vssr^
n.
voor d'at te bereiken resultaat oen heel leven
hard te werken, ptaBBoa te makt»», genoe
gens en vowvlouleu in andere» aln nQl la
geven.Zy bedden er lettwltyk éUee voor
everl Mits het dun «mar ten slotte ging
mail rij riuU haddan voorgesteld sn m> al]
het wilden.
En dan op eon oogenblifc blijkt ten duide
lijkst© dat het wonderlijke leven rijn onbe
grepen eigen gang is gegaan en volstrekt
geen noemenswaardige rekening heeft ge
houden met de imyge wenschen van de Jon
ge vrouw of den jongen man, die hun wen-
Bohen toch zoo hevig meende.Men komt
al levende heel firgana terecht, dan ver
wacht werdl
Wat nu?
De een wordt paasimistiach ofschoon
hij evengoed nog leeft en misschien mate-
rieel beter en geestelijk rustiger, dan an
ders.
De ander begint groote spijt -te voelen of
sohaamte, omdat zijn leven niet den uiter-
lyken schijn krijgt van kunstenaar of maat
schappelijk©, die hij als de beste zag.
Een derde raakt da kluts kwijt ten op
zichte van zijn verdere levensverhouding.
Hij weet nu niet meer wat te beginnen
in welke richting voort te werken.
Een vierde is ontmoedigd en maakt zich
kwaad. Hij heeft niet kunnen bereiken wat
hij als het eenig einddoel en het eenig waar
deerbare voor zijn leven van hard werken
zag.Hij gelooft niet meer in het le
ven. HU haat het leven m wordt.
hatelijk l
Een vijfde wordt in da eerste plaats zeer
afgunstig op anderen, die den eohijn aan
zich hebben, dat hun leven wel wat men
noemt, „geslaagd'' is....
En zoo vervolgens....
Geen van deze levenshoudingen hoe
begrijpelijk ook, uit menschelijk oogpunt
is te verdedigen.
De man, die niet wederrechtelijk uit ge
loofsovertuiging in dien kerker wordt ge
stopt of op andere wijze van zijn vrijheid
beroofd, maar die „leeft" dagelijks leeft
en eet en drinkt en werken kan heeft
geen recht en geen reden zich 'n „pereimist"
te noemen!
De man, die zich in zijn jeugd inspande
om b.v. een beroemd musicus te worden en
niets anders en hij' vindt zich op zijn veer
tigste jaar langs allerlei omwegen tot 'n een
voudig, maar gevestigd boekhandelaar te
rug die man kan lachen!
De man, die niet werd in het openbaar
en in de algemeene erkenning, wat bij vroe
ger wenschte, hoeft niet ontmoedigd te zijn
ten opzichte van zijn innerlijke waarde
mits voor onderzoek vaststaat, dat hij wer
kelijk de innerlijke waarden er voor zou
hebben bezeten en dlat hij er van zijn kant al
het mogelijke aan heeft gedaan.... Maar
dat het enkel de omstandigheden of de kui
perijen of de politiekjes van de samenleving
waren, die hem op den achtergrond) hielden.
Want.
Niemand, Ikan weten hoever een ander,
die dan wel naar den uiterlyken schijn be
reikte wat hij wenschte in werkelijkheid
gelukkiger is, dan hij die het niet bereikte.
Niemand kan weten hoe het wezen van de
dingen bij den schijn ten achter staat.
Dézo levenshouding is ontegenzeggelijk
die schoonste in wezen, die werkt trots een
verloren ideaal en leeft ondanks eenige hoop
op belooning.En die boven den schijn
uit is.
Het is niet die grootste kunst om naar hot
hoogste te streven, wanneer men go'edgeloo-
vig éhristemnensch is en de overtuiging be-
zii dat alle goede werken zullen worden be
loond1 door den Hemel. Maar het is veel
moeilijker en dus grooter kunst om naar
hot hoogste te streven en het beste te doen
met inspanning van alle krachten, zelfs wan
neer er geen christelijke hoop op den hemel
meer besta at t
Het is niet zoo erg moeilijk om krachtig
te werken en dóór te verken wanneer het
leven naar het uiterlijk in da gewenachte
richting slaagt.
Maar het is moeilijk om tien, twintig, der
tig maal van voren af aan en telkens mot
wederoprichting v.am je hoele postuur te be
ginnen, wanneer alle vorige pogingen om te
slagon niet gelukt zijn.
Het is moeilijk en het is mooi en het is de
eenige ware levenskunst om dan niet de
schuld op omstandigheden, of de wereld1 of
de mialiiirkiTCg van het individu te werpen,
ma.»?- om blijmoedig te blijven en te besef
fen, dat alle uiterlijke schijn maar.schijn
ia em do waarde to het wezen steekt!
llut, ls do schoonste levenskunst om te be.
seffen en te kunnen In praetyk brengen, dat
alleen het leven en het werken om het wer
ken waarde heeft....
Ein dat alle reet..., niemendal is!
Corel J. Brensa,
Do ongevoellgen
Groote geleerden of intellectueels» kuh-
non zelden ladykillers itoi WMrt de
welijke charme en gebruikelijke ooquett&rie
stuiten meestentijds af op hot pantser van
tam daor dw «hl»
HOE ZIET DE WERELD ER
TEGENWOORDIG UIT?
Trots de droogte.
Amerika was honderd en zelfs vijftig jaar
geleden nog veel godadienstiger dan tegen
woordig. (President Ooolidge).
Géén nulpunt meer.
De Duitsche Mark heeft aan de wereld het
bewijs geleverd, dat wij rekenkundig altijd
verkeerde meeaiingen hebben gehuldigd l
Het is nu gebleken dat er in werkelijkheid
niet zooiets bestaat als een.nulpunt!
(AshvÜLe Times).
WIJ schieten er niks mee op!
Do vrouwen in verscheiden landen heb
ben nu al geruimen tijd emancipatie-taotie-
ken in de practijk gebracht zich in een
wereld van arbeid en eoonomlo etc. een
plaats veroverd.Ja zelfs hebben zy in
den vorm en door middel vani het kiesreoht
een Stem in het kapittel gekregen tem op
zichte van staatszaken en landsbestuur.
Zijn we er inmiddels nu een haas beter
opgewonden?....
(Judge).
Nog een font!.
(Heti is toch zonderling dat do mannen
inaar niet kunnen begrijpen, dat de vrouwen
gewone wezens zijn evenals zijzelf en dat
zjji begaafd zijn met dezelfde eigenschappen
en in het bezit van dezelfde rechten en per
soonlijkheid.f<
De hoofden van die mannen zijn toch an
ders wel in staat om soms veel moeilijkep
problemen op te lossen.
(Machester Guardian).
Na tien jaar
In het jaar 1913 had Engeland 106.000
man militair Frankrijk 666.000 man
Duitschiland 836.000 man en Amerika 86.000
man.
Tien jaar later bedroeg dit aantal voor En
geland: 80.000 man voor Frankrijk:
450.000 man voor Duitschland: 10O.Ö00
man en voor Amerika.137.000 man.
(Guinee in het Eng. Lagerhuis).
Trouw jong en.ge
wordt honderd jaar!
Getrouwde lieden leven in den regel lan
ger dan ongetrouwde, want ze krijgen lang
zamerhand regelmatiger gewoonten.'.Een
matig inkomen is ook beter dan een rijk,
want heit houdt de noodzakelijkheid van wer
ken In en maakt het onmogelijk te gaan
luieren.En vooral het bezoeken van de
kerk bevorderd een regelmatige levenswijze!
(Daily Chronicle).
De font van de.mannen!
Dé hedendaagsche mannen maken de
vrouw onoprecht. Zij kijken steeds meer
naar uiterlijke bekoorlijkheden dan naar de
innerlijke waarde. Indien tegenwoordig oen
degelijke zakenvrouw een transactie wenscht
af te sluiten, dan heeft zo pa9 kans als ze
aardig gepoederd' is en een charmante Pa-
rijsche hoed draagt.
(Mrs. Roalta Forbes).
Hoera!.Blaat ze dood!
Toen in het jaar 1818 de kozakken in Ne-
derland kwamen bij het achtervolgen der'
geslagen Franschen, werd steeds hun strijd
kreet „Hurra" (Hoera) gehoord. Ons volk]
heeft toen blijkbaar gemeend, dat dit een
uitroep van vreugde was.Want voor de
kozakken was het ook werkelijk oen uitroep
van vreugde. Omdat hun grootste liefheb
berij bestond in het achtervolgen en als het
kon.afmaken vnn vijanden! Daarom rie-*
pen ze onder het loopen en onder het vech-1
ten al maar.„Hurra'1.Dat beteekent
n.1. „Sla dood"..Vooral de ruiters in een
aanval riepen het luide.
Ons volk en ook het Engelsche heeft déze
uitroep inmiddels als een vreugderoep over
genomen. Zoodat men tegenwoordig bij het
huldigen van een geliefd persoon langs den
openbaren weg een donderend.,31a dood"!
kan vernamen.
(Het Ecddersblad).
retiht en nauw van «tij! is «ra dat de
duurde stukken het e&eot va» dwarse stre*
artikel afgebeelde patronen rijn
buitengewoon geschikt om tot groot» rand
geiranK«ohlkt te worden. Evenwel leonen rij
zich evengoed tot hot afzonder Hik gebruik.
Ten slotte kan men van ieder patroontje
een rand op rieh zelf maken door se steeds
te herhalen.
Wanneer mem goed begrijpt, welke Stijl
eigenlijk de Egyptische mode vraagt, dan
kan men met deze patronen werkelijk zeer
gioode resultaten bereiken.
BABBELUURTJE OVER MODE.
Toet-Anhk-Amen en Hel
modern Borduren.
Niettegenstaande we die lente en met
zeer veel verlangen tegemoet zien, blijft
het lekkertjes doorwinteren. Dit „lekkertjes
is dan lichtelijk ironisch bedoeld, want ik
voor mij begin nu werkelijk wat te bibberen
voor die opeenvolging van winters met
sneeuw, vorst en ijs. Het houdt niet op.
En het mocht nu toch wél zoo langzamer
hand afgoloopen wezen! Evenwel het
heeft toch ook nog altijd rijn voordeden,
zoo*!! wintertje. Want het levert ons toch
inderdöad heel wat gezellige dlans-, speel-,
praat- of bandwarkavondjes.
En dat dit handwerken op zulke lange
winteravonden niet gering geschat worden
mag, kunt u gerust géLooven. Het zou een
opzienbarend stuk werk wezen, wanneer we
eens alles wat gedurende zoo'n l'&ngen kou
den winter bijelkaar „gehandwerkt" is aan
één stuk zagenl Al was 't maar alleen van
de vrouwen, die de Heldérsche Courant en
den „Jutter" lezen.
Vermoedelijk ls er een geweldige Fanoy-
fair van op touw te zetten.
En als we dan eens in gedachte al dat
handwerk bij elkaar zien, dan gaan onze ge
dachten in die eerste plaats uit naar dat z.g.
„toegepaste" handwerk waarover wij het in
deze rubrieken meermalen hebben: nJL het
handwerk, dat moet dienst doen als versie'
ring of als garnituur op japonnetjes of op
"andere kleodingstukkan.
Wanit daarover wilden we het nu ook
weer hebben. Mogelijk is een van de leze
ressen trots de reeds gemaakto stapel
nog niet uitgehandwerkt en denkt in stilte
nog wol degelijk aan oen nieuw japonnetje
met een eigen versiering....
Voor de wijze van uitvoeren Ja het volgen
de aan te bevolen:
Men kon met zijden koordjes in verschil
lende Oostersche tinten de lijnen van het
patroon volgen en deze lijnen dan met steek
jes van gouddraad vast zetten.
Een andere werkwijze kan zijn, om met
verschillende kleuren dikke koordrij de lij
nen te bewerken door middel van de steel-
StOC^T I
Ten slotte zal ook het patroon uitgevoerd
met wol een bekoorlijk effect maken, In dit
geval echter zal het misschien mooier zijn
om te worden gebruikt als piano- of schoor-
steenkleed, inplaats van japon of casaque.
La ieder geval: De patronen zijn mooi en
de vindingrijkheid van de HoliandSche
handwerkende vrouwen is groot, dus.
De rest is aan henzelf overgelaten.
Mme Corry.
GEVANGEN.
(Rie en Torany zijn twee Oanadeesohe]
kinderen, wier ouders ver van huis zijn.
De kinderen gaan In een kano uit, om
„avonturen'' te beleven.
(higelukkigerwijs denken ze niet om de
stroomversnelling in de rivier en zouden
zeker omgeslagen en verdronken zijn, als
niet een Roodhuid, Arendsoog, hen gered
had.
Toon die hen weer verlaten had, zagen zo j
een groot denker ding in de lucht op hen
afkomen.
„Wat zou dat rijn?'-' vroeg Rie.)
Neergedaald.
.lom ,1c «Hl» «WW»* bekijken. ft hobt Bk
tohlm nwtf nooit vUugmttoMno «erir
whh Hat do kinderen don motor bekt! ken
vertelde van de wonderen, die hy dttarmtHl
doen kon. De kinderen luisterde» adwnloui.
Herinner jullie je nog wri^e^eo keei
dat Je eon vliegmachine sng. Dan tul je wel
begrijpen hoe opgewonden Rie en lonny
WjSu moot je müjn draadlooze nog zien",
zeide de vliegenier. „Daarmee kan ik tydm-
gen opvangen en verzenden over het heele
LaDmadiooz0 tijdingen?" riepen de kinde
ren heel verbaasd uil
.Ja, ik ben een draadlooze scout, zei de
vliegenier. Er zijn er verscheidene zooals ik.
Wo kijken of er geen boschbrandea zijn oi
overstroomingen, die menschen in gevaar
brengen. Soms gaat er iemand met ons mee
van de Noordwestelijke bereden Politie,
om misdadigers op te sporen.
Maar misschien heb jullie wel rin, om een
draadloos concert te hooren.
De kinderen dansten en klapten in de
handen van pïeirier. Toen Rie met de ont
vangers aan haar ooren zat, kon ze ternau
wernood stil ritten. Elk van jullie, die wal
eens geluisterd) hebt, zal begrijpen, hoe ver
rukt het meisje was, om daar dn de wilder
nis een prachtig concert te hooren.
Toen de beurt aan Tonny was, hoorde hij
een schitterende marsch.
„Beste jongen,1' zei daarna de vriendelijke
vliegenier. „ïk heb hier een klein presentje
voor je. Je kunt dit kleine draadlooze toe
stelletje in je hoed dlragen. En wanneer jij
of je zusje ooit in moeilijkheden komt, ver
geet dan niet, het mij te vertellen.
Tonny was diolblij en luisterde heel aan
dachtig, toen de eoout uitlegde hoe hij het
toestelletje moest gebruiken.
„We zijn juist op zoek naar eenige Rood
huiden, vertelde de soout toen. „Maar ik
heb nog wel eenige minuten, om jullie even
mee naar boven te nemen. Heb jullie zin?"
Nu, dat kun je begrijpen. Zoo'n vliegtochtje
was het heerlijkste avontuur dat je kon be
denken.
Ik denk, dat niet veel van jullie ooit zoo n
vriendeiijken vliegenier ontmoet zult heb
ben. Maar je kunt je wel voorstellen hoe
heerlijk het moot zijn daar boven in de lucht
te wiegen.
De kinderen konden de met sneeuw be
dekte bergtoppen van Britsch Oolumbia zien
en de breede rivieren en diepe dalen en de
popperig kleine mijnkampen.
(Wordt vervolgd).
RAADSELS.
Oplossingen der vorige raadsels.
Suriname
uurwerk
v. r i d d e r
I n d i
nimf
a a 1
m a
e
II. Baardhaardpaardwaard.
Nieuwe raadsels.
L Het geheel is een spreekwoord vi
6 woorden of 26 letters:
226172015 is een bezigheid vi
een timmerman.
4—16—28—21 is een familielid.
22—19—20—10—1—25—8—9 is een vogt
512141926 ls een vloeistof.
181610—2411 is een leesteeken.
72581828 is geen waarheid.
En als dit nu eens z o was waf zoudt
u dam denken van een mooie echte onver-
valsohte.„Toetanhkamen-japon"?
Hot zou volstrekt niet te versmaden rijn,
wamt er is niets meer im de Mode, dam die
oudé, vbrsteende Egyptische koning
vooral nu er dan toch ook ten slotte ruzie
om zijm graf gekomen is en1 bovendien is
het eep buitengewone gelegenheid om nog
eens frisoh op aani het baiodborduren te
slaan! iih -1 ei
Dit soort borduurwerk lis op verschillende
plaatsen in de japon te verwerken.
Het komt er alleen op aan, dat de japon
Het scheen een studeerkamer te zijn. In
het midden van de kamer stond een groot
bureau, waarop een brandende studeerlamp
stond.. Dominee zelf zat voor de schrijf
tafel. Hij scheen iets uit te rekenen. Zijn
eeme hand rustte onder het hoofd1, in de an
dere hield hy een potlood, waarmee hij be
dragen optelde.
Na verloop van enkele minuten haalde
hij een lederen portefeuille voor den dag,
waaruit hij geld haalde, dat hij eveneens
natelde.
Even daarna voegde hy er weer geld uit
een andere lade bij.
Janioms oo'gen begonnen te stralen. Hij
zag duidelijk boe er zeven bankbiljetten
uit de lade werden genoemen. Hij kon niet
zien wat hun waarde was, maar als ze zelfs
maar een waarde van vijf pond hadden, dan
maakten ze in totaal een waarde van vijf en
dertig pond uit.
Vijf en dertig pond, Wat een reusachtig
bedrag was dit, wanneer je in jaren geen
shilling in bezit gehad had.
De oude boef was van streek. Het was
zijn grootste verlangen1 om eindelijk eens
uit Engeland te kunnen verdwijnen. De
oude man haatte het land waarin hij ge
zondigd had en waarin het gestraft was ge
worden. En hij had den laatsten tijd aldoor
het idee gehad, dat als hij maar eens 'n kans
had om naar ZuidrAfrika of naar Australië
te komen, hij daar wel wat zou kunnen ver
dienen.
Met een plotseling gebaar schoof de do
minee zijn stoel achteruit.
Als 'n kat zoo zacht sloop Janiom weg,
terugkeerend naar den zolder. Hij kom ech
ter niet meer slapen. Het geld woelde hem
door de gedachten en ten slotte ging hï
bij het venster staan en begon na te den
ken. De wind begon feller op te steken,
loeide door de hoornen.
Rie en1 Tommy zagen het ding naderbij
komien en hoe tangor hoe grooter worden.
Zo hoorden iniu oen luid zoemend en snor
rend geluid!, wat het ding nog geheimzinni
ger maakte.
Jullie zult zeker wel begrijpen, wat dat
donkere ding was, maar Tommy en Rie had-
1 dén hun leven1 lang in de wildiernis van Ca-
nadia gewoond on daardoor haddon zo nooit
kennis gemaakt met allerlei uitvindingen,
dio ons nil hooi gewoon toeschijnen.
„Hot ding heeft vleugels", riep Rlo uit.
„Wat zou het tooh zijn?"
Bteods dichterbij kwam het vliegende
voorwerp. Eensklaps beschreef het eon
grooten boog en daalde neer, niet ven van
do plaats, waar de kinderen stomdén.
Rie em Tomny pakten haastig de restjes
van hun maaltijd in, stopten ze in hun zak
ten ©n renden naar het vreemde ding. Tot
ïun verrassing zagen zo er een man maast
staan.
„Wél kinderen!* riep hij vTooiijk milt,
Janion lachte opeens in zichzelf. Had hij
ooit In mooier nacht voor 'n kleine diefstal
kunnen hébben? En lang overlegde hij.
Hij zou eerst nog 'n paar uurtjes moeten
wachten. Hij kende de geheimen van het
vak. De bewoners moesten vast ingeslapen
rijm
Intusschen begon hy al voorzichtig al de
noodige toebereidselen te maken. En na
verloop van een poosje was zyn plan de
campagne gereed. Hy begreep dat hy door
hetzelfde venster naar binnen moest komen,
maar daarvoor moest hy een werktuig heb
ben.
Hy stak een lucifer op en begon dén zol
der rond te kijken. In 'n hoek vond hy een
oude, verroeste schop. Feller stak nog de
storm op. Janion zat lang heel stil in een
hoekje. Hy dacht na, wat al dat geld al niet
voor hem zou beteekenen, waneer hy het
eenmaal te pakken had.
Na verloop van eenigen tijd hield hqi on
weer eindelijk op, maar de wind was eer
nog heviger geworden. Toen kroop Janion
de trappen afHij liep naar het venster
van de studeerkamer. Het was een gewoon,
ouderwotsch venster, zonder bijzondere slui-
ting.
Janion zette de spade tus3chen de kieren
en het venster kon met het grootste gemak
opengeschoven worden. Even bleef hij nog
staan luisteren, maar er werd niet het min
ste geluid gehoord.
Met een sprong was hy in de kamer. Het
vertrek voelde buitengewoon, weldadig en
rustig, aan na de storm der elementen bui
ten. Het eerste wat nu de inbreker deed
was de deur aan de binnenzijde op slot
draaien, zoodat hy verzekerd was tegen on
verwacht binnen komen. Weer luisterde hij,
Maar alles bleef doodstil.
Hij herinnerde zich nog alles liep op de
schrijftafel toe en vond zonder veel moeite
de lade in welke het 'bankpapier geborgen
geworden was. Het was de tweede van de
linkerzijde, mompelde hy.
Zooais hy wel verwacht bad, was die lade
afgesloten. Hy zag echter dat het een heel
oude schrijftafel was, voor zyn doel heel
makbeiyk te hanteerem. Hy nam dus zy'n
zyn spade weer, drukte deze tusschen een
paar kieren en in minder dan geen tyd was
de lade open. Janion nam de portefeuille
zonder zich langer te bedenken, sprong het
raam uit en rende naar het hek.
Hy liet alles zooals het was.
En toen hoewel het nog diep In dén
nacht was begon hy te hollen om zoo
gauw mogeiyk den grootsten afstand tus
schen hem en de plaala van zijn nieuwen
misdaad te brengen.
Tegen den ochtend kwam hy te Exeter
aan. De regen had opgehouden en de zon
begon al stralend door to breken. Er was
was geen buis of mensch in de buurt te be
kennen en Janiwii, doorop van de slape
loosheid en het ingespannen werken viel
languit bi het gras.
Schuw om zich heen Idjkendi of ér toch
niet iemand om hem heen was kon hy
toch niet nalaten eerst even zyn buit na te
kijken en hy opende dé portefeuille.
Daar was het bankpapier. Janion'g vin
gers beefden, toen hy ze aanvoelde en ze
begon te tellen. Het waren geen biljetten
van vyf, maar van tien pond. Er waren er
wel zeven. Dus hy had nu zeventig pond.
Het bedrag overtrof zyn wildste droomen.
'n Tijdlang zat hy stil nadenkend over
wat dit geld hem in dia toekomst nu zou kun
nen brengen.
Er was geen spoor van eenig berouw bi;
den ouden man.
Plotseling echter schrikte hy. Hy be
greep dat hy zich zoo gauw mogelijk van de
portefeuille -
was
II. Ik maak veel lawaai, ontneemt men
my één letter dan ben ik echter sprakeloos.
Goede oplossingen van bolde raadsels ont
vangen van:
A, A.; H. A.; M. B.: A. B.; T. en G. B.;
J. B.; O. B.; O. en H. B.; P. G. G. B.; W. B.;
W, v. d. B.; L. on H. B.; H. J. O.; J. O. C.;
E. de O.; A. en H. D.; D. on V. D.; G. D.;
O. D.; M. A. en O. A. D.; T. J. D.; J. v. D.;
9. E.; G. en J. v. F.; A. de G.; M. 8. de G.;
R- P. v. H.; M. H.;-. A. on J. v. d. H.; J. H.;
O. de J.; W. K.:J. K.; W. en L. K.; B. K.;
P. J. K.; J. F. K; W. K.; H. on G. L.; B.
P. L.; M. v. d. L.; A. en N. M.; A. N.; M. O.;
A. J. de R.} J. G. 8.; J. de 8.; L E. 8.;
J. H. S.} R. en <X S.; J. S.: K. 8.; H. 8.;
Tv;M* J-v-; K-v-; g. p. v.; a v. v.;
A. M. v. W.; E. W.; O. en A. do W.; 8. en
S'ri'hJSa J* v' W-> p- W.; A. IJ.; A.
en W. de Z.; a M. v. Z.; M. Z.; O. G.; T. G.;
G- A. Hj B. en G. v. O.;
A. R.j a de R.; O. J. R.
keek om zich heen of hy niet ergens een I
plek kon ontdekken, waar hy het oorpua de-
lictie zou kunnen begraven.
Maar eerst wilde hy haai evenwel nog
eens zorgvuldig doorkijken.
De bankbiljetten hadden in het eerste
zakje gezeten, maar nu voelde hy ook nog
iets in de ander© zakjes.
9
Wat hy uit de achtertaschjes van 'de por
tefeuille haalde waren brieven— zes in 'i
geheel
.Er was in den ouden boef nog Iets over
uit zyn vroegere, betere dagen en er was
dan ook niet het minste verlangen om de
brieven in te zien. Hy wilde ze juist weer
in de zakjes terug doen, toen zyn aandacht
viel op twee woorden, die op do bovenste
brief waren geschreven.
Dit bracht hem onweerstaanbaar tot Ie>
zen. Hy was hevig geschrokken.
De brief was gedateerd voor ongeveer een
week geleden on in den linkerhoek stond
met gedrukte letters:: JStoswald'a Hospi
taal. Londen 8. W.u ao3pi
En het was het handschrift van een
vrouw. au wu
mSS teen*°° nMer
My*n beste Arthur,
JX? ontvhig ik je brief met het
heerlyke nieuws; zoo heoriyk, dat ik het
ïaadLl1 h!»^?7en l"on- Het is een
raadsel, hoe het je gelukt is in den tyd van
Siaar Pond te kunnen Jeï
sin
dat je daar zeker vier jaar over zou moeten
it je jezelf hi L^i1 5,00 banK.
^°L,fen5>ö8 voor alles. In werkelijkheid zal
ik dit niet eens allemaal noodig hebben, om
de eenvoudige reden, dat ik zelf ook wat
gespaard heb. Ik heb zelf ook wat van mijn
uitzet gemaakt niet veel natuurlijk, want
hoe weinig tijd ik in bet
nospitaal heb om iets voor mezelf te doen.
Je vraagt me of ,vyftien Juli een geschikten
dag is voor ons huweiyk. Ik zou willen
zeggen: Hoe eer hoe beter, jongen, weet je
wel heel zeker, dat je wilt trouwen met een
meisje als ik ben? Ik weet ook zeker, dat
ais vader niet dood was, en daardoor zijn
misdaad eigeniyk niet vergeten, ik je aan
zoek stellig niet zou hebben aangenomen.
Je zegt altijd, dat ik het niet heb kunnen
helpen, wat mijn vader deed nmr ik heb
toch zijn naam.
Maar ik zal er niet meer over spreken,
omdat je het niet hebben wilt
Je Moiüa Janion.
mmBm t dat je jezelf Merwórds
jfeuille moest ontdoen, want het ding dingen hebt moeten nnt. éénvoudige
wel het sterkste bew£ tegen hem. Hij pond, die je Ge dertig
Monia Janion?.... De brief van rijn
e gen dóchter? En zij zou gaan trouwen
ma"' va» wien hy aoo juist het zui-
eeld had gestolen?
n Tijd lang zat Janion op het gras. Hij
staarde star voor zich uit
oortftff»n?uP.lotf,el 1°f? gebaar deed lüj
portefeuille in rin zak. En hy sprong ovei
taSJÏÏS door,tot hiJ kwam aan het po?
hli S^ n w Eeo 8hillinS v0'
Hiervoor kocht hy
dwd hH Jf 01>P? ?n P0^26^18- Zorgvuk'
SLPortefeuille in de envelop?
uit iwgJTT do ^kjee, Booals hU de
tenkwïuS<^rVvertrek had genomen. I
bankbiljetten in het eerste vakje de br
ven in de overigen.
._T^n schreef Janion het adres, dat
?P ^n dochters brief gevonden bad en i
