ontegenzeggelijk waar dak we toertj
de halten alen veroveren; terwijl net ver
stand hek niet varder dan tok oehttog weel
te brengen. Toch wanneer we vragen:
welke van de twee te de veiligste van hel
leven? dan temmen we, dunkt mfj, rnoea-
lijk aarzeden mek aan hak verstand de
©erepalm te geven. En dat hoofdzakelijk
om de volgende redenm: hiet bertriJKk een
veel uitgestrekter gehted. Hél te gera
eendags (bloem, integendeel, hek heeft tyd
noodig om zielh te ontwiiktoieia Hek p«i
rijta bracht uit de ervaring van het ver
Leden en werpt zijn afiralten althans oven
een deel der "toekomst Het gevoel te vbi
een mee® votxrlbfQlgaanldien aard; warm er
Impulsief ate het te, te het niet aeddap ow
standvastig en onberekenbaar.
De aiffndéflniiTiig van eeo oogsnlMifc bar
het wekken; 0e netaeffle bet roeeta flioieaa Ito-
Sluimeren.
Ate een MTkawmffintn ifcwni hei doordrin
gen Ja da verborgen1 holen, was® het ver
BtanJdi het eerst tengaaam volgen taM*
een zoeWchit ban hei het mchtalijkf
duister doozgrandieiL, de verbargenheda:
des harten ontSluierm. Maar warmee® toe
tot diadien overgaat, hoeft hsi noodig dooc
het bezadigd verstand te werden geleh
en gedragen.
Un de meradhieïHtae onfcsfflbeling tea
het gevoel riieh golden; lang voor bei ver
stand iets v«n riieh bespeuren laat; maat
terwijl we het gevoel aan rich zeil tanmei
overlaten, te hel noodig dat we aan he
verstand aandaéht en zorg besteden, om
dat dit niet uil zicht zeil volwassen wotrd
immwiit aan oanikroaeking van noode heeft.
Dan fcan bet em t^diiang srihffam, ateo
het gevoel te schuil gegaan, even ate bi
eenntzAch opwerffeesnd kunstenaar 0e stren
ge beoctSemiag der fianïmiiek, hel mnrikaa
gevoel tpeWk op dan athtezgron.'
dringt, terwijl later, wanniae® een hooger<
techniek! te vermeesterde oofc het getiae
gerijpt en verademd Ge voozsch®n taal
Zoo te hei oofc tmiel hal nafiuuz®k: ge
voel; hel wint aan diepte en betrouwbaar
heiidl al naar mate hiel verstandelijke, we
zen Btfligt
Zoo ban en moet het althans zSQh.
En dit te eani ptooes, dat Gis wem
moet doormaken, zoowel de vrouw ais flo
man. Want helt moge waar xfjin da
aan bet wazen 0e® vrouw In hoogaro mat*
het gevoel, aan dat van den znan in hoo
gene mate het verstand eigen te gaai
van beiden ban toch- ate op ztehaehtotanm
individu totf zijn ontwikkeling de aanvul
linig ontberen.
Hoe
verdie® elb van de twee het aftorn
dorffik heeft gebracht, dies te reiner er.
edeler zal de saimienlktenb z0n indien ze,
met wederzijds bewustzijn de taanden
lnoenleggen om hun levens Ge doen sa
men vloeden est ze te malkan tot één «hoor.
geheel
HOE ZIET DE WERELD ER
TEGENWOORDIG UIT?
Slachtoffer van de droogte.
Een Amerdbaanscha bas-mart, die meer
dan 500 „drink® ban *Rimwmrtan<m_ zoete;
plaatsing.
Adv. TSmas.
De stndeerende (and.
Uren lang Meld db het stuurrad met de
eepe hand, terwijl ik met de andere hes
Groote Geheim bestudeerde.
Jack Dondon De
Kruistocht van de Snork.
Een TranvrrfBa
«Maar het is anders, het te alles an
ders"' Dit is een zware versregel Ik.
schreef er geen met zooveel oventuigfag.
Fred. van Beden ln
De Groene Amsterdammer
Voor onze partfKKfMlei.
Stem aitlJd op den man, dien gij het
bekwaamst acht, onverschillig tot welke
party Mj behoort en of Mj protestant of
katholiek ia. Dit is de eendge wifze waar
op gy de eensgesdndheid bont bevorde
ren en zeker rijt» die fcundigste figuren te
krijgen aan het stantazoan. God weet, dat
en schrikachtig Ameke altijd was, hoe ze
dikwijls zoude® heden) zat te schreden eni dan
weer by de mduste aanileildliirig: een vriende-
ܮk woord, een! lieffcooafag, in een uitbun
dige vnoolijkheidi verviel, die de andere kin
deren verbaasd deed opzien.
Opmerkelijk was ook, dat het meisje altijd
vol schrammen, blauwe plekken en builen
zal Bij navraag heette hek steeds gevallen
te zijn of zich gestooten te hébben; varder
vragen gaf wei tzaufop, doch geen nadere
bijzonderheden.
"4 Gebeurde soms, dat de pleegmoeder dek
was. Dan moest Anneke thuis blijven oom
moeder op te passen. Kwam het medaje na
»ulk een afwezigheid van een week of iaur
ger weer op school, dam zag ze nog bleeker,
stonden haar oogen nog schuiwer, was ze
naar 't scheen nog zenuwachtiger dan anders.
En weer vertoornden de magere armen
en het hoofd blauwe nepen, buien, schram
men. De onderwijzeres imaakte er imij. op
merkzaam op. *t Kind scheen thuis voort
durend te vallen of Zich te stootton. Het leek
voor den huiselijker! arbeid, wélke de pleeg
moeder haar opled, niet geschikt te ztjtn.
Verder kwamen we niet. Hoe verweten
wij ons later -ons gebrekkig nadenken, ons
verzuim om onderzoek te doen.
Eens kwam de moeder het kind; dat nu
om eigen ongesteldheid eendge dagen afwe
zig was geweest, 'op school brengen. Weer
trof qje het lijdend voorkomen der vrouw;
't scheen of de smartelijke trekken om den
"troeven mond steeds diéper werden. Toen
ik naar haar gezondheid vroeg, kreeg ik een
verhaal van een verborgen kwaal, die haar,
naar t scheen, hevig lijden deed.
«En Anneke, ls die weer beter?" vroeg
ik en trok het medrte naar mij toe. Dadelijk
vleide het kind zich tegen me aan en keek
het al moeilijk genoeg is deze moeilijke
tijden te boven te komen, ook zo-nde® ge
schillen ln de wereld te roepen, waar deze
geen reden van bestaan hebben.
Brief van den Aartsbisschop
Duhig aan de katholieken
van QneenBland.
Geen hooge dsoben.
In een Pnrtfsaho salon van dé aller
laatste chic, treft men als meubilair hoog
stens een divan, een sehxjyftafeittfe en een
boekenkastje aan. Doch oven den getoet»,
len vloeo verspreid liggen veelkleurige
knsaons In drukke patronen, waarvan
soramlgié, vervaardigd van glinsterende
zjjda, zoo groot aön als een ouderrwetsch
veeorehbedl Daarop liggen die dames en
heeren in houdingen, welke, dlanb rif de
tegenwoordige toiletten, zee® gracieus
kunnen rijm, doch waarbij die heerenklejo-
fffiofli nogal een mallen indruk maakt.
Daüy (Mail.
Het frvppmii van genoegen.
De eerste rijgende lijkwagen in de Ver-
©enigste Staten zal volgende maand Ée
Atiantlo Chty van stapel loopen.
Eveneens een passagiers-aeroplaan voor
lfl personen, wélke deel uitmaak! van den
begrafenisstoet.
Daily Star.
BQna een gaoden (ablleum.
Een <$Harige, die reeds 2B vonnissen
achter dien rug heeft en in het geheel 49
jaar in de verschillende gevangenissen
van het Vereenigd Koninkrijk d<
bracht heeft, werd dezer dagen, zeven
gen nadat hijl zijn laatste vonnis had „uit
gezeten", te Londen opnieuw tod 0 maan
den opéLuiting veroordeeld.
Daily Sewa
Hel CMneesche schrift
De regeerina van China heeft een al-
ptoabat goedgekeurd, en (bijna alle zenlöb-
lingen gieibtiMiikien hei Hei vervangt de
duizenden idoogralort dloor veertig letten-
teebena
De Gouverneur van ShanSt heeft bevo
len dat ln ztjn provincie millioen
nieuwe teaSboefetJes zullen worden ver
spreid. Er zijn in China BB millioen kin-
deren die niet schoolgaan.
East and! West.
BABHELUHBTJB OTEB MODE.
Voor grootero meisjes.
Aardige vlotte jurken voor de 14. tot
dochterfeens afvoor mama
Herinner me nog heel goed uit mfri
meisjestijd dal wanneer ik als oudste
dochter met nni nog jong uitzdende moe
de® samen was, e® dikwijls de opmerking
gemaakt word): „t lijken mee® twee zus
ters, dnn moeder en dodhte®p.
Toendea^jd werd e® echte® alléén maar
de gezichten en gestalten gekeken bh
stak daar alléén dam, het jonge ol oude
uitzien in. Daarentegen was in de klee
ding heel goed waar te nemen, wie 0e
moede® en wie de dioichte® was.
Maar nu is hert precies andersom. De
mama's bunnen alcb zoo heeri$jk jong
'kleedlen, dot wanneer rij met hun 16-
-. mi imaa-w een kleine
hoeft te maken, om ose voor
tweelingen bob te rien.
Zoo ongeveer is bet nu ook met onze
modelletjes gesteld: 0e rijn hedoeid voo®
de 'baokfibsh. Maar aonde® het minste be
zwaar zijn ze zoo «met ooifure en al te ge-
bruiben voo® manna; hoogstens zal hét
rokje lete langer gemaakt worden.
Voor hen, die het aardig vinden; om
aoo'n «tweéUngeffectP te mattran,
ook deze modéllen bedoeld.
Het eerste modél is een jurk van roest
kleurige dfrapella «met «en (breeden rand
op heit roestkleurige fond' in negerbruin
en réséda Het in braede stodeplooien ge
légde rokje is van den oanid gemaakt, zoo
mot een gelukkigen glimlach op H smalle
gezichtje naar me op.
„Mag je niet doen, Anneke!" snauwde de
moeder; waarop het meisje dadelijk achteruit
ging. Doch' ik greep een hand van het Hnd
en Meld die vast. Toen zag ik iéts, dat me
vragen deed1:
„Wat is dat? Hoe komt dat nu weer, An
neke?"
Over het voorhoofd liep een bloedig roode
Hjto, die zich tot onder de blonde harem voort
zette.
„Wat is er gebeurd, kind?"
«Anneke heeft zich gestooten", kwam de
moeder haastig, eer het meisje antwoorden
kon;
gestooten?" vroeg ik. „Dat is dan wèi
erg aangekomen".
Ik keek van het kind, dat zich bevend
tegen mij aandrong, naar de vrouw, die voor
me stond, een trek van stuken omwil., om
de lippen. Een duister vermoeden, dat er
met het kind iets gebeurde, wat ik Met wist,
kwiam btJ me op.
„Anneke heeft telkens builen en schram
men", zei/ik. „Hoe komt dat?"
„Anneke is onvoorzichtig en ondeugend.
Ze is ongehoorzaam en speelsch. Ze let Met
op bij wat ze doet. Dam stoot ze zich of ze
valt. t Is eigen schuld".
t Kwam e® ales stug, kort afgebroken
uit. Blijkbaar vond de vrouw mjjo vragen
onaangenaam. Ik zond het kind naar boven,
om met de moeder nog te kunnen spreken.
Maar deze voorkwam me en ging tegelijk
de kamer uit.
In de gang vond' ito gelegenheid nog iets te
zeggen. Ik sprak van .zachtheid" en „lief
de" en dat Anneke Met Sterk was en zenuw
achtig leek. t Scheen eerst, of de vrouw me
niet hoorde; doch dicht btJ de deur bleef ze
staan en wendde zich om. En ik ontstelde
oofc het kleine veStdeéL Ujfje on mou
wen, evenals het smalle riempje ls van de
effen stof. Kraagje en marichét^es rijn
bliano gehouden.
Het tweede model is een geplooid rokje
mot een gezellige wollen sweater erop.
Voor het rokje is grijs popéline gebruikt
De derde jurk ls van een
zwartwit geruite stof en niet effen witte
stof gegarneerd! Het ls een hoogst een
voudige snit. Eigenlijk is bot een rechte
jurk, die door het ceintuurtje boven de
heup een weinig safLmgetrokkon wordt
en daardoor ook wat overbloescL
De heel jonge muisjes bewonderden hem
wel en zeiden tegen de onderen: „O, maar
Jam is toch wel erg moedig. Hij durft alles".
„Dwaas en dom genoeg", antwoordden de
ouderen dan. Hij zal nog wél eens een poot
of rijn staart verlezen. Wacht maan!"
Op zekeren dag; toen Jan Piepmuds met
zijn vrienden speelde, begon bij weer eens
te snoeven.
jBr is nietts, wat Ik niet zou durven
wagenf, liep hij uit.
„TV denk het toch wed", antwoordde een
lef mollig muisje.
„O, neé", riep Jan. Jk durf allee; laffe
dikzak".
„Zoo", zei het diktoertje nu boos: Jdoo,
durf jij dan vannacht Ju de muizenval te
gaan, die in de keuken staat, en een stukje
kaas eruit mee te nemen om te laten zien;
dat je erin geweest benlt?"
„Poeh", antwoordde Jan: „Dacht Je; dat
ik dat niet diurfdie. Een kMnigheidjé, hoor.
^Natuurlijk ga ik vannacht t" Maar rijn kMne
muizenharije trilde toch van angst.
Het kleine dikke muisje zei nu echter:
„Ach nee, Jan, doe het maar Met Ik zei' het
mflfir om te plagen! Maar je zou gevangen
worden!"
„Geen sprake van'', snoefde Jan. „Ik ben
al zoo vaak fa muizenvallen geweest Er is
Mets aan". En geen vermaning toou hem
weerhouden dien nacht hét muizenhol te
verlaten, de donkere keuben door te trip
pelen tot hij de muizenval. Hè, wat een
heerlijk stuk kaas hing er! Wel genoeg voor
een heele muizenfamilie. En wat rook die
kaas fljul Maar het was toch een heel ding
om fa zoo'u val te gaan. Zou hij het maar
Met doen en zeggen, dat hfj er wel' fa ge
weest was en alle kaas opgegeten had. Maar
nee, dat kou Met, want alle mudzen zouden
heel goed kunnen ruiken, dat hij géén kaas
had gegeten. Jan keek rónd, of er Met hui
ten de val een stukje kaas te vinden was,
«maar tevergeefs. En bekennen; diat h!0 het
toch Met gedurfd had? Nee, dat noodt Dan
maar erg oppassen, dat hij nergens tegen
aan lep. Trillend van angst, voetje voor
voetje sloop Jan in de val bdnnen. Meta be
woog. Nu een stukje kaas afknagen, om
mee te nemen. Met rijn vüjtmschepe tandjes
beet rif in het brok kaas. Hoera! het heele
stuk rolde omlaag. Dat viel mee. Jan
bet in rijn bekje en sprong uit de val.
o-wee, wie greep hem daar bij zjjn staart?
Jan keek om en zag, dat het deurtje van de
val net dichtgeklapt was op zfju staart HjJ
trok en trok, sleepte de heele val zelfs mee
tot aan het muizengat en wist rijn lijfj» ln
veiligheid1 te brengen. Maar zSn arme staart
brandde van pflm. Nog een rug, nog een
ruk en.daar gleed Jan omlaag door de
mudzengang. Hij was vrij!
Ja, maar zijn staart bleef fa da val en
zelfs het groote stuk kaas kon hem niet
troosten voor dat onherstelbare verlies!
RAADHHTflL
Oplossingen de® vorige raadsels.
Is
Beter laat dan nooit, zei de koster es
kwam in de kerk, toen ze uitging.
H
Maastricht (Maas Trieht.)
Nieuwe raadsels.
L
XXXXXXX Op de staande en liggen
de kruisjeslijn komt de
□aam van een stad in het
X Zuiden van' Engeland.
X Op de le rij het gevraag-
X de woord; op de 8e rij
X huisdieren; op de 8e rij
lic'iaamsdeelen; op de 4e rij iets, dat
iscer heeft; op de 6e rij een deel van
een huisop de 6e rij een muzieknoot
op de 7e rij een klinker.
eni voo® d© sweater Enen gebreid uitziende
stof, waarvan de fond grijs is eni met
zachtgroene strepen doorweven. De ran
den; kraagje en manchetten rijm van de
stof dier rok gemaakt Het spreekt van
zelf dat kleur der rob en der sweater
volkomen overeenstemmen.
bijna van de heftigheid, waarmee ze ant
woordde:
„Diefde, zeglt u, en zachtheid? Weet u,
hoe zielsveel ik van diat kfad hou? 'Maar ze
is slecht, slecht, zeg ik u. Ze heeft het
Slechte hart van, "r moeder. Dat weet u niet,
maar Ik weet het Ik wil Mét, dat ze denzeif-
deni weg opgaat als moeder, die.1"
b Wilde nog wat antwoorden; maar reeds
stond de vrouw op de stoep eni had de deur
met een ruk achter zich dicht geworpen.
Maanden gingen voorbij. De kwaal, waar
aan juffrouw V. leed! scheen te'verergeren;
meermalen moest Anneke om de ziekte
hare® moeder de school' verzuimen.
Op een morgen vertelde ©eni buurjongen,
die „op dezelfde trap" woonde, dat juffrouw
V. dien nacht gestorven waa Ik dacht aan
het kfad, en ging er heen.
Bij een buurvrouw, in hetzéllde huis, doch
een verdieping lager, vond ik Anneke. Zoo-
dra bet kind' mij zag, vloog het op me toe,
sloeg de armen om mijtn hals en begon heftig
te schreden.
„"k Wou het schaap Mét bij de dooie laten,
meneerl" zei de goedhartige vrouw. „Of
schoon ik Met weet, waar ik met haar (heen
moet; want 2© dnnn. hier Mét blijVenf'.
Of er geen familie was, vroeg ik.
„We hebben 'n adres van een juffrouw fa
Haarlem. Dat' schijnt een nicht van den
bootsman te wezen. Ze is een paar keer hier
geweest. Mijn man zal vanavond aan 'r
sohrijven. Een huur en' ik hebben de dooie
afgelegd. Maar dat kind'.
De vrouw beduidde, dat ze door de aan
wezigheid van het meisje belet werd te zeg
gen, wat haar op t hart lag. Ik wist Anneke
met een boodschap de straat op te krijgen.
Wat ik toen hooide, deed me mezelf ver
wijten:, dat ik Met eer onderzocht en ge
handeld had.
De knoopjes rifni hiet die witte Stof over
trokken vormpjes.
De twee gezellige monteJs, dié nu vol'-
gen, zijn oofc een paar uiterst geschikte
modellen1 om voor dames te dienen. De
eerste mantel lb.v. is een allerheerlijkste
reismantel met a'n wfódon vorm en grove
ruitstol
Hiervoor is geschikt die vlokkige
ruito natelaine ln bcv. de kleuren
met réséda en1 een donkerbruin blok. Een
sterke bdsamkraag erop en t Is een
Ideale mantel vdbr de reaa
Voor meisjes echte® neemt men een
wat lichtere stof en wat teerde® kleuren
en dan is oofc die bontkraag van (haas vol
doende.
De tweede mantel Is voor het oooette
meiske.
Hiervoor werd als materiaal gebruikt
een donker (bruine fcosha met een licht
beige rand, waarin weer donkerbruine
blok-figuren. Schoudecdeel en onderstuk
rijn van den' rand gemaakt, hei overige
van de effen stof.
(Beige haas (precies de tint van da
stof) word voor kraag en manchetten ge
bruikt
Zou immim» dezen mantel oofc niet bo-
gearen?
HET VERHAAT, VAN EEN STAART.
„Alweer een staartenverbaal", hoor ik
juffie al zeggen. Maar wees niet bezorgd, het
is dezen keer iets heel anders. De staart is
nu Met van een marmotje, maar van een
muis en juffie weet allemaal wel; diat alle
muisjes een staartje hebben. Ja; alle; be
halve die eene fa ons verhaal Hij heette
eigenlijk Jan Piepmuis, maar ale andere
muizen noemden hem Jan Verwaand of Jan
Eigenwijs. Nu, dan begrijp jullie wed, wat
voor een muis hij waa Altijd pochte rij' op
riflm dapperheid, niéts was hem' ite gevaarlijk
en hij lachte om de waarschuwifagen van
oudere voorzichtige muizen.
9
Juffrouw V„ door haar strenge beginse
len van tucht geleid, behandelde het kMi op
hardvochtige wijze. Voor de kleinste ver
grijpen werdlen de 'hardste straffen toege
past. Lichamelijke tuchtiging kwam bijna
dagelijks voor. 'Doch nog erger was het, wan
neer de vrouw, döor de pijnen van 'W
kwaal gefolterd, somtijds bijna haar bezin
ning verloor. Dan mishandelde rij 't meisje,
zoodat de buren meermalen tusschenlbeiden
waren gekomen. De builen en schrammen,
door ons op school opgemerkt, imaaT (Met be
grepen, waren van dleze mishandelingen de
zichtbare sporen geweest.
Anneke kwam van haa r boodöchap terug.
Weer vleide het kfad zich tegen me aan, als
zocht zjj, arme verlatene, byi mij bescher
ming. Ik vroeg de buurvrouw, of Anneke
tot na' schooltijd bij haar blijven mocht; dan
zou 'ik het kfad komen halen.
Om twaalf uur nam Ik Anneke mee
mijn 'huis. De goedhartige buurvrouw had
een bundeltje Moeren van het kfad bijeen
gezocht, dat Anneke droeg. Met de andere
hand Méld ze de mijne stevig amkleuid.
Toen mijn vrouw het meisje des avonds
ontkleedde, ontdekte zij over het geheele ver
magerde lichaampje de blijken van de mis
handelingen, waarvan de buurvrouw ge
sproken had.
Anneke voélde zich in de Meuwe omgeving
dadelijk thuis en beantwoordde de haar be
toonde vriendelijkheid met hartstochtelijke
blijken van genegenheid.
Wat wij met (het kfad zouden aanvangen,
wisten w9 Met; doch spoediger dan wij ge
dacht hadden, kwam er een oplossing. Op
den dag der begrafenis van juffrouw V.
ontvingen wjj bezoek van de Haarlemsche
nicht, die een knappe weduwe uit den klei
nen burgerstand bleek te zjn. 35y -wilde het
/elk spreekwoord staat hier?
r l e «e. z i q
e .e r n g.
Beide raadsels Ingezonden door
K. en M. Beversluis.
otole oplossfagan van beide raadsels
outan'gen van:
T. en H. A.; J. en S. B.; H. B.; K. B.;
M. ter B.; A. eni J. B., P. O. de B.; M. en
S. I!.; K. en M. B.; D. O.; G. O.) B en J.
D.; M. A. D.; D. en V. D.; A. E.: R. en
G. G.; P. S. 1. G.; A. G.; J. H.; O. die H.;
^L> K-5 J. K.; A. K.; P. K.;
J. en A. S.; P. S.; G. T.; S. T.; O, T.; R. V.;
E. W. A. W.
meisje meenemen en gaf ons voldoende be
wijzen, daartoe gerechtigd te zijn. Tot den
tijd, dat de bootsman; die nu spoedig ver
wacht werd, ithuis kwam, zou zjj zich met
de zoig voor Anneke belasten.
En zoo lieten wy het kind gaan. een
'bevriende famdlie fa Haarlem schreef ik,
een oogje op Anneke fa haar Meuwe om
geving te willen houden en my af en toe
bericht te zenden.
Deze treurige geschiedenis van fcfader-
leed- kreeg een vroolijk einde; wat mén van
menig droevig verhaal, dat op waarheid 'be
rust, Mét zeggen kan.
Eenhalf jaar later ongeveer ontving ik
bezoek van een zeeman, die zich als boote
man v. voorstelde. Doch bootsman was hij
nuét meer', hiji bleef nu aan den wal en had
m Haarlem ipoedis 6en betoetócling gökregen.
V. kwam mijl bedanken voor de zorg, dde
wy aan Anneke hadden besteed! Het kfad
maakte het 'beet, naar hy zei. Nicht die
spoedig, naar hij er met een knipoogje bij
voegde, zn tweede vrouw en Anneké's moe
der worden zou Moht zorgde voor het
kfad op een uitstekende maMer.
y6? 'ater' *lc>en' ik fa Haarlem wezen
moest, <ie familie eens gaan opzoeken. An
neke deed me zelf open; en terwijl ik hét
tad nog aankeek, twijfelend of dit mooie
g zonde meisje het tengere, schuwe Anneke
was, sloeg zij reeds de armen om m^jn hals
en begroette my op haar oude, onstuimige
miamer.
'Maar fa die stralende kfaderoogen lag niet
meör,.^e onbegrepen angst, die miH vroeger
zoo dikwijls getroffen had.
B.
Corrg Brem.
