OUD ROEST
ïïWAïSSJ.rI#n
Want deze peller Ine ls met knoopjes ge
woon onder de groote, doorgezakte traag
op de japon gehecht. Eronder zitten lange
mouwen en wanneer de pellerine er dius ai
is, blijft er een gewone japon over met lange
mouwen en de gedrapeerd© kraag!
Dan echter ls er nog 'n tweede goocheltoer
mogelijk!
Want ook deze groote kraag is afneem
baar!
En de z.g. lange mouwen zijn losse mou
wen, die ook weer met kleine knoopjes aan
heel korte echoudenmouwtjes bevestigd' zit
ten...
Wanneer gij dus èn do kraag èn do lange
mouwen „afschroeft", blijft er een snoezig
avonds of dinerkleed over met laag uitge
sneden hals en heel korte mouwtjes...
Het hierboven gereproduceerd© model' was
vervaardigd! van donkerblauw crepella
(een zeer soepele, nieuwe zijde-stofsoort).
■Het was met zilveren tresjes en knoopjes
gegarneerd en versierd met een zilveren
gordel om de heupen.
Losse paneeltjes vallen van1 den schouder
tot aan den zoom, zoowel voor als achter
terwijl de ceintuur ze op de heupen tegen
dte japon vasthoudt!
Groote onbekenden!
Nu wij kort geleden min of meer verrast
geworden zijn door dien» plotselingem dood
van den koenen Zuidpool-reiziger luitenant
Shackleton, die ettelijke tochten naar het on
herbergzame Zuiden maakte; nu wij iederen
dag opnieuw worden herirtnerd aan dien an
deren onvermoeibaren pionnier der Pool
streken Dr. Fridjoff Nansen, die zich tegen
woordig met niet minder ijver en volharding
verdienstelijk maakt ten opzichte van' het
hongerende Rusland1. Nu wij pas weer zijn
opgeschrikt door het bericht van den mis
lukten Pool-vliegtocht door den dorden be
roemden Pool-ontdekker: Roald Amundsen...
Nu lijkt het niet on-interessant eens te her
inneren aan een andter, een vroeger lid van
deze heldensoort, die vermoedelijk vrij tal
rijker is, dan menig doorsnee-krantenlezer
vermoedt!
Ik bedoel den niet zeer bekend geworden,
maar daarom niett minder heldhaftlgen ont
dekkingsreiziger William Flinders, waarvan
8amuel Smiles ons in zijn werken vertelt.
WilUam Flinders zeilde ln het jaar 1801
uit van Engeland tot het maken van een her
nieuwde ontdekklngs- ©n onderzoekings
tocht naar onbekende zeeën en eilanden,
zooals Willem Barentz, Van Diemen, Jan
van Riebeek, Vasco de Gama e.a. dat voor
hem reeds hadden gedaan.
Hij was voorzien van een Fransch pas
poort, waarin trots het feit, dat Engeland
toen met Frankrijk ln oorlog was aan alle
Fransche koloniale bestuurders werd1 ver
zocht hulp en bijstand aan dezen tocht te
verleenen in naam der wetenschap!
Flinders zeilde uit en bezocht een groot
deel van Australië Van DlemensLand en
vele toen nog niet bekende eilanden.
Zijn schip de „Ivestlgator" werd
evenwel slecht, sloeg lek en moest voor ver
dere diensten worden afgekeurd.
Flinders ging als passagier met een ander
schip de .yPorpoise" naar Engeland
terug om aan de Admiraliteit aldaar verslag
te doen en een ander schip uit te rusten. Op
deze onvoorspoedige reis echter raakte de
„Porpolse" vast op een koraalrif in d© stille
Zuidzee. De moedige Flinders ibegaf zich
met een deel van de bemanning ln eeni open
boot en zette koers naar Port Jaoson. Hier
kwamen zij 11a een moeltevolleri tocht vol
wederwaardigheden behouden aan, hoewel
de afstand', dien zij haddien af te leggen, niet
minder dan zeven honderd vijftig EngeJsohe
en of meer dan twee honderd' uur gaans
ïroeg.
In Port Jaoson voorzag Flindters zich au
van een kleinen schoener „De OumberlarwF',
die niet veel gnooter was dan een gewoon
plelzlervnartuig. Met kilt sohlp k<<onde hij
m
lp
earat naar het wrak op de koraalrif terug om
met overige dfeel dor opvarenden te redden.
Daarna zette hij koens naar Engeland vol
gons het opgemaakte plan.
Terwijl hij echter meende binnenkort aan
AP110R1HMKN OVER DE KRANT EN
DEN JOURNALIST!
Gaston Calmette!
Zooels leder land en leder volk zijn eigen
aard en zijn „eigen aard-lgheden" heeft, zoo
heeft ook ieder der bestaande z.g. moderne
landen die landen, welke een op zichzelf
staande literatuur en journalistiek bezitten
in die literatuur en in die journalistiek een
eigenl kleur en karakteristiek I
Zoo staat het voor den ©enigszins scher
pen toeschouwer vast, dat die journalistiek
en het krantenkaraklter van het Duitsche
rijk hemelsbreed' verschilt van die van de
Vereenigde Staten.
En deze weer zoowel in wezen als in
techniek of in opvattingen van onderdanig
heid etc. aan het publiek van die van' En
geland of Frankrijk of den Balkan!
het einde van de ellende te wezen, was hij
nauwelijks aan het begin. Aangezien nJ. de
„Cumberland" een ellendig vaartuig was. zag
Flinders zich genoodzaakt de reis te onder
breken. Hij zette koers naar Isle de Franoe
en slaagde erin de „Cumberland in half zin
kenden toestandl op het eiland' te zetten!
Tot zijn niet geringe verbazing werd hij
nu met de geheele bemanning van zijn vaar
tuig in de gevangenis geworpen en daar op
de meest grove en harde wijze behandeld.
Zijn Fransch paspoort hielp hem geen zier!
Zijn gevangenschap viel den ontdekker
des te meer smartelijk, omdat hij begon te
vreezen, dat zijtn vryheidieberoovLng opzet
telijk geschied was en dat nu een Fransch
reiziger, Baudin dien hij ontmoet had' en,
onvoorzichtig genoeg, ©enige uitkomsten
zijner onderzoekingen medegedeeld had
eerder dan hijzelf in Europa zou aankomen
en zich de verdiensten van zijn ontdekkin
gen zou toeëigenenl
En zooals hij gevreesd had gebeurdeI
De moedwillige gevangenschap duurde zee
jaren I
En terwijl Flinders op Isle dte Franoe ge
vangen zat, zagen nieuwe Fransche zeekaar
ten het licht, waarop al de nieuwe ontdek
kingen vermeld' waren. Al de puntem, waar
aan Flinders en zijn voorgangers namen ge
geven hadden, waren van nieuwe en nu
Fransche namen voorzien.
Ten laatste toch werd' Flinders bevrijd
na zes volle jaren op het eiland te hebben
doorgebracht.
Hoewel zijn gezondheid geheel geknakt
was, begon hij opnieuw en onverdroten met
het verbeteren van zijin kaarten en het uit
werken zijner aanteekeningen. Dit deed) hij
tot den dag van zijn dood!
Hij leefde juist lang genoeg om het aller
laatste blad voor dt? pers gereed te maken en
stierf op den dag waarop zijn werk eindelijk
uitgegeven werd!
Niet alleen in wezen niet alleen in de
manier van werken of in de manier van-.
strijd voeren, maar simpel in bet uiterlijk is
de nationaliteit van een moderne krant te
herkennen.
Men behoeft volstrekt niet naar d© her
kennende Landstaal te zien om van verre
reedte te weten of hetgeen men u voorhoudt
'n Hollandsche, Duitsche, Fransche of Eu
gelsch-Amerikaansche krant is.
En1 zoo gaat het dan ten slotte ook met de
plaats, die de journalistiek en dte courant in
de verschillende landen in het openbare en
publieke staatsleven inneemt. lp de Engelsch
sprekende landen is deze plaats een gehee.
andere, dan in de Fransch of Duitsch spre
kende.
Wij denken en spreken hieibij niet over
de allerjongste tijden, nu oorlog en vredes
verdrag-agitatie eigenlijk alle kranten naar
hetzelfde doel te hoop gedreven heeft.,
HET VISCHDIEFJE.
Ze zijn er weer, die felle duikertjes naar
visch. Er is eeni tijd geweest, dat ze bijna
uitgeroeid waren. Dat kwam wel in hoofd
zaak hierdoor, dat dte dames de veeren van
het vischdiefje als een onontbeerlijke hoed-
ga mee ring beschouwden.
Er was zooveel vraag naar veefen van het
vischdiefje, dat er haast niet aan was te vol
doen.
Er werden er ontzaglijk veel weggepoefd.'
En omdat er 'zoo moeilijk ten slotte het aan
tal geschoten kon worden, moesten jer hbol
wat trucs bedacht worden om die sierlijke
vogeltjes ondter schot te krijgen.
der wreedste was wel, dat men e n
vogeltje, aan een touwtje verbonden of ook
wel een aangeschoten exemplaar in het wa
ter liet rondscharrelen, en spartelen.
Nu schijnt het, dat dte visohdiefjes en an
dere sternvogeltjes nogal nieuwsgierig van
aard zijn en van die eigenschap maakten
dan ook de jagers gebruik om eenige van die
vogeltjes te trekken naar het rondspartelend
sterntje.
Vanuit hun piatgeboomd vogelbootje los
ten ze dan een schot tusschen de nieuwsgie
rig toegevlogen diertjes en wederom was
hun aantal met zoo veel1 verminderd.
Ware het niet, dat enkele vogelvrienden
zich met d© uitmoording hadden bemoeid,
dan zou nu de soort nagenoeg uitgestorven
zijn geweest.
Na veel moeite wist inen eindelijk een wet
uitgevaardigd te krijgen, die ook d© vogel
tjes beschermde.
Streng werd! er nu op het jagen toegezien.
Zoolang echter, door de modegril, het vo
geltje nog veel meer dan zijn schot lood
waard was, bleef men het beest vervolgen.
Gelukkig sloeg eindelijk de mode weer tot
andere mogelijke onmogelijkheden over en
niet meer bestaande vogeltje
rust en vond gelegenheid zich langzaam, 0
het bijna
meer bestaande vo
kreeg
zoo langzaam weer ite vermenigvuldigen.
En nu zien we die vlugge rakker» weer
eiken zomer bij ons.
Van verre hoont ge al html niet zoo erg
welluidend1 gckrljBch on langs do kust en
vooral graag bij oeu stroumrlèhol hebben zo
hun operatleterroln.
Een bi) uitstek, geschikt plokje schijnt
voor huil'te zijn do geweldige neer, die altijd
bi] dte ronding van jvaaphoufd Ju00recht.
De rivier de „Mlssteippi.
De hieronder volgend© cijfers kunnen
eens 'n klein denkbeeld geven omtrent de
grootste Amerikaansche Rivier.
De hoeveelheid water, welke jaarlijks door
dezen stroom de Mississipi zijn weg
naar dte zee vindt, bedraagt ruim:
14.000.000.000 kubieke Meter.
In deni loop van zoo'n zelfde jaar wordt
een hoeveelheid van meer dan 18.000.000 ku
bieke voet slib lang» den bodem tot aan den
riviermond' weggevoerd!
Deze hoeveelheid slib ln den loop der
eeuwen naar de uitmonding gebracht, in ten
est© tot een vaste en uitgestrekt© landvlakto
geworden.
Deze landvlakte dte Delta goheeteni
>evat naar schatting tegenwoordig ongeveer
400.878.472.963.000 kubieke voet alibi Vol-
Op het oogouWIk ls rondweg Iedere krant
chauvinistisch on wensoht door de scherpst
mogelijke publieke beïnvloeding hAJtr uiee-
ulng zoo mogelijk te doen zegevieren.
Maar afgezien hiervan hoeft ledter land
haar eigen eigenaardigheden betreffende
haar pers en journalistiek 1
Ten bewijze hiervan herinneren wij aan
het opzienbarend geval in Frankrijk in het
jaar 1914 waarbij de bekende journalist
enl directeur-hoofdredacteur vem het Parij-
sche blad „Le Figaro" als gevolg eener
maandenlange perscampagne tegen een zui
ver „politieken" vijand (die bekende Mi
nister Caillaux) onder het moordend lood
van d'iens wreekster het leven liet!
Zulke mogelijkheden kan' men zioh uiterst
jnoeiiijk denken in b.v. de Engelsche jour
nalistiek I
Ook niet in de (voor-oorlogsche) Duitsche.
Ook ai is, daar de eveneens berucht gewor
den zaak van den journalist Maximiiiaan
Harden van' de „Zukunft" contra Fürst von
Ëuleniburg om schijnbaar het tegendeel te
bewijzen-.
De aard der kwestie Hardien-EulenJburg
tvas reeds een geheel andere; het was om te
(jeginnen geen politieke zaak, maar een mo-
reele (of 'n im-moreele?) en de journalist
had hier niet anders gedaan dan door mid
del van zijn krant en de publiciteit rucht
baarheid' gegeven aan bestaande mistoe
standen. Op grond van' veronderstelde over
drijving nu werd1 het geval tot een publieke
en daarmede tot een sensationeel© rechts
zaak....
Heel anders was het Fransche geval, waar
van Caston Calmette het slachtoffer werd1,
Calmette maakte gebruik van zijn Invloed
en van de middelen welke hem ln den vorm
van zijn bekende en- invloedrijke krant
Daar raken, blijkbaar de visschen een
oogehblik, door de tegen elkaar 'botsende
zeestroom ingen, de kluts kwijt, want ook
altijd haast is daar een felle achtervolging
der visschen door bruinvisschen, die vaak
met een geweldigen klap van hun horizon
talen staart hoog boven het zeevlak uit
schieten om hun prooi intenser te'vervolgen.
En ook juist op die plek toeven krijschend
nu de vischdiefjes.
Snel jachten ze op een vijftal meters hoogte
boven de zee, den kop gebogen, loerend' met
hun felle oogen diep in het water.
Plotseling staan ze stil in de lucht, z©
klepperen met hun wieken dan, vouwen die
vlak langs hun lichaam en laten zich, blik
semsnel, rechtstandig naar omlaag schieten
en plonsen onder water.
Een, moment er na 'zijn ze weer boven,
schuddten zich even het water uit de veeren
en jachten al weer verder over zee om even
daarna hetzelfde spelleitje te herhalen.
Dat stilstaan in de lucht en het snel be
wegen der vleugels alvorens naar omlaag te
schieten, wordt eigenaardig „bidden" ge
noemd.
Het is de moeite waard', die sierlijke snelle
vogeltjes in hun drukke doening gade te
slaan.
Daartoe hebt ge alle gelegenheid! langs
onzen zeedijk.
Als 't nog een weinig later in den tijd' is,
zoo omstreeks Juni, zult ge het vaak zien,
dat het pas ondergedompeld© vischdiefje
met een vischje in den bek weer boven komt
en daarmee snel wegvliegt.
Dan is dat buit voor moeder de vrouw, <ïie
ergens, langs de wijde oneindigheden der
duinrijen zit te broeden of wel voor het gul
zige kroost, dat met wijd opengespalkte bek
ten op een lekkeren hap uit zee wacht.
Heerlijk is 't, dat het aantal weer toeneemt,
want hoe meer gejuich en gejodel in de lucht
en over dte zeeën, hoe liever mij dat is.
gons de berekeningen van den natuurkun
dige ZevE zijn vermoedelijk (misschien
ïeelt het 'n paar weken, maar meer ook
nletl) plus minus 14.000 jaren noodlg ge
weest om deze Delta ite tonnen!
M*n nichtje in Amerika
Wie familie heeft in Amerika en daarheen
zoo nu en dan op den verjaardag of met
(erstmis een brief schrijft doet verstan
dig zoo uitvoerig mogelijk te zttn met het
schrijven van de adressteering, 5-aat liever
11 paar duizend .hartelijke kussen" weg, dan
iet a'dre» onvolledig te schrijven en de kans
te loepen, dat het nichtje d» rest van de kus
sen ook niet ontvangt!
De hoofdzaak ls: Niet alleon te schrijven
den naam van de(n) geadrcHseertle, den
naam van dte stad en de wolbekende lettere
U. 8. A. Maar vooral dteu naam van de
Staat, waarin de bewuste ptud of streek ge-
ogen ls.
In Holland behoeft dat zoo niet, wanlt er
la maar éón Heldert.
Maar het zal leder lezer duidelijk worde»,
dat het ln Amerika volstrekt geen overtel
llgheid! ls, wanneer men goed onthoud!, dot
do Ver. State» Twaalf steden Balt lino»
htwjft. Zoo hoeft het niet minder (tan1 Der
tig plaatsen Washington; 18 Uroaklyti; 1
Buffelo; 16 Charleston; 4 Ghleago; 8 Gin
oliMtij 10 develand; 19 OoluffibttiH 25 I )ay-
ten; 6 D«4rolt; 16 l*>ueJleei 4 Ht, Louis: 14
Loulsvlüe; 12 NashvtMe; 9 St. Paul; U PhJ-
tedelphla; 8 Pltsburg.
Enzoovoort. ...I
de Figaro ton dienste stonden 0111 een
ongevraagd gevocht te beginnen mot den
minister van Fluautlftu Caillaux ln hot poll
tlwke strijdperk I
Niets dwong hein daartoe en hij wist ook
mg n
terdege wat li Ij deed'!
"«dij
Kritiek!
Kunstschilder (tot ©en heer wiens portret
hfj voltooid heeft). En mag ik u nu eens rond.
uit vragen hoe het u bevalt?.
De geschilderd©: Weet u wrat u doen
moet, meheer van Smerum, u moet van dit
portret liever 'in landschap maken.
Een gedroogde tong!
Twee vrienden ontmoetten elkaar op een
heeten zomerdag.
Heb jij niet 't ©en of ander bij je Sa-
10.1161?
Jawel zegt Samuel ik heb een
fleedh Hongaarsche wijn bij me enl wat
(heb jij?.
Ik heb een gedroogde tong.
Goed zullen we dan onze voorraad
gelijk doelen?
Prachtig!
Samuel opende de flesch en beiden dron
ken ze van de heerlijke Hongaarsche wijn.
Toen zei Samuel:
En nou, Herman kom nou op met
je gedroogde tong.
Ik?.Maar beste kerel 'hoe heb ik
je?.Denk je nu werkelijk dat ik nog 'n
gedroogde tong heb, als ik van zulke heer
lijke wijn gedronken heb?.
Te goedkoop!
Een dame komt in een muziekwinkel om
voor haar dochter een muzieknummer te
koopen. Het mag nogal moeilijk zijn
zegt ze want mijn dochter speelt nogal
zware stukken.
De handelaar toont haar een nummer.
Zestig oent, damell.
O maar dat zal Net wel te gemak
kei ijk wezen, want haar vorige, stuk kostte
al 1,26,—.
Zoover was hQ al!
De oommies W. W. heeft reeds eenige
maanden voorschot op zijn traktement. Op
zekeren dag, midden' in Augustus, komt W.
W. 'n kwartier te laat op kantoor en veront
schuldigt zioh bij den chef, wegens de groote
hitte, die hem het vlug loopen belette.
Maar hoe kan jij nou klagen over de
ïitte zegt de chef jij bent al in 't
laatst van November?.
Oplossingen der vorige raadsels:
L Vlechten.
liniaal
Eduard
cacao
hoed
ton
el
n
IL pond hond wond mond.
Goede oplossingen van beide raadsels
ontvangen van:
F. en M. B.; W. M. B.; T. B.; F. D.; M. D.;
D.; P. D.;A. D.; H. E.; M. en T. E.: A.
en H. F.: A. F.s M. 8. de G.; H. de G.; A. de
G.; W. Gd O. de H.; M. de H.: de J.; H.
v. d, K.; H. J. v. d. K.: A. on W. K.; L. K.;
O. en B. K.; T. d» L.; M.; O. J. v. M.; K.
v. d M.; M. O.; 8. P.; F. G. v. P.; F. G. A.
O. R.; H. R.I J. de 8.; A. v. 8.; G. J. 8.; M. 8.;
J. D. 8.; F. J. en M. 8.; 8. T.; A. en J. de V.;
11. v. Z.; K. A. Z.; A. Z.; 8. J. v. Z.
De noodzakelijkheid' zooals bij Harden
was er niet; alleen de mogelijkheid was
er! Het is nu eenmaal verboden om iemant
'n schurk te noemen. Maar het is niet ver-
foodten om iemand 'n „politieke" schurk te
noemen!
En dit deed- Calmette, aangelokt door de
schoon© gelegenheid in zijn orgaan I
Daartoe voert nu eenmaal gemakkelijk de
journalistiek in onzen zonderlingen tijd
wanneer men zich zelf niet beheerschen
kan.Dat is naak dte geweldige voor
deden en groote eigenschappen nu een
van de gevaarlijke fouten van een kramt!
Want tenslotte is 'n krant 'n dood' ding,
dat in helt leven gebracht en gehouden
wordt door..., menachen!
En menschen zijn en blijven altijd,
menachen.
En wanneer dan die menschen heftig zijn
en temperamentvol en wonen in een lam
waar opbruisdhend temperament ©en zeer
voorkomende eigenschap is.
Er wanneer dan dat breideloos uitleven
van het temperament 'n soort publieke ver
makelijkheid wordt waarbij de durvende
strijders (in dit geval strijdlustig© journa
listen) dan worden aangehitst en beklapt in
de publieke arena....
Dan is het einde soms 'n onverwacht revó
verschot in de werkkamer van een hoofd
redacteur!
Toch noemde ieder Calmette ©en hoogs
bekwaam journalist en uiterst knap man
Zijn journalistieke carrière was voorspoe
dig en schitterend!
1.
Nieuwe raadsel*.
"b
Op de zigzag krulajealijti moet d*<
naam van oen grimt lastdier ko
aten. Op de le rJJ oen Jongen»
naam: op de He rij een ander
woord voor aartllgln»ld; op do Ik»
do naam van een Uloent; op do -te
oei» hoofddeksel vtwi ridders; op
de 6© een deel van een vagen: op
<k» (k> leta waanloor ons Unod
vloeit; op de 7e een sure vloei»
Stof; op de 80 hot tonoiiovurgi-
stolde van fijn; op de 9e de naam van *>en
HIJ werd) geboren ln 1868 te Moutpclller
als zoon van oen eenvoudig staatstunibtenaai-
un bezocht verschillend© middelbare on hou
Kuro scholen te Brost, Bordeaux, ülonnout-
it-rruud on Parijs.
Te Parijs bezocht hy bovendien dte univer
siteit en eindigde diuar zijn rechtsstudiën.
Na een korte loopbaan als advocaat werd hi,
edhter journalist en verbond zich aan he
realistisch Parijsche blad „Le Figaro".
Hij begon zijn loopbaan aan dieze couran
heel eenvoudig: Als secretaris van Philippe
Gille, den Chef-Redacteur van d© rubriek
„Gemengde Berichten".
Al spoedig echter werd Calmette er zelf
redacteur van daarna eerste redacteur en
tenslotte bij den doodi van GiMe, Chef dezer
afdeeling.
I11 deze functie nu leverde hij vooral schit
terende bewijzen van zijn werkvermogen on
het gebied van de groote reportage. Als jour
nalist was hij begaafd met de goede eigen
schap steeds 'belang te stellen in alle belan
wekkende nieuwigheden en steeds op
hoogte te zijn van alle kwesties.
Zoodoende was hij in staat groote en in
gewikkelde gevallen in zijn' rubrieken te be
handelen. Wat hij schreef werd zeer gaarne
gelezen en zijn uitgebreide, raak en glas
helder geschreven reportage-artikelen brach-
*1,,^ waardeering en vertrouwen van het
publiek en van zijn chefs.
Toen dan ook dte poet van secretarie der
'todactie eens vacant kwam, zag Caston r.»
raette zich in deze zeer verantwoordelijke
positie geplaatst worden.
Insect; op de 10e een kleedingstuk.
II. Zoek het tegenovergestelde van:
vlijtig lui klein onedel arm.
De beginletters van de woorden, die ge
verkrijgt moeten den naam vormen van een
verscheurend dier.
HET ROODE HAARLINT.
Martha had een heeie boel dingen, nood 1a
Ze moest een, nieuw vlek gom hebben, een
rood en een blauw potlood om kaartjes te
teekenen, een liniaal en nieuwe pennen. Nu
had' ze twee kwartjes gekregen en daarmee
kon ze dus al een heel eind komen. Maar
Martha was jammer genoeg een klein
jjdel ding. Ze stapte met haar geld naar de
groote dorpswinkel', waar van' alles te koop
was. Daar zag ze al gauw een plank 'met
potlooden, penhouders en ineer van die din
gen, Maar op een plank daar boven stonden
rollen lint en Martha dacht: „O, wat zou dat
breed© rood© lint mooi staan". De winkelier
vroeg wat ze wenschte en zonder verder na
te denken vroeg Martha een haarlint van
dat roode. Het lint kostte juist twee kwartjes,
zioodat Martha niets over hield om nog an
dere dingen te koopen, maar ze was toch blij
met haar mooie lint. Ja, zóó blij1 en ook zóó
ijdel, dat ze niet eens kon wachten tot ze
thuis was om het lint te paseen. Aan een stfl
gedeelte van den weg gekomen, ging ze in
het gras zitten. Ze kamde beur haar en
strikte er het roode lint in. Ze was er net
mee klaar, toen ze een geluidje naast zich
hoorde en opkijkend© zag ze een klein krom
oud vrouwtje staan.
„Hou je van linten, mooi, lief meisje?"
vroeg het kromme vrouwtje vriendelijk.
Martha knikte. „Dan hou Je zeker ook wel
van kant en bont en zijden jurken en parels.
Wat zou een zachtgroene zijden jurk met
parels bestikt je beeldig staan!"
Martha's oogen glinsterden.
„Ja, ik hou van alle mooie dingen^zei ze:
.meer dan van Iets anders".
„Dan moest je maar met mij mee gaan,"
zei de oude vrouw weer: „want lk wedt kas
ten vol mooie japonnen en kanten en fijne
'ïoeden en bont en parels en diamanten,
alles zoo mooi, of het voor een prinses was."
Dadelijk gaf Martha het vrouwtje een
hand. Na een poosje gingen ze samen eén
jroot donker bosch in. Hoe verder ze liepen,
10e donkerder het werd', maar Martiia was
zóó ijdel, dat ze aan niets anders dacht dan
aan de mooie kleeren, die ze zou mogen
■agen.
Eindelijk kwamen ze dan een groot kasteel
Ze gingen door een booge deur binnen en
door lange gangen, tot ze b]j een heel groote
slaapkamer kwamen met rondom kasten, die
gevuld was met mooie dingen, Juist ais de
ude vrouw verteld had. Martha zocht een
prachtige jurk uit en ze bond zooveel linten
n het naar, dat het er uitzag of ze er krui
en in had gezet voor den nacht.
„Dank u wel, vrouwtje", zei «e toen, maar
nu ga lk naar huls terug.
Jo nee," antwoordde het vrouwtje: „Je
ïebt gezegd, dat je meer van mooie dingen
ïleld dan van Iets anders. Nu krijg je ook
alle mooie dingen. Kjjk eens, hier is een
rlamanten kroon."
Martha had liever een boterham gehad,
want het was al lang over etenstijd en ze
ïad honger. En' de diamanten kroon was
wel prachtig, maar erg zwaar.
„Mag lk aan alstublieft tegen bedtijd naar
ïuia?" vroeg Martha waer: „Ik moet altijd
acht uur naar bed"
„Je kunt hier naar bed gaan. Hier is een
nachtjapon met edelsteenen versierd." Mar
tha trok haar aan. Het atond snoezig, maar
wat waren dis edelsteenen s^heri1- t°on
Martha trachtte te gaan liggen, deden de
liaarllnten zoo'n pijn.
..Het is toch niet erg prettig, zoo mooi te
ilju", dacht Martha: ,Jk wou, dat Ik maar
weer thuis waa ln mijn oude schooljurk."
1 lot waa heel stil ia bet kasteel. De oude
vrouw sliep voor de deur van de alaapkamor.
Murtha slipte zachtjes uit bed. trok de nacht-
apon uit en maakte alle haarlinten loa, zelfs
mar eigen roode. Tooit stapte se heel /acht
i n voorzichtig door het raam naar bulten.
Eerst sloop ze een eindje op haar teonon.
iiuuir daarna zetten ze liet op <wn loopen do<»'
iet groote donkere bosch. Zoo nu eu dan
keek ze eens om of ze de oud» vrouw niet
zag, Eén keer struikelde ze eu vlei. Ze hoor-
le »en getinkel most zich op dun grond on
zag..,, haar twee kwartjes. Toen ze op-
stond zag ze, dat z« op den weg was naar don
itorpwlnkel, Ze begreep er niets van on
voelde eens naar het haarlint, Imt was haar
oud» bruine lint. „HeerlUk", juichte »e 011
ze hold» maar don winkel e» kocht, wat
noodlg had voor «obool. Naar da haarlinten
durfde se niet eens meer te kijken uit aitgsi
voor de nachtjapon mat edelsteenen eu de
diamanten kroon.
werd vijf en vijftig Jaar en bracht bijna der
tig Jaren op de rodaoUo-bureaux van de
„Figaro" door....
'loen op een oogenbllk nam Oelmetto
die persoonlijk tot de Bonapartlsohe partij
behoorde, en die geweldig vijandig stoma
tegenover het politieke werk en de inzichten
Caillaux zijn krant als wapen ln de hand
om zijn tegenstander als het ware in het oog
ten onder toezien van bet geheele Parijsche
publiek af te ranselen
En het eind) van alles was een schot uit
de revolver van Madaime Caillaux, 'b mor
gens om tien uur in zijn eigen kabinet!
/kis bewijs van dte echte en exquise Fran
sche hoffelijkheid, welke Calmette niettegen
staande zijn politieke haat 'bezat, düene het
volgende:
>p bet oogenbllk dat de vrouw van mlnie-
ter Caillaux zich bij dien directeur van de
„F igaro aan diens bureau ln dte rue Drouot
liet aandienen, was deze in gesprek met den
iR^keuden romanschrijver Paul Bourget.
Deze schrok bij het hooren van den naam
der 'bezoekster en hield zijn vriend' Ï>H den
arm terug zeggende: „Hi t is Madame CaiJ-
X Ttr^111 'laar tooh niet binnenlaten?"
K natuurlijk!" antwoordde deze
en wilde volstrekt geen blijk van vooroor-
nTul ^ea duwd© zijn vriend beleefd,
£^,rJ?5 opzij, terwijl hij diens waer-
«oouwinjfon in den wind sloeg.
nrwSlirf^ en met mn diepe buiging
oogenbllk trof hem den
Xtatv&l"WemnW ïwlwr8e°
Mme. Corry.
B.
Robinson.
Dr. Brertsa.
