ROEST
KWINKSLAGEN
Populair Bijvoegsel van de
HELDERSCHE COURANT,
VLIEG-DELIRIUM.
Zonderlinge lotgevallen
in het Dagelijksch leven
van ZATERDAG 20 NOV. 1926.
NO. 252 (AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN)
HET BUSKRUITVERRAAD.
Hoe hel In rijn werk gegaan I&
L
Onder al de samenzweringen, dile in den
loop der tijden In den geest der menachen
zijn opgekomen, bekleedt die van het bus
kruitverraad, om hare gruwelijkheid en
haar boosaardig doel, een voorname plaats.
Het eerste denkbeeld van het m^selijke
plan, schijnt aan zekeren Robert Oatesbij,
een man van groote bekwaamheid, ite moeten
worden toegeschreven. Reeds In de Vasten
van heit jaar 10Ü3 liep lij} met het denkbeeld
rond, en in een mondgesprek met Thomas
Wintour en John Wright, zocht hij de nood
zakelijkheid te betoogen, om Engeland van
de slavernij te verlossen (in zijn oog was
dit het Parlement), en de katholieke gods
dienst tot de heerschende te verheffen.
Toen Wintour voor de snoode zaak ge
wonnen was, ging hij, op aanraden van Oa-
tesby, naar Vlaanderen, om daar eendge
voorbereidende zaken te regelen; en het plan
aan zekeren Tawkes, een officier 'In Spaan-
achen dienst, met wien Oateaby persoonlijk
bekend was, mede te doelen.
Wintour beerde met Tawkes naar Enge
land terug. De eerste samenkomst dezer
beide met Gatesby, Thomas Percy en John
Wright, allen deelgenoot van het helsclie
plan, had plaats In een huis achter St. Cle
ments, waar zij, in een geheime kamer, el
kander de striktste geheimhouding met een,
zoo meenden zij, onheiligeu eed bezworen.
Aan Percy werd hier de last opgedragen,
een, voor den voorgenomen aanslag, geschikt
huis op te sporen.
Hij vond er een, dat door ligging, naast
het Parlementshiuis, allergeschiktst was, en
de uitvoering op geen geringe wijze schee ft
te bevorderen.
Het behoorde a'an zekeren heer Whiu-
niard, een der mindere beambten van het
huis des Konlngs, doch werd toen bewoond
door zekeren Hendrik Tervers. Na eenlge
onderhandelingen werd hun dit huls voor
een jaarlljksche huur van 160 afgestaan.
De sleutel werd aan Guy Tawkes ter hand
gesteld, die voor een bediende van Percy
doorging. De reden, waarom dit huis döOT
hen gehuurd werd, was, om daardoor een
gemakkelijke gemeenschap met het huis der
Lords te verkrijgen. Zij behoefden dan
slechts dien muur, die beide huizen van el
kander scheidde, te ondergraven, om een
u.tgestrekte patin onder het naburige buis
aan te leggen. In Lambeth werd nog een
tweede huis gehuurd, dat tot bewaarplaats
van het benoodigde buskruit dienen moest,
en dat aan den heer Keys, dtie mede onder
het getal der saamgezworenen was opgeno
men, werd toevertrouwd.
•De geheele bende ging daarop, ten einde
alle achterdocht te vermijden, uiteen, na
vooraf te zijn overeengekomen, dat er voor
Ml Michel (29 September) geen, ontmoeting
tusschen hen zou plaats hebben.
Dat tijdstip was echter bepaald om met
Let graven een aanvang te nlemen; maar
gfioor verschillende omstandigheden verhin
derd, kon men eerst veertien dagen vóór
kerstmis daarmede beginnen Vijf deel-
genooten begaven zich aan het werk, na zich
van levensmiddelen voorzien te hebben, op
dat zij' niet zouden genoodzaakt zijn,, het
huis te verlaten.
Zondier ophouden werkten zij dag en
nacht tot op Kerstavond door, terwijl bij
elke schrede, die men vorderde, de muur met
houtwerk moest onderstut worden. Kort
voor Kerstmis werd Christopher Wright
tot het werk toegelaten, en daar het aller
moeilijkst was, omdat de muren meer dan
drie Yards (Engelsche ellen) dak waren, zoo
werd het getal der gravers nog met een ze
venden, Robert Winteur genaamd, ver
meerderd.
Van de lange en dónkere nachten, tus
schen' Kerstmis en Vrouwendag (2 Fe
bruari) maakte meiï gebruik, om bet bus
kruit in een boot van Lambeth naar het huis
van Percy te brengen), terwijl men daarna
weder het ondergraven doorzette.
In de Paaschdagen daaraanvolgende (1005)
werd de gleheele aan het werk zijnde bende
c.oor een rollend' geraas, dat 'in hun nabjj-
1)©al plaats had, vreeseiyk verontrust.
'Hi nader onderzoek werd men echter ge
rustgesteld door de ontdekking, dat hetzelve
slechte veroorzaakt werd door een hoop
steenkolen, die ln een der verwulven onder
het Parlementsgebouw lagoo, en waarin be
weging, gekomen1 was.
Geoni ontdekking kon intusschen gunsti
ger geweest zijn; want bij dit'onderzoek
bleek het' hun, dat die keldor aan denizelfdon
eigenaar, van wie het huis was, dat zij ge
huurd hadden, toebehoorde, en dat hij hij
een zekeren Sklnner in gebruik was. Geoite
jmglngen bleven nu door de saamgezwóre-
uen onaangewend, om Sklnner in' hun be
lang over te halen, en teen z|j daarin ge
slaagd waren, viel het hun niet moeilijk, 0111
den, kelder van Whinniard, voor 160 jaar
lijks, ln huur over te nemen.
Nu werd het oorspronkelijk plan, om na
melijk onder de muren een mijn aan te leg
gen, opgegeven, en het besluit genomen,
om het buskruit in dit varwuif over te
brengen,
Tevens bracht men tegelijk er 8000 tal
houten on 600 takkebosson ln,
Deze werden nauwkeurig door Guy
Tawkes voor het buskruit opgestapeld, zoo
dat niemand, die ln den kelder mocht kómen,
eenig vermoeden van hunnen verraderlijken
aanslag kon opvatten.
Tawkes stak daarop naar Vlaanderen over,
ten einde Sir W, Stanley en Mr. Orven van
hunne vorderingen kennis ,te geven, van
waar hij in Augustus eerst terug kwam.
Daar het den saamgezworenen aan geld
begon1 te ontbreken, en hun aantel te gering
scheen, om van de beraamde onderneming,
na de uitvoering, behoorlijk partij te trek
ken, zoo stelde Oatesby, in een mondgesprek
diat men te Bath hield, voor, dat het hem
/oude vergund worden1, om elk, wien hllj
daartoe geschikt achtte, in de samenzwering
op te nemen.
Dit recht werdl heira toegestaan, en daarop
deelde hij het voornemen mede aan S1t
Everhard Dlgbv, Francls Tresam, Amibro-
sIuh Roakewood en John Grant. Digby be
loofde hun met 1500 pond (18.000 gulden)
enl Tresam met 2000 (2L000 gulden) te on
dersteunen.
Vari een goeden uitslag verzekerd, begon
men het ontwerp te vormen, om van de ge
beurtenis het meeste voordeel te trekken,
en' het doel op de beste wijze te 'bereiken.
Het werd een vroollj)r plan.
Volgens de verwachting zouden do Ko
ning en de Koningin met Prins Hendrik bij
do opening van het Parlement tegenwoordig
zijn, en Percy nam op zich, om den Hertog,
die uit hoofde van zijn jeugdige jaren, zou
afwezig zijn, van kant te makert, terwijl Slr
Everhard Dlghlby met Ilookwood en Grant,
die mpde ln de samenzwering hadden deelge
nomen. het plan vormden, om eenlge vrlen-*
den, onder het voorgeven van een Jachtpartij
te verzamelen, zich van prinses Elisabetb,
die zich ten huize van Lord' Harrington, en
Warwickshire, bevond, meester te maken,
en haar terstond voor Koningin uit te roe
pen. Zoozeer had de woede tegen hunne
wederpartij hen vervoerd, zoozeer had het
bekoorlijke uitzicht van wraak hen be
dwelmd, dat zij alle zorg voor hun eigen
veiligheid vergaten, en, alleen steunende oy
de algemeene verwarring, die noodzakelijk
uit zulk een onverwachte® slag ontstaan
moest, niet voorzagen., dat de woede van het
volk, 't welk dan zonder eentigen band van
gezag was, zich tegen) hen keeren, en zich
waarschijnlijk voldoening verschaffen zou
in het verdrijven! of dien moord van al de
katholieken.
Tot hiertoe waren de saamgezworenen in
alles, wat rij ondernamen hadden, boven ver
wachting geslaagd. Aan elkander gehecht
door alle banden, welke zulke mensohen
verbinden kunnen; door belang, door het
gemeenschappelijk gevaar eener wanhopige
onderneming, door het geheim en de vree-
selljke eeden staarden zij met een volko
men vertrouwen op den goeden uitslag van
hun verschrikkelijk plan; maar door een
blijkbare tusscherukomst van hooger hand,
d'le geen menschelijke schranderheid voor
zien, geert menschel ijk beleid kan vooiko-
m r», zagen zij het gebouw, dat zij hadden
opgericht, en dat, naar hunne mee rui ng, op
zulke hécht© grondslagen steunde, voor hun
oogen in puin neerstorten, en hun heele
plan, in al zijn snoodheid, aan het licht ge
bracht
Geheel verschillend' van de gewone wijze,
waarop de meeste snoode ontwerpen aan het
licht gebracht worden, doordat ontrouw,
of vrees, of baatzuchtige bedoelingen dezen
of genen van de verraders zelf tot d© ont
dekking aanspoort werd er in dit geval
aan geen trouweloosheid en geen vrees, en
geen eigenbelang gedacht
Getrouw aan elkander, en aan de zaak. die
zij voorstonden), zou elk hunner liever zijn
eigen leven gegeven! hebben, dan een zijner
makkers te verraden, of het geheime doel te
verraden, waartoe hij. zich zoo plechtig ver
bonden had. <-
(Wordt voortgezet).
deed ten slotte het volgende voorstel:
„Als Ik u eens een lijst gaf van tien
firma's te Yokohama, zoudt u die voor
me willen Inzien, en mij zeggen zon
der een naam te noemen of de be
wuste firma daarbij is?"
„Dat met genoegen," was het antwoord.'
„Als ik maar geen naam behoef te noe
men."
Het lijstje werd opgemaakt, de bankier
zag bet door, en zei, het den koopman
weder ter hand stellend:
„De naam van de gefailleerde firma Is
er Inderdaad bij."
„Dan heb lk kolossaal verloren," ant
woordde de koopman, want dat is de
firma, waarmede lk zaken doe." Dit zeg
gende wees hij op een naam op het lijstje.
„Hoo wist u, dat dit juist de firma was,
die failleerde?" vroeg de bankier ver
baasd.
„Heel eenvoudig," hernam de koopman.
Van de tien namen, die lk opschreef, was
er maar een echt, namelijk die van do
gevraagde firma, al dó andere bestaan
niet en zijn gewoon gefingeerd.
EEN SLIMME ZET.
De adreslijst.
'Een rijk koopman te Parijs, die uitge
breide zaken deed' met Japan, kreeg be
richt, dat een der voornaamste firma's te
Yokohama was gefailleerd.
HIJ kon echter den naam van de firma
niet te weten komen.
Had hij getelegrafeerd, dan zou hy na
tuurlijk spoedig bescheid hebben verkre
gen; om kosten te sparen ging hjj echter,
naar een bekend! bankier; die de tijding
had ontvangen en vroeg dezen hem den
naam van de firma in quaostie te noe
men.
„Dot Icon lk tot mijn spijt niet doen,"
antwoordde de bankier, „want het nieuws
la niet officieel; als lk u dus den naam
opgaf, zou ik m©6r zeggen dan lk verent-
woorden kan."
De koopman drong vergeefs aan, maar
HET GILDE DER ZWIJGER».
Spreken zonder woorden.
Er was, verhaalt men, oudtijds te Is-
pahan een akademlo van geleerden, die
zulk een afkeer hadden van onnutte
woorden-verspilling, diat zij zich bijna uit
sluitend door toeken» en zinnebeelden
uitdrukten.
De leden dier Instelling, honderd in
getal, hadden daarom den naam van
„zwijgers" bekomen.
Nu gebeurde het, dat er, in plaats van
een afgestorven lid, een nieuwe keuzo
gedaan moest warden, on dit was juist ge
schied, toen er een briefje ln de verga
dering werd gebracht met de woorden:
„DootoB Zeb van Tiflie beveelt zich be
leefdelijk aan voor de opengevallen
plaats."
Groote neerslachtigheid heerschto nu
onder de leden. Dr. Zeb stond bekend als
een hoogst verdienstelijk man, als een
diepzinnig wijsgeer en een zwijger bij uit
nemendheid. Dat men niet aan hem go-
dacht bad! Aan bem, die meer dan Iemand
een zetel ln hun midden verdiende I
Maar men was nu voltallig, en bet
reglement verbood bet getal te over
schrijden.
Intusschen, men anoost dit aan Dr. Zeb,
die in het voorportaal wachtte, te kennen
gegeven, en de voorzitter belastte zich
er mede. -
Hij liet den sollicitant binnen on hield
hem een glas voor dat boordevol was ge
schonken. Hetgeen zooveel moest bet ee
kenen als: er kan niets meer bij.
Dr. Zeb begreep onmiddellijk het sym
bool. Maar van een bloemruiker, die er
stond, een rozenblaadje plukkende, lel
hy dat voorzichtig op het vocht ln het
glas, daarmede te kennen gevende, dat de
vergadering, schoon voltallig, nog wel
een buitengewoon lid kon opnemen
De aanwezigen juichten met handge
klap den wenk toe, die hun op zoo ver
nuftige wijze werd gegeven: men stapte
dus over die bepalingen van het regle
ment heen en nam Zeb als lid aan.
Toen men het boek voortel, waarin hij
zijn instemming met de statuten door zijn
handteekening moest bevestigen, schreef
hij achter zijn naam het cijfer 100, het
aantal van zijn medeleden en plaatste er
een nul voor; wat beduiden moest: de toe
voeging van mijn persoon zal het cijfer
laten zooals het is."
Maar de voorzitter haastte zich die nul
te schrappen en achter het cijfer 100 te
zetten, daarmedto aangevend dat de Aka-
diemie, door het toetreden van Zeb, tien
voudig in waard'e had gewonnen.
HOE ZIET DE WERELD ER
TEGENWOORDIG UIT?
Optimisme vóór alles.
Wees vroolijk. Denk eens aan al het
geld dat ge spaart op die dingen, die ge
niet bekostigen kunt.
(St. Joseph Gazette.)
De onhuiselijke Eva.
Ongeveer alles wat een modern meisje
van een naald afweet is, dat men ze
slechts eenmaal voor pen gramophoon
kan gebruiken.
(Mexico Lediger.)
Zijn zwakke zijde.
Een man kan heel wat kritiek verdra
gen, doch hij gedoogt geen aanmerkin
gen over de wijze waarop hij een vrouw
het hof maakt.
(The Laughter of Fools.)
Permanente betrekking.
Het zal woldra noodlg zijn, dat de re
geering een ouderdomspensloenregeling
voor vredesoohferentle-afgevaardLgden
maakt.
(Punch.)
De ontvolkingsvrees.
Prof. Paul Oamot heeft voorgesteld,
©chtgenooten te Importeeren, dlaar er ln
Frankrijk een overschot van twee mll-
lloen vrouwen is. In Öall^ornlö zouden,
naar hij verzekert, heel wat huwoiykscan-
didaten zijn te vindon.
Het criterium.
Welke is het gevaarlijke jaar fn het
huwelijk? Forbes Lankester zegt: het
eerste; Dr. Oonan Doyle heeft gohoord
dat het 't zevende ls. In werkelijkheid Is
het het jaar, waarin een man zijn vrouw
voor het eerst „lieve" gaat noemen en
niet bemerkt, diat zij een nieuwe hoed op
heeft.
(Lady's PictoraL)
Qnnestlo van gewoonte.
Men heeft bet in Louisiana noodig ge
oordeeld wettelijke maatregelen te nomen
ter bescherming van den alligator, daar
iedereen er op gesteld schijnt te zijn zloh
een tasoh uit diens huid te laten ver
vaardigen. De alligator blijkt dus niet de
eigensdiap te bezitten welke de pa
ling en de belastingbetaler zich in zoo
hooge mute hebben eigengemaakt om
zich levend te laten villen.
(Observer.)
China als kalenmarkt
Terwijl in andere landen de kolenpro-
ductle sedert 1018 ernstig is gedaald, is
in OJilna de produotie stoeds stijgende.
Niet alleen kan het land in zijn eigen
behoeften, 20 millloen ton, voor
zien, doch het kan ook leveren aan an
dore landen en de markten staan nu voor
China open. De vermoedelijke kolenhoe-
veelheid van het land is 005,687,000,000
ton, terwijl die voor Europa ongeveer
200,000,000,000 ton minder bedraagt en
het oijfer voor Engeland ia 189,588,000,000
ton.
Men heeft zelfs berekend dat de kolen-
vooraad in China genoeg is om de geheele
wereld gedurende 1000 jaren van steen
kool te voorzien.
(Goal Assoclatlon.)
Het groote gevaar.
Ik heb bijkan» in alle landen opgemerkt,
iets wat ik niet anders kan noemen dan:
afkeer van werk. Dat is heel wat anders
dan de zubht om beter betaald to wor
den voor den geleverd en nrbeid. Hot ls
oen zeer groot gevaar voornamelijk voor
het volgend gesliaoht, als wij 't denkbeeld
aankweeken dat in den arbeid geen geluk
ligt. Toen ik ln Australië was, kwamen
ze mij vragen mijn invloed aan te wenden
om de vljfdaagscho arbeidsweek te ver
krijgen, wat. toen ik de quaestle nader
bekeek, neerkwam op vier en een halven
dag werken, diua 86 uur per week.
,Er is een oud Boek, dat zegt: „Zes da
gen zult gij arbeiden". De quaostie der
uren is slechts een bijzaak, maar de toe
nemende afkeer van den arbeid is het
grootste gevaar.
Braimwell Booth, generaal
van het Heilsleger.)
Over den bekenden Amedkaansohen vlie
ger Jimmle Doolittie doet de „U. 8. Air Ser
vices" een verhaal, dat als een bewijs mag
jolden hoe niet minder dan ln Europa (dent
on we slechte aan de wijze van demon-
streeren door de vertegenwoordigers van
een bultenlandsche fabriek op Schelling-
woude enkele weken geleden), ook in Ame
rika het voor-vMegen van vele fabriek»-
piloten dikwijls tot de meest ernstige ont
aarding leidt.
Het gebeurde in Chili, waar Doolittie voor
oen leger-oomimlssle de vhegelgonschappen
zou demonstreeren van een Curtlss r. I.
Jachtvliegtuig. Terwijl iedereen ln afwach
ting was, ging een zware concurrent van
den Amerikaan, een Duiteche vlieger, naar
men zegt een lidi van het uit den oorlog be
faamde jaohtvileger-eskader van Vo® Richt-
hofem, met een ln Dultschlaml ontworpen
on gebouwden jager de lucht ln. Het vliegen
van den Dultlsohor was goed, doch goonszlns
buitengewoon. Aldus het Ainerlkaansche
blad.
Eensklaps versohenen van uit een hangar
vier mannen met eon draagbaar op het veld,
waarop de vlieger Doollttlo lag uitgestrekt.
Het bloek, dat hil kort te voren zijn belde
enkels had1 gebrokon. De man weru in zijn
vliegtuig geheschen en startte. De wijze,
waarop de Amerikaan nu te keer ging, was
zoo verbluffend en het spiegelgevecht, dat
hjj met zijn oonourront opende, blijkbaar
zoo gevaarlijk, dat do Dulteoher, bang voor
zijn hachje, een goed heonkomon zocht naar
een naburig vliegveld. Doolittie wist dit,
door om den Dulteoher te manoeuvreeron;
echter te verhinderen, en dwong zijn rivaal
te landen op hetzelfde veld van waar hij ver
trokken was.
Toen de Amerikaan zijn gevaarvolle toe
ren had volbracht, kwam de Dulteoher ln
woede ontstoken op hem toe met de beschul
diging, dat hij zijn leven ln gevaar had ge
bracht. Doolittie antwoordde lakoulek: „No
I didn't; I never carno closer thans slx feet
to you". Het bleek echter, dat de Amerikaan
met den etaartsteun van zijn vliegtuig ln
het doel van den bovonvleugel der Duitsche
machine een diepe scheur had aangebracht.
DE LEGENDE VAN DE MAAGD
URSULA.
Het Amsterdamscho Rusland.
Ieder Amsterdammer kent den, ln ver
houding tot de andere straten van het
oudere gedeelte der hoofdstad, broeden
verbindingsweg tusschen de twee Burg
wallen (O. Zijds Achterburgwal en KLo-
veniers Burgwal) genaamd: „Het Rus
land".
En by menigeen, die niet op de hoogte
ls van de geschiedenis van hel verleden
der Amstelstad, zal de vraag zyn opge-
komèn, welk verband er bestaan kan tus
schen deze straat en het ineengestorte
tsarenrijk.
Dat de benaming niets te maken heeft
met do sowjet-republtek, wordt aanstonds
duideiy k, wanneer wy weten dat het Am-
sterd'amsche Rusland door metathesis of
letteromzetting ontstaan la uit hot woord
Ursulland.
Het tegenwoordige Rusland maakte
voorheen deel uit van het land, hetwelk
grensde aan het klooster der Ürselinen,
die zich noemden naai* haar patrones
Sinte Ursula.
Haar legende ls de volgende:
Ursula was te Rome voor den Paus ge
trouwd (met een Heidensche Prins, die
zich had laten doopen ter wille van haar.
Terwijl zy zich, na enkele dagen, ge
reed makep naar Engeland terug te koe
ren, wordt te Rome een samenzwering
gesmeed, ln overleg met den koning der
Hunnen, met het doel deze christenmaagd
met haar gevolg op den terugweg te over
vallen en te dooden.
Nadat het talrijke gezelschap, na oen
even moeliyk© als gevaariyke reis, Keu
len bereikt had, wordt het door die Hei
denen overvallen en, behalve de jonk
vrouwen, wordt ook de prins om het le
ven gebracht.
Alleen een zekere Ouners en Ursula
zelf, de laatste dank zy haar schoon
heid! ontkwam aan deze slachting.
Als de koning dier Hunnen Ursula tot
vrouw begeert, en zy, ln haar ziel ver
ontwaardigd, het aanbod van de hand
wijst, grijpt hy zyn boog en doorboort
haar met drie pyien het hart.
Vandaar dat zy meestal afgebeeld
wordt met dit wapentuig in haar hand,
In die legende wordt vermeld, diat het
gevolg van Ursula bestond uit elf dui
zend christenmeisjes.
Het behoeft ons niet te verbazen, dat
het aantal veler bedenkingen heeft uit
gelokt.
Afgezien van de vraag of er destyds
zooveel christenmeisjes te vinden waren,
en hoe de 11000 lyken ln die eenmaal kleine
Ursula kerk eon plaats konden vinden,
mag in dien tildi een pelgrimstocht van
een zoo oerbtedwaardlg aantal Jonkvrou
wen zeker geacht wonden tot de onmoge
lijkheden te behooren.
Ten bewyze hoe men in het algemeen
over het legendarisch aantal van Ur-
Hiila's gezellinnen denkt, kan dienen, dat
by onze Dultsohe naburen nog altijd do
spreokwyzo voortleeft, die vrij vertaald,
beteekont dat „het er op een honderd
meer of minder niet aankomt", en ginds
luidt: „Es Jst nusgereohnet wie die 11.000
Jungfern ru KÖln."
KLEINIGHEDEN.
Met het oog op deh 'IVoorhandel werden Jaar
lij ia hi Afrika meer dqni zestig duizend
olifanten gedood
De Russen volgon een zonderlingen weg
om misdadigers bekentenissen te ontlok
ken. Onder het voedsel van de gevangenen
wordt een poeder gemengd, dot hen dioet
yien, en in dezen toestand worden zy
nauwkeurig gadegeslagen on ondervraagd
Zoo laten de ongeJukkigen den menigmaal
hun geheim ontsnappen.
De eerste onderzeesche kabel werd gelegd In
1851, tusschen Dover en Oalalis.
Dan zetten de boeren teertonnen tus
schen de wijnstokken en steken die aan.
Daardoor ontstaat een dichte, zware rook,
die de wynstokken beschermt.
Speelt Erna plano?
Zoo noemt zij het tenminste.
Onderofficier: Waarom salueert men
zyn meerdere?
Recruut: Omdat Je anders de doos
in gaat.
Zeg amice, kun je 26.— wisselen?
Zeker, met genoegen.
Wel leen me er dan tien.
Mijnheer, lk heb uw dochter liet
-Ik ook mynheer, maar laten we nu
over Iets andera praten.
Zy trouwde met den grootsten spoed.
En kreeg er zeker langzamerhand
berouw over?
Nee, óók spoedig.
Ongetrouwd majoor: Wat zeg je? Je
gaat trouwen? En jullie hebt geen van
belden geld? Maar kerel, weet je don
niet dat oorlogvoeren kapitalen kost!
Toon mevrouw Owee arm was, noemde
men haar een vervelende kletskous, maar
nu la dat anders.
Zoo? Wat zegt men nu?
Men noemt haar nu oen onderhou
dende praatster.
Zyr Laat me dien brief eens zien!
Tk zie aan het schrift dat hy van eon dame
ls, terwyi jy opeens bleek word tl
Hy: Dat kan uitkomen. Het die
rekening van je naaister.
't Juffertje
B.
Het oudste ruilmiddel, die voorlooper van
het geld, bestond uit dierenhuiden.
Een zwaluw kan per dag eon afstand van
omstreeks zes honderd KjM. afleggen.
In Australië wordt belasting geheven op
alle huisdieren, behalve op katten.
Bil de onbeschaafde volkeren komen slecht»
hoogst zelden stotteraars voor.
Geen stof schynt bestand te zyn tegen de
uitzetting, dlie watier ontwikkelt, wanneer
het bevriest In Engeland zyn proeven
genomen met potten van' het sterkBte
staal, maar zy berstten alsof ze van aar
dewerk waren.
Als de vorst Invalt, worden in sommige stre
ken van Frankrijk de klokken gebild.
