OM DE „MOOIE" KAMER...! OUD ROEST - Populair Bijvoegsel van de HELDERSCHE COURANT, van Zaterdag 16 Dec. 1922. ÏÏS»5» Mr 'k iS-TÏ. »m «ÏSlSïïlr1 NO. 51. (AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN) MARINE-HERINNERING. Gedurende de vele jaren die ik in Indië heb doorgebracht, ben ik ook herhaalde ma- l$n op Macassar geweest (niet „in" Ma cassar, maar „op", zoo zegt men in den Oost) en dat was altijd een aangename ver- poozing, waar men het kolenladen, dat er aan verbonden was, wel voor over had. Voor al als we dan eonigo maanden op Lombok hadden doorgebracht of een tochtje door den Archipel hadden gemaakt, dan was Macassar oen heerlijk rustpunt. Je lag daar vlak vóór de stad In diep water, zóó dicht bij dat zooals we dat uitdrukken „als jo een trap tegen do vlet gaf Je aan don wal was" en dnt Is lióol wat waard, omdat ©r dan eiken dag gepassagierd kon worden. En Iedereen vend daar Iets van zijn gading, de officie- ron do soos, de onderofficieren ©n schepe- lm# de cantine, allen de vele chineesohe to- ico s voorop Njo Kok Klanl waar van alles te vorkrijgen was, tot oom hartverster king toe, en -vooral do heerlijke wandelingen in de prachtige tanen, waaraan Macassar zoo iIjkri». Voor de oqulpago was er nan dat ver bluf nog een groot voordeel verbonden, n.1. „Baadje I Baadje was een kadraaler, die el- ken morgen tegoii elf uur vastwerkonl aan boord kwam en er een warong op na hield van ullorlei heerlijkheden, zooals ge- b tikken vlsch, garnalen, pisang-koekjes, vruohten ln verschillende soorten onz., enz. en „last no»t loast" poerlopapl „Do poerlepap van Jlaudje" was beroemd onder onzo Jan tjes en werkelijk het wks eon lekkor kostje, een donkere pap waarin blijkbaar vele vruchten waren verwerkt, voornamelijk pa paja, Maar als men dan eens aan Baadje vro<\a hoe de samomatolUng er van was, dan hlvld bil zloh leuk vnn den dommel dnt was zijn geheim en daar bad hy groot golijk nan! Dié inlander hoette natuurlijk heel on dervermoedelijk wel „Mnhommi-bln-Saleh" of Iets dergelijks, maar de overlevering liep dat rijn groot- of overgrootvader zoolang bestond ae „zaak" nll - eens van een Jan oen oud marinebaadje had cadeau waarmee hij zloh tildena het ultoofonon van hst IwHlrtjf dan tooide, en sedert bóótte hU „1 huidje".duidelijk of nlot?? Al züne artikelen hadden veel aftrek, vooral de héérlijke vruohten, als pisang, ann- nas, papaja, rambeetan, manglstnn ©t© .en poerftpap had hij dlkwljla niet genoeg bij zich, al kwam hij met volle blikken aan boord Ijl HIJ „pofte" ook ann het volle, te be talen met „tractoraont," en gewoonlijk hield dan een van de oudere matrozen zijn reke- nlng-oourant bjj, daar hij do kunst van lezen dan ging het eerlijk, waarvoor deze boekhouder dan wol en sebrljven ntet vorstondi en dan een extraatje kreeg. En ging'het schip on- vi rwaebtiu vóór traotementxffig, weg bo taling g«M hledde Uien om de veertien du «enl dan werd gewoonlijk de seorefarls in den arm genomen, die het geheels bedrag dan voorschoot.en dat liep dikwijls ln de honderden guldens! Ja llaadje was niet duur, maakte goede zaken, en de equipage had wel profijt van zilu handel, want vrueh- ten zitn lekker en, vooral ln den Ooat, ge- sondl mi was een „groot"' man, aan wien menig oudgediende mot gopoegen aal terug denken! Van Ma omwar herinner lk inU nog op eon maden dog het verzoek van den Gouver neur kwam om avonds om acht uur het nachtschot te doen, „want dan wist meu weer eens dun jiilstim tijd." Dat whs wel noodlg, want het sobot, dat om acht uur uit het fort heette te vallen, verschilde wel ewus een kwartier met den waren tljdl En als men dan aan de officieren der landmacht vroeg „waórop laten Jelui toch het schot vallen? dan luidde hot antwoord „op de klok van het fort". Maar waarop Betten jelui dan die klok gelijk?" was de volgende vraag, waarop dan het autwoord kwam „wel op hot aohotl" Oók al duidelijk? wat?? Een der verdere genoegens van Macassar was het paardrijden. l'aarden zijn op Macassar zoo overvloedig als schapen op Texel en het is dan ook geen wondèr dat men daar voor een prikkie zich hippisch kon vermaken. En als men dan in aanmerking neemt dat ongeveer elke marine man dénkt dat hij kan paardrijden, dan kan men wel nagaan dat er nu en dan cavalcades te zien waren!! De kleine, maar levendige en sterke paardjes, werden dan door de Jannen bestegen en dan ging het er van doorl natuurlijk zoo vlug mogelijk aun langzaam rijden haddon zij hot land wóür- heen kwam er geen steek opaan rijden maar! Zij hielden onderling wedstrijden, met het gevolg dat. daar men zonder stijgbeu gels reed, menigeen zandruiter werd, maar •daarop werd niet gelet en ongolükken kwa men niet voorl Maar zagen de wandelaars zoo n troop nagemaakte cow-boys aankomen d'an was het oen goneraal sauvo qui peut o: towel „sneden voor de brokken", want me nige ruiter had zijn blek niet of allerbe roerdst ln bedwang,en oen monsch hoef maar één „haohle" to verliezen! Er waron grappenmakers bij, die door het vele doen langzamerhand vast ln den zadel zaten, die een grooten steen, aan oen touw gebonden, mot zloh moevoerden en als dan, na een uurtje van woest toerisme, zoo'n bende door- getranspireerd en verhit hll de golegonheh van een of anderen gastvrijen Ohneea aan kwam. dan klonk het oommando „vallen Je ivwuiu. au iwoiik nri, oomiuanao „vnuon je nul r", de steen ivrrd np ded grond gesme ten en do vroolHka rultor» stegen af, om met een „neutje of oen potje bier, weer 1 n ,)UV..S|V V* VWII VXUl WOTI moert tq verzamelen voor het volgende toertjel lOn de Inwoner» van Macassar, de Euro- pennen, vonden dat rijden en rossen wc lonk. ZIJ wisten wel dnt hot volk nan l>oor< zoo weinig genoegen hart en kon hebben. „Vooruit dus inanr, laten sjj zloh maar een» amuseeren," dacht de gemeente, „boter zót dan dat ze zloh uit vending gaan bedrin ken",en dat was heel goed gezien Iirave Maonssaron, lk. breng u daarvoor na méór dan vijf en twintig Jaar nog mijn hulde en dank.maar tegenwoordig zult GIJ wc niet veel last van die vroolljko Europeesobo matrozen hebben, want thans gaan zij naar, de bioscoop I Jk vraag maar wat ls beter??? TTTTJfi. DUHF. Ata lk niet wist. dat kleine potten ook ooren hebben en ata lk niet wist, dat ook kleins neuzen dikwijls Bitton te wijsneuzen ln hét „Juttertje", dan sou ik over „durf" o zonale hst tliuns meestal heet: „lef", vermoe delijk Jieel let» anders sohryven dan lk nu zal doón. Ata lk btlv., zooflla me wel ia gebeurd, de boodschap thuis krijg, dat een mijner sprul- ten ln een hoogon boom, hingn Binnenhaven of Zuidstraat of wtiar oen ook, ls gesigna leerd, en de vraag er bij: ,^of lk dat wel went?" dan antwoord lk iiieoaluJ: .gelukkig niet" en lk denk daarbij: Jk hoop maar, dat hy ul goed en wel «meden ls gekomen gen» onder elkaar no< klantenei rty vaak „durf", hoewel wy het, op m\ leeftijd althans, „roekeloosheid" noe- l)e Jongens onder elkaar noemen aoo'n onzen men. ik heb nog zoo'n flauwe herinnering- bh me, dat lk ln mijn heldeiiHche Jareiwel een» ln een hoogen hoorn zul en daarom sta FEUILLETON. door Dr. Ci Voor Mossel. Slot. En er kwam eon tijd, dat er niemand mcor huis iu de kamer was dan lk! Terwijl - door het najaar en den winter en weer hot voorjaar heen, - de vermaarde Lisiruiuentnltat hö ons woonde, was lk lung- •umwhaud naast nta.En óén mat hem! Illj wtNindé daar en speelde en leefde ln oen Ivoor lijk guzttlligo bedrijvigheid tot 'u wnrtn «n vreugdevol loven ln de mooie ka- W"4 d« rijke daar on de grootte HIJ was nummer óénl. Hu Ik was nummer twéól. die den beroemde had gehaat voor hij er wu», dlo dén vermaarde gewei- U' rd had In de atmosfeer van m'n goodwlh lig» aandueht J ik werd het, die langzaam RN goM J die Tc gattm te vul uau to doen toon. wat er In <|s moo nier van den Prof, Iwuii gedaan ka worden - V «MW M? VU4" 'en ln gun iiitMK'huti de uren ven los en van speek o n. Ik werd als een, uitverkorene. tl. i'1 'k. 11?® *l,,|n"wihikeller In dc dof- go straal, die ongemerkt /.(Ju aandacht Vocloii open bloeien voor den speler met het gllhuuandé puntbaardje „n 'don Ik had mij gevoeld uls een wmm'om'i'm'' |"r J11''r< dat rustig geworden W .1 onilw do drotwuur van «Hn onweer- V.MII' Ai ni (K)P°Ö g^tapltst men uit d« m<Xk?mw 'V roiiiDeld vun Ut. K«wcr.Tk waa over- Ce benwuKje h.d Want toen hy nog geen half Jaar wa» ge weest in de mooie kumer, was er een hel- ineiyke zuolit in my oiwn gekomen, waar van ik tevoren de waurilo nlot had geweten I En 's avonds luat en tot vet* ln don nacht moois la» lk mijn oude los bladlgo boekon na ou las se met moor drift dan vroeger om de volbergen schoonheid er uit te peuren! Mn /elf greep lk vellen papier en probeerde Iu woorden to vatton, wat ik vaag voor me zweven zag soms ata do beroemde spoelde WWV' -- t en wat ln tno opborrelde en na-brulisohto uit zyn woorden. Dan wondere wereld van wyding en weel- do was voor ml) open gekomen - schooner dan waarin lk tot boden geleefd had. Eerst kwam er een zin en daarna een vers. En ten slotte «en timlede meening over muziek en de sohoonhold van dc mooie kamer. Soms verraste lk den beroemde met m'n mooie maaksels en dan ladbte hy, Maar als hy klaar was met lachen, glom men zllu oogen «n wist hy oliljd 1«Im In de mooie Umer te doen voor my. En lk was het die, ln myn geestdrift om to wonen te midden van d« wondere weelde al meer en meer voor den beroemde te wer ken zocht.Rn Ik was hot langzame* hnnd, die als oen uitverkorene de door el- kaar'iMSQhoveD stapels inuslek oatnlogl- ïeonle1 k ^oa bot die eindelijk weer i ons let tevredenheid van l'rof. Iwun Beet hoven van llruhms on Had) op de Mohulf- plonken van de groote gluadourcn-kuat niuiimorde.Ik was het die tcnslotto de boekon behoorde en de partituren In dc por tefeuille» rangschikte on de strijk-kwartet- ton ln een afzonderlek© bergplaats apart had.... He ójet mijn boetpredikaties tegenover mijn jongens zelf nog zoo'n beetje schuldbewust. En daar „tout savoir (c)est tout pardonner" begin ik in myn innorlijkste innerUjkheid meest dadelijk al met het pardonner. Het is daarom, dat ik de taak van boetpre diker in dat opzicht graag overlaat aan den „beroepsopvoeder", zooals de heèr Groeno- wout die nuttige leden der maatschappii bij voorkeur noemt. 3 i Mijn jongens zijn laatst tenminste thuisge komen met de vertelling, dat mijnheer straf zou opleggeu als ze achter op een rydenden wagen klommen en zicji zoo gratis lieten ver voeren. Dat is goed en het voorkomt waarscihijniyk menig ongeluk. Alweer moet ik blozen en ik zegen den tijd, dat meester zich toentertyd niet bemoeide met het klimmen achter op rijdende wagens, wamt dan zou ik nu, op myn leeftijd, nog bezig moeten zyn met het schrijven van strafregels. Als ik een jongen in de Binnenhaven bezig zie, zittende op een plank, zich, al pagaaiend, voortbewegen, dan houd ik mijn hart vast, maar toch inwendig dénk ik, als ik naar zyri lachenden snoet kyk: durf. Als ik een jongen over een brugleuning zich zie voortbalanceeren, dan houd ik,myn hart vast, maar lk denk En zoo zijn er nog zqoveol gevallen, waar mede de onbezonnen jeugd zich vermaakt en die tooh af te keuren zijn. En toch, en toch. Als al die dingen door de jeugd niet meer zouden worden gedurfd, als ze elndeiyk zoo ver zyn opgevoed, dat ze niets meer „dur ven", zou dat dan ook geen invloed kunnen hebben op de karaktervorming? Zou het geen schade kunnen doen aan b.v. doortastendheid, beslistheid, vastberadenheid on al die eigenschappen meer, die vaak ln het leven zoo onontbeerlijk zyn. En zoo Ja, zouden dan al die onontbeerlijke eigenschappen door sport alleen kunnen worden verkregon? Ik heb eens gelezon, dat eon kindje vnn eon muJto-mlllIoninalr In het. land van don dollar angstvallig werd bewaakt door lk weet niet hoeveel nurses on oppassers. Alles was maar zweemde naar eon. tlkjo gevaar werd van het kind vorre gehouden. In een onbewaakt oogenhlli rent het kim de «traat op on onta?kond niet de gevaren, die daar op «traat dreigen, wordt het kind door etm auto gegrepen en verpletterd. Zoo *i]n «r ook vele nwnechon, die hun kin deren absoluut niet alleen langs «train laten gimn. Altijd worden die kinderen geleld. Het goede ervan zul ik nlot ontkennen, doch het gevaar dreigt m. i. dat die kinderen een weinig hulpeloos wordon en sloh ton slotte haast, uiteen niet kunnen bewegen. Het ls 100 moeilijk de juiste grens aan te geven. Wie der bevoegden ls er, die daarover eens Iets wil «oh rij ven. Door mHri asivanr sondlgon ln mijn Jeugd en het gevoel, dat die sonde nog niet tot een rudiment ln my ta vergroeid en lk daarom du» niet geheel onbevooroordeeld tegenover die dingen sta, zoude lk gaarne eon» een be voegd geluld hoeren. Misschien, dat !.k dan daarna, niet alleen met myn mond, doch pok met myn har' .jnynlieer" nmet geiyk geven al» hy etrnf aanzegt nan diegenen, die klimmen op rij denda vehikel», etc., etc. «OBINSON. Er /.yn oogen blikken ln myn leven ge weest, Waarop ik er over docht zelfmoord te plegen. - Wel, het helpt Je niets of Je over be verleden Jeromleort. wy kunnen alleen te rug sleu up begane fouten, AI dat loeren ls voor vrouwen niets g(vduun -r. sprak mevrouw Jlrounpo». - Hoe tuinder geleerd eoti vrouw ls, hoe eewter een man Uutir ten huweiyk vraagt. - O, maar U kunt niet allo mannen met vader vergeiykuul antwoordde de dochter, Sergeant: JU schiet ook niét erg hord op met dat karweitje. Soldaat: Och, wat zal lk daarvan zeggen? llome werd ook niet In óén dag gebouwd. Sergeant: - Daar weet ik ule» van, maar toen vuirt ik gt-iiii Sorgcmit. llugrepeu? 01 Ik was veel meer. lk was het, die de koperen «loten aan de Iwan-ktaten repareerde mot het kleine ha mertje en 't tandtangetjo en de knlJpor vóór de beroemde hot mij gevraagd Iiudl Jk was het, dl© bet uurwerk van de oud© Friesobe klok uit elkaar nam ©n oliede en wreef en tot beweging bracht, terwyi er nooit 'n sterveling zelfs aan den slinger ko men moohtl, lk was het, dl© ln d© mooi© kamer zoetjes aan de uitvoerende macht wordl Heel lang zaam was het gegroeid ©n ongezocht door don renpaard© gewild. Nu wus ik de wach ter voor hot pttleisl Nu was i'k dc vriend want lk wus er vrij naast hem eri d© leer ling tegelijk want ledereu dag weóraan ontloken daar nieuwe bloemen van be»of- fojul begrip -voor mijn weélgierlgheidl ik was ongezien geworden tot de ver trouwde en <lo bevoorrecht©.En lk werkte uta ln 'u waanzin om het waard to wiezen. Ik wu» de secretaris voor het nlot-partl oulleiH) en «ohreef gewlohtjg ln zyn order. lk was de boodschapper voor allerlei de eerste hulp, d© automatisohe kn©oht, die zloh opdringend klaar atelde voor 't ge- brulkl,Ik haalde ln ©en vlaag van J011- gens-civtliouslasme sigaren en 'n moertje voor de flets ©11 po«twl»»el-formu lieren en geld vhh de bank en een partituur van den oonsorvutorlum-direoteur.lk draafde ata reu-lbodo sprong op de flets - reed op (Ie trnm ©p spoorde de «tud uil.... Allw» voor hem, myn vriend den beroomdé. Maar ook Ik was de vertegenwoordiger ou do gewaardeerde hülp als 'n «ohaduw dlo er altijd was en overal was en voor al- los wus. lk wus de mnzlok-ooplelat voor do kwoi'tot-partyen on de tournee-administra teur als de groote pianist kwam voor 'n rondreis mot den beroemde door de pro- vinoles. Ik was de derde man ln 't bestuur, ata do trult d'unlon tusschen den kunste naar en don Impressario, als er 'n oonoert moest worden gegeven. Ik was d© man achter do schermen als d© speler op reis was, omdat Ik t drukwerk sorteerde ©n 't alom ln den lande voor tournee-stof ver- Bedelaars in vroeger dagen. Er zyn ten allen tyde beroepsbedelaars ge weest ln ons land en ze zyn er nog. Luiaards, die niet zouden willen werken, al zouden ze 't ook kunnen, die ni©t zouden wenerhen op genomen te worden in gestichten, omdat ze hun vrijheid veel te hef hebben. In oude ty- den heeft de regeering door strenge wetten de bedelarij trachten tegen te gaan. of uit te roeien. De schooiers werdén bedreigd met zware straffen en zy die hen herbergden evenzoo. Maar tevergeefschl De meest zware straffen ©n de meest drastische maatregelen hebben geen einde kunnen maken aan de vagebonderij en het bedelen. Schavotstraf, geeseling, pyniging, brandmerken, verban ning, tuchthuisstraf, ja zelfs de doodstraf werd toegepast op, wie herhaèldelijk op be delarij werden betrapt, ln 1545 werden ze ge straft met het opensnyden van de neus als ze door de rakkers van den schout werden opgebracht, soms ook .loor hét «fsnyden van de ooren, ©n ln 1654 werden zo verbannen meesters van Kersttijd tot Pnsbhen aan de armen brood, boter en turf uitgedeeld. Ook aan sterfhuizen gebeurde dat. Maar (likwyis kwamen de liefdegaven in verkeerd© bandon. De auteur Vehhuyzen deelt althans mede, dat onder de menigte, die de handen uitstaken naar wat werd uitgedeeld, soms voorkwamen: „straatdwaalders, iotwaagers (kwartjesvin ders?) Mampampere, slonsmoers, smuyk- smuigers, makkerslempers, zwygmaagen", enz.; die de ontvangen levensmiddelen ver kochten voor geld om er brandewyn voor te koopen, die ze dan thuis „verzoopen". Sommige bedelaars echter kregen „verlof" van de overheid. Ze ontvingen dan een be wijs in den vorm van een penning. Deze ver toonde dan aan de eene zijde een bedelaar op krukken en aan de andere zijde het stads wapen. Er zijn bedelaars, die een zekere vermaard heid hebben en wier beeltenis door gravures aan de vergetelheid zijp ontrukt. Zoo als in onze dagen „Had-je-me-maar" vermaardheid heeft verkregen als géén ander vóór hem en in den tijd van Justus van Maurik de Japa- neesjes, .Jodele, Saar, Mokkie, de blikke Do- raenee. De laatste twee typen waren geen be delaars. De eerste ventte met lucifers, en de tweede was een straatprediker. naar Antwerpen om levenslang op de ga landloopsters. Herhaaldeiyk werden de keu leien te dienen. Op het platteland werden tel kens klopjachten gehouden op landloopers en ren (verordeningen) vernieuwd. Ook wie be delaars een aalmoes gaf werd met straf be dreigd, zelfs met geeseling Vooral het platteland had veel te lijden on der den lant. Van 't jaa» 1710 lezen we MJ voorbeeld, dat in de Overbctuwe „de Inwoon- ders klaagden over de ondragelyke insolea- tien, soo door allerhandon landloopers, bed"' laar» en Hydenon weiden aangedaan met af peroen van eten, drinken en kleeden Ook ln de steden wa» het heel ©rg met de bedelary. Er wordt ergens vernield, dut In -lv 17o eeuw heele troepen mannelijke en vrouwe!ijko viigebowlen by 't opengaan van de Haarlem nierpoort den Nieuwen Hljk langs kwamen sommigen hadden '11 mand vol kindertjes op den rug om die aan de bedelaratten te ver huren, m 1684 vnnrdlgde de Amsterdamsohe Magistraat 'n keur uit, waarbij werd bepaald dat wie oj> bedelary werd betrapt; zo» weken ln 't werkhuis moest wordon opgesloten, ata 't weer gebeurde drie maanden tl als hel voor don derden keer gebeurde zouden ze worden fegeesslri en verbannen. Dat uitbannen wbh oen gemakkeiyk mirtdei om van se af te komen. Zoodra er gebrek aan levensmiddelen'' kwam, moesten de bedelaar» ooli stoeds do stad uit; wat dan natuurlijk weèr ton koste van dn plattetandera gesclilislde.''Maar 't hiel niet veel, want se wisten todfi wei weer ml( delen te vindon om binnen de stad te komen Iicdrlimi'h hebben sleed» vourllefde vuur lie stadsleven. Werden ze ln 't werkhuis opgesloten, dan moesten de vrouwen touwpluizen, hennep kaarden, spinnen, weven of naaien. De man nen werdnn bezig gehouden niet het weven van dweilen, peper- en houtbalen, het makoti van vloermatten, ens. De Joodsnhe bedelaari werden gedwonyeu om ook op Nnbbat te w< ken, en p versoek van hun galuofsgenooten, ln Iflöfl tot de overheid gericht, bod urvn gu- volg. Eerst ln de volgende eeuw wtraon ze er van vrygesteld, ata se ln de overige vyf dögen van de week even veel werk hadden verrioh ata de andere ln s«s. Het spreekt vanzelf, dat er ook In vroeger tyd bedelaars weren, die het een of ander gr- brek voorwondden om 't medelijden op te wekken. Zoo wordt byvoorbeeld een vonnis vermald, ln Utrooht Ultge»prokén ln 1401 Daar waa een bedelaar, aio „Hout wnt ende geeft wat" werd genoemd, omdat hy dit altijd dreunde l»y het bedelen. Van hmn wordt ln hot vonnta Baiigeteekeud, dat hij Pjnllohé placht te bedrlvon. Die zelme bertuten ln eene torme." Dat wil du» zeggen, dat hy den of hy een gebrek had en dat hy tot «Uraf werd ongesloten ln eene ton. Wie Hem er uit verloate zou zolf ln een ton wordon gestopt. 'n Anaer vonnis werd uitgesproken over „Lijl met de tappen". Die indekt 16000 «tee- nen metselen aan de kapel die gebouwd werd. In Amsterdam werd geregekl dooj* de Arm zond.de programma's, do' oatalogi, do zond,de programma's, d© oatallgl, de platen, de portretten, de pro«peoti.ge tuid, genummerd, genoteerd..,. Ik was de beroemde van den beroemde!. Ik was ©en ondoorgrondelijk mengsel van :Un groote ondoorgr mdeiykheld Wh ut i k was het die geld betaalde som» op uit *yn naam handelde die werd ge roepen en geraadpleegd ln zaken waarvan de beroemde niet wist en die werd geloofd ata 'n wyzeMaar die tegelijk was de knecht de klein© dienstvaardige werker, nl» 'n jonge god uit do óudhoid, die de schoenriemen knoopte vun'den meester. Ik was 't die regeerde ln do mooie kamer en dlo muziek uitdeelde aan d© leerlingen en op poene van atruf terugvorderde 1 Ik wus lic{ illu do moester was over do praolit- Inuid-lweken on de muizlek en de dooumen ten uta een oimsorvutcr van het museum— en die tegelijk altyd reageerde op den' ln vriendschap uitgestooten schreeuw: .Aryl .Och, Juffrouw ls Ary er niet?. Ik wa» Het dl© kwam - en die ging en present wa» voor dc het dl© voor hom bij do giroo autl-chambreerde en met Iwan-klaten door die present wa» vopr don beroeimfo. 'lk was uten van de «tad 't'gewoel van de straten ging..., Ik was liet die mee ooncertoorde en koffltv-dronk ln „De Port".... die bonee ln den kelder de mest van d© flets «ohuurde ©11 die babbelde met den meester over Wagner ©n Beotho- venl Ik wu» het die uit m'n hoofd de tele foonnummer» onthield en voor don be roemde de lovende encyclopedie werd. 'Ik wa» het dl© voortaan «amen met den beroemde ln de mooie kamer loofde tot half ln den nacht soms al» de laatst© leer ing lang weg ©n hot bulten heel stil wan, die al» broeder-vriend en, mot'n brandende Honry Olay op den hoek van den vleugel, boog gokleurd beiden van IJver en ernst bezig waren met onhandig spijkeren en lak ken ©n ïymen ©n schilderen on schroevcn- draaien on Sohelleldlng makgn. Hot was mij ©en vroemd ©n koud leven als Prof. Iwan er niet was. Want ata hij er was begon pas het leven te fleuren. Met hem kwam 's morgens vroeg het genot ln ZONDERLINGE LOTGEVALLEN IN HET DAGELIJ KSCli LEVEN. Het prosit!#»- Dr. O. W. Kimmiitó heeft onlange een lo zing geho .dcrn over den z'n voor humor by kinderen. HIJ m< rirto hierbij op dat do moe der zelden de persoon ls waar de kinderen zich vrooüjk over maken. Meestal 1» het de oom soms d« tante «n vaak dc vader Kind uren orittaeerea eerder hun vader en hébben pret als :e hem, jets verkeerd zien doé»; do mosdér biyft voor oritlék. gospanrd. Men Uiutajo vau i Jaar had wsi» een op stel gemaakt over d tlow1 baar gwtaaaveo* do weinig Huc-iosvolla wogingcu van haar ad< 1 m bal bezig, to houden. „lk ben bang* sciirr-of zy ,4at baby ntet viM-i p!rider ln zijn leven sou bobben ata lijj altijd met vader moest «pelen." Kon mrigje van dsrtlon gaf een amusante besohryvlng van baar vader, dlo tijden» de •fwosighelid vnri zyn vrouw oen» »ou koken. „Nadat hy 'Wtlgou tyd had rondgieRohar- rnld besloot hy cake te maken. HIJ deed een blauw schort voor, dat veel te klein voor hom wa» en begon 't besllg te mukon, ik ?ri hom dat hy hot verkeerde m*d er tu deed on niet ganwg suiker, maar hy schoof me weg on bromde dat ik mijn mond moest houden." In vele opstellen echter spookten de hul* dieren ©en grootero rol don de ouders. Eeu goed haantje. Eon Hngctanh Bisschop sprak In een dorp op een wandeling een wegwerker ann, „.M-kxI weertje" begon h\j, „Ja" antwoordde ne man. gin „Woon je ook ln dnt vriendeiyke dorpje* de blswhon verder. luidde Het antwoord. n jumtH4 iit?fc wmwGuni, Wat geprikkeld door de korte antwoorden on zyn minzame vragen, verteld© de geeste- ïyke: Het Interesseert Je misschien, dat lk de bisschop ben van. Met een pleohtigon hoofdknik antwoordde de wegwerker „Dat Ja een goed baantje. Dat moet Je slen te houden." Erg vriendelijk! Eon neef van Meijer beer was door den dood van rlln oom "rinsplreerd tot do vor- vnardlglng van een requiem. Hongerig naar wanrdiM'ring bracht hy het pas voltooide ma- nu script naar ltosstnl. Deze gaf het hora na 24 uur teru" en zri glimlachend: lk had liever gezien dat uw oom het requiem ge- oomponeerd had voor uw begrafenis." Dokter: -—Je neemt twee van deze cap sule» na iedoren manltljd. Dichter: Alle» goed en wel. dokter, maar, maar waar kan lk de maaltyden? de mooie kamer weg 'gestopt ln d© zoete aroma van do geurig© uigaren on do ©au d© oologn©! Met hem kwamen de leerlingen met de Instrumenten in de zakken en ho gen weer het gespoel, dat de vreemde whlrmnen voor i»y opriep, waarover ik ln de ftil-iiaohteiyk© uren dun te mymereü en te «oliryven en to dichten begon. Hy was het die voor het vervolg mijn dagen met vrooiykheid en met eerbied vulde. Want ais hy zelf speelde by momenten, luisterde ik bekend naar de vroeger ge hoord© melüdlftn ©11 zag ik d© zomerzon in dubbele goudheid glanzen. Dn uls 't don avond was van de kwartet- repetitie, dan wa» er al oen feest-voorvoelen ln m'n gedachte. Dun gespitst op 't genot schikte lk izorgofljk do kamer, plaatst© do lessenaar» ©11 zocht d© muziek.En al» d© vreemd in aantrekkelijkheid van nioto moester» een voor een kwamen, e violaten, de altist, de cellist en d© vleu gelspeler met t viool-instrument in do tusoh en t N'abend".dan was ik klaar imet mn Jiunkoxend© begeerte om te gaan hoo- ren. Dan in de blyheid van 't weer god- dclljk-buitengewone, ging lk voorzichtig over plaats tot ln d© ongeweten kleine ka mer en sloot de deur en doofde het lloht. En lk zat stil ln 'n knellende bekoring lovangen vaak, met 't oor aan do deur, zorn der fluistering zelfs en luisterde.Dun luisterde lk uuur 't hoog-op gaan ln d© mooie kamer van de melodieën uit de violen, <ll« zongen ©en schoon© zang onder d© kun- «tenoarshanden.naar 't zoet-melodieuie van d© vier partyen: 't hemelsoh zingen 011 t «marton».vol klagen 'n mengeling um we© ©n van hoog «uhoon begoeron. >0 uren dat het duurde al» naar een onbe grepen wonder gblxigon, lulsterdp lk naur t heeriyk harmonieeren alsof elfen ver over het water t nooit gekend© Uod uitzongen - ademloos ©n verrukt. En tot ver in den nacht sliep lk dan niet door t steeds voort rulschen ln mijn ooren van do bronzen acooorden en. nooit nooit wou lk den beroemd© moor missen. ...1 Einde. 't Juttertje Dr. B.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1922 | | pagina 11