1ELDERSCHE COURANT
Tweede Blad
AMSTERDAMSCHE BRIEVEN.
GEMENGD NIEUWS
VAN ZATERDAG 7 MAART 1925.
Terras-geneugten. Hoofdste
delijke verontwaardiging.
Een aneodote. Uitkomst.
De toren zingt.
Onttydig vroege lentedagenHeele per
ken bloeiende crocussen in het Vondelpark;
uitloopende struiken en zelfs al, één dag,
het .„zomersch" zitje op het terras van
een, zeer vooruitstrevend!, Rembrandtóplein
café. Winter en zomer spelen krijgertje; nu
is de een voor, dan de ander en nog is het
spel onbeslist al wint de laatste meer en
meer.Er zijn er toch, die hun kaart nog
zetten op de eerste: zoo de heer Mustert,
eigenaar van het bekende stamcafé der
Bouwmeesters aan het Roelof Hartplein, die
dezer dagen op zijn terras, in navolging van
een eertijds bekende Parijsche gewoonte,
enkele open kolenvuurtjes deed1 stoken, op
dat wij nu reeds van de zomersche geneug
ten zouden mogen genieten. Maar ziet....
ternauwernood had het menschelijk initiatief
zich op deze wijze, kunstmatig, in het spel
der natuur gemengd, of met een vaart schoot
de piep-jonge zomer vooruit, holde den
ouden winter voorbij, knipoogde tegen den
man op het Rembrandtplein, die nu reeds in
hem geloofde, en weerde met een lichtten,
zonnigen lach alle kunstmatige hulpHij
kon 't zonder dèt wel af. „Bewaar, heer Mus
tert, uw goed-bedoelde vuurtjes voor den
volgenden winter; dan, als ik mij heb terug
getrokken, mogen zij, koesterend, aan mijn
verleden en aan mijn toekomst herinneren.
Maar nü ga ik 't zelf doen; ziet hoe ik ga
winnen!.-.
Inderdaad: laat ons hopen, dat de heer
Mustert in hét volgende winterseizoen zijn
pioniers-werk zal hervatten en dat velen
hem zullen volgen op den weg, die leidt tot
het permanent „bewoonbaar" maken van
onze café-terrassen. Niet altijd; zelfs des
winters niet altijd, zijn wij in de stemming
om de jazzband en de dichte sigaretten-
walm, tegenwoordig onvermijdelijke fac
toren van haast elk café naar behooren
te waardeeren! Een rustig zitje in een zui
vere atmosfeer heeft, ook in het koude jaar
getij, zijn bekoring.En tegen dien tijd,
van den komenden winter zal men, bij
het betrachten van een klein beetje „ambte
lijke spoed" op de gemeentelijke bureaus
toch ook wel zoo ver zijn, dat het branden
van terras-kacheltjes kan worden toegestaan;
nu verzet zich daartegen, als men 't „offi
cieel" gaat uitpluizen, eigenlijk nog het een
of andere ingewikkelde politie-voorschrift be
treffende kachels, haardsteden, vuurtjes in
de open lucht, enz., enz. Maar men heeft
mu den geheelen zomer tijd' om voor de ge-
wenschte, verzoenende uitleg-formule te
peinzen.
Mét dat we weer aan de terrassen gaan
denken, aan het zomersch Amsterdam, ko
men ons beelden voor oogen van volgepakte
Cook's cars, van Angelsaksische hoornbril-
len en Bfidekers, en waaien ons klanken
toe van heete aardappel-geluiden, die uit den
komenden toeristen-stroom zullen opstij
genNatuurlijk, natuurlijk, we zien
ze graag, onze gasten; hoe meer vreemde
lingen-bezoek hoe beter. Hoe meer bekend
heid, des te beter voor handel en industrie;
versterking der internationale banden,
allemaal goed, allemaal best! Maar er zijn
tijden, er zijn stemmingen, dat men zegt:
laat ons als-je-blieft maar alleen, we hebben
aan ons zelf genoeg en we hebben dat ge
snuffel en geneus van jullie in onze stede
lijke huiskamer niet noodig. Vooral niet als
we telkens moeten hooren, dat jullie eigen
landelijke of stedelijke huiskamer toch zoo
veel grooter, zooveel practischer of zooveel
kostbaarder is ingericht.... Ja, er zijn mo
menten, dat men zich slecht gepantserd voelt
tegenover den oppervlakkigen.Ameri-
kaanschen bluf! En men kan zich indenken
in de hoofdstedelijke verontwaardiging van
den eenvoudigen taxi-chauffeur, wien, naar
men zich thans herinnert, den vorigen zo
mer het volgende overkwam:
Voor het Centraal-Station geposteerd,
wordt hij, nadat de Vlissingsche trein is bin
nengekomen, gewenkt door een reiziger met
groote, geruite pet, bril, en met veelkleurige
bétel-reclames beplakte leeren tasch.
„Goeie", denkt hij, „een Amerikaan, daar
zit wat an".... Hij rijdt met zijn wagen
voor. „Sirl" groet hij, met een tik aan zijn
pet. Een paar woorden Engelsch kent hij,
genoeg om uit de door den Amerikaan ge
brabbelde order te kunnen begrijpen, dat de
zoon van Jonathan in een uurtje de stad wil
zien en dan per volgenden trein weer wil
vertrekken. "Kom maar binnen", gebaart hij
en houdt het portier open, terwijl hij meteen
als toeken van begrijpen met zijn anderen
arm, wijde, rond-cirkelende bewegingen in de
richting van de stad maakt. Amerikaan
vleit zich verveeld1 achterover in de kussens.
En de rit begint.De taxi glijdt over het
asphalt van het Damrakchauffeur voorals
nog in zijn nopjes in het vooruitzicht op een
dikke fooi, de tanige passagier „van over
den grooten haringvijver" onverschillig-
ontevreden links en rechts kijkend als
iemand' die een vooruit vastgestelde „plicht"
afwerkt. De „Bijenkorf" komt in zicht. Tikje
ven den Amerikaan (die waar voor zijn geld
wil hebben) op den rug van den chauffeur:
„Hallo, what is this now?" Chauffeur
mindert vaart, draait zich half om; begint:
„That?Das ist ons greatest waoren-
hous In Holland!". 1 Amerikaan bromt terug
(ik laat nu verder maar de wederzijdsche po
gingen om Engelsch-Hollandsch en Hol-
lancboh-Engelsch te spreken voor wat ze
zijn): „Dèt Jullie grootste warenhuis? Brr,
't zou wat! Bh ons in Amerika is elk krui-
dsnlsrswinkeltje zoo groot als dat ding
daarChauffeur haalt s'h sahoudars op;
rijdt door. Men arriveert op den Dam.
Amerikaan weer, wijzend op Palels
„Dèt, dèt, wat is dat?" Chauffeur begint,
nog altijd geduldig, met „Huis van dé Ko
ningin, gebouwd door Van Oampen,
paleis, palacel" Een schouderophalen
van zijn passagier. „Dat een paleis??
TTra.ni, bij ons, in Amerika ziet elk
politieposthuis er zóó uit!" Chauffeur
wordt minder geduldig, geeft vol gas en
schiet, terwijl h# iets als „vervelende op-
snijer" in z'n baard murmelt, de Voorburg
wal en de Leidsche straat in. Bij het Vondel-,
park herhaalt het tooneel zich ten derden
male. Chauffeur, hoewel al nijdig-geprikkeld,
geeft weer uitleg, spreekt van ons mooiste
park, snijdt uit tegenweer daarbij nog een
beetje op ook.... Maar 't helpt niet. Ame
rikaan blijft even verveeld, minachtend sta
ren en krakend-kleineerend' geeft hij terug:
„Park, grootste park?! Pff, bij ons,
in.Amerika heeft elk villatje buiten een
tuin zooals ddt....e.. park". Nu is de
maat bij den goeden Amsterdamschen chauf
feur vol; de hoofdstedelijke verontwaardiging
laait in hem op; met een maximum-vaart
stuift hij naar het Amstel-veld, waar de
tentjes, de wagentjes, de manden met een
den, kippen en konijneji rij aan rij staan
en.... als de Amerikaan weer om uitleg
vraagt, zet hij met een ruk de wagen stil,
draait zich vol om, wijst met een krachtig
gebaar op een paar konijnen en getuigt na
drukkelijk, met ingehouden drift: „Dat....,
dat.... zijn onze. Amsterdamsche vlooien,
en, als je nu nog eens zegt, dat jullie in
Amerika ze grooter hebt, dan, dan", barst hij
tenslotte los, „dan smijt ik je er uit!"
....Er zijn momenten, dat we, ik zeide
't al, met dezen getergden chauffeur kunnen
meevoelen, 't Zijn gelukkig maar momenten.
In dezen beginnenden lentetijd past 't ons
ook meer over cle komende toeristen-Invasie
met een vergevensgezind gemoed te denken.
Vergeten we daarbij niet, dat velen onzer
nijvere winkeliers en hoteliers hun komst
altijd als.een uitkomst zien!
l
De uitkomst, die Heljermans destijds in
zijn stuk van dien naam bedeelde, was aller
minst deze met dollars en ponden ramme
lende uitkomst voor een deel van onzen win
kelstand, maar meer de diep-tragische
uitkomst van den dood zooals die in een
misère-gezin zich kan opdoen.... Inde
dood-arme kruiers-familie, die hier ten too-
neele wordt gevoerd, komt het sterven van
Jan, het jongste jongetje, welhaast als een
verlossing. Voor dat het zoo ver is, zien we
hier echter hoe het reine kinderzieltje van
Jan in droomende ijl-koortsen opstijgt uit
de armoe landen om in de wereld der fantasie
de sterren te plukken, die hij mee terug wil
brengen naar beneden, opdat moeder de
bakker kan betalen en zijn groote broer kan
geholpen worden.Jan wordt in de voor
stellingen, die thans bij Rooyaards gaan, in
traversi door Tilly Lus uitgebeeld. Het is
werkelijk een van de allermooiste dingen,
die hier ooit op de Hollandsche planken ge
daan zijn. Jaren geleden, toen het stuk voor
het eerst ging, speelde zij deze rol ook; er
waren maar betrekkelijk weinigen, die toen
begrepen wat wij' aan dit prachtige stuk en
sublieme spel van Tilly Lus voor rijks en
schoons bezaten.Nu deze keer het stuk
in de nieuwe, zeer geslaagde décors van Saal-
born weer gaat, schijnt dit begrip gelukkig
verder te zijn doorgedrongen. Het is tot
nu toe ongetwijfeld verreweg de schoonste
hulde geweest, die "men aan den grooten
„dichter der kinderzier, die Heijermans was,
gebracht heeft. Het ligt anders niet op
mijn weg voor bepaalde opvoeringen reclame
te maken, maar hier moet ik tóch zeggen:
wie eenigszins kan, ga dit zien!
Er was in Jan's dageHjksch bestaan weinig
vreugdeGeld voor bioscoop of ander
vermaak binnenshuis was er nooit. Een ge
valletje op straat, de zwanen in het Von
delpark, dat waren voor hem in de sleur der
gedruktheid en ellende de lichtpunten; en
dan, ja, misschien ook.... het klokkenspel
van onze torens. „Als de toren zingt", vooral
die van het Paleis op den Dam, dan is het
inderdaadi voor vele Jannen en ook anderen
een vreugde. En in den loop der jaren zijn
deze gratis-concerten op ons hoofdplein, die
meester Vincent vani uit den hooge neer doet
dalen, al meer en meer populair geworden,
zóó, dat toen 1 Maart jl onze maestro-
carüloneur zijn 25-jarig jubileum vierd\
velen hem voor zijn ongeziene werk aan de"
klokken-touwen van harte hulde hebben ge
bracht. Nog vele jaren voor onzen Neder-
landschen Jef Denijn!
Zes dooden In een woonschuit gevonden.
[Donderdagmorgen omstreeks halftien
zijn te Amsterdam in de woonschuit Rika,
liggend© aan de Jaoob van Lennepkade,
bij de Nioolaas Beetsstraat, zes dooden
gevonden.
Het voorste gedeelte van deze woon
schuit bewoont de eigenaar, die geen ge
zin heeft; het achterste gedeelte had 'hij
verhuurd aan het gezin van V., bestaande
uit man, vrouw en 5 kinderen. Donderdag
morgen vroeg was de eigenaar naar zijn
werk gegaan. Tegen 9 uur kwam iemand,
die gewoon was des morgens den oudsten,
ongeveer 14-jarigen zoon van V. af te ha
len can gezamenlijk naar hun werk te
gaan, voor de gesloten deur. Geruimen
tijd heeft hij door kloppen en rammelen
aan de deurkruk gepoogd gehoor te krij
gen en is eindelijk, onraad vreezende, de
politie gaan waarschuwen. Benige agen
ten hebben daarop een paneel uit de deur
gebroken en zich zoo toegang tot de
schuit verschaft.
Het achterste gedeelte van de woon-
sobuit bestaat uit een ruim vertrek, onge
veer 5 meter lang en 21/, meter breed.
Aan weerkanten staat een bed. In het
eens bed vonden de agenten de lijken van
d*a vader, reu twee kleine meisje# en
van een kleinen jongen. In het andere bed
lag de moeder, bij wie de levensgeesten
nog niet geweken waren, met een dood
kind van ongeveer 1 jaar en dep 14-jari
gen zoon, die eveneens dood w
In het vertrek, waar het er ordelijk uit
zag en niets er op wees, dat hier alles niet
zijn gewonen gang was gegaan (blijkbaar
was er, voordat men zich ter ruste had
begeven, opgeruimd; alleen stonden er
eenige niet omgewasschen koffiekopjes
op de tafel) stond een kachel, die uitge
gaan was; ze lag nog vol met niet ver
brande eierkolen. De kachel was nog niet
geheel koud.
Toen de agenten binnenkwamen, heb
ben zij van kolendamp niets bespeurdl
De geneeskundige dienst was spoedig
met twee ziekenauto's en een doketr ter
plaatse. Onmiddellijk werden met een
'zuurstoftoestel pogingen gedaan om te
redden wat er nog te redden mocht vallen.
Alleen de vrouw bleek echter nog in leven
te zijn. Toen zij, werd opgenomen en naar
het nabij zijnde Wilhelminagasthuis werd
overgebracht, ademde zij zichtbaar en
sloeg zij de oogen op. Ook haar toestand
was echter oogenschijnlijk ernstig.
Van de dooden waren sommigen reeds
verstijfd; bij de anderen was de dood
blijkbaar eerst betrekkelijk kort geleden
ingetreden. Uit het weggetrapte bedden
goed viel op te merken, dat de doodsstrijd
erg was geweest
Ook de lijken zijn naar het Wilhelmina
gasthuis overgebracht voor het vaststel
len van de doodsoorzaak.
Men houdt het voor het meest waar
schijnlijke, dat het een geval van kolen
dampvergiftiging is. De slachtoffers zijn:
de 39-jarige J. v. V., zijn zoontjes Johan,
Willem en Piet, 15, 12 en 7 jaar oud, en
zijn dochtertjes Johanna en Nelly, 4 en 1
jaar oud.
Mej. v. V., de eenig overlevend© van het
droevig ongeluk, kwam Donderdagavond
bij kennis. Zij was echter nog niet in staat
over het voorgevallene te worden gehoord
In het hol van den leeuw.
Op de markt te Purmerend waren Dins
dag twee rijksveldwachters, als burger ge
kleed, op surveillance uit. Toen zö in een
café een kop koffie gebruikten, kwam een
Amsterdamsche koopman naar hen toe
met de vraag of dé heeren een spelletje
(ongestempeld) kaarten wilden koopen. pe
heeren vonden dat goed en toen de koop
gesloten was maakten zij zich als politie
beambten bekend De koopman was dus
leelijk in de val geloopen. Hij zou echter
nog een poging doen om te ontsnappen.
Aan d'e veldwachters-zeide hij, dat hij aan
een ander tafeltje ook een spel kaarten
verkocht bad, dat hij nog moest afrekenen.
Of hij dat dan nog even mocht doen? Dat
mocht niet, doch hij kreeg wel gelegen
heid om de verkochte kaarten terug te vra
gen In plaats echter dat te doen nam dc
Amsterdammer de vlucht, achtervolgd
door de beide veldwachters. Zij slaagden
er in dén vluchteling te pakken te krij
gen. Ook een tweede ontvluchting misluk
te. De koopman, die ook een valschen
naam had opgegeven, kreeg nu twee be
keuringen.
Circus Carré failliet verklaard.
De derde Kamer der Am-Rechtbank te
Amsterdam heeft heden in staat van fail
lissement verklaard de N. V. Oscar Oarré's
Nederlandsch Circus.
Het faillissement was aangevraagd- door
mr. Herin. J. Keijzer op verzoek van den
heer William Garland, den leider van een
gezelschap dat gecontracteerd had om van
7 tot 22 Februari in het gebouw Carré te
spelen.
Een wraakneming.
Een Antwerpsche rentenierster, de we
duwe La-mot, wonende aan de Amerikalei,
kwam Dinsdagavond, toen zij uit den
schouwburg kwam, tot de ontdekking, dat
tijdens haar afwezigheid onbevoegden in
haar woning waren binnengedrongen en
daar in haar slaapkamer brand hadden ge
sticht De geheele slaapkamer brandde uit.
Maar de te 'hulp geroepen politie ontdekte
ook, dat verder in de woning alles was
dooreen geworpen, in de badkamer de
gaskraan was opengezet en bovendien een
gedrag van 800 francs en vijftien coupons
van de stad Antwerpen waren gestolen. In
de keukenkast ontdekte de politie een
naamkaartje van een 18-jarigen zoon van
een Nederlandsche ïamüie, die vroeger
daar in huis gewoond had.
Het hoofd van die familie, die, na falll-
liet gegaan te zijn, met zijn schoonzoon
gevlucht was, liet bij de weduwe Lamot
ook huurschuld aohter, zoodat de verhuur
ster het gezin de deur uitzette, maar op
een deel van den inboedel als onderpand
beslag liet leggen. Vermoed wordt dan
ook, dat de zoon hier uit wraak gehandeld
heeft. Woensdag is de jongeman in Zu
renborg, een voorstad van Antwerpen,
aangehouden. Hij ontkende echter alles.
Autobandieten aan het werk.
Autobandieten hebben dezer dagen des
avonds bij het station van Limoux in Zuid-
Frankrijk een postbeambte beroofd van
zijn postzakken. De gendarmerie uit de
omgeving werd! gewaarschuwd en des
nachts zagen gendarmes een auto, aan de
gegeven beschrijving beantwoordend, de
versperring naderen, die zij op den weg
hadden aangebracht. Aan het bevel om te
stoppen werd geen gehoor gegeven doch
de inzittenden losten een revolversalvo op
de gendarmes, waarvan er twee ernstig
gewond werden. De bandieten wisten door
een zijweg in te slaan voorbij de versper
ring te komen1; het licht van hun auto ver
blindde degenen, die ben wilden tegenhou
den en bevorderde hun vlucht
Broekhuis.
In het Algemeen Politieblad komt onder
de gesignaleerde personen voor W. H.
Broekhuis, die door de rechtbank te Rot-
wagen® ovenraoing van da Loterij-
wet, is veroordeeld tot 4 maanden hechte-
nisstraf. Het beroep in cassatie heeft de
Hooge Raad verworpen, en het ingedien
de gratie-verzoek is afgewezen. Ift officier
van justitie te Rotterdam verzoekt thans
tenuitvoerlegging van de opgelegde straf.
Gestolen goederen.
De politie te Roosendaal heeft op het
station aldaar een zending uit België be
stemd vóór Berlijn in beslag genomen, be
staande uit 5 koffers met inhoud. De kof
fers bleken na opening te bevatten een
waardevolle hoeveelheid! zilveren lepels en
vorken, gouden en diamanten snuisterijen,
kostbare pelzen, kleedingstukken enz. Na
informatie bij de politie te Antwerpen,
bleek het dat déze artikelen vermoedelijk
afkomstig waren van een reeks in Bel
gië gepleegde diefstallen, waarvan de da
der bekend is.
De medewerking der Nederlandsche
autoriteiten is verzocht, om het inbeslag-
genomene naar Belgjë te kunnen reëxpe-
dieeren.
Bfjgeloovlgheid ln Japan.
Het verre Oosten. De landen van ge
heimzinnige overleveringen, in vele op
zichten nog ontoegankelijk voor de Wester-
lingen, en vol gebruiken voor het avond
land vreemd. Ook in Japan, dat toch veel
heeft overgenomen van de Westersche
beschaving, leeft nog veel van het oude,
gedachten en overtuigingen, die wij,
nuchterlingen, in het volle besef van ons
beterweten, als medelijdenswaardig bij
geloof onbarmhartig veroordeelen.
Men weet misschien, dat de overlevering
wil, dat de beroemde tempel Asakoera te
Tokio gebouwd is op het 'graf van een
jong meisje, dat levend ingemetseld zou
zijn onder de midden-zuil van het gebouw.
En nog heden ten dage zijn er genoeg
Japanners, die overtuigd zijn, dat dit offer
den tempel bij de verschrikkelijke aard
beving van 1923 heeft gered.
Thans heeft een beeldschoone maagd,
Tsoene Karasoemoto, dochter van een
vermogend Japansch koopman, haar leven
aangeboden ten einde den nieuwen tempel,
die gebouwd is in de tuinen om het
mausoleum van Meiji Tenno te beschermen
tegen mogelijke geheime machten.
Volgens een bericht in de „Daily Ex
press" wil Tsoene Karasoemoto zich als
offer onder deze heilige plaats levend
laten begraven.
Deze pieuze dochter van Nippon heeft
onlangs reeds al haar kennisjes opgewekt,
haar zwarte vlechten op het altaar van
Meiji-Tenno ten offer te brengen. Zijzelf
gaf het voorbeeld door haar schitterenden
ravenzwarten haartooi af te knippen, en
89 van haar vriendinnen volgden haar.
Haar leven zal zij evenwel niet mogen
wijden; de autoriteiten hebben geweigerd,
haar offer te aanvaarden.
Danswoede.
Men zegt, d!at er minder gedanst wordt
dit jaar, dat er nóg minder gedanst wor
den zaL Mogelijk! maar voorloopig is de
danswoede Parijs toch nog niet uit. En
zoo kon dan in een bekenden „salon de
thé" op de avenue KLéber het volgende ge
beuren:
De jazz-ba-nd speelt de allernieuwste
dans-melodieën van Mistinguett's „Ca be-
lotte" tot de allerlaatste Amerikaansche
suooesblue. Het publiek is een en al gean-
uimeerdheid.
In een boek zitten twee jonge vrouwen.
De eene mét een baby op haar schoot
Na een kleine pauze zet de muziek weer
opnieuw in.
't Is m ij n beurt", zegt die dame met
de baby, en ze reikt het kind over aan
haar vriendin, staat op, gaat haar danseur
tegemoet en is weldra met hem verdwenen
in het gewarrel van den vroolijken maal
stroom.
Plotseling begint het kind te huilen. De
vriendin tracht te sussen, maar de kleine
schreeuwt door, zóó hard, dat de moeder
het hoort, dwars door al het lawaai van
dansmuziek, gelach en gepraat heen.
Excuseer me een oogenblikje", zegt
ze tegen haar danseur, als ze in de buurt
van haar tafeltje zijn gekomen.
Ze gaat naar haar vriendin toe, en zegt:
Hij heeft honger natuurlijk, het is
zijn tijd. Geef hem maar hier. En ga jij
nu maar dansen, dan krijg ik straks wel
een beurt van jou terug."
De vriendin verdwijnt; de moeder met
de baby op haar schoot, keert zich van het
publiek af, maakt baar japon los, en geeft
de kleine het hem toekomende voedsel. Als
de vriendin terugkomt, is het kind al in
geslapen.
Nou mag ik, hè? zegt de moeder
bQ de eerste tonen van den nieuwen tan
go. En weg is ze met haar danseur
(HbL)
Leert vreemde talen!
Dat het nuttig is, om vreemde talen te
leeren, en niet als men in den vreemde
is, zich met gebaren te behelpen, toont het
volgende.
Een echte Cowboy klopte van de week
te Parijs een agent op de schouders, wees
hem op een revolver en daarna op dollars.
De agent haalde zijn schouders op, doch
toen knalde de cowboy twee schoten in de
lucht, hetgeen enkele jongedames een be
zwijming kostte. De agent greep ook naar
een revolver, en een heel gevecht ontspon
zich. Wat bleek bij onderzoek?: dat de
cowboy 'bedoeld had: „Waar kan ik hier
losse patronen koopen?"
SPORT.
De verrichtingen van TT B ry
(Seizoen 1924—1926.)
I.
Met den wedstrijd tegen öwift in Amster
dam, welke zoo'n onverwachte uitslag had,
hebben de Racers ook dit 8e eelzoen op prach
tige wijze besloten. Het spelen ln den N. V. B.
gaat tot nog toe creeoendo en zoo doorgaande
kan bet nist uitblijven ol
p
tijd zal ook HRO bet voorbeeld van de oudere
standgenoot® hebben gevolgd. -
Ja, heel veel heeft bet niet geecheeld of reede
dit seizoen had bet kampioenschap behaald ge
weest. De Racers hebben bijna steeds de lei
ding gehad en hadden deze nog. toen zij nog 2
wedstrijden moesten spelent Doch zoowel van
Helder als Bwift werd verloren. Vooral de ne
derlaag tegen Swift viel tegen, dat was Iets
abnormaals. Een ieder gaf de Racers gewon
nen spel, waar redenen toe te over waren. En
wanneer de roode kleuren gezegevierd hadden,
dan had H. nog een kans voor de begeerde
plaats gemaakt, want een beslissingswedstrijd
had dan noodig geweest, daar Helder van V8V
verloor.
Ook de Raoere zijn vrijwel het geheola sei
zoen door met een vaste ploeg uitgekomen
De kracht van het elftal school ln het achter-
trio; dit was ongetwijfeld het beste deel. Doch
de doelvordedlger "heeft laten zien, dat hij ln
een modderig doel verre van betrouwbaar ia:
het gelijke spel tegen Amstel en de nederlaag
tegen Swift (beide ln Amsterdam) zijn hier
van de 'bewijzen. De backs, Angnsteijn en
Hoenderdos, hebben zeer zeker geen schuld
aan H.'e falen ln de laatste matches. Belden
kunnen terugzien op tal van schitterende wed
strijden; hoewel de „links" wart vuriger en
doortastender is, ie zijn partner toch heueeh
niets minder en door zijn juist opstellen is
hij meermalen een struikelblok gebleken.
De middenlinie ie een zwak punt gebleken,
ondanks de herhaalde wijzigingen, en moeilijk
kan gesproken worden van oen schakel tua-
schen aanval en verdediging. Alle drie werkten
wel hard en! deden hun beet, maar oen linie
was het niet en tactiek ontbrak. De linkshalf-
plaats la altijd de grootste zwakke plek ge
weest en als de E.0. van stonde aan Tieesen
als spil bad genomen, dan was de taak van de
Wfca 'belangrijk verlicht geworden en zou
zeer zeker H.'s succes nog grooter zijn geweest.
De voorhoede, die het geheele seizoen door
ongewijzigd Is uitgekomen alleen Tleasen
mankeerde 8 wedstrijden miste den Os maar
noode. Deze speler verliet zijn club kort voor
den aanvang van bet seizen en daardoor was
de tacticus uit den aanval verdwenen; - zijn
mooie lange centers op de vleugels werden al
zeer gemist Weliswaar heeft zijn opvolger
zich zoo goed mogelijk aangepast maar hij
miste het handige en kwieke van den Os. Hat
spel der vleugels viel te waardeeren en als
wing voldeed de linkervleugel nog het best
Doch wat ln de voorhoede als geheel te waar
deeren viel, dat was haar doortastend spel en
-chotvaardIgheid. Wat deze linie ook in tech
nisch opzicht mocht te kort schieten, in het
uitbuiten van fouten der tegenparij zijn het
meeeters en alleen reeds daaidoor is menige
zege verkregen, terwijl de schuivers van den
linksbinnen de geweldige harde kogels van
den' rechtsbinnen menigen doelverdediger een
angstig oogenblik bezorgd hebben.
Aanvankelijk scheen het alsof HRO met
vlaj en wimpel kampioen zon worden, want de
eerste 6 wedstrijden, waarvan 8 thuis, leverden
geen enkel verliespunt op, terwijl de deel
cijfers 16—6 waren.
HRO opende 21 Sept het seizoen met een
thuiswedstrijd tegen Hortus, welks met schit
terende cijfers (4—1) gewonnen werd. Da
wind deed veel afbreuk aan het spel, waardoor
de kwaliteit niet hoog stond. Vooral het samen
spel had te lijden. De Racers dankten de zege
voornamelijk aan hun rechtervleugel, die saai
en productief was. In de laatste 20 min. visl
eerst de beslissing. Hortus speelde niet bepaald
slecht, maar de voorhoede treuzelde te veeL
14 dagen later kwam Amstel op bezoek en
'naar met geluk wist H. te winnen (met 31).
De gasten speelden technisch beslist beter en
ontwikkelden een vlug en' levendig spel. Arts
zorgde door een vrijen schop, waar de A-doel
man geen hand naar uitstak, dat zijn club ge
lukkig won. Daarna volgden 2 uitwedstrij
den, die even zoovele zegepralen brachten.
Vooral de overwinning op Neerland ia (81)
was mooi, daar deze match op een bijna on
bespeelbaar terrein plaats vond; bet tegen punt
werd in besliste buitenspelpositie gemaakt. In
dezen wedstrijd was Lult door Ghrlstiani ver
vangen, die ook de verdere wedstrijden van
de partij was. 2 Nov. 4a.v. werd Kennemert
m«rt 21 geklopt. Hoewel H. eerst het voordeel
van den sterken wind had, wisten de gasten,
na een geweldige strubbeling voor de roode
veste, toch bet eerst te scoren. Daarna, tegen
wind, spoelden de Racers bun beste spel en was
het Helder, die met een schitterend schot zijn
club de leiding en de overwinning bezorgde.
De week daarop kwam V6V rumr hier. In deze
match, die de Racers met 8—1 wonnen, traden
te bezoekers minder sportief op en het ver
toonde spel was dan ook verre van fair, wat
hieruit genoegzaaam blijkt, dat van de 4 doel
punten, die gemaakt werden, er 8 uit penalty's
ontstonden en de andere uit een vrijen schop.
16 Nov. behaalde HRO een schitterende zege-
praal door Heldor, de groote concurrent, loet
1 te slaan. Het uithoudingsvermogen be
sliste hier ten voordeele der Racers, die bo
vendien veel minder met de zenuwen te kam
pen hadden dan Helder. Zoo waren dan 8
wedstrijden gespeeld en nog geen enkel ver
liespunt was geboekt; het ging prachtig! En
daarom was het dan ook een ware ontnuchte
ring, toen den Zondag daarop zich de ni&ro
door onze veste verspreidde: ,JTRC heeft van
Hortus verloren!" En zoo was het inderdaad,
want do roodjoe verloren, deze match met 8—1.
Onverdiend was deze nederlaag niet, want de
Amsterdammers speelden overweldigend, zoo-
lat H. haar apel maar niet tot voldoende ont-
plooiing kon brengen. Doch nog troonde HRO
aan de spits, temeer daar 80 Nov. Swift thuis
met 60 geklopt werd. Hoewel de Lelj en
Tieesen ontbraken, was H. over alle linies
veel sterker en won gemakkelijk. Ondanks
dit alles bleef het «pel der middenUnle de E.0.
voel zorgen baren en na laatstgenoemde match
besloot men tot oen nieuwe wijziging over te
gaan. Voor 'Diedenhoven werd Goudswaard
gekozen, die reeds tegen Helder ln de 2e helft
vau de partij was geweest.. Deze speler be
zette de spilplaats en werd Bak rechtshalf.
Aldus gewijzigd «peelde H. 7 Deo. in Amster
dam tegen Amstel. Het terrein, vooral voor de
doelen, was verbazend modderig en dit zou H.
noodlottig worden. Toen de rust aanbrak, leid-
'io II. reeds met 80. Doch de rooden gaven
niet op: SchaepenkOtter en Sporker verwis-
bolden van plaats, wat een verbetering bleek.
De Racers spanden zloh nog eens extra ln, met
dit resultaat, dat, toen het einde daar was, de
stand gelijk was. Dat was nog eens ophalen 1
Niettemin was een kostbaar punt verspeeld,
doch daar op denzelfden dag Helder hetzelfde
deed tegen Kennemera, gingen de Racers nog
aan den kop, daar zij nog 1 verliespunt minder
hadden dan Helder en 2 wedstrijden meer ge
speeld.
N.V.Taxda Eigen Stoomboot-Onderneming
Op werkdagen:
Vertrek Texel: 1— vjo, 1L— Tja,
2.30* mm.
Vertrek Helder: BL3Q vjl, 12micUL,
4.16 njn.
Op Zoo- en Fwetingen BJLÜ
