„LIEFHEBBEN ZULT GIJ Mll"
Eerste Blad.
BUITENLAND.
7
Nr. 6166
DONDERDAG 18 MAART 1926
64ste JAARGANG
Zij, die zich van
heden al voor min
stens drie maanden op dit
blad abonneeren, ontvangen
het tot 1 April GRATIS.
FEUILLETON.
DOET UW SCHOENEN GOED
(Wordt vervolgd).
COURANT
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag Red acteur-Uitgever: 0. DE BOER Jr., HELDER Bureau: Koningstraat 29
Telefoon: 60 en 412
DE ADMINISTRATIE.
DE VOLKENBONDSVERGADERING.
Na dagenlamè gezeur over de raads-
zetels is men eindelijk tot het wanhopige
besluit gekomen oan de toelating van
Duitsdhlanid 'als permanent lid van den
Raad tot de zitting van September uit te
stelen. Het resultaat van de besprekin
gen .van den Volkenbond, die verleden
week Maandag bijeenkwam, omi de kwes
tie van de raadszeteis op te lossen, is dus
nihil
De groote mannen, die het „vredes
werk" zouden bevorderen, hebben deze
tien dagen niets anders gedaan dan als
kleine kinderen met elkaar kibbelen over
het 'al of niet toekennen van een vasten
raadszetel aan Diuitsohland.
Dinsdag was de toestand tamelijk gun
stig en dacht mem tot een oplossing te
kunnen (toornen), door het aanbod van Zwe
den, dat in den raad plaats zou maken
voor Polen. Duitschland, hoewel oorspron
kelijk in principe tegen' elke uitbreiding
van^ den Raadi, zou zich hij1 dit voorstel
neerleggen en gelijk met Pollen izijn in
trede in den Raad doen.
De Zuid-Amerikaansche staat Brazilië
gooide echter op 'het laatste oogenblik
roet in het eten, door een veto tegen den
zetel van Duitschland. Zooals men weet,
moeten de besluiten met algemeene stem
men goedgekeurd worden. Waar Brazilië
dus tegen Duitschlands toetreding was,
kon men verder niets doen.
Naar aan het HbL gemiefld wordt
heerscht evenlwol de meening, dat Brazi
lië zonder andermans steun het niet zou
wagen om de Duitsche toetreding te doen
mislukken ten bate van zes maanden
machtspositie in den Raad.. Want dat
Brazilië bij de verkiezingen in Septem
ber zijn nietripermanenten zetel zal ver
liezen, staat nu onomstooteüjk vast. Men
vraagt zich dus af of Brazilië nu niet
wordt mMiruikt ais openbare zondenbok
voor wat au fond een Italliaansohe of
Fransche oppositie is tegen wat zou kun
nen worden uitgelegd als een overwin
ning van het Duitsche standpunt inzake
de onveranderlijkheid van de samenstel
ling van den Raad 'tot na de toetreding
van Duitschland.
Groot is de verontwaardiging van de
Voükenbondfileden over Brazilië's hou
ding. Men kon niet anders doen1 dan met
het voorstel te komen om verdere 'bespre
kingen omtrent de toelating van Duitsch
land, uit te stellen tot Sepemiber. Of
Duitschland echter na het ellendige ver
toon van nationale naijver en kleinzielig
heid, nog idee zal hebben om in Septem
ber weer naar Geraève e komen wordt be
twijfeld
Olm duidelijk te kennen te geven, dat
dit gekibbel over de raadszetels, niet van
invloed mag zijn op de verdragen van T.o-
oarno, hebben de onderteekenaars dier
verdragen Duitschland inbegrepen
onverwijld' die vólgende gemleenscihappe-
tijke verklaring uitgegeven.
De vertegenwoordigers van Duitsch-
land), België, Frankrijk, Engeland, Italië,
Polen en Tsjccbo-Slowakije, bijeengeiko-
men ter bespreking van den toestand, die
geschapen is door de moeilijkheden van
procedure die gerezen zijn en een hinder
paal vormen voor de verwezenlijking van
hun gemeenschappelijk verlangen, stellen
vast, dat zij tot overeenstemming geko
men waren en de hinderpalen overwon
nen hadden, die op een igtegieven oogen
blik tusschen hen gerezen waren. Als,
naar valt te vreezen, de moeilijkheden
niet uit den weg worden geruimd), zouden
de vertegenwoordigers dezermogendhe
den^ die het protocol van Locairno getee-
bend hebben), bet betreuren, dat zij' op het
oogenblik het beoogde doel niet kunnen
bereiken, doch zij achten zich gelukkig
vast te stellen, dat niets het vredeswerk
aantast, dat zij verwezenllijkt hebben en
waaraan zij onveranderlijk trouw blijven.
Zij zijn vast besloten 'gemeenschappelijk
te zorgen voor het behbud en de verdere
ontwikkeling ervan en blijven ervan over-
tuigdi, dat de volgende zitting van de ver
gadering de huidige moeielijkheden over
wonnen 'zulen zijn en dat de overeen
komst die bereikt was inzake de vraag
stukken nopens Duitschlands toelating tot
den Volkenbond dan verwezenllijkt zal
worden.
wg. Luther, Stresemann, Vandervedde,
Qhamberlain, ScialOja, Skrzynski, Beniesj.
Indien dius Brazilië zijn veto handhaaft,
zullen de raadsleden wellicht deize week
nog naar hun land' teruggaan.
Dat de stemming in1 die verschillende
landen alles 'behalve gunstig is ten op
zichte van het verloop van deze conferen
tie en de (houding van de afgevaardigden),
laat zich begrijpen.
Zoo is de openbare meening in Zweden
tegen Unden, die volgens verschillende
bladen gezondigd zou hebben tegen de
instructies die hij had meegekregen, ten
wijl zijn. 'houding toch duidelijk demon
streerde, dat zuiver pidncdpieele redenen
de houding van Zweden 'bepaalden, en
niet zooals bij de andere staten het
eigenbelang. In de Volkenbondsfcringen
ziet. men den onpartiigen en gezaghebbend
den Zweed ongaarne uit den Raad' ver
dwijnen. Vandaar ook, dat oorspronkelijk
het plan sehijlnt te hebben bestaan om
hem te herkiezen. Unden' heeft echter zijn
standpunt, consequent doorgevoerd, en 'bij
voorbaat eene 'herkiezing geweigerd.
Qhamberlains de Engelsche minister
van Buitenland sche zaken, imoet het in
het bojizonder ontgelden, voorn amelijik in
Engeland. Indien de besprekingen te
Genève mochten mislukken, is de arbei
derspartij voornemens een motie van
wantrouwen in te dienen', niet tegen het
gdheele kabinet, maar uitsluitend tegen
QhaunlberMn en men verwacht dat een
dergelijke motie door de liberalen zou
worden gesteund. Sommige bladen spre
ken' van „het figuur" dat Engeland thans
maakt en wijten dit aan de door Ohamber
lain eigenmachtig gegeven 'beloften.
Duitsche verantwoordelijke kringen ver-
i klaren dat het rijk geen haast heeft en
uiten de hoop dat in September alle thans
gerezen bezwaren uit den weg geruimd
Ingezonden Mededeeling.
Naar het Engelsch
van
3)
DOLF WYLLARDE.
„Ja, ik beri in de meeste andore deelen
van de wereld geweest, waar Britsch gar
nizoen ligt, maar het lot heeft mij nooit
naar Egypte gebracht behalve door'het
Kanaal dan, dat ik nu 'hierheen gestuurd
werd."
„Hebt u de Pyraimiden gezien?"
„Neen."
„Het Museum ook niet?"
„Neen."
,/Maar de Citadel toch' natuurlijk wel!"
„Daar ben ik, ambtshalve, geweest,
maar ik heb geen voet gezet in de groote
marmeren moskee."
„Goede Hemel! Dus u is al drie weken
hier en u kent nog niet eens het A B O
van Oalro? Heeft u niets gezien?"
„Ja, ik ben in enkele 'bazaars geweest
en ben in Shepheard een paar vrienden
■gaan opzoeken, maar dat Is dan ook
alles!"
De laatste buffel was gemolken en de
Arabieren hadden de emmers imet schui
mende melk weggedragen. Dus traden ze
uit den stal.
„Nu, maar dan wordt het heusoh meer
dan tijd, dat u eens wat den gaat. Heeft
u zelfs de graven van de Kaliefen.
Ineens hield ze op want met haar scherp
gezicht had ze een naderbij komende ge
daante onderscheiden. „Daar komt Mada
me Miéville", zei ze. „Die zou ik nu altijd
aan haar ganig herkennen. Zij 'betreedt de
aarde als een godinne, vindt u ook niet?"
„Met godinnen ben ik niet zoo be
kend",' 'zed hij', met iets in zijn toon, dat
haar onwillekeurig deed opkijken.
„Maar u kunt toch niet anders, dan haar
bewonderenwant ze is volmaakt schoon."
Hij antwoordde niet onmiddellijk en
vroeg toen: „Hoe kent u haar? Wie is zij
eigenlijk?"
„Ze is met de familie Jones meegeko
men en heeft bij' hen gelogeerd."
„Hadden ze aan. 'boord kennis ge
maakt?"
,0 neen. Ze had een introductie vain
een 'heel oude vriendin van hen:, een
Fransche gravin. Als jong meisje was
Madaimie gouvernante dn de familie, want
ze was toen nog héél arm en imoest in haar
eigen onderhoud voorzien; eerst later is
zij in het 'bezit van geld gekomen en nu
reist zij' voor haar 'genoegen.
Terwijl hij steeds den blik op de nade
rende gestalte hield gericht vroeg hij::
„Van wie weet u dit?"
„O, Lady Jones heeft hl die bijzonder
heden gehoord' van de Fransche vriendin.
Zoo heeft ze ook den titel van „Madame"
gekregen; de kinderen moesten haar zoo
noemen, dat klonk eerbiediger, en nu
heeft ze den naam behouden, omdat het
zóó veiliger is, als zij' alleen reist. En
hoe u er ook over denken moge zij
wordt toch algemeen als een schoonheid
zullen zijn. Duitschland verzocht tot be
noeming van een commissie van onder
zoek naar die moeilijkheden.
Een officieuse uiteenzetting schrijft de
mislukking der conferentie van Genève
toe aan een fout in de gevolgde gedrags
lijn en geeft uiting aan de verwachting
dat de volgende Volkenlondsbij eenkomst,
beter voorbereid, in staat zal zijn de titans
gerezen moeilijkheden te. boven te komen.
De BraziliaanBOhe instructies waren on
herroepelijk. Zuid-Ameritcaansche staten
keuren de houding van Brazilië af.
Na te hebben geconstateerd dat Duitsch
land niet voor de te Gc nève bestaande
moeilijkheden aansprakelijk kan worden
gesteld, meent Bernharc, in de Voss. Zei-
tung, dat het voor Duitschland van veel
meer beteekenis is te weten of en in welke
mate de verdragen van Looarno blijven
bestaan dan te weten of hst al of niet van
den Volkenbond deel uitmaakt. Juridisch
gesproken treden de Locarno-verdragen
niet in werking zoolang Duitschland.geen
lid is van den Volkenbond. Zoowel Briand
als Ohamberlain hebben evenwel den le
den der Duitsche delegatie verzekerd, dat
moreel gesproken de verdragen van Lo-
carno als in werking getreden te beschou
wen zijn.
Briand verklaarde zich. overtuigd dat
df moeilijkheid uit den weg zal worden
geruimd n 1.jacht hulde aan Duitschland
omdat het den toestand kalm en zonder
boosheid onder het oog heeft gezien en
het communiqué, waaruit blijkt dat de ver
dragen van Locarno in sta ad blij ven, mede
heeft onderteekend.
De afgevaardigde van Zweden, minis
ter Unden, betreurde het ten zeerste dat
door de uitingen van nationalistisch
eigenbelang de Volkenbond de eenige
taak waarvoor hij bijeengeroepen was,
niet had kunnen volbrengen, n.L de op
neming van Duitschland, met de daarop
volgende toekenning van een raadszetel.
Uit naam van Oolumbia, Cuba Guate
mala, Nicaragua, Panama, Paraguay, de
Dominicaansche republiek en Urugya
las de afgevaardigde Caballo een tamelijk
scherpe verklaring '«oor die zich tegen de
houding van Brazilië richtte.'Caballo deel
de mede dat de inhoud van deze verkla
ring reeds gistermorgen aan Mello Franoó
bekend gemaakt was en waarbij hem nog
met nadruk verzocht was, om zich, wegens
de buitengewone moeilijkheden bij het
standpunt der overige Zuid-Amerikaan -
sche staten aan te sluiten.
Vervolgens noemde Motta (Zwitserland)
het, na de mislukking van deze zitting, de
levenstaak van den Volkenbond, waarmee
hij staat of valt, om de opneming van
D"itschland ter b'jeenkc <?t in Septem
ber te waarborgen, want anders zou de
heele Bond onder wraakgeroep der volke
ren ineenstorten.
Jonkheer Loudon sloot zich in nog
scherper bewoordingen bij Motta's ziens
wijze aan en betreurde bovendien dat een
bijeenkomst in welke de vertegenwoordi
gers van 48 landen tezamen waren geko
men, slechts nu en dan eenige brokstuk
ken had gehoord van alles wat in de af-
geloopen tien dagen is voorgevallen. Het
vas begrijpelijk dat dergelijke feiten ook
bij den geestdriftigen Volkenbonds-aan-
hanger wantrouwen moesten wekken. Spr.
vreesde dat het aanzien van den Volken
bond tengevolge van het niet volbrengen
van de hem opgedragen taak zeer geleden
had en dat een belangrijk verlies aan pres
tige het eenige positieve resultaat is van
deze bijeenkomst.
Een uitlating van Briand.
De Petit Parisien maakt melding van
de volgende uitlating van Briand: Van het
Fransch-Duitsohe geschil betreffende de
eandidatuur van Polen is niets meer over.
Daaromtrent bestaat volkomen overeen
stemming, Polen zal dus tegelijkertijd met
Duitschland een zetel ontvangen. In wer
kelijkheid hebben we te doen met een cri
sis, die in den boezem van den Volken
bond is uitgebarsten, maar de betrekkin
gen tusschen Frankrijk en Duitschland in
geen opzicht aantast.
Vertrek van de Doltsche dielegatie.
De Duitsche delegatie is gisteravond
om 8 uur in een extra-trein naar Berlijn
teruggekeerd.
De houding van Zweden.
28 leden van de parlementaire groep der
Engelsche arbeiderspartij hebben het vol
gende telegram gezonden tv, den Zweed-
sohe eerste-minister Ridhard Bandier:
Ondergeteekenden, leden van het En
gelsche Lagerhuis, zijn dankbaar voor de
diensten die uwe regeering aan Europa en
den Volkenbond heeft bewezen en druk
ken u op het hart van Zweden's Raadszetel
geen afstand te doen.
Engelsche perscommentaren.
De Daily Telegraph schrijft, dat het nu
meer dan ooit duidelijk is, dat de zetel van
Duitschland van iedere vraag naar de
wenschelijkheid van uitbreiding van den
raad geïsoleerd had behooren te blijven.
Haar oorrespondent te Genève noemt de
poging om de schuld op Duitschland te
werpen, verachtelijk.
De correspondent der Manchester Guar
dian seint heden in een van zijn uitmun
tende telegrammen dat de neerdrukken
de waarheid is dat de schuld voor de heele
ramp bijna volledig op slechts één man
valt en wel Chamberlain, die van het be
gin tot het eind de verkeerde zijde steun
de. Volgens dezen oorrespondent, is hij
erin geloopen. Zijn instructie was in ieder
geval voor een zetel voor Duitschland té
zorgen. Als hij dus de aanspraken van
anderen steunde, was dat, omdat hij het
zij het verzet, hetzij deze aanspraken niet
ernstig opnam.
Een paar dagen geleden hield de oorres
pondent de verklaring van Ohamberlain
aan de Britsohe pers achter, omdat het on
billijk geweest zou zijn die verklaring
mede te deelen, daar Chamberlain zicht
baar oververmoeid was. Nu acht hij het
noodig daarop terug te komen en seint,
dat Chamberlain in zijn tragische woor
den Unden den agent van Duitschland
noemde. Chamberlain brak de onderhan
delingen met Duitschland af en op Briand
rustte toen de taak hen weer aan te knoo-
pen.
Duitsche persstemmen.
De tijding van de mislukking der con
ferentie te Genève werd Dinsdagavond
laat te Berlijn bekend en baarde er groot
opzien. De Duitsche pers is algemeen van
oordeel, dat er aan het Volkenbondsappa
raat heel wat, hapert,; enkele bladen spre
ken van een schipbreuk der Volkenbonds
idee en betreuren, dat het onmogelijk is
gebleken de sabotage van een enkel lid te
verhinderen.
De rechtsche pers noemt het gebeurde
een onwaardige komedie, terwijl de Tfig-
Üche Rundschau (die met Stresemann
nauwe betrekkingen onderhoudt), de ge
heime afspraken van Briand en Ohamber
lain met Polen en Spanje, achter den rug
van Duitschland beklonken, de oorzaak
acht van de mislukking.
Het fiasco van Genève.
De mislukking van deze buitengewone
bijeenkomst van den Volkenbond maakt
het voortaan onmogelijk en dit is wel
een zeer belangrijk feit de kwesties
van Duitschland's toelating en van de sa
menstelling van den Raad en de verdee
ling zijner vaste zetels gescheiden van el
kaar te behandelen.
De grootste schuld van het fiasco treft
de mogendheden, die deze bijeenkomst
slecht voorbereid hebben. Een bijeen
komst welke historisch beloofde te wor
den wegens de toelating tot den Volken
bond van den vroegeren vijand, die te
Versailles de schuld voor den oorlog te
dragen kreeg, maar die zich van alle vroe
gere Volkenbondsvergaderingen is gaan
Ingezonden mededeeling.
beschouwd. Zij is niet getrouwd, zooals u
weet?"
Het was of deze laatste opmerking hem
een onaangenaamen schok bezorgde. Toen
zei hij:
„Ja, en tóch kan ik die bewondering
niet deelen."
Even later was Madame Miéville vlak
bijl hen.
„O, Miss Palkner, Ik had u herkend aan
uw witte japon, van de veranda af."
Ze droeg een rood-J apansche parasol en
de weerkaatsing daarvan wierp een war-
mé tint op het haar, zoodat de huid nog
blanker leek.
„Komt u de buffels een: 'bezoek bren
gen, Madame?" vroeg Winnde met haar
innemenden glimlach. „Het melken is al
'gedaan, imiaar komt u binnen."
„O, ik zou wel graag dat eigenaardig
vee willen zien," antwoordde Madame op
dien zamgeriigen toon die haar zeker in
slaap zou wiegen, als ze dien lang hooren
moest, daoht Winnie, „maar uw vrienden
vragen naar u en ik was de eenige die
wist, waar u op dit oogenblik was."
Dit zeggende 'hield ze onafgewend den
blik op Winnie gericht, «n toch voedden
beiden, dat de reden van haar komst meer
mfet hem' verband hield.
„Wat verlangen ze van cmij'?" vroeg het
jonge meisje, haar schreden al vast naar
het huis richtend.
,*Ze verlangden, dat u voor hen zingt.
Mrs. Smlth riep u al, maar u was er na
tuurlijk niet."
Nu liep Winnde op een drafle weg en
onderscheiden door het gebrek aan een
stemmigheid. Men heeft de bruid willen
inhalen, terwijl het huis daartoe niet be
reid was geworden.
Men kan het betreuren, dat Brazilië het
tijdstip waarop Duitschland met een groo
te vredesbetooging te Genève zijn intrede
zou doen, gekozen heeft om zijn aanspra
ken te laten gelden, maar daarmee is de
eisch van Rio, om naast de andere mo-
Sendheden een permanenten zetel in den
aad in te nemen, nog niet als onbillijk
of aanmatigend veroordeeld.
Men heeft zes maanden tijd, om de ge
wone vergadering waarin de onbeslist ge
bleven groote kwesties uitgemaakt moe
ten worden, voor te bereiden. Dit stemt
eenerzijds geruststellend. Maar zulk een
lange tijd kan ook gebruikt worden voor
het scheppen van nieuwe moeilijkheden.
Zoodat de vrienden van den Bond thans
voor het eerst van Genève zullen scheiden
met een gevoel van bekommering en on
zekerheid voor zijn toekomst
De overzichtschrijver van het Hbl.
zegt o.m.:
De Duitsche delegatie kan naar Berlijn
vertrekken, met de mededeeling aan de
voor een zoo aanzienlijk deel jegens den
Volkenbond toch al zeer soeptlsch, zoo
niet vijandig gestemde Duitschers, dat
Duitschland over een half jaar je nog maar
eens weer opnieuw zich voor het lidmaat
schap van deze internationale organisatie
van verzoening en vreedzame samenwer
king moet aanmelden....
Met het schoone vooruitzicht om dan
weder in de antichambre getuige te zijn
van het gekijf en gesjacher der groote of
zichzelf groot wanende ,mogendheden,
over een bestuursplaatsje.
Aan het prestige van den Volkenbond
is door het jammerlijk schouwspel, dat de
verloopen tien dagen te zien hebben ge
geven en het nog jammerlijker einde dat
het nam, duchtig afbreuk gedaan. Want
men kan nu wel trachten alles nog zoo
veel mogelfjk goed te praten, men kan er
op wijzen, dat niemand zonder vallen
groot wordt, dat er tijd noodig is om in
een booze en weerstrevende wereld, nog
te zeer levend in de tegenstellingen van
belangen en nationale aspiratiën, de Vol-,
kenbondsgedachte, de ideeën van een
nieuwen tijd en een nieuwe wereld te doen
rijpen.het feit is er dan toch maar, dat
in een betrekkelijk ondergeschikte quaes-
tie, waarbij het meer om prestige dan om
reëele belangen ging, de Volkenbond zijn
volkomen onmacht om tot een oplossing
te komen heeft moeten erkennen.
Als het zoo al toegaat bij een geschil
over de samenstelling van den Volken
bondsraad, hoe moet het dan wel gaan als
riop^orwler het gaan:
foor Aginoourt zal u wel de buffels
laten zien.'"
Eeni paar seconden stonden ze uaar in
stilte na te kijken. Majoor Aginoourt had
de wenkbrauwen gefronst waait hij' was,
innerlijk, zeer boos op Madame Miéville,
dat die dus toch kans had igezien hem al
leen te treffen. Hij) wist dat dit al haar
streven was geweest sinds het moment,
dat hun 'blikken elkaar ontmoet hadden
aan de lunchtafel.
Met groote vormelijkheid maakte hiji
een lichte handbeweging naar de stallen
en zei:
„Miss Falkner heeft vergeten ons aan
elkaar voor te stellen, maar ik mag mij
gelukkig achten, haar afgevaardigde te
zijn, ofschoon ik vrees, dat ik niet zoo
heel veel waard ben als 'buffel-gids."
„Is dat ook wel noodig?" vroeg Mada
me Mlévile, alleen acht slaand' op het
eerste deel van zijn gezegde en hem' den
stail binnen volgend terwijl zie 'het bewuste
sieraad' om 'haar hals met de hand om
hoog hield en' bemi intussahen strak in het
onverstoorbaar gelaat bleef kijken.
HOOFDSTUKTT.
Gedurende een minuut heersohte er
sWt)e, of de man: en de vrouw eikaars
krachten maten. Toen was 'het Madame
die sprak, met een vertoon van sohljnbaar
groote openhartigheid:
„Ik zag aan den 'lunch, dat u belang
stelde in mijn sieraad, Majoor Aginoourt.
Ik heb mij sindsdien afgevraagd of u het
ook met eenige mogelijkheid herkennen
zoudt?""
Zijn gelaat was als een masker, terwijl
hij het langzaam van. haar afwendde en
naar de buffels keek.
„Neen, maar ik bezit de gewone belang
stelling van den Brit voor curiosa.'
.Heeft u het nooit eerder gezien?"
Nbg trad' ze wat dichter op hem toe.
Met 'blijkbaar ongevallen zei hij:
„Ik heb het nooit eerder gezien."
Ze haalde diep adem en, nog steeds met-
de zon in de hand, vroeg ze toen:
„(Misschien 'heeft een u soortgelijke ge
zien?"
„Neen, ook niet."
„Maar het wekte toch zoo zeer uw be
langstelling aan den lunch."
JDe reden daarvan heb ik u al ver
klaard."
„Neen; dat hebt u niètl" Gejaagd ginig
haar ademhaling en haar oogen flikker
den. „U heeft enkel mijn vragen afge
weerd. Eh tóch hen ik overtuigd, dat als u
dan nooit te voren mijn sieraad heeft ge
zien, u tenminste de geschiedenis, de
bebeekenis er van kent!"
(Een1 oogenblik trok er een verandering
over zijn gelaat en zijn kalante scheen
plaats te maken voor een ongeloovige on
rust.
„Ik koester geen verlangen, om het on
derwerp voort te zetten, zoomin als u."
,,Dan vergist u zich toch. Ik koester
juist groot verlangen het voort te zetten.
Ik zou graag hebben," ze sprak zeer lang-
zaam en nadrukkelijk, „dat u mij de ge
schiedenis van mijn sieraad vertelde, daar
u ze toch kent."