TWEEDE EN LAATSTE BLAD PLAATSELIJK NIEUWS BINNENLAND. VAN DINSDAG 25 NOVEMBER 1924 De F VII In Indlë aangekomen. Openbare herverpachtlng. Ten bureele van.' den 'secretaris-com mandant der Marine, werd' hedenmorgen herverpacM: de vergunning tot het weg halen van spoeling, aardappelschillen en igroentenafval, afkomstig van Hr. Ms. oorlogsschepen enz., gedurende het jaar 1925. Ingeschreven werd door: ff. Oukes 8050; J. Bruin 3752; D. Ronselaar 3850; F. Selderbeek 5310. Het ongeluk .op bet vliegkamp' „de KooiJ". De teraardebestelling met militaire honneurs zal plaats hebben Woensdag- hiiddag te 1 uur van het Hospitaal der Marine. Begrafenis kwartiermeester van Dord. Maandagmiddag had op het kerkhof te Huisduinen de teraardebestelling plaats van den tengevolge van het bekende, tra gische vliegongeval aan de Kooy overle den kwartiermeester van Dord. De be langstelling voor deze begrafenis, welke met militaire eer geschiedde, was enorm groot; honderden menseden waren er bij tegenwoordig. De stoet, die van de woning van het slachtoffer aan den Ruijghweg te ongeveer één uur vertrok, en langs Pa rallelweg, Prins Hendriklaan, Kanaalweg en Langestraat den Huisduinerweg be reikte, arriveerde eerst te half drie aan het kerkhof. Nadat de gebruikelijke eerbewijzen wa ren gebracht, trad de commandant van het vliegkamp de Kooij, luitenant ter zee le kl. D. O. T. de Ridder, naar voren om namens de officieren en manschappen van het vliegkamp een laatsten groet aan den overledene te brengen. Anderhalf jaar ben ik commandant van dit vlieg kamp., aldus zeide de heer de Ridder, en van den eersten dag, af heb ik gevoeld, dat de .vliegdienst van die aard is, dat hij slachtoffers kan easchen; steeds was ik als het ware voorbereid op de een of andere ramp, bijvoorbeeld, dat een of ander zou vallen. En in die anderhalf jaar zijn dan de ongelukken ook niet uitgebleven, al waren, Goddank, nimmer dooden te be treuren. Nu is dat helaas wel het geval geweest, en te tragischer wordt het geval, daar het hier geen vlieger betrof, die in de uitoefe ning van zijn beroep is gevallen. De kwartiermeester van Dord was slechts tij delijk op het vliegkamp werkzaam; nog geen vijf minuten geleden was hij on spr. bureau geweest om enkele stoelen weg te halen; even later hoorde spr. den slag, die het ongeluk tengevolge had. Nog tra gischer wordt het geval, als men weet, dat van Dord nog slechts 14 dagen bij dezen dienst geplaatst was. Daar hij geen plei- zier in dezen dienst had', had hij over plaatsing gevraagd en zou met Januari worden overgeplaatst. Maar ai heeft van Dord op het vlieg kamp de Kooij hechts kort onder spr. be velen gestaan, op de „Medusa" heeft hij eveneens onder spr. gediend en daar t toonde hij een geschikt werker te zijn, die de noodige handigheid voor zijn werk be zat, en plichtsbesef. Steeds waren zijn su perieuren tevreden over van Dord. Het is daarom, dat wij hem van deze plaats een laatsten groet brengen. Namens de familie sprak da van Dijk woorden van troost en hulde aan de na gedachtenis. De groote belangstelling, die voor deze plechtigheid bestaat, is, zoo zeide spr., het grootste eerbewijs, dat aan de nagedachtenis van den overledene kan worden gebracht. De belangstelling en sympathie, hier aan dit graf getoond, zal dankbaren troost in het hart der achter gebleven weduwe brengen. Eerbied voor baar diepe smart past ons, en wij voelen, dat bij zulke smart woorden niet kunnen troosten. Dat kan slechts een diep reli gieus gevoel, dat kan slechts het geloof in God. Tegen ons achterblijvenden zegt dit gebeuren: dat de mensdh een hooger roeping heeft, dat hij altijd klaar moet staan voor die hoogere roeping. Moge hij als de man van plichtsbetrachting, die door den commandant van het vliegkamp geschetst werd, in de herinnering der fa milie blijven leven! Tot de familieleden en de kameraden riebt spr. vervolgens woorden van deel neming én troost. Zijne Exo. Vice-adlmiraal Fock was vertegenwoordigd door den kapitein-lui tenant ter zee J. F. Osten, Ohef van den Staf. Een veertiental kransen dekten de baar. Het aantal 'belangstellenden, dat na afloop der plechtigheid den doodenakker verliet besloeg een aanzienlijk deel van den Huisduinerweg. Van den Kerkhof uitgang tot aan de liniebrug bewoog zich een onafgebroken rij van menscheni Ingezonden Mededeeling. „Stedelijk: Muziekcorps". Gemengde Zangvcreenlglng „Morgenrood". Gemeenteraad en drankbestrijding. Op Vrijdag 28 Nov. a.s., 's avonds 8 u., wordt in het Aig. Mil'. Tehuis, Spoorstraat, vanwege het Centraal Comité voor Drank bestrijding „Helder", eem openbare cur sus-vergadering gehóuden, waar als spre ker optreedt, mr. F. M. G. v. W alsem, in specteur v. d. Volksgez. afd. drankbestrij ding, over het onderwerp: „Wat kan de Gemeenteraad in 1925 doen met betrek king tot de regeling van het dT ank vraag stuk?" De toegang is vrij. Een serenade. Helden der lucht Onze hoop, zoo blij gevestigd Naast de stuurlui van der Hoop, Weerden Poelman, van den Broeke, Op het 'gunstige verloop Van den tocht naar Insulinde, Niet per kruiser, boot of spoor', Maar per Fokker nummer zeven, 't Heerlijk-vrije luchtruim door, Onze hoop en de verwachting Van dien zeer gedurfden stap, Zijn thans schitterend bevredigd Door het koene driemanschap. Vijftienduizend kilometers, Moeizaam, sprong na sprong, volbracht, Trots wat pech en tegenslagen, Dat getuigt van durf en kracht I Voor zoo'n prachtige prestatie Door drie Hollanders verricht, Is een woord van dank en hulde Zeker onze eerste plicht. Bij die hulde echter dient ook Aan de dapp're vrouw gedadht, Die voor d' eer van 't land en .manlief Niet het kleinste offer bracht TRUTJa N.V.Texels Eigen Stoomboot-Onderneming Op werkdagen: Vertrek Texel: 8.-— v.m., 11.— v.m., 2.30* srum. j Vertrek Helder: 9.80 v.m., 12.mldd., 4.15 n.m. v Op Zan- en Feestdagen 8JLB.' Herin. Heljermans' teraardebestelling Regeling vanwege de SJXA.P. Het D. B. van die 8. D. A P. deelt het volgende mede: t Het Dagelij ksch Bestuur van de 8. D. A. PN overtuigd daarmede te handelen naar den geest en den wensch van de ge heele arbeidersbeweging, heeft de fami lie van den overleden schrijver Herman Hedjermans medegedeeld' er prijs op te stellen Herman Heijermams naar zijn laatste rustplaats te leiden op een wijze die in overeenstemming la met zijn be teekenis voor de socialistische beweging. De familie bleek genegen, aan dezen wensch te voldoen, zoodat het stoffelijk overschot van Herman Heijermans van wege de S. D. A P. op Zorgvliet ter aarde zal worden besteld De verplaatsing van den Belgischen Loodsdienst Bet' Belgische ministerie van Zeewezen, heeft maatregelen getroffen om van nu tot Maart 1925 in het geheel 83 gezinnen van den Belgischen loodsdienst van Vlis- singen naar Antwerpen over te brengen. Provinciale Staten van Noord-Holland. Gedeputeerde Staten hebben een voor stel van 1 October in dezen zin gewijzigd, dat de gemeentelijke bijdrage in de ver- pleegkosten van armlastige patiënten over 1925 zal worden gesteld op 940 per patiënt. De R.-K. Staatspartij en St MichaeL Vrijdagmiddag is een nieuwe conferen tie gehouden tusschen een oommissie uit het bestuur van den Bond van R.-K Kies- vereenigingen en een afvaardiging van het hoofdbestuur van St. Michael die naar de Res.bode meldt weer zonder re sultaat geëindigd is. Del De rijwlelmerken 1925. directeur-generaal der P. en T. maakt bekend, dat de datum, met ingang waarvan' de rijwieknerken1926 op da post-, bjji- en hulppostkantoren alsmede, na voorafgaande aanvrage op de stations voor den postdienst verkrijgbaar zullen zijn, is vastgesteld op 10 December ajs. NederL Verbond van Vakvereenlglngen. Zaterdag heeft het Nederlandsch Ver van Vakvereendgingen te Amsterdam een buitengewoon congres gehouden onder leiding van den heer F. v. dl. Walle. Deze bracht na opening van de verga dering hulde aan de nagedachtenis van Herman Heyermans, van wiens overiljr den bericht was ingekomen. De arbeiders klasse, zoo zeide hij, rouwt om dit heen gaan, want zij is Heyermans grooten dank verschuldigd. Zijn volle talent heeft hij in dienst van de arbeidersklasse gesteld. Het woord was vervolgens aan den heer R. Stenhuis tot het houden van een inlei ding over de reorganisatie van' den Hoo- gen Raad voor den Arbeid. Wat wij' wil len1 bereiken langs den weg der evolutie en der democratie. Tot nu toe Is er bij' de andere partijen niet veel "te bespeuren van den wil oon langs evolutionairen en democratisoben weg te komen tot hervor ming van de maatschappij. De methode, waarbij de werkgevers met do werknemers doen wat zij willen, leidt tot beslissingen ten nadeele van de pro ductie. Uit den eisch: de boeken openl spreekt de wil der arbeiders, zulke bot singen te voorkomen, zonder schade voor de productie. De reorganisatie van den Hoogen Raad' voor den Arbeid komt nu aan de orde. Hierbij' zal de heerschende klasse van meer evolutionair inzicht blijk moeten ge ven. Ten aanzien van de reorganisatie van den Hoogen Raad voor den Arbeid kan de bourgeoisie 'toonen, iets 'anders te wil- :en dan de arbeidersklasse er onder te houden. Dit lichaam heeft niet beant woord aan de verwachtingen, welke ook minister Aalberse er van gehad beeft. Wij willen de reorganisatie van dit li chaam in de richting van een economisch parlement. Constructieve hervormingen staan echter op het oogenblik geheel stil; daarom is deze wensch eerst te verwezen- ijken na een meer volkomen verwezen- ijking van de democratie in ons land. Wjj wensohen, dat de Hooge Raad voor den Arbeid zal hebben de bevoegdheid van advies en aanbeveling, hij' moet wor den de trait d'noion tusschen de verschil- Elders in dit nummer vindt de lezer een overzicht van het verder verloop van den vliegtocht Hollandlndië, en de enthou siaste ontvangst der vliegers door het Ba taviasche publiek. Als wij te dezer plaatse nogmaals op deze gebeurtenis terugkomen, geschiedt dat om ook onzerzijds de aandacht te vestigen op dit kranige pionierswerk, dat vooral bij de-bevolking van Helder, zoo nauw verwant aan lndië, aan vliegen en aan de zee, belangstelling zal wekken. Pionierswerk. Dat is wel het goede woord. Want niemand is zoo dwaas te ver onderstellen, dat hiermede nu het probleem „Ii»dië-door-de-lucht" is opgelost. Integen deel: de oplossing van dat probleem moet nu beginnen. De tocht van de Nederlanc sche vliegers Van der Hoop, Van Weerden Poelman en hun mecanicien Van den Broeke was vóór alles bedoeld als een ver kenningstocht. De „N. Rott. Crt." drukt dit juist uit door hun tocht te vergelijken met dien van Cornelis Ho.utman, die den zeeweg naar lndië vond. Voelende en tas tende'zijn zij hun weg gegaan; op ernstige defecten waren zij, noch de vele tusschen stations, voorbereid. Bewonderenswaardig is helj.doorzettings en uithoudingsvermogen der mannen. Wat moet het hen een bittere teleurstelling zijn geweest, toen zij in Bulgarije gedwongen waren te landen, en voorloopig niet van de plaats weg konden! En welk een enthou siasme zal hen bezield hebben toerr de des kundige heer Guilonard de blijde boodschap bracht, dat dei machine gerepareerd kon worden, dat voortzetting van den tocht mogelijk was! De drie mannen gebruikten niet vele woorden zij hadden daar trou wens de gelegenheid niet voor maar wi; kunnen ons levendig in hun gemoedstoé stand indenken. Het is toen geweest, dat Van der Hoop, Van Weerden Poelman en Van den Broeke de tanden op elkaar zetten en zeiden: nu züllen we er komen! Ze zijn er gekomen! Wij zullen nu we! spoedig het uitvoerig verloop van den tocht vernemen; een avontuurlijke, lang niet ge vaarloozë tocht over onbekende terreinen, die dikwijls een geheelen dag lang geen en kele getagenheid boden voor een nood landing. Wat is dan, zal men vragen, de groote beteekenis van dezen vliegtocht voor ons land? Allereerst: de mogelijkheid voor een snellere verbinding met lndië. De Fokker VII was een van de langzame toestellen, en had slechts één motor. Een ander type vliegtuig, met drie motoren bijvoorbeelc geeft grooter snelheid niet alleen, maar ook grooter zekerheid, dat onklaar raken van een dezer motoren niét noodwendig door een noodlanding gevolgd behoeft te worden Bij verdere ontwikkeling van een even- tueele toekomstige luchtlijn, kunnen dan de verschillende étappes zoodanig worden in gericht, dat met meer dan één toestel kan worden" gevlogen en ook in de nachtelijke uren bijvoorbeeld. Eerst dan zal een lucht- Verbinding met lndië practischei beteekenis krijgen. Is dus in de toekomst de mogelijkheid tot nauwer aaneensluiting van Nederland en lndië volstrekt niet buitengesloten, ook als Nederlanders zijn wij trotsch op het vol brengen van dezen vliegtocht. Immers, de geheele onderneming droeg een Neder- landsch karakter; Nederlandsch} het initia tief, Nederlandsch de vliegtuigenfabriek die het toestel bouwdq, Nederlandsch ook Öe ontwerper daarvan, Nederlandsch de vliegers. Wij mogen tenslotte niet eindigen zonder te wijzen op het groote aandeel, dat het Weekblad „Het Leven" in den goeden af loop van dezen tocht heeft gehad. Immers, toen de vliegers gedwongen waren nabij Plovnic te landen, bleeH, dat de motor, ten gevolge van het warmloopen, onbruikbaar was geworden. Met waarlijk koninklijk ge baar bood „Het Leven" een hieuwen motor aan: geschenk van i2oefo. Hoe die mo tor een Rolls Royce, een der beste mer ken die bestaan heeft gewerkt, daarvan berichtten de dagelijksche korte telegram men van Van der Hoop en de zijnen: 1,motor houdt zich kranig", „de motor doet net uitstekend", e. d. En het is wel merk waardig, en doet onaangenaam aan, dat wij in geen enkele beschouwing in de dagbla den over den vliegtocht ook maar iets over dit koninklijke geschenk, vermeld vinden. De „Heldersche Courant", (die overigens volstrekt niet met „Het Leven" als zoo danig dweept), rekent het zich nochtans tot een eer hiervan melding te maken. Op de Pluimveetentoonstelling van „Aves welke* is gehouden 21, 22 en 23 November, behaalde de heer G. J. H. Ver stegen met 6 nummers krielhoenders drie ie, twee 2e en een 3e prijs en drie eere- prijzen. De heer C. Swennen met 3 nunt ii161^ Postduiven een ie, een E. V. en de leer7LJ,' Taylor met idem een ie en een y. Zaterdagnacht te 1 uur is in het Marine hospitaal ook de stoker Verhoef, die bij het ongeval zwaar verwond werd, aan de ge volgen overleden.- Men verzoekt ons het volgende te plaatsen: Zaterdagavond gaf het Stedelijk Muziek corps voor een tjokvolle „Casino"-zaal een concert voor donateurs en genoodigden. Iet corps, had ditmaal de medewerking van iet Vrouwenkoor ,,'t Vocaal-Ensemble" en het Jongenskoor van de Muziekschool De Toonkunst", beiden onder directie van den heer Toon de Hoogh; zoomede van Mej. Aat Stompedissel (mezzo-sopraan) en Mej. Mies S. Rootlieb (piano). Het gepresteerde, zoowel de muziek als de zang, stond op hoog peil en vond een vertolking, die werkelijk boven lof is. De heer Jac. Bruin, Voorzitter van het Corps, richtte een woord van welkom tot den Burgemeester, Beschermheer van de Vereeniging, den heer Leistikow, dirigent van het Marine Stafmuziekkorps, alsmede tot de afgevaardigden van diverse zang- en muziekverenigingen. Het programma opende met „Au retour de 1'Eden", marsch van Langlois, gevolgd door de Ouverture van de opera „Joseph in Aegypten", van Méhul; deze 'mooie ouverture met een sterk religieus karakter werd op werkelijk knappe wijze vertolkt. Vlet de populaire wals „Wer kann dafiir" van Jean Gilbert en een „Carmen"-fantasie werd het gedeelte vóór de pauze besloten. Daarna was het woord aan Mej. Aat Stompedissel, diei in een drietal liederen van Hendrik C. van Oort haar gaven als zangeres op'verdienstelijke wijze naar voren bracht. Ze vond in Mej. Rootlieb (piano) een trouwe en voor haar taak berekende partnerin en beide dames werden lang durig toegejuicht, terwijl de heer Bruin haar ieder een fraai bloemstuk offreerde. Nu verscheen' ,,'t Vocaal-Ensemble" op het podium. Dit nog jonge vrouwenkoor liet zich' bij deze1 gelegenheid voor de tweede maal in het openbaar hooren in een zestal liederen van Jos. Rheinberger. De heer De Hoogh kweet zich met liefde van zijn taak en leidde met vaste hand. Het Jongenskoor van de Muziekschool „De Toonkunst" deed! zich na de pauze hooren in „Avondlied", „De Zeeman'van S. van Milligen en „Nieuwe Haring" van J. Worp; eenvoudige liederen, maar ferm en met durf gezongen en de heer De Hoogh was niet zoo goed of het laatste nummer, dat a capella gezongen werd', moest gebis seerd worden. Het dankbaar gestemde pu bliek bracht directeur en jongens een mi nutenlange ovatie; dit was dan ook werke lijk iets bijzonders! Het Vrouwenkoor deed zich daarna nog eenmaal hooren in Jac. Bonset's prachtige compositie „Droome Vrouw", waarna het Stedelijk voor het laatst „Ein Albumblatt" van Richard Kraus vertolkte. In de Hollandsche Boerenmeisjesdans en idem Boerenklompendans van Maurits Sa- mehtini werd door het corps een meer luch tige en ordinair genre naar voren gebracht, wat niettemin insloeg. Met „Le Retour de Paris" van Jac. ter Hall en een toegift werd •geëindigd. Het traditioneele bal besloot dezen avond vol kunstgenot. Toen het scherm opging gisterenavond, stonden al de vogeltjes, uit het Kinderkoor van dén heer Van der Meij, deftig genoemd de „Onderafdeeling, der Gemengde Zang- vereeniging „Morgenrood", netjes aange daan op het podium. Blauwe strikjes en roode strikjes en heelemaal geen strikjes en roode strikjes en groene strikjes en heek' maal geen strikjes. De jongens, bar-ernstige snuiten, een tikje zenuwachtig, de meisjes flinker (natuurlijk!), talrijker. Vogeltjes van vele veeren, Van verschillende kleedij, Stonden in hun beste spullen Op het podium in een rij. Sakkerloot! wat zetten de jongens en meisjes mooi in! Hoe sonoor deden het die jongensstemmen tusschen die van de meis jes en hoe aan doenlijk-spontaan en onge kunsteld is die kinderzang! Al die zuiv're kinderkeeltjes Stemden tot een schoon -akkoord; Zulke kinderzang als deze Wordt helaas te schaarsch gehoord. Het eerste versje was van Worp, u weet wel, die zulke allerliefste wijsjes compo neerde. Het was het welbekende „Vogel concert", en, ofschoon het al goed klonk, was het nog een beetje het vreemde van het begin, dat nog invloed uitoefende. De volgende, „Aan mijn Vaderland" van G. A. Harting, en Cath. van Rermes' „Wees ge groet, volschoone Lentetijd!" waren al beter. Ze zongen van vogels en bloemen, Van lente, van zomersche pret; Te veel om dat alles te noemen, En hebben goed ingezet. Ze zongen van 't strand, van den akker, En deden het frisch en wakker. 't Is aardig materiaal, waarmee de heer Van der Meij werkt, en het is hem toever trouwd. Geen wonder, dat hem een bloem stuk werd gebracht als hulde en dank. Een van de mooiste nummers waren d'e drie versjes uit Worp's cantate, het laatste „Op marsch naar huis" moest gebisseerd wor den en zóó gauw kon de man van het scherm het zware doek niet ophalen, of ze stonden al weer klaar: „Op marsch! op marsch!" D^t heerlijke rythme daarin 1 Eén enkel vlekje:* de sopraantjes konden rtiet altijd hoog genoeg komen en zongen daardoor wel eens onzuiver. Maar die heer lijke jongensstemmen! Wat de grooten betreft: de heer Van der Meij houdt zich bij' het eenvoudige genre, maar daarin bereikt hij goede din gen. Orlando Lasso's „Landsknecht-sere nade" werd in het juiste tempo en zeer zuiver, gezongen, het geestige refreintje „don, don, don, diri, don, don", kwam goed tot zijn recht. Het slot was een danslied van Lanner In wiegenden wals cadens: Het was nog een klein beetje moeilijk, Een volgend maal weer is mijn wensch. Een „Muisje en Meisje" was geestig, Heel geestig de wijs en het lied. Ik zou nog wel meer willen zeggen, Maar vind er de woorden niet. Het was, om kort te gaan: alles tezamen een welgeslaagde uitvoering.. Na de pauze werd een komisch zangspel opgevoerd: „Mevrouw Kwikstaart-Albedil". En het traditioneele „bal na" besloot den avond. Toen de koene vliegers in ons Insulinde in diepe rust lagen, of misschien ook wel, in een hel verlichte feestzaal, bij het tintelen van den wijn, befuifd werden, trok door Helder's nachtdonkere straten, het Stede lijk Muziekkorps, omgeven door een groot aantal fakkels, waarvan de vurige tongen, spookachtig lichtten in de duistc-nis. 't Was een goed1 idee van het Stedelijk, om de vrouw van den mecanicien, den heer Van den Broeke, een serenade te brengen. Immers, zij was het meest geïnteresseerd geweest bij den goeden afloop van den vliegtocht. Zij had dagen en weken in ang stige spanning doorgebracht en elk be richtje over de Hollandlndië vlucht, was gretig door haar verslonden. En nu dan ook de dappere vliegers hun tocht tot een goed einde gebracht hadden, kwam haar ook een deel toe van de hulde. Om 8 uur krioelde het van de menschen bij de Werf. En toen om even over 8, de trommelslagen van het §tedelijk een vroo- lijken marscH deden hooren, kwam er onder die honderden een uitbundige vreugde. Achteruit! Niet dringen! klonken zwaar de stemmen van de dienaren der Wet, en ze hadden alle kracht noodig, om een pad vrij te houden. Door Spoorstraat en Parallelweg ging het naar de Torenstraat. Een "onkere straat, met één lantaren in het midden. Dringen van de honderden, misschien wel duizenden menschen, ruwe bevelen van de politiemannen, schreeuwende jongens- en meiden. Eerst een vroolijke marsch, onder de menschenmenigte wordt het stiller, schreeuwgeluiden verstommen. Mevrouw Van den Broeke is aan de deur verschenen en hoort vriendelijk en dank baar de muziek aan. Ja, ze voelt, dat haar man een kranig stuk werk geleverd heeft, en ze is trots op hèm, wiens naam op de lippen van ieder goedgeaard Nederlander ligt. Hierna speelt het Stedelijk het „Wien Neêrlands bloed" en de directeur en een der muzikanten gaan Me'vr. Van den Broeke complimenteeren mgt het succes van haar man. Onder een vroolijken marsch trekken de muzikanten dan verder en het publiek host en juicht achter den stoet aan. Mevrouw Van den Broeke keek zeer wantrouwend, toen wij, na een bescheiden belletje, het huis binnentraden om haar eenige vragen te stellen voor de krant. Nu zijn krantenmenschen over 't algemeen ta melijk vrijpostig uitgevallen, en je moet altijd maar afwachten wat ze in hun blac schrijven. En eerlijk gezegd, heeft onze Amsterdamsche collega, het wel wat al te bar gemaakt, toen hij, in zijn interview, in de „Telegraaf" van verleden week Maan dag, schreef, dat Mevr. Van den Broeke „een echte, vlotte; Amsterdamsche was". Want Mevr. Van den Broeke is geen Amsterdamsche, maar„een echte Hel dersche". „En nu bent U zeker wel blij, dat de tocht goed afgeloopen is en uw man be houden en wel in Batavia zit?". „O ja, heel blij, want de laatste dagen heb ik in groote spanning doorgebracht Hoewel, dit moet ik zeggen, het comité mij uitstekend op de hoogte heeft gehouden, en van het Haagsche Aneta-kantoor ontving ik onophoudelijk berichten". „En staat U toe, dat uw man het reisje nog eens maakt?" „O, zeker, mijnheer, ik heb het volste vertrouwen in de Fokker-toestellen en ik ben overtuigd van de capaciteiten van -mijn man. Als er een lijn geopend wordt, zou ik ten allen tijde toestaan, dat mijn man weer meevliegt. Ik heb misschien in een zenuw achtig oogenblik tegen den verslaggever van de „Telegraaf" gezegd, dat ik het nooit meer zou willen hebben, maar dat kwam door de nervositeit. Ik had toen in eenige dagen geen bericht gehad." „JEn wanneer komt uw man thuis?" „Nu, dat weet ik nog nietJBnaar ik vind, dat hij nu nog maar eens ilink genieten moet, want dat heeft hij wel verdiend." Ja, dat heeft hij zeker verdiend! 't Is niet alleen Mevr. Van den Broeke, die dat meent, maar een ieder is het er mee eens, dat de vliegeniers, na hun kranige prestatie, een welverdiende hulde moeten hebben, en dat hun, na de inspanning van de laatste weken, zeker eenigen tijd van ontspanning, in ons schoone lndië, van harte gegund is Verschillend^ félicitaties per telegram en brief ontving Mevr. Van den Broeke. De heer Groeneveld-Meijer, lid van het Comité „Nederlandlndië vlucht", zond haar het volgende spontane telegram: „Hoera, ze zijn er. lndië dol van vreug de en enthousiasme. Hulde aan haar, die achterbleef. Mijni oprechte gelukwenschen. w. g. Groeneveld Meijer". Ook de heer Henri ter Hall zond zijn gelukwensch. Een zekere heer Essen, uit Amsterdam, bood gratis zijn auto aan, om Mevr. Van den Broeke naar IJmuiden te brengen, als haar man 'daar met de boot zal aankomen. En zoo blijkt het, dat geheel Holland vol enthousiasme is over de drie kranige vlie gers en over haar „die achterbleef". Winterdienst ingegaan 18 October 1924.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1924 | | pagina 5