Populair Bijvoegsel van de
HELDERSCHE COURANT,
van Zaterdag 8 Juli 1922.
BERLIJN.
No. 28. (AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN)
Een Indruk!
Na al de twijfelachtige genoegens, welke
schrijver deaes onderging tijdens de in No.
25 van 't Juttertje gememoreerde reis naar
Berlijn past het ook eens een' enkel ern
stig woord te wijden aan deze monsterach
tige metropool.
Hier volge een simpele poging:
Voor den onbevooroordeelde en ietwat
nuchteren bezoeker doet de nu democrati
sche en ontredderd© hoofdstad van het eer
tijds machtig© Duitsohe Rijk zonderling aan.
Het is een gruwelijke stad druk, rom
melig, overvol en lawaaiendl Bevolkt met
een leger, haast gezegd *n kudde of 'n horde
van wilde beesten van gieren, die grijpen
naar de vieze markenpapiertjes, waarvan je
zakken (en ook hun zakken) boordevol zit
ten.
Overal en onder lederen vorm is het een
verkapt grijpen en loeren naar je vuile vod
jes. Op de kantoren, in de winkels, bij de
menschen waar je inwoont.Men liegt,
men praat, men gesticuleert, men tracht over
te halen om maar te komen tot het eigen
lijke doel: Marken ontvangen l
En alle voorbehoud is wegl Niemand
schaamt zdoh de stapels leugens en valscho
beloften.
Als maar Marken geeft
Berlijn geeft don indruk van machtig in
haar gebouwen. Niet een maur tientallen
groote neen, overgroot© bouwwerken.
Voor 'n gewoon bioscooptheater zet men 'n
paleis. Voor straatafsluiting zet men een an
tiek-imitatie triumfpoort. Voor 'n park legt
men <jen urenlbreed woud aan. Voor 'n pi
laar op 'n brug zet men levensgroote brons-
standbeelden. De ti|n meter breede en 20,
60, tot 60 minuten lange straten zijn legio.
Berlijn geeft den indruk van tegenstrij
digheid. Tegenstrijdig in haar smaak vooral.
Men oordeele:
In het meest historische middelpunt, waar
samenkomen: Unter den Linden Keizer
lijk slot, Historische paleizen, Musea, Dom
kerk. Daar waar keizer Wilhelm woon
de en dagelijks passeerde met al de opperst
grooten van het rijk.daar ligt sinds Ja
ren een oude verweerde, niét hout en zeil
overkapte zolderschuit. Rn In die zolder
schuit is te zien tegen betaling van 50 pfen-
nig een.'n afgrijzelijk vergaan en we>er
bijgelapt en opgeteerd Walvischoverblijf-
sell.
Vijf minuten verder bij de kruising
Linden—Frledriohstrasse loopt een over
dekte winkelgalerij. Jn deze winkelgaleri;
vindt de verwonderde bezoeker oude, sma-
kelooze en volgens gezonde begrippen totaa
uit den tijd geraakte zaken, die op de onnoo-
zelste boerenkermis niet meer zouden wor
den geduld!
Er is daar b.v. 'n z.g. „anatomische" mu
seum d.wx 'n griezelige en vergooide,
duimen diep onder stof begraven verzame
ling van lichamen, brokkeniiohamen, anato
mische onderdeelen etc., in was. Meest van
het vrouwelijk lichaam, natuurlijk wan
het héét: Anatomlsoh mmanr hot is: ze
vende rangs pornografisch. Want zoo tus-
sohen de beelden door staan nog de van
vroeger welbekende „kijkkasten" (voor hee-
ren), waarin Je eeir geldstuk gooide en draal
de en.keek!
Behalve deze viezigheden zijn er soort-
BIssSH
HET WONDERLIJKE TOEVAL.
Sohets uit de Londensohe Criminaliteit.
Waneer iemand Gladys Lofting zou heb-
ben voorspeld, dat zij op zekeren avond In
den stoep van een haar onbekend huis zou
zitten huilen, zou zij hem of haar hartelijk
hebben uitgelachen.
En toch gebeurde het!
Op een avond wilde zij de omnibus ver
laten, die haar tot zoowat op tien minuten
afstand van haar woning gebracht had.
Toen zij afstapte stond* de bus nog niet ge-
•heel stil. Door den schok viel zij meer dan
zij sprong en struikelde.Haar lorgnet
viel af, ketste op de straatsteenenzij trapte
er op zonder het te kunnen verhinderen. De
lorgnet was in stukken.
En zoo stond Gladys Lofting, die zeer bjj-
"iende was daar op een donkeren avond,
■vijl het nog mistte bovendien, op een
onb. ,iaalden plek van haar woning in de
gro stad Londen. Als een hulpelooze
stond ze daar, bezeerd van de val en niet
in staat twee meter zonder bril voor zich
uit te zien.
Een oogenblik was zjj als venslagen met
het enkele montuur van haar lorgnet In de
hand! Toen begon ze te loopen moedig,
Ze sk.pt© op het trottoir en ging den kant
van haar woning, passeerde dwarsstraten
en bereikte eindelijk naar haar meening de
straat waarin ze woonde. Van den hoek af
begon ze te tellen, want ze wist dat ze in
het 28e huls woonde. Ze vond het 28e huis
en strompelde met 'n zucht van verlichting
de stoep op.Tot Knar verwondering
stand de huisdeur open!
Sara is zeker weer éven weggeloopen
voor 'n boodschap dacht ze en ging bin
ten.
gelijke. B.v. boekwinkels en etalagekasten,
waar men buitengewone aandacht gegeven
heeft aan het in beeld brengen van het vrou-
welichaam. Schitterend!!!
In de volgende galerij staan ojn. brieven»
kasten dat zijn inrichtingen waarin men
als eenzaam of verliefde jongeling (of dito
jongedochter) tegen, vergooding een buwe-
lijksbrief of huwelijksadvertentie kan neer
hangen. (Het lezen van deze achter de ruit
neergehangen epistels, soms met portret,
met rijmpjes en allerhande ontboezemingen
opgesmukt, geeft een1 uiterst dubieus genoe
gen).
Zoo gaat 't verder: Al maar kasten, auto
maten, etalages, stalletjes! Alles even vies
én verouderd en nu meestal in het bezit van
oorlogsinvaliden. Minstens uit den tijd van
de Batavieren en tochbuiten de ga
lerij is de machtige en historische Unter den
Linden met de Parizer Platz en de Fransche
'Ambassade en Hotel Adlon ettelijke mi
nisteries en de geheel© WKhelmstrassa
Zoo is het overal en zoo is het met alles:
De meest opvallende tegenstrijdigheden. Dat
is de allereerste indruk van Berlijn!
De inrichting van een Beriijnsche woning
is voor het oog van den in Hollandschen
kunstnijverheid en woninginrichting opgo-
voeden bezoeker.smakeloos en ouder-
wetsoh! Veel te druk met allerlei snorre-
pijperij.
Daartegenover staat, dat de grootere hui
zen en vooral de grootere en moderne kan
toren vaak zijn ingericht met een' luxe en
een breed opgezette prachtetaleering, welke
inen in Holland tevergeefs zoekt! De ruimte
alleen zou het al niet toelaten.
Ook het uiterlijk loven kenmerkt zich in
tegenstrijdigheden: Er in inderdaad een
protsig© rijkdoenerjj.Er is schrijnende
ollondo!
Berlijn heet eigenlijk uit hoofde de be
palingen van Versailles en de oorlogsresul-
taten niet meer mee te tollen in de wereid-
Eolitiek.Maar in werkelijkheid is Berlijn
et middelpunt van de Europeesche politiek 1
Genua werd in Berlijn rechtstreeks beleefd,
gemaakt.... bestuurd! In Berlijn leeft de
politiek op straat. Ruslamj en de Bolsjewis
ten zijn onuitgesproken het middelpunt van
de huidige politieke aandacht En de hoofd
stad van Bolsjewiekenland is.Berlijn!
Daar zijn de werkers en de weters. Daar
staan de voorposten van Europa. Daar dee-
lon de geheime agonlten de lakens uit, .tot
zelfs aan Berlijn!
Het Berlijnsoho straatleven is een politiek
leven. Ieder weet er „alles" van. In de bios
coop gaat 's avonds als bijnummer: 'n poli
tiek programma. De kopstukken uit het
eensgezindheid met gefluit of gejuich be-
>tLloyd George is de vriend en va-
Journal worden openlijk en in opvallende
gef
>r»e
er tegenwoordig I Litwinof, Krassin en
vooral.-... Tjintjerin krijgen een ovatie,
Maar Poincaré en Barthou worden onbarm
hartig uitgefloten!
Soms gaat er ln de kino's een uitvoerig
uitgewerkt technische film niet anders
ten doel hebbende dan te wijzen op het on
rechtmatige en vooral het onvoordeelige van
de afscheiding van Opper-Sileziö volgens do
wensohen van Frankrijk!
En onder al die bedreven leeft men maar
koorteaobtig voort. lederen dag opnieuw be
lonend met Marken binnenhalen en Mar
en uitgeven. Zich niet bekommerend om
deni dag van morgen.
Morgen?
Niemand weet iets van morgen. Nierman
denkt aan morgen, wacht op morgen o:
hoopt op morgen.
andaag!.... Vandaag marken zien te
krijgen.En dan morgen?
Nou m
morgen ze weer uitgeven!!
B.
Er was geen licht in den gang, maar zi,
wist den weg in haar eigen huis. Ze liep
recht door, maar stootte toen eensklaps te
gen een trap; ze draaide om en stootte weer.
Hierdoor word het haar duidelijk, dat ze ln
een vreemd huis moest zijn, want in haar
woning waren geen trappen.
En ten slotte begrijpende, dat ze hope
loos verdwaald was zette ze zich op de
dichts bijzijnde trap^ enjaegon te huilen.
Opeens, terwijl de verdwaalde vrouw dnnr
nog zat, trok hot geluld van een mannen
stem haar aandacht. Het was een buitenge
wone. diepe mannenstem.
ïk kan Je het geld niet geven - zeide
hij om de doodeenvoudige reden, dat ik
liet niet heb! J© moet nog wat wachten,
Wffly.
En een boog© vrouwenstem antwoordde
op nijdigen toon:
Dat heb ik nu al vaak genoeg van je
gehoord, beste jongen Nu moet ik het
geld vanavond hebben ©n als je het geld
niet geeft, ga ik morgen naar Je patroon
en dan weet je zelf wat er volgt.
Je bent 'n kleine hebberige duivelin
zei de man woedend en de vrouw antwoord
de:
En wat ben jij dan? Hoe heb je Elsy
en Violet behandeld en de andere?Weet
Je wat jij bent?.
Nou nou* kom. woer ac
man kalmeerend nu wees nu 'n verstan
dige meid! Je hebt je geld binnen 'n paar
dugou. alsCarter m if botaald hoeft!
En hou nou je mond, dan gaan we vanavond
naar 'n café-ohantant en hebben daarna
samen 'n soupeetje!.
Nee riep de vrouw met schrille stem
ik wil niet wachten.Geef wat te
drinken want dat gepraat maakt irtn keel
droog....
Er klonk gerammel van glazen inde aan
grenzende kamer en dit bracht Gladys Ix>f-
t.iiig weer tot ziohzelve:.Zij speelde on-
gemerkt voor luistervink bij andermans za-
ken!....
Toen ze dit ten.volle begreep, kreeg ze
't er benauwd van en verliet snel het hujs.
Ingezonden Mededeellng.
Hoe ouder hoe gekker!
Op Oudejaarsavond van het jaar 1879 werd
in Gillingham Shatham in Engeland
een bal gegeven uitsluitend bestemd voor
■ouderen van dagen. Er namen 69 heeren en
dames aan deeL
.Dit aantal gasten droog tezamen den res
pectabelen ouderdom 4259 jaren! De oudste
heer geboren in 1790, dus maar.89
jaar, danste gedurende den avond met een
partnar, wier geboortedag eveneens nog ver
in de voorafgaande eeuw vieL
De gemiddelde leeftijd der balgasten be
droeg 172 jaren en het merkwaardige bal
waarop slechts voor dien tijd oudorweteche
dansen gedanst werden, die nooit meer
op de toenmalige programma's voorkwamen
eindigde niet voor Nieuwjaarsmorgen met
een echt© oude Engelsche Nationaaldans.
Zoodat het nog niet heelemaal zeker is. da
de z.g. danswoede alleen van onzen moder
nen tijd is!
Trouwe Vriendschap!
De doctoren Richard Mead en John Trienc
i behoorden in het begin van den achttienden
eeuw tot de voornaamste doctoren van Lom
den. Beiden waren ook als letterkundigen
bekend.
Sedert hun jeugd waren zij bovendien
trouwe vrienden geweest en nu kwam er een
tijd waarop deze trouwe vriendschap op' een
zware proef zou worden gesteld.
Mead was een kalm, verstandig en beza
digd man en bemoeide zich alleen met zijn
wetenschap, zijn praktijk en zijn gêdiohten,
waaraan hij de handen vol had.
Triond echter waagde zich hartstochte
lijk als hij was ook op het terrein van de
politiek. En aangezien hij het tamelijk slecht
trof en in dien tijd de politiek minder lucra
tief en minder gevaarloos was, dan in onze
dagen, stortte Triend zich op een oogenblik
in het ongeluk. Hij nam n.1. deel aan een
zamenzwering ten gunste van; de verloren
Jaoobynsche zaak.
In Maart 1722 werd hij derhalve van hoog
verraad beschuldigd, gevangen genomen en
in de beruchte Tower geworpen.
De zaak liet zich uiterst gevaarlijk aan
zien on als zijn trouwe vriend Mead niet over
hom had gewaakt, zou hij hoogst waarschijn
lijk het hoofd op. het schatvat gelaten heb
ben.
Maar het verliep anders!
Sir Robert Walpoie n.L de toenmalige
machtige eerste minister en tegenstander van
Triend, kreeg omstreeks dienzelfden tijd een
zeer gevaarlijke ziekte. Er was maar een
dQkter in Londen, die specialist was in deze
ziekte en den minister kon genezen.
Dat was Dr. Mead.
Toen ze weer op het trottoir stond hoorde
zij 'n zwfcre stap naderbij komen.
Bent u 'n politie-agent? vroeg zij.
Ja juffrouw zei de man, terwijl hi;
naderbij trad.
En Gladys vertelde hem alles, behalve,
dat zil ln het vreemde huis was geweest.
Maar u bent hier in Manorstreet zei
de agent.U bent de verkeerde straat in
geslagen. Maar ik moet toch dien kant
op gaat u maar mee.
En toen zij goed en wel thuis was, huilde
Gladys opnieuw, maar nu van vreugde en
zij vergat spoedig het vreemd© avontuur van
den avond.
Maar 's morgens vroeg werd zij er weer
aan herinnerd. In de ochtendbladen stond een
alarmeerend bericht: Er was een moord
gepleegd in Manorstreet. Een vrouw de
bekende actrice Willy Onslow was daar
dood gevonden in perceel No. 46! Een even
eens bekend acteur, Herbert Grane, was op
vermoeden van bet misdrijf gearresteerd,
maar wegens het kunnen bewijzen van zijn
allibi weer op vrije voeten gelaten. Het moest
gebeurd zijn om ongeveer zeven uur 's
avonds.
En wegens het vaststaande allibi van Her-
bert Grane tastte de crimineel© politie nu in
het duister.Er was geen enkele aan
wijzing!
Gladys 1
Gladys besefte met ontroering, dat zijn zon
der het te willen hier min of meer de eenige
was,die er meer van wist. Zij was gister
avond op No. 45 Manorstreet geweest.
De man binnen had de vrouw Willy ge
noemd. Er was een begin van ruzie te
oonstateeren en geholpen door de mist, was
de man ongetwijfeld na den daad vlug.
ZJj huiverde en vroeg zich in ernst af wat
zij doen moest! Naar de politie gaan en alles
vertellen?.... En dan de wraak van den
dader afwachten?.
Zij huiverde ervoor en.zweeg!
Het was zes maanden later.
Gladys Lofting ontving een invitatie van
een oude schoolvriendin Nora Grant. Er
zou een verlovingspartij worden gevierd,
Dr. Mead werd ontboden en kwam. Hij on
derzocht den zieke nauwkeurig en verklaar
de dat hf den minister inderdaad wel zou
kunnen genezen. Zelfs zag hij kans het her
stel van dén staatsman te garandeeren.
Maar hij eischte dat ztJn vriend en collega,
die in zijn warmbloedigheid voor een staat-
vergrijp ge rangen zat eerst zou worden in
vrijheid gesteld.Anders wilde bij den
zieke minister niet eens in behandeling ne
men. Niemand kon hem een patiënt opdrin
gen!.
Sir Walpoie vond deze voorslag zoo on
gehoord en zonderling*, dat hij aanvankelijk
niet op de voorwaarden wilde ingaan, maar
Dr. Mead woedend de deur wees.
Toen na eenige dagen evenwel de ziekte
verergerde stuurde men nogmaals naar Dr.
Mead. Deze bleef echter bij zijn eisch.
Ten einde raad werd de zaak aan Kening
George voorgelegd en deze, na lang overwe
gen, begenadigde eindelijk Triend.
Hierop stelde Mead zich oogenblikkelifk
ter beschikking van den zieken minister, ge
nas hem geheel en maakte het mogelijk, dat
deze nog vele jaren aan het bewind bleef.
En Dr. Triend bemoeide zich voor de rest
van rijn lever niet meer met de politiek. Hij
werd later lijfarts van zijn aanvankelijken
tegenstander: den nieuwen Koning!
DIALOOG.
In ernst
Laten we nou 's als ernstige menschen
over de zaak spreken!
Ais wat?
Ais ernstige menschen
Kan dat?.
Dat kan.
En waarover wou je dan spreken?
Over de dingen van deni dag.
Van welken dag?
Van lederen dag.
Maar eiken dag zijn or andere dingen.
Laten we dan 'n dag kiezen.
Goed! Laten we zeggen verleden «eek.
Beat! Verleden week.Verleden
weekoh....
Niks in gebeurd?
O! ja zat.Om te beginnen: Ver
leden week zijn de Russen in Den Haag ge
komen, niet
Ja.
Best. Herinner je nou hoe de groote
kranten en alle andere groote menschen
voor één, twee jaar terug geen woorden ge
noeg hadden om de bolsjewieken uit te
schelden.J£e kenden ze heelemaal niet
Ze scholden maar.Vooreerst omdat ze
ze niet kenden en in de tweede plaats, om
dat ze ver weg.... heelemaal in Rusland
waren. Dat is gemakkelijk schelden!
Ik begrijp je.
Nietwaar?Nu zijn ze de vorige
week z.g. „officieel'1 in den Haag gearri
veerd en dezelfde journalisten, die ze heb
ben zitten' schelden, loopen nu in hun best
gekleed© jas over 't perron om de delegatie
te ontvangen en sluipen om 't Oranjehotel
als nieuwsgierige straatjongensIn de
Telegraaf zag ik van de week 'n foto van.
de slaapkamer van 'n bolsjewiek en 'n foto
van.'t twaalf uurtje-menu© vna Litwinof
en 'n foto van.den koffer van Litwi
nof.Morgen fotografeeren ze Z'n tan
denborstel én z'n manchetknoopen.
Begrijp jij 't?
Ik niet.'n Jaar geleden waren de
Bolsjewieken de grootste deugnieten et nu
buigt de Haagsche Politiecommissaris als 'n
knipmes voor diezelfde Bolsjewieken.
En 't zijn dezelfde Bolsjewieken.
Precies dezelfden.Voor mij ook.
Voor 'n jaar geleden vond ik ze even goec
als vandaag en vandaag vindt ik ze even
slecht als drie jaar geleden.Ik ken de
menschen niet.
Ja maar 't principe.
Malligheid, dat principe.Dat is 1
eeuwige principe, dat ieder geslacht onder
een anderen naam terug keert.
Bolsjewieken zijn er nog nooit ge
weest.
want Nora was kort geleden verloofd. Zi,
nam de uitnoodiging aan en toen zij eenige
dagen later aan het bekoorlijke landgoed ar
riveerde en Nora gelukgewenschf bad, be
merkte zij, dat deze bijna over niets anders
sprak, dan over haar verloofde.Zij leek
gewoon in de wolkenll
O! ik weet vooruit, Gladys riep zij
dat ik ie verschrikkelijk zal vervelen, met
zoo vaak over inijn Charles te spreken, maar
als je hem eerst zelf ziet zul je het
Een! En je zult je erover verwonderen, dat
ij verliefd is kunnen wordenjop een zoo
nietig schepseltje als ik.... Want 01
vervolgde /ij Hij is zoo groot zoo mooi,
zoo sterk gebouwd.hjj is bezitter van 'n
tige auto eni gaat voor een van de meest
onverschrokken ryders Idoor. Het is
soms werkelijk onbegrijpelijk, dat zoo
iemand verliefd kon worden op mij.
Och, waarom niet zeide Gladys.
en zij dacht aan het aardig fortuin, wat Nora
eerstdaags zou erven wanneer zij eerst 21
jaar was.
En in den namiddag kwam de gevierde
verloofde zelf.
Laat mij je dadelijk voorstellen riep
Nora, toen de auto eindelijk stil hield.
Terwijl de verloofde uitstapte en beide jonge
dames tegemoet kwam, merkte Gladys, dat
Nora westelijk niet overdreven had. Hij was
een groote, welgebouwde jongeman met een
knap gezicht en diep zwart haar.
Charles zeide Nora dit is mijn
oude schoolvriendin Gladys Lofting.en
zij qtelde voor:
Oharles Clayton.
Zeer aangenaam u te ontmoeten, me»
uffrouw zei deze, terwijl hij de hand uit
stak.Gladys reikte hem werktuigelijk
de hare.
Zij schrok hevig!.Die stem.
Een huivering voer haar opeens door de
.eden en verstrooid mompelde ze iets.
Haar vriendin zag haar met verwondering
aan:.... Scheelt je iets, Gladys?.... Ben
e niet wel?
Zij knikte zwak en stamelde: .ik .Ik
voel mij niet erg goed en wil maar liever
naar mijn kamer gaan.
De Bolsjewieken ven 'n vorig ge-
f-U: 'L wuse* alÉ- na.
Rn daarvoor dan?
De Democraten.
En.
De liberalen.
Nog meer?
Beste man nog honderd© variaties.
Ieder oogenblik nieuwe! 't is de nieuwe
zucht om 't oude uit den weg te mimen.
Tegen dat 'n nieuwe oud is is t ook weer
rijp om opgeruimd te worden. Dan komt "r
?n nieuwe strooming.papperlepapisme.
Nu en wat zou dat dan.Laat gaan.
Ik hoef 't niet te laten gaant gaat
vanzelf wol
Nou waarom je dan druk gemaakt.
Om de malligheid, die er achter steekt
Waarom verandert zoo'n dwaze journalist
zoo van kleur.Gisteren schelden en van
daag buigen?.Hij kon toch ook weten,
dat "r niks dan de eeuwige beweging ln 't
leven is?.
De eeuwige beweging van t Leven.
Natuurlijk.We draaien maar.
Om de zon.
En om onze as.
Addio
Saluut!
De Meeuwen.
De meeuwen spelen 't spél der (breede
[vluchten,
Zij deinen, door den westenwind gedragen,
Boven de zee, met (breede vleugedsLagien,
SMhouetteerend tegen grijze luchten.
Hun roep is ais van wie in. doodsangst
(zuchten,
Door 't leven wreed en al te fel geslagen;
Maar hen is 't lach: hun schérpe oogen vragen
Om prooi, zij spelen 't spel der vüeugeïl-
Ivluchten.
Zij rtfae' en dalen, door den wind gedreven,
Wiens kracht izij tarten met uitdagend
[schreeuwen,
Zij zi,jn als menschen, worstlendi met het.
[leven,
Vertrapt, verguisd1, verslaafd sinds vele
(eeuwen,
Zij ciiikTen rond en weten van geen wijken.
Tot op rij® prooi de vogel neer gaat strijiken.
J. Br.
AMSTERDAM IN BEELD.
Hieronder geven wij eenige frappeerende
staaltjes van de geestige wijze waarop de tee
kenaar G. D. Hoogendoorn van het Week
blad „De Stad Amsterdam" de verschillende
soorten van Hoofdstedelijke inwoners ziet.
't Volk!:
En me hebbe saturdagavend in de Wes
terstraat engelse bokkes gekocht me lieve
mins!As spek soo fet!.
Vervolgens de koopmansstand:
Keikereis keikereis.wat 'n kwali
teit dubbele narcisse.
- Dat betaal je in den winkel voor de stele
me lieve juffrouw!.
Hier gekomen viel zij op haar bed neer en
sloeg de handen voor 't gezioht.Die
stem, die zij gehoord had in Manorstreet No.
■45 des avonds toen zij daar op de trap
zat als 'n verdwaalde.
En deze man was nu de verloofde van
haar vriendin?.
Dien dag vertoonde Gladys zich niet meer,
maar bleef op baar kamer.
Eindelijk diep ln den nacht, toen allen
reeds lang ter ruste waren verliet zij haar
kamer voorzichtig. In de hand hield zij een
dicht gevouwen briefje, zocht de slaapkamer
van Charles Olayton en schoof het briefje
voorzichtig onder zijn deur.
Daarna ging zij in haar eigen kamer te
rug, maar kon den slaap niet vatten.
s Morgens vroeg heerschte er een onge
wone drukte en bovendien grenzelooze ver
bazing in het huis van Nora.Clayton was
urende den nacht verdwenen, zonder zijn
aastig vertrek te verklaren en zonder ook
maar in het minst een spoor achter te Iatea
Informaties aan zijn adres te Londen hiel
pen niets: Er was geen adres. Het opgege
ven adres bleek valsch en alle nasporingen
gedurende eenige dagen naar Oharles Clay
ton bleven, vruchteloos!
Er bestond geen Charles Clayton l
Maar Gladys Lofting had nu zekerheid!
Het briefje, dat zij onder de deur van
Oharles' kamer geschoven had .bevatte
slechte deze woorden:
.„Heeft Carter u al betaald? Waar
om vroeg Willy Onslow u zoo dringend
om geld in Manorstreet No. 45 op de 28e
November om half zeven?.
Twee weken later was de acteur Herbert
Crane toch in staat van beschuldiging ge
steld wegens den moord op de actrice Willy
Onslow!In Manorstreet No. 45.
Zijn aanwezigheid aldaar werd bewezen
door Gladys Lofting en bovendien zijn po
ging om onder valschen naam in het huwelijk
te treden1 met haar vriendin Nora Graait!
't Jutte rt je
