PONIAIRE RUBRI»
VOOR DE KINDEREN
VOOR DE VROUWEN.
DE NAAM.
Liefdesleed.
Nog eens haalde hfl het verkreukelde
vodje papier uit zfln zak om het voor de
zooveelate maal te lezen:
Lieve Miep,
Zeg, Victor is gekomen. Hfl is een reuze
schat en gisteren heb ik voor het eerst
met hem gewandeld.
Ik ben ontzettend trotach op hem. Een
pootje van
Je Kitty.
Ja, daar stond het toch heel duidtlflk,
dat zij in zijn gedachten „zijn Kitty"
mèt een ander was gaan wandelen en nog
wel gisteren, toen zfl met hem een eind
om was geloopen en zoo leuk met hem ge
babbeld bad.
Was dan een meisje van achttien jaar
ook al vol listigheden, was zij, dan ook al
een flirt! Het was hem niet onbekend,
dat de meisje uit de versdhillende klassen,
waarin hfl les gaf, er een vriend op na
Molden, maar Kitty had hfl daarboven
verheven geacht en nu moest hjj bij de
bank van Miep Verharen dat ongelukkige
briefje vinden.
HM had het zichzelf verbeeld idioot,
die hij was dat Kitty hem Juist nogal
aardig vond en in ieder geval wen zij toch
eud genoog om1 te beseffen, dat zön gene-
genhetd wel groot moest efln, daar li IJ
haar Mina toestond, wat zH vroeg. Mocht
wel
alles
van hem
juist
af geweest en nu verwachtte hfl haar met
de andere leerlingen om hem voor de ge
geven lessen te komen bedanken.
Nadat ai de anderen geweest waren
klonk er een tikje op de deur en stapte
Kitty binnen.
Het eerste wat hem opviel» wes het aar
dige toiletje dat zij droeg, van zachtrose
voile en het hoedje van dito stroo met
blauw lint opgemaakt.
Zou die Victor haar soms komen halen
voor een wandelingetje, maar dat liet hij
zich nu eens niet benemen; voor het laatst
wilde hfl van haar vrooüjk gekeuvel ge
nieten en haar wegbrengen.
„Wij moeten denzeLfdem kant uit, is het,
geoorloofd, dat ik je een eindje breng?
vroeg hfl.
Ze kreeg een kleur van pleizler. Lam
had zij het zich alleen verbeeld, dat hfl
niets meer om haar gaf, maar waarom was
hfl dan soms zoo afgetrokken geweest en
had haar buiten de school nooit meer ge
sproken? De tfld ontbrak haar om er op
dit oogenblik over te denken; want zfl lie
pen de voordeur al uit en zij moest ant
woorden op zfln vraag of zij dezen zomer
in haar examen-drukte nog tfld genoeg
had gehad om te tennissen.
In zoo'n tfld hadden zfl elkaar niet ge
sproken, dat er heel wat te vertel!® viel
en ongemerkt war® zfl het hiuis ge-
naderd.
Hfl wilde het nog wat rekken en praatte
zonder ophouden door, haar beeld in zich
opnemend om het zoo in zfln herinnering
te bewaren; want zóó mooi had hfl haar
nog nooit gezien.
Door het gesprek bemerkte hfl niet dat
uit het tuinhek een mooie Duitsche her
dershond kwam aanrennen, die togen ham
opsprong en begon te blaffen.
„Koest, Victor, kom hier," riep Kitty en
tilde het bc c ovof 4Jn kop om hem wat
te ka!lmoeren.
Midden in e® zin bleef hfl stek® en
gaapte met op® mond het dier aan.
„Houdt U niet van honden, mijnheer
v® Daelen?" vroeg zfl.
Zonder op haar vraag te antwoorden,
grabbelde hfl naar zfln portefeuille om er
e® gekreukeld stukje papier uit te halen
en hield1 het baar met bevende handen
voor.
„Sloeg dat op hem, ls hfl die „Victor?"
Kitty kreeg een kleur en keek naar de
punten van haar schoentjes. „Ja, ziet U,"
kwam het er bedremmeld uit, Jk heb hem
eig®lflk naar U g®oemd, is U er
boos om?"
Wat er to® volgde is heel moeilijk na
te vertellen, maar Miep ontving een week
daarna een enveloppe met twee kaartjes:
Kitty Ramen sbergen.
Vlotor van Daelen.
BABBELUURTJE OVER MODE.
atordogmoi,.
zou boglrmcn om de Engel
ieren Zat
argon,
toestond, wat zfl vroeg. Mocih
s niet leid
adhe" handelsbrieven te overhoorop, weg
ga® om e®
pfln weg
dat zfl weer
en de klospfln over zou zfln, eoodrn hfl
klaar mot overhoor® was.
En boovool koor® had hfl dl® solo-
ken, brutaalweg hot bock op® op haar
schoot of hevig ofglur®d van haar buur
vrouw ziohzolf e® zwakkeling ge
noemd, omdat hfl hnar nooit had kunn®
straffen, zooals hfl dat een and® zou ge»1
daan hebben. Hfl deed steeds alsof hfl
niets zag had steeds inwendig pret ge
had, om d® schuldigen blik, waarmede
zfl hem ®bevang® had nangekok®
denkende, dat hfl stekeblind was en
hfl had hnar oog® bewonderd, die nog
meer sohltterden dan gewoonlijk, door
den blos van angst voor ontdekking, die
hare wangen gewoonlijk hooger kleurde
en had gekeken naar haar mooie goud
blonde buil®, die vonkjes schoten, als
de zon er op speelde.
Hoe dikwijls had hfl van haai bflzfln
genoten, wanneer hfl het zoo had' weten
aan te loggen, dat hfl haar ev® voorbfl
de poort Inhaalde met een praatje over
een slechte repetitie haar kon aankl&m-
p® om dan verder met haar mede te wan
del® en haar geestige dwaasheden aan
te hooron. *t Waa zoo'n vroolflk Fransje,
echt een kindje om to vertroetel® alle
leed v® v® haar te houden.
En nu vanmorgen was het gebleken, dat
zfl net zoo was als die andere meisjes, die
gewichtig deden over hun vriend, e® of
anderen blaag uit parallelklasse.
Hoe zou deze „Vtetori* bespottelijk
dat die knaap „zfln" voornaam droeg
er wel uit zien en wat moest hfl een
charme hebben, dat Kitty zoo'n enthou
siast briefje over hem kon schrijven. Na
tuurlijk was het een kereltje, dat pas een
lange broek droeg helgekleurde sok
ken, dat haar verwende met snoeperij en
misschien op een romantische manier een
roode roos in haar teokendoos wist te
stoppen met een begeleidend' briefje.
Nu herinnerde hfl zich, dat zfl den laat
st® tijd nogal eens een roos had gedra
gen. Die was waarschijnlijk afkomstig ge
weest v® dien vlegel en hfl had ze altijd
nog geprezen on gezegd, dat zfl zoo mooi
bfl haar lichtblauw Japonnetje deed en dan
had Kitty gelachen, alsof zij blfl was go-
weest met zfln complimentje, terwfll zfl
natuurlijk ln aanbidding aan den gever
had! gedacht
't Was onuitstaanbaar hoe dikwijls
hfl al de leerlingendijat na was gegaan om
een Jongen to ontdekken met den voor
naam „Victor", hfl had hom niet kunnen
vinden. Wellicht was het een muiter van
de vflf-jarige HJkS,, die haar heimelijk
toewuifde als hfl langs de school kwam
en zfl in een der vensterbank® van de
meisjeskamer zat.
Dat kleine achttienjarige ding moest
eens weten, hoeveel hfl, Victor v. Daelen,
van haai hield,, hoe hfl altfld a® haar
dacht, zich 'a morgens met meer zorg
kleedde d® gewoonlijk, als hfl ln haar
klasse les moest geven en overwoog of
zfln sokken nu wel in overeenstemming
waren met zfln das en maar dat zou
zfl nu nooit te weten komen hoe hfl
doh voorgenomen had, om, zoodra zfl dit
Jaar haar olnd-exam® had gedaan, haar
te vragen of zfl ook niet e® beetje van
hem Meld en in plaats van zfln leerlinge
'jn vrouwtje wilde worden.
Ia dion dag bleef alles ulturlflk gewoon
en stond hfl haar evenals vroeg® nog allo
gunst® toe om de emvoudige reden, dat
hfl haar nu eenmaal Mets weigeren kon,
maar hfl hadi zfln opgewektheid verloren.
Hoe hfl ook epourde, hfl kon niets ontdek
ken v® dten „Victor''; zfl bleef even vroo
lflk en wan even aardig tegen hom, hoe
wel zfl verbaasd keek, als hfl op straat
met een beleefden groet voorbflstonnde of
Homs wrevelig iets zeggen kon van meis
jes, die a® andere dingen dachten in
plaats v® haar haar werk.
•Sij was geslaagd, al was het op t kantje
Japann® met korte
mouwlooze Jasjes.
Dot luchtige Egden toiletjes, met In
passende mouwlooze lange mantels zfln,
weet U reeds. Weet U echter ook dat er
met e®' uitgezet vol®* stuk. Aan dm
hals wordt een wit batist kraagje gedra-
en, met lange fluweel® linten. Het rokje
i gepllaflocrd.
Op dit eenvoudig Jurkje wordt nu e®
korte m®teltJes-zonder-mouwen gedra
gen word® op de dunne zfldien jurken.
Deze zfln zeer practisch voor h® die er
niet v® houden in enkele japon uit te
gaan, en door hun luchtigheid zfln ze op
gefen enkele manier bezwarend.
Ze word® meestentijds gemaakt van
het zelfde materiaal waar de japon uit be
staal Ma® ook ziet men heel aardige ge
heel® vaar de jap® v® eff® stof is ge
maakt en er dm een jasje op gedragen
wordt van gebroceerde stof, bedrukte of
geborduurde stof. De grondtint moet in
middels aMfldi gelijk zfln a® japon en
jasje.
Een paar aardige voorbeelden ziet U in
de afbeeldingen.
Het eerste model is een buitengewoon
elegmt model. Ten eerste door de keus
van stof en ten tweede door het model
Als stof was gebruikt een zwme orêpe-
de-cMne in oude-roee en de garnearing
- bestaande uit manchetten, kraagje
lint was v® dubbel crêpe georgette
ln een fijne md-blauwe tint gekozen. Het
model der japon is tot a® knie-hoogte
recht, vandaar was een volmt aan
gebracht, die in zeer scherpe punten was
opgezet ln sterke klokvalllng gesne
den. Aan den hals is de Japon afgewerkt
met een plat liggende pas in kraagvorm
van georgette om den hals is e® smal
k raagje eveneens v® georgette. De gala-
li th-knoopen zfln eveneens ln de blauwe
tint van de georgette.
Wel men nu echter echt gekleed uit
gaan dan heeft men niet anders te do®
dan het zflden korte mouw-looze Jasje a®
te doen, wat ook aan d® hals afgewerkt
Ie met een pasje van blauw georgette.
Het tweede modelletje ls een sportief
jurkje van zwart crêpe de soie. Het iflfje
is zeer simpel en heeft gladde mouwtjes
mouwloos Jasje gedragen v® het ze
zwarte crêpe de soie met ingeweven ^rij
veren ruitjes. E® zeer smaakvol ge ïeei
Inderdaad.
Ook het derde model is heel gezellig
en vooral geëigend voor sportief gebruis,
b.v. voor het tennissen. Is men warm ge
speeld, dan trekt men het wollen mouw
looze vest aan, wat eigenlijk alleen maar
warmte op den rug geeft, wat dus vol
doende is.
M® maakt de «portjurk dan van e®
crème dunne woll® stof on het vost van
een met kleur® gewev® crème stol De
r®d® kunn® v® de stof dar Jurk ge
maakt worden. Zoo heeft men dan
chlo practisch sportoostuum.
»Nu is het wat moois*, moppero het
Koninginnetje. «Overdag niets dai mu-
ziek, hot eene orkestje na het i iere.
En dan nog. wèt voor muziek !n
nachts k® lk niet slapen, omdat alle
muzikanten dan twisten over de v»iaK
.ie nu het «Koninklijk Orkent* Ellen
vormen. Dat is niet om uit te hou<in«.
>Nee, Majesteit*, fuchtto de Koninlflke
verkeerd geregeld*.
»Welnee, vriend*, zei nu de lonhgin.
«Het is mijn eigen schuld, maarlkl ht
ook niet, dat alle dieren er zoo op geteld
zouden zfln, tot mfln orkest te beboeren.
II had beter zelf ongemerkt k®nei ;oe-
ken, tot ik een orkestje hoorde, dit me
bijzonder goed beviel. Dat kun ik trou-
wens nu nog wel doen. Ik ga wat van-
delen. Misschien hoor lk onderwig w«l
echt gescMkte elfenmuziek*.
De Koningin sprong van haarpdlen-
stoel, hulde zich in haar spinrag mntiltje
en zweefde heen langs het bochpad.
Spoedig ontmoette ze een muzittgazel-
schapje. Eed olifant sloeg op ee. tro®-
nfel, een ooievaar klepperde en die var
kens bliezen zoo hard ze konden opltlten.
Toen ze Elfenkoningin zagen, hUdan z«
even op met muaiceeren en bopi zoo
diep als ze maar konden, terwfllde oli
fant vroeg: «Hoe bevalt ons orkscUwe
Majesteit. Mogen wfl nog eens o* mooi-
ste nummertje laten hooren
De Koningin knikte toestemirnd en
daar begon liet orkest weer, nogharder
d® zoooven, zoodat de Koningi gauw
baar h®djes voor hnar oortjes leid en
uitriep«Hou op. alsjeblieft mn arme
hoofdje 1 Nee, lk vrees dat Juie nooit
zult luoren gescMkte elfenmuzie tema
ken*. En weg was de Koningin.
Een eindje verder kwam ze e« vogel
orkestje tegen, een naobtegaaL teulijs.
ten en vier spreeuwen. Ook zfl .ochten
e®
Verkeerd begrepen.
Dokter: U Met er niet hixomder goed
uit Zit u veel?
Patiënt: Dat gaat wel; d® laatst®
keer b® ik er met zes maanden al-
gekom®!"
Kwflt
Bfl e® boer werd e® mooie koperen
ketel gesstolen. Men had vermoeden op
oen rondzwervenden kerel, die in de na-
bflheid v® het huis gezien was. Hfl werd
aangehouden, maar voor de rechtbank be
zwoer hfl zfln onschuld, waarop hfl vrij
gesproken wen*.
Sam® de deur v® het reohtagebouw
uitgaand, riep de boer hem woedend toe:
„Kerel, je bent alle schaamte kwfltl*
„En jij je ketel," ®twoordde de land-
looiper droog.
De guld® middenweg.
„Mijn goede geest zeide tot mfl: arbeid
rusteloos; mfln kwade geest zei: doe niets!
To® heb lk d® guld® middenweg inge
slagen.
„En?"
„En trouwde e® rijk meisje."
Dubbelzinnig.
Dame (tegen een boer): U ls toch
niet boos, dat ik eiken dag in Uw boom
gaard wandel?
Boer: Wel nee doei de gè da mer ge
rust d® heb ik ginne veugeiv erachrlkker
neudigl
Renommee.
Kooper: Zulk een stof krijg ik niet
meer terug. Mfln jas is reeds vflf jaren
oud en toch zoo goed als nieuw.
Bediende: De jas is zeker nog niet
gekeerd, ten minste de borstzak bevindt
zich op de linkerzijde.
Kooper: Zeker. Ma® daara® her
krat ge juist de deugd van de stol, de
jas ls reeds tweemaal gekeerd.
Verstrooidheid.
Eerste professor: Had ik mfln para
plu! e niet meegebracht collega?
Twee prof.: Ja, ik me®.Mer is
ze al (geeft hem zijn eigen paraplule. Na
een pauze). Maar wa® is nu eigenlijk mfln
parapluie? Ik had er toch ook e® mee
gebracht
Eerste prof.: O, is deze het mis
schien?
Tweede prol: Zeker, hoe kom je
daara®?
Eerste prof.: Ja, dot is mfl onver
klaarbaar.
HET KONINKLIJK ORKEST.
«Ja, dat is nu alles goed en wel*, zei
de Elfenkoningin, terwfll ze op een pad
denstoel zat en haar nageltjes rose maakte
met rozenblaadjes. «Maar zoo k® het
niet doorga®. Iedereen ln Tooverl®d
zou er hoofdpijn van krflgen 1*
•Ja, Majesteit*, ®twoordde de Konin
klijk»» Kapelmeester. «Maar U begrijpt
dat alle dieren er dol op zfln om «Miizi
k®ten v® Hare Majesteit, de Koningin
der Elfen* genoemd te worden*.
hun kunst laten hooren. De m.itogael
deed erg sfln best, maar daar hials alle
naohtegalen, 's avonda bet meute kon
zingen, klonk eflu zang niet vol?enoea
terwijl de schetterende, kuderenaï
spreeuwen, het fflne lflstergez® gehoel
overstemden. Het koninginnetje ai«liet
is niet kwaad, maar toob nog lng niet
wat ik bedoel. MissoMen, dat Jule later
eens ln a®merking komt, al je de
spreeuwen door meer muzikale kaohteo
hebt vemmgen*.
De spreeuwen proteeteerden heftig:
«Maar Majosteit, wfl maken d moest
moderno muziek. Ons geluld au niet
gemist worden in eenlg modernorkest*.
«Ik k® het niet mooi vinden Dik zou
er niet altfld naar will® lulstoin*, zei
do Koningin beslist en zweefd verder
l®g> het boschpad, terwfll de efeeuwen
eerst zacht, maar langzamerhan steeds
luider hun verontwaardiging uivn over
de geringe muzikale kennle v® e Elfen
koningin.
Na een poosje bereikte het Ibningin-
netje den r®d van het bosoh2e zette
zich op een walletje, om wat t rusten,
w®t haar kleine hoofdje deednog pijn
v® bet lulBteren naar de vel» mur.l»':-
nummers v® alle orkesten. «Hé. zuchtte
ze«Wat ls het hier rustig.Heerlflk.
Maar wat is dat voor een genlsch, nu
eens zachtjes, d® wat luider, naar ftner
steeds dan alle muziek, die ik gelpord
heb P*
Omkflkend zag de Koningin, datangs
het walletje een helder beekje ttrcmid*.
A® den overk®t van het buekê was
een korenveld. Het gekabbel vo bet
beekje en het geruisoh der bigende
korenaren klonk# samen als de llüflkste
muziek in de oortjes van het KMngin-
notie- En Innig verheugd riep M uit:
>01 beekje, ol korenveld, julte sam®
zult v® nu al zool®g ik leel iet «Ko
ninklijk Orkest van Tooverl®dwormen«.
Alle elfjes waren het met de Elfen
koningin eens, dat nieta tor «reld lief
lijker en rustiger klinkt dan Ie muziek
v® een kabbelend beekje u een rul-
schend korenveld tezamen 1
RAADSELS
Oplossingen der vort»
L
Krommenie (kromme-nie.
IL
Oor-vijg, oorvflg.
Gedurende de maandu: J®i, Juli en
Augustus worden geel raadsels opge
geven, daar er ln die naanden steeds
zoo weinig oplossinger rorden ingezon
den. Zoo nu en dan ta wel eens een
raadsel worden geplaast, maar oplos
singen behoeven n I ingezonden te
worden, daar toch gen namen in de
krant bekend gemuakt wrden. Wel wordt
de oplossing van het radsel een week
later geplaatst.
Hier ls reeds het eerst aardige raadsel
rijmpje.
tt ie slechts een dag jfl weg sletblflveB
Is niet meer in zfln tvrnent.
En nauwelijks ben ik veer present
Of men begint mfl teverdrflven.
Wie ben ik?
Ingezondendoor Age IJ ska.
Goede oplossing® v® beide raadioJs
ontvangen v®:
H. A.:K. A^R.B 1. CL; M. CL G
M. D.; D. V. D.;G. D.; A. B.; A, H-i
M. IL; D. L; A. K.;B. U. K.: G
P. K.; A. M.; J. M.;J. O.; J. 8.; P,
8. T.: T. V.; A. W. M. ÉL Wj M. W-,
W. W.; A. Y. S. jn M. v® Z.
De prflaen zfln tet deel gevall® out-'
Riek Brem®, llastraat 80. x
AUardus Oonii»-lj, Schagenstraai
J. Olowting, Kia;u Duitstraflt 221
Maria Ooralelje, Molenstraat èO.
AnMe Bfllders, Ioogstraat 11L
B. o. Koopinm, WestaÉraa* l"-
it sa
rarM^-
Joh. Oreilo,
Annile Joh®
V I 'g
Sj< »u k j.» Troost, lolderweg 1
W. WüUmmx Nisuwstraat «L
B.
Kapelmeester. «Ik vrees, dat ik hehsr-
keerd aangepakt heb. Ik heb het be|aold
Oariy Brone.
