OM DE „MOOIE" KAMER...! Populair Bijvoegsel van de HELDERSCHE COURANT, van Zaterdag 2 Dec. 1922. V teK? *zr SSSA NO. 49. (AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN) MARINE-HERINNERING. Aan boord van Hr. Ms. „Schepen van Oorlog" kvi-dt natuurlijk duchtig „ge- oefeiui'! ^mpage, zoowel hoog ais laag, moet op t,«v oogenbLLk in staat zijn de diensifcu te Verrichten, die de Staat van haar kan vergen, aar voor moeten de men- schen geiraina blijven, en dus zijn de oefe ningen niet van de lucht. 'P den duur gaan al die théoriën en exercities, met het ge schut, met, gewepr, sabel en revolver knap jes vervelen; een landings-divisie oefening op een pracht-morgen in ladië, in een mooie streek, mag daarop eens eene uitzondering maken, maar over het algemeen worden die oefeningen niet bemind door het volk. Ik heb er maar één gekend, waarop de mari niers „wild" waren, waarom haast gevoch ten werd, om er aan deel te kunnen nemen, dat was op de „Gelderland", in de jaren 1900—1908, en die oefening heette onder het volk „theorie kanon bij den Secretaris"! Als U nu weet, waarde lezers, dat „Secre taris" de populaire naam aan boord is voor „Officier van Administratie", en dat het vak van dezen officier méér meebrongt dat hij en zijne paperassen dan met kanonnen, dan zult U over die oefening wel eenigszlns ver wonderd zijn.,,, maar daarom Juist zal ik trachten IJ dit geval eens uit te ieggeh. Luister dus! Waneer we met <le „Gel derland" nu eri dan te Tandjong-Prlok kwa men, dan moest gewoonlijk de voorraad le vensmiddelen wordon aangevuld en do zoo genaamde ïnagazljns-vlotuullo, zooals spok, boter, erwten, boonen, bllkkon met „ruts" on wat dies meer zij, ontvingen wij dan. uit ,,'sLands mngaziln" te Batavia. l)le maga zijnen nu zijn gelegen ln de benedon-stad, in oud-BatavIa, een eind verwijderd van de groot» verkeerswegen, eenigszlns afgezon derd en wel zóó dat eon onlngewijdo er soms lang naar mo at zoeken.en toch zijn ze reusachtig groot! Wanneer men bij de oude Koort van jacatra eon dwarsweg Inging, een outen oud-Hollandscho ophunlbrug over en eenlge honderd» meters dóórliep.... dan stond men midden In don tijd van do V.O.C., of de wel „Vereenlgdo Oost Indische Com pagnie!" Dóór lagen de reusachtige maga zijnen, met muren van een meter dikte, voor- barang den tegen tien uur ingeladen, de prauw werd verzegeld en weggezonden, wij namen afscheid van de vriendelijke en be hulpzame bewaarders, hartelijke sinjo's en van den magazijn-meester, den „Toean Koopman", zooals die nog altijd door de In landers wordt genoemd.en dan begon de pret! U moet weten dat onze Secretaris iemand was, die veel van geschiedenis hield, die veel gelezen had in het „Daghregister van het Kasteel Batavia", en die een beetje op de hoogte was van de historie van oud- Batavia. En wanneer we dan de magazijnen verlieten, dan mochten de menschen loopen zooals zij wilden, bij elkaar, hoewel niet in het gelid, en dan gingen wij eerst naar de oude Portugeeschié- of buitenkerk met al haar grafsteenen waaronder die van den Gouverneur-Generaal „Suaerdecroon" om die te bekijken, met haar oud-Holland- sohfe preekstoel en de oilde familie-wapen- borden aan de muren! Vervolgens trokken wij naar den steen van Pieter Erberveld, den landverrader, die op den weg van Jaeatra staat. Deze Erberveld was een sinjo, die in de achttiende eeuw, getracht heeft een op stand te verwekken om alle Hollanders te vermoorden, mRar die tijdig gesnapt en ter dood gebracht Is.... ap.de toenmaals ge bruikelijke en wreode manier. Ter herinne ring aan dat feit heeft men toen een steen opgericht, staande, waarboven een doodskop nooit meer bezet waren zor beslagon zien van torentje» met scbletgnton die - met ilzer beslagon poorten en deuren on grootc roestige sleu tels, van een half el lang! Magazijnen bo- vloerd met groot» vierkante plavuizen, waar het altijd vochtig en kool was on het mos njtD None plekorvlera.en dóór haalden wij 011 tegen <le mtiron zat, bewaakt door Inland se victualie 1 Den dag van te voren werd or oen prauw besteld, en op den dag zolf ging dan de .Secretaris" inot den bottelier en twaalf mariniers, onder bevel van een kor poraal, naar den wal om de victualie te ont vangen. Ddrtrop waren die menschen „wild",, d.w.z. niet op het sleepon en gjouwen met kisten en balen, maar op Hetgeen dHt daarop volgde! Wanneer eenlge dagen te vormt aan boord bekend werd <1; ei vletilBlL nl znU worden, dan werd luitenant Groen bestormd met verzoeken van de mannon van zijn dele- ehement, om mee te mogen gaan. en die zorgde er wel vqpr dat Iedereen een beurt kroeg, terwijl «y, die van „minder goed ge drag waren, onverbiddelijk werden uitge sloten i ioo zoo werkte dli ook tuig opvoe dend I' WiJ gingen dan met den trein van Prlok naar Batavia, waren om half negen In het magazijn en daar word de victualie dan In geladen fn werken dat die mariniers dan deden! het was liefhebberij! en aansporing was niet repd'g, de straaltjes zweet liepen hen langi fcst gezicht! Gewoonlijk was de w pri|kt met eon spfes or doorheen, op welken steen ln hot Hollandsch, Malplsch en Ja vaansch staat gebeiteld „Uit eene verfoële lyke nagedugtenis nan den gestraften land verrader Pieter Erberveld, zal ten eeuwigen dage niemand hier vermogen te bouwen".... hetgeen dan ook tot heden toe niet la ge schied, En als wij daar dan eenlgen tijd ge rild hadden, dan gingen kvil naar het „Ka non". Dit stuk geschut, uit den tijd van de O.-I, Compngnlo, waarvan de druif een ge sloten vuist voorstelt, ligt dicht bij de ma- gazonen, ln hot gras en daaraan is de le gende verbonden dat als het eens zal samen komen mdt oen dergelijk kanon dat ln Ban- tum moet zijn of het er ls betwijfel lk, al thans lk heb er nooit van gehoord dan zal Java vrij wezen van do Hollandsche over- heerschlngl Vefder wordt er aan toegeschre ven dat het onvruchtbare vrouwen vrucht baar maakt, als er aan on bij geofferd wordt... en dus heeft het nog al bezoek van inland- sche „dames" en zijn er altijd overblijfselen van Inlandsche offerrandon lgj te vinden. Al die geschiedenissen kende de seereta- DIALOOG. Ncluirreldo dan gaf hil uitleg aan zijn men sclien en deelde hen nog een en ander mede ris en als hij dan met zün troepje daar rond- PBHHK og van Qud-Indlë en den Oompngnletijd.en menig «preker zou dan guarne altijd zoo'n belangstellend publiek onder zijn gehoor heblienl De menschen waren een en nl apn- dacht en dankbaar voor de expllcatlel En nu weet U tevens, w.aarde lesera, wat de ma riniers verstonden'onder de benaming van „theorie-kanon van den Secretarie*.en waarom *11 daarop zoo happig waren! Want, hadden zl) dan een en ander genoten en schoot or nog een half urtje over vóór wü nuur boord moesten hetgeen gewoonlijk het geval was wel dan wiet de S-oretarla ln de benedenstad wel een behoorlijke ge legenheid, waar de warme en trapsplreeren- de nietiHonén getraceerd werden op een glas nnurte of oen ouderllagl koude llmona dat or ultBd Inging nis het eon koud koBelfleschie. bijbelwoord ln I tk deuk nan die aardigs dagen nog me nigmaal iu»t genoegen terilgt F. 8. lk bemerk dat Ik bij ongeluk een naatn genoemd heb, wat lk mij Voornam nooit te doen.maar die stéit er nu een maal en Ik beloof beterschap voor den vol genden keer! THIJS. FEUILLETON. door Or. C4 Voor J. Mossel. 4) Toen we klaar waren zei Ik het niet, maar ik wist zeker, dat lk 't aardig zou vinden uls de beroemde me weer vroeg! En hij vroeg me weer. Eu hij vroeg me nog vuuk En onderwijl hJJ' dat deed, werd het mij half onwillig nog wel, maar langzaam tóch tot 'ii bwNef, dat er Iets vreemd moot» was ln die kamer nu..,, 'k Geloofde hot niet, tnfiar 'l groeide erin. Al» de l'rof. weg wae op uVond of middag soms, dun was lk ln de kamer on snoof de geur van de Heury statlgib Ik rond met de handen ln <le zakken hil de zwarte kisten en de monsterviolenEerst ging t voorzichtig nog en weinig gedurfd, maar Hl luchtiger, vrijer.... Als hij er niet was bel.eek Ik nader de portretten, die er nu hingen ln dikke trossen op 't wlt-gcel behang. Dan bladerde lk ln de muzlek-afleverlugou mot kunrtenaarsbseltenlison, die daar op net vleugelbl"d achteloos waren achter gelaten Van 't een kwam 't andere. Vaster In de greep van de wesr (lerlngs-nleuwsglerlgheld les Ik In de swart leeren hoeken over' de groote meesters, waarvHii Ik er tevoren geen enkele gekend had. En lk leerde <le levens van de componisten, do spelers, do zangers, //mals ze georuki en gebonden op 't zwarl olim- iu tuide tafojtie t<- pronk lagen.,., Ln als 't bondag was on (Ie lieroemde Vór ver voor heel uien dag, dan speelde Ik n", tXJ ,w4H''VH" n,i-i °P den vleugel n 'hem! Want tlan ging eon grnotheids- i! heon.... Dat was wat! /j et ui \an mooi van kunst vim t t waking voelde ik.... Moest 't eigenlijk niet gen^00 kunnen leven met de kunstenaarskoppen rondom - met de kransen, met de busten en de linten?.... Zoo te kunnen tooveren op de groote viool, dut er andere meesters bij kwamen, en het prachtig vonden en mee spelen gingen?.... Muziek nikken?.... Al dieper groeide m'n zin! Als er leerlingen kwamen voortaan was ik luisterende achter de deuren. Ik begon ze te kennen, die 't mooiste speelden en luisterde zender te knikken naar de bronzig donkere melodieën, die uit de sonore cello's dreun- don..,.'Zooiets luid tk nimmer gekend. Ik voelde 'me al» 'n papagaai, die ln een kool gesloten eerst driftig en weerspaiuilg ln ver weer ls maur langzaam tot kalmte komt op de vreemde fluister- en vleistemmen..., en eindelek knippen guut met de schichtige kraaloogjes en raakt onder de bekoring van (le zoet gefloten melodie.... Een tijd vun gouden glorie bruk aan. Want op 'n dag 'n dug van harden win ter al met schitterend# zon op de sneeuw witte straten werd lk vrienden met den vermaarde I En lk mocht mee naar de stad en mee In 't groote geitouw, wuur de meester zou spelen! We gingen niet de hoofdingang, waar de gewone menschen kaartjes koohten,.,, we gingen den /U-Ingang zóndei' kaartje! En I k droeg het leeren tiilg waar de monster- viool In zatIk kwam er mee aan - luch tig, on zonder weifeling uls *n vertrouwde, uls 'n hoveling, die wereldwijs z n plaats weet ln don olmos.dor dingen. En niemand hield me legen niemand twijfelde aan het recht Van n?n aanwezigheid, mhur leder neeg naar me met eon restant vhii de onderdanig heid, waarmee men naai' den meester neeg Weer thuis speelde ik dubbel van ijver mijn wijzen op zijn vleugel, want de muziek suisde me nu in de ooren.en ik bootste ze na. Dus lk studeerde en speelde on las en was ln een woede ven weetgierigheid naar de mu- Tk heb 'n ideel Merkwaardig! Jij ook al? Wie er te genwoordig al geen ideeën heeft.En waaróver? Over voetbal I De voetbal. Juustementl Je zult toet me eens wezen, dat het zoo niet langer gaat.... Onze na tionale eer. Dan geen voetbal meer Dat gaat niet't Is 't eenig gezonde wat er nog in de samenleving bestaat. Gezond' is 't DaaromMaar 't heeft kans onge zond te worden. Toch. Beslist.Zoolang we de voetbal spe len om doelpunten gaat de rest ervan verlo ren en telt niet meer mee.Wie spreekt er nu over ons elftal?.... Omdat ze geen doelpunten gemaakt hebben! Dus de doel punten moeten eraf. En wat moet er dan bij? De elftallen moeten er ook af. Prachtig! Dan de elftal-commissie ook?.... Spreekt van zelf! 't Voetbal moet wor den beoefend zooals lezen en touwtje sprin- f en en olubwandelen en botaniseeren. eder die voetbalt moet aan een ontmoeting op Zondag kunnen deelnemen.Weg met de klassen ,en met de oompetities en het na tionale keur-elftall Maar man. Stil nou.... Alle mensohen die van voetbal houwen en d'r zijn er wel 'n hon derd of zeven in ons land die moeten op Zondag bij mekaar kommen op een groot en goed en door den Staat aangelegd terrein. Net als 'n exercltieterreln.Nietwaar als de matrozen van het wachtschip hier oefeningen op dek hebben, dan haalt de vloot/commissie er toch niet twee secties En- gelsche matrozen tegenover om „om 't mooist" te oefenen?. Nee.Nou Je 't zegt Juist! J.e begint *t te begrijpen.... Geen voetbal om 'n onnoozel punt, wat ln den regel meer geluk dan wijsheid ls! De een maakt 'n doelpunt omdat-le toevallig ln 'n modderplas uitglijdt en de ander mist daardoor soms luist de goeie schop!.Nee Voetbal om net voetoall En niet elf men sohen ballen en vijf dtiizend toekijken. Om de tien minuten 'n andere ploeg.BIJ vrije lnschrllvlng. De man 'n dubbeltje ln- leggeld en wie dan 't eerst komt wie 't eerst maalt.balt bedoel ikl De Idee. Niet slecht hé?.Dacht lk wel! En als er dan iedere Zondag. En straks komt de Zondagswet. Zorg.dan voeren we oe sabhath ln Zijn we'Zaterdags vrij.Ik meen als Je dan op Je vrijen dag 's morgens b.v. om ne gen uur toegang hebt tot s avonds etens tijd..,', Nou dan kunnen er 'n paar dui zend menschen tenminste gevoetbald heb ben..., Ik zeg: weg met de oluhs en weg met de elftallen en-weg met de klassen en jtln.Tk zpb: ballen? goed! Maar dan net als biljarten: de N. E. O. en die onz Tk «rg: voet- Als 't bord vrll ls, speel Je 'n partij en als je d'r genoeg van hebt whel Je eruit! En Is dat nou Je Idee. Da's m'n Idee. 'n Reuie Idee. Dadht lk wel nemen. Ik ga d'r patent op Gelijk bonjour. Saluut! HU kende hem nog! Frlts ls met mama ln de Artls en komt bij de ooievaars. Opeens komt er dén op hem toestappen, waarop Frits zegt: „Kijk eene, ma, de ooievaar kent my nog 1" ziek.... De aandacht voor.de rljtke klanten verslapte en werd tot een weerzin op 't laatst. Want In ntlj laaide 'n vlam die ik grooter zag, dan ze was, 'n vlam van verliefdheid op de muziek en op de kamer van den beroem den Instrumentalist en de dingen met «rootn van wonderlijk leven, die daarin waren.... Op een keer vernette ml) de vermaarde. Breed-ult zat lk achter den zwarten vleugel en preludleerde uit m'n vijf en zeventig oentB muziekboeken, toen de meester door ae half jpen gebleven schuifdeuren al ln de kamer ivas voor lk 't zien kon. Speel jij ook piano?.... vroeg hij. Zijn gezicht was ondoorgrondelijk. Ja meneer vertelde ik.... al lang! Speel dan 's wat voor me? drong hij aan loerend naar den Inhoud van mijn muziekboek. Onmachtig om weg te komen begon ik weer te spelen. Maar ln de helft van ae vier de maat hield lk bruusk op, omdat m'n zwee- tcrlge vingers van de zwarte ribbels gleden.... 'k Speel 't nog maar pas.... veront schuldigde lk en was niet in staat om op het gezicht vun den beroemde te lezen. Maar hij dwaalde door de kanier opge wekt en goedmoedig, omdat er geen les was, en praatte met me en beloofde me 'n leer meester uit z'n vrienden 'n Jonge be roemde Zoo leerde lk de muziek en vergat de win kelwaren en de klanten! Als er geen leerlin gen waren praatte de bewoner van de myste rieus gewonden kamer en leschte m'n groeiende weetgierigheid niet vertelsel» over mooie dingen. HIJ liet me begaan als er niemand was ln de atmosfeer van zonderling heden, die lk luivgzuaiu en vuug te begrijpen begon. v Zoo bleef er niet» meer In de mooie kamer, dat ml|n warme genegenheid niet woia Het werd voor m]j «I» een wereld wuur ik nieuw ln wus komen te wonon on in d'e wereld wu» een god! HIJ whh bet h]j.... de def tige met het zwarte en glimmende baardje ion de blanko huilden met den schitter ring de man, dien lk nu wist dat ik niet begrijpen kon, maar die laag had gestaan ln mijn waar deering 't IA erd als 'n paradijs, die ka mer en alles wat erin was en waartusschen ik me rustig bewoog, werd als m Ij n van ver trouwelijkheid! De vleugel werd als 'n in strument voor mij, dat ik scheen te hebben STILTE ALS BEZUINIGING. Werkt rumoer onder het werk storend? Amerika en Engeland vooral zijn de lan den, waar men Ijverig bezig is,na te gaan, op welke wijze de productie verhoogd kan worden ten voordeele van werknemer en werkgever belden. Onder de kwesties, die daarvoor bestudeerd worden, behoort wel in de eerste plaats de vraag, hoe rust en lawaai in de omgeving de productie kunnen be ïnvloeden. Het is bekend, dat studeerenden graag rust om zich heen hebben en alleen zeer krachtige figuren zijn in staat, zich zóó te verdiepen in hun werk, dat de geluiden der omgeving geen indruk meer op hen schijnen te mjjken. Wanneer zij echter 011- dertusschen toch op een tot hen gerichte vraag antwoorden, dan- is er onbewust ar beid verricht voor het hooren en onderdruk ken der opgewekte gewaarwording. Evenals studeerenden, verlangen ook anderen', die hun aandacht op een of ander voorwerp moeten concentreeren, de meest mogelijke stilte en het is zelfs van groot belang, dat bij het opzien van het werk het oog niét ge troffen wordt door grillige kleuren of vor men. Stelt men de vraag, of algemeen ingezien wordt, dat rust een eerste vereischte is voor bijna elk soort werk, dan komt men tot een ontkennend antwoord. Het groote buooos der geluidloos werkonde schrijf mn ehlnes, die door een groote firma bij duizen den in gebruik zijn genomen, bewijst eoh- ter, dat men deze vraag bevestigend mag beantwoorden Terwijl men dus vroeger van oordeel was, dat het wennen aan geluiden iets bijkom stigs was, is men tegen woordlg meer ge neigd aan te nemen, dut het moeite kost te leeren, de geluiden niet te hooren en dat na het verkrijgen dier gewoonte nog steeds energie besteed moet worden om te beletten, dat bijkomstige geluiden op den voorgrond van het bewustzijn treden. Feitelijk slijt de menschelijke machine sterker door het ver richten van dat bijkomstige werk en is het een kwestie van groot belang, té voorko men, dat dit onnutte werk gedaan behoeft te worden. Er wordt energie gespaard, waardoor de werkgever het voordeel heeft van een grootere productie en de werkne mer door zijn mindere vermoeidheid na be ëindiging der dagtaak de gelegenheid tot ontspanning boter zal kunnon gebruiken en ook moer zal'kunnen doen voor do verdere ontwikkeling van den geest. Hot Is niet boud om te beweren, dat er ook by ons bitter peinlg aandacht besteed ls aan de belangryke kwestie van het ver- niyden vau onnooaige geluiden. Vele scho len zijn er, waar men by open (en dlkwyis zelfs by gesloten) ramen voortdurend h der ondervindt van geluiden uit de buurt, waardoor het nuttig effect van het onderwijs zeer lijdt, Het eenvoudige middel van ge luiddempend plaveisel en van gelijke speel ig toegepast. Ook ln de fabrieken hécht men empena piaveiaei en van cn tijden, als de acholen vlak by elkaar gelegen wordt nog ln veel te weinig gevallen tlldoi »Un. veel te weinig aan het feit, dat de machines zoo weinig mogeiyk lawaai moeten veroor zaken. In vele gevallen zal dat uiterst moeliyk te voorkomen z|jn. zooala b.v. ln een weverij, tnaar het feit, dat inen InpluatB van de ge wone lawaaimakende schrijfmachine (mui systeem heeft kunnen vindon, waarby hel slaan van do letter tegen het papier ver- Hangen is door een even «nel werkenden, maar geen geluldgovenden druk, toont, dat ook in andere richtingen Jota gevonden zal kunnen worden. Men behoort dus Hlgeniyk te beginnen by de geluiden in hul», (Be storend zullen moe- ton werken op de huisvrouw en hare help- iters bij het vorrlohten van het onmisbare en het zoo weinig geappreoieerde huleeiyk Ingeruild voor de tweede hand» plano van vroeger! In de kaaien met de muziek en de laieken wlai lk nu don weg uls ln m'n eigen losbladige boekenstapel, waarnaar lk niet meer omzag..., lial lk zug nu ulet alleen de kunstenaara-koppen rondom maur lk koude ze.... Ou l rijtje kon lk ze noemen aan de Zondagsbezoeken», die lk al» In een vorstengunst 'n Instap in de kamer gunde ik kende de cello-meesters.... Servals Davldoff..Hugo Beuker...Popper en Grützmaoher, die vrienden waren van deh beroemde.... lk kende de violisten, die daar hingen als spelende aan den muur.... Isay - FleschHenri MarteauIk kende de zangers en zangeressen.... de mooie en bekorende vrouwenDe HaanKap- pel Reddinglus.Morello Ik wist nagenoeg alles! Ik wist, dat die daar hing, Beethoven was en die andere daar met dien baard Brahm» en die weer Nl- klscb en daar verderop.... Bülowl.... Dat whh Jaeq van Lier en dat was Norbert Halter en dat wus Joseph Hollmann.... De groep, die daar stond was het groote orkest, waarin de beroemde gespeeld had en dat ge fotografeerd was op een rel» naar Noorwe gen en ln den tuin van Edvard Grleg. En dat andere was 'n leerling-ensemble.... Hier hing 't kwartet, waarin de vermaarde mee speelde en daartegenover stond LIszt en half erachter Rubinstein, die dat wist ik de grootste vleugelspelers van de wereld warenl Ha I Ik was thuis ln die massa en ik wlBt ze allen by name! Kende lk tegenwoordig als lk er van las ln de krant als van diehtby Bauer en kende Ik niet, Lamond?..,, Kende lk uit m'n hoofd niet die twee oude grljcen LIJ elkaar en Mes- schueri en Röntgen?.... Wist lk niet zonder me te vergissen, dat deze hier met den glad den kop en den langen geltenbaard Daniël de lounge was on die andere daar Welngurtner? Waren deze hier niet HcJiumunn en lhuh, de componisten on die daar Huré en Eduard Llsler en Teresa Oaronoen nog eens op nieuw dat andere rytje Verhey en Wolff en Vlottu en Von lirucken Fook en Hutschenr ruiter?En daar in het hoekje met die breede letters erop Pablo Gatwis de wereld speler Als 'n verwaaide hoop van wereldlingen lagen en stonden en hingen de beroemden in de mooie kamer door elkaar..., bont geUjk huizen en straten zoodanig gebouwd wor den, dat geluiden zooveel mogelijk gedempt worden en dat geen storing ondervonden wordt van het dichtslaan der deuren bij de buren, van piaiiö-studies. grammophoon-lief- hebberU, enz. Doeltreffende bestrating kali liet lawaai op straat sterk verminderen, maar vooral goede regels voor het verkeer," waar door tramgebel en autogetoeter beduidend tullen verminderen. In Engeland wijdt men tegenwoordig vooral ook aandacht aan het geluidvry ma ken van de machines der vliegtuigen, om dat gebleken is, dat het enerveerende van het vliegen voor een deel toegéschreven moet worden aan de inspannig die noodig is om het ontzettende lawaai zoo weinig mo- geiyk tot het bewustzijn te doen doordrin gen. Natuurlijk zijn in het vliegeniersbe- roep reeds andere oorzaken genoeg om iemand nerveus te maken, maar dit is niet een reden om niet te trachten, één oorzaak er van weg te nemen. Dit is ook noodig in de confectiefabrieken, waar het snorren der naaimachines beschouwd moet worden als een factor, die op den physieken en psychischen toestand der naaimeisjes een zeer ongunstige werking uitoefent. Bjj gedachtenwerk ls concentratie van de voorstellingen tot een enkel punt alleen dan volkomen goed mogelijk, als ook de andere zintuigen geen sterke prikkels kunnen on dergaan. Men dient te begrijpen, dat lawaai steeds energie verelscht om de afleidende werking er van té onderdrukken, zoodat op middelen gezonnen moet worden om alle storende geluiden zooveel mogeiyk te ver mijden. BABBEL-UURTJE OVER MODE. Klnderkleedlng. .Nu ik kan het me beet voorstellen, hoor!. Er is nu al zooveel verteld van de japon nen van groote dames en moedor# en daarna vau de groote zussen! inmiddels hebben ze allemaal zoowat nieuwe jurken en 'n man tel gekregenl.Nu zal de 8- of 9-jarigo iongedochter 't toch ook langzamerhand wel billijk vinden, wanneer ook zij elndeiyk eens de lang beloofde nieuwe Jurk en de nieuwe mantel krygt, Mammie Rooft er nu al zoo vreeseiyk lang over gesproken maar ze ls 't prachtexem plaar nog steeds niet kunnen machtig wor den. En tarwyi de kleine, maar niet verlogen zus zoo dapper haar best doet zie lk ln gedachten „Broer" ook al beginnen te mop peren. Hy wil <ook 's een deftige meneer wezen! nis het zoover gekomon ls zie lk moeder benauwd lachen en veel-beteekonende gri massen maken tegen vader.... Maar vader duikt achter de krant en laat de diploma tieke oonferentle aan moedpr overL Ja jawel.... zegt moeder.... erg aardig, maar bedenken jullie wel, dat moe der muar 'n heel kleine beüre hoeft? Zie maar zelf hy ls haast leeg. En zulke Jassen en mantel» kosten vreosoiyk veel geld.vreosoiyk veell Weten Jullie dat?. Nu: dat weten de klnders natuuriyk niet Ze denken er niet aan en als ze er aan daoh- ten, zouden ze er zloh niet 't hoofd mee bre ken. Ze weten alleen maar, dat ie dol graag 'n nieuwe jaa hebben en 'n nieuwe mantel 1. En al» de jongelui ten slotte met veel mts- baar naar bed zijn, moeten moeder en vader elkander toegeven, dat het op de keper be schouwd hoog tyd wordt om de kindera 'n winterklood te geven.... De koude dagen stuau voor de deur! lk wou dut lk maar zelf wat kon ma- keu. oppert moeder. Dan moet Jo 't modeblad van de Boer koopen en 'n patroon zoeken.antwoordt vader. Wanneer het zoover gevorderd la, kom lk voor den dag en bied gratis en franoo een 1 ii .in i eon honderd kleurige bloemen ruiker,En allen kende lk uilen! Eu alles wut ei' aan vast zat kende ik! 01 —.Al eigener werd me de kamer, waar in Lk eerst te huilen gestaan had als bij eon gestorven hond. Als een lawine stortte de vreemdheid van de dingen uit de open geko men wyde wereld op my aan en begroef me.... Al wat er bulten lag vervaagde. In aen winkel werd ik een vreemdeling en onder de kornul ten van handelaars begon een andere toon te heersohen als Lk er was.Want wie kon er spreken onder de jonge artlkelenkoopers van myn gelijke over muziek als ik wie wist van kwartetspel en van cello's en van com posities? Ik. Ik kon er van spreken en lk kun ze vertellen de wondere vertelsels van ïykheid, waarvoor ze verbijsterd stonden. lk kon ze staaltjes ophalen waarvan ze niet gedroomd hadden ik kon ze beeldenrijke beschrijvingen geven van dingen, die ze van dichteby nimmer hadden gezien 1 Wie was de achterdeur van de groote concertzaal binnen gekomen en had beteuterd gestaan tuaschen een volk van spelers met violen en trompet ten, zouttls ik! Wie had de stemmen van we reldberoemde kunstenaars in z'n eigen woon kamer gehoord onder hen, die sardines en gemengd zuur verkochten?.... Dat bracht de eerste vlaag van beseffing. Want terug by den meester had ik soms spyt, dat lk over hem gesproken had en dat lk troefde m'n kornuiten met zyn naam.... En ik kastydde me zonder dat iemand er Iets van bespeurde en hiejd op over hem te spreken buiten en thuis aan de tafel ln de avonduren. Want ln gedachten keek lk ach ter me en wist dat er Iets was gebeurd Iets onzlohtbuars binnen in me, »lnd« den tyd dat de bferoemdé er was! Dus lk sprak niet meeT. Maar diep ln m'n wazen koesterde lk eon enkel ding. Dat de beroemde m'n vriend was, zonder dat Iemand 't verder weten zou. Hy - de groote speler, de Instumentallst de man, die comman deur d'Academlö was en diploma liad van de World Kxhibitlon die eere-lld was van muziekinstituten- en professeur du Oonser- vatotre. HJJ was en dat was het heiligste van myn bezittingen en behoefde geen bekend heid meer naar buitenuit hy was m'n be schermer en myn groote bekendel. (Wordt voortgezet). 't Juttertje zich bezig 1dl mei geld, kloeding, voeding 'n Idee..1 t'ljls lui werk. Men zal dienen te zorgen, dat de

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1922 | | pagina 15