u/3 x amsterdamsche brieven. POST- EN TELEGRAAFKANTOOR. De lichting der stadsbrievenbussen Een nieuwe Vereeniglng gewenschtl ting. Het vreemdelingenbezoek. pesterij". De wtnkelslul- Met het naderend einde van de vacanties komt ook het begin van het nieuwe seizoen weer in zicht. Wij zijn niet meer ver af van den tijd, dat 'vele Amsterdammers, zon-ge- brand en met het ruimte-begrip van hei en zee nog om zich heen, hun stadshuizen weer betrekken en het er, zoo die eerste dagen, onwennig, eng en bed'ompt vinden, terwijl het stads-rumoer om hen heen niet andiers beleefd wordt dan als nuttelooze herrie van een verdoolde menschheid En als sym bool van het juk dat zij nu weer een langen winter zullen moeten torsen, vinden zij in de stoffige brievenbus een aantal vergeten en in-een-gefrommelde rekeningen, Overgangs-tijd 1 Even wennen, even moet men zich weer opnieuw aanpassen 1 Maar 't duurt niet lang of de routine heeft de menschen weer te pakken; de stad en alles wat daar bij behoort wordt weer als gewoon en zelfs als genoeglijk aanvaard. Pa kan al spoedig niet meer buiten z'n ochtendblad en zijn „koersen" 's avonds, buiten zijn borrel-tafeltje na kantoortijd, buiten de étalages van Hirsch en de Vries, buiten de mode shows en gezellige thee-drinkerijtjes om; en de kinderen zijn blij dat ze hun wekelijksch bioscoop-middagje weer hebben En klappen doen ze, op die middagjes weer, als de een of andere komiek-held op het witte doek een bijzondere grol vertoont dat hun handen er van tintelen •Daar is niets tegen, tegen dat kinderlijk enthousiasme zich uitend in klaterend applaus, meen ik. Als de bioscoop of de voorstelling dit jeugdig enthousiasme ook maar echt kinderlijk doet blijven Frisch-kinderlijke uiting van echte pret laat die, met gejuich en hand- geklap zoo „rumoerig" mogelijk blijven. Men zou 't niet anders wenschen en 't mee te maken blijft altijd een weldaad en een verheu ging Maar ook de ouderen kennen in theater-, concert- of voordracht zaal geen andere bijvals uiting dan „applausMaar, bij hen, buiten de sfeer van rumoerige kinder-vreugd om, heeft het geluid van de in-een-slaande handen niets meer van het blije, „open", frissche „lawaai" der jongeren. Het verword er tot een hard, plomp krakend geluid, dat aandoet alsof de lucht met brute, hand in stukken werd gescheurd. En wat er nog van het geziene, of gehoorde na bleef zweven vlucht de zaal uit en van wat er aan stemming gewekt werd draagt men weinig meer ■mee. Men heeft op z'n hoogst de hand en armspieren weer wat lenig gemaakt, om vlak daarop met des te meer energie de strijd bij de garderobe aan te vangen en hoed en jas zoo snel mogelijk weg te grissen. Er zijn wel eens gunstige uitzonderin gen: bij sommige voorstellingen en uit voeringen wordt wel eens speciaal ver zocht „niet te applaudiseeren", maar over 't algemeen blijven we toch met deze barbaarsche gewoonte behept. Er zijn tegenwoordig „anti lawaai" bonden,- bonden tegen hanengekraai van aan slapeloosheid lijdende meüemenschen, er is een vereeniging tot behoud van Natuurmonumenten. Waarom geen „anti- applaus Bond", geen Vereeniging tot behoud van Geestelijke Monumenten zooals een werkelijk kunst-gebeuren op de planken of het concert-podium toch wel heeten mag? Opdat zulk- een Monu ment werd het, in de atmosfeer om ons heen' opgebouwd uit het werkelijk „con tact" tusschen uitvoerenden en publiek, niet aanstonds weer in diggelen „geklapt" wordt nadat het einde gekomen is. In dezen tijd, nu we vlak voor den aanvang van het nieuwe „seizoen" staan, moge men mij deze noodkreet vergeven. Wie neemt het initiatief tot het stichten van een „anti-klap Bond" Ik meld me oogenblikkelijk als lid aan Welk „pro" men naast dit „anti" dan, gezien het feit, dat men nu eenmaal toch behoefte heeft op de een of andere wijze van zijn bijval te getuigen, moet propa- geeren? 't Eenvoudigste ware mis schien nog wel het simpele opsteken van landsche edelman Bentinck. Een zekere Dr. Lister, een bekend En gelach genees heer, vergezelde hem op die reis, en geeft in zijn reisbrieven een levendige beschrij ving van het Parijs in die dagen. Hem trof daar de enorme ruimte, die door de palelzen, kloosters, de gebouwen der rij ken werd ingenomen tegenover de kleine ruimte, waarin de bourgeoisie en de min dere stand was gehuisvest. Verder heeft hij van Parijs den indruk meegenomen, dat het een stad was, die belegerd werd' door de dieven. Diefstal werd er tot in de volmaaktheid bedreven 1 Zeker, ook In En- land zijn er zakkenrollers en schurken, maar zoo stoutmoedig als hier treden zij niet op; zoo algemeenen populairen bijval als hier vinden zij toch niet. Het beroep van mouche, moeilijk te vertalen, werd in die dagen ingevoerd van beide zijden; zoowel de politie als de dieven hadden hun mouches, wier taak daarin bestond, dat die gangen der tegenpartij nauwkeu rig werden nagegaan. Er stond in die da gen een zware straf op het vernielen van de straatverlichting; de lantaarns waren behoorlijk beschermd, maar al te veel moeite kostte het toch niet om ze te ver nielen. De duisternis kon niet anders dan de streken der dieven bevorderen; van daar de hooge straffen. Nu moet men wel in het oog houden, dat in deze zelfde jaren de door Law opgezette actie in Parijs haar hoogtepunt bereikte; de straat Qui- campoix kan er van medespreken. Rijken van heden waren den volgenden dag ar men; wie vandaag achterop den karos zijns meesters stond,, zat er wellicht den volgenden dag in. Deze nieuwe rijkdom het moge tot geruststelling strekken aan degenen, die in de verschijnselen der laatste jaren een soort revolutie zien heeft zich spoedig aan de gewoonten we den bescheiden wuivende rechterarm Er is, ook in ons land, reeds een ver eeniging waar men dit op ledensamen komsten en vergaderingen toepast. Het is de Theosofische vereeniging. En wie het meemaakte,, moet toestemmen, dateen anti-applaus-Bond werkelijk „in een behoefte zou voorzien"! Applaus kan overigens, behalve dat van kinderlijk-rumoerige en van het stompzinnig verscheurende, ook nog tal van andere karakters hebben. Daar is b.v. het „spottend-honende". Wijd en zijd heeft het, in dit karakter, j.1. Maandag avond in onze stad geklonkenDe avond van „Hartjes dag", die, helaas, meer en meer ontaardt in bedelen van de straatjeugd langs de café's in on smakelijke (meest travesti) vermommin gen en in hethonend pesten van de brandweer, als deze zich opmaakt de op straat gestookte vuurtjes te blusschen. Van de positieve, alhoewel dan wat ruwe vreugde van het vroegere volksfeest bleef niet zoo heel veel meer over. Het werd grootendeels een negatief vermaak met honend handgeklap en pesterijEn het klassiek Amsterdamsche „Jongens, gao je mee zwaonen-pesten in het Vondels-s- park", wordt op dezen avond voor de gelegenheid vervoegd tot: „Jongens gao itwnee^de^ brandweer pesten 1" Er zijn altijd menschen die zich be nadeeld voelen en er van overtuigd zijn dat anderen hun willen „pesten".Zoo zijn er den laatsten tijd weer een aanzienlijk aantal van deze categorie te vinden onder onze brave Middenstanders. Nadat een zeker aantal avond-verkoop-vergunningen los kwam, achten vele winkeliers (het quantum vergunning-aanvragen steeg tot vele honderdtallen), die nul op het request kregen, zich benadeeld en achteruit gezet. Onder hen zijn er velen, die ook andere dan broodjes-met-vleesch winkels (waar toe de dispensatie bepaling zich oorspron kelijk beperkte) open houdenOok zij meenen recht te hebben op avond-ver koop. En nu zij het niet officieel kregen, nemen zij het maar officieus, eigenhandig, zoodat men de 'laatste dagen meermalen allerhande winkels, buiten de consumptie zaken om, na sluitingstijd geopend ziet. De politie doet daar voorloopig niet veel anders tegen dan waarschuwen. Zij wil blijkbaar eerst de kat eens uit den boom kijken en afwachten of de vraag van protesteerende verbolgenheid niet wat zal gaan zakken. De Gemeente wil, als een wijze vader, eerst de driftige kinderen wat laten uitrazen, om dan te overwegen wat er gedaan moet worden. M. a. w. hoe men strenger zal optreden en eventueel de nieuwe winkelsluitings bepalingen zal wijzigen. Onze Middenstand heeft anders, voor zooverre zij het mede van het vreemde lingen bezoek moet hebben, dit reis- seizoen niet te klagen 1 In geen jaren was de stroom Engelschen en Amerikanen zoo groot als thans. Wat o.a. ook blijkt uit het records-bezoek aan Volendam en MarkenDat is een goede barometer. Want alles wat Engelsch spreekt en onze hoofdstad bezoekt, trekt natuurlijk ook naar het land van de wijde broeken, van de klompen, de néuswarmertjes en de botters 1 Als maatstaf voor het dit keer bijster drukke bezoek kan gelden, dat het z.g. „koppengeld" op Marken (ti 7 cent persoon bedragend) alleen in de maand Juli al meer dan f1000.— op bracht. En wat de Middenstanders dan ook tegen B. en W. mogen hebben, verwijten kunnen zij het college niet, dat het den vreemdelingen stroom tegengaat. Integen deel 1 Alles wat hier, vanuit het buiten land, opk maar eenigszins „officieer komt, vond dezen zomer bij B. en W, een „zoeten inval". De noenmalen en diners „door het Gemeentebestuur aan geboden" zijn niet van de lucht geweest. Dan dit Congres-bestuur, dan dat; nu deze marine officieren, dan die. Soms een noenmaal in het IJ paviljoendan weel een diner bij Couturier. |Of ook, zooals ter gelegenheid van de ontvangst der Finsche Journalisten, een meer landelijk maal in de gemeentelijke kwekerij in de Watergraafsmeer. InderdaadB. en W. hebben er heusch wel wat voor over gehad. Zij, Wethouder Wibaut die meestentijds de honneurs waarnam vooraan, hebben zich, niet het minst ten behoeve van den Midden stand, kranig door deze vacantie „heen- gegeten". Men heeft het dankbaar te erkennen. ten aan te passen, maar de buitensporige weelde, die vooral in de eerste jaren door hem werd tentoongespreid, moest wel de begeerte van dieven opwekken. Het was ook niet heel moeilijk om bij hen tot ste len te komen! Ter hoogste plaatse mocht men Car touche en de zijnen niet als ultra-gevaar lijk beschouwen, de politie-autoriteiten namen het ernstiger op. Zoo ging zelfs een majoor van de Fransche garde, een zekere Pecome, ertoe over om honderd zijner stoutmoedigste mannen te gelasten zich voortaan slechts in het civiel gekleed op straat te bewegen, elkander geheel on bekend te blijven en goed acht te geven op alles wat op dieven en misdadigers ge leek. Dit middel zou in een goed georden de stad geholpen hebben, maar het on geluk wilde, dat de overige politie-orga- nisaties deze mannen verdacht vonden, in hen al spoedig gardes ontdekten, aan wie het ten strengste verboden was, volgens de reglementen, om zich anders dan in uniforauop straat te bewegen, en zoo ge heel hun actie onschadelijk maakten. Nu nam de fantasie ten opzichte van Cartou che, die op onverklaarbare wijze het meest werd genoemd, steeds grooter af metingen aan. Men ging hem meer macht toeschrijven dan hij niet alleen bezat, maar waarvan hij nooit gedroomd had. Zonderling nietwaar, deze man, wien men toeschreef, dat hij over geheel Frankrijk ee® organisatie ineenzette, had als illusie om van Parijschen dief te worden roover op de groote landwegen, een beroep, dat ongetwijfeld' meer stoutmoedigheid ver- eischte, maar minder tact en minder voor zichtigheid. Evenzeer als dan ook tus schen de politie-organisaties naijver heerschte, zagen de groote straatroovers als zij naar Parijs kwamen, met een ze- Paard en wagen van dien dijk gevallen. Te Dordrecht is tijdens een hevig on weer de gebrekkige koopman S. met paard en wagen van den Strijenschen Dijk gevallen, bij welk ongeluk de man het leven verloor. Ook het paard is hierbij omgekomen. De „Natuurgeneeskundige". De 31-jarige zoogenaamde natuurge neeskundige B., uit Rotterdam door de politie te Vlissingen aangehouden omdat een vrouw aldaar, die aan zijn raadgevin gen gevolg had gegeven is overleden, is thans naar het Huis van Bewaring te Mid delburg overgebracht, verdacht van op lichtingen gepleegd in de jaren 1923 en 1924. Men schijnt hem dus geen „dood door schuld" ten laste te zullen leggen, imaar het aannemen van geld onder voorwend sel, dat hij de betrokkenen kon genezen. De verhongerde zwerver te Baam. De vlce-president van het gerechtshof te Amsterdam, imr. P. J. Bijleveld, heeft te Baarn een nader onderzoek Ingesteld in zake het bekende geval van den ver geten zwerver. Zooals bekend komt de strafzaak tegen den verantwoordelijken politieagent 30 Sept. a.s. voor het Hof te Amsterdam in hooger beroep in behandeling. Getuigen zijn niet gedagvaard. Een sterke familie. Een inzender deelt in de Times mee, dat hem het volgende bekend was omtrent een familie, van welke de leden zich ken merkte door robuste levenskracht. Er wa ren in dit gezin vijftien kinderen, die al len in leven zijn, terwijl hun leeftijd on derscheidenlijk bedraagt: 73, 71, 69, 67, 66, 64, 62, 59, 57, 55, 54, 53, 52, 61 en 47. Geein dier leeftijden is op zichzelf be schouwd overmatig hoog; maar dat die personen tot dusver allen in leven bleven is toch wel heel merkwaardig. De gemid delde leeftijd is ongeveer 60 en samen zijn zij 900 jaar oud. b Ontrouw postbeambte. Een assistent bij de Posterijen, werkzaam op het kantoor te Dordrecht, heeft zich bij de politie aangemeld en bekend, dat hij in dienstbetrekking gelden heeft verduisterd. De man is in arrest genomen. De wraak van een verliefde jonge dame van 14 Jaar. Een ontzettende gebeurtenis heeft heel Bourg St. Andeol- in het Ardèche-departe- ment, in beroering gebracht. Twee kinderen, de 14-jarige Marie Ros- signol en de 15-jarige Louis Chinon, hadden elkaar voor het leven trouw gezworen zooals dat bij kinderverliefdheidjes wel meer voorkomt. De wederzijdsche papa's en ma ma's moesten echter van die dwaasheid niets hebben en deden hun best den kinderen hun romantische droomen uit het hoofd te praten. Dit bleek echter niet zoo gemakkelijk te gaan. Marie en Louis bleven qp hhn stuk staan en onlangs vroeg Louis zijn vader vergunning om te trouwen. Hetgeen papa Ohinon met nadruk weigerde. Een paar dagen geleden wandelde hij in zijn tuin, toen plotseling een revolverschot weerklonk en de man dood kere minachting op Oartauche en de zij nen neer, wat er dezen weer toe leidde om hen in het nauw te brengen. Zoo hebben zij een dezer bestolen op klaarlichten dag, op de Plaoe Royale; terwijl de be stolene, heel goed begrijpende, wie hem deze streek geleverd hadden, uit wraak de brutaliteit beging om hem.aan te ge ven. Hij deed dit onder het voorwendsel officier te zijn. De klager verscheen na tuurlijk niet meer toen eenmaal de in structie begonnen was, en dit heeft den geschiedschrijver zelfs aanleiding gege ven om de meening, te opperen, dat ook onder de officieren de angst voor Car touche zoodanig was verspreid, dat zij een klacht in zijn bijzijn zelfs niet durf den handhaven! 1 Wat een bewijs mag heeten hoe de geschiedenis, speciaal ten opzichte van Cartouche, maar ook in het algemeen, gemaakt en geschreven wordt. Misschien zou alles „goed zijn gegaan", en Cartouche jaren achtereen zijn heilloos bedrenf hebben kunnen uitoefenen, ware het niet, dat hij en de zijnen, door de po litieautoriteiten steeds meer In het nauw gedreven, hun toevlucht wel moesten ne men tot moorden. Het aantal personen, dat hem langzamerhand van uiterlijk kende, werd te groot, vooral wanneer men bedenkt, dat Parijs een heel wat kleinere stad was dan tegenwoordig. Zoo werden achtereenvolgens een aantal moorden ge signaleerd, op de laaghartigste wijze be gaan, bij welke men onmiddellijk aan Car touche en zijn bende dacht. Men volgde bet meer en meer gebruikelijke middel om een prijs te stellen op het hoofd van de gene, dien men de voornaamste in de bende dacht. Daardoor verspreidde men wantrouwen tusschen de misdadigers on derling, en geen beter middel natuurlijk om hun krachten te verzwakken. Bekend voorover viel. Toen de menschen toeschoten om ie z.en wat er gebeurd was, \onuen zij Marie rustig bij het Lijk staan, met de nog rookende revolver in de hand. Kalm zeide het kind: Ik heb hem gedood hij wegerde ons ons geluk té geven, thans is ailes vooiuij, des te erger voor hem! 1 De Inbraak te Kampen. Na de vrijspraak van de verdachten inzake de inbraak btf de Nederlandsche Bank te Kampen, waarbij een bedrag van ongeveer 1 60.000 werd ontvreemd, nee de politie niet stilgezeten; zoowel te Kampen als te Amsterdam bleef zjj actief, en de recherches van deze beide plaatsen bleven voortdurend met elkander in nauw contact. Eenigen tijd geleden mocht Let gelukken een nieuw spoor te ontdekken, dat geleid heeft ten eerste tot meer be- wijsaanvoeringen der reeds berechte ver dachten en bovendien tot nieuw arresta ties. Gedurende de afgeloopen veertien dagen werden te Kampen en te Amsterdam samen zes personen gearresteerd, van wie er gistermorgen drie voo'r den officier •van justitie te Zwolle zijn geleid. De overigen zijn, na verhoor, weder ontslagen. Enkelen hunner hebben bekentenissen afgelegd, welke de hoop doen koesteren, dat men thans achter de geheele waarheid zal komen. Grootere geldbedragen zijn echter niet meer gevonden, wat ook niet te verwonderen is, aangezien de meesten hunner er al dien tijd maar op los hebben geleefd. De „Telegraaf' beidt nog: Op zekeren dag ongeveer 18 dagen geleden liet een zekere Kok, klppen- koopman te Kampen en bijgenaamd „de kromme kippenboer", zich in een café te Puimerend iets over de Kampensche af faire ontvallen. Dit was zeer onvoorzich tig van den „kromme", want het kwam de politie ter oore. En' daar hij verteld had, dat ook de vrouw van Brand en diens zoon meer wisten, arresteerde men hem, bene vens de vrouw en den zoon van Brand. Dezen werden verschillende keeren door den commissaris van de Centrale Recher che behoord en ten slotte biechtten ook Brand's vrouw en zoon een en ander op. Hetgeen zij vertelden was zeer bezwarend voor een aantal personen en dank zij de activiteit van inspecteur Van Slobbe en van den rechercheur Prinsen, beiden van de Centrale Recherche te Amsterdam, werd de zaak verder afgewikkeld. Het bleek toen, dat te Amsterdam een paar cafétjes zijn, waar nu en dan voor ieder, die het hooren wilde, openlijk over deze zaak gesproken werd. In deze tappe- rijtjes, die in de Jodenbreestraat en op de Nieuwe Heerengracht gelegen zijn, stak ook de recherche haar licht op. Na eenigen tijd werden geknipt een zekere Willem Nadort, Jan Geseling, bijgenaamd „de smid" en Goudsmit. Laatstgenoemde dient, zoo bleek uit het onderzoek, als de hoofddader te moeten worden beschouwd en met Westerbaan, zooals men aanvan kelijk had vermoed. Jan „de smid" had de noodige reedschappen geleverd, teneinde de Inbraak, wat de technische hulpmidde len betreft, mogelijk te maken. Twen alle drie bestonden, ook voor de laatste aanwijzirgen kwamen, reeds ver moedens. Eet onderzoek wees verder uit, dat in het cafétje, on de Nieuwe Heeren gracht een biljet van 1000 en eenig an der geld, vermoedelijk afkomstig van beide, althans van een der inbraken, ge wisseld was. Ook het feit, dat het drietal op grooten voet leefde was al een aanwij zing op zichzelf. De huiszoekingen, die de politie bij de drie vermoedelijke daders Nadort, Gos- selinig en Goudsmit instelde, leverde geen kostbaar resultaat op. Hoogstens werd de meening versterkt, dat er veel geld ge weest moet ziin. igehouden enauete levende evenwel noe meer resultaat op. Verleden jaar tij dens de jubileums-feesten werd ingebro ken bij den groentenhandelaar van Vliet, wonende in de Balthazar Florisstraat te Amsterdam. Deze hield er een waarde volle verzameling postzegels op na, welke is het, dat zij een der hunnen, die in de Garde diende, en die door zijn veelvul dige uithuizigheid argwaan had gewekt bij het meisje, waarmede hij regelmatig verkeerde en dat van zijne slechte han delingen niets afwist in een zg. stillen krijgsraad ter dood veroordeelden en dit vonnis op de allergemeenste wijze vol trokken. Het feit heeft zich ook voorge daan, dat een reiziger, voorzien van een groote som gelds, te Parijs bij zijn aan komst door de politie werd aangehouden; hem werd gevraagd alles te geven wat hij had. Hij toonde toen een brief, hem door een z.g. vriend meegegeven om aan een ander te overhandigen; toen men dezen brief opende, bleek hij als inhoud te be vatten den order, dat men den man zelf zoo spoedig mogelijk zou dooden en van zijn bezit ontdoen. Hier had inderdaad een handlanger van Cartouche, de de stad van afkomst van den reiziger woonachtig, de hand in het spel gehad; men had op' die wijze gehoopt een groote som geld binnen te krijgen. Want, het is waar, dat Cartouche, al beschikte hij niet over een werkelijke organisatie over geheel Frank rijk, toch wel vrienden had in verschil lende steden, die hem waarschuwden wanneer er rijke buit viel te behalen. Dié waarschuwing op zichzelve geschiedde ook niet om niet, en de briefschrijver zou ongetwijfeld een niet onbelangrijk aan deel van het geld, bij den koopman aan wezig, hebben gekregen. Hem'kon men natuurlijk onmiddellijk arresteeren, maar Cartouche en de zijnen bleven buiten schot, toen zij onraad bemerkten. In deze zelfde tijden is het inderdaad "voorgekomen, dat Cartouche op een bui tengewoon gelukkige wijze wist te ont snappen. Het is gebeurd, dat hij, zich in een huis bevindend, de waarschuwing ont- collectie tijdens de inbraak gestolen werd. De waarde bedroeg ongeveer 1500 a 1600. Deze verzameling werd ten deele o^^espoord w.aarbij uitkwam, dat de da ders, althans Duitsche Max en Gerrit van der Heijden meer van dezen „kraak" af wisten. x^e vrouw van Brand, haar zoon .en de Kromime Kippenboer zijn inmiddels op vrjje voeten gesteld, zoodat in totaal zeg arrestanten voor de inbraak te Kampen binnen zijn. Nadort, Gossoling en Goud» smit werden door Inspecteur van Slobbe, rechercheur Prinsen en eenlge andere politielleden naar het huls van Bewaring te Zwolle overgebracht Wat Gerrit van der Heijden betreft, deze ls nog steeds onder water. Nu en dan bereiken de Centrale Recherche me- dedeelingen, die er op "wijzen dat hij zich no" hier te lande ophoudt. De politie tracht hem met alle middelen in handen te krijgen. Het hoofd- en het bijkantoor der poste rijen zijn respectievelijk geopend op werk dagen van 's morgens 7.80 u. tot 's avonds 7.30 u. en van 's morgens 8 u. tot 's avonds 7.30 u. De telegTaaf, gevestigd, in het hoofdkantoor, tot 's avonds 9 uur. Des Zondags is het hoofdkantoor open van 8 u. m. tot 9 u. m. en van 1 u. a. tot 2 u. a.; het bijkantoor is op Zon- en Feestdagen gesloten. De kantooruren zijn op werkdagen: a. Voor de frankeering, het debiet van postwaardem en de aanneming en afgifte van aangeteekende stukken, dagelijks van 7.30 u. v.m.—7.30 aa en Zaterdags-van 7.30 u. v.m.6.u. am. De aanneming van aangeteekende stukken, waarvan geen expresse-bestelling wordt verlang L, heeft Zaterdags tot 3 u. n.m. plaats. b. Voor den dienst d'er postwissels, qu'- tantiën en rijksverzekeringbank van 8.30 u. v.m.3 u. n.m. c. Voor den dienst der Rijkspostspaar bank van 9 u. v.m.7.30 u. n.m. Zater dags van 9.u. v.m.6 u. n.m. d. Voor den dienst der pakketpost van 7.30 u. v.m—7.30 u. n.m. Zaterdags van 7.30 u. v.m.—6.— n.m. heeft op werkdagen plaats des v.m. 8.16 u., 's namiddags 1.50 u. en 5.10 u., en 's avonds 9.30 u. Bovendien geschiedt op Maandag en daags na een feestdag eene Lichting des vun. te 8.30 u. De op het station ge plaatste brievenbus wordt 10 minuten voor het vertrek van iederen posttrein ge licht. De brievenbussen zijn respeoCevelijk geplaatst aan de Javastraat, Brakkeveld- weg, Stakmanbossestraat, Binnenhaven, Zuidstr., Ankerpark, Buitenhaven, Kruis weg, Molenstraat. Koningstraat, Keizer straat, Piet Heiristraai, Langeetraat, Dijk- straat en Schagenstraat. Dat beteekent: Viermaal een ongeirijzigde advertentie ter plaatsing opgegeven in de „Heldersche Couranf' tegen driémaal bere kening. Wij ervaren dikwijls, vooral bij hen, die een z.g. kleine advertentie plaatsen, dat, wanneer een eerste plaatsing niet voldoende succes oplevert, vergeten wordt, om tijdig order tot herplaatsing te geven. Om onze cliënten voor schade en last ten gevolge van een dergelijk verzuim te behoe den, adviseeren wi] In den regel om direct opdracht te geven tot i/3 X plaatsing. Zoo dra men dan-geslaagd is, deelt men ons zulks mede en wordt dan de overbodig g&vorden advertentie uitgelicht. Onze cliënten zijn dan slechts schuldig het aantal malen, dat zl] ge adverteerd hebben. Probeert U dat ook eens! Deze bepaling geldt alleen voor adverten- tiën, uielke niet volgens het goedkoope tarief voor handels-advertentiën worden geplaatst. ving, dat een onderschout met een viertal dienaren voor de deur waa Cartouche ging onmiddellijk naar beneden en ver borg zich in een donker hok. De onderschout ging met twee zijner dienaren naar boven, doch plaatste de tweede andere op post voor de deur, op dat Cartouche niet kon ontsnappen. Toen hij evenwel het hok was voorbijgegaan, ging Cartouche doodkalm naar beneden en trad, zich voorgevend als Iemand die pas uit den slaap komt, naar buiten, een praatje makend met de beide andere ach- tergebeven politieagenten, die hem heel nuchter vroegen of de onderschout Car touchereeds te pakken had. Maar hij ant woordde, dat deze op de bovenste verdie ping huisde, en niet anders dan over het dak kon ontkomen, en ging kalm zijns weegs. Een andermaal leende hij van een zijner gezellen, die met hem in het plot seling overrompelde huis aanwezig was, een rooden rok en blonde pruik en hoed; hij vermomde zich zoo goed en kwaad als het ging en ging rustig de reeds bewaak te deur uit. Nu was aan de politiediena ren Cartouche beschreven als een man met een blauwen rok en pikzwarte pruik en zij lieten hem dus passeeren. Weer een ander verhaal wil, dat op het oogenbllk, dat te midden van een groote volksme nigte, door een justitieele ambtenaren Cartouche's naam, als destijds gebruike lijk was, werd afgelezen onder tromgerof- k°°fd een groote prijs was gesteld, in eens een Btem uit de menigte klonk die riep: wilt gij Cartouche, hier is hij! Zonder dat men daarbij kon vast stellen, of hij het werkelijk was geweest r™. da.t grappenmaker zich ten koste der justitie en politie vermaakte. Slot volgt.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1924 | | pagina 10