeleeuwen hadden. Hierbij
moet in het oog gehouden wordeni, dat het
geld toen nog veel schaarscher was dan nu
en dus hoogere waarde bezat.
Wat de geldswaarden zelf betreft: Box
horn spreekt van niet minder dan veertig
soorten Ponden eni stuivers!
De lijst door hem vermeld! bevat dan de
volgende voorwerpen van heergeschenk plus
den daarbij veronderstelden prijs:
Een roode, jonge sperwer 20 stuiver.
Een windhond met halsband 3 Pond. en 10
stuiver. Een nieuw zwaard1 2 PondL
Een Merwedie-snoek van ©enigszins groote
afmeting 10 stuiver. Een Jaeghhoorn 80
stuiver. 'n Paar hertslederen handschoe
nen (z.g. Valkeniers-handschoenen) 15 stui
vers. Een Dordsche Koek 1 stuiver.
Een Muiter-sperwer (d. i. een die geruid1
heeft 25 stuivers. Een goed! hert <Volwas-
sen) 40 stuivers. "n 'Roode havik 1 gouden
pngelsche Nobel, dii. pi. m. vier gewone
pon-den. Een paar wapenhandschoenen
24 stuivers. Een paar winterhandschoe
nen 5 stuivers. Een paar konijnen 8 stui
vers. Een zeel winden ('n paar windhon
den) 6 pondl Een paar vette kapoenen 86
stuivers. Een goede zalm 8 pondl. Een
paar sporen 10 stuivers.
HERINNERING AAN EEN TEGEN
WOORDIGE GEWOONTE.
Nu er teveel geld Is
De Revelllon!.
Te Parijs wondt eens per jaar een soort
Biachanistisch feest van een of twee dagen
gehóuden na de Paaschweek, waarbij eten,
drinken en uitgaan eigenlijk het geheele
feest uitmaken.
Deze opmaak-pret heet „Revf ihon" I
Om een voorbeeld te geven van wat er op
die dagen zooal „omgaat", geven wij hieron
der een opsomming van verschillende hoe
veelheden, bestede prijzen en dag-ontvang
sten:
Aan de Hallen werden bij het laatste soort
gelijke feest in twee dagen aangevoerd:
20.847 honderdtallen oesters; 224.317 kilo
zeevisoh; 11.252 kilo rivlervisch; 61.775 kilo
schelpdieren; 1.851 kilo slakken en daar
naast geweldige hoeveelheden ganzen, kal-
koenen, eenden, kippen, faisanten, patrijs
zen, lijsters, kwartels, leeuweriken, eto
Van de verschillende schouwburgen en
publieke plaatsen van1 vermaak hebben o. m
geïncasseerd:
Theatre Frangaise 11.000 franc. Opéra
Comiqué 12.425 fr. Odóon 82.80 fr. U
Theatre Sarah Bernhardt 20.015 fr. Cha-
telet 16.154 fr. Theatre Antoine 0.000 fr.
verslonden was in de redactie vam het moei
lijke opstel. Eindelijk, na vele veranderingen
en rectificaties, want de schrijverij was niet
het dagelljksah werk van Mr. Benen, was het
document gefabriceerd en overhandigde de
bootsman het aan imr. Travers, aniet een diepe
aucht van verlichting. Terwijl de soldaat las,
zat de bootsman hem- met een air van vol
doening af te wachten.
Dat «diyiit ln orde, 26 i do soldaat, not pn-
'Ier opvouwend en lil zijn vestzak stekend,
ki ben hier vanavond klokslag elf uur
prompt 1 -
Jtuist, om 11 uur, zei de bootsman driftig.
Enals goede vrienden.Hier is n
halve dollar extra.
Hij klopte den soldaat nog eens bemoedi
gend op den schouder en na hem te hebben
gewaarschuwd, zich zooveel mogelijk buiten
schot te houden tot het uur van handelen
was aangebroken, stapte de bootsman huis
waarts. Zijn stap was veerkrachtig, (maar zorg
en vreugd© waren in vreemde mengeling op
z'n verweerde facie t© leken-.
Omstreeks 10 uur iin den avond was do
bezorgdheid verreweg in de meerderheid en
toen iiij omstreeks 11 uur onderscheidde de
rosse glans van mr. Travers ptijp op den don
keren achtergrond van de haag, ais 'ni vuur
toren op den sdheem'rlgen kustrand, was
mr. Benn bijna geneigd, -zijn -geniaal plan te
verwensehen. Mr. Travers (begroette hem
echter vroolijk en scheen in opgewekte stem
ming, vermoedelijk het gevolg van 'n stevig
avondmaal inclusief 'n paar potjes pils, die
hij had genoten, sinds d© bootsman hem had
verlaten. Ik .ben nu tot groote dingen in
staat, zei hij tegen mur. Benn.
Dezd gromde wat en ging den soldaat voor
lp diep stilzwijgen. De maan scheen niet,
de nacht was helder en uit. Travers,
na 'n paar maal vergeefs getracht te hebben
voort te zetten, zweeg eindelijk en floot zacht
'n deunt je.
Uitgenomen in enkel verlicht venster, ver
keerde het dorp ln duisternis. Ieder scheen
te slapen en de bootsman, die voortsloop als
'n oornanx'jlienhoofdimanop het oorlogspad-,
ademde wat vrijer. Weldra waarschuwde hij
mr. Travers, dat zij het tooneel, waar de op
voering van het drama plaats zou hebben,
genaderd waren en eenige minuten later
stonden de twee avonturiers voor een kleine
heiberg ©enigszins van den weg afgelegen.
Alles gesloten en mrs. Waters te bed, G<
zegene haur! fluisterde de bootsman, na het
huls zorgvuldig te hebben omgewandeld
Hoe voel jij je? vroeg hij daarop aan mr.
Travers.
Uitstekend, zei deze held. Ik voel me net
of Ik ira'n hoele leven 'n inbreker geweest
ben. En jij.
Zenuwachtig, zei mr. Benn, stilhoudende
onder een klein venster aan de achterzijde
van de herberg. Hier— dat is het bedoelde.
Mr. Travers deed 'n paar passen terug en
zag naar hlet huis op. Alles was rustig. Benige
oogenblikken luisterde hjj scherp en ant
woordde toen den (bootsman.
Goeden dag, maat, zei hij en heesch zich
over het kozijn naar binnen. Dood of over
winning.
De bootsman fluisterde wat terug en stopte
hem eenige goudstukken in de hand. Gebruik
je tijd goed, zei bij. En is geen haast bij.
Kalm aan maar, mompelde hij verder. Ik ver
lang er op los te trekken. Verschrik haar
maar flink, maar niet te erg, hoor! Ais ze
schreeuwt, vlieg ik er op in!
Mr. Travers gleed het huls binnen en stak
toen zijn martiaal hoofd door het venster.
Zou ze niet kunnen denken, dat het een mop
is, als je zoo precies bij de hand bent,
vroeg hij.
Nee, vast niet, zei de bootsman. Het is mijn
getrouw hart, dat de wacht houdt over haar,
mijn .geliefde, lederen nacht. Zij zal niet be
ter weten....
Mr. Travers grinnikte, trok z'n schoenen
uit en gaf deze aan den bootsmanZe be
hoeft ime niet te hooren, voor ik boven -ben,
zei hjj. Leg ze buiten op *n plaatsje, waar ik
ze dadelijk mee kan pikken als ik den aftocht
blaas.
Oarré Martin 7.006 fr. iienai<v-anoe
87.120 fr. Porte St. Martin i5.900 fr.
Vaudeville 14.800 fr. Ambigu 51.178 fr.
Trianon 64.177 fr. Gymnaso 10.000 fr.
Foilies Bergères 18.460 fr. Olymphia
12.600 fr., eto
En dat zijn nog maar d© zeer voor
naamste!.
HABBELUURTJE OVER. MODE.
„Un Ensemble".
In een van mijn vorige babbelpraatjes heb
ik er al eens terloops op gewezen: Naast de
vele mooie, chique, handige en voor alles
practische kleedingstukken, verdient in onze
aandacht ook voorzeker een plaats de .En
semble"!
Want niet alleen de vroeger beschreven
Cape, die door te zijn 'gevoerd met dezelfde
zijde van het japon-jak.... die door te zijn
gemaakt van dezelfde stof als de japon-rok
als 't ware 'n ensemble vormt met de
japon in den zin van "n geheel Maar ook
en met voorliefdJe zelfs noemt de Pari-
sienne ,JJn Ensemble" dat toilet, dat met
een of twee onderdeelen een algeheel© wijzi
ging eni verandering ondergaat!
Want in dit opzicht worden er .tegenwoor
dig ware wonderen verricht 1
Door 'n paar slippen door *n pehcrien-
tje door losse mouwen door een kort
apart Jakje een groote veranderbare kraag
en verder door al dergelijke dingen ontstaat
'n wonder van veelzijdigheid1!
En dit heeft de Parisienme gedoopt met
„Uil ensemble" in de beteekenis van een
verzameling!
(Het (toilet, waarvan ik hieronder een tee-
kening geef, is één van die wonderen!
Zooals het kleedi hier wordt gezien, is het
een buitengewoon elegant wandeltoilet. Het
is absoluut „ai"
En nu begint de eerste goocheltoer:
Wilt ge nu eens geen pellerine dlragen
welnu dan maakt gij alleen de dirukknoo-
pen aan de hals los en gij zfjt pellerine-loosl
Wat er dan overblijft is een keurige robe-
manteau, waarover ik u eok reeds schreef!
De bootsman' -gehoorzaamde en mr. Travers,
die nu juist niet was uitgerust met solied ge
stopte sokken, huiverde, als hij voorzichtig
over den steenen vloer rtoop. Daarna, vol
gende de instructies van mr. Benn, klom hij
zoo zacht mogelijk de trap op. 'De mogelijk
heid dat hij kon struikelen,, maakte de klim
partij voor don amateur-inbreker niet gemak
kelijker. Het scheelde zelfs *n beetje of hij
had 'n tuimeling gemaakt, maar mr. Travers
wist zich op de been te hooiden. Hij bleef
staan en luisterde, maar toen alles rustig
bleef, klauterde hij- verder,, tot hjj aan een
trapportaal kwam» Voor een deur hield hij
stil en ondanks zijn opschepperij tegen den
bootsman klopte rijn hart sneller dan ge
woonlijk.
Hij duwde de de-ur open, langzaam en voor
zichtig.... schrikkend toen rij kraakte....
Toen er echter niets gebeurde, düiwde hij
de deur verder open en kwam in een kleine
slaapkamer» zooals hij bespeurde aan het
schaduwbeeld van een lampetkan op het ven
ster. Hij luisterde naar het geluid van een
ademhaling, maar hoorde niets.
'n Stille slaper, overwoog onr. Travers, of
misschien' is de kamer leeg.Een van bei
den maar het verwondert me.
Het geluid van een deur, die geopend werd,
deed hem verstijven van schrik.Hij Btond
onbeweeglijk stil.... nauwelijks ademha
lend. en luisterde scherpEen licht
scheen op het portaal en glurende door de
deuropening zag hij een vrouw langs de cor
ridor naderen. Het was een jonger en knap
per uitziende vrouw, dan hij verwacht had te
zien. In de een© hand hield zij een met bran
dende kaars voorziene kandelaar in d© hoogte
en in de andere hand droeg zij een dubbel
loops geweer. Snel verdween mr. Travers in
de kamer en slipte, toen 'het licht nader kwam,
in een groote pottekast, staande naast den
baard.
CWordt vervolgd).
