GEMENGD NIEUWS.
I
Kr die terecht stond wegens diefstal van
een'bankbiljet van 60 gulden, dat hij zou
ontvreemd hebben tusschen 30 Juli en 2
Augustus in zijn kosthuis.
In dit kosthuis hadden verschillende an
dere commensalen hun intrek. Op een der
kamers op dezelfde verdieping logeerden
'n paar vrienden, waarvan een, de korpo
raal-vliegtuigmaker P. Deze had, teneinde
zijn verlof eens recht genoegelijk door te
kunnen brengen, 60 gulden gespaard en dit
geld omgezet in een bankbiljet van 60 gul
den. Dit biljet had hij geborgen in een jas
zak van een burger jas, die hing in een kast
op zijn kamer. Op 30 Juli had P. het lieve
papiertje nog gezien, doch toen hij op 2
Augustus zich weer van de aanwezigheid
van het bankbiljet wilde overtuigen, bleek
het spoorloos verdwenen. Op grond van ver
schillende aanwijzingen viel net vermoeden
op den mede-commensaal L. K. en na een
uitgebreid! onderzoek meende men, dat er
voldoende grond aanwezig was om deze
zaak naar de openbare zitting te verwijzen.
De verdachte ontkende echter ten stellig
ste dezen diefstal, zoodat het bewijs uit aan
wijzingen en getuigenverklaringen moest
worden gedistilleerd. En dat scheen voor
den officier niet zoo gemakkelijk te gaan,
althans niet minder dan 15 getuigen i
charge waren gedagvaard en werden ge
hoord. Het was wel een prachtzaak voor een
verdediger, want er zat, om 'n vakterm te
gebruiken, heel wal muziek in. Maar helaas,
uit gebrek aan de vereischte duiten, kon K.
zich die weelde blijkbaar niet veroorloven
en moest hij zelf zijn baantje schoon vegen.
Van allerlei soort getuigen had het O. M.
bij elkander gescharreld.
De bestolene, êenige medecommensaals,
'n paar vroegere geliefden, een weduw-
vrouwtje en een vriendin van een der we
duwen. Voorts de verbalisant, eenige post
ambtenaren en leveranciers "van beklaagde,
Ln één woord het was een even schitterende
als rijk genuanceerde collectie.
Een der meest bezwarende was wel de
heer Vellinga, hoofdambtenaar der post
spaarbank te Amsterdam, die naar aanlei
ding van de bewering van beklaagde, dat
hij net geld, dat hij na het ontdekken van
den diefstal had uitgegeven, o.a. 40, waar
voor hij een gouden horloge voor zijn
„meisje de wed. H., had gekocht, zou ge
haald hebben van de postspaarbank, een
onderzoek had ingesteld. Dit onderzoek had
echter uitgemaakt, dat bekl. geen geld te
goed had gehad van de postspaarbank en
ook niet als inlegger stond ingeschreven.
Beklaagde geraakte door die verklaring
wel eenigszins in verwarring en beweerde,
dat hij het postspaarbankboekje had ver
nietigd, omdat hij geen tegoed meer had. In
dit geval wordt echter het boekje ingetrok
ken. Toen zeide bekl., dat hij op een klein
bedrag na het geld had opgenomen en het
boekje, hoewel er nog 'n klein tegoed, hoe
veel wist hij niet, opstond, had verscheurd
en weggeworpen.
Natuurlijk deed de officier zijn uiterste
best er den beklaagde in te draaien. Het be
wijs trachtte hij te putten uit de getuigen
verklaringen en aanwijzingen en het O. M.
eindigde, hoopvol gestemd, zijn welsprekend
betoog met een eisch tot 4 maanden gevan
genisstraf.
De beklaagde bleef bij de door hem aan
genomen houding en hield zijn onschuld vol.
A.s. week zal de rechtbank bij leven en
welzijn in deze mysterieuze zaak uitspraak
doen. t 1
INGEZONDEN.
Het Comité tot herdenking van het 100-
jarig bestaan van de Noord- en Zuid-
hollandsche Reddingmaatschappij vestigt
er de aandacht op, dat de plechtigheid op
de begraafplaats voor alle belangstellen
den toegankelijk is.
Ten zeerste zal het Comité het op prijs
stellen, indien zooveel mogelijk alle Hel-
dersche redders en veteranen redders
daarbij tegenwoordig zijn. Uitnoodigin-
en kunnen voor dat doel niet worden ver
zonden.
Vervolgens wekt het comité nogmaals
de ingezetenen van Helder en omgeving
op den feestavond ter viering van het
100-jarig bestaan der Reddingmaatschap
pijen te bezoeken, ten einde te toonen,
dat hier medegeleefd wordt met de tegen
woordige en vroegere bemanningen van
de Heldersche Reddingboot en met de
Noord- en Zuidhollandsche Reddingmaat
schappij.
Het Comité voornoemd.
Wanneer ik niet bevredigd ben, door
bet antwoord van den voorzitter der Hel
dersche Alg. Winkeliersver. op mijn vra
gen, dan is dit wel om de volgende re
denen:
Ten eerste blijkt 't dat de beer van Wil
ligen zich de zaak niet goed1 meer herin
nert, en als gevolg daarvan die kwestie
door elkaar haspelt
Ik zal in 't kort dien voorzitter dér Held.
Winkeliersver. zeggen hoe de zaak zich
wel heeft voorgedaan^ en dan twijfel ik
niet of hij zal het verkeerde van zijn uit
latingen inzien.
Medio October kwam bi} den Raad het
adres der bedde Middenstandsvereeailgin-
gen, hl. van Algem. Held. Winkeliersver.
en van de „Hanze", om de verordening
op de winkelsluiting in dien zin te wij
zigen, dat het gewone sluitingsuur werd
vervroegd tot op 8 uur.
Na het bekend worden van dit adres
kwam er al heel spoedig bij den Ra ad een
tegen-adres, voorzien van 169 handteeke-
ningen, om de 0 uur-sluiting te behou
den.
Het College van B. en W. steldé beide
zaken in mijne handen om advies. Ik heb
toen beide Middenstamdisvereenigingen
verzocht, om met mij een conferentie te
willen houden, over deze aangelegenheid,
welke toen plaats heeft gohad op 27 De
cember 1928.
Op deze bijeenkomst heb ik het stand
punt van B. en W. uiteengezet, hetgeen
merop neerkwam, dat B. en W. in ver
band met dé mededéellng van dien Minis
ter van Arbeid In die Tweede Kamer der
Staten-Generaal gedaan (zie Handelingen
dier Kamer van' 1928 blz. 2472) dat hij
met de behandeling van het voorontwerp
van wet tot regeling dier winkelsluiting
den meest mogelijken spoed zal betrach
ten; het minder gewenscbt achtte nu nog
nieuwe bepalingen, miet betrekking tot
dit onderwerp in het leven te roepen.
Tevens maakte ik beide besturen er met
nadruk op attent, dot er 169 tegenstanders
van het adres waren, en de mogelijkheid
lang niet is uitgesloten, dat de Raad ook
hiermede rekening zal houden bij zijne
beslissing.
Aan beide besturen heb ik op hun ver
zoek nog een 14 dagen gelegenheid gege
ven, om handteekeningen van voorstan
ders te verzamelen', hetgeen door hen
gaarne werdi geaccepteerd.
Na eenige dagen kwamen bij het Ooi
lege eenige lijsten in met 266 handteeke
ningen voor de 8 uur-sluiting.
B. en W. hebben de zaak toen voor den
Raad klaar gemaakt, met afwijzend ad
vies, op grond' van bovenaangehaald, èn
in verband dat naast vele voorstanders
bij de neringsdoenden, ook vele tegen
standers van! bedoelden maatregel zijn-
En nu komt eigenlijk hetgeen de Voor
zitter der Heldersche Winkeliersver. mij
in de schoenen wil schuiven, doch waar
voor hiji en zijne medebestuursleden aan
sprakelijk zijn.
In den Raad1 van 18 Februari 1924, waar
dit onderwerp zou worden behandeld,
kreeg ik op dlenzelfden dag bet verzoek
namens die belde Middenstandsver. om
aan B. en W. te verzoeken de kwestie der
winkelsluiting niet dien avond te behan
delen, doch van de agenda af te voeren,
op grond dat belde organisaties eerst wil
len onderzoeken aan het Departement van
Handel en Nijverheid hoe deze zaak zal
worden geregeld bij de wet op de winkel
sluiting en het werktijdenbesluit op win
kels en kantoren.
B. eni W. hadden hiertegen geen be
zwaar, en in diezelfde raadsvergadering
is door mij gevolg gegeven aan het ver
zoek der beide winkebersvereenigingen,
en werd zonder discussie de zaak van de
agenda af gevoerd
Wij schrijven' nu 9 November; van 18
Februari tot heden heeft het College van
B. en W. nog niets vernomen, of die
beidé middenstandsvereenigiingen al een
onderzoek bij het Departement van Han
del en Nijverheid; hebben Ingesteld.
Ik voor mij trekt het nu erg in twijfel,
of het adresseeren der beide organisaties
wel ernst geweest is.
Na deze med'edeelLngen, zal ieder met
mij er toch van overtuigd zijn, dat uit
niets blijkt, dat de beschuldigingen die
dé Voorzitter der Held. Winkeliersver.
aan TT-iijn adres meende te moeten af
geven, juist zijn, ml dat ik vele conferen
ties heb gehouden, persoonlijk tegenstan
der ben, en de zaak op de lange baan
schoof.
Zelf neem ik in het middenstandsver-
eenigingsleven nog een vooraanstaande
plaats in, en weet ik daarom maar al te
goed, dat men elkander niet gaat bestrij
den op eeiï wij ze, zoo als dit door dén*
voorzitter der Held'. Winkeliersver. op
zijne vergadering is gedaan, ten opzichte
van mij.
Op de vraag, die het lid de heer Ver
beet, stelde, had: hij collegiaal moeten ant
woorden en dé zaak uiteen moeten zetten
zooals ze werkelijk ls, nL dat het op de
lange baan schuiven mede zijn schuld ls
geweest
Gachte redactie, over deze zaak wensch
ik niet verder te schrijven en dank u zeeT
voor uwe welwillendheid, voor het af
staan der plaatsruimte.
Hoogachtend;
Van Breda, Wethouder.
Mijnheer de redacteur, in vijf achter
eenvolgende nummers van Uw blad werd
de 8 uur winkelsluiting besproken, zoo
waar een reuzen reclame voor hen die
zulks wpnschen.
De voorzitter der A. H. W. V. schijnt
van meening te zijn, nu het verzoek dezer
vereeniging (Oct. 1923) eenige vertraging
ondervindt, deze aan tegenwerking van
den betrokken wethouder te moeten wijten.
Van tegen- of medewerking kan en
mag hier geen sprake zijn.
Bij het groote aantal winkeliers welke
besliste en wellicht een even groot aantal
twijfelaars die eveneens tegen 8 uur win
kelsluiting zijn, behoort nu eenmaal wijs
beleid. Dat beleid, mijnheer de voorzitter
der A.H.W.V., zal den wethouder er toe
gebracht hebben om Uw gedaan verzoek
zonder ernstige overweging aan den Raad
voor te leggen, alvorens de tijd daartoe
is gekomen waarin een beslissend vóór
of „tegen" kan vallen.
Amsterdam heeft zich genoodzaakt ge
zien, de reeds verleende en nog in onder
zoek zijnde aanvragen tot langer open
houden van die winkels, welke daar aan
spraak op kunnen maken, in te trekken
en te weigeren, enkel en alleen door
overstelpende aanvraag, welke een be
hoorlijke contróle bemoeilijkte.
Deze intrekking en afwijzing werd en
was noodzakelijk, om aan zelfmoord te
ontkomen.
Maar wat zal daarvan het gevolg zijn?
Een overrompeling in clandestienen ver
koop en zou het dan gewonnen zijn, indien
men als een dief het meest benoodigde
moet bemachtigen, terwijl juist het uur
van 89 één uur is waarin nog veel,
zelfs zeer veel behoefte bestaat, zoowel
voor wandelaars als thuis blijvers.
Door zulk een toestand in 't leven te
roepen, daar waar het niet strikt nood
zakelijk is zal dit het algemeen belang
eerder schaden dan te goede komen en
het ware beter van U geweest, voorzitter
der A.H.W.V;, het zakenkundigbeleid
van den betrokken wethouder naar waar
heid te belichten.
Mijnheer de redacteur, U zou de win
keliers, tegenstanders der 8 uren sluiting,
ten zeerste verplichten dit stukje te
plaatsen, opdat zij, die hebben te beslissen,
hieruit kunnen waarnemen dat de tegen
stand voor een bij verordening vast te
stellen sluitingsuur vroeger dan 9 uren
eer versterkt dan afgenomen is.
Helder, 10 November 1924.
B. J. Q uas t.
Gelijk van deze gelegenheid gebruik
makende, richt ik het verzoek tot de
raadsleden, omtrent deze sluitingskwestie
in een eerstvolgende vergadering, nu zjj
niet tot de agenda behoort, vragen te
willen stellen. b. J. Q.
LANGS DE STRAAT.
Afzwaaien.
De tijd was eindelijk aangebroken, dat
ze hun biezen konden pakken om voor
goed do marinekazerne vaarwel te zeg
gen.
In veler oog was dat oen moment van
ongekende heerlijkheid en vreugde.
Waarom dlat nu zoo'n groot genot was,
dat zouden wéinigen misschien hebben
kunnen zeggen, want algemeen zijn ze
het er over eens, dat het in die marine
kazerne best is uit te houden. Goede kost
en ligging, heter dan menig jongeling
het thuis kan krtjigen.
Bovendien, hoewelen zullen er, dé ka
zerne verlaten, niet weten waar dén koet
te verdienen.
Toch, ondanks dat allee, waren ze blij,
uitgelaten blij de marinekazerne den rug
te kunnen laten zien.
Waarom? Zeker in het vooruitzicht van
zich vrij te kunnen bewegen, want het
spreekt vanzelf, dat in het kazerne-maat
schappijtje de gebondenheid van het in
dividu grooter moet zijn dan in andere
omgeving.
Doch ook zeker vooral, omdat de mensch
nu eenmaal in een zekere extase go-
raakt als er een kleine verandering komt
in zijn dagelijksche sleurleven.
En als men jong is, zooals de zeemili-
ciens, die in hoofdzaak den zeewind om
hun hoofden hebben laten blazen en er
dus toch reeds een kiem aanwezig is om
de longen zoo nu en dan geweldig uit te
zetten, ligt het voor de hand, dat ze, bij
het afzwaaien aan hun jeugdig© levens
lust uiting moesten geven. En daarom
lieten ze hun vrooltjke liederen schallen,
toen. ze langs de straten trokken naar het
station.
Nu nog voelden zij zich één, zoolang
ze afmarcheerden naar den trein. Nu
nog was er onder hen geen verschil van
rang en stand; geen verschil in kennis en
ontwikkeling. Nu nog waren ze allen ma
trozen, gekleed ln hetzelfde fleurige,
zwierige pak.
En gezamenlijk lieten ze, uit forsche
kelen, hun liederen schallen, zoodat de
klanken klapten tegen de gevels der bfÜ-
zen en menig vader en moeder en niet te
vergeten, menig jomgeóochter, naar de
huisdeur werd gelokt om te ontdekken,
uit welke krachtkélen die geluiden wel
kwamen.
Menig jong hartje zal nog. wél gerikke
tikt hebben en naast de sohrijning van
het onzekere, zal er ook hier en daar de
zekerheid wel zajn geweest van het we
ten.
In een plaats met een vlottende bevol
king als de onze, is er voor de medakes
een „embarras de choix", die déze stad
ook in dat opzicht gebenedijd doet zijn
boven zoovele andere in dis land1, waar
het leven steeds gaat volgens vastgelegde
lijnen, met taltijd dezelfde menschen en ge
zichten, met al de kleinheid van het on
veranderlijke, met bet gemis der breed
heid van het veranderlijke.
Afgezwaaid! Banden gelegd en banden
verbroken.
De oudste inwoner van Engeland
overleden.
Een draadloos N.T.A. bericht meldt het
overlijden van den oudsten inwoner van
Engeland, Nafhan Lapatnik, die 112 jaar
oud waa
De man ipet den diamanten glimlach.
Elf jaar lang had Samuel H. Lefkowitz
van de firma Lefkowitz en Pitofsky, geves
tigd aan een van New-York's volksboule
vards, zich erop beroemd het duurste gebit
ter wereld te bezitten. Immers, drie zijner
voortanden waren gevuld of ingelegd of
hoe men 't noemen wil met kostbare dia
manten, vervangend het banale en klein
burgerlijke goud.
Zijn breede glimlach schoot fonkelende
stralen door het overigens wat sombere in
terieur van zijn winkel in tweede-hands
kleeren. Als zijn zakenvrienden zich neer
slachtig voelden wegens slapte in het be
drijf, zeiden zij tot elkander: „Kom mee,
dan gaan we Sam zien lachen I"
Maar niet altoos zou dit voortduren.
Op een avond, nu ongeveer tien dagen
geleden mogen wij ae Amerikaansche
bladen gelooven tikte een vreemdeling
hem bij net naar huis gaan op den schouder.
„Je tanden!" gromde hij, met een revol
ver in zijn linker- en een trektang in zijn
rechterhand. Het was een grootsch moment
in 's heeren Lefkowitz' leven. Eindelijk dan
hadden de New-Yorksche juweelendieven
hem ontdekt! Van nu af aan zou hij tot de
klasse dier voornamen worden gerekend,
wier portretten bijwijlen in de kranten ver
schijnen nadat haar paarlen en colliers of
hun brillanten horlogekettingen zijn gerold.
Intusschen verkoos Lefkowitz toch maar
het hazenpad te kiezen, zijn dure tanden
klapperend maar veilig in zijn mond.
Een week later was hij per s.s. „Homeric"
pp weg naar zijn Parijscnen tandarts, die in
1913 zijn diamanten glimlach had ge
creëerd, om de steenen uit te laten breken,
zoodat de eigenaar hen kan laten monteeren
in een ring, die 2500 waard zal wezen.
Waarna hij desnoods door straatroovers kan
worden lastig gevallen zonder zijn bijtorga-
nen te verliezen.
Moraal: de handel ln tweedehands klee
ren is nog zoo kwaad niet.
Onbewaakte overweg.
Dinsdag werd ln den Oostpolder te
Anna-Paulowna door de tram Wierlngen
Behagen op den onbewaakten overweg
een tractor aangereden. De bestuurder,
Liefhebber, kwam te vallen en werd over
een honderd meter meegesleurd. Met veel
moeite werd de ongelukkige tusschen de
buffers vandaan bevrijd. Kort daarop
is hij overleden. De zware mist was oor
zaak van het ongeluk. De tractor werd
grootendeeis verbrijzeld.
Rijke arme.
Dezer dagen vervoegde zich aan de
Arnhemsche gemeente-bank-van-leenin^
de vrouw van een werklooze, die een
i>roche ter beleening aanbood en vroeg
of zij daar drie kwartjes voor kon krijgen.
Op de vraag van den ambtenaar en een
politieman, die daar juist aanwezig was,
hoe ze daaraan kwam, vertelde ze het
een paar jaar geleden in den tuin van
een villa aan den Velperweg te hebben
gevonden. De dienstbode, die zij het toen
liet zien, had gezegd: „Hou dat prul
maar". Ze had het een paar jaar gedra
gen en wilde nu, door werkloosheid van
haar man gedwongen, er wat geld voor
maken.
Men heeft het „prul" bij een goudsmid
laten taxeeren en deze schatte de waarde
op.... 260, dus Iets moer dan drie
kwartjes. Het bleek een gouden broche
te zijn, bezet met diamanten.
De vrouw heeft den tuin aangewezen
waarin zij het gevonden had. De toen
malige bewoonster, die intusschen ver
huisd was naar Velp, herkende haar eigen
dom terstond.
(„Het Volk").
Motorfietsongeluk.
De motorfietsrijder Assink, die Zondag
dagavond tusschen Hengelo en Borne te
gen een autobus gereden is, is vandaag
in het r. k. ziekenhuis te Hengelo over
leden.
Eysink, die op de duo-zitting zat, is,
zooals gemeld werd, reeds Zondagavond
aan zijn zware verwondingen overleden.
Overboord geslagen.
Een opvarende van het stoomschip
Oberon, van de Kon. NederL Stoomboot
Mij., de 19-jarige J. Vlugboer, uit Vel-
seroord, is in West-IndiS over boord ge
slagen en verdronken.
Het drama te Valkenswaard.
In de zaak tegen mevr. O. P. da W„
huisvrouw van M. D„ te Eindhoven,
heeft het Hof een nader onderzoek bevo
len, hetwelk zal plaats hebben op 23 De
cember. Alsdan zullen als getuigen ge
hoord worden de dienstbode M. van D.,
die de revolver naar K. heeft gebracht,
en de moeder van deze dienstbode.
Gefingeerde Inbraak.
Maandagmorgen heeft de heer P. te
Haarlem bij de politie aangifte gedaan,
dat in den nacht van Zondag op Maandag
ingebroken was in het kantoor onder zijn
woning, waarvan hij bewaarder is. De
recherche stelde onmiddellijk een onder
zoek in, waaruit bleek, dat de inbraak ge
fingeerd moest zjjn. De vrouw werd
daarop naar het politie-bureau gebracht
Inmiddels bleek, dat in het rookkanaal
van een brandend fornuis een belangrijk
bedrag aan geld verborgen was. Toen dit
aan de vrouw meegedeeld werd, bekende
zij, den diefstal gepleegd te hebben. De
huisbewaarder heeft niet met het geval
te maken.
Granaat ontploft
Naar gemeld wordt ls Maandagavond
aan de Hembrug een 6 cM. granaat bij het
demonteeren ontploft Een arbeider werd
de hand verbrijzeld en drie andere werk
lieden werden licht gewond.
De mist
De postboot .Minister Krans", welke
dagelijks vaart op Vlieland en Terschel
ling, heeft tengevolge van een zrwaren
mist 8 V» uur op zee rondgezworven. Dins
dagmorgen 7 uur uit Terschelling ver
trokken, moest de Kraus reeds te 8.46
voor anker gaan. Eerst te 2.45, toen het
hoog water werd, kon zij wedier onder
stoom gaan; te halfvier liep zjj de haven
van Harlingen binnen.
De boot ls later op den avond weer ver
trokken met een menigte passagiers, die
hun dag te Harlingen met wachten heb
ben zien verloren gaan.
Overtreding ambtsplichten.
De burgemeester van Haarlem heeft
den inspecteur van politie, nadat deze ge
durende een maand was geschorst, ge
straft met terugstelling tot klerk 1ste kl.
in verband met overtreding van zijn
ambtsplichten, n.L het zich niet geoor
loofd Inlaten met loterijen.
Auto-ongeluk.
Op den hoek van de Willem de Zwij-
gerlaan en Frederik Hendriklaan te
's-Gravenhage ls gistermiddag de 8-Jarige
Marietje H., uit de Willem de Zwijger
laan, overleden. Zij stond op het trottoir
toen er een auto aankwam. De chauffeur
moest, om de tram te vermijden, de bocht
wat te scherp nemen. Met het rechter
voorwiel reed de auto daarbij het trot
toir op en greep het meisje, dat daar
stond te wachten. Het wiel ging over het
kind heen, met het gevolg, dat het onmid
dellijk dood was. De auto reed ook nog
een lantaarnpaal omver. De chauffeur
verloor het bewustzijn en moest naar zijn
woning worden vervoerd. Het eerste on
derzoek der politie schijnt uit te wijzen,
dst de ohaufleur niet vrij uitgat de
schuld aan het ongeluk betreft
Een jeugdige moordenai
De jeugdrechtbank te Halle een
16-jarigen zoon van een fabri uit
Zschornewitz tot 10 jaar gevangSral
veroordeeld. De zoon had een Crifcpn
werkman uit de fabriek van zivwhr
met 12 hamerslagen gedood om iétbu
zit te komen van het weekloon,lat de
oude man juist had ontvangen.
Kerkdiefstal
Het Madonnabeeld ln de
kerk te Napels is Maandagnactvan alk
kostbaarheden beroofd, welke waarde
wordt geschat op 200.000 lire. .dl.e,v®n
hadden zich uit den toren lang tot hlok-
ketouw naar beneden laten zt&ft*
Een helflriie mach®®»
Toen Maandag de arieider Johann
Schulz, op een oer fabieken van de
Hoesch Stahlfaibriken te Drtraund
werkzaam, de fabriek verliet )m mar
huis te gaan, overhacd-gde de portier
hem een klein pakket dat Ivm v°pr
Schulz was ter land gestek Nadat
Schulz thuis gekomen was, wiÜe hij hst
pakje openen doch er volgde ien hevige
ontploffing, te;igevolge waanan Schulz
zoo ernstig werd gewond, dal hij tijdens
zijn vervoer naaf het ziekeihuis over
leed. Ook zijn huishoudster <n drie kin-
deren, die zich in de kamer bevonden
werden levensgevaarlijk gewond. Men
denkt met een daad van wraak van
Schulz' eerste vrouw te doen te hebben.
What ls a nlxir?
leest men rinds enkele mianden op de
postauto's ïie door de stnten van. Chi-
cago racer. En: „what is a nixie" staat
met groot) letters op alle mogelijke eta-
lagevenstars geschilderd. Ja; what is a
nixlel Etn „nMe" noemt men in de Ame
rikaansdie postwereld alle stukken en
beschellen die hunne bestemming niet
kunnei bereiken, omdat ze onvoldoende
gefrankeerd of onvolledig geadresseerd»
zijn, omdat de verpakking ondeugdelijk
is of omdat het formaat niet aan de ge
stelde eischen beantwoordt.
En dat aantal is waarlijk niét geringl
Ir Chicago, waar de autoriteiten thans be-
ag zijn het publiek voor te lichten, ble
ien, alleen op het hoofdpostkantoor, in
één jaar tijds tienduizend paar schoenen
wegens de al te slordige verpakking in
depot, en dagelijks worden niet minder
dan 75.000 brieven gesorteerd zonder
straat en huisnummer, buiten en behalve
de zendingen, bestemd voor firma's wier
nnnm een dusdanige bekendheid heeft,
dat men ze zonder nadere aanduiding in
de wereldstad weet te vinden.
Vierhonderd extra ambtenaren, die te
zamen per jaar een half millioen dollars
verdienen, zijn door deze slordigheid van
Jan Publiek noodig.
„Dat gaat zoo niet langer", verklaarde
de „postmaster", en hij zon op middelen
om de groote massa van de gevolgen ha-
rer nalatigheid te doordringen.
Dus werd de vraag: „what is a nixie"
in het openbaar gesteld. Het antwoord
daarop geeft men in clubs, waar sprekers,
door de posterijen beschikbaar gesteld,
in een vaak geestige causerie vertellen
van de verstrooidheid, de nonchalance,
de brutaliteit, waartegen een leger van
ambtenaren, dag in dag uit, moet vech
ten. Het antwoord wordt ook gegeven* per
radio, per dagbladartikel, per lichtrecla
me. En het aller, overtuigendste wel
licht door middel van de uitnoodigingen
gericht tot het publiek om bij de afdee-
ling bestellingen in het hoofdpostkantoor
eens een kijkje te komen nemen.
Daarvan wordt dagelijks een druk
gebruik gemaakt Men meldt zich aan en
wandelt onder deskundige leiding naar
de sorteertafels en de stempelmachines,
waar daadwerkelijk wordt gedemon
streerd hoeveel oponthoud niet of te wei
nig gefrankeerde zendingen en onvolle
dige adressen veroorzaken.
De gidsen maken dan tevens van de
gelegenheid gebruik om er de bezoekers
op te wijzen hoe dwaas het is, dat de
groote kantoren in Chicago, met uitzon
dering van de banken die inderdaad vol
gens een efficiency-systeem schijnen te
werken, allemaal des namiddags tusschen
half zes en half negen hunne brieven
posten. Het gevolg daarvan is, dat de
ambtenaren gedurende één en twintig
uur van een etmaal t werk op hun slof
jes kunnen afdoen, maar drie uur achter
een op een zoodanige wijze overbelast
worden, dat abuizen eigenlijk niet kunnen
uitblijven.
't Systeem van den postmaster in Chi
cago leverde reeds goede resultaten op.
Het aantal ongefrankeerde brieven dat
men ln de bussen vindt, is aanmerkelijk
kleiner geworden dan vóór de nixie-be-
weging.
Als de directeuren van de groote Ne-
derlandsche postkantoren de geachte
cliënteele ook eens een kijkje achter de
schermen gunden?
Wie weet boe dan de resultaten zou
den zfjn,
ANNA-PAULOWNA. f
Door den heer K. L. van Gorkom, hoofd
van school 1 dezer gemeente, is als zoo
danig met Ingang van 1 December a.s.
wegens lichamelijke ongeschiktheid, eer
vol ontslag gevraagd.
Burgerlijke Stand van Anna Paulowna.
GEBOREN: Baukje, d. v. J. Enkt en
TT M Mpplrnnd
OVERLEDEN: Jantje Bakker, oud 78
jaar, weduwe van Oornelia van Eeten;
Pieter Liefhebber, oud 81 jaar, wonende
te WinkeL
