„LIEFHEBBEN ZULT GIJ Mll" Eerste Blad. BUITENLAND. 7 Nr. 6166 DONDERDAG 18 MAART 1926 64ste JAARGANG Zij, die zich van heden al voor min stens drie maanden op dit blad abonneeren, ontvangen het tot 1 April GRATIS. FEUILLETON. DOET UW SCHOENEN GOED (Wordt vervolgd). COURANT Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag Red acteur-Uitgever: 0. DE BOER Jr., HELDER Bureau: Koningstraat 29 Telefoon: 60 en 412 DE ADMINISTRATIE. DE VOLKENBONDSVERGADERING. Na dagenlamè gezeur over de raads- zetels is men eindelijk tot het wanhopige besluit gekomen oan de toelating van Duitsdhlanid 'als permanent lid van den Raad tot de zitting van September uit te stelen. Het resultaat van de besprekin gen .van den Volkenbond, die verleden week Maandag bijeenkwam, omi de kwes tie van de raadszeteis op te lossen, is dus nihil De groote mannen, die het „vredes werk" zouden bevorderen, hebben deze tien dagen niets anders gedaan dan als kleine kinderen met elkaar kibbelen over het 'al of niet toekennen van een vasten raadszetel aan Diuitsohland. Dinsdag was de toestand tamelijk gun stig en dacht mem tot een oplossing te kunnen (toornen), door het aanbod van Zwe den, dat in den raad plaats zou maken voor Polen. Duitschland, hoewel oorspron kelijk in principe tegen' elke uitbreiding van^ den Raadi, zou zich hij1 dit voorstel neerleggen en gelijk met Pollen izijn in trede in den Raad doen. De Zuid-Amerikaansche staat Brazilië gooide echter op 'het laatste oogenblik roet in het eten, door een veto tegen den zetel van Duitschland. Zooals men weet, moeten de besluiten met algemeene stem men goedgekeurd worden. Waar Brazilië dus tegen Duitschlands toetreding was, kon men verder niets doen. Naar aan het HbL gemiefld wordt heerscht evenlwol de meening, dat Brazi lië zonder andermans steun het niet zou wagen om de Duitsche toetreding te doen mislukken ten bate van zes maanden machtspositie in den Raad.. Want dat Brazilië bij de verkiezingen in Septem ber zijn nietripermanenten zetel zal ver liezen, staat nu onomstooteüjk vast. Men vraagt zich dus af of Brazilië nu niet wordt mMiruikt ais openbare zondenbok voor wat au fond een Italliaansohe of Fransche oppositie is tegen wat zou kun nen worden uitgelegd als een overwin ning van het Duitsche standpunt inzake de onveranderlijkheid van de samenstel ling van den Raad 'tot na de toetreding van Duitschland. Groot is de verontwaardiging van de Voükenbondfileden over Brazilië's hou ding. Men kon niet anders doen1 dan met het voorstel te komen om verdere 'bespre kingen omtrent de toelating van Duitsch land, uit te stellen tot Sepemiber. Of Duitschland echter na het ellendige ver toon van nationale naijver en kleinzielig heid, nog idee zal hebben om in Septem ber weer naar Geraève e komen wordt be twijfeld Olm duidelijk te kennen te geven, dat dit gekibbel over de raadszetels, niet van invloed mag zijn op de verdragen van T.o- oarno, hebben de onderteekenaars dier verdragen Duitschland inbegrepen onverwijld' die vólgende gemleenscihappe- tijke verklaring uitgegeven. De vertegenwoordigers van Duitsch- land), België, Frankrijk, Engeland, Italië, Polen en Tsjccbo-Slowakije, bijeengeiko- men ter bespreking van den toestand, die geschapen is door de moeilijkheden van procedure die gerezen zijn en een hinder paal vormen voor de verwezenlijking van hun gemeenschappelijk verlangen, stellen vast, dat zij tot overeenstemming geko men waren en de hinderpalen overwon nen hadden, die op een igtegieven oogen blik tusschen hen gerezen waren. Als, naar valt te vreezen, de moeilijkheden niet uit den weg worden geruimd), zouden de vertegenwoordigers dezermogendhe den^ die het protocol van Locairno getee- bend hebben), bet betreuren, dat zij' op het oogenblik het beoogde doel niet kunnen bereiken, doch zij achten zich gelukkig vast te stellen, dat niets het vredeswerk aantast, dat zij verwezenllijkt hebben en waaraan zij onveranderlijk trouw blijven. Zij zijn vast besloten 'gemeenschappelijk te zorgen voor het behbud en de verdere ontwikkeling ervan en blijven ervan over- tuigdi, dat de volgende zitting van de ver gadering de huidige moeielijkheden over wonnen 'zulen zijn en dat de overeen komst die bereikt was inzake de vraag stukken nopens Duitschlands toelating tot den Volkenbond dan verwezenllijkt zal worden. wg. Luther, Stresemann, Vandervedde, Qhamberlain, ScialOja, Skrzynski, Beniesj. Indien dius Brazilië zijn veto handhaaft, zullen de raadsleden wellicht deize week nog naar hun land' teruggaan. Dat de stemming in1 die verschillende landen alles 'behalve gunstig is ten op zichte van het verloop van deze conferen tie en de (houding van de afgevaardigden), laat zich begrijpen. Zoo is de openbare meening in Zweden tegen Unden, die volgens verschillende bladen gezondigd zou hebben tegen de instructies die hij had meegekregen, ten wijl zijn. 'houding toch duidelijk demon streerde, dat zuiver pidncdpieele redenen de houding van Zweden 'bepaalden, en niet zooals bij de andere staten het eigenbelang. In de Volkenbondsfcringen ziet. men den onpartiigen en gezaghebbend den Zweed ongaarne uit den Raad' ver dwijnen. Vandaar ook, dat oorspronkelijk het plan sehijlnt te hebben bestaan om hem te herkiezen. Unden' heeft echter zijn standpunt, consequent doorgevoerd, en 'bij voorbaat eene 'herkiezing geweigerd. Qhamberlains de Engelsche minister van Buitenland sche zaken, imoet het in het bojizonder ontgelden, voorn amelijik in Engeland. Indien de besprekingen te Genève mochten mislukken, is de arbei derspartij voornemens een motie van wantrouwen in te dienen', niet tegen het gdheele kabinet, maar uitsluitend tegen QhaunlberMn en men verwacht dat een dergelijke motie door de liberalen zou worden gesteund. Sommige bladen spre ken' van „het figuur" dat Engeland thans maakt en wijten dit aan de door Ohamber lain eigenmachtig gegeven 'beloften. Duitsche verantwoordelijke kringen ver- i klaren dat het rijk geen haast heeft en uiten de hoop dat in September alle thans gerezen bezwaren uit den weg geruimd Ingezonden Mededeeling. Naar het Engelsch van 3) DOLF WYLLARDE. „Ja, ik beri in de meeste andore deelen van de wereld geweest, waar Britsch gar nizoen ligt, maar het lot heeft mij nooit naar Egypte gebracht behalve door'het Kanaal dan, dat ik nu 'hierheen gestuurd werd." „Hebt u de Pyraimiden gezien?" „Neen." „Het Museum ook niet?" „Neen." ,/Maar de Citadel toch' natuurlijk wel!" „Daar ben ik, ambtshalve, geweest, maar ik heb geen voet gezet in de groote marmeren moskee." „Goede Hemel! Dus u is al drie weken hier en u kent nog niet eens het A B O van Oalro? Heeft u niets gezien?" „Ja, ik ben in enkele 'bazaars geweest en ben in Shepheard een paar vrienden ■gaan opzoeken, maar dat Is dan ook alles!" De laatste buffel was gemolken en de Arabieren hadden de emmers imet schui mende melk weggedragen. Dus traden ze uit den stal. „Nu, maar dan wordt het heusoh meer dan tijd, dat u eens wat den gaat. Heeft u zelfs de graven van de Kaliefen. Ineens hield ze op want met haar scherp gezicht had ze een naderbij komende ge daante onderscheiden. „Daar komt Mada me Miéville", zei ze. „Die zou ik nu altijd aan haar ganig herkennen. Zij 'betreedt de aarde als een godinne, vindt u ook niet?" „Met godinnen ben ik niet zoo be kend",' 'zed hij', met iets in zijn toon, dat haar onwillekeurig deed opkijken. „Maar u kunt toch niet anders, dan haar bewonderenwant ze is volmaakt schoon." Hij antwoordde niet onmiddellijk en vroeg toen: „Hoe kent u haar? Wie is zij eigenlijk?" „Ze is met de familie Jones meegeko men en heeft bij' hen gelogeerd." „Hadden ze aan. 'boord kennis ge maakt?" ,0 neen. Ze had een introductie vain een 'heel oude vriendin van hen:, een Fransche gravin. Als jong meisje was Madaimie gouvernante dn de familie, want ze was toen nog héél arm en imoest in haar eigen onderhoud voorzien; eerst later is zij in het 'bezit van geld gekomen en nu reist zij' voor haar 'genoegen. Terwijl hij steeds den blik op de nade rende gestalte hield gericht vroeg hij:: „Van wie weet u dit?" „O, Lady Jones heeft hl die bijzonder heden gehoord' van de Fransche vriendin. Zoo heeft ze ook den titel van „Madame" gekregen; de kinderen moesten haar zoo noemen, dat klonk eerbiediger, en nu heeft ze den naam behouden, omdat het zóó veiliger is, als zij' alleen reist. En hoe u er ook over denken moge zij wordt toch algemeen als een schoonheid zullen zijn. Duitschland verzocht tot be noeming van een commissie van onder zoek naar die moeilijkheden. Een officieuse uiteenzetting schrijft de mislukking der conferentie van Genève toe aan een fout in de gevolgde gedrags lijn en geeft uiting aan de verwachting dat de volgende Volkenlondsbij eenkomst, beter voorbereid, in staat zal zijn de titans gerezen moeilijkheden te. boven te komen. De BraziliaanBOhe instructies waren on herroepelijk. Zuid-Ameritcaansche staten keuren de houding van Brazilië af. Na te hebben geconstateerd dat Duitsch land niet voor de te Gc nève bestaande moeilijkheden aansprakelijk kan worden gesteld, meent Bernharc, in de Voss. Zei- tung, dat het voor Duitschland van veel meer beteekenis is te weten of en in welke mate de verdragen van Looarno blijven bestaan dan te weten of hst al of niet van den Volkenbond deel uitmaakt. Juridisch gesproken treden de Locarno-verdragen niet in werking zoolang Duitschland.geen lid is van den Volkenbond. Zoowel Briand als Ohamberlain hebben evenwel den le den der Duitsche delegatie verzekerd, dat moreel gesproken de verdragen van Lo- carno als in werking getreden te beschou wen zijn. Briand verklaarde zich. overtuigd dat df moeilijkheid uit den weg zal worden geruimd n 1.jacht hulde aan Duitschland omdat het den toestand kalm en zonder boosheid onder het oog heeft gezien en het communiqué, waaruit blijkt dat de ver dragen van Locarno in sta ad blij ven, mede heeft onderteekend. De afgevaardigde van Zweden, minis ter Unden, betreurde het ten zeerste dat door de uitingen van nationalistisch eigenbelang de Volkenbond de eenige taak waarvoor hij bijeengeroepen was, niet had kunnen volbrengen, n.L de op neming van Duitschland, met de daarop volgende toekenning van een raadszetel. Uit naam van Oolumbia, Cuba Guate mala, Nicaragua, Panama, Paraguay, de Dominicaansche republiek en Urugya las de afgevaardigde Caballo een tamelijk scherpe verklaring '«oor die zich tegen de houding van Brazilië richtte.'Caballo deel de mede dat de inhoud van deze verkla ring reeds gistermorgen aan Mello Franoó bekend gemaakt was en waarbij hem nog met nadruk verzocht was, om zich, wegens de buitengewone moeilijkheden bij het standpunt der overige Zuid-Amerikaan - sche staten aan te sluiten. Vervolgens noemde Motta (Zwitserland) het, na de mislukking van deze zitting, de levenstaak van den Volkenbond, waarmee hij staat of valt, om de opneming van D"itschland ter b'jeenkc <?t in Septem ber te waarborgen, want anders zou de heele Bond onder wraakgeroep der volke ren ineenstorten. Jonkheer Loudon sloot zich in nog scherper bewoordingen bij Motta's ziens wijze aan en betreurde bovendien dat een bijeenkomst in welke de vertegenwoordi gers van 48 landen tezamen waren geko men, slechts nu en dan eenige brokstuk ken had gehoord van alles wat in de af- geloopen tien dagen is voorgevallen. Het vas begrijpelijk dat dergelijke feiten ook bij den geestdriftigen Volkenbonds-aan- hanger wantrouwen moesten wekken. Spr. vreesde dat het aanzien van den Volken bond tengevolge van het niet volbrengen van de hem opgedragen taak zeer geleden had en dat een belangrijk verlies aan pres tige het eenige positieve resultaat is van deze bijeenkomst. Een uitlating van Briand. De Petit Parisien maakt melding van de volgende uitlating van Briand: Van het Fransch-Duitsohe geschil betreffende de eandidatuur van Polen is niets meer over. Daaromtrent bestaat volkomen overeen stemming, Polen zal dus tegelijkertijd met Duitschland een zetel ontvangen. In wer kelijkheid hebben we te doen met een cri sis, die in den boezem van den Volken bond is uitgebarsten, maar de betrekkin gen tusschen Frankrijk en Duitschland in geen opzicht aantast. Vertrek van de Doltsche dielegatie. De Duitsche delegatie is gisteravond om 8 uur in een extra-trein naar Berlijn teruggekeerd. De houding van Zweden. 28 leden van de parlementaire groep der Engelsche arbeiderspartij hebben het vol gende telegram gezonden tv, den Zweed- sohe eerste-minister Ridhard Bandier: Ondergeteekenden, leden van het En gelsche Lagerhuis, zijn dankbaar voor de diensten die uwe regeering aan Europa en den Volkenbond heeft bewezen en druk ken u op het hart van Zweden's Raadszetel geen afstand te doen. Engelsche perscommentaren. De Daily Telegraph schrijft, dat het nu meer dan ooit duidelijk is, dat de zetel van Duitschland van iedere vraag naar de wenschelijkheid van uitbreiding van den raad geïsoleerd had behooren te blijven. Haar oorrespondent te Genève noemt de poging om de schuld op Duitschland te werpen, verachtelijk. De correspondent der Manchester Guar dian seint heden in een van zijn uitmun tende telegrammen dat de neerdrukken de waarheid is dat de schuld voor de heele ramp bijna volledig op slechts één man valt en wel Chamberlain, die van het be gin tot het eind de verkeerde zijde steun de. Volgens dezen oorrespondent, is hij erin geloopen. Zijn instructie was in ieder geval voor een zetel voor Duitschland té zorgen. Als hij dus de aanspraken van anderen steunde, was dat, omdat hij het zij het verzet, hetzij deze aanspraken niet ernstig opnam. Een paar dagen geleden hield de oorres pondent de verklaring van Ohamberlain aan de Britsohe pers achter, omdat het on billijk geweest zou zijn die verklaring mede te deelen, daar Chamberlain zicht baar oververmoeid was. Nu acht hij het noodig daarop terug te komen en seint, dat Chamberlain in zijn tragische woor den Unden den agent van Duitschland noemde. Chamberlain brak de onderhan delingen met Duitschland af en op Briand rustte toen de taak hen weer aan te knoo- pen. Duitsche persstemmen. De tijding van de mislukking der con ferentie te Genève werd Dinsdagavond laat te Berlijn bekend en baarde er groot opzien. De Duitsche pers is algemeen van oordeel, dat er aan het Volkenbondsappa raat heel wat, hapert,; enkele bladen spre ken van een schipbreuk der Volkenbonds idee en betreuren, dat het onmogelijk is gebleken de sabotage van een enkel lid te verhinderen. De rechtsche pers noemt het gebeurde een onwaardige komedie, terwijl de Tfig- Üche Rundschau (die met Stresemann nauwe betrekkingen onderhoudt), de ge heime afspraken van Briand en Ohamber lain met Polen en Spanje, achter den rug van Duitschland beklonken, de oorzaak acht van de mislukking. Het fiasco van Genève. De mislukking van deze buitengewone bijeenkomst van den Volkenbond maakt het voortaan onmogelijk en dit is wel een zeer belangrijk feit de kwesties van Duitschland's toelating en van de sa menstelling van den Raad en de verdee ling zijner vaste zetels gescheiden van el kaar te behandelen. De grootste schuld van het fiasco treft de mogendheden, die deze bijeenkomst slecht voorbereid hebben. Een bijeen komst welke historisch beloofde te wor den wegens de toelating tot den Volken bond van den vroegeren vijand, die te Versailles de schuld voor den oorlog te dragen kreeg, maar die zich van alle vroe gere Volkenbondsvergaderingen is gaan Ingezonden mededeeling. beschouwd. Zij is niet getrouwd, zooals u weet?" Het was of deze laatste opmerking hem een onaangenaamen schok bezorgde. Toen zei hij: „Ja, en tóch kan ik die bewondering niet deelen." Even later was Madame Miéville vlak bijl hen. „O, Miss Palkner, Ik had u herkend aan uw witte japon, van de veranda af." Ze droeg een rood-J apansche parasol en de weerkaatsing daarvan wierp een war- mé tint op het haar, zoodat de huid nog blanker leek. „Komt u de buffels een: 'bezoek bren gen, Madame?" vroeg Winnde met haar innemenden glimlach. „Het melken is al 'gedaan, imiaar komt u binnen." „O, ik zou wel graag dat eigenaardig vee willen zien," antwoordde Madame op dien zamgeriigen toon die haar zeker in slaap zou wiegen, als ze dien lang hooren moest, daoht Winnie, „maar uw vrienden vragen naar u en ik was de eenige die wist, waar u op dit oogenblik was." Dit zeggende 'hield ze onafgewend den blik op Winnie gericht, «n toch voedden beiden, dat de reden van haar komst meer mfet hem' verband hield. „Wat verlangen ze van cmij'?" vroeg het jonge meisje, haar schreden al vast naar het huis richtend. ,*Ze verlangden, dat u voor hen zingt. Mrs. Smlth riep u al, maar u was er na tuurlijk niet." Nu liep Winnde op een drafle weg en onderscheiden door het gebrek aan een stemmigheid. Men heeft de bruid willen inhalen, terwijl het huis daartoe niet be reid was geworden. Men kan het betreuren, dat Brazilië het tijdstip waarop Duitschland met een groo te vredesbetooging te Genève zijn intrede zou doen, gekozen heeft om zijn aanspra ken te laten gelden, maar daarmee is de eisch van Rio, om naast de andere mo- Sendheden een permanenten zetel in den aad in te nemen, nog niet als onbillijk of aanmatigend veroordeeld. Men heeft zes maanden tijd, om de ge wone vergadering waarin de onbeslist ge bleven groote kwesties uitgemaakt moe ten worden, voor te bereiden. Dit stemt eenerzijds geruststellend. Maar zulk een lange tijd kan ook gebruikt worden voor het scheppen van nieuwe moeilijkheden. Zoodat de vrienden van den Bond thans voor het eerst van Genève zullen scheiden met een gevoel van bekommering en on zekerheid voor zijn toekomst De overzichtschrijver van het Hbl. zegt o.m.: De Duitsche delegatie kan naar Berlijn vertrekken, met de mededeeling aan de voor een zoo aanzienlijk deel jegens den Volkenbond toch al zeer soeptlsch, zoo niet vijandig gestemde Duitschers, dat Duitschland over een half jaar je nog maar eens weer opnieuw zich voor het lidmaat schap van deze internationale organisatie van verzoening en vreedzame samenwer king moet aanmelden.... Met het schoone vooruitzicht om dan weder in de antichambre getuige te zijn van het gekijf en gesjacher der groote of zichzelf groot wanende ,mogendheden, over een bestuursplaatsje. Aan het prestige van den Volkenbond is door het jammerlijk schouwspel, dat de verloopen tien dagen te zien hebben ge geven en het nog jammerlijker einde dat het nam, duchtig afbreuk gedaan. Want men kan nu wel trachten alles nog zoo veel mogelfjk goed te praten, men kan er op wijzen, dat niemand zonder vallen groot wordt, dat er tijd noodig is om in een booze en weerstrevende wereld, nog te zeer levend in de tegenstellingen van belangen en nationale aspiratiën, de Vol-, kenbondsgedachte, de ideeën van een nieuwen tijd en een nieuwe wereld te doen rijpen.het feit is er dan toch maar, dat in een betrekkelijk ondergeschikte quaes- tie, waarbij het meer om prestige dan om reëele belangen ging, de Volkenbond zijn volkomen onmacht om tot een oplossing te komen heeft moeten erkennen. Als het zoo al toegaat bij een geschil over de samenstelling van den Volken bondsraad, hoe moet het dan wel gaan als riop^orwler het gaan: foor Aginoourt zal u wel de buffels laten zien.'" Eeni paar seconden stonden ze uaar in stilte na te kijken. Majoor Aginoourt had de wenkbrauwen gefronst waait hij' was, innerlijk, zeer boos op Madame Miéville, dat die dus toch kans had igezien hem al leen te treffen. Hij) wist dat dit al haar streven was geweest sinds het moment, dat hun 'blikken elkaar ontmoet hadden aan de lunchtafel. Met groote vormelijkheid maakte hiji een lichte handbeweging naar de stallen en zei: „Miss Falkner heeft vergeten ons aan elkaar voor te stellen, maar ik mag mij gelukkig achten, haar afgevaardigde te zijn, ofschoon ik vrees, dat ik niet zoo heel veel waard ben als 'buffel-gids." „Is dat ook wel noodig?" vroeg Mada me Mlévile, alleen acht slaand' op het eerste deel van zijn gezegde en hem' den stail binnen volgend terwijl zie 'het bewuste sieraad' om 'haar hals met de hand om hoog hield en' bemi intussahen strak in het onverstoorbaar gelaat bleef kijken. HOOFDSTUKTT. Gedurende een minuut heersohte er sWt)e, of de man: en de vrouw eikaars krachten maten. Toen was 'het Madame die sprak, met een vertoon van sohljnbaar groote openhartigheid: „Ik zag aan den 'lunch, dat u belang stelde in mijn sieraad, Majoor Aginoourt. Ik heb mij sindsdien afgevraagd of u het ook met eenige mogelijkheid herkennen zoudt?"" Zijn gelaat was als een masker, terwijl hij het langzaam van. haar afwendde en naar de buffels keek. „Neen, maar ik bezit de gewone belang stelling van den Brit voor curiosa.' .Heeft u het nooit eerder gezien?" Nbg trad' ze wat dichter op hem toe. Met 'blijkbaar ongevallen zei hij: „Ik heb het nooit eerder gezien." Ze haalde diep adem en, nog steeds met- de zon in de hand, vroeg ze toen: „(Misschien 'heeft een u soortgelijke ge zien?" „Neen, ook niet." „Maar het wekte toch zoo zeer uw be langstelling aan den lunch." JDe reden daarvan heb ik u al ver klaard." „Neen; dat hebt u niètl" Gejaagd ginig haar ademhaling en haar oogen flikker den. „U heeft enkel mijn vragen afge weerd. Eh tóch hen ik overtuigd, dat als u dan nooit te voren mijn sieraad heeft ge zien, u tenminste de geschiedenis, de bebeekenis er van kent!" (Een1 oogenblik trok er een verandering over zijn gelaat en zijn kalante scheen plaats te maken voor een ongeloovige on rust. „Ik koester geen verlangen, om het on derwerp voort te zetten, zoomin als u." ,,Dan vergist u zich toch. Ik koester juist groot verlangen het voort te zetten. Ik zou graag hebben," ze sprak zeer lang- zaam en nadrukkelijk, „dat u mij de ge schiedenis van mijn sieraad vertelde, daar u ze toch kent."

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1926 | | pagina 1