OUD ROEST
BABBELUURTJE OVER MODE.
Het „Spelden-Toilef.
Do kunst, gaat ver en de concurrentie is
een krachtige zweep 1 De mode zoekt haar
vertier telkens weer in vormveranderingen,
maar toch blijkt nu en dan deze stimulans
niet voldoende.Er moet eens wat nieuws
gezocht en geprobeerd!
Zoo redeneeren! de toon-aangevende mode
instituten in de hoofdsteden der wereld!
En ze probeeren wat nieuws!
Zoo verscheen op het tooneel van „Das
Kleines Theater" Unter den Linden te
Berlijn, gedurende eenige weken achtereen
'n bonte verzameling lappen fluweel.
zUde, tulle, kant, brocaat 'n gedistingeerd
heerttje) 'n gezelschap ongekloode, of
eigenlijk: nog niet voldoende gekleede da
mes -r- on 'n speldenkussen.
De heer was Ladislaus Ozettel,
geëmployeerde van hot huls Poiret, modo-
aoaÜemle to Parijs! Het was 'n kleine, over-
bewoog'lijke hoogst chique man haast 'n
pop Jn zijden kuitbroek, gespschoenen en
zwartzijden, geborduurde schoot/blouse. Hij
droog rjngon en armbanden wus ge-
«ohnunkt eni gefriseerd eni kwijnen gra
cieus.
De vrouwen waren elegante figuren en
alleen onderscheiden' in bun type van blon
de, bruine, zwarte.roodel Ze waren voor
deze feestelijke medewerking allen „en des
sous" Juister gezegd: „en pantalon" (en
wat voor een! Hoogst exquise lingeries,
volgens het programma voor reclamedoel
einden Uoor een Berlijnaohe Firma afge
staan).
Het speldenkussen! was een sierlijk kus
sen met zwartkop-spelden.
En deze heer nu stelde zioh niet tevreden
met bet vortoonen van modeplaten of tnode-
poppen of zelfs gekleede mannequins. 1 lij
ging op gezag van het Huls Poiret
verder en klwxido voor onze oogen oen.
twee, dije, zes, tlep vrouwen ln de meest
moderne en schitterend» toiletten.
Telkens opnieuw versoheen voor hem 'n
volgend» elegante figuur kant en klaar
om uit te gifnn, maar alleen nog wachtend
«P het „toiht".
De volgende dame stapte voor het voet
licht en onderging opnieuw de behandeling
en werd in nog minder dan drie minuten 'n
geheel ander figuur!
En LadMaus Czettel gebruikte geen Sin-
gers Trapnaaimachine, liet zijn dames-clien-
ten niet zevenmaal terug komen om te pas
sen eru verknipte niemendal.
Niets anders had hij tót zijn beschikking
dan een uiterst minzaam glimlachje en drie
of vier zwartkop-spelden.
Ten lange leste allemaal fatsoenlijk aan
gekleed, ging de processie van door middel
van spelden gelollotteerde dames ln een
omwandeling door de zaal.
Aldus was het reclameanufje van het huis
Poiret te Parijs!
En uit de overdadige voorraad lappen
koos dan de zwart-zjjden pop-man "n stuk
brocaat, 'n reep fluweel, 'n kralensnoer en
'n kunstveer. Met één greep lag de hoofdlap
om de borst gespannen, van achteren vast
gespeld op zijde gedrapeerd.
En een* beeldig avondtoilet groeide voor
ons.
Om het eenvoudige kapsel werd 'n slip
zijde geslingerd 'n paar prachtige struis-
veeren in het haar aangebracht n groote
bloem boven op de drapeering van de rok
geknepen 'n snoer gitkralen om den hals
geworpen.*n wpaier in de hand gelegd"
In minder dan drie minuten was mevrouw
is de puntjes.
BERLIJNSCHE MERKWAARDIGHEDEN.
Er zijn vele en velerlei merkwaardighe
den ln Berlijn voor den nuchteren toe
schouwer.
Om te beginnen is het voor den niet in
gewijden 'n hoele toer om op de hoogte te
komen van de manier waarop en de juiste
plaats waar je Iets te eten of te drinken
kunt krijgen.
Je komt. b.v. voorbij 'n smakelijk (I) uit
ziende etalage, waar gebak en wljjiflessohen
en allerhande dingen togen Je lachen.
Je denkt: hier gu Ik 'n broodje met kans
eten of zoo iets.
Maar dat gaat niet, want Je bent ln 'n
Kondito rel eni het eenlge wat Je hier
kunt eten is.koekl
Daarna toch nog hongerig, trots de
koek ile Je *n winkel waar achter de rui
ten stapels aangesneden worst, kaas, en
vleesohaltikkon,
,Hlor neont ik wat voor de boterham mee
--deuk Je en als Je binnenkomt slaan er
niets anders dan wit gedekte tafeltjes en
het zaaltje is overvol van mensohon, die
dampende soep, aardappelen en biefstuk
eten,
Mahlzeltzegt *n kellner als Je bin
nenkomt. lloll otter dunkelï.
Ji) kijkt hem verbaasd aan, verstout hem
wel, maar begrijpt hein niet! .„Eet sma
kelijk!.... zegt thU gebruikt u licht of
donker bier?
Dan ben Je in het echte eetrestourant
Want bier is de hoofdzaak. Als Je binnen'
stapt en je zegt nleit: Heil! of Dunkell, dan
antrouwend na.
reohtstreeksche vraag
(kijkt de kellner je wantrouwend na En als
Je tenslotte op zijn
drinkt*'
Het ideaal van het meisje In Berlijn I
Wanneer Lisette van de school gekomen
En eindelijk vijftien jaren is geweest,
Dan zoekt ze ongevraagd de „Tanzpalaste"
En hunkert naar 't zwoele Dlele*>feeöt....
Dan sluipt ze naar de stille zolderkamer,
Doet overrok en bloesje blozend uit.
En heel voorzichtig eerst, maar langzaam
[doller
Springt ze voorover.... en weer achteruit!
En veertien dagen later heet Lisette
Op het Palast-affiche „Lola Manet"....
TanziKunstHerln en tuimelt in de rondte
Over de bühne in het „Nacktballett"..
Ze d raagt geen trloot of "n poef van veeren,
Alleen wat smalle linten en wat sohmlnte.
25e tart de zuchten, tranen, dreigementen....
Ze geeft zich aan de Kunst! Ze doet 't flink 1
Ze danst 'n Jaszband op koraal-motleven
En Shimmy 't op muziek van Meyerbecr!
>es morgens komt ze dronken van de Dlele
En 's avonds uitgelaten danBt ze weer.
Ze danst er met de rest voor grage oogen
Van duizend kijkers naar bun slanke leest....
Ze geeft al wat ze heeft zonder te denken
Voor zwijmlend Jaszbandspel en Foxtrott-
[fecst.,.,1
wat je drinkt" ten antwoord geeft: „Danke
kein bier.dan is hij geneigd om naar
de polizei te telefoneeren, dat zich een
hoogst verdacht persoon in de restauratie
bevindt.
En als je dan 's avonds in Kabaret „Gros
sen Wahn" „Sohall und Rauch" of „Wil
de Bühne" zit, en om den kellner een ge
noegen te doen „Ein Helles" bestelt, dan
antwoord hij lichtélij'k minachtend, „dass es
kein Bier gibt"Dan is bier te góedkoop
eni wordt je stilzwijgend uitgenoodigd om
'n fleechje wijn te drinken.
Ja 't is een vrij ingewikkeld probleem.
Het is miji eenige malen overkomen, dat
ik binnenging in 'n vrij beduidend „café"
en behalve iets te drinken iets te eten wilde
hebbentMaar dat ging nietl „Alleen
koud buffetf'.Als eenige mogelijkheid
om iets warms te krijgen, raadt de kellner
mij.heete thee met rum! Dat had hij!
Omgekeerd ben ik. op 'n morgen beland
(met het klandestiene doel van daaruit eeni
ge telefoongesprekken te voeren) in een
heel groote „Kroeg" zooals we in AmSter
dam kennen Scheltema of de Bodega en
waar Je alles drinkt wat je wil! Het was een
ruime zaak met duizenrie flesschen, groote
buffetten, tafeltjes en stoelenEn n.b,
in de „Wilhelmstrasse", de z.g. regeeringe-
straat!
Ik wilde hier 'n kopje koffie drinken.
Er waa ln het heele huis niet anders dan
....bierl
knorrig gwitoht
trijs cognac
Met voel moeite en
diepte de „baas" engena *n staar
op. HU bracht het me, bevend van onge
woonte, plonsde vol verbazing twee suiker
klontjes in *t glos «Je, eoodat "er oen
knecht en *n dweil moest komen om de
overgestroomde oognao op te betten.
Zoo rou lk kunnen doorgaan met *n reeks
ondervindingen van wat Je wel en wat Je
niet kunt krijgen ln 'n Kellner.'n café, Pro-
bierstube, 'n Restaurant, 'n Konditorei, 'n
Fruhstuckstube.
Het vere lacht een diepgaande studie. En
wanneer je komt in de hoogere regionen
van Weinzwang, Secktzwang, Palais en
Palast, Diele, Funf Uhr Tee enz., enz..
dan wordt het heelemaal verschrikkelijk!
Ik weet voor het oogenblik alleen dat ik
in de duurdere restaurants het goed
koopst» heb gegeten en dat dus de z.g.
goedkoope zaken naar terhouding duur
waren.
En ik weet ook, dat ik met het grootste
gemak 'n volledige roman zou kunnen
schrijven over de verscheidenheid van Ber-
lijnsche Bierglazen
Dat is bij nadere beschouwing verbluf
fend; Er zijn er als bloemvazen en als Hol-
landsche goudvisschenkommen op "n voet
stuk. En daartusschen zijn varianten.
Zooveel als zandkorrels van het Huisduin-
ensche strand! BRENSMA.
Dlele publieke dansvloer.
Naln, Hollander,
- Ich bln Turks.(He ben Turk),
In oen van de geïllustreerd» tijdschriften
ftg lk een plaatje waarop een gedistingeerd
eer in een <\afé> chic gekleede Jon^ damc
inspreekt. Dat komt m
HIJ zegt bemin nel Ijk:
zeg
aanspreekt! Dat komt meer voor in Tlerlijnl
.Fraulelnl.
Geen antwoord.
Nog eens: „Fraulelnl"
Nog geen antwoord.
Daarna lispelt de heer: .Mademol-
sellle?".
En de jónge dame «egt Ineens:
Bitte?....
Het Telegrainroenverkeer!
Evenals President Wlteon, tijdens zijn
veiblUf ln Europa ter gelegenheid van de
Vredesconferenties, por particuliere kabel
met Washington verbonden was, hadden
miin vrou^v en lk afgesproken elkander re-
pümatig te tolegrafeoreu .tusscben Amster-
am en Berlijn. Het kostte niet veeü Hon
derd twintig Mark voor *n guldeusbon in
Berlijn.
I>e eerste keer verzond ik een katoelhood-
achap van den volgenden inhoud:
en mljin vrouw ontving:
en als antwoord kreeg lk terug:
Met behulp van de Internationale inwoners
van ons penaten maakten we ervan:
Ik telegrafeerde terug:
Hetgeen ze bU mijn vrouw .thuis bezorgr
den als:
Niu door deze les wijzer geworden Labelde
mljii vrouw naar Berlijn:
thoatvrev e) ytdeujia.
zoodat ik nu lateoonlUk op het telegramfor
mulier vond:
En ik op mijn beurt berichtte aanstonds
achterstevoren:
Waardoor mijn vrouw te weten kwam:
Arriveer DonderdagI
Als je eenmaal weet hoe je doen moet is
het zoo moeilijk nietl
Twee Hollanders slachtoffers van de
goedkoope Marken zitten in een eerste
klas restaurant Unter den Lindten. Ze moe
ten eten en willen eten; de kellner wacht
reeds gelaten.
Maar de heeren kunnen niet al te best met
de mooie spijskaart en wat daarop staat over
weg.
Ineens leest de meest doortastende van de
twee iets, wat hem nogal verstaanbaar voor
komt. Er staat:
Ochsenbrust gepökelt (gepekeld).... Ha-
ha denkt onze man: .Gepukkelde osse-
borst.en hij bestelt vlotweg:
Aanneme.... twee oeseborste mit
prikkels I....
De Valuta!
Op een van de 'groote stations wordt bU
aankomst van den trein uit het 25uiden een
man gearresteerd, die blijkt een bagagekof
fer van te groote afmetingen ln den coupé
te hebben gehouden.
Waar kom je vandaan?.vraagt de
beambte. -
Van OostenriJkl
D^ze koffer is ,t© groot voor het bagage
net die had u moeten laten Inschrijven
voor de jbagagewagon...Wat zit erin?
Kronen, meneer zegt de Oostenrij
ker. Dat to geen koffer dat to m'n por-
temonnale.
Zeken doen!
In Berlijn doet men natuurlijk zijn zaken
op meer moderne manier dan in den Beeim-
•ter. De lezer oordeele:
In een van de „hoohfelnote" Welnrestau-
ranta zit een heer, in echte heer in (buiten
gewoon fijne kleeron.
Er nadert "n tweede hoer. Magnifiek,
niéuw-medisch en getailleerd zomerpak, dun
•tokje, slobkousen en „ötetooo. hat';...
Bitte Verzelhuug.to deze plaat*
vrfj?
Ja, meneer!
Darf Ich vomtollen?.mijn naam to
Von Klatot.
Angenehm Nettolbecfc.
Erfreut.... MoellUk met de woningen
ln Berlijn, nietwaar?
Vreeaelljk.1 in Slechte tijd voor autooio-
bledbezlttora.
Ontzettend 1 Hebt u al .gehoord van <V
nieuwste lnlbrekeregevalleh, Herr Nettol-
Ixx'k?
Ja ja.... buitengewoon. Weet u dat
er veel meer branden plaato hebben den toet
sten tijd?
Houd op, Herr en de gemakkelijk
heid waarmee Je tegenwoordig onder 'n auto
ligt of uit tl vliegmachine valt.... Gevaar-
xe tijden...
En of, meln lieber Herr.Waa er
misachten al wm Iemand in uw familie...
eh krankzinnig.U neemt me niet kwa-
Uk?
Dam apringt Herr Vont KUetot mismoedig
Sto' mij toe, mttiheer.... lik torn ver-
ogeiiw<Kirdlger van de MmitechappU „Heen
ritus" - Inbraak-, Brand «n Levcnavarie-
2 i lb
Nlchta au machon!.,,, lacht dan Herr
Netteflbeok.,,, Tk ben vku de MaateohapntJ
„Gx»rmanla" Diefstal-, OngevalleQ-, Auto
mobiel- en Verkeeraverzekerlngl
En de Vide heeren draaien elkaar den rug
toe en toeken leder 'n ander tafeltje.
Do uttvlnders vu het papterl
Niet de Ohlneezeri zijn de uitvinders vain
de paplervervaardluling, zooals men wel eens
meent, en nog minder de Europeaftwmi.
Overigens to Berlijn een bij uitstek Inter
communale en Internationale stad. 'n We-
reldstadl In het pension, waarin ik het ge
noegen had te vertoeven, was de telefoon op
den gang tegenover mijn kamer. En aan die
telefoon heb iik op één dag hooien spreken
in hun eigen taal twee Japanners, 'n Rus
sisch edelpaar, 'n Fransche artiste, drie
Polen met verschillenden tongval, 't Duit-
sche nichtje van de hospita, 't Beiersche
dienstmeisje, 'n Deern, 'n Ameriikaansche en
uw dienstwillige dienaar met gemoedelijk
Amsterdamsoh 1
En op een dag zit ik op de lmperial van
een van de groote gele omnibussen en vraag
aan den oonducteur den weg naar een be
paald stadsgedeelte. Want het to een „lijn"
waarmede ik tot dat oogenblik niet gereden
heb.
Een jong heer biedt zich aan mU den weg
to wijzen, want hU moet in dezelfde straai
zijn als ik.
Zoo geschiedt.
En bij het uitstappen en bedankten zegt de
vriendelijke heer ineens:
61e aind Aualonder? Fraraoee?
NI en we
I Het gaheel wordt imet 10 letteTS ge
schreven en to een stad ln Groningen.
2, 9, 3 is een meelspijs.
8, 7, 5 is een boom.
4, B is een voorzetsel.
1 8 9 10 was de eerste mensch
op 1, 8, 7 to een ander woord voor echtge
noot. 4
H. Mijn geheel wordt gestookt.
Het eerste deel wordt geoa'rüken, maar niet
door een brood- ol banketbakker. Het tweede
deel wordt gegeten of gestookt.
cerLnc
Hst zijn eigenlijk da.,,, won
De/o dieren bouwen
tpo
I
n!
soms
hun
neiten vaak alorUjk gevormd uit hout-
vezeltjes, dito ze heel fijn kauwen en met 'n
soort speeksel tot een papierachtige brij
maken.
En van hen hebben vermoedelijk de Ohl-
neezen de kunst afgekeken!
De taptoe!
De Taptoe riep1 des avonds de soldaten uit
de herbergen naar hun, kwartieren. In
Duitschtand bestond heit gebruik, dat de
wachtmeesters op een vastgesteld uur in den
avond ln de gelagkamers kwam en over het
spongat der biervaten een krijtstreep trok!
Dan mochit niet meer worden getopt en de
krijgers moesten naar huis! En men noemde
dit nu de Zapfenstreich (de Tap-streep) en
de „Zap was zu" (de tap was toe)!.,
VOOR DE KINDEREN.
RAADSELS.
Oplossingen der vorige raadsels,
e
IL Stadhuis.
Goede oplossingen van belde raadsels ont
vangen van:
S. |B.; A. en G. ,(B.; G. de B.; W. M B
F. en M. B.; F. D.; M. en A. D.; A. D p D
A. F.; A. en H. F.; C. F.; C. F.; w'V- M
S. de G.; J. de G.; M. de H.; O. de H.; ii. j
HET GESCHENK VOOR DE PRINSES.
Dit verhaal to gebeurd M een ander land1,
waar een prinses woonde, die zou gaan trou-
wen. Nu was er een jongen, die haar eens
had gezien en vaak dacht hij daar nog aan1:
hij vond haar de mooiste dame, duo hq ooit
gezien had. En mu zou zij gaan trouwen.
CharleB, 200 heeito d«6 jongen, wou, dat hy
haar een huwelijksgeschenk kon sturen. Ais
ftq maaT wist wèt. Hij luisterde steeds goed
toe, wanneer vader uit de krant voorlas over
de geschenken, die de PrinBes kreeg. ,L**e
maar," zei vader eens. „Nu moet je eens hoo-
ren. Daar heeft een boetr een geit gestuurd
aan de prinses. En eenige menschen in In-
dië een aap. Kan het nog gekker?"
„O, maar", zei moeder; ,L>e PrinBes houdt
veel van- dieren."
Charles' oogen begonnen te glinsteren.
Nu wist hij wat. Ito dadelijk ging hU naar
boven, om zijn spaarpot op te zoeken. Maar
toen hij schudde, was er niets te hooren.
Charles zuchtte: nu kon hU niet eens een
goudvink koopen.
En bedroefd ging hij naar school, verdiept
ln de vraag, hoe hij zoo gauw aan geld zou
kunnen ikomen, toen hU een klein1 katje ont
moette. O, zoo'n snoezig poesje. Heelemaal
wit met blauwe oogjes. En zoo mager, arm
klein dingt 4lflll
„Poesje, poesje", zei Charles. Het katje
spon luid en wreef zoo hard langs Charles'
l>eenen, dat bU haast omviel. Cnartes gaf het
katje een paar (biscuits: ze* waren In een
ommezien verdwenen en poes miauwde om
meer. ,Jk heb niet meer, poes", zei Charles:
„en lk moet nu gauw naar school". Maar
daar stoorde poes zich ln 't geheel nlot aam.
Ze bolde met Charles moe, telkens ktogelUk
m touwend.
Charles kwam nog net op tijd op school en
dooi stevig de dour voor poes' neusje. Door
de brievenbus riep bij nog: „Toe ga naar
huls, poesje", niaar lat had h|J even goed
tegen de maan kutnwm roepen.
Voortdurend hoorde hU onder do lessen
doorgiet zwakke gemlauw vum voosje.
In bet speelkwartier kreeg hij nog een
paar koekjes om ze asm poes te'geven.
„Ziezoo dacht hij, „nu zal ze wel naar
huls gaan." En werkelijk hoorde Charles ge
durende de rest van den morgen niets inucr
van de poes.
Na sonooiltUd wae Charles het eerst hulton.
Vluar toen hU de deur opende, vond' hfj
ie poes rustig slapende in den zonneaoh|jn.
Het volgend oogenblik werd ze wekker en
net een miauw ven verzuchting sprong ze
>p Charles* schouder.
„Ze wil niet naar huis. Ze wil bfj mU bUj-
r-en", dacht Charles.
Op weg naar huis vroeg Charles san alle
wlukils en hulzen of er een katie weggoloo-
>en waa. Msar dat wsh nergens W geval en
ook wou niemand een katje hebben. Zoo zat
x>ea nog zachtjes op Charles' schouder te
spinnen, teen hij thule kwmn.
Moeder was heelemaal niet op katten ge>
steld en poes, mocht vaat niet ln hula. Maar
Charles wist wel raad. Hl) mi een lekker j
■ïoekje voor poes maken ln don hooiberg.
1 >hii luio noes daar meteen umiLzeri vangen.
Zoo gHutecht, aoo gedaan en poes waa neel
IsmMQ met het wanne moetje.. Muur hoe
mi poea melk to brengen zonder dut moedor
het merkte, want mooder zou Ixxte rijn, als
/.c morkte, dat hij oen kat had. Hoe moeet
hij »loh er uit redden?
Daar kroeg hij een goeden Invalt hU
P''ON een <le prlnn. «t n uts Ju huwoll
geschenk,
Ohartas soo gauw hU kon paar den eolder,
«UT hU oen fPOOien mand opxicht. Tpsft
•olvrwf hU op een etuk kan
„Aan de prinses, met veel kueen'eu goede
wwnsen ven Oharloe".
11 Ij deed wat houtwol in de mand eni logde
er teen poea en <te kaart in. Mot een mooi
rood lint bond hU het itekeol er op. Daarna
zoch hli Jlm den tuinjongen op en vroog
liem: „Weet Je ook waai- de Prinses woont?"
Natuurtlik", ael Jlm. „Wil Je haar dit dan
ïrengen?' vroeg Charles veer.
HU 'gaf de mand aan Jkm en zonder ant
woord af te wachten, ging hfj naar binnen.
HU was erg koud geworden ln den tuin
en ln huis kon hi) maar niet warm worden.
Toen hy eindelijk wel wann werd, voelde hij
zich veel te heet én tegen etenstijd had hU
in t geheel geen trek, zoodat moeder zei:
„Ik ben bang, dat Je kou gevat hefot" en hem
gauw Ln bed stopte. Een paar uur later was
Charles, erg ziek, aoodat de dokter nog ge
haald werd. En de volgende dagen kwam de
■dokter zelfs tweemaal per dag. Charles bad
hooge koorts: hij zei zulke grappige ding011
over zijn lieve poesje en over <te Prinses-
„U moet hem zijtn (katje laten houden",
de doktor tegen moeder. ..Maar hij heeft
geen katje. De kan geen katten verdragen'
zei moeder.
„Lief wit katje, mjjn kleine poesje", fluis
terde Charles.
Den volgenden dag riep moeder Ji® (,a
zei: ,Llm, Je moet zien, dat Je ln het dorp
een wit katje koopt. Charles praat maar
wit kat
■otl
lm, „lk heb een
n". En toen vertelde
steeito over een
„O, mevrouw," zei
katje van hem gekreg«_
hij moeder, dat Charies hem een wit katje
had gegeven voor de Prinses, maar dat bij
het niet verzonden had, omdat de Prinm'S
wel zooveel katten zou hebben als ze maar
wilde.
Jlm haalde het katje en gaf het aan moe
der. En toen Charles dien middag wakker
werd, zat het witte poesje bU hem op bed,
tfven;
haar mandje en moeder zegt, dat ze nu dol ls
op katten, tenminste op deze kat!
Nu ia Charles gelukkig beter en poes mag
ln huls blijven; vlak achter de kachel staat
Mme. Corry.
Dr. B.
Stuur wat geld - Hoe l» het thula.
taruu wuty die Hoen the tthu ia....
Honerdd kram andenvert aterduohhulp
plotsoynll vertroknek.
Honderd Mark ver tonden llutghamdater
plotaeUny vertrokken.
Zat lk naar huh$ kamen.
Iklax na ar hul oksnem.,.,
verw achtje spOedigt
Jadrednod reevtxra.
ovcreiiul:
ons
en k al
verhaal
enkhuizen
baviaan
onzin
pea
n
