BH COURANT HERMAN NYPELS, OP DE KLEINTJES PASSEN Derde Blad. Fa. J. v. WILLIGEN, PLAATSELIJK NIEUWS deugdelijks grondstoffen en solide afwerking. AXMINSTER-, TAPIS BELGE- en KOEHAARKARPETTEN. VAN ZATERDAG 3 MEI 1924. 40-jarlg Jubileum van den heer Schlamilch. Wederom was In die school aan den Pa rallelweg een feste te verslaan, ditmaal ter eere van dten heer Schlamilch, die Donderdag zijn 40-jarig jubileum als on derwijzer vierde. De Burgemeester sprak den jubilaris, die met zijn familie aanwe zig was, in hartelijke bewoordingen toe, en de oud-schoolopziener, de heer Kor- ver, voegde zijn gelukwenschen er bij. Hij sprak op hartelijke wijze de jongens en meisjes, die hun onderwijzer zulke aar dige liedjes hadden toegezongen, toe, en hoopte, dat ze, ouder geworden, zich hun onderwijzer zouden herinneren, en zou den beseffen, wat hij eigenlijk voor hen had gedaan. Als oudste der onderwijzers Sprak de heer Jellema zijn collega toe, en de heer van der Ploeg, dlie de,feestelijkheid leid de, wees er op, dat zijn eigen jubileum nog kort achter hem lag, en hij met den heer Schlamilch samen op de Normaal school was gegaan. Vele jaren lang had hun loopbaan samen geloopen; nadat spr. een tijdlang te Julianadorp was geweest, was bij zijn komst als hoofd hier hun amb telijke verhouding veranderd, maar zeker niet hun vriendischappelijka Namens het gemeentebestuur werd! den jubilaris een rustbank met kleed aange boden, de collega's gaven een rookstel en de schoolkinderen een pracht van een bloempot Wat zullen daar de bloemen in bloeien! De jubilaris zelf zette uiteen, hoe hij eigenlijk als een soort kweekeliiug al een jaar of acht langer werkzaam was dan veertig jaar, en verdiepte zich in den ouden tijd van den heer van Varik. Op het heden komend!, vertelde hij hoe hij deoa laatsten tijd in een gedrukte stemming rondliep, gevolg van de plannen, die de regeering ten opzichte van het onderwijs koesterde. Gelukkig is er eenige kente ring in de voornemens gekomen. Nu kwamen de bakken met taartjes, waarnaar de jongens en meisjes al hadden zitten likkebaarden; het was ongelooflijk hoe gauw ze zoo'n ding op hadden. En voor de aanwezigen schonken de dames der school een pittig kopje koffia Zoo dat een dag als deze voor de hinderen der klasse en den onderwijzer zelf aardige herinneringen achterlaat. Het meestal vrij ongezellige schoollokaal was voor deze gelegenheid smaakvol met groen en vlaggedoek versierd. Van een der leer lingen was een bloemenhulde ingekomen. Wij moeten nog vermelden, dat de waar nemend! Inspecteur, de heer Rahder, die persoonlijk verhinderd w&s te komen, een harteüjken gelukwensch had ingezonden. Verkeer gestremd. Blijkens een in dit nummer voorkomen de advertentie zal hdfc verkeer over de draaibrug over de zeedoksluis alhier, we gens aan die brug uit te voeren herstel lingen, met ingang van 12 Mei a.s., ge durende pLm. 10 dagen gestremd zijn. HET ZIEKENTHJT«VRAAGSTU K. Door het Raadslid Sdhoeffelenberger zijn de volgende vragen bij den voorzitter van den Raad ingediend: le. Is de Commissie van Toezicht ge hoord en zoo ja, is haar advies dan op gevolgd? 2e. Achten B. en W. het niet verplich tend de kosten van annuïteit der verbou wing mede te doen dragen door het Rijk? 3e. Vinden B. en W. het niet wensche- lijk, nu het van algemeene bekendheid is, dat wij weldra nog èen burgerziekenhuis er bij krijgen, voorloopig het plan op te schorten? 4e. Is het aan het College van B. en W. wel voldoende bekend, dat de verpleeg sters, die thans intern -zijn, straks bij den overgang naar bet Marinebospitaal extern worden en dus imet bun salaris niet vol doende in bun onderhoud zullen kunnen voorzien en daardoor in eventueel© meer dere kosten op de Gemeente komen? 6e. Waarvoor moet de Gemeente voor besmettelijke ziekten in de barak voor mannelijke verpleging f 6.50 en ivoor idem vrouwelijke 4.60 betalen? 6e. Waarom kunnen burgers niet als zaalpatiënt worden opgenomen tegen 2 per dag, zoodat deze verplicht zijn opgenomen te worden tegen 5.50 per dag? 7 e. Wie vervangt den Directeur bij diens afwezigheid? 8e. Wat is de bedoeling van art. 19 waarin gesproken wordt dat de kosten van dit contract enz. komen ten laste van den contractant ter andere zijde, dus de Gemeente. 9e. Vinden B. en W. de, in hetzelfde ar tikel voorkomende clausule, n.m. dat de overeenkomstaangegaan wordt voor „on- bepaalden tijd" niet al te lichtzinnig? 10e. Achten B. en W. het verantwoor delijk, zoo noodig over te gaan tot tarief- verhooging om daaruit te kunnen dek ken het schadeloosstellen van het niet over te nemen Gemeentepersoneel? 11e. Vindt het College van B. en W. niet, dat de beschikking van den Minis ter van Marine vaag is te noemen, waar deze spreekt van „voorloopig toe te staan" om aan klassepatiënten een particulier specialist toe te laten? 12e. Hebben B. en W. al de zekerheid, dat het bestaande verplegingspersoneel over wensóht te gaan op hun thans vigee- rend salaris en is er over die aangelegen heid al met hen overleg gepleegd? EEN NIEUW BEDRIJF. W aaraan we wel eens gedacht hadden, is thans hier werkelijkheid geworden. V e hadden wel eens gelezen, dat er op de rivieren vaak visch werd gevangen met het haast uitsluitend doel om daar van de schubben te halen, die dan later dienden voor de valsche parelindustrie. Dat bedlrijf zette zich zóó uit, dat men- zich nu en dian niet ontzag om ondermaatsche visch] van de schubben te ontdoen en dan, om een bekeuring te ontkomen, de ont schuilde vlschjes in het water te smijten, zoodat deze toch tot sterven gedoemd waren. Toen1 is bij ons de vraag wel eens gere zen, waarom in den haringtijd, ook hier de schubben niet zouden kunnen worden verzameld, die dan later zouden kunnen dienen om aan de dames tegemoet te ko men tegen een zacht prijsje. Misschien, zoo dachten we, dat de ri- viervischschubben zich daartoe beter lee- nen, dan de zeevischschubben, want an ders zou toch ook hier, waar het rivier- schubbedrijf toch wel békend was, tot ver zamelen dier schubben zijn overgegaan. Nu echter schijnt men hier en daar die haringschubben te verzamelen en hoewel het ons niet bekend is welken prijs men daarvoor maakt, beweert men nu reeds, dat er kaoitalen ftan haringschubben in den loop der jaren moeten zijn verloren geraakt Zoolang de ijdelheid der dames dus zal voortduren, openen zich voor Helder wijde verschieten en kan hei schubbenbedrijf in den haringtijd grootscher worden opge bouwd. Waarom ook geen surrogaat voor pare len? Hebben wq al geen- surrogaten voor diamant, voor goud, voor zilver 1 Wat is dan tegen ook een parelsurrogaat als ver siersel rond te torsen? Want indérdaad, als een maagdelijk halsje wordt getooid met een baringschub- ben-iparel, zal er geen haringgeur .meer zijn waar te nemen en zal men dus dien neus niet meer behoeven dicht te knijpen. Een practische weg tot meer geldelijk voordeel voor de gemeente is geopend döor het verzamelen' der haringschubben. Kan in dat verband' ook bet fabriceeren van valsche parelen niet worden aange pakt? Loodsboot Na 1<L De op 's Rijkswerf alhier gebouwde nieuw loodsboot 16 Is beden naar zijn station te Hoek van Holland vertrokken. Het Mei-feest der S. D. A. P. Och, wij weten de laatste maanden helaas niet goed meer wat zon is. Wij' kennen de lage luchten, die zwaarmoedig en somber aan den hemel hangen, de scherpe winden, de kale boomen, het nog dunne en spichtige gras der weiden. En wij duiken nog weg, huiverend in onze overjassen en mantels zoo is het voorjaar van 1924. INGEZONDEN MEDEDEELING. Onze strijd tegen min derwaardige kleeding hoeft ean groot ouccos, nu wQ voortgaan onze bekende solide kleeding voor lagen prijs te verkoopsn. Zoowel op het gebied van Militaire- als Burgerkleeding, Indische uitrustingen en Heeren-modeartikelon, blijven wij het aangewezen adres, omdat wij onzo leverantiën houden op het psli van De allerlaagste prijzen, In hoofdzaak verkregen door minderwaardige grondstof en geringe loonen, roeke men bij ons NIET. KLEEDINGMAGAZIJNEN HELDER-SCHAGEN. INGEZONDEN MEDEDEELING. Is tegenwoordig een gebiedende eiseh voor iedereen. Wq hebben met 'dezen eisch rekening gehouden, door onze voorraden op te slaan vóór de verhoogingen der laatste maanden. WIJ brengen-slechts datgene wat goed, mooi en goedkoop Is. Onze Koopt U bij ons nog voor den goed koopsten prijs, dessins^, nieuw en bekende prima kwaliteit. Vraagt zlohtzendlng. 33 ZUIDSTRAAT. Witte Bioscoop. Maar de thans aangevangen Meimaand heeft, van oudsher, de traditie van de zomer- brengster. Het jonge, ontluikende groen kleurt dan de landen, de knoppen der boo men zijn opengesprongen, de jonge vogel huishouding heeft zich ingericht. Boomen en bloemen, planten, dieren, alles ontwaakt tot nieuw leven, en waarlijk, wij zouden de Meimaand wel eens willen zien, die der tra ditie ontrouw bleef en ons haar zonneschijn onthield. Of liever: wij zouden haar niet wil len zien! En het was aardig, dat op dezen eersten dag al dadelijk de Meimaand zich van gun stige zijde liet zien. Gunstig althans als men den toestand in aanmerking neemt, nu de na tuur ons eenmaal schijnt te willen onthouden, waarop we 'toch recht hebben. En de S.D. A.P., voor wie dé eerste Mei de groote jaar- lijksche feestdag is, de vacanticdag, waarop ieder rechtgeaard S.D.A.P.-er zich in de beste kleeren steekt, zijn roode tulp draagt-, en in de feestelijke, blijde stemming verkeert, die nu eenmaal bij zoo'n dag behoort, die S.D.A.P. trof het bijzonder. Want voor bet eerst werd ditmaal langs de straat ged'emon streerd met vaandels en banieren, en deze eerste Meistoet was, mogen wij de berichten gelooven, uitstekend geslaagd. Het programma voor dezen Meidag luidde: 's morgens half zeven reveille, rondgang déor de stad döor het Helder's Fanfarecorps, 10 uur samenkomst in het Heldersche Marine gebouw, met muziek en zang. Doordat de lei der hiervan, de heer Peetera, helaas door dienst verhinderd1 was, is deze bijeenkomst min of meer in het water gevallen. Des mid dags 2 uur gaf het Arbeiders-Strijkorkest een matinóe, terwijl dé etraatdemonstratie te 5 uur n.m. plaats had. De avondbijeenkomst, die deze Meiviering besluiten zou, ving te half negen aan in een overvolle Oasino-zaal, voor de gelegenheid smaakvol en vroolijk versierd. Een viertal vaandels stonden op bet podium, tal van doe ken, sommige met de bekende Meileuzen „ontwapening", „medezeggenschap"', „be drijfsorganisatie", andere voorzien van de namen der bij de afdeeling der S.D-A.P. aan gesloten bonden, waren aan de vier wanden der zaal opgehangen. Boven den Casino- vleugel hing het zeer smaakvolle vaandel der Jeugdorganisatie met het witte doek „Plaats voor de Jeugd". Want voor dé eerste maal zou dé Jeugd aan deze Meiviering meedoen. Wjj komen daar straks op terug. Op de tafeltjes bloemen: vuurroode tulpen en witte anjers, in kwistigen overvloed aan gebracht. Want 1 Meidag is bovenal een bloe- menfeest, een feest van ontluiking en Wak- ker wordén, van weder met nieuwen moed den strijd beginnen. Zoo dan hadden dé kleine meisjes in de zaal kransjes gewonden rond haar hoofden, margrietjes en vergeet- mij-nietjes hadden ze verzameld, en roode tulpen verkochten zevoor Twente na tuurlijk. De grooteren, voor zoover ze dat be zaten, hadden zich in het sportpak uitge- doscht; straks, na de pauze, zouden ze op- marebeeren, dé leider voorop, den rugzak op den rug, de mandolinespeelsters volgendé. AJWeer loopen wij de zaak vooruit, want zoo ver was het nog lang niet. Toen dén te half negen het Fanfarecorps zijn nummers .door de zaal' liet schallen;, en had' laten hooren wat het reeds presteerde, betrad de Voorzitter der afdeeling, de heer Verategen, het podium om dé bijeenkomst te openen. Maar, zoo zeide hij, zij was reeds geopend door de muziek van het Fanfare corps. Hij wees erop, dat velen der hier aan wezigen reeds een zwaren werkdag achter den rug hadden, zoo de zangvereeniging, die zich den geheelen dag al' had doen hooren, de muzfekvereeniging, de personen, die zich bezig hadden gehouden met de opstelling en leiding der demonstratie. Deze allen, aldus de heer Verstegen; weten, dat onze Meidag een schitterende bladzijde vormt in de ge schiedenis der Heldersche arbeiderebewe ging. Voor bet eerst hebben wjj heden een dagdemonstratie meegemaakt, en spr. noodligt hen, die deze niet meegemaakt hebben, uit, dit een volgend jaar wel te déen. Weliswaar zijn wij hier in het Noorden geïsoleerd, zoo zeide spr., maar ons isolement ,is volstrekt niet onaangenaam. Voor het overgroote deel der bevolking vormen wij arbeiders onder el kander, wij kennen elkaar, weten wat wij aan elkaar, hebben. Er zijn enkele zeer enge geestverwanten, wien een zekere valsche schaamte weerhoudt aan onzen optocht deel ■te nemen. Dit is verkeerde Schaamt zich een goed katholiek om deel te nemen aan een pro cessie? Neen immers. Hoe het zij, onze demonstratie is schit terend' geweest, en thans reeds staat vast, dat zij een volgend jaar nog beter zal worden. Spr. eindigt biermede en hoopt, dat deze avond het succes van onzen 1 Meidag zal vol tooien. Nadat Kunst aan 't Volk" twee mooie nummers van Otto de Nobel had gezongen (diens „Draagt" was in de plaats gekomen van een op Het programma vermeld „Mei lied" van Mendelssohn, en déze eerste uitvoe ring werd algemeen geprezen), trad als spre ker van den avond op de heer Dr. Ir. Th. van der Waerden. Op een feestvergadering, aldus de spr., wordt de spreker dikwijls beschouwd als dé vetvlek op het programma. Het blijkt spr. evenwel, dat dat hier geenszins het geval is. Toen in het jaar 1889 op een internationaal congres der S.D.A.P. een arbeider het voor stel deed jaarlijks op 1 Mei een lentefeest te vieren, is dat voorstel aangenomen. Maar niemand heeft toen kunnen denken, dat deze uiting meer zou worden dan een leeg gebaar. Inderdaad heeft zich het verschijnsel voor gedaan, dat het Meifeest der S.D.A.P. zich meer en meer ontwikkelde tot een groote be tooging. Vijf-en-twintig jaar geleden deed spr. als Delftsch student voor het eerst mee aan een vergadering. Het was een klein clubje, op dé toen gebruikelijke manier met gekrijsch ontvangen. Men wierp met vuile eieren; een arbeider naast spr. kreeg er een in zijn nek, afkomstig van 's mans eigen zoon! Een paar jaar geleden maakte spr. weder in Delft eene betooging mee, die er wel ©enigszins andérs uitzag. Op een dag als vandaag werpen wij een blik in de toekomst. Wij willen den tredmo len van allen dag voot een wijle verlaten en spreken over onze plannen; onze perspec tieven. De Ontwapeningsleuze is een daarvan. Is er wel iets waarnaar de menschheid meer snakt dan naar den vrede? Gelukkig, er komt thans, na de ellendige tijden, die achter ons liggen, wat meer licht. Althans de con clusies der Oommissie van Herstel geven thans wel het vooruitzicht, dat de man, die al deze jaren den vrede van Europa tegen hield, Poincaré, niet langer bij zijn houding kan blijven volbardén, en dat het tijdperk van den werkelijken vrede aanstaande is. Eerst als inderdaad de Ruhr geheel ontruimd is, zal voor de Ontwapening het groote werk beginnen. Het moet in de harten van allen staan ge grift, dét de vrede en de ontwapening er nief zullen komen, als wij er ons niet op toeleg gen. De wedijver tusschen de kapitalisten maakt ook de bewapening noodig, en als wij dit den arbeiders niet weten bij' te brengen, is de toekomst inderdaad donkerder dan ooit. Want de nieuwe oorlog met zijn stikgassen zal verschrikkelijk zijn, en alle verschil tus schen combattanten en non-combattanten zal er door wegvallen. Er is een stap gezet te Washington, een stap in de goede richting. Het is slechts weinig, een 'bepaald type van oorlogsvaartui gen zal niet meer worden gebouwd. Maar ais onze wil er niet achter zit, als de heerechend© klasse niet voelt, dat zij onze macht tegen zich heeft, bereiken wij niets. Gelukkig zijn er in dit opzicht gunstige teek enen: de groeiende behoefte van de arbeidende klas sen ten opzichte van de ontwapeningsidee. De verkiezingen in Engeland hebben een prachtig verloop gehad, het lot van een gróót deel der menschheid is thans afhankelijk van een sociaal-democraat: Ramsay MacDonald In Denemarken is juist vandaag een socia listische regeering gevormd,; Minister Ras mussen 'heeft geizegd in de herfstzitting van het park ment een voorstel tot ontwapening te zullen indienen. Wij gevoelen sterk de behoefte aan een nieuwen 'tijd-; de berichten in de bladen wa ren ons een dagelijksohe pijniging. Veel meer nog dan voor ons zelf gevoelen wij die behoefte voor onze kinderen. Behoefte aan goed onderwijs. Wij hebben gezien de bedrei ging, die boven het hoofd hing. Ook hier kunnen wjj wijzen op een lichtpunt: het ze vende leerjaar blijft. Hoe slecht het nieuwe ontwerp is, de ergste giftangel is er uit, dank zij ons verzet. Door ons verzet is ook de Vlootwet gekelderd. Ondanks alles zijn wfl nochtans in dagen van groote reactie. De naam Oolljn heeft bijna de klank van een vloek gekregen. Het is goed op een dag als vandaag een tijdperk uit onze geschiedenis eens te overzien. De weg omboog is helaas geen rechte, maar een golf, die op en neer gaat. Telkens; als wij een duw benedenwaarts hebben gekregen, gaan wij weer ©en stukje veTder omhoog. De 8-urendag. Welke verschrikkelijke toe standen heersebten er niet vroegerl Spr. deelt daarvan een aantal voorbeelden mee, en de aarte-reactionoair mr. Van Houten beeft zelfs moeten erkennen; dat de kinderen niet werden gebruikt, maar verbruikt. En toen deze wet-Van Houten tot bescherming der kindéren in de Kamer kwam, was het nie mand minder dan de van God gegeven leddei' dr. Abraham Kuyper, die haar op dé meest krasse wijze bestreed', die het socialisme noemde, en meende, dat dé keik er was om dergelijke misbruiken te koeren! Door onze eigen actie zijn wij uit den poel dézer ellende omhoog gehaald. De schijnbare dwaas van het congres van 1889 was is waarheid' een ver in de toekomst ziende wijze. Wij' beleven thans dé reactie en, al heeft men van de 8-urenwet afgeknabbeld; bet be ginsel' is gebleven, en het zal slechts van ons zelf afhangen den 8-urendag weder in te voeren. En wij weten allen; dat dé maker van den 8-urendag 'n socialist was, onze Schaper. Nieuwe problemen doen zich thans op: medezeggenschap, en andere, en op het oogenblik zijn die nog voor ons hetzelfde als wat destijds het probleem van den 8-uren dag was: een holle leuze. Misschien zegt gij ook nu: wanneer komt die medezeggen schap? De oorlog heef t velen onzer dé oogen geopend', en wjj willen niet meer naar de oude tijden terug. Maar hij1 heeft ook pers pectieven geopend aan dé arbeidersklasse, en haar bijgebracht, dat zij inderdaad onmisbaar is in de maatschappij'. 'Zij' heeft ingezien, dat zij slechts een beperkt terrein heeft, want als een automaat omsluit haar het kapitalisme. Dat 'kapitalisme is als een cel, die doorbro ken moet worden. De taak van de arbeiders klasse is dus opbouwend, scholend te wer ken; als de arbeiders medezeggenschap krij gen in de bedrijven, krijgen zij vanzelf in zicht. De boeken open: wij moeten kunnen beoordeelen hoe dé toestanden zijn, opdat wij inzicht krijgen in het productieproces. Dit is niet alleen een eisch, maar een maatschap pelijk© noodzakelijkheid. Als wij ons stelsel niet kunnen plaatsen In het kapitalistische, zal dat kapitalistische nog meer uitgroeien. Men zie maar naar Duitschland, hoe daar een ontzaglijke concentratie van kapitaal heeft plaats gevonden. Wijt behoeven slechts den naam Stinnes te noemen, in wiens handen ongeveer alles was wat tot het kapitalistische proces behoorde. Als wij het niet weten te voorkomen, zal in de toekomst dien concen tratie van kapitaal voorgaan. Het zal een felle strijd worden, wij zien het in ons eigen land. De heeren Simon Maas e. d. begrijpen zeer goed' wat medezeggenschap beteekent. Men moet hooren met welke intense minachting zij over den arbeider spreken. Waarom willen wij dezen strijd voeren? Omdat wij het socialisme willen brengen, het eenige geneesmiddel voor een betere samen leving. Omdat wij voelen meer te kunnen maken van ons leven, omdat wti weten, dat een edeler en beter leven mogelijk is. _Wij voelen, dat er eenmaal een tijd van bloei zal aanbreken, wij verwachten dien tijd' en bren gen hem nader voor onze kindleren. Aan dé kimmen zien wij het gloren van den dage raad; wij voelen den adem van dén nieuwen tijd, en' dat is hst, wat ons staande houdt in dit verschrikkeliiKe heden. Een dag als deze laat ons zien, dat, hoe donker de horizont ook is, het baken niet is gebluscht, en dat wij de kust, d'ie wjj zien, zullen bereiken. Toen het applaus, dat op deze rede volgde, geluwd was, nam spr. opnieuw het woord Mijn Meirede is ten einde, zoo zeide hij, maar nu moet ik nog wat zeggen. Het moet maar dadelijk gebeuren, in de pauze. Wij hebben gezien welke perspectieven zich openen, en nu mogen wij onze strijdend© makkers niet vergeten. In Twente is een arbeidersgroep, die nooit haast nog eene overwinning gekend heeft. In 1888 begon hun strp; zij hadden toen loonen- van 4 tot 6 per week voor d'e mannen, van 2.50 tot 3.— de vrouwen. De strjjd ging erom, dat de patroons daarvan i wilden afhalen. Vele jaren lang heb ben zij gevochten tegen een overmachtigen vijand, en wil men weten over welke inko mens de Van Heek's kondien beschikken? In 1876 reeds hadden drie Van Heeks inkomens van ƒ31.000, ƒ27.000 en ƒ11.000, in 1909 bedroegen diezelfde inkomens 263.000, 91.000 en 18.000. In 1919/20 waren er 55 personen met meer dan f 100.000 inkomen; hun gezamenlijk inkomen1 bedroeg 29 mil- lioen gulden. In 1903 verdienden de arbei ders 8 tot 14, ook nog in 1910, toen reeds tonnen gouds waren verdiend. Na den oorlog is het loon gestegen tot 25, in 1922 werd' er 2.50 afgenomen, thans wil men er weer 2.50 afnemen. Deze loonsverlaging is een schande. Voor de concurrentie is zn niet nood'ig, zooals „Insider" in. „Het Volk" dui delijk heeft uiteengezet. De bedoeling van de heeren is alleen den 8-urendag kapot te ma ken; zij willen dé Dhalanx zijn voor een alge meene loonsverlaging. Kameraden, het is thans een feestdag, maar wij moeten voor hen offeren; wij. moeten hen1 steunen in bun strijd! Het. resultaat van een onmiddellijk daarna gehouden collecte was een bedrag van 95.801/». Inmiddels was de pauze ingetreden, en na de pauze trad de Jeugdgroep voor het voet licht. Haar optreden was een openbaring; een *gr°eP» van een vijftig jongens en meis jes, de oudsten een jaar of zeventien, mar cheerde over het tooneel. Voorop de vaandel drager, stevige jongen, die het sierlijke vaan del omhooggeheven hield. Daarachter de mandolineclub, op wier muziek gemarcheerd werd. Heelemaal achteraan de hekkesluiter met den rugzak. Zoo liep daar, door het roode licht der eleotrisch© lampjes beschenen, de Jonge Garde en zong haai^liederen: Vooruit, gij Jonge Garde! Straks vleiden ze zich in het rond en trad Henk Krabbendam naar voren om een paar Meiverzen te declameeren met zijn zware, mooie stem. Dan weder sprongen ze overeind', en een reeks van dan sen begon. Geen gewone, traditioneel© dan sen, maar op de wijze dér oude volksdansen werden alleraardigste, vaak zeer geestige dansen uitgevoerd. Zoo'n beetje la Dalcroze, maar aardiger; Deze dansen zijn ontworpen naar oude volksdansen, en er zijn toepasse lijke, echt kinderlijke liedjes op gemaakt Het was een alleraardigst gezicht, en jhet is te hopen, dat de jongelui deze demonstratie van den zomer nog een® dn de open lucht geven, zooals zij dlit reeds gedaan 'hebben, en waarvoor zij feitelijk bestemd zijn. Na dezen dans kwam bet Arbeiders-Strijk orkest, dat niet minder dan een gedeelte uit Scbuberfs onvoltooide symphoni© vertolkte, een poging, die lof verdient, maar naar onze meening toch nog wel wat hoog reikte. En het was middernacht, toen wij huiswaarts gingen, terwijl het programma nog niet af gewerkt was; dé zangvereeniging moest nog optreden en de sluitingsred© nog gehouden worden. Want dat was wel de fout van dit programma, dat het te overladen was. Wij kregen van alles en nog wat dé volle maat, en daardéor werd' het te laat doe hard er ook werd gewerkt. In ieder geval is deze avond' prachtig ge weest, dat zal ieder onbevooroordeelde toe schouwer moeten toegeven. Gisterenavond' woonden wij in het theater in de Koningstraat de openingsvoorstelling bij van een nieuw en afwisselend pro gramma. Bij een bizondere film behoort ook een bijprogramma, dat boveni dé gemidideMé uitsteekt en zoo kunnen wij dan ook deze week een gang naar de Witte ten zeerste aan bevelen. Het hoofdnummer is een grootsch opge zet, zevenbedrijvig filmwerk, „In den draai molen des levens", in Amerika opgenomen, spelend' nochtans in de oud© keizerstad' Wee- nen. Wij wagen het niet de zorgen en den arbeid' dier regie, die voor een dergelijke ver filming noodig zijin, te taxeeren, In Amerika wordt dit alles per dollar gewaardeerd, en als het programma dan' ook spreekt van een kostprijs van 21/s millioen, gelooven wij dat zonder eenig voorbehoud, boewei zoo'n cijfer ons niet' veel zegt. Maar die waarde aan denk arbeid', aan oombineerend vermogen, aan fan tasie en vindingskracht is niet te taxeeren. Eén groote, principieel© fout is er in de regie: bet verhaal speelt, blijkens d'e oostuums d'er dames, in de 80er jaren der 19e eeuw, maar men heeft er den Europeeschen oorlog van 1914 als slot-episode ingehaald. Maar overi gens is zeer veel zorg aan de samenstelling besteed, en het spel dér artisten, Mary Phil- bin als de orgeldraaister Agnes; Norman Kerry als Graaf von Hohenegg, bezat schit terend© hoedanigheden. Het verhaal is een zeer genietbare romen, over U algemeen vrij van overdreven sentimenitaliteiten en (jacht naar sensatie. Een enkel© maal zijin een paar van zulke tooneelew ingelascht, als de bruut Huber op zeer indringende wijze het hof maakt aan de mooie Agnes en de griezelige scène met dén orang oetan. Maar ieder kan gerust dé film gaan zien. Het verhaal heeft een ernstigen onder grond, gezochte aardigheden, zooals men ze vaak ontmoet, zijn zorgvuldig vermeden. Men krijgt een goeden kijk op het' leven in de Weenscbe hofkringen, en dé acteur, dlie den ouciien kqizer Franz Joséph vertolkt, had zich diens sprekend evenbeeld gegrimeerd. Zooals wij zeiden, is het hijprogramma buitengemeen aantrekkelijk. De kléinere ver- tooninkjes, d'ie als Journaal e.' d., die den avond openen; zijn interessant en leerzaam. Merkwaardig is het artistiek ijzerwerk, dat geheel met de hand geslagen wordt' en tot allerlei fraaie en kunstzinnige voorwerpen verwerkt; men krijgt een inzicht in de ver vaardiging daarvan en bewondert de be kwaamheid 'van den werkman, Mooie ge kleurde opnamen zijn er uit Provence in Frankrijk, interessant zijn de schaatsenrij ders, d'ie bij fakkellicht 'hun rondedans ma ken) 'aantrekkelijk de vliegtocht boven' de sneeuwbergen van Amerika, opgenomen uit een tweede vliegtuig. Hét- komische nummer vormt ditmaal Brownie, de hond; die uit hui® gejaagd wordt en ©en onderdak zoekt, zich aansluit bij een 'in gelijke economische omstandigheden ver- keerend' exemplaar van het menscbenge- slacht en verbluffendle staaltjes vertoont van dressuur. Maar de koffer, die de hospita be houden wil als pand' voor dé niet betaalde kamer, weet hij na vele wederwaardigheden, te redden, en het goedé mensch zelf onscha delijk te maken. Kindteren zullen hier zeer van genieten. Van meer ernstigen aard is het verhaal van dten politiedienaar korporaal Jack, een twee- bedrijvige, boeiende geschiedenis van een

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1924 | | pagina 9