VOOR DE KINDEREN
VOOR DE VROUWEN.
Kaatje; Beviel het Je niet In Schie
dam?
Truitje: Schei maar uit! Is dat een
gat Je bent direct door alle dienaren
heen.
Kerel, wat heb jij Je kraag hoog
opgezet! Heb Je 't zoo koud of ben ie
ziek?
Octo, let er maar niet op. Ik heb een
das om, die mijn vrouw voor me heeft
uitgezocht
Juffr. Wip: De dokter heeft mJEJn
man het rooken verboden.
Juffr. Snipj Wat zegt UP Hebt U
daar een dokter voor noodig? Ik heb het
mijn man bij ons trouwen zèll verboden.
Elly: Wat een aardige hoed heb Je
daar, lieve.
Mary Ja, vin Je niet?
Elly: O, heel aardig. Ik zou er ook
graag zoo een dragen, als hl) maar In de
mode waa
Dorpsonderwijzer (bi) de rekenles):
Kees als je een huis wil koopen, maar
Je komt een deel van den koopprijs te
kort Wat zou je dan doenP
Kees: Gauw een rijk meissie trou
wen, meester!
Hé, JU hier? Ik heb Je In lang niet
gezien. Waar zit Je toch en wat voer Je
tegenwoordig uit?
Ik zit in Neurenberg in een speel
goedfabriek en ben belast met het zwart
maken van de gaatjes in domineestee.
nen.
Zoo, zoo! Maar., eh.. kan Je daar
dan zoo maar weg?
Ja, ze maken vandaag dubbelblank.
Dat de Amerikanen niet veel vertrou
wen hebben ln de hotelhouders, blijkt uit
het feit, dat een Yankee, toen hij ergens
in Frankrijk kwam van te voren den prijs
zijner kamer vroeg. Toen men hem die
had opgegeven, zeide hij„Allright maar
geef mij dat zwart op wit" Men prote
steerde, maar de Amerikaan dreigde
elders te gaan als men niet aan zijn ver
langen voldeed, zoodat men tenslotte ge
noodzaakt was te doen wat hU wilde.
Dat zulka inmiddels noodig Is, wordt
nader bericht door iemand, die onlangs
afschuwelijk ln een hotel werd afgezet.
Toen hU 's avonds aankwam, deelde men
hem mede, dat de kamerprijs was 85 f ranss,
Den morgen daarna Dracht men hem
evenwei 800 francs ln rekening en hield
met een staal gezioht vol, dien prijs ge
noemd te hebben terwijl op de rekening
niet eens da belastingstempels voorkwa
men, zoodat men de flsous eveneens te
kort had gedaan.
Toen dezer dagen de Mauretania
Southampton sou verlaten, kwam er plotse
ling een chauffeur van een taxi aanrijden,
die aohreeuwde„wacht even, ik heb nog
een pakket af te geven." Ofaohoon de
boot reeds in beweging was, stopte men
even en toen de chauffeur aan booni kwam
vroeg hij naar den rabbijn Bztyl en over
handigde hem 287 pond sterling, die de
Joodscbe zieleherder in zijn hotel, vast
geknoopt in een zakdoek, had laten liggen.
Een eerlijk kamermeisje had die zakdoek
onder zijn hoofdkussen gevonden en had
een chauffeur opgespoord om den rabbijn
ln het bezit van net geld te stellen. Met
hoeveel deze het eerlijke meisje heeft
beloond wordt niet vermeld.
Ben Amerlkaansoh statisticus heeft
uitgerekend (hoe de man er aan gekomen
ls, weet men niet) dat ln het afgeleopen
Jaar de Amerikanen (dames en heeren)
voor hun haren 825 millloen dollars heb
ben besteed. Daarvoor zijn zfj geknipt
geparfumeerd, „geohampoineerd van
cosmetiek voorzien, gemasseerd enz. Het
la voorwaar geen kinderaohtlg bedrag
zou men zocr zeggen.
Ben leerling-drogist uit Llebsteln, een
Duitsohe badplaats, heeft willen bewijzen,
HJ) won zijn weddenschap, doch stierf
kort daarna aan nicotlne-vergiftiglng.
Overigens is die hartstocht voor tabak
bij sommige mensehen zeer groot. Zoo
rookte b.v. de bekende politicus Waldeok-
Beuaseau altijd, zelfs ln zijn bed en als
hij een redevoering had uit te spreken,
had hi) een sigaret tussohen zijn vingers.
Een zekere advocaat rookte zooveel dat
ztjn vrouw, om hem te genezen, eveneens
gHng rooken, wat hem dusdanig walgde,
dat hi) het rooken heelemaal naliet en
de vrouw derhalve haar doel had bereikt
Of zij toen eveneens het rooken gelaten
heeft vertelt de geschiedenis niet.
Ben neger, zekere Mozes Kyle, stierf
onlangs in Texas op 122-jarigen leeftijd.
Hij was vader van 26 kinderen, waarvan
nog 24 grijsaards in leven zijn en eeo
goede gezondheid genieten. Het zwarte
ras ls dus taai genoeg, zou men zoo
meenen.
De Dally-mall maakt melding van een
man, die uit liefdesmart, in zijn jeugd
geleden, een heremiet is geworden, die
reeds meer dan 50 jaar in de bosschen
woont en de hulp van zijn broeder heeft
om zich te voeden. De bedoeling is, om
nooit meer een vrouwelijk gezioht te
behoeven aanschouwen. Hij is nu oud en
half verlamd en bijzonder menschenschuw.
Later ia zijn „eerste liefde", nu een oude
vrouw, hem komen opzoeken en hebben
beiden een weinig over wat bad kunnen
zijn, gebabbeld.
Een ander geval heeft zloh ln Zwitser
land voorgedaan, waar een type zich
eveneens totaal van de maatschappij af
sloot en een toevlucht zocht ln de Alpen,
ook al om liefdespijn. En wat wilde het
geval Op een goedsn dag kwam ln die
omgeving een Jonge vrouw hem gastvrij
heid verzoeken, daar het sneeuwde en zij
daardoor was verdwaald geraakt. Zoo
ridderlijk was hij nog wel om haar zijn
woning aan te bieden, maar zelf ging
hij in den sneeuwstorm zijn hut uit, om
dat hjj de nabijheid van een vrouw niet
kon verdragen.
Dat ex-konlngen hun geest en misschien
ook hun handen weten te gebruiken blijkt
uit 't feit, dOt op de Landbouwtentoonstel
ling te Twlokenham ex-koning Manuel
van Portugal 8 eerste, 7 tweede en óén
derde prijs heeft behaald voor zijn tomaten
en aardappelen, die algemeen door des
kundigen worden geprezen.
De gravin Delolrme verzocht per brief
aan een vriendin, die te Pariji woonde,
baar een gouverneur voor haar zoontjes
te bezorgen, en somde tevens de vele
hoedanigheden op, welke deze persoon
moest bezitten.
Lang daarna ontving zij antwoord op
haar brief. De vriendin schreef dat zij
veel moeite had gedaan een dergelijken
gouverneur te vinden, die in het bezit
waa der gewensehte hoedanigheden „Tot
nogtoe ia het mij eehter niet gelukt, ik
zal echter blijven zoeken, en zoo ik hem
mocht vinden ben ik vaat besloten hem
te trouwen. Want wat gij verlangt, la
nieta meer en nleta minder, dan het ideaal
van *«n man.
Het la thans 80 Jaar geleden, dat Bir
Rowland Hill de gedaohte van een ge-
gomden postzegel lanceerde. Drie jaren
later werd zijn denkbeeld ln praktijk
gebraoht De eerste gegomde postzegel
was de s.g. „penny-blaok" met den kop
van Koningin Victoria. Ongebruikte
exemplaren hiervan hebben thans een
De waarde ls £81.988.072. De gansohe
productie ln het Britsohe Rijk heeft een
waarde van ongeveer 58 millloen pond
sterling (086 millloen gulden.) Ook ln de
productie van tin en diamanten bee
Ingeland de leiding.
BABBELUURTJE OVER MODE.
De nteuwste winterhoed.
Bijzonder ohic zijn de hoeden dezen
winter, al zijn ze dian ook een tikje bizar.
De zeer nauwsluitende hooge dopjes
zijn meestentijds van dof vilt en worden
hiervan ln de meest verscheiden en gril
lige vormen geperst De aardigste bijzon
derheid is dat deze nieuwe modellen veel
al met fijn smal stroo gegarneerd wor
den, ln den zin van smalle randjes, vleu
geltjes plat opgenaaid, bloemenvormen op
den bol eto. Dit doet zeer eigenaardig
maar toch wel elegant aan. Dan is er nog
iets wat als nieuw voor hoeden valt te be
titelen, mL de appliquatie.
Deze manier van bewerken ls trouwens
komen ze goed tot hun recht
Behoort men niet tot diegenen, welke t
gelaat wat mooier willen maken met
crème en poeder, dan doet men beter dieze
nieuwe modelletjes' niet te dragen, daar
zij onbarmhartig ieder rimpeltje of bleek
plekje tot z'n volle recht laten komen.
Dan ls een hoedje met klein schaduw-
randje veel en veel meer aan te bevelen,
deze geven dan een zachte sohaduw over
het gezicht, zoodat de kleine foutjes geheel
verdoezeld worden. We zijn Immers ijdele
wezentjes en houden ons graag zoo lang
mogelijk jong?
Onze teekening geeft de verschillende
vormen van den modernen hoed zoo on-
:empi
waarde van minstens f 12.— Een oomplete
serie van deze postzegels bestaat niet
meereen verzamelaar echter heeft in
1900 een oollectie van 19 stuks gekocht
voor plm. f 1400.De waarde zal thans
het drievoudige zijn.
De totale goudproduotie der wereld
bedraagt ongeveer 700.000 K.G. per jaar.
De Transvaal levert daarvan ruim een
derdeAustralië een zevendeMexico
en Rusland produoeeren elk ongeveer
86 40.000 K.G. De waarde der Jaarlflk-
>bij lli
Brltannll
rereldmi
lge
met 81%. Plus minus drie vijfden (284.192,
sche wereldproduotie is ten naastebij 1100
millloen gulden. Groot-Brltanniö brengt
het meeste goud op de wereldmarkt. Dit
rijk overtreft de overige deelen der aarde
K.G.) worden in Transvaal voortgebraoht
hij schaamde zloh toch voor al die toekij
kende oogen om het gepeuter op te
geven en werkte de klok uit de kist eo
omhulsels los.
Dien avond lag hij te luisteren naar het
luide regelmatige tikken dat de stilte in
zijn kamertje brak; zijn aan de duister
nis wennende oogen onderscheidden vaag
de wit oplekkende wijzerplaat, waarover
de koperen wijzers langzaam draaiden,
afteekenend de voortsnellende minuten,
die onherroepelijk voorbijgingen, waar
van geen enkele ooit terugkeerde, om op
nieuw doorleefd te worden.
„Ik ben niet gewend aan zoo'n getik",
mompelde Barend ontevreden. „Het
houdt mij' uit den slaap".
Hij wendde zich af, met zijn gezicht
naar den muur; langzamerhand kwam
over hem het soezerige gevoel, dat den
slaap voorafging; plotseling schrikte hij
op, klaar wakker. Wie had daar, op de
maat van het getik van de klok aan ztjn
oor gezegd: „De tijd gaat snel, gebruikt
hem wel?"
„Och onzin", prevelde hij. „Ik heb ge
droomd. Ik ben toch geen jonge juffrouw,
dat ik mij door het getik van een klok in
de war laat brengen!"
Maar het rustige, regelmatige getik
ging voort, tot hem te spreken; het ver
haalde van zijn eigen Jeugd, van de hoop
volle verwachtingen, die zijn ouders van
hem koesterden, van zijn goed oppassen
en ijverig werken, zoolang moeders
oogen en moeders stem hem aanspoor
den van zijn trots op zijn eerstverdiende
loon, van al zijn goede voornemens, die
boo jammerlijk op niets uitgeloopen
warBB, ka* vroeg hem rekenschap van
weer ln verschillende andere dingen ook
waar te nemen. Wandkleeden, Bierkleed
jes, kussens, thee-warmers, pantoffels,
schoenen, albums etc., allq deze voorwer
pen kan men met appliquatie versierd zien
Alleen de kleeding blijft er buiten voor-
looplg; ln tegenstelling met ettelijke ja
ren terug toen het Juist op de kleeding
werd toegepast Nu bepaalt het zich zoo
als reeds gezegd in hoofdzaak tot de
schoenen en de hoeden. Van de 10 hoe
den zijn er zeker 4 geappliqueerd.
Allerlei figuren worden uitgesneden,
zoodat hetzij een andere kleur vilt dat er
achter gestikt is, te zien komt hetzij b.v.
fluweel in de zelfde tint als de hoed.
Van den vorm is de grootste eigenaar
digheid, een soort van helm-rand, die
over den strakken bol loopt, de een van
oor tot oor, de andere in de rondte over
het hoofd liggend, een derde weer in
schuine richting, den indruk makend of
hij naar achteren gezakt is, enz. enz. Maar
haast allen hebben de typeerende helm-
vorm en zijn dan óf met stroofiguren of
randjes óf met appliquaties gegarneerd.
Maar zonder uitzondering staan ze ele
gant, alléén.... er moet een zeer ver
zorgd gezichtje onder uit komen, dan pas
ztjn verbrokkelde leven, het vroeg hem,
hoe het toch zoo ver met hem gekomen
was, waarom hij zich zoo zonder weer
stand te bieden, had laten afglijden langs
den gevaarlijken weg, dien gemakzucht en
lust tot omzwerven zonder eenigen dwang
hem wezen.
Hij wist geen antwoord te geven; hij
wist alleen maar dat alles veranderd was
na moeders dood, dat hij gefluisterd had
naar slechte kameraden, dat hjj eerst
zonder het te beseffen afgedwaald was en
dat het, toen hij tot besef kwam, te moei
lijk was geweest halt te maken en te
trachten weer naar boven te klimmen
langs de helling, die hij was afgedwaald.
Ongedurig wierp hij zich om; hij wil
de niet meer denken! Wat hielp het? Hij
kon nu immers toch niet meer verande
ren? HIJ zou niet meer luisteren naar het
getik, dat zooveel gedachten ln hem wak
ker scheen te roepen.
Maar onverbiddelijk drongen de soher-
pe metaalgeluidjes ln zijn ooren door, ln
onafgebroken opeenvolging rustig, zon
der haasten, maar ook zonder ophouden
of weifelen. Goede oude oom! Zou hij
vermoed hebben, dat de klok, die hem
lief was, terecht zou komen in het dak
kamertje van een zwerver, een luiaard,
soms zelfs een bedelaar, die de hand op
houden gemakkelijker vond dan werken?
„Dat houd ik niet uit!"
Met deze woorden ln ergernis uitge-
8tooten, stapte Barend uit bed, schuifelde
naar de klok toe en bracht met een hand
beweging den slinger tot stilstand.
.Ziezoo, nu zal lk tenminste kunnen
slapen," dacht hjj, zich weer nestelend ln
den kuil, door zttn rustend lichaam ge
vormd, maar tot zijn ongeduldige verwon
dering hinderde hem het plotseling zwij-
Ïen van de klok nog meer dan eerst 't na-
rukkelijk tikken had gedaan; een zuoht
slakend, stond hij opnieuw op en braoht
den gewilligen slinger weer in beweging;
tegen het gloren van de ochtendscheme
ring viel hjj eindelijk ln een onrustigen
slaap.
Tegen ztjn gewoonte, knorrig en hu
meurig, verliet hjj des morgens het kleine
huis, voelend den verbaasden blik, dien de
vrouw op zijn somber gezicht sloeg; hij
dwaalde doelloos rond, hielp een uurtje
bij een boer, die handen te Jcort kwam in
den drukken zomertijd, lag dan lang op
zijn rug in het hooi, turend; naar omhoog
naar den strakken, diep-blauwen hemel,
waarlangs dunne, uitgeplozen watten ge
lijkende wolkjes af en toe langzaam voort-
Bchoven; tegen den avond beving hem
een vage beklemming bij het vooruitzicht,
weer uren te moeten luisteren naar de
vermanende stem van de ln zijn kinder-
Jareu zoozeer door hem bewonderde klik.
Hij lachte zichzelf uit om zijn vreemde
gevoeligheid; ging met groot vertoon van
luidruchtigheid, waaronder hij zijn on
rust wilde verbergen, naar boven en plof
te ruw-onversohilllg neer op het bed, dat
onder zijn gewioht kreunend piepte, hij
kneep zijn oogen dioht, vastbesloten zich
door niets uit den slaap te laten houden.
Ti vergeefs!
Opnieuw voerde het tikkend geluld ge
dachten terug naar vroeger; hij voelde
om zloh heen de rustig-vrome atmosfeer,
waarin da oude klok Jaren en jaren had
geveer weer. Het bovenste model laat ons
het meer „schaduwgevende" zien, al is
het dan ook maar heel weinig; een diep
cloche-randje is natuurlijk altijd nog veel
meer doeltreffend.
DE AVONTUREN VAN
EDUARD BEER.
Eduard Beer zuchtte. Het leven was ook
zoo moeilijk. Je moet weten, dat bij een
heele deftige beer waa, niet maar zoo'n
Jewone Teddy-beer en daarom werd bij
an ook „Eduard" genoemd. En nu was
Amella, de grootste en mooiste pop uit
de heele speelkamer zoo onaardig tegen
hem geweest: ze had gezegd, dat een
beer toch het meest luie wezen was, dat
er ln de wereld bestond.
gehangen; hij hoorde weer de vele goede
woorden, in die eenvoudige kamer tot
hem gesproken, hij dacht aan al de goede,
gen, die ook hem eens heilig
ren en al die dingen, die van vroeger
Eduard Beer zuchtte nog eens heel
diep en stond toen op.
„Ik ga de wereld ln", iel hi) „om ge
vaarlijke avonturen te beleven en dappere
daden te doen I Dan zal Amella wel ver
giffenis vragen voor haar vreeBelljk be-
beleedigende woorden".
Fanny, het langharige hondje schudde
rijn hoofd en zei„Ik weet het niet, maar
er moet heel wat gebeuren eer je indruk
maakt op Amella maar ik ga met je mee,
Eduard. Wat dacht je te gaan doen ?'5
„Ik dacht er over, een stuk of twee
draken te dooden" antwoordde Eduard.
„Dat moet ze toch wel dapper vinden".
Het tweetal stapte door de open speel
kamerdeur do gang in. En natuurlijk ont
moetten ze heel wat .draken"een para-
plubak, het dienstmeisje, een flets, den
neer des huizes en nog veel meer, maar
die draken vonden ze wat erg groot en
wat vreemd ook. Tenslotte vonden ze
echter een opgezette schildpad. „Deze
draak zullen we nu toch dooden", zei
Eduard en Fanny vond het best Maar
de draak zei dat hij niet gedood wilde
worden, omdat dat al één keer met hem
ebeurd waa. Nu vertelde Eduard Beer
em de reden, waarom hij toch nood
zakelijk een draak moest dooden. Ja, dat
begreep de draak wel. „Maar" vroeg hij
„zou jij, als Je mij was, het prettig vinden
twee keer te sterven Waarom vertel je
die verwaande poppendame niet, dat jij
mij gedood en opgezet hebt Ik beloof
je, dat ik haar nooit zal vertellen dat
het niet waar is."
Eduard Beer dacht eveu na en schudde
zijn hoofd. „Ze zou me toch niet gelooven",
zei hij mismoedig.
„Ik zou je evenmin gelooven ais het
wel waar was", verklaarde nu Fanny.
„Nee, dat is zoo" gaf Eduard toe.
„Enfin, we kunnen het probeeren. En
welbedankt hoor mijnbeer schildpad."
Toen Eduard en Fanny, trotsch glim
lachend weer in de speelkamer binnen
traden, toen deed Amella net, of zij hen
niet zag of hoorde.
„Amella" zei Eduard Beer: .We
we zijn op jaoht geweest en hebben een
draak gedood en opgezet, Hij heette
schildpad en
„O" viel'Amella hooghartig in de rede:
„Ik had niet eena gemerkt, dat je weg
Eeweest waa". En toen laa ze weer door
haar boek.
Eduard Beer viel neer in ztin gemakke
lijke stoel en bromde tegen Fanny: .Je
had gelijk hoor, 't ls onmogelijk, om In
druk op haar te maken P
B A ADSELEL
Oplossingen der vorige
schenen het vermaan van de metalen
stem te onderstrepen, schenen hun op
wekking tot beter leven daaraan te wil
len toevoegen, hem te willen dwingen tot
een zich afwenden van den verkeerden
weg, dien hij bewandelde.
„Ik ga morgen het ellendige ding ver-
koopen," mopperde hij Inwendig, „ik wil
niet, dat het hier blijft hangen". Wat deed
de oude man toch op de gedaohte komen,
mij zoo'n lastige herinnering op den hals
te sturen.
Maar den volgenden morgen kon hij
toch niet besluiten van de klok afstand
te doen, hoezeer het hem ook aanlokte
een bedrag in geld in handen te krijgen.
„Ik moet er maar aan wennen," paaide
hij zich, niet willende toegeven, dat het
betere ia hem zioh tegen die daad ver
zette, ,4k kan mij toch niet laten ilngel-
ooren door een dood voorwerp."
Eenlge weken strijd volgden voor den
jongen man, die in geen enkel opzicht
slecht, alleen maar zwak en tot luiheid
geneigd was. Uit een soort trots en kop
pigheid bleef hij zioh verzetten tegen het
goede in hem, dat, wakker geroepen door
het tikken van de klok, luider en luider
ln hem begon te spreken, maar ten laat-
Bte gaf hij zich toch gewonnen.
„Moeder," zei hij op een avond de wel
gedane vrouw ln de benedenkamer aan
sprekend, „wil je mij morgen om ms uur
ro«peaf
Slnts verjaardag ls voorbij.
(8 ln t'a - ver weg staat jaardag
■tast vóór bij.
es la
Het el van Colombus. Muach, blouse,
Vlanen, t.
Nieuwe nmawht
L
Met k ben lk een dorp ln ona land;met
r een soort kleurling; met t een deel
van een visch. Wat ben lk?
n
Het geheel la een spreekwoord van 40
letters of woorden.
2, 5, 11, 12, 35, 81, 84, 16 zijn drie
7, 23, 86, 8, 19, 22 Europeesche
82, 0, 17, 26, 16, 40 landen.
20, 27, 28, 83, 85, 89, 87, 10, 16, 88, 2, 6
en 12, 11, 1, 4, 18, 16 zijn Nederlandsche
badplaatsen. 14, 9 24, 29 is een dorp in
Overijsel. 13, 81, 25, 8 is een commando. I
21 en 80 zijn twee gsljjke medeklinkers.
Goede oplossingen van beide raadsels
ontvangen van:
J. B.; C. A. en M. A. D.; D. en V. D.;
A. E.; B. en O. K.; G. K.; P. K.; M. en
J. de M.; D. N.; A. A. v. P.; D. M. R.;
T. V.; E. W.; M. W.; M. H. W. en W. W.
Jeugd, enthousiasme en toederheid zijn
als lentedagen. Beproeft ze te genieten
terwijl zij er zijn, in plaats van u te be
klagen over hun korten duur.
Een goede daad te mogen down
voldoende gelukkig.
„Wel wat zal ons nu gebeuren? Om
zes uur? Zoo vroeg kun je immers onmo
gelijk uit bed komen."
„Toöh well Roep mij maar."
„Is er iets «an de hand?"
„Ja."
„Mag ik ook weten, wat er dan ls,"
vroeg ze nieuwsgierig.
„Zeker well Dries Bijl heeft mij voor
vast werk aangenomen, en....
„Maar Barend, ls het heusch waar?
Daar ben ik blij om. En zul Je",.... aar
zelde zij.
„Ja hoor, het ls meenens. Wees maar
niet bang dat ik na een paar dagen den
boel er weer bij neer gooL Ik zal vol
harden."
De vrouw begreep niets van den plot-
selingen omkeer, waarover zjj zioh zeer
verheugde; zij hield, ondanks alles, van
den Jongen, die zoo'n treurige mislukking
was, en hoopte, dat de verandering ln
hem blijvend zou zijn.
Later, veel later, had de oude wandklok,
waarop het koperen mannetje nog steeds
zijn parasol hield, een eereplaata in hst
lieve, vriendelijke huisje, waarin timmer
man Barend de Jong woonde. Zijn kin
deren luisterden met van aandacht open
mondjes toe, ala vader van de avonturen
van dat mannetje vertelde; zij wisten nie»,
dat het heldere getik, waarin zij de hun
voorgezegde woorden: „De tijd gaat sneu
gebruikt hem wel!" hoorden, eenmaal hun
vader gered had van den afgrond, waar-
In hij gevaar had geloopen, te verlink®®1
Corry Brena.