Heeren-Costuum
NIEUWSBLAD VOOR
HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
KOOPT UW
Fa. I.Grunwald,
Eerste Blad.
GRATIS.
BUITENLAND
DE MISDAAD VAN
SYLVESTRE BONNARD
Wonden
i, Kloosterbalsem
Nr. 5887.
DONDERDAG 26 JUNI 1924.
52ste JAARGANG.
ZIJ, die zich van
heden al, voor min
stens drie maanden, op dit
blad abonneeren, ontvangen
het tot 1 JULI
FEUILLETON.
81)
Vrees geen examen
naar maat, bij de
KEIZERSTRAAT 116 (boven).
40 goedkooper dan overal.
HELDIRSCHECOURANT
ABONNEMEOOT PER 8 MAANDEN BIJ VOORUITBETALING:
neldoreeho Courant f 1.60; fr.p. p.ibinnenlaaid f2.—, Ned. O. en W.
Indlë p. zeepost f2.60; ld. p. mail en overige landen f 4.20. Zondagsblad
rasp. f 0.50, f 0.70, f 0.70, f 1.20. Modeblad rosp. f 0.95, f 1.25, f 1.25, f L60
Losse nummera der Courant 4 ct.; fr. p. p. 6 ct.
Verschijnt Dinsdags Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur-Uitgever: O. DE BOER Jr., HELDER
Bureau: Koningstraat 29 Telefoon: 6Q Bni 412
Poeböiroreikenixig No. 1G066.
ADVERTENTIE N:
20 ct. p. regel (igaljard)Ingea. meded. (kolombreedte als redacttoM.
tekst) 60 ct. Kloine advertenties (gevraagd, te koop, te huur) v. 14
regels 40 ct., elke regel moer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres: Bureau
v. d. blqd en1 met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra). Bewijano. 4 ct.
Adm. Held. Crt.
Licht op
voor auto's en fietsen
Donderdag 26 Juni9.54 uur.
Vrijdag 27 9.54
Duitschland en de Entente.
Herriot is, mia Zijn Engelsctoe reis, thans
te Brussel afgestapt, waar hij met de Bel
gische ministers belangrijke besprekingen
hield. De gedachtenwisseling betrof de
hoofdpunten der aanstaande conferentie.
Strikte naleving van de bepalingen no
pens de ontwapening van1 Duitschland zal
worden verzekerd. De conferentie ken
merkte zich door een vriendschappeiyken
toon> .Herriot zou, in overeenstemming met
den wensch van MacDonald, alle tusschen
Duitschland en de ententelanden hangen
de kwesties aan den Volkenbond willen
endosseeren.De Belgische ministers waren
eenigszios verwonderd over deze uiteen
zetting en verklaarden er niet mede te
kunnen instemmen, dat al deze kwesties
aan den Volkenbond zouden worden op
gedragen.
De kwestie van de veiligheid!, wat be
treft België en Frankrijk, heeft het onder
werp uitgemaakt van een uitvoerige be
spreking. Waar de Engelschen, hoewel zij
zich voorbehouden de Franschen' en Bel
gen te steunen, niet verder wenschen te
gaan en -geen defensief verdrag wenschen
te sluiten, maai" zich evenals in 1914 wen
schen te bepalen tot een algemeene ver
plichting, zou men in deze omstandighe
den de mogelijkheid overwegen van ,de
kwestie van de veiligheid van Frankrijk
en België op te nemen in het Volken
bondsverdrag.
De algemeene indruk van deze confe
rentie was gunstig, en de gansche pers,
op een paar Poincaiistische bladen na,
verheugt zich over het resultaat dier be
sprekingen, zoowel in Engeland als in
België.
De nota aam Duitschland over de ont
wapening is reeds opgesteld en overhan
digd. Deze diplomatieke nota is opgesteld
door MaéDotnald en Herriot na hun onder
houd! op Chequers (het buitenverblijf van
«Jen Britschen premier) en in krachtige
bewoordingen vervat.
Beidie regeerimgen noodlgen Duitsch-
•land in het belang van den algemeenen
vréde, die door deze regeeringen wordt
beoogd, uit, zich niet aan zijn verplichtin
gen te onttrekken.
De nota hoopt, dat de Duitsche regee
ring vbor de volledige veiligheid van de
entente-officieren zal waken, die onderzoe
ken zullen^ hoever de ontwapening van
Duitschland! gevorderd is, en hoopt tevens,
dat Duitsdhland er aldus in zal slagen, aan
de regeeringen te Londen en Parijs een
blijk van zijn loyaliteit te geven.
De nota wijst er op, dat er berichten de
ronde doen, dat Duitschland1 het verzoek
van den Gezantenraad betreffende het
hervatten van de controle van' de hand
zou wijzen en spreekt eveneens van de on
rustwekkend© berichten, die men te Lon
den en te Parijs over de actie der Duitsche
nationalisten en over de geheime militaire
organisaties heeft ontvangen. De nota
doet ten slotte een beroep op de goede ge
voelens van dien Duitschen rijkskanselier
en verzekert, dat de entente-regeeringen
zoo spoedig mogelijk de controle ten ein
de willen brengen om haar dan aan den
Volkenbond toe te vertrouwen.
Het Centrale News persagentschap
heeft uit Washington bericht ontvangen,
dat volgens inlichtingen, bij het staatsde-
partement aldaar ingekomen, de Ameri-
kaansche regeering de uitnoodiging der
geallieerde regeeringen, om zich op een
intergealileerde conferentie te dioen verte*
genwoordigen, heeft aanvaard. Staats
secretaris Hughes vertrekt op 12 Juli met
leden van de Vereeniging der Amerikaan-
sche Bali aan boord van de „Berengaria"
naar Engeland. Hij zal derhalve nog te
Londen zijn tijdens de conferentie, welke
volgens het bestaande voornemen, op 16
Juli a.s. zal aanvangen en uitsluitend uit
economische experts zal bestaan.
Men is te Brussel onaangenaam ge
troffen, door het feit, dat de heeren
Herriot en MacDonald samen het al eens
waren geworden over een nota aan de
Duitsche regeeripg in zake de militaire
controle en daarbij maar heelemaal met
het bestaan van België, dat dan toch van
„het Duitsche gevaar" niet minder heeft
te vreezen dan Frankrijk, geen rekening
hielden. Want .het bericht, dat de heer
Herriot voor die nota de medewerking
van de Belgische regeering zou verzoe
ken, blijkt in zooverre onjuist te zijn
geweest, dat Herriot wel aan de Belgische
regeering de betuiging van instemming
met den Britsch-Franschen stap verzocht,
maar dat voor die stap zelf de mede
werking van België niet werd gevraagd.
Hoezeer de Belgische regeering, door
Pöincaré aan gezamenlijk optreden tegen
Duitschland gewend, zich gepasseerd
gevoelde, blijkt wel uit de weigering van
Theunis om de gevraagde betuiging van
instemming te geven.
Herriot stelde bij zijn verblijf te Brussel
aan Theunis voor, zijn instemming met
den Engelsch-Franschen stap te betuigen,
doch Theunis weigerde dit, omdat Pöin
caré de Belgische regeering had gewend
aan gemeenschappelijke Fransch-Belgi-
sche démarches zonder zelfs Engeland
te vragen, er zijn instemming mede te
betuigen. Herriot stelde zijn Belgische
collega's echter tevreden met de belofte,
hen in het bijzonder te raadplegen wan
neer het vraagstuk van de ontruiming
van Dusseldorf zal worden onderzocht,
DUITSCHLAND.
Uit den Dnltschen Rijksdag.
Eeniige wetsontwerpen, ingediend door de
Nationaal-socialisten, de Sociaal-Democraten
en de Communisten, tot verleening van am
nestie aan politieke gevangenen, hebben de
gemoedleren in den Duitschen Rijksdag van
door
ANATOLE FRANCE.
Mademoiselle Préfère schudde lang
zaam en ontkennend haar hoofd en zeide
dan zuchtend:
„Ach mijnheer, menschen, die van .op-
voedingszaken weinig verstand hebben,
maken' zich daar zulke valsche voorstel
lingen van. Ik geloof gaarne, dat zij met
de beste bedoelingen spreken, maar zij
zouden veel beter doen, indien zij zich
verlieten op het oordeel van bevoegde
personen."
Ik ging er "niet verder op door, maar
vroeg haardof ik mademoiselle Alexandre
zou mogen zien.
Zij keek naar haar sjaal, alsof zij uit
den wirwar van franjes als uit een1 toover-
boek het antwoord wilde lezen, dat zij ge
ven moest, en zeide eindelijk:
„Mademoiselle Alexandre moet een re-
petitieles geven, hier onderwijzen de
grooten de kleinen. Dat is wat men noemt
„wederkeerig onderwijs".Maar ik zou
niet gaarne willen, dat u vergeefs hier
gefcoamen zoudt zijn. Ik zal haar laten
roepen. Sta mij echter ter wille van de
goede orde toe, uw naam in het register
er bezoekers in te schrijven."
Zij ging aan de tafel zitten, sloeg een
groot boek open, haalde van onder haar
pellerine den brief van mijnheer Mouche,
Ingezonden Mededeellng.
want er is een middel dat U geheel bevrijdt
van zenuwaehtigheid, een middel dat U
kalm maakt en kalm houdt, terwijl Uw
geest helder blijft. Mlinhardt's Zenuw
tabletten wetenschappelijk samengesteld
en onschadelijk, genezen U van Uw zenuw
achtigheid. Koker 75 ct. By apoth. en
drogisten. (295)
dien zij er zoo lang onder verborgen had,
te voorschijn en vroeg, terwijl zij schreef:
„Bonnard met een d niet waar? Neem
me niet kwalijk, dat ik op zulke kleinig
heden let. Maar volgens mijn meening
hebben de eigennamen ook eeni ortho-
graphie. Bij ons worden dictées opgege
ten over eigennamen!.historische na
tuurlijk."
Nadat zij mijn naam ingeschreven had,
vroeg zij, of zij! dien niet kon laten volgen
door een of anderen titel, zooals .oud
koopman, rentenier of iets van dien' aard.
Er was in 'het register een afzonderlijke
kolom voor de 'beroepen.
„Lieve Hemel, mevrouw," zeide ik, „als
u er bepaald op staat die kolom in te vul
len, zet dan: lid van het Instituut."
Wel zag ik nog de sjaal van mademoi
selle Préfère voor mij, maar het was niet
meer mademoiselle Préfère, die ze droeg,
doch een nieuw wezen, een voorkomend,
gratleus, vleiend, gelukkig en stralend
wezen! Haar oogen glimlachten; de klei
ne rimpels in haar gezicht (en het aantal
daarvan was groot!) glimlachten; haar
mond glimlachte, doch slechts aan één
kant. En zij sprak, en haar stem was in
overeenstemming met haar uiterlijk, want
zij was honingzoet:
„U zeide dus, mijnheer, dat onze lieve
Jeanne heel intelligent is. Ik heb van
mijn kant dezelfde opmerking gemaakt,
en' ben er heel trotsch op het met u eens
te zijn. Ik stel inderdaad veel belang in
het jonge meisje. Hoewel zij een beetje
oppervlakkig is, heeft zij wat ik noem
een gelukkig karakter. Maar neem me
niet kwalijk, dat ik zoo misbruik maak
van uw kostbaren tijd."
Zij riep de dienstbode, die nu ook wat
Dinsdag in heftige beroering gebracht. De
correspondent van het „AJg. Handelsblad"
schrijft ervan:
De stemming was ondier de redevoering
der Communisten en Sociaal-Democraten
reeds eleotrisch geladen geweest. Toen daar
op voor de Nationaaisocialisteni die dioor den
Hitlerputsch bekend geworden Beiersche
oud-minister van Justitie dr. Roth aan' de
beurt kwam, volgde het onwedér en het in
slaan van den bliksem.
Sprekende over dé vroegere communisti
sche revolutie in München, zea dr. Roth: „De
communist 'Levien heeft indertijd terecht
den kogel gekregen". Dit was voor de links-1
radicalen en zelfs voor de sociaal-democraten
te veel. Een ontzaglijk kabaal ontstond, de
grijze vice-voorzitter Rieszer, van de Duit
sche Volkspartij, kon geen invloed meer uit
oefenen. Men wild© dr. Roth tot geen prijs
verder laten spreken en1 terwijl men hem
door woest gebrul telkens overstemde, dron
gen in de zaal de rechtsche en liriksche par
tijen dreigend tegen elkander op. De zitting
werd 10 minuten geschorst.
Nauwelijks was ze heropend en stond' de
afgevaardigde Roth gereed', zijn rede voort te
zetten, toen de spreker der communisten, die
bekende afgevaardigde Eichhorn verklaarde:
„De uitlatingen van Roth over Levien zijn
zoo gemeen, dat we eigenlijk het volle recht
zouden hebben, hem het verdere spreken te
beletten. In het belang echter van de gevan
genen, die door deze besprekingen immers
hun vrijheid moeten terugkrijgen^ mag hij
verder spreken. We laten hem als teeken van
protest met zijn erbarmelijke aanhangers al*
leen."
Waarop de geheel© fractie der communis
ten de zaal' verlet.
In hevige opwinding schreeuwde Roth on
middellijk weer een antwoord, dat niet te ver
staan was.
Maar het moet wel opnieuw zeer ophitsend
geweest zijn, want onmiddellijk herhaalde
zich de chaos van zooeven.
Ditmaal ging het tusschen de sociaal
democraten, die in de zaal gebleven waren,
en de rechtsche groepen. En nu kwam het
werkelijk tot een geregeld handgemeen. Ster
ke socialisten grepen Düitschvölkischen bij
de keel. In' het midden van de zaal drongen
en vochten zeker. 80 tot 100 menschen van
beiderlei kunne dooreen.
En slechts een tweedie schorsing van.' de
zitting kon erger voorkomen.
Te 8 uur 's avonds wordt de zitting ten
derden mal© geopend en kan die afgevaar
digde Roth zijn rede beëindigen.
Doch de rijksminister van' Justitie komt
mededieelen tot groote woedle van de terugge
keerde communisten! en tot zichtbare ergernis
van dé sociaal-democraten, dat dé rijksregee-
ring op het standpunt staat, dat amnestie in
het algemeen het prestige van de Justitie
schade doet en dat in "een politiek beiwogen
tijd als de tegenwoordige het verkenen van
amnestie dubbel gevaarlijk is.
De sociaal-democratische afgevaardigde dr.
Rosenfeld, die indertijd de adivocaat van Le
vien was, vertelt thans in groote opwinding
onder welke omstandigheden zijn cliënt ter
vlugger dan daareven was, en met het be
vel, om mademoiselle Alexandre mede te
doelen, dat mijnheer Sylvestre Bonnard,
lid van hét Instituut, in het spreekkamer
tje op haar zat te wachten: verdween.
Mademoiselle Préfère had nog juist
den tijd om mij in vertrouwen mede te
deeïen, dat zij een diepen eerbied koes
terde voor de beslissingen van' het Insti
tuut, voordat Jeanne binnenkwam; buiten
adem, rood als een pioenroos, met wijd
geopende oogen en1 zwaaiende armen was
zij bekoorlijk in haar malve onbeholpen
heid.
„Wat zie je eruit, lieve kind!" fluister
de mademoiselle Préfère met moederlijke
teederheid en trok haar kraag rechter.
Jeanne zag er wérkelijk vreemd uit.
Haar naar achteren gestreken haar, dat
samengebonden' was in een netje, waaruit
hier en daar een lok ontsnapt was; haar
magere armen, die tot aan de ellebogen
in lustere mouwen staken, haar roode
winterhanden, waarmede zij geen1 weg
scheen te weten; haar te korte rok, waar
onder de wijde kousen en scheefgeloopen
laarzen te voorschijn kwamen; haar
springtouw, dat zij' als een ceintuur om
haar middel had; dat alles maakte Jeanne
al een heel weinig presentabel meisje.
„Kleine woesteling!" zuchtte mademoi
selle Préfère, die ditmaal niet meer een
moeder, doch een oudere zuster scheen.
Daar gleed zij als een schim over den
spiegel gladden parketvloer en verdween.
Ik zeide tegen Jeanne:.
„Ga zitten, Jeanne, en spreek tot mij
als tot een vriend. Vindt je het hier niet
prettig?"
Zij aarzelde eerst even en antwoordde
dan met een gelaten glimlachje:
dood veroordeeld werd en dat men o. a. zijn
echtgenoot© dwong, de schoten van het exe-
cuteepeleton mede aan te hooren. Hij' stelt
den heldenmoed' van den communist tegen
over de z. i. laffe houding van generaal Lu-
dendorff en tevens beschuldigt hij' den afge
vaardigde Roth, tijdens den oorlog vier jaar
lang van het front weggebleven te zijn, wat
natuurlijk gepaard gaat met een regen van
verwenschingen van weerszijden.
De ontwerpen worden dlan naar de oom-
missie verwezen, maar de Rijksdag heeft
hiermede ©èn stap verder gedaan' dn de rich
ting van een Balkanpariement, zoo eindigt de
oorrespondént zijn relaas.
Duitschland en dé militaire controle.
Parijs, 25 Juni. Volgens hedenmorgen
ontvangen berichten zou die Duitsche re
geering, als gevolg van de te Chequers op
gestelde Fransch-Bngelsche. nota over de
ontwapening van Duitschland hebben be
sloten de voorwaarden te aanvaarden,
welke gesteld zijn door den gezantenraad
in zake de militaire controle.
DE ZAAK-MATTEOTTI.
Bede van Mussolini ln den Senaat
Mussolini heeft in den Senaat een rede
gehouden waarin hij de zaak-Matteotti uit
voerig behandelde. Hij wees er op, dat het
land door deze gebeurtenissen in
een' crisis verkeerde, welke crisis
waneer gij, evenals alle Italianen,
bezield zijt van een groot verantwoorde
lijkheidsgevoel, een weldadige crisis zal
zijn". Na nogmaals zijn afgrijzen over den
moord' te hebben geuit, zeide Mussolini,
d'at er drie elementen in moesten worden
onderscheiden: het moreeie element, de
betreurenswaardigheid en de rouw, die
het land eenstemmig toonde. Hij herinner
de aan de arrestaties, die na den moord
zijn gedaan, „waarbij geen rekening werd,
noch zal worden, gehouden, met de posi
ties, hoog of laag, van de schuldigen." De
justitie zal haar plicht doen, maar het is
ongewenscht naast deze instructie thans
nog tegen verschillende bladen een in
structie te openen, omdat de heele wereld
op het ©ogenblik uit partij-overwegingen
een soort van lynch-justitie jegens de fas
cisten poogt te doen.
Komende op de politieke gevolgen van
de misdaad, zeide Mussolini, dat de eer
van het land volstrekt niet op het spel
staat. In deze dagen ontketenen zich de
links-georienteerde stroomingen uit heel
Europa tegen het fascisme en de Italiaan-
sche regeering, die zij beide verantwoor
delijk stellen voor deze onbedachtzame en
verfoeilijke daad van terrorisme. Musso
lini citeert courantenartikels, en wijst op
verschillende and'ere daden van terreur,
o.a. te Milaan en Turijn gepleegd: Breed
voerig zou hij kunnen aantoonen, zoo zegt
hij, dat alle landen hun min of meer
wreede politieke moorden hebben gehad.
Alle naties beleefden voor en na den oor
log moreeie, politieke, economische en
finantieele crises, waarbij alles op het
spel scheen te worden gezet. Hét gaat dus,
zeide Mussolini, niet om het regiem, dat
voortkwam 'bovendien uit een revolutie,
bewerkt door een partij, die ternauwer
nood1 drie levensjaren had. Er werden be
schuldigingen tegen 't ministerie van bin-
nenlamdsche zaken gericht, en er werd ge
zegd, dat spr. zijn belangstelling aan de
binnenlandlsche politiek had onttrokken.
Spr. zet uiteen, dat een en ander onjuist is;
hjy wijst er verder op, dat er revoluties
zijn, die d'e volken tientallen van jaren in
„Niet erg."
Zij hield de beide einden van het touw
in haar band en zweeg.
Ik vroeg haar, of zij nog touwtje
sprong, hoewel zij al zoo groot was.
„O, neen, mijnheer," viel zij mijl vlug in
de rede. „Toen het meisje mij kwam zej
Ingezonden Mededeellng.
gen', dat er een heer voor mij in de
spreekkamer was, liet ik juist de kleintjes
springen. Toen heb ik het touw om mijn
middel gebonden, om het niet te verlie
zen1. Dat was niet erg netjes. Ik bied u
mijn verontschuldigingen aan. Maar het
gebeurt mij. niet veel, dat ik bezoeken
krijg!"
„Lieve hemel, waarom zou ik kwalijk
nemen, dat je een touw om je middel
hebt. De Clarissen deden dat ook en dat
waren' heilige jonkvrouwen."
„Het is heel vriendelijk van u, dat u
mij is komen opzoeken en dat u zoo tegen
mij spreekt. Ik heb heelemaal vergeten
u te bedanken, toen ik binnenkwam, maar
ik schrok ook zoo. Kent u mevrouw de
Gabry? Vertel u mij als het u blieft, wat
van haar!"
„Mevrouw de Gabry," antwoordde ik,
smaakt het goed, zij' is op haar mooi
landgoed Lusance. Ik zou van haar kun
nen' zeggen wat een oude tuinman zeide
van zijn meesteres, de Slotvrouw, toen
men zich over haar gezondheid ongerust
maakte: „Mevrouw is op den weg." Ja,
mevrouw Gabry gaat haar weg; en' je
weet Jeanne, hoe goed die weg is en met
welk een: gelijkmatigen pas zij gaat. Voor
dat zij' naar Lusance ging, heb ik een
groote wandeling met haar gemaakt en
toen hebben we over jou gesproken. Op
het graf van je moeder hebben wij over
je gesproken, kind."
de warbrengen, zoodat men niet verwachr
ten mag, dat Italië zich reeds weder uit
de crisis van 1922 heeft opgericht.
Mussolini begeeft zicih daarna in een
uiteenzetting van de maatregelen, die in
de fascistische partij rijn genomen om
deze meer in harmonie te brengen met
de oonstitutioneel'e noodzakelijkheden der
regeering. De uitslag der verkiezingen
heeft 'bewezen, dat men tevreden was over
de maatregelen. Ale politieke manifesta
tie? sedert 6 April hadden ten doel te stre
ven naar de definitieve opneming van het
fascisme in de Grondwet, van het fascisme
te maken een oentrum van nationale een
heid en verzoening. Ik eisch de algemeene
verantwoordelijkheid op voor de re^ulta-
ten van mijn politiek als hoofd der regee-
rimg. Deze resultaten zijn niet vernield,
doch slechts onderbroken door dé tragi
sche episode-MatteottL
Op dit oogenblik, nu ik tot u spreek, is
de politieke toestand de® lands buitenge
meen delicaat. De oppositie is het eens
over de onmiddellijke doeleinden, doch
verdeeld over de middelen en de middel
lijke doeleinden. De communisten hebben
intusschen gepoogd uit de gebeurtenissen
munt te slaan door de massa aan te zet
ten tot een algemeene staking en het in
stellen v.an een dictatuur van arbeider® en
boeren. De staking had niet plaats. De
massa's wezen dé voorstellen der commu
nisten' af. Ik geloof dat de Senaat het met
mij eens is, wanneer ik het vlijtige en ge
disciplineerde Italiaansche volk buide
breng.
Mussolini gispte de houding van de ver
schillende partyen der oppositie, die het
oog gericht hadden op een soort staats
greep met het doel de uitsoraak van het
kiezerscorps van 6 April te niet te doen
Mussolini weigert verder te voldoen aan
den eisoh tot ontbinding der Kamers en
uitschrijving van algemeene verkiezingen,
waardoor het leven dér natie maanden
lang in de war zou zyn. De toestand' van
het fascisme met zyn 8000 afdeelingen,
verspreid over geheel Italië, met zyn po
litieke, syndicale en administratieve
macht, is nog steeds een imposante bew^
ging. De bewering, dat het fascisme ia
overwonnen, wordt gelanceerd' om d'e pu
blieke opinie in Italië en het buitenland
om den tuin te leiden, het is slechts gesla
gen en deze slagen hebben het voordeel
Ingezonden Mededeellng.
0 veroorzaakt door branden* snijden
M of étooten, builen en insectenbeten
1 dadelijk behandelen met AKKER'*
„Wat maakt u my toch gelukkig!" zei
de Jeanne.
En zy begon te huilen.
Vol eerbied1 zag ik die jongemeisjes-
tranen. Terwyi rij haar oogen droogde,
verzocht ik haar my te vertellen, hoe
haar leven hier in dit huis was.
Zy zeide, dat zy tegelijk leerling en
onderwyzeres was.
,fDus men beveelt jou en jy beveelt
anderen, Zoo iets komt in bet leven veel
voor. Tracht j© daarin te schikken, kind
lief!'
Maar zy vertelde imy verder, dat zy
geen onderwy® kreeg en ook geen onder
was gaf, doch dat het haar taak was de
kinderen uit de laagste klas aan te klee-
den en te wasschen', hun goede manieren,
het alphabet en de beginselen: van hand
werken te leeren, ze te laten' spelen ze
na het avondgebed naar bed te brengen.
„Zoo," riep ik uit, „dat noemt made
moiselle Préfère dus „wederkeerig onder-
wys". Ik moet je eeriyk bekennen, Jean
ne, dat mademoiselle Préfère me niet erg
bevalt en' dat ik haar niet voor zoo goed
houd als ik wel zou willen."
„O," antwoordde Jeanne my, „zy is
zooals de meeste menschen. Zy is aardig
voor degenen, met wie zy op heeft, en erg
onaardig tegen wie ze niet mag."
„En mynheer Mouche? Jeanne, wat moet
ik denken van mynheer Mouche?"
Zy viel my haastig in de rede:
„Mynheer, ik smeek u niet over myn
heer Mouche te spreken. Ik smeek het u."
Ik voldeed aan dit hartstochtelijke en
byna woeste verzoek en bracht het ge
sprek op een ander terrein.
(Wordt vervolgd.)
