muit EN
mm
mer; dagen lang zag men hem niet. Zijn
vriend, eindelijk eens willende zien. wat
er van hem was geworden, werd ontvan
gen met het bescheid: „Ga heen, Schab,
ik ben bezig een ontdekking te doen!"
Toen f5ij onder zijn vrienden terugkwam,
had Irinvyi de zakken vol zwavelstokjes,
dien hij aan den muur aanstreek en die
allen vuur vatten.
Om deze te maken liet hij phosphorus
smelten in een sterke oplossing van lijm,
die hij zoolang roerde, tot de massa koud
geworden en de phosphorus daarin zeer
fijn verdeeld was. Daarna mengde hij deze-
met lood superoxyde en doopte daarin
houtjes, wier uiteinden hij te voren in ge
smolten zwavel had gedompeld.
Irinyi moet zijn uitvinding voor nog
geen 350 gulden verkocht hebben aan een
koopman, Römer genaamd.
Een ander Duitsch tijdschrift zegt, dat
Johann Friedrich Kammerer van Lud-
wigsburg (Wurtemberg) de uitvinder is,
gedurende een eenzame opsluiting wegens
politieke vergrijpen zou hij, in 1832, op
het denkbeeld zijn gekomen den phospho
rus aldus aan te wenden. Intusschen moet
de uitvinder daarvan zelf weinig profijt
hebben getrokken; brevetten waren er
toen nog niet en concurrenten kwamen er
van alle kanten opdagen. Tot overmaat
van ramp werd de vervaardiging van lu
cifers, in 1835, wegens het daaraan ver
bonden brandgevaar verboden. Dit ver
bod werd later wel opgeheven, maar de
uitvinder was in dien tusschentijd krank
zinnig geworden. Hij stierf in 1857 te
Ludwigsburg, in het krankzinnigenge
sticht
gen worden. In de Middeleeuwen liet men
op het Pinksterfeest soms duiven in de
kerk rondvliegen of er werd, als de pries
ter het Veni Creator Spiritus uitsprak,
van het gewelf, boven liet koor, uit een
daartoe gemaakte opening, een duif los
gelaten, welke in later tijd vervangen
werd door een vergulden houten vogel.
Daar dé oudé Gast- en Armenhuizen ge
acht werden onder bescherming te staan
van den H. Geest als Leidsman der men-
schen, komt de duif vaak voor in dèn ge
vel van deze huizen, gelijk o.a. het geval
is met het Burger Weeshuis te Amster
dam.
TEGEN DEN SNOR
In Engeland heeft men een tijd gekend,
dat er een soort van ban rustte op den
snor. Toen onlangs een groote Engelsche
firma 'haar eeuwfeest vierde, bracht het
hoofd der zaak aan eenige verslaggevers
in herinnering, dat deze zaak de eerste
geweest was, die haar personeel toestem
ming gegeven had.... een snor te dra
gen.
Voor den modernen mensch lijkt zoo
iets ongelooflijk vreemd, doch er zullen
wel enkelen zijn, die zich het vooroordee
herinneren dat vroeger tegen een snor be
stond.
Engelsche advocaten mochten vroeger
geen snor hebben en het gebeurde nog in
1890, dat een beroemd raadsheer van de
Engelsche koninklijke familie bij vonnis
van de rechtbank bevel kreeg zich zijn
snor te laten afscheren en het trof toe
vallig zeer ongelukkig, dat het een bij
zonder fraai exemplaar was.
Het is nog niet zoo lang geleden, dat de
bestuurders van de Bank van Engeland
een order uitvaardigden, waarbij het aan
het bankpersoneel ten strengste verboden
werd een snor te dragen „tijdens de kan
tooruren". Dank zij de bespotting, die de
bankautoriteiten te beurt viel, werd deze
merkwaardige order spoedig opgeheven.
DE DUIF ALS SYMBOOL.
Jansen wilde graag galant zijn tegen
over dames, maar meestal liep 't verkeerd
met zijn galanterie af.
En toen hij op verjaarvledte was bij
een vriend, wiens vrouw even oud was
als 'haar man, doch het niet wilde weten,
sloeg hij weer een flater.
Ik scheel tien jaar met m'n man,
verzekerde de gastvrouw.
er
Wie heeft de lucifers uitgevonden?
Volgens de meeste handboeken heeft
men de uitvinding der lucifers te danken
aan twee Duitschers, Römer en PrecheL
Maar, als men, op een getuigenis van een
vriend van den waren uitvinder, een
Duitsch. boek mag gelooven, dan was dit
Hongaar, Janos Irinyi genaamd.
i deze in 1836, op negentienjarigen
leeftijd, als kweekeling aan de polytech
nische school te Weenen de lessen volg
de van Meissenheim, trof hem de sterke
scheikundige werking, die er plaats heeft,
ais men lood-superoxyde en zwavel te za-
men wrijft. Hij zou toen plotseling op het
denkbeeld gekomen zijn, dat het de hevig
heid der werking nog zeer moest vermeer
deren, als men den zwavel verving door
phosphorus. Van de gedachte tot de daad
overgaande, sloot hij zich op in zijn ka-
De duif was altfld goed.
Reeds in overoude tijden was bij de
raenschen de duif geliefd om haar rein
heid en zachtmoedigheid, een genegen
heid welke hier en daar in vereering
overging.
Lucianus verhaalt dat het bij de Assy-
riërs zelfs verboden was duiven aan te ra
ken, terwijl zij in sommige landstreken
nooit gejaagd zullen worden en de men-
schen deze vogels niet eten.
Van Semiramis wordt verhaald, dat zij
als kind te vondeling gelegd, door duiven
gevoed werd en later, in de gedaante van
een duif, opvoer ten hemel.
In het Zondvloed-verhaal van Noach
speelt deze vogel een voorname rol, ter
wijl bekend' is hoe de Argonauten, op raad
van den blinden ziener Phineus, een duif
loslieten,die hun den weg wees te mid
den van de bewegelijke Gyameische rot
sen.
Een duif wees de plaats aan waar het
orakel van Dodona moest gesticht wor
den en Dodona's priesteressen ontleenden
aan deze omstandigheid haar naam Pe-
leid'en, d.w.z. duiven, terwijl volgens an
deren het omgekeerde het geval is en
haar naam aanleiding gaf tot die legende.
Ti,jriens de Gulden Sporenslag vlogen
eenige raven boven het Fransche leger,
terwijl blanke duiven zich boven dat dei-
tegenpartij bewogen, hetgeen deze als een
gelukkig voorteeken meenden te moeten
beschouwen.
Volgens een oude volkssage steeg uit
de vlammen, die Jeanne d'Arc verteerdén,
een duif omhoog, welke de reine ziel van
de Maagd van Orleans hemelwaarts droeg.
Inzonderheid bij de Christenen stond de
duif ten allen tijde in hoog aanzien, waar-
van het volksgeloof getuigenis aflegt het
welk beweert, dat in alle dieren booze
geesten kunnen varen behalve in het lam,
dat als symbool van Jezus gold' ©n nog
geldt, en de duif, die het zinnebeeld is van
de Heilige Geest
In Lucas II vers 22 wordt gezegd, dat
na den doop van Jezus, de Heilig© Geest
op Hem neerdaalde, In de gedaante van
een duif.
Den H. Vinoentius kunnen wij steeds
herkennen aan zijn attribuut, n.1. een duif
ter zijde van zijn hoofd, zinnebeeld van in
spiratie door den H. Geest.
BABBELUURTJE OVER MODE.
Costuums voor de tjssport
hevige sneeuwstormen, hebben
gewoed in Londen"„wij Aillen wel
spoedig ook hier winter krijgen"'Zoo
melden de laatste krantenberichten.
Zou het dus heusch nog gebeuren, dat wij
straten, daken en boomen weer gedekt zul
len zien met het witte sneeuwkleed? En
zou het nog werkelijkheid kunnen worden,
om het vroolljk en tierig gezwier, dat leuke
bonte gedoe gade te kunnen slaan op de
ijsbanen? Stel U voor! Het lijkt bjjina een
sprookje. Hoevelen zijn er niet, oud en jong,
die er naar snakken), weer eens heerlijk op
de schaats te gaan. De ouderen alléén om
het genot van 't rijden, het jonge „gedoetje"
echter niet alléén om 't rijden, maar boven
dien ook wel een heel klein beetje om er zoo
dol gezelligjes uk te zien. Want immers het
kleedt toch zoo aardig, die leuke wollen
trui, die korte pofbroek of wijde, korte
plooirokje, met daarbij gedragen de heerlijk
warme ijsmuts, 't Is een decoratief gezicht
als zoo'n gezellige groep jongelieden zich
keurig gelijk voortbeweegt, als 't ware vast-
geregen aan eenzelfden langen stok....
Er bestaat een' dikke Ulster-stof. welke
een tamelijk hel gekleurde achterzijde heeft
(deze soort noemt men double-face).
Dit costuum nu is van zoo'n stof gemaakt.
De bedoeling is, dat men het costuum aan
twee kanten kan dragen, en dat steeds de
andere zijde als garneering dient. De naden
worden zóó gestikt, dat ze aan beide zijden
goed afgewerkt zijn en de buiten- en onder
kanten wordeni met tres geboord. De knoo-
pen zijn ook aan binnen- en buitenkant
gezet. Is het zoo keurig naar den eisch af
gewerkt, dan heeft men gelegenheid tot het
maken van vier variaties. De stof is b.v.
v»«er.1„ kun», vrtod*
tjes regeerde. Maar helaas, nu heerschte
er droefenis onder het vergeet-mlj-niet-
volkje. En geen wonder!
In het vergeet-mij-niet-bosehje woon
den ook twee vliegen, een vader en een
moeder, die Juist een massa kinderen had
den gekregen. Ze waren er zóó trotsoh op,
dat ze het goud van de vergeet-mij-nlet-
hartjès stalen om de vleugeltjes van de
vliegenkindertjes mee te bepoederen.
De vergeet-mfl-ni duifje* beklaagden
zich daarover bij de koningin en smeek
ten haar, hen te helpen. IV Koningin
zeide, dat ze over een middel na zou den
ken. Dè koningin dacht en dacht, maar
was nog niet tot een besluit gekomen,
toen ze den stap van een mensch hoorde
naderen. Als met tooverslag verdween zij
en met haar alle andere elfjes. Even later
versoheen een professor met een botani
seertrommel op 't vergeet-mtj-niet-plekje.
.gracht-exemplaartje", mompelde hij. „De
echte moeras-variëteit. Maar wat is dat?
Vliegen met gouden vleugeltjes? Die
soort heb ik nog nooit gezien. Eens onder
zoeken thuis!" En de professor pakte
voorzichtig het heele kluitje door elkaar
krioelende en spelende vllegen-kinder
tjes op en stopte ze in zijn trommel!
Wat waren de vliegen-ouders verschrikt
en bedroefd. Diep ellendig vlogen ze heen
al gauw ontmoetten ze een kaboutertje,
dat Blauw-schoentje heette, omdat zijn
schoentjes even blauw wareh, als de ver-
geet-mij-oletjes. Hij was dan ook een on
derdaan van de koningin der vergeet-mij-
niet-elfjes. Nu hij zag, hoe de vliegen ge
straft werden voor hun misdaad, lachte hij
hen uit
De vliegen deden net of zij hem niet
zagen en vlogen door dat zij de goede
fee, Medelijden, ontmoetten. Ze vertelden
haar, wat er gebeurd was, waarop de fee
zeide: „Ja, het was niet mooi van Jullie,
dat je het goud gestolen had, maar deze
straf is toch wel heel erg. Ik zal probee
ren, of ik jullie kindertjes terug kan vin
den!"
Weg vloog ze naar de koningin der ver
geet-mij-niet-elfjes. Samen beraadslaagden
ze even, waarna de koningin Blauw-
schoentje bij zich riep en hem beval den
professor te volgen en te trachten de
vliegen-klndertjes te redden. Die arme
vliegen-kindertjes waren toch heelemaal
onschuldig.
Blauwschoentje holde den professor ach
terna en eindelijk haalde hij hem In, vlak
bij een huis, waar de professor naar bin
nen ging door de openstaande serredeu
ren. Hij legde den botaniseertrommel op
een tafel en liep door zonder te bemerken,
dat het deksel, van den trommel open
sprong.
„Ha," dacht Blauwschoentje, die alles
zag om een hoekje van de deur: „Dat treft.
Ik wist al geen raad, hoe ik dat ding open
moest krijgen!"
Ira de
zooals bij het origineel: zwart met roode
keerzijde. Dan kan men het dragen: le.
Zwart jasje met omslagen op rood rokje;
2e. Rood jasje met zwarte omslagen op rood
rokje; 3e. Rood jasje op zwart rekje en
4e. Zwart jasje op zwart rokje.
Nog even dient gezegd, dat het rokje
klokvormig gesneden is.
En daar we nu toch aan de wintersporten
bezig zijn, is het misschien wel aardig om
eens een oogje te wagen aan de practische
„ski-costuums".
Allicht haalt ge er een ideetje uit voor
de ijsgarderobe.
In Bretagne werd', en worden misschien
"°K\ blj d? jaarlijksche processie te St
Aubin du Bois ter eere van den H. Geest,
amuletten verkocht in den vorm van loo-
den duifjes, welke als beschermmiddel te
gen booze invloeden op de borst gedra-
Ons eerste voorbeeld vertoont een heel
gezellig ,4jspak". Het kan gemaakt van
licht-grjjs, licht-beige, iicht-bleu, zacht
groen of andere soortgelijke zeer lichte tint
velours de laine of wollen serge.
Met wat frissche helle kleuren geborduurd
en eenzelfde biesje geboord, zal het cos
tuum zeer zeker een fleurig effect maken
op de ijsbaan. Bovendien kan men het zon
der mouwen en das heel goed gebruiken
's zomers voor de tennisbaan.
Het garnituur van wit wollen stof (muts
met das) maakt men heel makkelijk zelf.
Zij, die veel aan handwerken doen, maken
er een moolen „tapijitrand" voor in bloem-
patroon van niet te harde tintoni.
Van een man, die door de politie werd
gezocht, waren zes verschillende foto's
naar de diverse politiebnreaux gezonden.
Aan het hoofdbureau werd boen, na
eenige dagen, de volgende brief ontvan
gen van een dienaar der 'gerechtigheid
in een kleinere stad:
„De foto's der zes misdadigers, wier
opsporing wordt verzocht, heb ik ontvan
gen.
Het is imij reeds gelukt vijf ervan in
hechtenis te nemen. De zesde wordt ge
surveilleerd en zal binnenkort ook wor
den ingerekend.
verdwenen «h
VOOR DE KINDEREN.
HOE DE BRUTALE KEVERS
GESTRAFT WERDEN.
Aan den oever van een klein helder
beekje bloeiden een massa vergeet-mij-
nletjes, hemelsblauwe bloempjes met hart-
jes van zuiver goud. En in elk bloempje
woonde een elfje met hemelsblauwe vleu-
professor
wipte Blauwschoentje op een stoel, van
daar op de tafel naar den trommel toe.
Met veel moeite lichtte het kereltje het
deksel verder op, riep de vliegen-klnder
tjes toe, op zijn schoodertjes te gaan zit
ten en zich goed vast te-houden en daar
ging het er vandoor. Eerst wip op de
stoel, wip op den grond en toen hollen,
hollen den tuin door en het boech in.
Blauwschoentje rustte geen oogenblik
vóór hij het vergeet-mij-nietjes-plekje
weer bereikt had, waar de vliegen-ouders
reeds met verlangen naar zijn terugkomst
uitkeken. V at waren ze blij, toen ze al
hun kindertjes gezond maar hongerig
terugzagen en ernstig beloofden ze, nooit
meer het goud der vergeet-mij-nietjes te
zullen stelen.
De arme professor zal echter op l_JH
neus gekeken hebben, toen zijn zeer bi
zondere vliegen gevlogen waren!
RAADSEL8.
Oplossingen der vorige raadsels.
L Schaaf en schaar,
schaap.
IL De kleeren maken den tvc.™
rekenen, leem, draken.
Goedé oplossingen van beide raadsels
ontvangen van:
T? Twen F" A*' M* G- B-i
R. B.; A en A. B.; A. en 8. B.; J. C.;
V' 4c 4," G- D.; D. en V. D.;
4"xF'/F\, vF en G*; M*
t" C.' H*; D* V> G- K-;p- K-1 A K.;
O P*; eQ 8.; w. 8.; O. T.;
8. T.; M. en Th. J, V.; R. V.; E. W.; A, W.
Nieuwe raadsels.
L
Welk spreekwoord staat hier?
S...6 ...e, ,s ...d.. .o.,
Ingez. door Bertua Ingelae.
KXXXXXXX Op de kruisjcslijnen
wkomt van links naar
Xrechts of van boven
X naar beneden de naam
X - van een Nederlandsch
X Toondichter. Op de 2e
XXXXXXXX Haarlénimeniu!erl
de 8e rij een plaatsje In Noord-Holland;
op de 4e rij een deel van Groot-Brltan-
nieop de 5e rij het aanbreken van den
dag; op de 6e rij een boom; op de 7e iü
soort verzamelplaats van water vooral
bij boerderijen.
Ingez. door M. en Th. J. Verbey.
Wenken voor Veiligheid en
Volksgezondheid.
Rijd niet hard en rijd niet onvoorzichtig.
Gij hebt anderer recht op veiligheid te eer
biedigen. Denk nimmer, dat gij door een
signaal te geven, geheel uw plicht hebt
g daan: uitkijken en voorzichtig rijden
blijft toch geboden.
Gezondheidsraad.
HET REPAREEREN VAN
TRANSATLANTISCHE KABELS.
[Defecten aan transatlantische kabels
eijn niet zeldzaam. Meestal vindt imen ze
in de nabijheid der kasten, waar een
schip achteloos zijn anker liet vallen,
waar aardbevingen den bodem deden
splijten <rf wormen de isolatie hebben in
gevreten. Op groote diepten vindt imen
ze zelden. Gelukkig maar, want hoe zou
den ze daar gerepareerd kunnen worden?
Nu geschiedde het nochtans, dat de
transatantische kabel AzorenNew-Yo
defect was. Deze kabel is 2328 zeemijl
lang. Aan* de eindstations staan kunstige
apparaten, die met een fijne naald den
weerstand in den kabel nauwkeurig re-
gistreeren. Iedere kabelmijl heeft een
weerstand van 2 ohm, zoodat de normale
weerstand 4656 ohm 'bedraagt. Dan is de
kabel overal intact. Nü had evenwel New-
York slechts 2312 en het andere station
Payal (Azoren) zelfs nog maar 1444 ohm.
De verbinding was verbroken, er moest
dus een of ander defect zijn. Berekenin
gen wezen uit, dat dit op een afstand van
1600 mijlen van New-York verwijderd
"WftS.
De kabel moest dus worden opgehaald
en gerepareerd. Hij ligt in dit gedeelte
van den oceaan evenwel 3000 vadem diep.
De plaats waar de kabel ligt, ligt geheel
buiten de route der groote stoomschepen,
ver ten zuiden daarvan, en een kabel
schip, dat de taak heeft deze reparatie
uit te voeren, doorkruist de eenzame om
geving. Elf dagen en nachten heeft het
reeds vergeefs gezocht. Zijn zware vijf-
tandige grijphaak ploegt onafgebroken
over den bodem om ergens een kabel-
streng te vangen. Langzaam vaart het
schip van zuid naar noord en van noord
weder naar zuid, en dag en nacht staan
dè ingenieurs, die aan 'boord zijn, onaf
gebroken te turen naar de dynamometer,
waardoor de 6000 meter lange tros loopt
Honderd maal ging de telegraaf naar de
machine en het schip stopte dan weer om
de lijn met behulp van het windas in te
halen. Langzaam rolt Me tros over den
trommel, Nauwelijks een duim dik is de
lijn, die een lengte heeft van 6000 meter
en een draagkracht van 40 tonnen. Zes
millioen gulden is haar waarde en iedere
plotseling, onverwachte draaiing van den
wind zou de zwaar belaste lijn kunnen
doen knappen.
Eindelijk blijft de trekking aan de lijn
gelijkmatig, de kabel is gevonden. De
haak draagt een snij-inrichting, die den
kabel onmiddellijk doorsnijdt en èèn
einde vastklemt zoodat men dus slechts
één kabeleinde naar boven behoeft te
brengen. Het was het stuk, dat met New-
York in verbinding stond en dadelijk wordt
een verbinding tot stand gebracht met
den galvanometer, waarna gecontroleerd
wordt of dit stuk kabel nog intact ia Lie
ver dan het andere einde te zoeken, legt
men een nieuw stuk kabel naar Fayal
Immers, de dagelijksche kosten van zoo'n
kaibelsahip 'bedragen rond 7000 gulden,
en als imen nu weet, dat men in het on
gunstige jaargetijde het 'bovenstaande
speelt zich in November af soms vele
maanden aaneen kan zoeken eer dat
tweede stuk gevonden is, 'begrijpt men,
dat de regeeringen er de vookeur aan
geven een nieuw stuk kabel te leggen.
Met behulp van zoeklichten; die in het
duister van den stomachtigen regennacht
over het dek vielen., werd het oude kabel
einde met het nieuwe stuk over eenige
meters aan elkaar gekoppeld. Toen gleed
het weer in de diepzwarte zee.
Nu moet dus de rest van den kabel wor
den gelegd. Gemakkelijk is dat werk niet
'bij 5000 meter diepte. De snelheid is pre
cies bepaald; met 81/, knoop per uur
loopt de zware slang over boord. Gespan
nen staan de ingenieurs te kijken naar
den wijzer, die de trekkracht van den
kabel tusschen den zeebodem en het sohip
aan/geeft. Over het algemeen weegt het»
losse kabelstuk, dat door het verplaatste
water lichter schijnt, ongeveer twee of
drie tonnen. Hier evenwel, bij deze ge
weldige diepte, sprong de wijzer plotse
ling verder. Sneller, steeds sneller rolde
de kabel af; men vreesde, dat hij zou bre
ken. Hier moesten afgronden in den zee
bodem zijn, die den kabel konden doen
breken. De geheel© 'bemanning werd ge
alarmeerd, één enkele onhandige draaiing
van het schip, en honderden mijlen ka
bel zouden van de spoel schieten, in dui
zelingwekkende vaart alles meesleurend
in de diepte.
Gelukkig, zoo'n vaart heeft het niet
geloopen, Alaar wel heeft de transatlanti
sche kabel gedurende vierentwintig uur
in onafgebroken gevaar verkeerd. Want
eerst na vierentwintig uur werd de bodem
weer regelmatig en kon het leggen rus
tig verloopen»
Galant
O mevrouw, zei Jansen, u ziet
herusch niet ouder uit dan hl}.
Corrle Brens.
IJverlg.
Zoodra
Motorrijder en automobilist.
