VARIA
Populair Bijvoegsel van de
HELDERSCHE COURANT,
Zonderlinge lotgevallen
In het Dagelijksch leven
van ZATERDAG ZO JUNI 1925
NO. 180 (AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN)
ZELFKENNIS DOOR DE FOTO!
Niet alleen van bulten
maar ook van binnen.
Ziet ge, het ia veel gemakkelijker om
een ander te helpen bij haar toilettenkens
en het resultaat te beoordeelen, dan om
zelf goed voor den dag te komen. Men
mist immers iedere gelegenheid om zich
zelf te bezien en in gang en gebaren gade
te slaan!
Een spiegel baat maar weinig. Die
geeft verkeerde perspectieven en vertelt
u niet hoe uw toilet „doet", bij ongedwon
gen bewegingen. Slechts een geheel met
groote spiegels bezet kabinet zou dit kun
nen doen, maar dat is een luxe, die slechts
groote modehuizen zich kunnen veroor-
loovea
We moeten dus op andere middelen zin
nen om een onopgesmukt en waarheids
getrouw beeld te krijgen van onze ver
schijning.
Een practlsche Engelache dame, Helen
Newton, heeft thans de foto als mode-
spiei jel aanbevolen.
„Men vrage", zegt ze, „zijn vrienden,
zijn vijanden is ook goed, zooveel" moge
lijk momentopnamen van ons te maken.
En als men dan met de kiekjes alleen is,
bestudeert men zorgvuldig hoe de klee-
ren vallen en hoe de houding Is.
Menigeen zal zich teleurgesteld voelen,
omdat ze op de kiek toch niet zoo elegant
en zoo chic is, als ze zelf wel geloofde.
Maar dan moet de moed niet opgegeven
worden: Men kent dan de fouten en men
kan op middelen ter verbetering zinnen.
Hoe ik aan de idee gekomen ben
zegt fnista Newton zal ik u vertellen.
Mij ging een licht op over de waarde
der foto als rechtspreekster op mode
gebied, toen een jong meisje mij, woe
dend, een kiekje toonde, dat baar -broer
stilletjes van haar genomen had.
Ze zag er alles behalve bekoorlijk uit;
ze hing met krommen rug tegen een
leuning aan, terwijl haar kleeren onorde
lijk en zonder gratie om haar heen plooi
den. Haar gelaatsuitdrukking was mede
alles behalve fiatteerend.
Is het niet gemeen van hem vroeg
ze. Ik antwoordde echter: Jammer ge
noeg heeft de kiek gelijk. Je zit altijd
met zpo'n krommen rug en die witte jurk
staat je in 'het geheel niet
Ze zei er niet veel op, maar ik heb
haar de witte Japon nadien nooit meer
zien dragen, en als ze zat, had ze later
een veel betere houding.
De kiek heeft haar een goed lesje
gegeven, en dat heeft ze misschien voor
velen van ons in petto.
HET HORLOGE ALS KOMPAS.
In t]]d van nood.
Wanneer men des middags om twaalf
uur de schaduw van een of andere stiff,
van een potlood bij voorbeeld, die in het
NELL GWYNN.
De Engeische madame du Barry.
Wellicht zou men tevergeefs naar twee
vrouwen in de geschiedenis zoeken, tus-
sohen wie meer overeenkomst bestaat dan
tussohen Jeanne Bécu, meer "bekend als
Gravin du Barry, die de maitresse van
Lodewijk XV werd en Nell Gwynn, ook
wel madam Ellen genoemd, die de min
zieke Karei U van Engeland in zijn paleis
haalde.
Beiden zijn uit de laagste kringen
voortgekomen, beiden blijven vrij van den
in haar toestand zoo licht tot deftige
waardigheid verstijvenden invloed van
het hot
Geen van twee past zich in taal- en
manieren aan bij de voorname wereld,
waarin zij verkeeren, maar zjjn steeds in
haar ongepolijste vroolijkheld en boertige
geestigheid echte kinderen des volks.
Ook heeft geen van twee er aan ge
dacht, om, zooals de Markiezin de Pompa-
dour of de Hertogin van Portsmouth,
een staatkundige rol te spelen.
Een groot verschil is er echter: Terwijl
de haat en verachting, in 1789 en later
over het Fransche koning-hap uitge
stort, ook de millioenen verkwistende
Gravin du Barry trof, en zij met een
zwarte kool geteekend staat, leeft Nell
Gwynn nog altijd in vriendelijke herin
nering bij het volk voort.
Haar tekortschieten in hetgeen als
eerste eisch aan een vrouw gesteld wordt,
is v«kg«ten om haar klein bevallig per
middelpunt van de wijzerplaat loodrecht
op het vlak van deze staat, laat vallen
langs de lijn VIXII, dan is deze lijn
Noord—Zuid gericht.
Maar hoe vraagt ge zal het iets
later zijn bij voorbeeld om vier uur?
Dan heeft de kleine wijzer, die in twaalf
uren eens rond loopt, den dubbelen boog
afgelegd van de zon, die vier en twintig
uur over eenen omloop doet. Laat men
dus op dien tijd de schaduwlijn den boog
XIITV midden door doelen, dus langs
het cijfer twee vallen, dan wijst de lijn
VIXII weder het Noorden aan.
En zoo zal het den gansöhen dag zijn,
des voormiddags zoowel als des namid
dags. Telkens wanneer men de schaduw
den hoek laat midden door deelen, dien
de kleine wijzer maakt met bovenge
noemde lijn, zal deze NoordZuid gericht
zijn.
Volkomen natuurlijk zal deize aanwij
zing natuurlijk eerst dan zijn, wanneer
men het vlak van het horloge zoo stelt,
dat de stift aan de aardas evenwijdig
loopt.
Toch zal op hooge breedten, zelfs op
de onze, bij horizontalen stand van het
horloge de aanwijzing-voldoende zijn om
iemand, die den koers kwijt is, op den weg
te helpen.
DE LEEGLOOPER.
Waar liefde woont.
Eigenlijk was de man niet meer dan
'n zwerver, 'n vagebond, al bedelde &lj
juist niet langs den weg. Hij bezat een
kleine lijfrente van 'n oude dame, waarbij
hij lang huisknecht geweest was. Die lijf
rente was hem voldoende. Net genoeg om
te leven, eens of twee maal per week 'n
warm maal ii) 'n gaarkeuken en verder
brood en worst met slappe koffie, die
hij zelf zette op een petroleumstel in z'n
armoedig slaapkamertje.
Oud was hij nog niet, vijftig ongeveer,
maar hoewel hij nog heel goed wat had
kunnen verdienen, hij had er geen lust in,
was het leegloopen gewend door jaren
langen dienst in een deftig heerenhuis,
waar de huisknecht haast niets te doen
heeft.
Als het mooi weer was, zat hij op 'n
bank in een of ander park, keek naar de
spelende kinderen en de zwanen of naar
de tuinlui, die ijverig werkten.
Als het regende of koud was zocht hij
beschutting in de stationshal of in een
wachthuisje van de tram. Vaak maakte
hij 'n praatje met iemand die toevallig
naast hem zat, en op zijn beschaafde ma
nier van oud-huisknecht, vertelde hij dan
van z'n armoede, kreeg dikwijls 'n kwar
tje of meer van zoo'n toehoorder, die mee
lij had met den man, die geen baantje
kon vinden. En als de toehoorder geen
geld te missen had was er toch wel 'n si
gaar of 'n sigaret voor hem.
Waarom zou hij dus werken?
En nu zat hij weer eens in het park en
keek naar de Bpelende kinderen. Een
aoontje, en om haar gedachtenis hangt
een waas van stralende vroolijkheld en
innemende goedheid des harten.
Er is nog een verschil: Toen, om op
de opneming van Jeanne Bécu in haar
paleis een passend stempel te drukken,
voor haar een schijn-echtgenoot in den
Graaf du Barry was gevonden, werd als
onderdeel van de huwelijksaote een val-
sche geboorteacte opgemaakt, waarin aan
de natuurlijke dochter van den innen
Anne Bécu een lang overleden heer Go-
mardo, Iemand met een adellijken naam,
als wettige vader gegeven werd.
Het gevolg was, dat later de bloedver
wanten van Gomaid de nalatenschap van
de Gravin du Barry aan de familieleden
van moederszijde betwistten 1
De afkomst van Nell Gwynn daaren
tegen is weinig met zekerheid bekend.
Men meent alleen, te weten, dat zij in
haar jeugd in de achterbuurten van Lon
den woonde en nog jong om wat te
verdienen helpster in een taverne
werd, waar zij om haar lieve stem en
geestige woorden de lieveling van de be
zoekers w as. - -
Later kwam zij in dienst bij een fruit
koopman, die haar o.a. uitzond om sinaas
appelen in het theater te verkoopen. Met
haar mandje bewoog zij zioh tuaschen de
toeschouwers en kwam ook achter de cou
lissen, waar weldra een tooneelspeler op
haar mooi, guitig snuitje verliefde.
Zij was nu eenigen tijd zijn minnares
en bij -haar natuurlijke neiging voor het
tooneel, duurde het niet lang of zij kende
de tooneelspeelkunst
En zoo gelukte het haar in 1667 een
plaats te krijgen in het theater Drury
Larie, waar zij spoedig groote populariteit
verwierf.
In datzelfde jaar trok zij de aandacht
van den geestigen Lord Buckhurst, die
haar een jaargeld van 110.toezegde
en haar aan het theater trachtte te ont
trekken, hetgeen slechts voor een korten
klein meisje kwam naast hem op de bank
zitten en begon ijverig aan 'n kous te
breien.
Waarom apeel te niet met de kin
deren, iplaats van te breien? - vroeg hij
vriendelijk.
't Meisje keek hem aan, zag dat het een
goedige oude man was, en vertelde toen,
van thuis, waar geen vader was om voor
moeder en de drie kinderen te zorgen en
dat zij moest breien als ze geen school
had.... Om ook te verdienen....!
En toen in 'n vlaag van medelijden,
stopte de oude huisknecht het kind 'n
rijksdaalder in de hand, nam haar de brei
kous af en zei:
Vooruit ga wat spelen, klein
ding....
Het kind speelde even later reofit ge
lukkig en de man dacht hoe hij nu het
te kort zou aanvullen in zijn beurs. Wat
hij daar juist in een opwelling van ge
voeligheid weggegeven had, was de helft
van zijn wekelijksche rente.
En hij zou zoo voelde hij nu ineens
het kind elke week wel 'n riks willen
geven, alleen maar om haar zoo gelukkig
te kunnen zien spelen als op dit moment!
Dan kon ze zich vermaken als 'n kind in-
plaats van te moeten breien als 'n oude
vrouw....
Was het eigenlijk niet heel verkeerd
zoo mijmerde hij dat hij zelf daar zat
niets te doen terwijl zoo'n jong kind al
noodgedwongen werken moest?....
Zoo zat hij lang en peinzend....
En drie dagen later nam hij een betrek
king aan als pakhuisknecht, die hij al
versoheidene weken achtereen geweigerd
had, en het kind kreeg iedere week van
het verdiende loon haar riks.
T, L.
EEN DUUR PORTRET.
De wraak van een geniaal
schilder.
In het laatst van de vorige eeuw leefde
in België de schilder Wierts. Hij was in
de periode, dat hij naam begon te krijgen
en was tevens ais portretschilder in de
mode, zoodat het tot den goeden toon be
hoorde, zioh door hem te laten schilderen.
Zoo kreeg hij op zekeren dag op zijn
atelier bezoek van zekeren notaris Van
Speek, bekend wegens zijn rijkdom en
zijn.... gierigheid.
De prijs, die Wierts hem noemde (10.000
Francs) viel hem lang niet mee. Wierts,
die in andere omstandigheden wellioht
geen oentime had laten vallen, had nu
evenwel zooveel schik in den zeer karak
teristieken kop van dezen notaris, dat hij
zich voor den spotprijs van 8000 Fr. be
reid verklaarde Van Speek te schilderen.
En het eerste consult van poseeren vond
plaats.
Nauwelijks had de notaris na de eerste
zitting zijn hielen gelioht of Wierts
die in een geïnspireerde bui scheen te
verkeeren toog aan het werk en schil
derde uit zijn geheugen het portret van
den notaris zoo snel en zoo welgelijkend,
dat hij er zelf verbaasd over was.
Het portret was genomen en face, ter
wijl de rechter elleboog rustte op een ta
fel met papieren en allerlei notarieele
stukken.
Den volgenden dag na het een en
ander geretoucheerd te hebben liet
Wierts het portret al meteen bij den no
taris brengen.
Maar deze was er hoogst verontwaar
digd over, dat de kunstenaar het met
't portretteeren van een man als hij zoo
luchtigjes had opgenomen. Dat kon nooit
HET LOSSEN VAN DE VANGST.
tijd gelukte, want zij verscheen weldra
weer op de planken.
Haar guitig spel trof Karei n, die
achter de coulissen kennis met haar ging
maken en haar meenam om te soupeeren.
Spoedig daarop zag de Lord van haar
af, voor een graventitel en een jaargeld.
Zij speelde nog door eenige jaren, maar
na de geboorte van haar oudsten zoon in
1671 bleef zij weldra voor goed weg.
Omstreeks dezen tijd werd zij tot lady
van Harer Majeteits Kabinet benoemd en
nam als zoodanig baar intrek in het
er bleef zij in woorden en manieren,
zooals zij vroeger steeds was, zo®der eenig
pogen om meer vormelijk of waardig te
zijn: zij was jong, dwaas, zij zong en
zij lachte, zij was loslippig en een ware
durfal. Ze zei de dingen zoo als ze haar
voor den mond kwamen.
De andere geliefden van Karei wisten
hooge titels en groote jaargelden, ge
schenken etc. te verkrijgen: Mra. Palmer
was tot Hertogin van Cleveland verhe
ven en had aan Engeland zooveel mil
lioenen gekost, dat het in den tweeden
Engelschen oorlog zelfs gelden tekort
kwam voor het uitrusten van de vloot;
Louise de Querouaille werd Barones van
Peteraheid, Gravin van Farnehan en her
togin van Portsmouth en wist gedurende
de vele jaren dat zij aan het hof heersohte
(van 1671 tot aan den dood van Karei) nog
meer aan de koninklijke schatkist of aan
die van Lodewijk XIV te onttrekken.
Nell Gwynn dacht daar niet aan. Alle
eerzuchtig streven was haar vreemd. Al
leen dat haar twee zonen nog niet als die
van de andere koninklijke geliefden titels
hadden gekregen, deed haar moederhart
pijn. Zij verkreeg wat zij wenschte op
haar manier.
Eens toen de koning in haar kamer
was, riep zij tot haar oudste: Kom,
kléine bastaard, kom eens gauw hier.
Toen Karei zich ergerde aan dien term,
'n goed portret zijn al leek het dan ook
wel. Het was natuurlijk, omdat hij er maar
drie duizend Francs voor gerekend had..
Nu had het portret zijn volle aandacht
niet gehad en had de schilder er maar
wat van gemaakt! Zonder posseeren was
een man van zijn karakteristiek niet te
treffen.enzoovoort.
Zoo mopperde de notaris!
En hij zond het portret met een hoogst
onbeleefden brief terug.
Met 'n paar streken veranderde de ge
niale schilder toen opnieuw het geheele
portret Het gelaat liet bij duidelijk zoo
als het was, maar de houding maakte hij
meer gebogen, de oogen loenscher, de
kin puntiger, terwijl hij den achtergrond
nu veranderde in een steenen muur met
'n tralievenster. De tafel met papieren
maakte plaats voor 'n schraag, waaronder
'n bos stroo, 'n kruik, 'n stuk droog brood
en wat daarbij hoort
Verder schreef hij met groote letters
onder het stuk:
In de schuldgevangenis!
Toen zond hij het doek ter expositie
naar den kunsthandel van St Melohior.
Heel Brussel bewonderde het stuk,
maar geen half uur duurde het of eeu
der vrienden van Van Speek kwam er
langs en geen vijf minuten later wist de
notaris, daten hoe hij was tentoon
gesteld
Onmiddellijk reed hij naar Weirts, die
hem uiterst kalm ontving en zijn dreige
menten aanhoorde als waren het loftui-
gingen.
Het eenige wat hij zeide en dat was
antwoordde zij eenvoudig:
Welken anderen naam kan ik hem
geven? De arme jongen heeft nog geen
naam.
Eenige dagen later werd hij verheven
tot Baron van Beddington en Graaf van
Burford en jaren daarna tot Hertog van
St. Albans, waarvan de familie nog leeft
Met diplomatieke of staatkundige in
triges 'hield zij zioh niet op; zij dacht er
niet aan, om als de Hertogin van Porths-
mouth haar invloed te gebruiken bij be
noemingen, om de eerste families aan zioh
te verbinden, of Engeland voor hooge
jaargelden aan Frankrijk te verkoopen.
Als zij een enkelen keer wat deed, dan
kwam het uit een zuivere bron voort.
Zoo schijnt het zéker, dat na het zien
en ondervragen van een armen invalide,
die langs de straat bedelde, zij den koning
niet met rust liet, voor de bouw van het
prachtige invalidenhuis „Ghelsea Hospi
ta!" verzekerd was.
Toen de koning in later jaren in iuste-
looze verveling de staatstukken omgetee-
kend liet liggen en den Raad niet wilde
ontvangen, kwam Nell Gwynn, tot wie
deze zioh in wanhoop gericht had, op haar
bijzondere wijze te hulp.
Binnen vier en twintig uur had zij met
Ealligrew raad geschaft. Deze, die bij
den konibg in de gunst stond, trad bij
Zijne Majesteit binnen, geheel gekleed
voor de reis om afscheid te nemen.
Waar gaat de reis heen? vroeg
de koning.
Naar de hel, sire, was het ant-
waord om Olivier Cromwell terug te
halen, dat hij hier de zaken wat zal ko
men opknappen, nu uw majesteit er niet
meer aan doet
Karei ontving reeds den volgenden dag
den Raad en liet geen stukken meer on-
geteekend liggen.
Minder geluk had zij, toen de koning
eens verdrietig over al de «riüeken in en
de waarheid was, dat Van Spook hem
dadelijk zwart op wit had gemeld, dat een
portret, zoo vluohtig neergegooid immers
nooit kon gelijken. Ik uam dus aan dat
het niet gelijkend was...
Hoe nijdiger de notaris werd, des te on
verstoorbaarder werd Wierts.
Toen het slachtoffer hem eindelijk aan
bood de drie duizend Francs te betalen,
vroeg hij er vijftien duizend, wegens de
aangebrachte veranderingen en., toen
Van Speek daarop niet spoedig genoeg
toebeet dertig duizend Francs.
En het eindigde hiermee, dat de nota
ris ten slotte er in toestemde het gevraag
de bedrag te betalen, onder voorwaarde,
dat het doek van de expositie zou worden
verwijderd.
Dit geschiedde. En de notaris kreeg het
doek dat nu zijn eigendom was gewor
den thuis. Echter alleen om het in een
vlaag van woede te kunnen vertrappen, in
reepen snijden en te verbranden.
Wierts behield 3000 Fr. voor zich en
gaf de rest, 27.000 Fr„ aan de armen van
de stad Brussel.
En de notaris kreeg nooit zijn geschil
derd portfetl
B.
Uitlegging verschuldigd.
Vrouw: Waarom vertelde je toch aan
onze nieuwe buren, dat je me getrouwd
hebt, omdat ik zoo goed kan koken. Je
weet toch, heel goed, dat ik zelfs geen
aardappel kan koken.
Man: Ja vrouw, ik moest ze toch een
uitlegging geven....
btiiten het parlement, bij haar kwam en
klaagde, dat hem het leven zoo onaange
naam gemaakt werd.
Wel zei Nell Gwynn jaag ons,
jaag alle dames van het hof weg en be
moei u alleen met regeeringszaken.
Dat deze raad voor Karei onuitvoerbaar
was, bedacht zij niet. Trouwens denken
en overdenken lag niet in haar aard.
Zij had zich aan den koning gegeven
en bleef hem trouw voor haar moreel
leven, zonder veel redeneering, drijven
de op de nawerking der Indrukken uit
haar tijd als jong meisje en jonge actrice.
Of de koning, in zijn harteloos egoïsme,
deze toewijding waardeerde?
Hij weerstond alle pogingen om haar
van het hof te verwijderen en toen h#
stervende was moet hij gezegd hebben:
Zorg dat arme Nell geen gebrek
lijdt
Terwijl na den dood des konings de
hertogin van Portsmouth met veel schat
ten naar Frankrijk terugkeerde, dat zij
als arm adellijk meisje verlaten had, ging
Nell Gwynn bijna even arm van het hof
weg als zij gekomen was.
Zij leefde nog zeven jaar van een klein
jaargeld' goed doende aan haar omgeving,
en met vrome gedachten vervuld, want de
godsdienstige indrukken uit haar jeugd!
waren nooit bij haar uitgewisoht
In zijn lijrede sprak de Vicar of St
Martinus over haar goedheid des harten*
haar oprechte boetvaardigheid en voor
beeldig einde.
Toen dit later aan koningin Mary ver
teld werd om den Vicar, den lateren
aartsbisschop van Oanterbury, in haar
oogen te benadeelen, was haar bescheid:
Naar ik hoor, is de arme ongeluk
kige vrouw boetvaardig gestorven, want
indien zjj geen christelijk einde had ge
had, zou de Vicar niet zoo goed over haar
gesproken hebben.
't Juttertje
0
B.
