TWEEDE EN LAATSTE BLAD
PLAATSELIJK NIEUWS
BINNENLAND.
VAN DINSDAG 25 NOVEMBER 1924
De F VII In Indlë aangekomen.
Openbare herverpachtlng.
Ten bureele van.' den 'secretaris-com
mandant der Marine, werd' hedenmorgen
herverpacM: de vergunning tot het weg
halen van spoeling, aardappelschillen en
igroentenafval, afkomstig van Hr. Ms.
oorlogsschepen enz., gedurende het jaar
1925.
Ingeschreven werd door: ff. Oukes
8050; J. Bruin 3752; D. Ronselaar
3850; F. Selderbeek 5310.
Het ongeluk .op bet vliegkamp'
„de KooiJ".
De teraardebestelling met militaire
honneurs zal plaats hebben Woensdag-
hiiddag te 1 uur van het Hospitaal der
Marine.
Begrafenis kwartiermeester van Dord.
Maandagmiddag had op het kerkhof te
Huisduinen de teraardebestelling plaats
van den tengevolge van het bekende, tra
gische vliegongeval aan de Kooy overle
den kwartiermeester van Dord. De be
langstelling voor deze begrafenis, welke
met militaire eer geschiedde, was enorm
groot; honderden menseden waren er bij
tegenwoordig. De stoet, die van de woning
van het slachtoffer aan den Ruijghweg
te ongeveer één uur vertrok, en langs Pa
rallelweg, Prins Hendriklaan, Kanaalweg
en Langestraat den Huisduinerweg be
reikte, arriveerde eerst te half drie aan
het kerkhof.
Nadat de gebruikelijke eerbewijzen wa
ren gebracht, trad de commandant van
het vliegkamp de Kooij, luitenant ter zee
le kl. D. O. T. de Ridder, naar voren om
namens de officieren en manschappen
van het vliegkamp een laatsten groet aan
den overledene te brengen. Anderhalf
jaar ben ik commandant van dit vlieg
kamp., aldus zeide de heer de Ridder, en
van den eersten dag, af heb ik gevoeld,
dat de .vliegdienst van die aard is, dat hij
slachtoffers kan easchen; steeds was ik als
het ware voorbereid op de een of andere
ramp, bijvoorbeeld, dat een of ander zou
vallen. En in die anderhalf jaar zijn dan
de ongelukken ook niet uitgebleven, al
waren, Goddank, nimmer dooden te be
treuren.
Nu is dat helaas wel het geval geweest,
en te tragischer wordt het geval, daar het
hier geen vlieger betrof, die in de uitoefe
ning van zijn beroep is gevallen. De
kwartiermeester van Dord was slechts tij
delijk op het vliegkamp werkzaam; nog
geen vijf minuten geleden was hij on spr.
bureau geweest om enkele stoelen weg te
halen; even later hoorde spr. den slag,
die het ongeluk tengevolge had. Nog tra
gischer wordt het geval, als men weet, dat
van Dord nog slechts 14 dagen bij dezen
dienst geplaatst was. Daar hij geen plei-
zier in dezen dienst had', had hij over
plaatsing gevraagd en zou met Januari
worden overgeplaatst.
Maar ai heeft van Dord op het vlieg
kamp de Kooij hechts kort onder spr. be
velen gestaan, op de „Medusa" heeft
hij eveneens onder spr. gediend en daar t
toonde hij een geschikt werker te zijn, die
de noodige handigheid voor zijn werk be
zat, en plichtsbesef. Steeds waren zijn su
perieuren tevreden over van Dord. Het is
daarom, dat wij hem van deze plaats een
laatsten groet brengen.
Namens de familie sprak da van Dijk
woorden van troost en hulde aan de na
gedachtenis. De groote belangstelling, die
voor deze plechtigheid bestaat, is, zoo
zeide spr., het grootste eerbewijs, dat aan
de nagedachtenis van den overledene kan
worden gebracht. De belangstelling en
sympathie, hier aan dit graf getoond, zal
dankbaren troost in het hart der achter
gebleven weduwe brengen. Eerbied voor
baar diepe smart past ons, en wij voelen,
dat bij zulke smart woorden niet kunnen
troosten. Dat kan slechts een diep reli
gieus gevoel, dat kan slechts het geloof
in God. Tegen ons achterblijvenden zegt
dit gebeuren: dat de mensdh een hooger
roeping heeft, dat hij altijd klaar moet
staan voor die hoogere roeping. Moge hij
als de man van plichtsbetrachting, die
door den commandant van het vliegkamp
geschetst werd, in de herinnering der fa
milie blijven leven!
Tot de familieleden en de kameraden
riebt spr. vervolgens woorden van deel
neming én troost.
Zijne Exo. Vice-adlmiraal Fock was
vertegenwoordigd door den kapitein-lui
tenant ter zee J. F. Osten, Ohef van den
Staf.
Een veertiental kransen dekten de baar.
Het aantal 'belangstellenden, dat na
afloop der plechtigheid den doodenakker
verliet besloeg een aanzienlijk deel van
den Huisduinerweg. Van den Kerkhof
uitgang tot aan de liniebrug bewoog zich
een onafgebroken rij van menscheni
Ingezonden Mededeeling.
„Stedelijk: Muziekcorps".
Gemengde Zangvcreenlglng
„Morgenrood".
Gemeenteraad en drankbestrijding.
Op Vrijdag 28 Nov. a.s., 's avonds 8 u.,
wordt in het Aig. Mil'. Tehuis, Spoorstraat,
vanwege het Centraal Comité voor Drank
bestrijding „Helder", eem openbare cur
sus-vergadering gehóuden, waar als spre
ker optreedt, mr. F. M. G. v. W alsem, in
specteur v. d. Volksgez. afd. drankbestrij
ding, over het onderwerp: „Wat kan de
Gemeenteraad in 1925 doen met betrek
king tot de regeling van het dT ank vraag
stuk?"
De toegang is vrij.
Een serenade.
Helden der lucht
Onze hoop, zoo blij gevestigd
Naast de stuurlui van der Hoop,
Weerden Poelman, van den Broeke,
Op het 'gunstige verloop
Van den tocht naar Insulinde,
Niet per kruiser, boot of spoor',
Maar per Fokker nummer zeven,
't Heerlijk-vrije luchtruim door,
Onze hoop en de verwachting
Van dien zeer gedurfden stap,
Zijn thans schitterend bevredigd
Door het koene driemanschap.
Vijftienduizend kilometers,
Moeizaam, sprong na sprong, volbracht,
Trots wat pech en tegenslagen,
Dat getuigt van durf en kracht I
Voor zoo'n prachtige prestatie
Door drie Hollanders verricht,
Is een woord van dank en hulde
Zeker onze eerste plicht.
Bij die hulde echter dient ook
Aan de dapp're vrouw gedadht,
Die voor d' eer van 't land en .manlief
Niet het kleinste offer bracht
TRUTJa
N.V.Texels Eigen Stoomboot-Onderneming
Op werkdagen:
Vertrek Texel: 8.-— v.m., 11.— v.m.,
2.30* srum. j
Vertrek Helder: 9.80 v.m., 12.mldd.,
4.15 n.m. v
Op Zan- en Feestdagen 8JLB.'
Herin. Heljermans' teraardebestelling
Regeling vanwege de SJXA.P.
Het D. B. van die 8. D. A P. deelt het
volgende mede:
t Het Dagelij ksch Bestuur van de 8. D.
A. PN overtuigd daarmede te handelen
naar den geest en den wensch van de ge
heele arbeidersbeweging, heeft de fami
lie van den overleden schrijver Herman
Hedjermans medegedeeld' er prijs op te
stellen Herman Heijermams naar zijn
laatste rustplaats te leiden op een wijze
die in overeenstemming la met zijn be
teekenis voor de socialistische beweging.
De familie bleek genegen, aan dezen
wensch te voldoen, zoodat het stoffelijk
overschot van Herman Heijermans van
wege de S. D. A P. op Zorgvliet ter aarde
zal worden besteld
De verplaatsing van den Belgischen
Loodsdienst
Bet' Belgische ministerie van Zeewezen,
heeft maatregelen getroffen om van nu
tot Maart 1925 in het geheel 83 gezinnen
van den Belgischen loodsdienst van Vlis-
singen naar Antwerpen over te brengen.
Provinciale Staten van Noord-Holland.
Gedeputeerde Staten hebben een voor
stel van 1 October in dezen zin gewijzigd,
dat de gemeentelijke bijdrage in de ver-
pleegkosten van armlastige patiënten
over 1925 zal worden gesteld op 940 per
patiënt.
De R.-K. Staatspartij en St MichaeL
Vrijdagmiddag is een nieuwe conferen
tie gehouden tusschen een oommissie uit
het bestuur van den Bond van R.-K Kies-
vereenigingen en een afvaardiging van
het hoofdbestuur van St. Michael die
naar de Res.bode meldt weer zonder re
sultaat geëindigd is.
Del
De rijwlelmerken 1925.
directeur-generaal der P. en T.
maakt bekend, dat de datum, met ingang
waarvan' de rijwieknerken1926 op da
post-, bjji- en hulppostkantoren alsmede,
na voorafgaande aanvrage op de stations
voor den postdienst verkrijgbaar zullen
zijn, is vastgesteld op 10 December ajs.
NederL Verbond van Vakvereenlglngen.
Zaterdag heeft het Nederlandsch Ver
van Vakvereendgingen te Amsterdam een
buitengewoon congres gehouden onder
leiding van den heer F. v. dl. Walle.
Deze bracht na opening van de verga
dering hulde aan de nagedachtenis van
Herman Heyermans, van wiens overiljr
den bericht was ingekomen. De arbeiders
klasse, zoo zeide hij, rouwt om dit heen
gaan, want zij is Heyermans grooten dank
verschuldigd. Zijn volle talent heeft hij in
dienst van de arbeidersklasse gesteld.
Het woord was vervolgens aan den heer
R. Stenhuis tot het houden van een inlei
ding over de reorganisatie van' den Hoo-
gen Raad voor den Arbeid. Wat wij' wil
len1 bereiken langs den weg der evolutie
en der democratie. Tot nu toe Is er bij' de
andere partijen niet veel "te bespeuren
van den wil oon langs evolutionairen en
democratisoben weg te komen tot hervor
ming van de maatschappij.
De methode, waarbij de werkgevers met
do werknemers doen wat zij willen, leidt
tot beslissingen ten nadeele van de pro
ductie. Uit den eisch: de boeken openl
spreekt de wil der arbeiders, zulke bot
singen te voorkomen, zonder schade voor
de productie.
De reorganisatie van den Hoogen Raad'
voor den Arbeid komt nu aan de orde.
Hierbij' zal de heerschende klasse van
meer evolutionair inzicht blijk moeten ge
ven.
Ten aanzien van de reorganisatie van
den Hoogen Raad voor den Arbeid kan
de bourgeoisie 'toonen, iets 'anders te wil-
:en dan de arbeidersklasse er onder te
houden. Dit lichaam heeft niet beant
woord aan de verwachtingen, welke ook
minister Aalberse er van gehad beeft.
Wij willen de reorganisatie van dit li
chaam in de richting van een economisch
parlement. Constructieve hervormingen
staan echter op het oogenblik geheel stil;
daarom is deze wensch eerst te verwezen-
ijken na een meer volkomen verwezen-
ijking van de democratie in ons land.
Wjj wensohen, dat de Hooge Raad voor
den Arbeid zal hebben de bevoegdheid
van advies en aanbeveling, hij' moet wor
den de trait d'noion tusschen de verschil-
Elders in dit nummer vindt de lezer een
overzicht van het verder verloop van den
vliegtocht Hollandlndië, en de enthou
siaste ontvangst der vliegers door het Ba
taviasche publiek. Als wij te dezer plaatse
nogmaals op deze gebeurtenis terugkomen,
geschiedt dat om ook onzerzijds de aandacht
te vestigen op dit kranige pionierswerk,
dat vooral bij de-bevolking van Helder, zoo
nauw verwant aan lndië, aan vliegen en
aan de zee, belangstelling zal wekken.
Pionierswerk. Dat is wel het goede
woord. Want niemand is zoo dwaas te ver
onderstellen, dat hiermede nu het probleem
„Ii»dië-door-de-lucht" is opgelost. Integen
deel: de oplossing van dat probleem moet
nu beginnen. De tocht van de Nederlanc
sche vliegers Van der Hoop, Van Weerden
Poelman en hun mecanicien Van den
Broeke was vóór alles bedoeld als een ver
kenningstocht. De „N. Rott. Crt." drukt
dit juist uit door hun tocht te vergelijken
met dien van Cornelis Ho.utman, die den
zeeweg naar lndië vond. Voelende en tas
tende'zijn zij hun weg gegaan; op ernstige
defecten waren zij, noch de vele tusschen
stations, voorbereid.
Bewonderenswaardig is helj.doorzettings
en uithoudingsvermogen der mannen. Wat
moet het hen een bittere teleurstelling zijn
geweest, toen zij in Bulgarije gedwongen
waren te landen, en voorloopig niet van de
plaats weg konden! En welk een enthou
siasme zal hen bezield hebben toerr de des
kundige heer Guilonard de blijde boodschap
bracht, dat dei machine gerepareerd kon
worden, dat voortzetting van den tocht
mogelijk was! De drie mannen gebruikten
niet vele woorden zij hadden daar trou
wens de gelegenheid niet voor maar wi;
kunnen ons levendig in hun gemoedstoé
stand indenken. Het is toen geweest, dat
Van der Hoop, Van Weerden Poelman en
Van den Broeke de tanden op elkaar zetten
en zeiden: nu züllen we er komen!
Ze zijn er gekomen! Wij zullen nu we!
spoedig het uitvoerig verloop van den tocht
vernemen; een avontuurlijke, lang niet ge
vaarloozë tocht over onbekende terreinen,
die dikwijls een geheelen dag lang geen en
kele getagenheid boden voor een nood
landing.
Wat is dan, zal men vragen, de groote
beteekenis van dezen vliegtocht voor ons
land? Allereerst: de mogelijkheid voor een
snellere verbinding met lndië. De Fokker
VII was een van de langzame toestellen,
en had slechts één motor. Een ander type
vliegtuig, met drie motoren bijvoorbeelc
geeft grooter snelheid niet alleen, maar ook
grooter zekerheid, dat onklaar raken van
een dezer motoren niét noodwendig door
een noodlanding gevolgd behoeft te worden
Bij verdere ontwikkeling van een even-
tueele toekomstige luchtlijn, kunnen dan de
verschillende étappes zoodanig worden in
gericht, dat met meer dan één toestel kan
worden" gevlogen en ook in de nachtelijke
uren bijvoorbeeld. Eerst dan zal een lucht-
Verbinding met lndië practischei beteekenis
krijgen.
Is dus in de toekomst de mogelijkheid tot
nauwer aaneensluiting van Nederland en
lndië volstrekt niet buitengesloten, ook als
Nederlanders zijn wij trotsch op het vol
brengen van dezen vliegtocht. Immers, de
geheele onderneming droeg een Neder-
landsch karakter; Nederlandsch} het initia
tief, Nederlandsch de vliegtuigenfabriek
die het toestel bouwdq, Nederlandsch ook
Öe ontwerper daarvan, Nederlandsch de
vliegers.
Wij mogen tenslotte niet eindigen zonder
te wijzen op het groote aandeel, dat het
Weekblad „Het Leven" in den goeden af
loop van dezen tocht heeft gehad. Immers,
toen de vliegers gedwongen waren nabij
Plovnic te landen, bleeH, dat de motor, ten
gevolge van het warmloopen, onbruikbaar
was geworden. Met waarlijk koninklijk ge
baar bood „Het Leven" een hieuwen motor
aan: geschenk van i2oefo. Hoe die mo
tor een Rolls Royce, een der beste mer
ken die bestaan heeft gewerkt, daarvan
berichtten de dagelijksche korte telegram
men van Van der Hoop en de zijnen:
1,motor houdt zich kranig", „de motor doet
net uitstekend", e. d. En het is wel merk
waardig, en doet onaangenaam aan, dat wij
in geen enkele beschouwing in de dagbla
den over den vliegtocht ook maar iets over
dit koninklijke geschenk, vermeld vinden.
De „Heldersche Courant", (die overigens
volstrekt niet met „Het Leven" als zoo
danig dweept), rekent het zich nochtans tot
een eer hiervan melding te maken.
Op de Pluimveetentoonstelling van
„Aves welke* is gehouden 21, 22 en 23
November, behaalde de heer G. J. H. Ver
stegen met 6 nummers krielhoenders drie
ie, twee 2e en een 3e prijs en drie eere-
prijzen. De heer C. Swennen met 3 nunt
ii161^ Postduiven een ie, een E. V. en de
leer7LJ,' Taylor met idem een ie en
een y.
Zaterdagnacht te 1 uur is in het Marine
hospitaal ook de stoker Verhoef, die bij het
ongeval zwaar verwond werd, aan de ge
volgen overleden.-
Men verzoekt ons het volgende te
plaatsen:
Zaterdagavond gaf het Stedelijk Muziek
corps voor een tjokvolle „Casino"-zaal een
concert voor donateurs en genoodigden.
Iet corps, had ditmaal de medewerking van
iet Vrouwenkoor ,,'t Vocaal-Ensemble"
en het Jongenskoor van de Muziekschool
De Toonkunst", beiden onder directie van
den heer Toon de Hoogh; zoomede van
Mej. Aat Stompedissel (mezzo-sopraan)
en Mej. Mies S. Rootlieb (piano).
Het gepresteerde, zoowel de muziek als
de zang, stond op hoog peil en vond een
vertolking, die werkelijk boven lof is.
De heer Jac. Bruin, Voorzitter van het
Corps, richtte een woord van welkom tot
den Burgemeester, Beschermheer van de
Vereeniging, den heer Leistikow, dirigent
van het Marine Stafmuziekkorps, alsmede
tot de afgevaardigden van diverse zang- en
muziekverenigingen.
Het programma opende met „Au retour
de 1'Eden", marsch van Langlois, gevolgd
door de Ouverture van de opera „Joseph
in Aegypten", van Méhul; deze 'mooie
ouverture met een sterk religieus karakter
werd op werkelijk knappe wijze vertolkt.
Vlet de populaire wals „Wer kann dafiir"
van Jean Gilbert en een „Carmen"-fantasie
werd het gedeelte vóór de pauze besloten.
Daarna was het woord aan Mej. Aat
Stompedissel, diei in een drietal liederen
van Hendrik C. van Oort haar gaven als
zangeres op'verdienstelijke wijze naar voren
bracht. Ze vond in Mej. Rootlieb (piano)
een trouwe en voor haar taak berekende
partnerin en beide dames werden lang
durig toegejuicht, terwijl de heer Bruin
haar ieder een fraai bloemstuk offreerde.
Nu verscheen' ,,'t Vocaal-Ensemble" op
het podium. Dit nog jonge vrouwenkoor
liet zich' bij deze1 gelegenheid voor de tweede
maal in het openbaar hooren in een zestal
liederen van Jos. Rheinberger. De heer De
Hoogh kweet zich met liefde van zijn taak
en leidde met vaste hand.
Het Jongenskoor van de Muziekschool
„De Toonkunst" deed! zich na de pauze
hooren in „Avondlied", „De Zeeman'van
S. van Milligen en „Nieuwe Haring" van
J. Worp; eenvoudige liederen, maar ferm
en met durf gezongen en de heer De Hoogh
was niet zoo goed of het laatste nummer,
dat a capella gezongen werd', moest gebis
seerd worden. Het dankbaar gestemde pu
bliek bracht directeur en jongens een mi
nutenlange ovatie; dit was dan ook werke
lijk iets bijzonders! Het Vrouwenkoor deed
zich daarna nog eenmaal hooren in Jac.
Bonset's prachtige compositie „Droome
Vrouw", waarna het Stedelijk voor het
laatst „Ein Albumblatt" van Richard Kraus
vertolkte.
In de Hollandsche Boerenmeisjesdans en
idem Boerenklompendans van Maurits Sa-
mehtini werd door het corps een meer luch
tige en ordinair genre naar voren gebracht,
wat niettemin insloeg. Met „Le Retour de
Paris" van Jac. ter Hall en een toegift werd
•geëindigd.
Het traditioneele bal besloot dezen avond
vol kunstgenot.
Toen het scherm opging gisterenavond,
stonden al de vogeltjes, uit het Kinderkoor
van dén heer Van der Meij, deftig genoemd
de „Onderafdeeling, der Gemengde Zang-
vereeniging „Morgenrood", netjes aange
daan op het podium. Blauwe strikjes en
roode strikjes en heelemaal geen strikjes en
roode strikjes en groene strikjes en heek'
maal geen strikjes. De jongens, bar-ernstige
snuiten, een tikje zenuwachtig, de meisjes
flinker (natuurlijk!), talrijker.
Vogeltjes van vele veeren,
Van verschillende kleedij,
Stonden in hun beste spullen
Op het podium in een rij.
Sakkerloot! wat zetten de jongens en
meisjes mooi in! Hoe sonoor deden het die
jongensstemmen tusschen die van de meis
jes en hoe aan doenlijk-spontaan en onge
kunsteld is die kinderzang!
Al die zuiv're kinderkeeltjes
Stemden tot een schoon -akkoord;
Zulke kinderzang als deze
Wordt helaas te schaarsch gehoord.
Het eerste versje was van Worp, u weet
wel, die zulke allerliefste wijsjes compo
neerde. Het was het welbekende „Vogel
concert", en, ofschoon het al goed klonk,
was het nog een beetje het vreemde van
het begin, dat nog invloed uitoefende. De
volgende, „Aan mijn Vaderland" van G. A.
Harting, en Cath. van Rermes' „Wees ge
groet, volschoone Lentetijd!" waren al
beter.
Ze zongen van vogels en bloemen,
Van lente, van zomersche pret;
Te veel om dat alles te noemen,
En hebben goed ingezet.
Ze zongen van 't strand, van den akker,
En deden het frisch en wakker.
't Is aardig materiaal, waarmee de heer
Van der Meij werkt, en het is hem toever
trouwd. Geen wonder, dat hem een bloem
stuk werd gebracht als hulde en dank. Een
van de mooiste nummers waren d'e drie
versjes uit Worp's cantate, het laatste „Op
marsch naar huis" moest gebisseerd wor
den en zóó gauw kon de man van het scherm
het zware doek niet ophalen, of ze stonden
al weer klaar: „Op marsch! op marsch!"
D^t heerlijke rythme daarin 1
Eén enkel vlekje:* de sopraantjes konden
rtiet altijd hoog genoeg komen en zongen
daardoor wel eens onzuiver. Maar die heer
lijke jongensstemmen!
Wat de grooten betreft: de heer Van
der Meij houdt zich bij' het eenvoudige
genre, maar daarin bereikt hij goede din
gen. Orlando Lasso's „Landsknecht-sere
nade" werd in het juiste tempo en zeer
zuiver, gezongen, het geestige refreintje
„don, don, don, diri, don, don", kwam goed
tot zijn recht.
Het slot was een danslied van Lanner
In wiegenden wals cadens:
Het was nog een klein beetje moeilijk,
Een volgend maal weer is mijn wensch.
Een „Muisje en Meisje" was geestig,
Heel geestig de wijs en het lied.
Ik zou nog wel meer willen zeggen,
Maar vind er de woorden niet.
Het was, om kort te gaan: alles tezamen
een welgeslaagde uitvoering.. Na de pauze
werd een komisch zangspel opgevoerd:
„Mevrouw Kwikstaart-Albedil". En het
traditioneele „bal na" besloot den avond.
Toen de koene vliegers in ons Insulinde
in diepe rust lagen, of misschien ook wel,
in een hel verlichte feestzaal, bij het tintelen
van den wijn, befuifd werden, trok door
Helder's nachtdonkere straten, het Stede
lijk Muziekkorps, omgeven door een groot
aantal fakkels, waarvan de vurige tongen,
spookachtig lichtten in de duistc-nis.
't Was een goed1 idee van het Stedelijk,
om de vrouw van den mecanicien, den heer
Van den Broeke, een serenade te brengen.
Immers, zij was het meest geïnteresseerd
geweest bij den goeden afloop van den
vliegtocht. Zij had dagen en weken in ang
stige spanning doorgebracht en elk be
richtje over de Hollandlndië vlucht, was
gretig door haar verslonden. En nu dan ook
de dappere vliegers hun tocht tot een goed
einde gebracht hadden, kwam haar ook een
deel toe van de hulde.
Om 8 uur krioelde het van de menschen
bij de Werf. En toen om even over 8, de
trommelslagen van het §tedelijk een vroo-
lijken marscH deden hooren, kwam er onder
die honderden een uitbundige vreugde.
Achteruit! Niet dringen! klonken zwaar
de stemmen van de dienaren der Wet, en
ze hadden alle kracht noodig, om een pad
vrij te houden.
Door Spoorstraat en Parallelweg ging
het naar de Torenstraat. Een "onkere
straat, met één lantaren in het midden.
Dringen van de honderden, misschien wel
duizenden menschen, ruwe bevelen van de
politiemannen, schreeuwende jongens- en
meiden. Eerst een vroolijke marsch, onder
de menschenmenigte wordt het stiller,
schreeuwgeluiden verstommen.
Mevrouw Van den Broeke is aan de deur
verschenen en hoort vriendelijk en dank
baar de muziek aan. Ja, ze voelt, dat haar
man een kranig stuk werk geleverd heeft,
en ze is trots op hèm, wiens naam op de
lippen van ieder goedgeaard Nederlander
ligt.
Hierna speelt het Stedelijk het „Wien
Neêrlands bloed" en de directeur en een
der muzikanten gaan Me'vr. Van den
Broeke complimenteeren mgt het succes
van haar man.
Onder een vroolijken marsch trekken de
muzikanten dan verder en het publiek host
en juicht achter den stoet aan.
Mevrouw Van den Broeke keek zeer
wantrouwend, toen wij, na een bescheiden
belletje, het huis binnentraden om haar
eenige vragen te stellen voor de krant. Nu
zijn krantenmenschen over 't algemeen ta
melijk vrijpostig uitgevallen, en je moet
altijd maar afwachten wat ze in hun blac
schrijven. En eerlijk gezegd, heeft onze
Amsterdamsche collega, het wel wat al te
bar gemaakt, toen hij, in zijn interview,
in de „Telegraaf" van verleden week Maan
dag, schreef, dat Mevr. Van den Broeke
„een echte, vlotte; Amsterdamsche was".
Want Mevr. Van den Broeke is geen
Amsterdamsche, maar„een echte Hel
dersche".
„En nu bent U zeker wel blij, dat de
tocht goed afgeloopen is en uw man be
houden en wel in Batavia zit?".
„O ja, heel blij, want de laatste dagen
heb ik in groote spanning doorgebracht
Hoewel, dit moet ik zeggen, het comité mij
uitstekend op de hoogte heeft gehouden, en
van het Haagsche Aneta-kantoor ontving
ik onophoudelijk berichten".
„En staat U toe, dat uw man het reisje
nog eens maakt?"
„O, zeker, mijnheer, ik heb het volste
vertrouwen in de Fokker-toestellen en ik
ben overtuigd van de capaciteiten van -mijn
man. Als er een lijn geopend wordt, zou ik
ten allen tijde toestaan, dat mijn man weer
meevliegt. Ik heb misschien in een zenuw
achtig oogenblik tegen den verslaggever
van de „Telegraaf" gezegd, dat ik het nooit
meer zou willen hebben, maar dat kwam
door de nervositeit. Ik had toen in eenige
dagen geen bericht gehad."
„JEn wanneer komt uw man thuis?"
„Nu, dat weet ik nog nietJBnaar ik vind,
dat hij nu nog maar eens ilink genieten
moet, want dat heeft hij wel verdiend."
Ja, dat heeft hij zeker verdiend! 't Is
niet alleen Mevr. Van den Broeke, die dat
meent, maar een ieder is het er mee eens,
dat de vliegeniers, na hun kranige prestatie,
een welverdiende hulde moeten hebben, en
dat hun, na de inspanning van de laatste
weken, zeker eenigen tijd van ontspanning,
in ons schoone lndië, van harte gegund is
Verschillend^ félicitaties per telegram en
brief ontving Mevr. Van den Broeke. De
heer Groeneveld-Meijer, lid van het Comité
„Nederlandlndië vlucht", zond haar het
volgende spontane telegram:
„Hoera, ze zijn er. lndië dol van vreug
de en enthousiasme. Hulde aan haar, die
achterbleef. Mijni oprechte gelukwenschen.
w. g. Groeneveld Meijer".
Ook de heer Henri ter Hall zond zijn
gelukwensch. Een zekere heer Essen, uit
Amsterdam, bood gratis zijn auto aan, om
Mevr. Van den Broeke naar IJmuiden te
brengen, als haar man 'daar met de boot
zal aankomen.
En zoo blijkt het, dat geheel Holland vol
enthousiasme is over de drie kranige vlie
gers en over haar „die achterbleef".
Winterdienst ingegaan 18 October 1924.