VOOR DE BEDEK
VOOR DE VROUWEN.
KLEINE DINGEN, WAAROVER WE
NIET NADENKEN.
Cochenille la een klein insect van die
familie der z.g, schildluie. Zij is bekend
door het leveren van een zeer gezochte
roode verfstof, waarmee men 04U de z.g.
Paasch-eieren kleurt.
Om nu een pond van deze Cochenille
te bekomen moet men 70.000 dezer insek-
ten gebruiken.
Volgens de moderne entomologen moe
ten er 20.000 soorten van vlinders bestaan,
waarvan niet meer dan twee derde is ge
determineerd.
De kleur, die op den grootsten afstand
kan worden onderscheiden is rood, van
daar het veelvuldig gebruik er van bij
spoor- en tramsignalen.
Het dragen van zeer kort haar is bij ve
len oorzaak van vroegtijdige kaalheid ten
gevolge van het feit, dat de haarwortels te
zeer aan de kou zijn blootgesteld.
Menigeen denkt, dat de* Oanasische
eilanden hun naam ontleenen aan de ka
narie-vogels. Niets is minder waar. De
naam is afgeleid van o a n i s-hond. Vroe
ger werd er nll op die eilanden een krach
tig soort van bulhonden gefokt
Van Michael Angelo wordt verhaald, dat
hij niet filleen een groot schilder, beeld
houwer en bouwkundige was, maar boven
dien uitmuntte als danser.
De Eskimo geeft dón dokter diens Cla
ris bij de eerste visite. Als de patiënt be
ter wordt mag hij het behouden; in het
tegenovergestelde geval moet hij het te-
tuggeven.
Volgens een Belgisch gelderde bereikt
de man zijn maximum gewicht op veertig
jarigen leeftijd, en begint hij op zijn zes
tigste jaar gewicht te verliezen. De vrouw
krijgt haar grootste zwaarte eerst om
streeks haar vijftigste jaar.
De natuur heeft sommige dieren in
staat gesteld voorwerpen, die zich achter
hen bevinden, even goed te zien, als dat
gene wat voor hen is. De gewone haas er
het konijn bezitten deze eigenschappen ln
hooge mate. Hun oogen zijn sterk vooruit
stekend en geheel aan de zijdien van den
kop geplaatst, Ooak het hart levert hier
van een voorbeeld op.
De architect-archeoloog Adrien Diaoonu
heeft in de ruines van de oud-Romeinsche
legerplaats te Bersovia bij Temesvar de
onomstootelijke" bewijzen gevonden voor
het feit, dat de Romeinen, en wel. de offi
eieren van 't vierde legioen (Floria Felix),
de boekdrukkunst, dat is te zeggen het
gebruik van beweegbare lettertypen, reeds
in. de tweede eeuw onzer jaartelling ken
dien.
BIBLIOPHILIE EN BIBLIOMANIE.
Van goed tot kwaad.
Van kwaad tot erger.
Onder bdbliopthilie verstaat men liefdé
voor boeken, die zich uit in het verzame
len van belangrijke werken en kostbare
en zeldzame exemplaren, die zich onder
scheiden door de schoonheid van het druk
werk, zooals de boekwerken uit de inrich
tingen der Italiaansche drukkersfamilie
Manutius (de z.g. Aldinen) en der Hollend-
sche drukkersfamilie Elsevier, of die uit
munten door fraaiheid van' band of zeld
Zaamheid van uitgave.
Gelijk elke verzamelzucht, kan ook deze
ontaarden tot een ware verzamelwoede en
wordt dan bibliomanie genoemd, waarbij
het vaak uitsluitend te doen is om het be
zitten van zeldzame en kostbare boeken
en er zijn voorbeelden van, dat deze harts-
tocht lang niet van onsohuldlgen aard is,
maar tot hoogst bedenkelijke exoessen kan
leiden.
Deze zucht en begeerte om merkwaar
dige boekenexemplaren meester te wordlen
kan o zoo licht voeren) tot boekendieverij.
Het begint vaak heel onschuldig met het
op langen termijn en zoo allengs onge
merkt voor immer leenen van boeken van
Sartkulieren of bibliotheken en het Is ver-
azingwekkend hoeveel vrijmoedigheid,
maar vooral ook welk een handigheid som
migen hierin krijgen.
Van ©en Duitsche geleerde is bekend,
dat hij zich op dit gebied zulk een roem-
ruchtigien naam had verworven, dat geen
bibliotheek meer iets aan zijn handen toe
vertrouwde.
Bepaald tot een misdrijf werd deze lief
hebberij bij graaf Libri Carucei della Se-
moja. Deze Italiaansche graaf, die in Pa
rijs een tweede vaderland gevonden had1,
speelde het klaar in den loop van enkele
jaren vele duizenden zeldzame boeken bij
elkaar te stelen, wat hem zoo gemakkelijk
viel, omdat hij bekleed was met de inspec
tie der openbare bibliotheken.
Door oefening had hij ook een merk
waardige bedrevenheid gekregen in het
vervalschen of verwijderen der eigendom
stempels.
In dit edele bedrijf werd hfi waardig op
zij gestreefd door de Abbe Ohavin d© Ma-
lan, die dit vak ook terdege verstond en
de Bibliotheque St. Genève, de Biblioteque
Nationale te Parijs en andere groot© bi
bliotheken tot het veld van zijn werkzaam
heden uitverkoor.
In tegenstelling met den graaf, die, toen
men argwaan tegen hem begon te krijgen),
er toch nog in slaagde met een groot deel
van zijn gestolen waar Londen te bereiken
•n hst d»i>r tegen grof geld van de hand
te doen, kwami de fraude van den geest-
vollen abt pas na diens dood1 aan het licht
Voor de diverse koopers van Chavin's
kostbare nalatenschap was het een bittere
ontgoocheling spoedig na dien verrast te
worden door de aanspraken, die verschil
lende openbare bibliotheken op hun nieu
we aanwinsten maakten en daar niet al
len er even gereedelijk voor te vinden wa
ren hun duur gekocht bezit weer prijs te
geven, werd het gevolg een lange reeks
van processen.
Een andere geestelijke, die door biblio
manie tot misdaden werd verleid was de
predikant Tinius van' Poserna in Thürin-
gen, die er niet voor terugdeinsde alleen
reizende personen te vermoorden en uit
te plunderen om aan geld te komen voor
het koopen van boeken.
Hij was een geleerd man, die gezien was
onder zijn collega's en geacht en gewaar
deerd werd in breedien kring.
Zij misdaden ztjn hem nooit bewezen
kunnen worden, zelf heeft hij nimmer be
kend, maar er bestonden zulke ernstige
vermoedens tegen hem en er waren zoo
veel aanwijzingen en getuigenissen die to
gen hem pleitten, dat hij tenslotte door de
rechtbank veroordeeld is en na zijn straf
te hebben uitgezeten, als bedelaar door
het land moest zwerven.»
Men heeft hier aan een pathologisch ge
val gedacht, daar het wel voorgekomen is,
dat niet groote geleerdheid, maar het ver
gaderen van geleerdheid in den vorm van
het verzamelen van boeken tot waanzin
gebracht heeft
Omstreeks het midden der vorige eeuw
moet er in Bologna iemand geweest zijn
die een bijna complete serie Aldinen be
zat, de hierboven reeds gememoreerde
Italiaansche boekwerken, waarvan het
oudste gedateerd is van 1498 en die aldus
heeten naar den drukker Aldus Manu
tius.
Den man ontbrak één der exemplaren,
dat hierom vooral merkwaardig was, om
dat er een zetfout voorkwam in den titeL
Na veel nasporingen wist hij tenslotte
beslag hierop te leggen.
Hij kreeg het nog heel voordeelig, om
dat de verkooper niet op die hoogte was van
de groote waarde van het boek, tengevolge
van de zetfout in den titeL
Ongelukkig had hij nog enkele andere
dingen te doen, zoodat hij het boek niet
dadelijk mee kon nemen, doch afgespro
ken werd, dat het hem thuisgebracht zou
worden.
Thuisgekomen vond hij dan ook inder
daad reeds het boek, doch zonder titelblad,
waardoor het zijn groote waarde had ver
loren.
IJlings spoedde zich de man naar den
boekverkooper, om hem rekenschap te
vragen van het verdwijnen van den titeL
Deze wist eerst hiervan geen verkla
ring te geven, doch bij navraag bleek, dat
de loopjongen, die het boek vliug had wil
len inpakken, in haast een flesch inkt oyer
den titel had gegooid en toen, om zich uit
de klem te redden, fluks dit blad' had uit
gescheurd, daar hij dacht dat dit bij zoo'n
oud boek tooh niet veel zou hinderen.
De man, die eerst ln de wolken was ge
weest dat hij eindelijk zijn doei had be
reikt, en beslag had kunnen leggen op één
der meest zeldzame Aldinen, was door de
ze teleurstelling zoo gansch verslagen, dat
hij zich onmiddellijk een kogel door het
hoofd' joeg.
B.
WAT MEN EET EN
NIET EET.
„Nood leert bidden", luidt een. oud
spreekwoord, dat met minstens evenveel
recht zou kunnen worden gevariëerd ln:
„Nood leert eten!" W.ant om dingen te
gaan eten, waaraan wij niet gewend zijn
of die niet overeenkomen met onzen
smaak, is, over het algemeen gesproken,
geen gemakkelijke zaak. In vroeger jaren,
toen nog geen verfijnde beschaving on
zen smaak leidde, wendde die mensch in
dagen van nood eerder aan kostjes, die hij
te voren als ongenietbaar bad beschouwd.
Voor de Parijzenaars waren ln de oorlogs
dagen van 1S70—'71 ratten en honden een
delicatesse!
Ook de spijskaart is aan mode onder
hevig. Waarschijnlijk hebben zij, die hun
medemensch voor den eersten keer in
oesters, kreeften, zeekrabben, slakken of
kikvorschen zagen smullen, vol ontzetting
staan kijken. Zoogoed als wij, stom van
verbazing, ln circus of variété staren naar
den man, die zijn broodje verdient met pe
troleum en benzine te drinken, welke sma
kelijk© vloeistoffen hij dan in zijn mond
aansteekt. En hoe staan wij tegenover een
fakir, die levende slangen eet en daarbij
heel genoeglijk een wijnglas opknabbelt?
Toch worden diezelfde slakken en kik
kers door de grootste lekkerbekken els
extra-fijn gerecht beschouwd. Zooals een
maal de aardappel werd verguisd en als
ongenietbaar gescholden, om later een we
reld-spijs te worden, zoo zal nog menig
voedingmiddel, nu weinig bekend en nog
minder geacht, een plaats, misschien zelfs
©en eereplaats innemen op onze tafel, zoo
als het die nu reeds inneemt op den disoh
van andere volken.
Ontdekkingsreizigers, die noodgedwon
gen1 hun antipathie op zij moesten zetten,
zijn herhaaldelijk tot de conclusie geko
men, dat het begrip „smakelijk" even
betrekkelijk is als „ongenietbaar". Spij
zen, die zij, noodgedrongen, met zekeren
tegenzin hadden leeren eten, bleven ook
tater, als van eenigen dwang geen sprake
meer was, toch op hun menu.
Wie de spijskaart der verschillende vol
ken bestudeert, zal tot de ontdekking ko
men, dat bij de voorgerechten insecten een
groote rol spelen. De sprinkhaan komt het
meest in aanmerking om als hors d'oeuvre
te fungeeren. Reeds in den Bijbel lezen
wij, dat de prediker in de woestijn van
sprinkhanen en honig leefde. Ook in het
huidige Egypte en Algiers wordt de
sprinkhaan veel gegeten en niet alleen
door de ,4nboorlingen". Men overgiet ze
met rhum, wentelt ze dan in meel en bakt
ze in versche oüijfolie, zoodat ze een knap
pend- korstje krijgen. Deze „griquet a la
Benoiton" geldt, ook voor de meest ver
wende tong, als délicatesse.
In China worden de schadelijke rupsen
van de rijstplant gezocht en gegeten; in
Brazilië en Oolumbia de larven van den
niet minder schadelijken palmenboorder.
De Chineezen oonsumeeren echter ook
zeer nuttige insecten. Uit de pop van den
zijdevlinder weten zij een smakelijk ge
recht te bereiden, door de ronde dingetjes
met eidooier te vermengen en in vet te
bakken. Als pikant gerecht dient in Mexi
co een kleine rood© mier, die in plaats van
paprika wordt gegeten.
Een eigenaardig soort van brood eet
men aan het Nyasse-meer. Daar zwermen
myriaden muggen rond, die bij groote
massa's gevangen en tot dikke hrooden
verwerkt worden.
Schildpadsoep geldt als een fijn gerecht,
maar kenners beweren, dat krokodillen-
soep veel lekkerder is, vooral als ze is ge
trokken van de pooten van een jongen
alligator.
De beschaafde tafel is rijk aan visch-
gexpehten, de Chinees kent echter ook
haaiensrtaart met mayonnaise.
En de vleesch soorten? Wat weten wij
van een Nijlpaardenbiefstuk, èen kamee-
.len-roDade, een goedgebraden leeuwen
rug? Misschien een beetje taaier, een
.beetje minder sappig dan onze ossenhaas,
maar voor wie er van houdt, zeker even
smakelijk. Een apenboutje, mits goed toe
bereid, moet heel' lekker zijn en een ras
echte Kannibaal is nog altijd dol op een
stukje menschenvleesch.
BABBELUURTJE OVER MODE.
Pagekopjes"
Zeer veel meeningen zijn er over! Zeer
veel gesproken wordt er over.I Zeer
erg „afgebroken" worden de „pagekop-
jes", de bdbbed-hair-lady's.
haar geschikt. Maar voor hèn die wèl den
schijn van 't pagekopje willen hebben,
maar er toch niet gaarne hun haardosch
aan offeren, bedacht zij een kapsel, wat
geheel den korten vorm heeft, maar waar-
Belangrijke vooraanstaande vrouwen
hebben er zich mee bemoeid,'kalmte en
orde in groote instituten zijn een poos ver
stoord geweest, ernstige zakenmenschen
hebben voorwaarden gesteld huiselijk ge
luk is een tijd verwoest geweest, verlo
vingen verbroken.Zou ooit de vrouw,
die zich het eerst heeft laten kortwieken,
zich hebben kunnen voorstellen, dat zij
zóóveel aanhangsters en aanvallers zou
krijgen?
Maar, veel of weinig aangevallen, het
aantal van de bobbed-hair-dames neemt
met den dag toe.
Gisteren zag je je vriendin, zuster, of
dochter nog met een flink opgemaakt kap
sel, vandaag ontmoet je ze met een hoofd
a la gaipon. En men begrijpt, het gevolg
blijft niet uit.alle haren mogen nu
kort zijn, Vrouw Mode duit niet dat daar
om alle hoofden er gelijk uit zullen zien.
Daarom dan ook heeft zij nu verschillen
de haardrachten voorgeschreven, voor'kort
bij achter in den nek het langer haar tot
een stijve krakeling plat tegen het hoofd
gespeld is. Een sierlijke breede korte kam
wordt dan achter deze krakeling vastge-
stoken en geeft zoodoende een keurig ge
heel. (Zie fig. 2.) Maar ook voor haar, die
genoeg heeft van 't polka-haar, bedacht
zij weer een gesohikten overgangs-vorm,
nJ. door de nu weer langer groeiende ach
terharen in stijve krullen te draaien en
met een sierlijke kam te doen vaststeken
(zie fig. 4).
De overige kopjes geven u de gelegen
heid uit te kiezen wat u eventueel het best
zal staan.
Voor hen die eenig nut zouden willen
hebben van het Modepraatje d.d. 12 Dec.
j.L raad ik aan, de zinnen maar eens goed
na te snuffelen. Alles wat er m o e t staan,
staat er weL maar de zinnen zijn bij het
zetten een weinig door elkaar geraakt.
C. B.
De korte haren.
Weinig vrouwen zuilen, als zij' besluiten
oon „bobbed" of „shingled" haar te gaan
dragen, begrijpen, dat door haar besluit
hoe langer hoe meer Chineesohe vrouwen
en kinderen werkloos worden.
Want een der gevolgen van deze korte
haardracht is, dat voor het toilet geen
haarnetten meer noodig zijn. Wat dat voor
de haarnetten-industrie zeggen wil daar
van lezen wij iets in de North-China-He-
rald".
Deze industrie wordt grootendeels in
China beoefend. Voor dat deze mode In
zwang kwam was zij een der belangrijk
ste export-industrieën van China.
De geheele wereld werd van uit China
van haarnetten voorzien en vooral de be
stellingen in Amerika waren enorm groot.
In 19211 werd volgens de opgave van het
douanekantoor te Tsjefoe voor de provin
cie Sjantoeng aleen voor een millioen dol-
lor verdiend. De korte haren-mode en ook
die van de „permanter golf" maken thans
dat het grootste gedeelte van de vrouwen
géén haarnet meer draagt of veel minder
draagt De gevolgen blijven in China dan
ook niet uit; meer dan drie vierde der ar
beidsters van de haarnettenfabrieken zijn
zonder werk en moeten ondersteund wor
den. Velen van haar zijn op zoek naar ar
beid in een anderen taak van industrie;
een gedeelte heef techter de hoop nog niet
verloren, dat de vrouwen van inzicht zul
len veranderen en zullen gaan inzien, dat
lang haar tooh een grootere charme heeft.
En dan zou ook voor de Ohlneesche haar-
netmaaksters weer een gouden tijd aan
breken.
Waar vrouwen opnieuw kunnen kiezen.
In een der districten v*.n Goe*s1arat, in
het presidentschap Bombay, bestaat vol
gens den oorrespondent van de „Morning
Post" te Bombay het gebruik, dat vrou
wen, die onvoldaan zijn over haar echtge-
nooten en gelegenheid hebben een beter
huwelijk te doen, zich van hun eersten
man kunnen ontdoen tegen betaling van
een schadeloosstelling. Een groot aantal
getrouwde vrouwen Kblijken gebreken in
hun mannen te ontdekken, die zij vóór het
huwelijk niet vermoedden en het aantal,
dat van dit haar verleende voorrecht ge
bruik maakt, is verrassend groot. Maar de
mannen in Goetajarat hebben ontdekt, dat
men niet altijd op het woord van een
vrouw staat kan maken en in zeer veel ge
vallen wordt de belofte van schadeloos-
stelliijg niet nagekomen.
Dit heeft tot beroering aanleiding gege
ven. De verstoeten echtgenooten hebben
rechtens geen verhaal, en daarom probee
ren zij hun beloofde compensatie te ver
krijgen door middel eener vendetta tegen
degenen, die hen in de genegenheid hun
ner vrouwen hebben verdrongen. Volgens
berichten uit Ahmedabad is er een groote
toeneming der criminaliteit in dat district.
Er heerscht een epidemie van doorsnijden
der telegraaflijnen en aan de einden der
doorgesneden draden worden dreigbrie
ven gebonden. Blijkbaar wil men een pa
niek verwekken in de omgeving en de
autoriteiten nopen ©en onderzoek in te
stellen naar de grieven der versmade echt
genooten.
Mevrouw M.: Ik wou maar heel kleine
portretjes gemaakt hebben.
Photograaf: Dan zult u uw mond even
dicht moeten doen.
Oude boer: (een dorschvlegel gevend
aan een los werkman) Heb je wel eens ge-
dorscht?
t-os werkman: Ik ben vader van zeven
tien kinderen.
Professor: ('s nachts laat thuiskomend
en gerucht hoorend) Ig daar iemand?
Inbreker: (onder het bed) Neen.
Professor: Vreemd! Ik meende tooh ze
ker iemand onder het bed te hooren.
Een boer komt in het postkantoor aan
't loket „Poste restante" en vraagt den be
ambte, of er ook een brief voor hem is.
Beambte: Hoe is uw naam?
Boer: Dat is ook een vraagt Die staat
er tooh boven opl
Kareltje, oud1 vijf jaar, zit aandachtig te
kijken naar een bruiloftspartij, die voor
bij rijdt.
Hè, moe, zegt i© dan eensklaps ver
wijtend waarom bent u nu getrouwd
voor dat ik er was. Be had zoo mooi
mes bruiloft kunnen rijden.
zige pakjes
spoedig kon
de lange paardebloem.
(Waaruit je kunt loeren, hoe je bloemen
©en weldaad kunt bewijzen.)
De lange paardebloem voelde zich be
paald ongelukkig, daar alle andere bloe
men uit de wei haar spottend „de Lange"
noemden. Zij kon het toch niet helpen,
dat ze zoo hard gegroeid was. Ze woonde
tusschen hooge grassen en had steeds
haar kopje flink omhoog moeten steken,
wilde ze ook van het heerlijke zonlicht
genieten. En zoo was ae vanzelf zoo erg
lang geworden.
Haar buurtjes, de grassen, zeiden haar,
dat ze niets om dat geplaag moest geven.
„Wacht je tijd' maar af," fluisterden ze,
heen en weer wiegende in den wind: „De
een of andere dag zal je dankbaar wezen,
dat je zoo lang bent"
De paardebloem dacht er over wat deze
waardien zouden beteeken/en. Ze daoht en
dacht, maar kon geen oplossing voor het
raadsel vinden en als ze er die grassen
naar vroeg, dan schudden die lachend
hun pluimige 'hoofdjes en ritselden zacht
jes: „Wacht maar af."
Erg lang behoefde de paardebloem niet
nieuwsgierig te zijn. Want eenige dagen
later trouwde de Elfenkoningin. De ge
heele huwelijksstoet trok over de weids
en de lange paardebloem kon alles prach
tig zien, terwijl haar kleine familieleden
zich tevergeefs rekten en1 hun wortels
haast uit den grond trokken, zander dat
hun moeite beloond werd.
Maar de paardebloem zou nog meer
reden krijgen, om dankbaar te rijn voor
haar lengte.
Tegen het eind van den zomer, toen de
herfstwind zich al door wat friasche vla
gen liet aankondigen, trok de paarde
bloem haar kindertjes lekker warme, don*
aan. Nu zou de herfstwind wed
kamen, om ze mee te nemen.
„Ga niet te ver mee met mijnheer
Herfstwind, kinderen," waarschuwde de
paardebloem. Ikzelf ben verleden jaar ook
meegenomen en nooit heb ik mfln moe
der weer gezien." De paardebloem dacht
er niet aan dat haar kleintjes niet veel
zouden kunnen beginnen als mijnheer
herfstwind een beetje wilde buien had.
Gelukkig gebeurde er iets andera, vóór
de herfstwind' zelf gekomen was.
Op zekeren dag wandelde een Jongen
in de wel. „Hè, wat een mooie paard©-
bloemkaarajes!" riep hij uit, toen hij de
kindertjes zag van „de Lange". hij
knielde neer bij de lange grassen en blies
en bldes, tot alle kaarsjes uit waren. De
pa ardebloemkindertjes hieven zich op uit
hun moeders armen en daalden langzaam,
langzaam tot z© den grond bereikten,
dicht Mj moeders voet. De lange paarde
bloem boog haar kopje en was heel blij,
toen ze zag, dat geen enkel van haar kin
dertjes ver weg was geblazen „Nu kan
ik nntfn lievelingen zelf zien groeien, als
de mooie lente komt," riep ze verheugd
uit
„Ja," lispelde de wiegende grassen.
„Het komit alleen door je lengt©, dat de
jongen je zag. Mopper nu nooit weer,
want als je kindertjes door mijnheer
herfstwind meegenomen waren dan had
had je ze vast niet weergezien!"
„Ja, ja," riep de paardebloem: Jullie
hebt groot gelijk. Ik zal mijn kindertjes
vertellen, dat ze ook groot moeten wor
den, zoodat ook hun donzen baibies weer
geeien worden door lieve kinderen."
Als jullie nu eens een paardebloem-
kaarsje zien, och doe de paardebloem don
een plezier en blaas haar kaarsjes uit, zon
der de bloem af te plukken. Want ook
bloemenmoeders houden hun kinderen
graag dicht by zich, neta Is jullie eigen
moeders.
raadsels.
Oplossingen der vorige raadsels.
L Zoo gewonnen zoo geronnen.
IL Olifant
lustig
Islam
fuut
a 1 t
n u
t
Goede oplossingen van belde raadsels
ontvangen van:
A. v. (L B.; O. en P. B.; K. en M. b.;
C. B.; T. B.; A. de B.; C. B.; g. B.; g. B.;
J. en W. B.; 8. O.; A. en H. D.; G. en A.
D.; A. E.; M. F.; A. G.; D. G.; P. S. E. G.;
C. de H.; J. H.; O. en B. K; P. K; T. W.
K; G. K.; C. v. d. L.; O. en M. M.; m. m.;
F. G. v. P.; J. J. p.; a. R; m. G. R; G.
T.; C. en R T.; R en H. V.; W. W.; G. W.
Nieuwe raadsels.
L Ben ik nog onvermlnkt,
Dan sier ik menig dier;
Als ik mijn hoofdletter mla
Dan sier ik den dEsöh
Wat is dat?
Ingez. door Oor en Mies Maas.
II Het geheel is een spreekwoord van
8 woorden of 88 letters.
18,11, 29, 22, 28 is een oproerling.
9. 7, 8,18 is iets waar men
dagelyiks op kijkt.
81, 26, 27, 24 is een soort verblijf.
Aan een' 1, 14, 6,12, 80,18, 7 groeit een
fijne vrucht
20, 4, 19, 18, 8,16 la een plaats in Fries
land.
25, 32, 28 is een getal.
10, 2, 16 is een Jongensnaam.
6, 17, 81 is een lichaamsdeel.
Tngwi. door Awnte Ramjjn.
Corry Brons.