T
Bronchitis
Abdijsiroop
Vierde Blad.
PLAATSELIJK NIEUWS.
VAN ZATERDAG 28 NOVEMBER 1925.
„O, Wat heilig, Liefdevol gebod! was de
koorzang aan het eind wei wat hard, 1,1
k i klerkter Contróle Gemeente
belastingen, alhier, is met ingang van
1 December a.s. benoemd, de heer F. J.
Kerstiens, volontair ter secretarie alhier
Voor deze betrekking hadden zich 64
sollicitanten aangemeld.
Naar men ons mededeelt zal er op
het terrein naast het gebouw van Minder
Marine Personeel, in den Prins Hendrik-
laan, indien toestemming van de autori
teiten hiervan afkomt, voor een drietal
maanden een moderne,danssalon worden
geplaatst
v Ia De heer J' alhier, be
haalde op de Pluimveetentoonstelling te
Zaandam, keurmeester J. Mantel, een
le en eereprjjs Dominique, 3e prijs
Mechelsche Koekoek.
Concert Isr. Gemeente.
Groote aanplakbiljetten allerwego geven
kennis van een concert, dat de volgende
week Woensdag gegeven wordt ten bate
van het bouwfonds der Israëlitische ge
meente. Zooals wellicht bekend is, heeft
de Israëlitische gemeente dringend be
hoeft aan een nieuwe synagoge, en de be
doeling is hiervoor thans een fonds te
vormen.
Wij komen op dit concert nader terug;
volstaan voor heden met de mededeeling,
dat hieraan wordt medegewerkt door het
kerkkoor der Groote Synagoge te Am.
sterdam met medewerking van den op
pervoorzanger der Port. Isr. Gemeente al
daar, en een tweetal leden voor piano en
cel. In ons volgend nummer zullen wij en
kele beoordeelingen omtrent den zang
van dit kerkkoor opnemen.
50-Jarig bestaan Zangvereenlging.
„Hallelujah"
Reeds bij een vorige gelegenheid had
den wij medegedeeld, dat de Geref. Zang-
ver. voor Gemengd Koor „Hallelujah
den laatsten tijd zeer in kracht was toege
nomen. Voor een tiental jaren was het
een vrij onaanzienlijk zangkoortje, thans
is het een sterke vereeniging van ruim
100 werkende leden. Dat met een derge
lijk koor, mits goed geleid, wel wat te be
ginnen is, bewees het jubileum-concert,
dat Donderdagavond in de Geref. Kerk
gegeven werd ter gelegenheid van het 60-
jarig bestaan der vereeniging.
Onder de bekwame leiding van den
heer J. F. Asma Jr. had de zangvereenl
ging het oratorium „Athalia" van Men-
delssohn Bartholdy in studie genomen.
De keuze van zoodanig werk was alleszins
gelukkig, omdat dit stuk tal van schoon
heden biedt en de uitvoering ervan in een
kerk bij uitstek die schoonheden tot hun
recht doet komen. Hiervoor was de mede
werking noodig van verschillende solis
ten, en het bestuur had zich die weten te
verzekeren van de dames Brumsen—
Hogerzeil en Hoogenbosch, sopraan, en
Gunthert—Breet, alt. Het orkest was ver
vangen door enkele violen, een vleugel,
terwijl de heer Leewens het fraaie kerk
orgel bespeelde. De vleugel werd be-
Te langzaam weder we doen hier en
daar maar een greep w8. het koor van
{•openen en alten in het vierde deel (Ie
het heil, Is het leed, wat ons zijn woord
doet wachten?), en ook de Strijdzang in
°°- 6 (Ten strijd, ten strijd! Gij Isrel, ga
ten strijd.) had mot meer vuur en strijd
lust moeten worden gezongen.
Het werk bestaat uit solozang van twee
sopranen en een alt, afgewisseld met
koorzang), terwijl de declamatie de histo
rische toelichting geeft. De solozang van
de drie dames viel over 't'algemeen ten
zeerste te prijzen; zooals bekend mag wor
den verondersteld, bezitten wij in mejuf
frouw Hoogenbosch een sopraan van zeer
zuiver gehalte, die het evenwel tegen het
krachtiger geluid van mevrouw Brumsen
moest afleggen. Ook de alt*van mevrouw
Gunthert, ofschoon wat zwak voor deze
ruimte, is aangenaam van timbre. Maar
het was af en toe merkbaar, dat de dames
vermoeid waren. Wij kunnen er natuur
lijk niet aan denken alle verschillende ko
ren en solo's te noemen; de samenzang nu
en dan van twee dames en soms van alle
drie was mooi
Soms viel in zoo'n samenzang telkens
het koor in en het mezza vooe van dit
groote zangerskoor was heel goed en
maakte een buitengewoon fraai effect.
De declamator, die heer Coppens, be
schikt over een sonoor geluid, dat voor
iedereen duidelijk hoorbaar was, en zijn
declamatie viel in alle opzichten te prij
zen. Steeds had hij de juiste intonatie en
dientengevolge komt hem eqp aanzienlijk
deel van het succes toe.
Uit het bovenstaandeis, meenen wij,
voldoende gebleken, dat deze uitvoering
op een hoog peil stond. Het zou jammer
zijn als het bij deze eene bleef; jammer
voor het vele werk, dat er aan ten koste
is gelegd. Misschien komt men er toe de
uitvoering nog eens te herhalen, speciaal
in dit kerkgebouw, dat er zich zoo uitste
kend1 voor leent.
Het is geen gewoonte in de Geref. kerk
bij een concert te applaudisseeren, maar
toen een dame met een aantal bloemstuk
ken kwam aandragen om die te overhan
digen aan de solisten en mevr. Asma,
barstte spontaan het ingehouden applaus
los. 'tWas dan ook wei verdiend inder
daad!
Wjj zijn, ietwat onbehoorlijk, met de
deur in huis gevallen en hebben den lezer
nog niets verteld omtrent het eigenlijke
jubileum. Nu kwam de huldiging zelf ook
wei na de uitvoering van dit oratorium.
De kerk was keurig en smaakvol ver
sierd met palmen en bloemen. Een zeer
groot publiek was aanwezig, waaronder
we opmerkten den Burgemeester van Hel
der, afgevaardigden van den Kerkeraad
der Geref. Gemeente, oud-leden der zang-
vereeniging, alsmede vertegenwoordigers
van verschillende zang- en muziekvereeni-
gingen, o.a. de heeren Leistikow van het
Stafmuziekoorps en ter Hall van het Ste
delijk, Delgorge van de afd. Toonkunst,
enz. De heer A. Klaassen, had de leiding
van dezen avond, én heette de aanwezigen
welkom, zijn voldoening uitdrukkend over
de groote opkomst.
ALlereerst werd het woord gegeven aan
den Burgemeester, die namens de ge
meente de gelukwenschen uitspraak met
het gouden jubileum. De Vereeniging
„Hallelujah" heeft door dit concert bewe
zen de belangstelling, die hier heden
avond getoond wordt, ten volle waard te
zijn, zoo zeide de spr. Voor 50 jaren opge
richt met de bedoeling door het zingen
van christelijke liederen de gemeente te
stichten, tracht zij den laatsten tijd de vleu
gels wijder uit te slaan. Spr. wenacht hen
geluk met dit pogen en hoopt, dat zjj nog
vele jaren met succes op het gehied van
den zang werkzaam mag zijn.
De heer Boon feliciteerde namens den
van het programma doorgegaan. Want
hpt o'ttorium #tonden nog eer»
tweetal duetten daarop, welke gezongen
werden door de beide sopranen, de damee
'3rui_isen en Hoogenbosch. Dit waren
.Morgenlied" van Carl Reinecke en het
rekende „Ich harfete des Herrn" uit Men-
delssohnB Lobgesang. De beide stemmen
klonken zeer fraai en zoo .vormde dit num
mer als toegift een waardig slot van den
waardigen avond.
Noorder Kunstkring.
op de schoone resultaten, die „Halleluja'
bereikt heeft.
Achtereenvolgens wordt het woord geü de Dijkstraat zouden gaan.
speeld door den heer van der Vliet, terwijl Kerkeraad der Geref. gemeente en wijst
verder de viool-en celpartijen door eenige -- J -1
dames en heeren musici werden vertolkt.
In het oratorium komen eenige declama
ties voor, waarvoor de heer A. Coppens
zich beschikbaar stelde.
Daar er veel meer te prijzen dan te la
ken valt, willen wij, onze opmerkingen
achter elkander afdoen: het onaangename
moet zoo spoedig mogelijk worden afge
daan, omdat het prettiger is aan de aan-
Ë-name dingen te denken. Die aanmer-
ngien betreffen vooreerst het begelei
dend orkest. Natuurlijk doet dit de mu
ziek niet tot haar recht komen. Nu is dat
bij den zang niet zoo erg, maar speciaal
in de tamelijk omvangrijke ouverture
kwam dit uit Men had dan ook gerust in
In Juni van dit jaar tred de nog niet
lang tevoren opgerichte kunstkring „Hel
der" voor het eerst in het publiek met een
expositie van werk der verschillende lei
den. Wij hebben er destijds melding van
gemaakt zooals men zich 'herinneren zal;
er was veel verdienstelijk diilettantenwerk
'bij, ook serieuser werk van inensdhen van
't vak, maar er was nog te veel naar voor
beelden gewerkt 1
Die tentoonstelling weid voor de jonge
vereeniging een groot suoces, en düt suc
ces was oorzaak, dat reeds thans, weinige
maanden na deze eerste expositie, een
weede gehouden wordt Het Bestuur
ïeeft thans alle niet-oorspronkelijk werk
geweerd, zood'at de geëxposeerde stukken
van die verschillende inzenders thans alle
zelfstandig naar de natuur gemaakt rijn.
Dit verhoogt natuurlijk het peil der ten
toonstelling aanmerkelijk.
Op deze tweede tentoonstelling rijn 86
verschillende wenken, op een enkele uit
zondering na geheel nieuwe, geëxposeerd.
Van den heer J. Bakker vinden wij er
viertal doeken, van den heer Bossen niet
iminder dön 18 verschillende stukken, be
nevens divers schabloonwerk. De heer
Bomte zond eenig boetseerwerk in, de heer
J. Karsten een aquarel, de heer Ellemers
twee olieverfschilderijen, een krijitteeke-
ningi en zes aquarellen. De heer Go es
stond een aantal olieverfschilderijen af,
de heer Pinkhof een aantal uiteenloopend
wenk (schetsen, aquarellen1, houtsneden),
de heer Petersen vier aquarellen, Slijker-
irnan eenige olieverfschilderijen, Schoon
hoven aquarellen en sohabloonwerk, D.
Waker, de Waard en van Wou olieverf-
schild'erijerL Verder vinden wij nog de
namen van de heeren Haakman, Kuiper
en Noot Alle inzenders zijn plaatsgenoo-
ten en hun werk is, voor zoover het land
schappen of zeegezichten betreft uit onze
onmiddellijke omgeving.
Wjj onthouden ons van het geven van
eenig oordieel, doch raden iedereen aan
eens een kijkje te nemen. Het tentoonge
stelde is te koop tegen billijke prijlzen. De
tentoonstelling wordt gehouden in het
voonm alge weeshuis, eh is kosteloos toe
gankelijk. Slechts dient imen zich te voor
zien! van een programma A 20 cent dat
behalve de namen der vervaardigers, van
de meeste tentoongestelde werken ook
den prijs vermeldt.
Het stemt prettig dit werk te zien; er
is veel verdienstelijks onder en men ziét
er uit, dat inderdaad hard' gewerkt wordt
en <fat het gezegde alsof Helder geen
plaats zou zijn, waar aan kunst gedaan
wordt, niet juist ia Want de zestien in
zenders, die hier exposeeren, zijn voor het
meerendeel dilettanten, voor wie dit werk
zuiver 'liefhebberij is. Én dat rij 'hun werk
serieus opvatten, zal ieder opmerken, die
er een kijkje komt nemen. Men vindt er
schilder-, teékent- en boetseerwerk, alsook
sch abloneniwerk.
De tentoonstelling wordt hedenmiddag
te 4 uur geopend. Op de daarvoor rond
gezonden uitnoodigingskaarten is ver
zuimd te vermelden, dat rij gehouden
wordt in het voormalig weeshuis, en aan
gezien bekend is, dat 'het atelier der ver
eeniging in het gebouw der voormalige
Handelsschool aan de Dijkstraat is geves
tigd, mag hierop wel de aandacht worden
gevestigd, daar velen anders allicht naar
of andere beweging, of een gebeurtenis
muf!» mot do VlrirtwTAn henpi-eVen ken
Zoo'n" voorstelling wordt dan ook geheel
als les beschouwd en is opgenomen in
het lesrooster der scholen.
Hier zijn we nog zoover niet. Deze fllm-
vertooning miste de klassikale voorbe
reiding en de verschillende jongens en
meisjes vatten het geheel nog te veel op
als een „uitje". Bovendien hadden de
onderwijzers, hetzij doordat zij niet wisten,
dat er explicatie bij zou zijn, hetzij omdat
zij wellicht dachten, dat „Scala" vol zou
loopen, de kinderen allereerst in de loge
gedirigeerd. Zoo bleven de voorste rangen
leeg, en dientengevolge een kind is nu
eenmaal rumoerig ging er van het
verklarende woord veel verloren.
Dit is nu wel jammer, maar we zullen
maar denken: aldoende leert men. De
explicatie en vertooning van de (films was
bovendien ook wat te snel; de kinderen
konden het niet allemaal zoo gauw ver
werken. Maar men moet deze geheele
fllmvertooning meer als een proefneming
opvatten; in ieder geval hebben de kin
deren er meer aan gehad dan aan de
electrische film van onlangs.
De keuze was gevallen op een film uit
Zuid-Limburg, en dat deze keuze een
alleszins goede was, zou al aanstonds
blijken. Na een allergrappigst teeken-
fllmpje, dat vooraf ging (de Amerikanen
zijn eenig in dit soort trucfilmshet was
een droom van een meneer, die zich door
een ijsbeer achtervolgd waant, en heele-
maal aan de Noordpool terecht komt,
waar hij tenslottevan zjjn ijsbeer be
vrijd wordt om in handen te vallen van
een zeehond, enz. en buitengewoon geestig
geteekend) kwam een vierbedrjjvige film
uit Limburg. 'De beide eerste gedeelten
gaven fraaie kieken uit dit schilderachtige
deel van ons landje. We zien eerst Val
kenburg met het schilderachtige, geheel
in het klimop begraven station; bezich
tigen het dorp en de fraaie omgeving.
Er is een watermolen, een ruine, er zijn
prachtige, thans nog bewoonde, kasteelen
en de magnifieke waterval van St. Gerlach
ontlokte een bewonderend „och!" aan al
die kindermonden. Andere watervallen
passeeren wij, bezichtigen een Limburg-
sche boerderij, zoo geheel verschillend
van die in Noord-Nederland, en we zijn
er getuige van hoe hier uit de groeven
het mergel wordt gehaald én hoe de Lim
burgers zich daarvan woningen bouwen.
Het vormen van den steen, het metselen
der huizen, dit alles toonde de mooie
opnamen zeer duidelijk.
Het tweede gedeelte der film roert ons
op den grooten weg naar de kolenmijnen.
We komen op het hoogste punt van Ne
derland, waar men vóór den oorlog in
vier verschillende landen kon zien: Ne
derland, België. Duitschland en het kleine
Moresnet. Sindsdien is Moresnet bij België
ingelijfd zooals men weet. Even verder
zijn we aan de grens, en de jongens en
meisjes keken zich de oogen uit. Daar
stond de bekende Hollandsche militaire
politie met de witte uitmonstering, en
daarnaast de Belgische grenswacht met
hun vlugge paardjes en de sierlijke petten.
En wij dachten bij onszelf, dat de tegen
woordige jongens en meisjes het toch zoo
goed hebben, dat zij al die djngen zoo
maar kunnen zien. In vroeger jaren be
hoorde een schoolreisje <en dan nog maar
in de onmiddellijke omgeving) tot de zeer
groote uitzonderingen en wat een bioscoop
was wisten we niet eens.
Over Ubachsberg bereiken we een Lirn-
burgschen korenmolen en het mooie
kasteel Hoensbroek, waar thans, in plaats
ridders en jonkvrouwen, kakelende
iBfttonden mededeeling.
Al* Uw in den aanvang onbetee-
kenende verkoudheid i* verergerd
tot bronchitis, talm dan niet langer,
neem de beproefde Akker'* Abdij
siroop die de prikkelende hoest-
aanvallen zal temperen, de slijm
zal oplossen en Uw ontstoken
slijmvliezen volkomen genezen.
AKKER'*
verzacht
AJoa tetnóba»
ƒ1.50 550 gr-jn
lm kok*. 250 gra
ƒ2.75 «s S 1000 «na 4.50
aangewezen werd. en dat de visschers
Zaterdags dikwijls bezoeken. Duizenden
meeuwen vliegen er rond en scheren over
het water, en de kinderen genoten van
dit schouwspel.
In Lerwick wordt kerkdienst gehouden,
en des Maandags vaart de „Hoop" weer
weg. Midden tusschen de visschersvloot
blijft zij kruisensoms gaan er twee sein
vlaggen tegelijk omhoog aan boord van
een of ander schip. Dat is het teeken
voor „De Hoop", dat er hulp verlangd
wordt; dan gaat de sloep omlaag en do
minee en dokter varen het schip tegemoet.
Straks keeren zij terug met een patiënt
in dit geval een welgedanen visscher, wiens
arm gebroken was, en die op het hospi
taalschip wordt gezet. Is het een ernstige
patiënt, dan wordt hij in IJmuiden aan
wal gebracht. Ook hiervan zijn we ge
tuige.
Zoo leefden we mede voor een wijl dit
nuttige leven der bemanning van het
hospitaal-kerkschip „De Hoop", dat we
zonder de bioscoop zeer zeker nimmer
hadden leeren kennen. Tot belooning
kregen de jongens en meisjes nog een.
humoristisch teekenfilmpje cadeau, en tot
op heden is de vraag nog niet opgelost
wie er harder lachten, de kinderen of uw
onderdanige dienaar. Het was een aller-
idiootst grappig verhaal van een hondje
en een poesje, maar het duurde te kort,
dat is het eenige wat er op aan te mer
ken viel.
Zeer zeker zal, na deze proefneming,
de auto hier wel terugkomen. Voor een
proefneming lijkt deze ons alleszins ge
slaagd; men zal natuurlijk de kinderen
een andermaal klassikaal dienen voor te
bereiden.
Ambachtsschool.
voerd door afgevaardigden van de zang
vereenlging „Zingt den Heer", de Luther-
sche Zangvereenigjng „Een vaste burch",
het oud-lid der vereeniging Jengkees, die
een geestig speechje houdt, dat herhaal
delijk de lachspieren in beweging zet Van
de plaats waar wij zaten waren niet alle
sprekers even goed te verstaan; Jongkeee
beschouwt zichzelf als een oud, maar nog
jeugdig lid. Hjj vertelt van den ouden tijd,
toen maar eenvoudige versjes werden ge
zongen, maar de samenwerking niettemin
uiterst prettig was. „We waren klein, maar
toch dapper", zegt spr. Toen reeds schre
ven we in onze banier „Excelsior", thans
is de vereeniging wel in het zenith geko-
die ouverture kunnen ooupeeren; het ge
heel voldeed niet, en was te lang. Ten J
tweede de tempL De heer Asrpa is uit den men. Wat spr. betreft, ofschoon oud van
aard der zaak gewend met een als „kerk"-'
koor opgerichte vereeniging te werken,
en meestal zijn de gezongen liederen ook
meer speciaal als kerkzangen bedoeld.
Maar in een oratorium als dit, hoezeer ook
van godsdienstigen oorsprong en strek
king moet men zich toch losmaken van
het begrip van uitsluitend kerkzang. De
tempo's waren ove£ 't algemeen veel te
langzaam; niet alleen, dat dit op de toe
hoorders vermoedend werkte maar voor
de solisten was het schier, met te doen de
dikwijls lange soli in zoo'n langzaam tem
po te zingen. Aan mevrouw Brumsen, di
wel het leeuwenaandeel van den solozang
had was nu en dan duidelijk te merken,
dat zij moe werd. Ditzelfde langzame tem
po volgde de heer Asma ook bij den pries-
termarsch; dit is wel een atatiKe majes-
tueuse marsoh, maar men dient zmh tooh
voor te stellen, dat de priesters hierbij in
marsch-tempo loopen. Door eeni en ander
nam de uitvoering voile
slag, hetgeen zoo voor hoorders als zan
*Maar ditVdan ook het eenige, wat wij-
te critiseeren hebben. Over den zang zelf
Sets ZZ-, frisch, jachtig en zuiver
was al dadelijk de inzet en ook de ver
schillende stemmen kloiikengo
ver. Bij het slotkoor van hel^?f,f8^nirT'
bizonder mooi daarentegen klonk het Ko
raal aan het eind van hét koor „o H
hoe isngi toeft A*n Uw wraak'
jaren, is zijn hart nog jong en hjj zou nog
beet een solo kunnen zingen. En nu
lachen we wel allemaal en hebben een jo
lige bui, maar laten we niet vergeten, dat
de naam „Hallelujah" beteekent „loof den
Heer" en dat we steeds ter eere van God
zingen.
Nog komen qen afgevaardigd© van
„Winnubst" en van de. „Oranje flannonie-
kapel", terwijl voorts schriftelijke geluk
wenschen waren ingekomen van „Helderis
Gem. Koor", „Morgenrood", „De Lof-
zang", het R.K. kerk- en zangkoor, heit
Dubbelmannenkwartet „Inter Nos", „Hel
deris Mannenkoor", de Meisjeevereeni-
ging „Lydia", „Bid en Werkt", alsmede
van de heeren Theilman en Fuldner.
Een aantal bloemstukken werden over
handigd; zoo van de gemeente Helder,
van „Winnubst", van de Meigjesvereeni-
gingen, en van vele anderen, waarvan wij
de namen niet altijd konden verstaan.
Twee mede-oprichters waren in het kerk
gebouw aanwezig, t. w. de heer Dekkers
en mej. Bruin.
Na deze huldiging van het koor volgde
een huldiging van den directeur. De Voor
zitter, de heer de Leeuw, wees op het zeer
vele, dat de heer Asma voor de vereeni
ging gedaan heeft en bood hem namens
de vereeniging een fraai muziekkastje
aan. Aan mevrouw Asma werd een thee
tafel gegeven. Dat de directeur door deze
geschenken aangenaam verrast was, laat
zich denken.
Hierna werd mot de verdere afwerking
Voor de overige dagen de tentoon
stelling is geopend' tot Woensdag raad
plege anen de advertentie in dit nummer.
Schoolffimvertooning In de Scala
bioscoop.
Sedert kort is hier ter stede opgericht
een afdeeling van het Instituut vobr
Arbeidsontwikkeling. Daar dit Instituut
in het bezit is van een auto, waarmede
de van spoor en tram verwijderde plaatsen
gemakkelijk kunnen worden bereikt, kan
het ook in de verat afgelegen hoeken van
ons vaderland ontwikkeling en kennis
brengen.
Het heeft daarbij gebruik gemaakt van
de bioscoop, die als opvoedend instituut
van zoo onschatbare waarde ia, en daar
men op die afgelegen plaatsen natuurlijk
geen bioscopen bezit, voert de auto een
eigen installatie ifiede. De jonge afdee
ling wilde gaarne ook hier met deze
mooie fiims komen en daar de gemeente
er veel voor voelde, nam deze de kosten
daarvoor op zich. Daar wjj bioscoopthe
aters rijk zjjn, behoefde natuurlijk de
geheele installatie niet te worden opge
steld, maar kon worden volstaan met het
afhuren der Scala-bioscoop. Dat het nog
niet zoo gemakkelijk bleek Helder per
auto te bereiken, zou u de heer Last, die
de vertoonde films zou uitleggen, kunnen
vertellen. Den vorigen avond was hij van
Purmerend vertrokken, maar de zware
auto bleef in de modder steken, en, toen
men deze eindelijk bevrijd had en den
tocht ging vervolgen, bleek de benzine
op. Eerst Vrijdagmorgen te half vier
kwam men in Helder aan.
Te 10 uur 's morgens en te 2 uur 's mid
dags hadden Vrijdag de voorstellingen
plaats voor de leerlingen der hoogste
klassen. Deze flmlvertooning week af van
de eigenlijke schoolbioscoop, omdat voor
deze laatste de schoolklassen eerst wor
den voorbereid. Na de voorbereidende
les wordt dan de bioscoop gebruikt ter
illustratie. Zooals men zal' weten, bezit
de gemeente den Haag zoo'n instituut,
en de heer Van Staveren, die hier als
paedagoog optreedt, kan een film op een
bepaald punt stilzetten, zoodat men een
van
kippen en waggelende ganzen rondloopen.
Dit kasteel dateert uit 1644. We zijn nu
op den grooten weg naar Heerlen, het
centrum der mijnstreek en we gaan straks
de staatsmijnen bezichtigen.
Aan die bezichtiging was het verdere
deel van de film gewijd. Het is een ge
weldig bedrijf, dat der staatsmijnen en de
film laat u de uitgestrektheid der boven-
grondsche' werken dnidelijk zien. Vrien
delijke mijndorpen, waar vele der arbei
ders met hun gezinnen leven, liggen in
de rondte. Daar komt een trein met ar
beiders aan, en nauwelijks staat hij stil,
of we zien al groote groepen over het
perron hollen. In de mijn Emma werken
er op het oogenblik 7000. Zij gaan zich
dan allereerst verkleeden voor hun werk
in de mijn; de werkpakken zijn in een
groote kleedzaal, waar zij nog zijnopge-
trangen aan touwen. Die pakken zijn erg
vies, en ze zouden de andere kleeren ver
ontreinigen, vandaar dat ze bijeengebon
den, omhoog worden eeheschen. Na de
verkleedpartij vangt de afdaling in de
mijn aan.
In het laatste gedeelte der film zien
wij den arbeid in en ook boven de mijn
het zou te ver voeren dat alles te ver
tellen, maar bet is zeer uitvoerig opge
nomen en geeft werkelijk een volledig
beeld van dezen arbeid. Tot een volledige
smidse toe is daar onder den grond,
waar de paarden, die in de mijn verblijf-
houden, worden beslagen. De jongens
vonden 't wel een beetje zielig, dat die
paarden, nooit meer het daglicht zien,
tenzij om naar den slager gebracht te
worden als ze oud zijn. Maar overigens
hebben ze 't er best; warme stal, goed
voer, goede verzorging
Na deze film kwam er eene, die uit
het hart der jeugdige jutters en jutsters
gegrepen was, namelijk een tocht met
het hospitaalkerkschip „de Hoop" op de
Noordzee. „Ha!" riepen ze allemaal, toen
de woeste Noordzeegolven zagen en
ze
toen ze daar die kleine „Hoop" en de
visschersvaartuigen zagen dobberen op
de golven, vonden ze 't wel even ietwat
angstig. Maar weldra kwamen we aan
boord zelf en toen was er veel te zien en
te genieten. We zagen den predikant, den
dokter, den kapitein, in hun verschillende
werkzaamheden aan boord. Prachtig wa
ren de avondopnamen van de^ zee; de
ondergaande zette alles in rozen gloed
en onverdeeld was de bewondering der
jeugdige toeschouwers. Prachtig ook is
de invaart in de baai van Lerwick, dat
eerat duidelijk op de kaart van Engeland
school van
Kinderoperette Alb. Boelens.
Mogen wij nog even herinneren aan
de opvoering, welke de heer Boelens
hier Woensdagmiddag, 2 December, in
Casino geeft met zijn leerlingen, waarbij
tevens op een bezoek van St. Nicolaas
mag worden gerekend Opgevoerd wordt
het mooie kindersprookje „Sneeuwwitje"
in eigen costuums die gedeeltelijk door
den neer Boelens ontworpen zijn. Het
belooft een mooie middag voor de kin-