populair Bijvoegsel van de
HELDERSCHE COURANT,
IKEBANA.
van ZATERDAG 18 JUNI 1927.
28' (AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN)
VAN DE GROOTEN DER
AARDE.
tyl uilenspiegel.
De groote grappenmaker.
Tyl Ullennsp tegel tel: „De menaohen
houden niet van me," maar voegde er eer
lijk aan toe: „doch ik maak het er ook
naar."
Dat vas eerlijk gezegd door Tyl, om
wiens grappen en kwikalagen we zoo dik
werf hebben gelachen.
Hij was zich volkomen bewust een las
tige kwant te zijn, een, die er lust in had
velen beet te nemen, ze gaarne een mal
figuur liet «Laan, ze tot speelbal van z*n
aardigheden maakte, maar daardoor* be-
greep hij volkomen geen recht te kunnen
doen gelden op de liefde, de vriendschap
der menaohen.
„Ze houden niet van me, maar Ik maak
|e: er ook naar." Dat woord van den
öj^uden Tyl getuigt van veel zelfkennis.
Ik geloof niet, dat als wij moeten zeg
Hgo: „Ze houden niet van me," wij ook
eerlijk zoo'n bekentenis zouden afleggen
Het ligt ons dan zoo bij om, als de be
wijzen er zijn, dat men ons niet liefheeft,
te denken: dat ls niet mijn schuld, maar
het ligt aan hen, die mij omgeven.
Wij zijn wel zooals we wezen moeten,
maar die anderen begrijpen niet, wat hun
tegenover ons voegt
Er wordt in de wereld heel wat geklaagd
over miskenning, onhartelijkheid en aoo
meer.
m In huls, onder mede-arbeiders, op de
markt
Man, vrouw, broeder, zuster, bediende,
neeeter of meesteres, se klagen veel
daarover.
Maar dafc zij hei er naar hebben ge
maakt. dat zij zeiven de oorzaak zijn van
de t* r uiug, die zij ondervinden, komt
in hun oreln niet op; ja, als iemand het
waagt hun dit te zeggen, noemen se dit
dwaasheid en nemen l.et uiten van een
dergelijke vermaning zeer kwalijk.
Velen hebben het dus in zelfkennis niet
zoo ver gebracht als die oude Tytl
Liefde kan niet worden bevolen; zij
moet worden gewekt Tegen iemand zeg-
gen: „heb mij lief' zonder meer, is don.
beid.
LfeMe, hartelijkheid en h1 wat van c'irn
aard is, -wordt alleen door liefde, hartelijk
held gewekt
Onder die liefde versta ik die goede,
vriendelijke neiging des harten, uit ver
trouwen, bewondering geboren, zielen
aaneen hechtend en tot toewijding, zelf
verloochening leidend.
Met dat woord- „liefde" wordt gespeeld.
Er zijn er die daarbij alleen denken aan
klnnt-lljke neiging, waardoor wel een
•ogenblikkelijke gehechtheid ontstaat
maar die vervliegt zoodra de oogenblik-
k«lijkt- oorzaak verdwijnt
Echter degelijke hartelijke liefde
Hadden zij ln U Iets te bewonderen,
werd over hen uitgestort hartelijke deel
neming in lief en leed; konden zij bij u
vinden troost in droefheid en leed;
kracht in de ure der verleiding; ging van j raken, enz.
U tot hen over de warme adem eener ziel Bepaalde bloemsoorten hooren WJ ibe-
die zich geven wilde aan anderer heil; paalde jaargetijden. Bepaalde vazen hoo-
hebben zij daardoor gevoeld: Die mensch ren bij bepaalde bloemen
kèlljik gemaakt moesten worden."
Zoo bestaan er nu eon twintigtal scho
len, volgons welke men Ikebana beoefe
nen kan.
Eigenaardig is, dat het karakter van
een vrouw zich verraadt, wanneer zij aan
het bloemensotilkken is.
Aan de manier, waarop rfj de takken
kiest, ze buigt, breekt, de overtollige bloe
sems afknipt enz„ kan men zien, of zij
zacht of ruw, geduldig of ongeduldig, zui
nig of verkwistend is en nog veel meer.
De regelen, die znen te leeren heeft, voor
Ikebana, rij-n vele. Twee takken mogen
elkaar nooit kruisen, geen tak mag evem
boog staan als de andere, alle symmetrie is
te vermijden, een knop imag niet omlaag
hangen, geen blad mag den vaasrand aan-
ls beter dan ik?
<iit- vraag eens ernstig en het wil
mij voorkomen, dat ge dan de verklaring
vindt voor die U zoo onaangename koele
verhouding, die men tegenover U heeft
aangenomen.
„Ik heb het er naar gemaakt".
Misschien heeft Tyl Uilenspiegel het
niet met droefheid gezegd. Hij, de aarts- kraanvogel,
grappenmaker, altijd spottende met de
menschen, begreep wel, dat ze niet van
hem hielden, waarschijnlijk liet het hem
vrij onverschillig; hij was zlchzelven ge
noeg.
Die 9oort is ook niet uitgestorven; ge
vindt er altijd nog die keggen, dat het
hun niet schelen kan, dat ze het ook wel
kunnen doen zonder de genegenheid van
anderen, die er niet om treuren als hun
weg eenzaam wordt.
Tot hen behoort ge niet.
Als er geen menschen waren, die ons
een goed hart toedroegen, die ons lief
hadden, dan ging de zon des levens voor
ons onder.
Daarom, als ge tot de bekentenis moet
verander 1* dan, ga naar de uwen, maak
de hartra warm, wek liefde door U zeiver
te geven.
„WU hielden zoo veel van hem en haar.
maar zij hebben het er ook naar ge-
Dat zij eens het oordeel over U.
Dan hebt gij rijk gederfd.
a. a
Bepaalde arrangementen hooren op be
paalde feestdagen.
In alles is symbool. Een vaas van ver
gaan -hout duidt op verlangen, daarin moet
een slingerplant gezet worden. Liefde
wordt uitgedrukt door een bronzen vaas
met punttak, waaromheen zich een myste-
ria slingert; vereerlng door een takl die
altijd groen blijft in een vaas met een
diruk doemden burgervader.
„Htiuyvemdiljik breng me dadelijk Koenen'
eens".
.Jawel Edelachtbare".
Een bwtje verwonderd was onze vriend
wel, dat) Koenen zoo plotseling bij den 'bur
gemeester moest komen.
Hij was nogal intiem met hem bevriend,
maar hij t>egreep tooh in de verste verte
niet, wat hij met hem aan de hand hadi
Enfin, Stuyvendjjiki spoedde zich plichts
getrouw naar den omvangrijken waard, die
zoo vlug hij maar kon naar den burgemees
ter schommelde.
~iEr is haast bij het geval", merkte de
bode op.
Jaapie Koenen (onder dien naam was hij
w ijd en zijd bekend), anders voor geen
klein geruchtje vervaard, stond dan ook
weldra met knikkende knieën voor het
hoofd der gemeente.
De burgemeester echter op zijn beurt,
raakte ook een weinig in verlegenheid tot
dat hem plotseling een licht opging:
is Koenen Edelachtbare" had StuyvendiJk
Igezegd De goeie, man was een weinig in de
TOB NOOIT HOEKJE.
Zichzelf ztJn.
(Het motto boven dit stukje is oen woord,
dat de Duitaoho dichter Emaniuel van Gei bel
over zichzelf zegt. Nu ls het merkwaardig,
dat vele beroemde mannen vaak dingen over
zichzelf zeggen, wanneer zij al goed en wel
beroemd zijin; misschien zouden zij anders
wel een andere getulgenlB afleggen. Dit
kan geenszins gezegd worden vau Gei bei's
woorden, die wij citeerden.
Het is uiterst moeilijk in onzen gecom-
plloeerden tijd zichzelf te zijn en te blijven.
Men durft het niet meer aan, om op eigen
voeten te staan en Iets te ondernemen of
een leven te lelden naar eigen idee, ook al
wijkt het'af van het gewone. „Een goede
vaste betrekking, liefst aan gemeente of
rijk, met pensioen" is dikwijls het ideaal
war. Hij had 's burgemeesters bedoeling ai van de jonge menschen, dan kunnen ze ten-
heel vreemdsoortig opgevat. Deze toch had i minste precies weten, wat ze doen en laten
slechtsKoenen's
denboek op 't oog!
Nederlandsch woor-
B.
De kunst van het bloenwiwchlkkeo
in Japan
De vreemdeling, die Japan bezoekt, no
teert bij zijn eerste impressies, ais hij te-
val lig ergens een vaas met bloemen heeft
zien staan: „Hoe vreemd, boe kunstig, hoe
elegant."
Voor wie langer in Japan blijft, gaat
„het vrewiKje" er al gauw af. Het Jtun-
btige' maakt in den eersten tijd «enigs
zins wrevelig. Waarom bloemen, die in de
natuur vrfj en wild groeien, zoo te achik-
op eenvoudige natuurlijke wijze neerge
zet, zooais bij ons in Europa? Ja, „elegant"
is in itar
Langzamertiand komen de antwoorden
op die vragen en het „maarblijft
weg. „Eleganter is bet veel eleganter dan
WAT IK IN DE KRANT LAS
EN WAT IK ER VAN DACHT.
Dikke oogen ontstaan door indigestie, te
laat opblijven, bf te veel lezen, volgens een
medicus.
Volgens de ondervinding van sommigen
kunnen ze ook ontstaan ten gevolge van
verschil van meening met iemand die ster
ker la.
„Ik ben een man gelijk gij", sprak Mus-
aolinl onlangs op een vergadering.
Bedoelde hij dit ais een complimentje
of....
Geen enkele vrouw kan een geheim be
waren
Dat zijn wjj niet met hem eens. Vraag
een vrouw maar eens naar haar leeftijd.
Een Franach schrijver heeft een stuk
voitooid, dat geheel in het halfduister moet
worden geapee,d.
we nacht men te ontvangen, zone r haar tige beschouwer dan, „het ls een genot
te hebben gewekt
Toen lk oulangs een man den raad gafl
zich wat meer te gaven aan t'u huls,
luidde het antwoord: Daar bedank ik har
telijk voor, ik ondervind ook ge*o liefde;
laat mijn vrouw, laten m'n kit deren be
ginnen met die te bewtisen. Ik verdien
immers het brood voor oen allen; is dit
niet voldoende reden om veel vau mij te
houden? Ben buisvrouw klaagde over
hare dienstbode, die zoo weinig aan haar
Checht was en roemde hoog den denk-
ektigeu „goeden ouden tijd", toen dit
*>o heel andera was.
Wst wilde die man? Dat men hem lief
had, omdat hü geld thuis bracht? Dat men
hartelijkheid, met teedere genegen
neid tem overlaadde, terwijl hij juist op
ü|e jpU|ts vrij z'n nukken toonde en hij
Ws n koude egoïst zich bewoog te mid
<*0 der zijnen? Zonderlinge elachl
.8* was niet te verwonderen, dat ge-
djke munt hem werd toebedeeld, dat de
•Jmoafet-r in die woning al killer en
«Uier werd
Die huisvrouw! O, zij wist wel te ge
bieden, veel en veel dienst te eisohen, te
wonen dat er een groote afstand be
Wond tuaschen meesteres en dienstbode.
genegenheid, belangstelling in stof-
iHijk en geestelijk welvaren van haar
huisgenoot* openbaarde zich niet.
Kan men dan eischen dat van eene
tv hartelijke toewijding komt?
Die klacht: „ze houden niet van me,"
dikwerf geuit, ls Juist, maar men
heeft het ln de meeste gevallen zelf er
haar gemaakt. Loon naar werkM
ht gij, dat men tot U komt met wanne
genegenheid, ga dan tot Uwe wereld met
een hun vol liefde en toewijding.
/-«teelven te geven baant den weg om
■nd eren te winnen.
er fcih ondank komen, als zoo
g handeld wordt; beteren dan gij hebben
hhdervonden. Hier en daar zal men
fl ineeren van uw goedheid, alleen pro-
titeeren, maai wffl fcr enk sta zijn, uier
hart zoo onontvankelijk la. wordt de waar-
Heide" w!-kLJQVer*eworP»u dat liefde alleen
„Ik heb het er naar gemaakt."
4„,),'u.?ro°Pd vau den ouden Tyl moet ouh
z» onderzoek leiden, als de personen
tegeno"-°Inf*e'Vlllg' °na huLa M0 koud
voor onze oogen, het is een groote kunst,
zooveel beschaving en verfijning aan te
brengen iii zoo iets eenvoudigs als het
En weer later begint men te beseffen
dat Ikebana iets speciaals Jepanseh ia, dat
boort bij de uiterlijke vormelijkheid van
bet volk, bij zijn goeden aangeboren
smaak voor decoratieve, rustige ver
fraaiing.
De kamer van een Japanner is ongeveer
leeg. Op den grond niets dan matten, aan
de wanden papieren schuifdeuren. Maar
altijd is in elke zitkamer een nis, en die
in» is bestemd voor een paar mooie din
gen: een kakemono en een vaas met bioe-
Dit is alle versiering, maar het is een
versiering, die het in artistieke waarde
(en suims ook in materieele) wint van de
versiering, aangebracht in het rijke bur
germanssalon van het Westen.
De kakemono, een enkele uiting van een
begaafd kunstenaar van eeuwen her; de
v aas met bloemen, jongste kunstuiting van
de huisvrouw, aanpassend bij de omge
ving, vaak vertolkend wat zij den gast te
zeggen heeft en in woorden Met zeggen
kan.
Ikebana is een van de belangrijkste,
meest beoefende kunsten in Japan..Elke
vrouw, van eenige beschaving en ook vele
mannen leeren net. En zij, <jie erin uit
munten, geven jongeren weer les en doen
mee aan d» vete wedstrijden en tentoon
stellingen van ikebana, die ln elk bloe-
mensekooan gehouden worden.
Het ls een oude, eeuwenoude kunst,
waar ook een geheele literatuur over be-
Ohlneesobe priesters hebben -haar tege
lijk met het Buddhiame, het eerst onder
wezen, de aanleiding er toe was het op-
atellen van bloemen, voor doodenaltaren in
laats van bet offeren van dieren, wst de
luddhistisdhe leer verbood.
Het heet, dat Prins Shotoku Talshi, de
tweede zoon van een Mikado, die ln 621
stierf, een bijzondere liefde voor bloemen
iiad en Ikebana in het gansohe rijk zeer
verbreidde.
In den loop der eeuwen werden nieiuwe
richtingen uitgevonden, vooral na het ein
digen vau langdurige oorlogen, nis de
„bloeddorstig geworden trien schenharten
Er dient altijd op gelet te worden, dat
de bloemen passen bij de kakemono, die
er achter hangt
Voor gasten wordt zorgvuldig gekozen,
welke bloemen neergezet tullen worden,
want de ervaren gast leert de beteekenis
erin. Voor bruiloften, verhuizingen, be
grafenissen, afscheid aan soldaten, voor
alles weet men bloem<tkoamblnatle« te kie
zen, die hun bijzondere taal spreken, een
taal, teerder en begrijpelijker dan de ruwe
woordentaal. Ais een metst* haar minnaar
duidelijk wil maken, dat ae niet rueer van
hem houdt hoeft ze dat maar ln toude
alnirntakken aan te toonen: sooals de
kleur der ahorn verandert aoo is ook baar
lu-fde van kleur veranderd
En zoo is er in Ikebana als in alle andere
Ja panache kunst een fijngevoeligheid, die
i te omschrijven ls, maar die de woor
den van onzen dichter Gorter ln gedscfa-
ten brengt:
is de mijmering
Over een ding niet teerder dan het ding?"
B.
Dat is nog niets; wij kennen tal van stuk
ken, die we bet liefst ln het stikdonker
zouden zien spelen.
„Een rijbewijs la nog geen vrijpas om
voetgangers te dooden".
Zonderlinge lotgevallen
in het Dagelijksch leven
Natuurlijk niet; maar dat is lederen auto
mobilist niet aan het verstand te brengen.
Bij het speerwerpen op de Olympische
Spelen wierp een der dee.nemen zijn speel
ruim 60 meter var.
Hieruit blijkt voldoende, dat hij bet ding
kw ijt wilde zijn.
Bij een kloppartij in den gemeenteraad
te Zwljnd recht *®n der
ren, ai worstelende l ei WUheimuelled.
Voor een volgende gelegenheid bevelen
wij hem aan JLuctor et emergo" (Ik worstel
en kom boven).
Maar dan een maand lang zitten ze met
kromgebogen ruggen ln aller aandacht.
Deze positie lijkt ons onaangenaam voor
belde partijen.
Een dame te Londen diende dezer dagen
een klacht ln tegen een tandarts, die haar
een gebit bad gekoerd, dat haar belette te
pratea
VAN EEN KROEGBAAS EN EEN
WOORDENBOEK.
Een historisch feit
*t Was een oud bouwvallig buis, ln het
stedeke Zaniaum, dat zou kunnen verdwij
nen, zonder ook maar eenigszins het aesüie-
liacb gevoel der dorpsbewoners te schaden.
't Ouderwetache uithangbord met de
woorden-: „Van ouds café de Postwagen"
scheen zoowaar nog het meest beiangrijka.
Toch had het onaanzienlijk gebouwtje o.ijk-
baar een groote aantrekkingskracht Er
scheen eer ongemeene bekoring van uit te
gaan. Dicht in den omtrek hadden velen
reeds vaak pogingen aangewend een soort
gelijke Inricht, ng met meerder comfort en
meer moderne begrippen „de Postwagen"
te beconcurreeren. Echter ateeds zonder
resultaat. Na korter of langer tijd moesten
le nijvere gelukszoekers steeds ln het zand
bijten.
De Postwagen" van Jaapie Koenen be
hield de klandizie. Waarin 't geheim van
Koenen's succes school, is eigenjik niet te
zeggen. Eveniwel niet over 't lucratieve
zaakje des heeren Koenen wilde lk U ver
der iets zeggen, maar over één zijner vele
vaste afnemers.
t
De heer Jacob StuyvendiJk, oud-wacht
meester der cavallerie en gemeenteboce ter
plaatse, waa in „de Postwagen" uit en thuis
t Was dan ook, tot zijn gemak, vlak bij het
raadhuis gelegen. Geen wonder dus. dat
baas Koenen .steeds goede vriendschap met
hem onderhield.
Dit waa echter aardeding tot de volgende,
niet onvermakelijke vergissing.
Op een goeden) dag Uep onze brave raad-
liulsbode in zijn portierkamertie te ijsl>ee-
ren. 't Horloge hield h# in de hand: drom
mels, zou de burgemeester nog niet weg
gaan. Een lulde schel deed hem schrikken.
van tijd verscheen
Wijl kunnen over deze aangelegenheid
niet in corresjiondenöe treden met gehuwde
lezers; naam en adres van den mensobuie-
venden tandarts zijn ons onbekend.
De Napoleontische dagen hadden vee.
parvenuachtigs, O.W.-achtigs «ouden we
tegenwoordig zeggen.
Geen wonder; een advocatenzoon was
keizer geworden en hieldi veel van vertoon
en praal.
Zijn omgeving liet het daaraan dan ook
niet ontbreken. Ze schitterde letterlijk van
de juweeieni Op een Parijsch hofbal dier
dagen werd, vertelt men, voorgesteld een
optocht van Peruanen naar hun Zonne
tempel. De dames in dien stoet droegen
voor 20 mlllioen francs aan Juweeien op en
aan zich. Paarlen waren ln dien tijd niet
geliefd, se schitterden niet genoeg. Daaren
tegen werd de amelhyst nog als een waar
devolle edelsteen beschouwd. Geen femme
du monde of ze had Juweeien sieraden bij
dozijnen; keizerin Josephlne ging ln d|ze
voor. Napoleon'* eerste vrouw was dol op
bljoux, maar ze was er heel royaal mee
tevens, en menige kostbare camee verhuls-
de uit haar juweeien kistje naar dat harer
vriendinnen. Op cameeën was men nL al
bijzonder verzot, omdat zij stamden uit
klassieke dagen en het klassieke was Im
mers herleefd en) tot mode verheven.
Dat neemt inmiddels niet weg dat men
ook wel voor andere sieraden smaak had.
Armbanden werden niet alleen om de pol-
toegau-1 StuyvendiJk voor de groene tafel van den sert, maar ook om de enkels gedragen, rin-
BYOUX TIJDENS HET LAATSTE
FRANSCHE KEIZERRIJK.
mogen, zooveel sigaretten per week, zooveel
maal bioscoop, zooveel voetbalmatches....
lis er ieta, dat het leven nóg minder waard
maakt, dan sleur, afhankelijkheid van de
nukken van patroon of chef? De meesten
gevoelen het niet meer, maar dat spreekt
vanzelf: „Wees Uzelf zei men tot iemand,
maar hjj kon niet, hij waa niemand)". De
wereld bestaat bijna geheel uit dergelijke
amanda en wie het niet gelooft die moet
de harten van dergelijke menschen maar
eens probeeren te onderzoeken
Wie het genot kent van zichzelf te rijn,
,:an ln de gevangenlslucht der gebonden-
beid niet leven, kan zich niet meer echlk-
ten ln het gareel van de andere dieren, die
maar voortsjokken. Het la voor een volk
een treurig verechijneei, wanneer het zijn
beste menschen in verhouding tot het aantal
s.eurkoehes ziet afnemen Met leedwezen
valt dit verzchljneel ln ona vaderland te
constateeren, waar de flinkheid slechts blijkt
op bet sportterrein maar waar het met de
ievenedurf al heel treurig ls gesteld. Wat
moet er terecht komen van een wereld,
waarin de Jeugd best ut uit oude heertjes,
11 e zoo gauw mogelijk zoeken nur „een
e e vaste positie met pensioen".
Dr. Jos. de Oock.
Voor de lezers vsn ons blad geeft onze
psychologische medewerker, Dr. Jos de
Cock, ven Merlenstrast 120, 's-Graven-
hage, gratis zielkundige adviezen o.m.
over de wtyse, waarop zij hun geest kun
nen verfriaechen en hun wilskracht en
Imtrgle kunnen versterken.
De vragen zullen ln dit blad geregeld
worden behandeld. Mochten de beantwoor-
d ingen te uitvoerig wonden, dan direct
schriftelijk san de aanvragers.
Zakenman te H.
Uit Uw schrijven valt niet op te maken,
«samar. het U eigenlijk schort. Het is te
vaag en de vragen zijn te algemeen. In het
algemeen kunnen wij U dit seggen. Om
leiding te kunnen geven, moet gij zelf gron-
i g békend zijn met het werk .n al zijn
onderdeelen. Gij dient zelf de geheele school
doorgemaakt te hebben en persoonlijk te
hebben kennis gemaakt met alle moetiljk-
l.txit'ii, die zich voordoen bij den arbeid.
H- U. gij zelf die moeilijkheden overwonnen
dov»r eigen methodee en eigen verbeterin-
gen, dan ligt bet voor de hand, dat gij in
zijt bij anderen fouten in de werk
wijze te zien en zoo te verbeteren, dat het
«er» gedaan wordt op de juiste wijze. Dit
v-.ee&ent echter nog lang niet: leiding
geven. Daarvoor moet gU niet in het werk
zitten, maar er boven staan. Daarmee be-
doelen wij, dat gij het niet alleen practlsch
moet kunnen uitvoeren op de beste wijze,
maar ook moet weten waarom het zoo moet
geschieden en niet anders. Hiervoor is de
theorie noodig, die de meeste practlache
menschen verwaarioozen te bescudeeren.
Want als men U naar het waarom vraagt,
moet gij meer weten te zeggen, dan: „om-
iat ik het altijd zoo deed ervnet goed ging".
Men verwacht van U een verklaring, zoodat
men ook weet), waarom men zóó en niet
tndere moet doen. Dat die op tactvolle, hel
lere wijze moet worden gegeven, spreekt
vanzelf. Naast tact, practlache en theoreti
sche kennis ia er nog meer noodig om lei
ding te kunnen geven.
Aan onderstaande personen is persoonlijk
antwoord gezonden, aangezien de beant
woording te uitvoerig wu voor piutsing ln
dit blad.
J. K. te H.; M. L. te H.; Mevr. G. te H.;
Moeder te H.: Onderwijzer te H.; P. J. te
H.: P. G te H.: K. te N.; Vrager te N.
Jen aan de vingers en de teenen, kettingen
roeg men van eeni neuzemengte, ze werden
zes zeven mul om den bals geslingerd.
Verder was er a great show in- oorringen
met lange hangers, alsmede ln diademen en
met Juweeien bezette haarkammen.
Om een klein denkbeeld te geven van het
aantal aieraden dat sommige dames bezaten,
kunnen we vertéllen, dat Madame la Com-
tesse Potocka er alleen reeds 144 ringen op
na hield. Dan had ze hog een 800 tal andere
bijouxl Op een bal bestel haar „vriendin",
gravin Demidoff, hur voor 40.000 livrea
aan diamanten. Toch wa» ze daarmee maar
een klein deel harer wurdevollé verzame
ling kwjjt.
De bijou-luxe wu weinig gedistingeerd,
en erg opdringerig. Minder opdringerig,
maar van meer beteekenis ulti hygiënisch
oogpunt wu de weelde, welke men zich ln
üienzellden tüd begon te veroorloven ten
opzichte van het lijfgoed.
Ook hier ging het keizerpaar vooraan.
Napoleon verwlsaelde lederen dag van lln-
uengoed. Keizerin Joséphlne zelfs driemaal
op een dag.
Toen de nicht dier keizerin, Mademolselle
Tacher de la Pagerie, ln het huwelijk trad,
kreeg ze van haar vorstelijke tante een uit
zet ter waarde van 28.000 francs.
Een oude Fransche edel dame, Madame de
!a Marquise Deooislln, sprak er schande van
tegenover Chateaubriand.
'4 Juttertje
Ik ben, wla lk ben, ook al loerde
Ik van velen;
Op mijn algen doel bob lk «tood*
mijn aln gezet.
e e se
se e e
ona h"V
