OM DE „MOOIE" KAMER...!
Populair Bijvoegsel van de
HELDERSCHE COURANT,
van Zaterdag 2 Dec. 1922.
V
teK? *zr SSSA
NO. 49. (AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN)
MARINE-HERINNERING.
Aan boord van Hr. Ms. „Schepen van
Oorlog" kvi-dt natuurlijk duchtig „ge-
oefeiui'! ^mpage, zoowel hoog ais laag,
moet op t,«v oogenbLLk in staat zijn
de diensifcu te Verrichten, die de Staat van
haar kan vergen, aar voor moeten de men-
schen geiraina blijven, en dus zijn de oefe
ningen niet van de lucht. 'P den duur gaan
al die théoriën en exercities, met het ge
schut, met, gewepr, sabel en revolver knap
jes vervelen; een landings-divisie oefening
op een pracht-morgen in ladië, in een mooie
streek, mag daarop eens eene uitzondering
maken, maar over het algemeen worden die
oefeningen niet bemind door het volk. Ik
heb er maar één gekend, waarop de mari
niers „wild" waren, waarom haast gevoch
ten werd, om er aan deel te kunnen nemen,
dat was op de „Gelderland", in de jaren
1900—1908, en die oefening heette onder het
volk „theorie kanon bij den Secretaris"!
Als U nu weet, waarde lezers, dat „Secre
taris" de populaire naam aan boord is voor
„Officier van Administratie", en dat het vak
van dezen officier méér meebrongt dat hij
en zijne paperassen dan met kanonnen, dan
zult U over die oefening wel eenigszlns ver
wonderd zijn.,,, maar daarom Juist zal ik
trachten IJ dit geval eens uit te ieggeh.
Luister dus! Waneer we met <le „Gel
derland" nu eri dan te Tandjong-Prlok kwa
men, dan moest gewoonlijk de voorraad le
vensmiddelen wordon aangevuld en do zoo
genaamde ïnagazljns-vlotuullo, zooals spok,
boter, erwten, boonen, bllkkon met „ruts"
on wat dies meer zij, ontvingen wij dan. uit
,,'sLands mngaziln" te Batavia. l)le maga
zijnen nu zijn gelegen ln de benedon-stad,
in oud-BatavIa, een eind verwijderd van de
groot» verkeerswegen, eenigszlns afgezon
derd en wel zóó dat eon onlngewijdo er soms
lang naar mo at zoeken.en toch zijn ze
reusachtig groot! Wanneer men bij de oude
Koort van jacatra eon dwarsweg Inging, een
outen oud-Hollandscho ophunlbrug over en
eenlge honderd» meters dóórliep.... dan
stond men midden In don tijd van do V.O.C.,
of de wel „Vereenlgdo Oost Indische Com
pagnie!" Dóór lagen de reusachtige maga
zijnen, met muren van een meter dikte, voor-
barang den tegen tien uur ingeladen, de
prauw werd verzegeld en weggezonden, wij
namen afscheid van de vriendelijke en be
hulpzame bewaarders, hartelijke sinjo's en
van den magazijn-meester, den „Toean
Koopman", zooals die nog altijd door de In
landers wordt genoemd.en dan begon
de pret! U moet weten dat onze Secretaris
iemand was, die veel van geschiedenis hield,
die veel gelezen had in het „Daghregister
van het Kasteel Batavia", en die een beetje
op de hoogte was van de historie van oud-
Batavia. En wanneer we dan de magazijnen
verlieten, dan mochten de menschen loopen
zooals zij wilden, bij elkaar, hoewel niet in
het gelid, en dan gingen wij eerst naar de
oude Portugeeschié- of buitenkerk met al
haar grafsteenen waaronder die van den
Gouverneur-Generaal „Suaerdecroon"
om die te bekijken, met haar oud-Holland-
sohfe preekstoel en de oilde familie-wapen-
borden aan de muren! Vervolgens trokken
wij naar den steen van Pieter Erberveld, den
landverrader, die op den weg van Jaeatra
staat. Deze Erberveld was een sinjo, die in
de achttiende eeuw, getracht heeft een op
stand te verwekken om alle Hollanders te
vermoorden, mRar die tijdig gesnapt en ter
dood gebracht Is.... ap.de toenmaals ge
bruikelijke en wreode manier. Ter herinne
ring aan dat feit heeft men toen een steen
opgericht, staande, waarboven een doodskop
nooit meer bezet waren
zor beslagon
zien van torentje» met scbletgnton die
- met ilzer beslagon
poorten en deuren on grootc roestige sleu
tels, van een half el lang! Magazijnen bo-
vloerd met groot» vierkante plavuizen, waar
het altijd vochtig en kool was on het mos
njtD
None plekorvlera.en dóór haalden wij 011
tegen <le mtiron zat, bewaakt door Inland
se victualie 1 Den dag van te voren werd or
oen prauw besteld, en op den dag zolf ging
dan de .Secretaris" inot den bottelier en
twaalf mariniers, onder bevel van een kor
poraal, naar den wal om de victualie te ont
vangen. Ddrtrop waren die menschen „wild",,
d.w.z. niet op het sleepon en gjouwen met
kisten en balen, maar op Hetgeen dHt daarop
volgde! Wanneer eenlge dagen te vormt aan
boord bekend werd <1; ei vletilBlL nl znU
worden, dan werd luitenant Groen bestormd
met verzoeken van de mannon van zijn dele-
ehement, om mee te mogen gaan. en die
zorgde er wel vqpr dat Iedereen een beurt
kroeg, terwijl «y, die van „minder goed ge
drag waren, onverbiddelijk werden uitge
sloten i ioo zoo werkte dli ook tuig opvoe
dend I'
WiJ gingen dan met den trein van Prlok
naar Batavia, waren om half negen In het
magazijn en daar word de victualie dan In
geladen fn werken dat die mariniers dan
deden! het was liefhebberij! en aansporing
was niet repd'g, de straaltjes zweet liepen
hen langi fcst gezicht! Gewoonlijk was de
w
pri|kt met eon spfes or doorheen, op welken
steen ln hot Hollandsch, Malplsch en Ja
vaansch staat gebeiteld „Uit eene verfoële
lyke nagedugtenis nan den gestraften land
verrader Pieter Erberveld, zal ten eeuwigen
dage niemand hier vermogen te bouwen"....
hetgeen dan ook tot heden toe niet la ge
schied, En als wij daar dan eenlgen tijd ge
rild hadden, dan gingen kvil naar het „Ka
non". Dit stuk geschut, uit den tijd van de
O.-I, Compngnlo, waarvan de druif een ge
sloten vuist voorstelt, ligt dicht bij de ma-
gazonen, ln hot gras en daaraan is de le
gende verbonden dat als het eens zal samen
komen mdt oen dergelijk kanon dat ln Ban-
tum moet zijn of het er ls betwijfel lk, al
thans lk heb er nooit van gehoord dan zal
Java vrij wezen van do Hollandsche over-
heerschlngl Vefder wordt er aan toegeschre
ven dat het onvruchtbare vrouwen vrucht
baar maakt, als er aan on bij geofferd wordt...
en dus heeft het nog al bezoek van inland-
sche „dames" en zijn er altijd overblijfselen
van Inlandsche offerrandon lgj te vinden.
Al die geschiedenissen kende de seereta-
DIALOOG.
Ncluirreldo dan gaf hil uitleg aan zijn men
sclien en deelde hen nog een en ander mede
ris en als hij dan met zün troepje daar rond-
PBHHK og
van Qud-Indlë en den Oompngnletijd.en
menig «preker zou dan guarne altijd zoo'n
belangstellend publiek onder zijn gehoor
heblienl De menschen waren een en nl apn-
dacht en dankbaar voor de expllcatlel En
nu weet U tevens, w.aarde lesera, wat de ma
riniers verstonden'onder de benaming van
„theorie-kanon van den Secretarie*.en
waarom *11 daarop zoo happig waren! Want,
hadden zl) dan een en ander genoten en
schoot or nog een half urtje over vóór wü
nuur boord moesten hetgeen gewoonlijk
het geval was wel dan wiet de S-oretarla
ln de benedenstad wel een behoorlijke ge
legenheid, waar de warme en trapsplreeren-
de nietiHonén getraceerd werden op een glas
nnurte of
oen ouderllagl
koude llmona
dat or ultBd Inging nis het
eon koud koBelfleschie.
bijbelwoord ln
I tk deuk nan die aardigs dagen nog me
nigmaal iu»t genoegen terilgt
F. 8. lk bemerk dat Ik bij ongeluk een
naatn genoemd heb, wat lk mij Voornam
nooit te doen.maar die stéit er nu een
maal en Ik beloof beterschap voor den vol
genden keer! THIJS.
FEUILLETON.
door
Or. C4
Voor J. Mossel.
4)
Toen we klaar waren zei Ik het niet, maar
ik wist zeker, dat lk 't aardig zou vinden uls
de beroemde me weer vroeg!
En hij vroeg me weer. Eu hij vroeg me nog
vuuk
En onderwijl hJJ' dat deed, werd het mij
half onwillig nog wel, maar langzaam tóch
tot 'ii bwNef, dat er Iets vreemd moot» was
ln die kamer nu..,, 'k Geloofde hot niet,
tnfiar 'l groeide erin.
Al» de l'rof. weg wae op uVond of middag
soms, dun was lk ln de kamer on snoof de
geur van de Heury statlgib Ik
rond met de handen ln <le zakken hil de
zwarte kisten en de monsterviolenEerst
ging t voorzichtig nog en weinig gedurfd,
maar Hl luchtiger, vrijer.... Als hij er niet
was bel.eek Ik nader de portretten, die er nu
hingen ln dikke trossen op 't wlt-gcel behang.
Dan bladerde lk ln de muzlek-afleverlugou
mot kunrtenaarsbseltenlison, die daar op net
vleugelbl"d achteloos waren achter gelaten
Van 't een kwam 't andere. Vaster In de greep
van de wesr (lerlngs-nleuwsglerlgheld les Ik
In de swart leeren hoeken over' de groote
meesters, waarvHii Ik er tevoren geen enkele
gekend had. En lk leerde <le levens van de
componisten, do spelers, do zangers, //mals
ze georuki en gebonden op 't zwarl olim-
iu tuide tafojtie t<- pronk lagen.,.,
Ln als 't bondag was on (Ie lieroemde Vór
ver voor heel uien dag, dan speelde Ik
n", tXJ ,w4H''VH" n,i-i °P den vleugel
n 'hem! Want tlan ging eon grnotheids-
i! heon.... Dat was wat!
/j et ui \an mooi van kunst vim t t
waking voelde ik.... Moest 't eigenlijk niet
gen^00 kunnen leven met
de kunstenaarskoppen rondom - met de
kransen, met de busten en de linten?....
Zoo te kunnen tooveren op de groote viool,
dut er andere meesters bij kwamen, en het
prachtig vonden en mee spelen gingen?....
Muziek nikken?....
Al dieper groeide m'n zin!
Als er leerlingen kwamen voortaan was ik
luisterende achter de deuren. Ik begon ze te
kennen, die 't mooiste speelden en luisterde
zender te knikken naar de bronzig donkere
melodieën, die uit de sonore cello's dreun-
don..,.'Zooiets luid tk nimmer gekend. Ik
voelde 'me al» 'n papagaai, die ln een kool
gesloten eerst driftig en weerspaiuilg ln ver
weer ls maur langzaam tot kalmte komt
op de vreemde fluister- en vleistemmen...,
en eindelek knippen guut met de schichtige
kraaloogjes en raakt onder de bekoring van
(le zoet gefloten melodie....
Een tijd vun gouden glorie bruk aan.
Want op 'n dag 'n dug van harden win
ter al met schitterend# zon op de sneeuw
witte straten werd lk vrienden met den
vermaarde I En lk mocht mee naar de stad en
mee In 't groote geitouw, wuur de meester zou
spelen! We gingen niet de hoofdingang, waar
de gewone menschen kaartjes koohten,.,,
we gingen den /U-Ingang zóndei' kaartje! En
I k droeg het leeren tiilg waar de monster-
viool In zatIk kwam er mee aan - luch
tig, on zonder weifeling uls *n vertrouwde,
uls 'n hoveling, die wereldwijs z n plaats
weet ln don olmos.dor dingen. En niemand
hield me legen niemand twijfelde aan het
recht Van n?n aanwezigheid, mhur leder neeg
naar me met eon restant vhii de onderdanig
heid, waarmee men naai' den meester neeg
Weer thuis speelde ik dubbel van ijver
mijn wijzen op zijn vleugel, want de muziek
suisde me nu in de ooren.en ik bootste ze na.
Dus lk studeerde en speelde on las en was
ln een woede ven weetgierigheid naar de mu-
Tk heb 'n ideel
Merkwaardig! Jij ook al? Wie er te
genwoordig al geen ideeën heeft.En
waaróver?
Over voetbal I
De voetbal.
Juustementl Je zult toet me eens wezen,
dat het zoo niet langer gaat.... Onze na
tionale eer.
Dan geen voetbal meer
Dat gaat niet't Is 't eenig gezonde
wat er nog in de samenleving bestaat.
Gezond' is 't
DaaromMaar 't heeft kans onge
zond te worden.
Toch.
Beslist.Zoolang we de voetbal spe
len om doelpunten gaat de rest ervan verlo
ren en telt niet meer mee.Wie spreekt
er nu over ons elftal?.... Omdat ze geen
doelpunten gemaakt hebben! Dus de doel
punten moeten eraf.
En wat moet er dan bij?
De elftallen moeten er ook af.
Prachtig! Dan de elftal-commissie
ook?....
Spreekt van zelf! 't Voetbal moet wor
den beoefend zooals lezen en touwtje sprin-
f en en olubwandelen en botaniseeren.
eder die voetbalt moet aan een ontmoeting
op Zondag kunnen deelnemen.Weg met
de klassen ,en met de oompetities en het na
tionale keur-elftall
Maar man.
Stil nou.... Alle mensohen die van
voetbal houwen en d'r zijn er wel 'n hon
derd of zeven in ons land die moeten op
Zondag bij mekaar kommen op een groot en
goed en door den Staat aangelegd terrein.
Net als 'n exercltieterreln.Nietwaar
als de matrozen van het wachtschip hier
oefeningen op dek hebben, dan haalt de
vloot/commissie er toch niet twee secties En-
gelsche matrozen tegenover om „om 't
mooist" te oefenen?.
Nee.Nou Je 't zegt
Juist! J.e begint *t te begrijpen....
Geen voetbal om 'n onnoozel punt, wat ln
den regel meer geluk dan wijsheid ls! De
een maakt 'n doelpunt omdat-le toevallig ln
'n modderplas uitglijdt en de ander mist
daardoor soms luist de goeie schop!.Nee
Voetbal om net voetoall En niet elf men
sohen ballen en vijf dtiizend toekijken.
Om de tien minuten 'n andere ploeg.BIJ
vrije lnschrllvlng. De man 'n dubbeltje ln-
leggeld en wie dan 't eerst komt wie 't eerst
maalt.balt bedoel ikl
De Idee.
Niet slecht hé?.Dacht lk wel! En
als er dan iedere Zondag.
En straks komt de Zondagswet.
Zorg.dan voeren we oe sabhath ln
Zijn we'Zaterdags vrij.Ik meen als Je
dan op Je vrijen dag 's morgens b.v. om ne
gen uur toegang hebt tot s avonds etens
tijd..,', Nou dan kunnen er 'n paar dui
zend menschen tenminste gevoetbald heb
ben..., Ik zeg: weg met de oluhs en weg
met de elftallen en-weg met de klassen en
jtln.Tk zpb:
ballen? goed! Maar dan net als biljarten:
de N. E. O. en die onz
Tk «rg: voet-
Als 't bord vrll ls, speel Je 'n partij en als je
d'r genoeg van hebt whel Je eruit!
En Is dat nou Je Idee.
Da's m'n Idee.
'n Reuie Idee.
Dadht lk wel
nemen.
Ik ga d'r patent op
Gelijk bonjour.
Saluut!
HU kende hem nog!
Frlts ls met mama ln de Artls en komt bij
de ooievaars. Opeens komt er dén op hem
toestappen, waarop Frits zegt: „Kijk eene,
ma, de ooievaar kent my nog 1"
ziek.... De aandacht voor.de rljtke klanten
verslapte en werd tot een weerzin op 't laatst.
Want In ntlj laaide 'n vlam die ik grooter
zag, dan ze was, 'n vlam van verliefdheid op
de muziek en op de kamer van den beroem
den Instrumentalist en de dingen met «rootn
van wonderlijk leven, die daarin waren....
Op een keer vernette ml) de vermaarde.
Breed-ult zat lk achter den zwarten vleugel
en preludleerde uit m'n vijf en zeventig oentB
muziekboeken, toen de meester door ae half
jpen gebleven schuifdeuren al ln de kamer
ivas voor lk 't zien kon.
Speel jij ook piano?.... vroeg hij. Zijn
gezicht was ondoorgrondelijk.
Ja meneer vertelde ik.... al lang!
Speel dan 's wat voor me? drong hij
aan loerend naar den Inhoud van mijn
muziekboek.
Onmachtig om weg te komen begon ik
weer te spelen. Maar ln de helft van ae vier
de maat hield lk bruusk op, omdat m'n zwee-
tcrlge vingers van de zwarte ribbels gleden....
'k Speel 't nog maar pas.... veront
schuldigde lk en was niet in staat om op het
gezicht vun den beroemde te lezen.
Maar hij dwaalde door de kanier opge
wekt en goedmoedig, omdat er geen les was,
en praatte met me en beloofde me 'n leer
meester uit z'n vrienden 'n Jonge be
roemde
Zoo leerde lk de muziek en vergat de win
kelwaren en de klanten! Als er geen leerlin
gen waren praatte de bewoner van de myste
rieus gewonden kamer en leschte m'n
groeiende weetgierigheid niet vertelsel» over
mooie dingen. HIJ liet me begaan als er
niemand was ln de atmosfeer van zonderling
heden, die lk luivgzuaiu en vuug te begrijpen
begon. v
Zoo bleef er niet» meer In de mooie kamer,
dat ml|n warme genegenheid niet woia Het
werd voor m]j «I» een wereld wuur ik nieuw
ln wus komen te wonon on in d'e wereld
wu» een god! HIJ whh bet h]j.... de def
tige met het zwarte en glimmende baardje
ion de blanko huilden met den schitter ring
de man, dien lk nu wist dat ik niet begrijpen
kon, maar die laag had gestaan ln mijn waar
deering 't IA erd als 'n paradijs, die ka
mer en alles wat erin was en waartusschen
ik me rustig bewoog, werd als m Ij n van ver
trouwelijkheid! De vleugel werd als 'n in
strument voor mij, dat ik scheen te hebben
STILTE ALS BEZUINIGING.
Werkt rumoer onder het werk storend?
Amerika en Engeland vooral zijn de lan
den, waar men Ijverig bezig is,na te gaan,
op welke wijze de productie verhoogd kan
worden ten voordeele van werknemer en
werkgever belden. Onder de kwesties, die
daarvoor bestudeerd worden, behoort wel in
de eerste plaats de vraag, hoe rust en lawaai
in de omgeving de productie kunnen be
ïnvloeden. Het is bekend, dat studeerenden
graag rust om zich heen hebben en alleen
zeer krachtige figuren zijn in staat, zich zóó
te verdiepen in hun werk, dat de geluiden
der omgeving geen indruk meer op hen
schijnen te mjjken. Wanneer zij echter 011-
dertusschen toch op een tot hen gerichte
vraag antwoorden, dan- is er onbewust ar
beid verricht voor het hooren en onderdruk
ken der opgewekte gewaarwording. Evenals
studeerenden, verlangen ook anderen', die
hun aandacht op een of ander voorwerp
moeten concentreeren, de meest mogelijke
stilte en het is zelfs van groot belang, dat
bij het opzien van het werk het oog niét ge
troffen wordt door grillige kleuren of vor
men.
Stelt men de vraag, of algemeen ingezien
wordt, dat rust een eerste vereischte is
voor bijna elk soort werk, dan komt men tot
een ontkennend antwoord. Het groote
buooos der geluidloos werkonde schrijf mn
ehlnes, die door een groote firma bij duizen
den in gebruik zijn genomen, bewijst eoh-
ter, dat men deze vraag bevestigend mag
beantwoorden
Terwijl men dus vroeger van oordeel was,
dat het wennen aan geluiden iets bijkom
stigs was, is men tegen woordlg meer ge
neigd aan te nemen, dut het moeite kost te
leeren, de geluiden niet te hooren en dat
na het verkrijgen dier gewoonte nog steeds
energie besteed moet worden om te beletten,
dat bijkomstige geluiden op den voorgrond
van het bewustzijn treden. Feitelijk slijt de
menschelijke machine sterker door het ver
richten van dat bijkomstige werk en is het
een kwestie van groot belang, té voorko
men, dat dit onnutte werk gedaan behoeft te
worden. Er wordt energie gespaard,
waardoor de werkgever het voordeel heeft
van een grootere productie en de werkne
mer door zijn mindere vermoeidheid na be
ëindiging der dagtaak de gelegenheid tot
ontspanning boter zal kunnon gebruiken en
ook moer zal'kunnen doen voor do verdere
ontwikkeling van den geest.
Hot Is niet boud om te beweren, dat er
ook by ons bitter peinlg aandacht besteed
ls aan de belangryke kwestie van het ver-
niyden vau onnooaige geluiden. Vele scho
len zijn er, waar men by open (en dlkwyis
zelfs by gesloten) ramen voortdurend h
der ondervindt van geluiden uit de buurt,
waardoor het nuttig effect van het onderwijs
zeer lijdt, Het eenvoudige middel van ge
luiddempend plaveisel en van gelijke speel
ig
toegepast. Ook ln de fabrieken hécht men
empena piaveiaei en van cn
tijden, als de acholen vlak by elkaar gelegen
wordt nog ln veel te weinig gevallen
tlldoi
»Un.
veel te weinig aan het feit, dat de machines
zoo weinig mogeiyk lawaai moeten veroor
zaken.
In vele gevallen zal dat uiterst moeliyk te
voorkomen z|jn. zooala b.v. ln een weverij,
tnaar het feit, dat inen InpluatB van de ge
wone lawaaimakende schrijfmachine (mui
systeem heeft kunnen vindon, waarby hel
slaan van do letter tegen het papier ver-
Hangen is door een even «nel werkenden,
maar geen geluldgovenden druk, toont, dat
ook in andere richtingen Jota gevonden zal
kunnen worden.
Men behoort dus Hlgeniyk te beginnen by
de geluiden in hul», (Be storend zullen moe-
ton werken op de huisvrouw en hare help-
iters bij het vorrlohten van het onmisbare
en het zoo weinig geappreoieerde huleeiyk
Ingeruild voor de tweede hand» plano van
vroeger! In de kaaien met de muziek en de
laieken wlai lk nu don weg uls ln m'n eigen
losbladige boekenstapel, waarnaar lk niet
meer omzag..., lial lk zug nu ulet alleen
de kunstenaara-koppen rondom maur lk
koude ze.... Ou l rijtje kon lk ze noemen
aan de Zondagsbezoeken», die lk al» In een
vorstengunst 'n Instap in de kamer gunde
ik kende de cello-meesters.... Servals
Davldoff..Hugo Beuker...Popper en
Grützmaoher, die vrienden waren van deh
beroemde.... lk kende de violisten, die daar
hingen als spelende aan den muur.... Isay
- FleschHenri MarteauIk kende
de zangers en zangeressen.... de mooie en
bekorende vrouwenDe HaanKap-
pel Reddinglus.Morello
Ik wist nagenoeg alles! Ik wist, dat die
daar hing, Beethoven was en die andere daar
met dien baard Brahm» en die weer Nl-
klscb en daar verderop.... Bülowl.... Dat
whh Jaeq van Lier en dat was Norbert
Halter en dat wus Joseph Hollmann.... De
groep, die daar stond was het groote orkest,
waarin de beroemde gespeeld had en dat ge
fotografeerd was op een rel» naar Noorwe
gen en ln den tuin van Edvard Grleg. En dat
andere was 'n leerling-ensemble.... Hier
hing 't kwartet, waarin de vermaarde mee
speelde en daartegenover stond LIszt en half
erachter Rubinstein, die dat wist ik de
grootste vleugelspelers van de wereld warenl
Ha I Ik was thuis ln die massa en ik
wlBt ze allen by name!
Kende lk tegenwoordig als lk er van las
ln de krant als van diehtby Bauer en kende
Ik niet, Lamond?..,, Kende lk uit m'n hoofd
niet die twee oude grljcen LIJ elkaar en Mes-
schueri en Röntgen?.... Wist lk niet zonder
me te vergissen, dat deze hier met den glad
den kop en den langen geltenbaard Daniël de
lounge was on die andere daar Welngurtner?
Waren deze hier niet HcJiumunn en lhuh, de
componisten on die daar Huré en Eduard
Llsler en Teresa Oaronoen nog eens op
nieuw dat andere rytje Verhey en Wolff en
Vlottu en Von lirucken Fook en Hutschenr
ruiter?En daar in het hoekje met die
breede letters erop Pablo Gatwis de wereld
speler
Als 'n verwaaide hoop van wereldlingen
lagen en stonden en hingen de beroemden in
de mooie kamer door elkaar..., bont geUjk
huizen en straten zoodanig gebouwd wor
den, dat geluiden zooveel mogelijk gedempt
worden en dat geen storing ondervonden
wordt van het dichtslaan der deuren bij de
buren, van piaiiö-studies. grammophoon-lief-
hebberU, enz. Doeltreffende bestrating kali
liet lawaai op straat sterk verminderen, maar
vooral goede regels voor het verkeer," waar
door tramgebel en autogetoeter beduidend
tullen verminderen.
In Engeland wijdt men tegenwoordig
vooral ook aandacht aan het geluidvry ma
ken van de machines der vliegtuigen, om
dat gebleken is, dat het enerveerende van
het vliegen voor een deel toegéschreven
moet worden aan de inspannig die noodig
is om het ontzettende lawaai zoo weinig mo-
geiyk tot het bewustzijn te doen doordrin
gen. Natuurlijk zijn in het vliegeniersbe-
roep reeds andere oorzaken genoeg om
iemand nerveus te maken, maar dit is niet
een reden om niet te trachten, één oorzaak
er van weg te nemen. Dit is ook noodig
in de confectiefabrieken, waar het snorren
der naaimachines beschouwd moet worden
als een factor, die op den physieken en
psychischen toestand der naaimeisjes een
zeer ongunstige werking uitoefent.
Bjj gedachtenwerk ls concentratie van de
voorstellingen tot een enkel punt alleen dan
volkomen goed mogelijk, als ook de andere
zintuigen geen sterke prikkels kunnen on
dergaan. Men dient te begrijpen, dat lawaai
steeds energie verelscht om de afleidende
werking er van té onderdrukken, zoodat op
middelen gezonnen moet worden om alle
storende geluiden zooveel mogeiyk te ver
mijden.
BABBEL-UURTJE OVER MODE.
Klnderkleedlng.
.Nu ik kan het me beet voorstellen,
hoor!.
Er is nu al zooveel verteld van de japon
nen van groote dames en moedor# en daarna
vau de groote zussen! inmiddels hebben ze
allemaal zoowat nieuwe jurken en 'n man
tel gekregenl.Nu zal de 8- of 9-jarigo
iongedochter 't toch ook langzamerhand wel
billijk vinden, wanneer ook zij elndeiyk eens
de lang beloofde nieuwe Jurk en de nieuwe
mantel krygt,
Mammie Rooft er nu al zoo vreeseiyk lang
over gesproken maar ze ls 't prachtexem
plaar nog steeds niet kunnen machtig wor
den.
En tarwyi de kleine, maar niet verlogen
zus zoo dapper haar best doet zie lk ln
gedachten „Broer" ook al beginnen te mop
peren. Hy wil <ook 's een deftige meneer
wezen!
nis het zoover gekomon ls zie lk moeder
benauwd lachen en veel-beteekonende gri
massen maken tegen vader.... Maar vader
duikt achter de krant en laat de diploma
tieke oonferentle aan moedpr overL
Ja jawel.... zegt moeder.... erg
aardig, maar bedenken jullie wel, dat moe
der muar 'n heel kleine beüre hoeft? Zie
maar zelf hy ls haast leeg. En zulke
Jassen en mantel» kosten vreosoiyk veel
geld.vreosoiyk veell Weten Jullie dat?.
Nu: dat weten de klnders natuuriyk niet
Ze denken er niet aan en als ze er aan daoh-
ten, zouden ze er zloh niet 't hoofd mee bre
ken. Ze weten alleen maar, dat ie dol
graag 'n nieuwe jaa hebben en 'n nieuwe
mantel 1.
En al» de jongelui ten slotte met veel mts-
baar naar bed zijn, moeten moeder en vader
elkander toegeven, dat het op de keper be
schouwd hoog tyd wordt om de kindera 'n
winterklood te geven.... De koude dagen
stuau voor de deur!
lk wou dut lk maar zelf wat kon ma-
keu. oppert moeder.
Dan moet Jo 't modeblad van de Boer
koopen en 'n patroon zoeken.antwoordt
vader.
Wanneer het zoover gevorderd la, kom lk
voor den dag en bied gratis en franoo een
1 ii .in i
eon honderd kleurige bloemen ruiker,En
allen kende lk uilen!
Eu alles wut ei' aan vast zat kende ik!
01 —.Al eigener werd me de kamer, waar
in Lk eerst te huilen gestaan had als bij eon
gestorven hond. Als een lawine stortte de
vreemdheid van de dingen uit de open geko
men wyde wereld op my aan en begroef me....
Al wat er bulten lag vervaagde. In aen winkel
werd ik een vreemdeling en onder de kornul
ten van handelaars begon een andere toon te
heersohen als Lk er was.Want wie kon er
spreken onder de jonge artlkelenkoopers van
myn gelijke over muziek als ik wie wist
van kwartetspel en van cello's en van com
posities? Ik. Ik kon er van spreken en lk
kun ze vertellen de wondere vertelsels van
ïykheid, waarvoor ze verbijsterd stonden.
lk kon ze staaltjes ophalen waarvan ze niet
gedroomd hadden ik kon ze beeldenrijke
beschrijvingen geven van dingen, die ze van
dichteby nimmer hadden gezien 1 Wie was de
achterdeur van de groote concertzaal binnen
gekomen en had beteuterd gestaan tuaschen
een volk van spelers met violen en trompet
ten, zouttls ik! Wie had de stemmen van we
reldberoemde kunstenaars in z'n eigen woon
kamer gehoord onder hen, die sardines en
gemengd zuur verkochten?....
Dat bracht de eerste vlaag van beseffing.
Want terug by den meester had ik soms
spyt, dat lk over hem gesproken had en dat
lk troefde m'n kornuiten met zyn naam....
En ik kastydde me zonder dat iemand er
Iets van bespeurde en hiejd op over hem te
spreken buiten en thuis aan de tafel ln de
avonduren. Want ln gedachten keek lk ach
ter me en wist dat er Iets was gebeurd Iets
onzlohtbuars binnen in me, »lnd« den tyd dat
de bferoemdé er was!
Dus lk sprak niet meeT. Maar diep ln m'n
wazen koesterde lk eon enkel ding. Dat de
beroemde m'n vriend was, zonder dat Iemand
't verder weten zou. Hy - de groote speler,
de Instumentallst de man, die comman
deur d'Academlö was en diploma liad van de
World Kxhibitlon die eere-lld was van
muziekinstituten- en professeur du Oonser-
vatotre.
HJJ was en dat was het heiligste van
myn bezittingen en behoefde geen bekend
heid meer naar buitenuit hy was m'n be
schermer en myn groote bekendel.
(Wordt voortgezet).
't Juttertje
zich bezig 1dl mei geld, kloeding, voeding
'n Idee..1
t'ljls
lui
werk. Men zal dienen te zorgen, dat de