GEMENGD NIEUWS
Misfcsiericrio crisis.
Tokio, 81 Juli. Het kabinet la afgetre
den wegens verschil van meening over
de belasting-ontwerpen.
CHINA.
De Chlcago Tribune verneemt dd.
Woensdag uit Sjanghai, dat de boycot-
beweging aldaar allengs geworden is tot
een zoo feilen strijd tegen de Britsche be
langen in Sjanghai, dat de Chineezen
klaarblijkelijk bereid zijn alles op het spel
te zetten en zich de alleruiterste opoffe
ringen te getroosten, indien zty daardoor
de financieele en handelsoverheersching
der Britten in Sjanghai en het Jangtse-
dal kunnen breken. Dit leidt tot een vol
ledige verlamming van den handel en de
scheepvaart van deze grootste Chineesche
haven; en indien niet spoedig een oplos
sing voor de moeilijkheden wordt gevon
den, dreigt de welvaart van Sjanghai, al
thans voor langen tijd, geknakt te zullen
worden.
Lichamen als de Chineesche Kamer van
Koophandel te Sjanghai schijnen niet bij
machte te zijn invloed ten goede uit te
oefenen.
TIBET.
Londen, 81 Juli. Uit Galcutta wordt ge
meld, dat in Tibet een burgeroorlog is
uitgebroken tusschen de vooruitstrevende
partij en de conservatieve aanhangers
van den Lama. Een aantal hooge officie
ren hadden een samenzwering gesmeed
tegen de kloosters van Sera en Dropdong.
Nadat het complot was ontdekt, is de op
perbevelhebber, Tsarona Sjape afgezet en
vervangen door generaal Droempa, een
bloedverwant van den Dailat Lama Ook
de bevelhebber van de lijfwacht van den
Lama is afgezet Verscheidene officieren
zijn gedood.
LUCHTVAART.
Brand In een vliegtuig.
Löndtem, 81 Juli In de nabijheid van
Lynnpn© geraakte een vliegtuig waarin
Zich de vioe-adimiraal van d)e luchtstrijd
krachten' Thtxmacxn bevondi, in brand!. Met
veel moeite slaagde de bestuurder er in
te landlen1. De admiraal verleende hulp bij
het biusschingsweTk. (HM.)
AWSY ERDAMSCHE BRIEVEN.
OOST-INDIE.
De Marine.
De Indische regeering betreurde, naar
zij in de memorie van antwoord op het
afdeelingsverslag van den Volksraad op
merkte, evenzeer als verschillende leden,
dat, niettegenstaande den p- oed, welke
in den Volksraad werd beti ,cht bij de
behandeling van de Vloot- et, deze aan-
genheid nog niet tot afdoening is geko
men.
De Nederlandsche itegeering schenkt
alle aandacht aaq de Oost-Aziatische ge
beurtenissen. Deze maken het te meer
noodzakelijk om met maatregelen tot in
standhouding van de weermacht ter zee
niet te wachten- op een beslissing omtrent
de Vlootwet Daardoor zal tevens bereikt
wordt dat iö de toekomst voldoende oor
logsschepen gereed zullen zijn om even
tueel de belangen der Nederlandsche on
derdanen te beschermen, indien de om
standigheden in het Verre Oosten dit noo-
dig maken.
De vlootvoogd per vliegtuig naar
Soera ba ja.
De vlootvoogd, vice-admiraal Gooszen,
is met een marinevliegtuig van Batavia
naar Soerabaja gevlogen. (Aneta).
Wat moet mijn zoon worden?
Prof. J. H. Aberson, hoogleeraar aan
de Landbouwhoogeschool te Wageningen,
schrijft aan de „N. Rott. Crt."
Nu de examens in ons land voorloopig
afgeloopen zijn, vraagt menig vader of
voogd zich af, wat met den gelukkigen
bezitter van het diploma verder te doen.
Studeeren is het lievelingsdenkbeeld van
velen, en zoo worden ze ondoordacht los
gelaten op universiteit of hoogescbool,
wat later, na een moeilijke studie, óf een
mislukking wordt wegens ongeschiktheid
voor die studie, óf, na het behalen van
bul of diploma, een te vergeefs zoeken
naar een betrekking, waardoor er nu reeds
honderden ln ons Tand rondloopen.
De ernstige waarschuwingen van hoog
leeraren aan de universiteiten en Tech-
nisohe Hoogeschool hebben wei iets uit-
Jewerkt, doch zeker nog niet genoeg om
en voortdurenden stroom van studee
renden, die eenmaal een betrekking in
ons land hopen te vinden, te stuiten.
Voor afgestudeerden van de Landbouw
hoogeschool zijn de posities in Nederland
uiterst beperkt.
Anders wordt de zaak, indien de student
na volbrachte studie een arbeidsveld in
onze koloniën wil zoeken. Jaarlijks kan
nog niet voor de helft voldaan worden
aan de aanvragen voor beambten voor
de cultuurmaatschappijen, zoodat hier de
markt nog niet overvoerd is; integendeel.
Nu meene men echter niet, dat de studie
aan de Landbouwhoogeschool gemakkelijk
is, dit is evenmin het geval als aan de
universiteiten of aan de Technische
Hoogeschool.
Wil de student met succes de studie
volgen, dan moeten de volgende voor
waarden vervuld zijn, daar het anders
beter is er niet aan te beginnen, om
ouders of voogden niet teleur te stellen.
Deze voorwaarden zijn
1. hooge cijfers voor natuurwetenschap
pen op het diploma van gymnasium of
H. B. S.iemand met lager cijfers dan 7
loopt kans niet te slagen;
2. lust voor de studie der levende
natuur;
8. liefde voor het werk ln de koloniën;
4. een gezond lichaam.
Wie aan deze eischen voldoet, eiet zich
een prachtigen werkkring en een mooie
toekomst verzekerd.
Nadere Inlichtingen zal ik gaarne ver
strekken.
Mee- en tegenvallers zfjn niet gebonden
aan maatschappelijk milieu, rang en
stand. En de gevoelsreactie, die zij opwek
ken, Is niet in de eerste plaats gebonden
aan de hoegrootheid van het „bedrag".
Zoo kan een plotseling opgedoken kwartje
in 'n vergeten vestjeszak evenveel vreug
de wekken als de onverwachte tonnen
gouds, die van eeq, als „dubieus" te boek
staanden debiteur, toch nog in de kas van
een of ander handelslichaam vloeien. En
het in een trein of tram verloren zilver
stuk kan evenveel smartelijke ergernis op
roepen als het éclipseeren van een wissel
looper met enkele duizenden.
De Gemeente Amsterdam nu heeft, naar
uit de concept-begrooting voor het volgend
jaar blijkt, een vergeten „dubbeltje" ge
vonden in het oude vestjeszakje van 1924!
En 't feit wekt vreugde zelfs al zonder de
wetenschap, dat dit „dubbeltje" een waarde
van.... ruim 11 millioen vertegenwoor
digt! Waardoor we dan ln staat zijn ons
reserve-fonds van 0 millioen intact te laten
en op de schoone lei van 1926 bovenaan
een bedrag van 5 mllïioen te plaatsen. Ook
de belastingverlaging wordt door dit bui
tenkansje gedéeltelijk gecompenseerd.
Wat in dit alles het meest verheugt ls
echter het feit, dat de economische werke
lijkheid de laatste 2 jaar beter geweest is
dan men had durven voorspellen toen men
de vorige begrootingen opmaakte; dat,
m. a. w. de opleiding van handel, scheep
vaart en industrie ln sneller tempo heeft
plaats gehad dan de economische „con
junctuur-voorspellers" op de Gemeente
lijke bureaus voorzagen. Dat ook de winst
op de Gemeentebedrijven groeiend blijkt
en deze winstbedragen op de nieuwe be
grooting zonder al te groot optimisme met
fiksche cijfers konden worden geschat, is
een moed-gevend teeken, tenminste voor
hen, die niet alle overheids-esploitatie
verdoemen. De Gemeentelijke Electri-
citeitswerken staan met een goede 4 mil
lioen netto-winst bovenaan. Men kon het
verwachten! Ten eerste ls een electrici-
teitsbedrijf uit den aard der zaak een be
drijf met de ruimste toekomst-mogelijkhe
den; en ten tweede wordt geen andere ge
meentelijke „industrie" met zulk een stu-
wenden commercieelen zin (en zoo weinig
„ambtelijk") geleid als juist deze.
Alleen de Tram slaat een vrij slecht
figuur. De winst wordt op 8 ton geraamd,
wat 21/» ton minder is aan die van het
vorige jaar. Niettegenstaande de uitbrei
ding der stad en den enormen groei der
buitenwijken neemt het vervoer, naar het
schijnt, meer en meer af. Een wonderlijk
verschijnsel, dat niet alleen te verklaren
valt uit het toenemend gebruik van fietsen,
motoren en goedkoope Fordjes en Ci
troentjes, of uit de verlaging der taxi-
tarieven. De tram-directie zou dus reden
hebben de hand eens in eigen boezem te
steken en eens na te gaan of daar mis
schien Iets hapert. Zij zou zich, ware
zij even commercieel en bij de pinken als
haar collega van de G.E.W., hebben af-
fevraagd of het Inderdaad „niet beter
on", of er niet wat sneller gereden zou
kunnen worden b.v. of er op de „sper-
uren" niet wat meer „doorgaande" wagens
zouden kunnen rijden, enz., enz. Maar
zij doet blijkbaar het tegendeel, bestu
deert op automatisch-ambteliike wijze de
vervoerstatistieken, vergelijkt de cijfers
op het papier en zegt: „O! Het aantal pas
sagiers neemt af, dus: we kunnen in
den vervolge nog wel wat minder wagens
laten loonen. En de rij-ttjden kunnen des
noods noe wel wat langer. De behoefte
schijnt niet meer zoo groot te zijn als vroe
ger!" Een wel zeer neeatieve en gemak
zuchtige redeneering voor de directie van
een bedrijf! En een foutieve ook!
Wnnt ieder bedriif, 't doet er niet toe
welk, ook al is 't een gemeentelijk, moet
voor een deel door haar organisatie en de
voordeelen. die bet aan bet publiek biedt,
de behoefte schennen! Of althans
wekken. En zoolang maar geen kunst
matige behoeften gewekt worden (zooals in
luxe-industrieën zeer zeker voorkomt) ver
vult het daarmede een nuttige sociale taak.
Tegenover dezen grooten Begrootings-
meevaller staat voor de Gemeente een te
genvaller. Een „Dam"-tegenvallerl Ons
hoofdplein is wat tegenvallers betreft wel
gezegend! Verleden jaar werd er, naar
men weet, een prijsvraag uitgeschreven
voor vier „monumentale lantaarnpalen",
die dit „hart van de stad" wat zouden
moeten „opwerken" en moeten uitheffen
boven het aanzien van vergeten dorps-
brinkje, dat het de laatste jaren heeft. De
architect P. Kramer droeg de zege weg
en zag zijn ontwerp bekroond; in het Ste
delijk Museum werden de teekeningen
tentoongesteld en de ontwerper werd er
naar behooren gehuldigd. Bij die gelegen
heid deed wethouder Ter Haar de toezeg
ging, dat er aan de uitvoering aanstonds
begonnen zou worden en dat we in den
zomer van dit jaar ons al zouden kunnen
vermeien in het „diiffuse licht", dat van
de nieuwe lantaarn-zuilen zou uitstroo-
men. Nu is echter onlangs gebleken, dat
de kosten per „zuil" aanzienlijk hooger
komen dan men aanvankelijk daarvoor had
uitgetrokken. En de zaak werd stopgezet.
Nu moet eerst, als de vacanties om zijn,
de Commissie van Bijstand weer advies
uitbrengen over de aanvraag tot verhoo
ging van de uitgetrokken som, dan moe
ten „de stukken" weer langs allerlei in
stanties terugwandelen naar P. W. dan
moet.... enz., enzmet het resultaat,
dat we al blij mogen zijn als de licht-monu-
menten er aan 't begin van 1926 werkelijk
kohien te staan 1
En dit alles om een paar luttele duizen
den guldens!
Waarom hier ineqns zoo angstvallig pre
cies? Waarom hier maar niet bij voorbaat
de knoop doorgehakt en een en ander uit
gevoerd om de zaqk te laten goedkeuren?
We herinneren ons de g^rhiedenis van
het „horizontdoek" in den Stadsschouw
burg, dat men ook maar bij voorbaat ge
kocht had.Daar, in dat geval (een veel
minder „noodig" en veel minder „sympa
thiek" geval) durfde men blijkbaar wèl op
den wettelijken gang van zaken wat voor
uit te loopenl.... Hier wordt men plot
seling „bang" en klein van gebaar.En
hier had zulk een ambtelijk „stoutigheidje"
heusch niemand aanstoot gegeven, terwijl
het daar, terecht, felle kritiek uitlokte....
Waaruit een pessimist aanstonds zou
kunnen concludeeren, dat „de ambtenarij"
nu eenmaal altijd „buiten haar boekje"
gaat daar waar zij „erin" had moeten blij
ven; en zij „er in" blijft daar, waar
iedereen haar „er buiten" zou wenschen!
Is het Tesselschade-Ziekenhuis, dat spe
ciaal ingericht is voor de behandeling en
verpleging van gemeentelijke t.b.c.-patiën-
ten, een mee- of een tegenvaller gebleken?
Zietdaar de vraag waarover dezen laat-
sten tijd verwoed gestreden wordt. Finan
cieel was de exploitatie van dit gasthuis
ontegenzeggelijk een tegenvaller. Zeven
gulden per dag per bed is voor een ge
meentelijke ziekeninrichting ongetwijfeld
ver boven het „gemiddelde„Hoog-
Laren" en „Hoog-Blarlcum", die dit jaar
aanzienlijk werden uitgebreid en die par
ticulier" beheerd worden, doen het voor
heel wat minder.En financieel gespro
ken is het dus toe te juichen, dat de ge
meentelijke patiënten daar heen zullen
gaan. De strijd gaat dan ook niet over
het financieele, maar over het medische.
En hij is er niet minder hevig om! In de
medische wereld is men het zelden eens.
En zoo beleven we dan ook thans, dat een
partjj medici in artikelen, persgesprekken
en debatten, doorspekt met gewichtige
woorden en „groote namen" door dik en
dun het Tesselschade Ziekenhuis verdedigt
als het ideale genezingsoord voor onze
t.b.c.-patiënten; en een andere partij het
even hartstochtelijk voor Hoog-Laren en
Hoog-Blaricum opneemt. De strijdende
heeren „deskundigen" gooien ons dood
met allerlei beschrijvingen van behande
lingswijzen, van chirurgische, klinische
en andere „methoden" en verwachten
blijkbaar dat wij, arme leeken, partij zul
len kiezen. In eerste aanleg is men natuur
lijk geneigd daar stichtelijk voor te be
danken; maar als de heeren dan toch zoo
blijven aandringen en ons, met steeds weer
artikelen in de groote pers tot zulk eer»
Jenoeg te doen met handel en scheepvaart,
an dat zoo'n beetje groen en schaduw
nog tot hun begeerten kon behooren.
En de boeren hadden het blijkbaar te
druk om het knoerstige land te cultiveeren
en te verbeteren.
Nu dat allemaal een beetje aan kant is,
nu zal, dunkt me, de beurt komen aan de
b°Want als je de weelde van het landschap
bij Groet en daar bezuiden ziet, dan snakt
toch ook je hart wel even naar zoo iets bij
Huisduinen en daaromtrent. Maar dat
komt, dat komt.
Dadelijk is de atmosfeer anders als je
Schoorldam hebt bereikt. Opvallend zijn
de donkere tinten en het wazig blauw, dat
hangt tusschen en over de boomen. Jfin net
schijnt, dat de heele padenslingers ln het
duin nog geler en blinkender zijn aan in
het noorden.
Je kunt je voorstellen, dat de trek aer
vreemdelingen daarheen groot is, al weten
we, dat velen door den stroom worden
meegesleurd, zonder dat hun knobbel, ge
schikt voor het genieten der natuur, in
werking wordt gebracht.
Treintjes vol Bergen-gangers trokken
langs het Kanaal en ze lieten zich zelfs op
de imperiaal doorwaaien en doorroeten.
Koedijk lag vredig als altijd aan het Ka
naal en beschortte moeders aan de deuren
van sommige mooie huizen wettigden mis
schien de vraag of haar geluk slechts in
de keuken was gelegen en dat ze slechts
op plechtige feestdagen van de „gnappe
Heynes' kamer gebruik maken.
Het silhouet van Alkmaar is uit de verte
steeds domineerend door de breedheid van
de groote kerk, zooals Helder vanuit de
verte het silhouet geeft van den imponee
renden watertoren en vroeger door de
machtige masten van het oude Wacht
schip
Alkmaar, dat wonder gelukkig gelegen
ls in het centrum van een spinneweb van
wegen, komende vanuit de welvarende pol
ders, toont dadelijk het aspect van bedrij
vigheid. En de vele café's aan den kant
bewijzen, dat de man van buiten hier een
aardige cent binnenbrengt.
Zuidelijker gaat het landschap van de
vergezichten over in het wazige blauw van
het diep gelegen polderlandschap, waar
het, varende door het Kanaal, is, alsof de
dijk aanstonds zal moeten bezwijken en
die welvarende kommen land tot den rand
zal moeten vullen met water.
Maar hoe teer, b.v. bij Spijkerboor, hoe
ijl en fijn het landschap, waar boomenrijen
breken het gezicht naar de kim en de door
bqomen omlijste dorpen, met de hoogprie-
Tngezon denMed edeellng.
Qlashandel.
Machinale Varfmalerl).
Aannemers van Schilderwerken.
Spiegelglas.
Hartlijnglas.
Draadglas.
Gekleurd Glae.
Vensterglas.
Uit voorraad leverbaar.
Fa. GEBRS. HOOGERDUIJN,
leeken-oordeel dwingen, ja, dan blijft mende kerktorens, fijne schilderijen zijn,
ons niets anders over dan, met eerbiedi- geest bekoren en uw aandacht
ging van alle wetenschappelijke vondsten
en .Interessante" proefnemingen, tenslotte
toch maar te stemmen voor: bosch- en
boeien.
De zon brak door de witgekuifde wol
ken, waartusschen het diepe blauw van het
beilucht, dat is dus voor Hoog-Laren en geMelf prachtig fond teekende.
Hoog-Blaricum. Het moge jammer zijn
voor de deskundigen", die in het Tessel
schade Ziekenhuis zulk prachtig laborato
rium- en chirurgisch „materiaal" hadden,
maar 't ls niet anders. En ook, dat,
gaan dan onze t.b.c.-patiënten in den ver
volge „naar buiten", het Tesselschade-
gebouw vrij komt voor onze arme ouden
van dagen, doet ons dit afgeperste „leeken-
oordeel"- eigenlijk ook nog met een soort
voldoening geven.
OP REIS.
't Was ook voor mij vacantie en daar ik
den tijd had en maar dat mag jelui niet
verder vertellen een beurs, die „nauw
keurig rekenen" als lijfspreuk had geko
zen, zoo kocht ik bij de firma De Boer
een retourtje 2.—
Het devies „time is money" heeft de
gewone bsteekenis, dat je door jakkeren
geld wint, doch, gezien de bovenaange-
duide omstandigheden, kan het ook in om
gekeerde beteekenis .worden toegepast.
Op een dag, dat het scheen, dat de buien
waren uitgelekt en de wind in een grooten
zak zou worden opgepakt, stapte ik aan
boord.
Ik had Heynes': „Kinderen Noordhol
lands" meegenomen om, bij de slapte van
het landschap, toch een forschen indruk
te worden bijgebracht van de provincie,
die ik, nagenoeg van Noord tot Zuid zou
doorsnijden.
De algemeene opinie is, dat, wat natuur
schoon betreft, van Noordholland best het
deel boven Alkmaar had kunnen worden
afgekapt en ook Heynes komt in zijn werk
niet verder dan Anna Paulowna als hij
schrijft, dat tot daaraantoe door Noordhol
land het kikvorschgekwaak wordt gehoord.
Nu is het verklaarbaar, dat je de ziel
van den Noordhollander niet zult zoeken
in onze woonplaats, omdat daar een bevol
king woont, die niet stabiel, doch altijd
vlottend is en dus wel daarop drukt haar
stempel, doch dat niet specifiek Noord-
hollandseh kan worden genoemd.
In hoofdzaak heeft Heynes het over
den Waterlander en door de eigenaardige
gesteldheid van den bodem; door de mo
gelijkheid, dat de bevolking kan zijn boer
en visscher, leeft daar een volk, dat in
zeden en gewoonten sterk afwijkt weer
van het noordelijk gedeelte der provincie.
Maar al denkt menigeen en al denkt een
groot deel van Helder's ingezetenen, dat
over het landschap boven Alkmaar niet de
moeite waard is te spreken, toch ben lk
nog wel eenige malen gepakt, als de zon
brak door de grauwe wolkgevaarten en
helle streepen trok op het golvende duin
en groote schaduwvlekken werden voort
gedreven over de velden, waar graanplok-
ken wuivend stonden te gelen en te gou
den en waar grdote troepen wltbonte
koeien als prachtige vlekken scherp af
staken tegen het hier en daar wel wat gele,
doch meest nog heerlijke groen der velden.
Al verder komende, brak een boomgroep
het verre uitzicht naar den horizon en deed
je toch weer de vraag stellen, waarom onze
voorzaten verzuimd hebben op het noorde
lijkste gedeelte wat boomen te planten.
In Nieuwediep hadden ze het natuurlijk
te druk met de scheepvaart en hadden ze
alleen oog voor de mastenbosachen en de
zeilenbundela op de reede en voor het geld
wat dat allemaal ln het laadje bracht. Ze
hadden daar toen genoeg te zien op zee en
Men zegt, dat Holland beroemd ls, ook
om zijn schitterende luchten en ik ken het
onderscheid niet tusschen buitenland en
Holland, doch haast het geheele jaar word
ik geboeid door onze schitterende wolk
aspecten, maar daar ln het Waterlandsche
zijn ze, lijkt me, sappiger van kleur en wa
ziger van het blauw dat hangt en zweeft
ln de atmosfeer.
De vaart was inderdaad een genot en ik
was niet spijtig een kaart gekocht te
hebben.
's Middags ging mijn tocht nog over de
Zuiderzee en ik zag ook bet terrein, waar
over Heynes schrijft als hij het leven van
den visscher zoo prachtig teekent.
Uitgaande van de Oranjesluizen ken ik
haast geen schitterender zeetochtje, omdat
aan beide zijden de zee begrensd is, aan
den eenen kant door den dijk van den ploe
terenden Waterlander, aan den anderen
kant het door de natuur rijk gezegende
land, waar de rijkdom haar kwartieren
nestelt tusschen de zeden van de stugge
bewoners van het land van Ferdinand
Huyk.
De rijk gestoffeerde zee, waar honder
den en honderden zeiltjes nog bollend drij
ven de rompen der schuiten of een silhouet
trekken tegen den horizon en talrijke
stoombootjes en motorbootjes bruisend
door het groen-bruine water schieten.
Een dag van vredig reizen en van heer
lijke frissche lucht en frissche zeebries
met daarboven de schitterende Holland-
sche luchten met haar dreiging en haar
bemoedigend blauw.
En nu ga ik pijpjes rooken en luieren.
Adio entot ziens.
Hoteldleven.
Hoteldieven, die eerst al te Karlsbad
„gewerkt" hadden, hebben in het hotel
Schlosz Miramonte te Marienbad een
goeden slag geslagen. Van twee vriendin
nen, die ineenloopende kamers hadden,
hebben zij sieraden ter waarde van
200.000 Tsjechische kronen gestolen. Zij
hebben de brutaliteit gehad eerst het ho
tel op te bellen om te vernemen of de da
mes thuis waren. Toen dat niet het geval
bleek, zijn zij rustig aan den arbeid ge
gaan, wat hun des te gemakkelijker viel
daar een der dames den sleutel vau haar
kamer op de gang naast haar deur had
laten hangen. Van een koffer met twee
sloten, waarvan er slechts een op slot was
lichtten de dieven het deksel op en haal
den er een etui met platina-armbanden,
paarlen enz. uit. Uit de andere kamer
ontvreemdden zij uit een open lade een
platinakruis, met paarlen bezet.
Achter het stuur overleden.
Op den weg van Chemnitz naar Praag
is dezer dagen een chauffeur aan 't stuur
Van wa&en Plotseling overleden. De
man schijnt zich nog even onwel gevoeld
te hebben, want hij reed plotseling zün
auto aan den kant van den weg en stopte
Toeschouwers, verwonderd dat niemand
uit de auto stapte, gingen kijken en ont
dekten, dat de ohauffeur overladen was.
Mijnongelukken.
In de staatsmijn Hendrik bij Heerlen
hebben twee doodelflke ongevallen plaats
gehad. De mijnwerker J. W„ afkomstig
uit Friesland en nog slechts enkele dagen
als zoodanig arbeid verrichtend, gleed bij
het aankoppelen van kolenwagentjes uit,
kwam op de rail terecht en werd gedood.
En de 20-jarige mijnwerker R. O. is van
een hoogte van 15 meter gevallen en, met
gebroken schedel, dood opgenomen. Bei
den waren ongehuwd.
Doodslag op rijn vader.
Voor den Haagschen kinderrechter is
Donderdag behandeld de zaak tegen den
16-jarigen jongen, die de vorige maand
bij een twist tusschen zijn ouders tussofhen
beide kwam en bij de daaruit voortvloei
ende worsteling met zijn vader, een bouw
kundige, wonende aan het De Constant
Rebecque-plein aldaar, dezen met een
puntzaagje in het hart stak met doodelijk
gevolg.
Het O. M. vroeg schuldigverklaring van
den bekl., wegens mishandeling, den dood
ten gevolge hebbende, en zijn veroor
deeling tot vier maanden gevangenisstraf
met aftrek van de preventieve hechtenis.
De verdediger concludeerde in zijn plei
dooi tot algeheele vrijspraak van den
bekl. Hij voegde daaraan toe een verzoek
om den bekl. onmiddellijk in vrijheid te
stellen, welk verzoek echter door den
politierechter werd afgewezen.
StrfJd om een kerk.
In New-York (stad) staat in de Oost-
97ste straat een orthodox-Russisohe kerk.
Met de bijbehoorende terreinen de
kerk ligt dicht bij de 5de Avenue is dit
kerkgebouw omstreeks 80.000.000 waard.
Nu zijn er in de orthodox-Russische ge
meente van New-York twee fracties elk
onder de leiding van een eigen prelaat
die voor zich de kerk als hun eigendom
opeischen. Een dier groepen was een dag
of wat geleden de kerk binnengedrongen
en had er zich onder aanvoering van bis
schop Adam genesteld en de toegangen
gebarricadeerd. Deze inbezitneming was
een overtreding van een verbodsbepaling,
uitgevaardigd door den bevoegden rech
ter. Wegens overtreding van dat verbod
werd bisschop Adam veroordeeld tot een
boete en kreeg hij aanzegging, dat hij
binnen 5 uur met zijn aanhang de kerk
moest hebben ontruimd.
Toen, na het verstrijken van den ter
mijn, de bisschop nog in de kerk was,
vielen de mannen van de andere fractie,
die aartsbisschop Platon als haar leider
erkent, met stokken en bijlen aan op de
gesloten kerkdeuren, die zij trachtten te
forceeren. Voor het echter zoover was,
bevond zich een sterke politiemacht ter
plaatse, die een eind maakte aan het
schandaal
Het gevaar der Londensche straten.
De tol aan mensdhenlevens, die het
straatverkeer van de Londensche metro
pool eischt, is niet gering. In de drie
maanden April, Mei en Juni van dit jaar
werden niet minder dan 226 menschen
gedood, of stierven aan verwondingen,
tengevolge van straatongglukken. Dit cij
fer is 41 hooger dan dat van het vooraf
gaande kwartaal. Het totaal aantal onge
lukken, dat in de drie genoemde maan
den voorkwam, bedroeg 25.842 tegen
17.810 in de drie voorafgaande maanden
en een kwartaalgemiddelde gedurende
1924 van 20.744. Hieruit zou kunnen wor
den afgeleid, dat het verkeer in Loiiden's
straten, dat de laatste jaren aanzienlijk
is toegenomen, ook gevaarlijker voor den
gewonen voetganger ia geworden.
De verwekker van de „Bof".
Nog altijd 1b er een aantal infectieziek
ten, waarvan de verwekker onbekend ls.
De parutitis epidemica, bij ons „bof" ge
noemd, is een eigenaardige ziekte; in de
meeste gevallen worden alleen de speeksel
klieren aangetast. Alle pogingen om den
verwekker van deze ziekte te vinden, wa
ren tot heden tevergeefs, alleen was het
Martha allstein in Amerika gelukt om
de bof bij apen over te brengen, door ze
nu;t speeksel te besmetten' van zieke kin
deren.
Yves Kermorgant van het Instituut Pas
teur te Parijs is het nu gelukt den ver
wekker van de bof ln cultuur af te zon
deren. Het is een spirochaet, d. w. z. een
schroefvormig gewonden organisme, dat
eenigszins gelijkt op den verwekker van
de syphiliB. De ontdekker kon de spiro
chaet in kunstmatige voedingsbodems
voortk weeken; hij «kon nog met een veer
tiende generatie de ziekte bij apen ver
wekken. Er komt een. stadium in den ont
wikkelingsgang van ae spirochaet voor,
dat zij heel kleine bolletjes afzondert; deze
kunnen door een filter van Chamberl&nd
gaan en dan later weer tot splroohaeten
van de normale grootte uitgroeien.
Het merkwaardigste echter van het on
derzoek van Kermorgant ia wel het vol
gende: de apirochaet la in den mond van
de zieken steeds vergezeld van een be-
Saaide bacterie. Deze ia volmaakt onacha-
elljk voor dieren en waarschijnlijk ook
voor den menach; maar ook ln de kunst
matige cultuur bevordert het aanwezig zijn
van den bacil den groei van de apirocnaet;
ln zekeren zin kan men hier van symbiose
spreken. Kermorgant ls nu bezig om een
methode te vinden, dis ln staat stalt on
Mee- en tegenvallers. Onze tram. De strijd om het Tessel-
schade-Ziekenhuis.
Middenatraat 18-20-28-28 Tol. 74.
Roblnson.
