VOOR DE BEDEK VOOR DE VROUWEN. KLEINE DINGEN, WAAROVER WE NIET NADENKEN. Cochenille la een klein insect van die familie der z.g, schildluie. Zij is bekend door het leveren van een zeer gezochte roode verfstof, waarmee men 04U de z.g. Paasch-eieren kleurt. Om nu een pond van deze Cochenille te bekomen moet men 70.000 dezer insek- ten gebruiken. Volgens de moderne entomologen moe ten er 20.000 soorten van vlinders bestaan, waarvan niet meer dan twee derde is ge determineerd. De kleur, die op den grootsten afstand kan worden onderscheiden is rood, van daar het veelvuldig gebruik er van bij spoor- en tramsignalen. Het dragen van zeer kort haar is bij ve len oorzaak van vroegtijdige kaalheid ten gevolge van het feit, dat de haarwortels te zeer aan de kou zijn blootgesteld. Menigeen denkt, dat de* Oanasische eilanden hun naam ontleenen aan de ka narie-vogels. Niets is minder waar. De naam is afgeleid van o a n i s-hond. Vroe ger werd er nll op die eilanden een krach tig soort van bulhonden gefokt Van Michael Angelo wordt verhaald, dat hij niet filleen een groot schilder, beeld houwer en bouwkundige was, maar boven dien uitmuntte als danser. De Eskimo geeft dón dokter diens Cla ris bij de eerste visite. Als de patiënt be ter wordt mag hij het behouden; in het tegenovergestelde geval moet hij het te- tuggeven. Volgens een Belgisch gelderde bereikt de man zijn maximum gewicht op veertig jarigen leeftijd, en begint hij op zijn zes tigste jaar gewicht te verliezen. De vrouw krijgt haar grootste zwaarte eerst om streeks haar vijftigste jaar. De natuur heeft sommige dieren in staat gesteld voorwerpen, die zich achter hen bevinden, even goed te zien, als dat gene wat voor hen is. De gewone haas er het konijn bezitten deze eigenschappen ln hooge mate. Hun oogen zijn sterk vooruit stekend en geheel aan de zijdien van den kop geplaatst, Ooak het hart levert hier van een voorbeeld op. De architect-archeoloog Adrien Diaoonu heeft in de ruines van de oud-Romeinsche legerplaats te Bersovia bij Temesvar de onomstootelijke" bewijzen gevonden voor het feit, dat de Romeinen, en wel. de offi eieren van 't vierde legioen (Floria Felix), de boekdrukkunst, dat is te zeggen het gebruik van beweegbare lettertypen, reeds in. de tweede eeuw onzer jaartelling ken dien. BIBLIOPHILIE EN BIBLIOMANIE. Van goed tot kwaad. Van kwaad tot erger. Onder bdbliopthilie verstaat men liefdé voor boeken, die zich uit in het verzame len van belangrijke werken en kostbare en zeldzame exemplaren, die zich onder scheiden door de schoonheid van het druk werk, zooals de boekwerken uit de inrich tingen der Italiaansche drukkersfamilie Manutius (de z.g. Aldinen) en der Hollend- sche drukkersfamilie Elsevier, of die uit munten door fraaiheid van' band of zeld Zaamheid van uitgave. Gelijk elke verzamelzucht, kan ook deze ontaarden tot een ware verzamelwoede en wordt dan bibliomanie genoemd, waarbij het vaak uitsluitend te doen is om het be zitten van zeldzame en kostbare boeken en er zijn voorbeelden van, dat deze harts- tocht lang niet van onsohuldlgen aard is, maar tot hoogst bedenkelijke exoessen kan leiden. Deze zucht en begeerte om merkwaar dige boekenexemplaren meester te wordlen kan o zoo licht voeren) tot boekendieverij. Het begint vaak heel onschuldig met het op langen termijn en zoo allengs onge merkt voor immer leenen van boeken van Sartkulieren of bibliotheken en het Is ver- azingwekkend hoeveel vrijmoedigheid, maar vooral ook welk een handigheid som migen hierin krijgen. Van ©en Duitsche geleerde is bekend, dat hij zich op dit gebied zulk een roem- ruchtigien naam had verworven, dat geen bibliotheek meer iets aan zijn handen toe vertrouwde. Bepaald tot een misdrijf werd deze lief hebberij bij graaf Libri Carucei della Se- moja. Deze Italiaansche graaf, die in Pa rijs een tweede vaderland gevonden had1, speelde het klaar in den loop van enkele jaren vele duizenden zeldzame boeken bij elkaar te stelen, wat hem zoo gemakkelijk viel, omdat hij bekleed was met de inspec tie der openbare bibliotheken. Door oefening had hij ook een merk waardige bedrevenheid gekregen in het vervalschen of verwijderen der eigendom stempels. In dit edele bedrijf werd hfi waardig op zij gestreefd door de Abbe Ohavin d© Ma- lan, die dit vak ook terdege verstond en de Bibliotheque St. Genève, de Biblioteque Nationale te Parijs en andere groot© bi bliotheken tot het veld van zijn werkzaam heden uitverkoor. In tegenstelling met den graaf, die, toen men argwaan tegen hem begon te krijgen), er toch nog in slaagde met een groot deel van zijn gestolen waar Londen te bereiken •n hst d»i>r tegen grof geld van de hand te doen, kwami de fraude van den geest- vollen abt pas na diens dood1 aan het licht Voor de diverse koopers van Chavin's kostbare nalatenschap was het een bittere ontgoocheling spoedig na dien verrast te worden door de aanspraken, die verschil lende openbare bibliotheken op hun nieu we aanwinsten maakten en daar niet al len er even gereedelijk voor te vinden wa ren hun duur gekocht bezit weer prijs te geven, werd het gevolg een lange reeks van processen. Een andere geestelijke, die door biblio manie tot misdaden werd verleid was de predikant Tinius van' Poserna in Thürin- gen, die er niet voor terugdeinsde alleen reizende personen te vermoorden en uit te plunderen om aan geld te komen voor het koopen van boeken. Hij was een geleerd man, die gezien was onder zijn collega's en geacht en gewaar deerd werd in breedien kring. Zij misdaden ztjn hem nooit bewezen kunnen worden, zelf heeft hij nimmer be kend, maar er bestonden zulke ernstige vermoedens tegen hem en er waren zoo veel aanwijzingen en getuigenissen die to gen hem pleitten, dat hij tenslotte door de rechtbank veroordeeld is en na zijn straf te hebben uitgezeten, als bedelaar door het land moest zwerven.» Men heeft hier aan een pathologisch ge val gedacht, daar het wel voorgekomen is, dat niet groote geleerdheid, maar het ver gaderen van geleerdheid in den vorm van het verzamelen van boeken tot waanzin gebracht heeft Omstreeks het midden der vorige eeuw moet er in Bologna iemand geweest zijn die een bijna complete serie Aldinen be zat, de hierboven reeds gememoreerde Italiaansche boekwerken, waarvan het oudste gedateerd is van 1498 en die aldus heeten naar den drukker Aldus Manu tius. Den man ontbrak één der exemplaren, dat hierom vooral merkwaardig was, om dat er een zetfout voorkwam in den titeL Na veel nasporingen wist hij tenslotte beslag hierop te leggen. Hij kreeg het nog heel voordeelig, om dat de verkooper niet op die hoogte was van de groote waarde van het boek, tengevolge van de zetfout in den titeL Ongelukkig had hij nog enkele andere dingen te doen, zoodat hij het boek niet dadelijk mee kon nemen, doch afgespro ken werd, dat het hem thuisgebracht zou worden. Thuisgekomen vond hij dan ook inder daad reeds het boek, doch zonder titelblad, waardoor het zijn groote waarde had ver loren. IJlings spoedde zich de man naar den boekverkooper, om hem rekenschap te vragen van het verdwijnen van den titeL Deze wist eerst hiervan geen verkla ring te geven, doch bij navraag bleek, dat de loopjongen, die het boek vliug had wil len inpakken, in haast een flesch inkt oyer den titel had gegooid en toen, om zich uit de klem te redden, fluks dit blad' had uit gescheurd, daar hij dacht dat dit bij zoo'n oud boek tooh niet veel zou hinderen. De man, die eerst ln de wolken was ge weest dat hij eindelijk zijn doei had be reikt, en beslag had kunnen leggen op één der meest zeldzame Aldinen, was door de ze teleurstelling zoo gansch verslagen, dat hij zich onmiddellijk een kogel door het hoofd' joeg. B. WAT MEN EET EN NIET EET. „Nood leert bidden", luidt een. oud spreekwoord, dat met minstens evenveel recht zou kunnen worden gevariëerd ln: „Nood leert eten!" W.ant om dingen te gaan eten, waaraan wij niet gewend zijn of die niet overeenkomen met onzen smaak, is, over het algemeen gesproken, geen gemakkelijke zaak. In vroeger jaren, toen nog geen verfijnde beschaving on zen smaak leidde, wendde die mensch in dagen van nood eerder aan kostjes, die hij te voren als ongenietbaar bad beschouwd. Voor de Parijzenaars waren ln de oorlogs dagen van 1S70—'71 ratten en honden een delicatesse! Ook de spijskaart is aan mode onder hevig. Waarschijnlijk hebben zij, die hun medemensch voor den eersten keer in oesters, kreeften, zeekrabben, slakken of kikvorschen zagen smullen, vol ontzetting staan kijken. Zoogoed als wij, stom van verbazing, ln circus of variété staren naar den man, die zijn broodje verdient met pe troleum en benzine te drinken, welke sma kelijk© vloeistoffen hij dan in zijn mond aansteekt. En hoe staan wij tegenover een fakir, die levende slangen eet en daarbij heel genoeglijk een wijnglas opknabbelt? Toch worden diezelfde slakken en kik kers door de grootste lekkerbekken els extra-fijn gerecht beschouwd. Zooals een maal de aardappel werd verguisd en als ongenietbaar gescholden, om later een we reld-spijs te worden, zoo zal nog menig voedingmiddel, nu weinig bekend en nog minder geacht, een plaats, misschien zelfs ©en eereplaats innemen op onze tafel, zoo als het die nu reeds inneemt op den disoh van andere volken. Ontdekkingsreizigers, die noodgedwon gen1 hun antipathie op zij moesten zetten, zijn herhaaldelijk tot de conclusie geko men, dat het begrip „smakelijk" even betrekkelijk is als „ongenietbaar". Spij zen, die zij, noodgedrongen, met zekeren tegenzin hadden leeren eten, bleven ook tater, als van eenigen dwang geen sprake meer was, toch op hun menu. Wie de spijskaart der verschillende vol ken bestudeert, zal tot de ontdekking ko men, dat bij de voorgerechten insecten een groote rol spelen. De sprinkhaan komt het meest in aanmerking om als hors d'oeuvre te fungeeren. Reeds in den Bijbel lezen wij, dat de prediker in de woestijn van sprinkhanen en honig leefde. Ook in het huidige Egypte en Algiers wordt de sprinkhaan veel gegeten en niet alleen door de ,4nboorlingen". Men overgiet ze met rhum, wentelt ze dan in meel en bakt ze in versche oüijfolie, zoodat ze een knap pend- korstje krijgen. Deze „griquet a la Benoiton" geldt, ook voor de meest ver wende tong, als délicatesse. In China worden de schadelijke rupsen van de rijstplant gezocht en gegeten; in Brazilië en Oolumbia de larven van den niet minder schadelijken palmenboorder. De Chineezen oonsumeeren echter ook zeer nuttige insecten. Uit de pop van den zijdevlinder weten zij een smakelijk ge recht te bereiden, door de ronde dingetjes met eidooier te vermengen en in vet te bakken. Als pikant gerecht dient in Mexi co een kleine rood© mier, die in plaats van paprika wordt gegeten. Een eigenaardig soort van brood eet men aan het Nyasse-meer. Daar zwermen myriaden muggen rond, die bij groote massa's gevangen en tot dikke hrooden verwerkt worden. Schildpadsoep geldt als een fijn gerecht, maar kenners beweren, dat krokodillen- soep veel lekkerder is, vooral als ze is ge trokken van de pooten van een jongen alligator. De beschaafde tafel is rijk aan visch- gexpehten, de Chinees kent echter ook haaiensrtaart met mayonnaise. En de vleesch soorten? Wat weten wij van een Nijlpaardenbiefstuk, èen kamee- .len-roDade, een goedgebraden leeuwen rug? Misschien een beetje taaier, een .beetje minder sappig dan onze ossenhaas, maar voor wie er van houdt, zeker even smakelijk. Een apenboutje, mits goed toe bereid, moet heel' lekker zijn en een ras echte Kannibaal is nog altijd dol op een stukje menschenvleesch. BABBELUURTJE OVER MODE. Pagekopjes" Zeer veel meeningen zijn er over! Zeer veel gesproken wordt er over.I Zeer erg „afgebroken" worden de „pagekop- jes", de bdbbed-hair-lady's. haar geschikt. Maar voor hèn die wèl den schijn van 't pagekopje willen hebben, maar er toch niet gaarne hun haardosch aan offeren, bedacht zij een kapsel, wat geheel den korten vorm heeft, maar waar- Belangrijke vooraanstaande vrouwen hebben er zich mee bemoeid,'kalmte en orde in groote instituten zijn een poos ver stoord geweest, ernstige zakenmenschen hebben voorwaarden gesteld huiselijk ge luk is een tijd verwoest geweest, verlo vingen verbroken.Zou ooit de vrouw, die zich het eerst heeft laten kortwieken, zich hebben kunnen voorstellen, dat zij zóóveel aanhangsters en aanvallers zou krijgen? Maar, veel of weinig aangevallen, het aantal van de bobbed-hair-dames neemt met den dag toe. Gisteren zag je je vriendin, zuster, of dochter nog met een flink opgemaakt kap sel, vandaag ontmoet je ze met een hoofd a la gaipon. En men begrijpt, het gevolg blijft niet uit.alle haren mogen nu kort zijn, Vrouw Mode duit niet dat daar om alle hoofden er gelijk uit zullen zien. Daarom dan ook heeft zij nu verschillen de haardrachten voorgeschreven, voor'kort bij achter in den nek het langer haar tot een stijve krakeling plat tegen het hoofd gespeld is. Een sierlijke breede korte kam wordt dan achter deze krakeling vastge- stoken en geeft zoodoende een keurig ge heel. (Zie fig. 2.) Maar ook voor haar, die genoeg heeft van 't polka-haar, bedacht zij weer een gesohikten overgangs-vorm, nJ. door de nu weer langer groeiende ach terharen in stijve krullen te draaien en met een sierlijke kam te doen vaststeken (zie fig. 4). De overige kopjes geven u de gelegen heid uit te kiezen wat u eventueel het best zal staan. Voor hen die eenig nut zouden willen hebben van het Modepraatje d.d. 12 Dec. j.L raad ik aan, de zinnen maar eens goed na te snuffelen. Alles wat er m o e t staan, staat er weL maar de zinnen zijn bij het zetten een weinig door elkaar geraakt. C. B. De korte haren. Weinig vrouwen zuilen, als zij' besluiten oon „bobbed" of „shingled" haar te gaan dragen, begrijpen, dat door haar besluit hoe langer hoe meer Chineesohe vrouwen en kinderen werkloos worden. Want een der gevolgen van deze korte haardracht is, dat voor het toilet geen haarnetten meer noodig zijn. Wat dat voor de haarnetten-industrie zeggen wil daar van lezen wij iets in de North-China-He- rald". Deze industrie wordt grootendeels in China beoefend. Voor dat deze mode In zwang kwam was zij een der belangrijk ste export-industrieën van China. De geheele wereld werd van uit China van haarnetten voorzien en vooral de be stellingen in Amerika waren enorm groot. In 19211 werd volgens de opgave van het douanekantoor te Tsjefoe voor de provin cie Sjantoeng aleen voor een millioen dol- lor verdiend. De korte haren-mode en ook die van de „permanter golf" maken thans dat het grootste gedeelte van de vrouwen géén haarnet meer draagt of veel minder draagt De gevolgen blijven in China dan ook niet uit; meer dan drie vierde der ar beidsters van de haarnettenfabrieken zijn zonder werk en moeten ondersteund wor den. Velen van haar zijn op zoek naar ar beid in een anderen taak van industrie; een gedeelte heef techter de hoop nog niet verloren, dat de vrouwen van inzicht zul len veranderen en zullen gaan inzien, dat lang haar tooh een grootere charme heeft. En dan zou ook voor de Ohlneesche haar- netmaaksters weer een gouden tijd aan breken. Waar vrouwen opnieuw kunnen kiezen. In een der districten v*.n Goe*s1arat, in het presidentschap Bombay, bestaat vol gens den oorrespondent van de „Morning Post" te Bombay het gebruik, dat vrou wen, die onvoldaan zijn over haar echtge- nooten en gelegenheid hebben een beter huwelijk te doen, zich van hun eersten man kunnen ontdoen tegen betaling van een schadeloosstelling. Een groot aantal getrouwde vrouwen Kblijken gebreken in hun mannen te ontdekken, die zij vóór het huwelijk niet vermoedden en het aantal, dat van dit haar verleende voorrecht ge bruik maakt, is verrassend groot. Maar de mannen in Goetajarat hebben ontdekt, dat men niet altijd op het woord van een vrouw staat kan maken en in zeer veel ge vallen wordt de belofte van schadeloos- stelliijg niet nagekomen. Dit heeft tot beroering aanleiding gege ven. De verstoeten echtgenooten hebben rechtens geen verhaal, en daarom probee ren zij hun beloofde compensatie te ver krijgen door middel eener vendetta tegen degenen, die hen in de genegenheid hun ner vrouwen hebben verdrongen. Volgens berichten uit Ahmedabad is er een groote toeneming der criminaliteit in dat district. Er heerscht een epidemie van doorsnijden der telegraaflijnen en aan de einden der doorgesneden draden worden dreigbrie ven gebonden. Blijkbaar wil men een pa niek verwekken in de omgeving en de autoriteiten nopen ©en onderzoek in te stellen naar de grieven der versmade echt genooten. Mevrouw M.: Ik wou maar heel kleine portretjes gemaakt hebben. Photograaf: Dan zult u uw mond even dicht moeten doen. Oude boer: (een dorschvlegel gevend aan een los werkman) Heb je wel eens ge- dorscht? t-os werkman: Ik ben vader van zeven tien kinderen. Professor: ('s nachts laat thuiskomend en gerucht hoorend) Ig daar iemand? Inbreker: (onder het bed) Neen. Professor: Vreemd! Ik meende tooh ze ker iemand onder het bed te hooren. Een boer komt in het postkantoor aan 't loket „Poste restante" en vraagt den be ambte, of er ook een brief voor hem is. Beambte: Hoe is uw naam? Boer: Dat is ook een vraagt Die staat er tooh boven opl Kareltje, oud1 vijf jaar, zit aandachtig te kijken naar een bruiloftspartij, die voor bij rijdt. Hè, moe, zegt i© dan eensklaps ver wijtend waarom bent u nu getrouwd voor dat ik er was. Be had zoo mooi mes bruiloft kunnen rijden. zige pakjes spoedig kon de lange paardebloem. (Waaruit je kunt loeren, hoe je bloemen ©en weldaad kunt bewijzen.) De lange paardebloem voelde zich be paald ongelukkig, daar alle andere bloe men uit de wei haar spottend „de Lange" noemden. Zij kon het toch niet helpen, dat ze zoo hard gegroeid was. Ze woonde tusschen hooge grassen en had steeds haar kopje flink omhoog moeten steken, wilde ze ook van het heerlijke zonlicht genieten. En zoo was ae vanzelf zoo erg lang geworden. Haar buurtjes, de grassen, zeiden haar, dat ze niets om dat geplaag moest geven. „Wacht je tijd' maar af," fluisterden ze, heen en weer wiegende in den wind: „De een of andere dag zal je dankbaar wezen, dat je zoo lang bent" De paardebloem dacht er over wat deze waardien zouden beteeken/en. Ze daoht en dacht, maar kon geen oplossing voor het raadsel vinden en als ze er die grassen naar vroeg, dan schudden die lachend hun pluimige 'hoofdjes en ritselden zacht jes: „Wacht maar af." Erg lang behoefde de paardebloem niet nieuwsgierig te zijn. Want eenige dagen later trouwde de Elfenkoningin. De ge heele huwelijksstoet trok over de weids en de lange paardebloem kon alles prach tig zien, terwijl haar kleine familieleden zich tevergeefs rekten en1 hun wortels haast uit den grond trokken, zander dat hun moeite beloond werd. Maar de paardebloem zou nog meer reden krijgen, om dankbaar te rijn voor haar lengte. Tegen het eind van den zomer, toen de herfstwind zich al door wat friasche vla gen liet aankondigen, trok de paarde bloem haar kindertjes lekker warme, don* aan. Nu zou de herfstwind wed kamen, om ze mee te nemen. „Ga niet te ver mee met mijnheer Herfstwind, kinderen," waarschuwde de paardebloem. Ikzelf ben verleden jaar ook meegenomen en nooit heb ik mfln moe der weer gezien." De paardebloem dacht er niet aan dat haar kleintjes niet veel zouden kunnen beginnen als mijnheer herfstwind een beetje wilde buien had. Gelukkig gebeurde er iets andera, vóór de herfstwind' zelf gekomen was. Op zekeren dag wandelde een Jongen in de wel. „Hè, wat een mooie paard©- bloemkaarajes!" riep hij uit, toen hij de kindertjes zag van „de Lange". hij knielde neer bij de lange grassen en blies en bldes, tot alle kaarsjes uit waren. De pa ardebloemkindertjes hieven zich op uit hun moeders armen en daalden langzaam, langzaam tot z© den grond bereikten, dicht Mj moeders voet. De lange paarde bloem boog haar kopje en was heel blij, toen ze zag, dat geen enkel van haar kin dertjes ver weg was geblazen „Nu kan ik nntfn lievelingen zelf zien groeien, als de mooie lente komt," riep ze verheugd uit „Ja," lispelde de wiegende grassen. „Het komit alleen door je lengt©, dat de jongen je zag. Mopper nu nooit weer, want als je kindertjes door mijnheer herfstwind meegenomen waren dan had had je ze vast niet weergezien!" „Ja, ja," riep de paardebloem: Jullie hebt groot gelijk. Ik zal mijn kindertjes vertellen, dat ze ook groot moeten wor den, zoodat ook hun donzen baibies weer geeien worden door lieve kinderen." Als jullie nu eens een paardebloem- kaarsje zien, och doe de paardebloem don een plezier en blaas haar kaarsjes uit, zon der de bloem af te plukken. Want ook bloemenmoeders houden hun kinderen graag dicht by zich, neta Is jullie eigen moeders. raadsels. Oplossingen der vorige raadsels. L Zoo gewonnen zoo geronnen. IL Olifant lustig Islam fuut a 1 t n u t Goede oplossingen van belde raadsels ontvangen van: A. v. (L B.; O. en P. B.; K. en M. b.; C. B.; T. B.; A. de B.; C. B.; g. B.; g. B.; J. en W. B.; 8. O.; A. en H. D.; G. en A. D.; A. E.; M. F.; A. G.; D. G.; P. S. E. G.; C. de H.; J. H.; O. en B. K; P. K; T. W. K; G. K.; C. v. d. L.; O. en M. M.; m. m.; F. G. v. P.; J. J. p.; a. R; m. G. R; G. T.; C. en R T.; R en H. V.; W. W.; G. W. Nieuwe raadsels. L Ben ik nog onvermlnkt, Dan sier ik menig dier; Als ik mijn hoofdletter mla Dan sier ik den dEsöh Wat is dat? Ingez. door Oor en Mies Maas. II Het geheel is een spreekwoord van 8 woorden of 88 letters. 18,11, 29, 22, 28 is een oproerling. 9. 7, 8,18 is iets waar men dagelyiks op kijkt. 81, 26, 27, 24 is een soort verblijf. Aan een' 1, 14, 6,12, 80,18, 7 groeit een fijne vrucht 20, 4, 19, 18, 8,16 la een plaats in Fries land. 25, 32, 28 is een getal. 10, 2, 16 is een Jongensnaam. 6, 17, 81 is een lichaamsdeel. Tngwi. door Awnte Ramjjn. Corry Brons.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1925 | | pagina 8