T
Tweede Blad.
BINNENLAND
GEMENGD NIEUWS
VAN ZATERDAG 24 DECEMBER 1927.
VERLOF OP DE FEESTDAGEN VAN
RIJKSPERSONEEL.
Het dagelijksch bestuur van de centrale
▼an vereenigingen t. personeel in 'a Rijks
dienst heeft beridht ontvangen, dat zijn
verzoek door de regeering is ingewilligd.
De ambtenaren, die voor familiebezoek
met Kerstmis en Nieuwjaar buiten hun
standplaats vertoeven, mogen de terug
reis dus per eerste gelegenheid op Dins
dag 27 dezer en Maandag 2 Januari aan
vaarden.
DE B08S0HEN TE HEILO.
De gemeenteraad van Alkmaar heeft
Donderdagmiddag zonder hoofdelijke
stemming besloten, aan de vereeniging tot
behoud van natuurmonumenten, gevestigd
te Amsterdam, 100.000 als renteloos
voorschot te verstrekken, als gedeelte van
het bedrag, waarvoor die vereeniging zal
aankoopen van de naaml. vennootschap
Neyenburgh te Heilo een gedeelte der
bosschen te Heilo, gelegen ten Westen
van den rijksstraatweg en ten Noorden
van de Kerkelaan, groot ongeveer 69 H.A.
Donderdagmiddag heeft ook de Heilo-
sche raad beslist, dat de gemeente Heilo
een zelfde renteloos voorschot aan de ver
eniging zal verschaffen. Het behoud van
het booch als openbaar wandelpark is dus
nu zoo goed als verzekerd.
ACTIE SPOORWEGPERSONEEL.
Te Alkmaar is een actie onder het spoor
wegpersoneel begonnen, die men denkt te
kunnen uitbreiden tot een landelijke be
weging. Men wil hoofdzakelijk druk op de
regeering en de spoorwegdirectie oefenen
tot het volgen van de classificatie van de
werknemers, zooals die voor het rijksper
soneel geldend is. De afdeelingen van alle
organisaties van spoorwegpersoneel heb
ben te Alkmaar een comité van actie ge
vormd.
KERSTFEEST AAN HET
UDDELERMEER.
De Koningin houdt een eenvoudi
ge Kerstrede.
De laatste jaren is de Koningin gewoon,
een Kerstfeest te vieren te midden van
haar ondergeschikten op de Veluwe, hetzij
te Gortel, Hoog-Soeren of Uddel. Woens
dagavond viel die eer te beurt aan de be
woners van Uddel, van wie vele hoofden
van gezinnen hun dagelijksehen arbeid
in de bosschen van het Kroondomein vin
den. In het Theehuis aan het Uddeler-
meer was een prachtig versierde Kerst
boom geplaatst, waar omheen kleinere
boompjes met kaarsjes prijkten. De ge-
noodigds arbeiders hadden reeds plaats
genomen, toen H. M. met gevolg per auto
te half vijf van Het Loo aankwam. Even
later kwam Prins Hendrik met zijn adju
dant regelrecht van Bennekom aan het
Uddelermeer.
Negen vriendinnen van Prinses Juliana
waren genoodlgd, die met de Prinses een
dames-zangkoor vormden, dat zee kerst
liederen zong. De Prinses was met haar
vriendinnen reeds om 3 uur aangekomen
voor het houden van een repetitie.
Na een hartelijke begroeting ging de
Koningin voor in gebed, waarna zij een
eenvoudige Kerstrede hield. Hierna deel-
do zij persoonlijk de kerstgeschenken uit
Ter afwisseling zong het koortje kerstlie
deren. Er werd chocolade, limonade en ge
bak gepresenteerd. Geruimen tijd onder
hielden de Koningin en de Prins zich met
verschillende aanwezigen. Om 6 uur werd
naar Het Loo teruggereden.
Het wat een aardig intiem feest, waar
bij wel het meest treffend was de eenvou
dige en hartelijke wijze, waarop onze
Landsvrouwe zich met haar ondergeschik
ten onderhield.
Buitenland.
DE RAMP MET DE DUIKBOOT.
Vier Algen van doodsstrijd.
Zaterdag ji. Werd de Amerikaansche
duikboot S. 4 door den torpedojager „Paul-
den" van de kustwacht, voor Wood End
(Maas.) geramd; zij zonk onmiddellijk en
kaar bemanning kwam om het leven, met
uitzondering van zes leden, die in de tor
pedokamer opgesloten zaten met een kleine
kans gered te worden. Vier lange dagen en
nachten hebben zij met z'n zessen in de
kleine ruimte vertoefd1, wachtend op de be
vrijding, die naderde, doch hen niet berei
ken kon.
Nu zijn ze uit hun lijden verlost, ze heb
ben zich uitgestrekt om te sterven.
In de oorlogsdagen lazen wij wel eens van
die verhalen van geredde leden eener duik-
bootbemanning, die aan1 het randje van den
dood hadden gestaan1 en met hun horloge in
de hand hadden uitgerekend hoe lang ze
nog hadden te leven' voor dat de beschikbare
lucht zou zijn verbruikt en zij- den verstik
kingsdood zouden1 sterven.
Wanneer men tracht een oogenJbldk te
bedenken hoe schrikkelijk de in het ruim
van de Amerikaansche duikboot opgesloten
manschappen en officieren moeten hebben
geleden, dan zal men zich bewust worden
zulk een lijden niet ten volle te kunnen om
vatten. Vier dagen en vier nachten hebben
de zes ten doode opgeschreven mannen met
elkaar in de enge ruimte, honderd voet
onder het wateroppervlak, geleefd, gespan
nen luisterend naar elk geluid van buiten.
En toen' eindelijk Thomas Eadie, een be
kend' duiiker, was afgedaald' tot hun gevan
genis, begon het kloppen, het herhaalde
kloppen volgens het Morse-stelsel, waar
door zjj met de buiten/wereld spreken kon
den. Zoo kwam men te weten dat er zes
mannen1 nog in de diepte leefden kalm be
rustend' eri vol hoop. Zij seinden één voor
één hun namen., en telkens weer wisten' de
familieleden aan den waUekent niet of zij
zich verheugen moesten' of niet. dat. hun
man of vader nog in leven was, want 't zou
misschien toch hopeloos zijn.
,JPléase hurry", „maak voort", werd
steeds weer uit de diepte geseind'. „De lucht
raakt, op, wij hebben geen levensmiddelen
meed". Men maakt© voort., dag en nacht
werd gewerkt, maar de elementen waren de
redders slecht gezind. Het ruwe weer belette
hen' het wrak te naderen, dat bovendien nog
van plaats veranderde en korten tijd on
vindbaar was.
Steeds wanhopiger werden de berichten.
„De zuurstofcyllnder is leeg, stuur levens
middelen door de torpedobuizenT. Er werd
teruggeseind: „al het. mogelijke is gedaan
en zal nog worden' gedaanr. En er werdi alles
gedaan, maar zonder resultaat.
Wanhopig stonden de familieleden het
schouwspel gade te slaan: de steeds weer
dalende duikers, die met berichten boven
kwamen. Gebeden stegen op, bloemen en
kransen werden neergelaten. Het laatst
zond mrs. Fitch en haar kind een boodschap
aan haar man luitenant Graham Fitch, die
de leiding van het ongelukkige troepje had,
om moed te houden.
Stilaan werden' de hamerslagen schaar-
scher. De strijd scheen te worden beslist.
De mannen zonden bericht, dat zij zich allen
plat hadden neergelegd om zoo min mogelijk
adem te halen. Men weet dat de duikers
Woensdag weer klopten, doch geen ent-
woord. meer ontvingen.
Wat zich in bet ruimt yan het schip heeft
afgespeeld, zal mem nooit te weten komen.
Misschien zijn de mannen op het laatste
oogenbük in woest verzet gekomen, doch
waarschijnlijk is het niet-, want gedurende
hun geheelen doodstrijd hebben zij een
ongekenden moed en kalmte aan dén dag
gelegd. Ze zijn als helden gestorven.
Er zullen nu wel commissies worden, be
noemd om uit te maken wie de verantwoor
delijkheid draagt voor de ramp, en er zal
veel gesproken' worden over hetgeen niet
had moeten' worden gedaan of hetgeen ver
keerd! werd gedaan 't Is te hopen, dat het
onderzoek niet zal afd'alem tot een peil, dat
de slachtoffers, die een welhaast bovemmen-
schelijke beheersching toonden, onwaar
dig is. („Hbl.").
bevindt xleh in Utrecht op een huis dat 16 Meter hoog is. De baan heeft eea
oppervlakte van 600 aM1.
In het land van Maas en WaalEen kijkje op de krotten waar da wind doer da
naden der dunne wanden binnengiert
Skl-Curausea wordan in Leipsig deer eea aki-vereenlglng gratia gegeven. EJerbovea kea
Hel schip waarop Dins
dagmiddag een Lasch*
apparaat sprong, welk
ongeval een knaap zijn
leven kostte. (Foto links).
Van da werf van de Ned. Soheepsbouw Maatschappij te
Amsterdam werd te water gelaten de „Nieuw Holland", een
dubbelscbroef turbineschip, gebouwd voor de Kon. Paketvaart
Mij. Als inzet de directeur der N. S. M. de heer Goedkoop met
mevrouw E. Hummel van Hecking Colenbrander, die den doop
verrichtte. (Foto rechts)
Da aerste Ijsbaan In Nederland die op een dak aangelegd Is. Deze Ijsbaan
IJszellen op de Zuiderzee tusschen Monnikendam en Marken. Met deze
Ijsxeiljachten kan men een snelheid bereiken van 80 K.M. per uur.
aen de eestte beginselen der akispert leert
