STOOMERU en VERVERIJ van S. KROM
DE HOOGHARTIGE DWAAS.
Wij stoomen alle goederen en verven in alle kleuren.
Winkel Keizerstraat 31. Telefoon 473.
OR EN OM HET BINNENHOF.
LUCHTVAART.
Week-kroniek.
Ontslag-brief. Een „pittige" senator.
Harde nootjes! De fusie.
Den Haag, 10 Februari,
Suriname en Curagao.
Nogmaals moet ik even de opmerking
maken dat de Eerste Kamer de wijze,
waarop zij haar legislatieve taak vervult,
gaandeweg moet veranderen. Niet slechts
is voor den goeden gang der zaken,
een vlugger „tempo" van schriftelijke
voorbereiding zeer dringend noodig, maar
ook is in hooge mate gewenscht, dat de
Senaat meer rekening houdt met de „faits
et gester" van de Tweede Kamer. Waar
om 't niet mogelijk of bereikbaar was, de
vorige week het ontwerp tot fusie van de
beide militaire departementen aan te vat
ten, 't zal nu stellig niet ieder duidelijk
zijn!.... Nu vergaderden beide takken
der Vertegenwoordiging tegelijk, in het
openbaar belangrijke wetsontwerpen on
der 't mes nemend. Dergelijke „cumulatie"
zooveel mogelijk doenlijk te vermijden is
in veler belang inderdaad gewenscht En
met wat goeden wil kan dat ook best!.
In den avond van Dinsdag 14 dezer is
dan eindelijk bij den Senaat het lang-ver-
wachte schrijven ingekomen van den heer
Haazevoet, waarbij deze senator zijn man
daat hem indertijd voor de Staten van
Noord-Holland verleend, nêerlegt. Hij
kwijt zich van die taak in een brief, waar
van de toon geschikt is den indruk te
vestigen, dat er hier „geen vuiltje aan de
lucht is".... En president Van Voorst
wist Dinsdagavond ook nog enkele vrien
delijk* woorden te vinden aan 'sheeren
Haazevoet's adres, waarop de Kamer
niet „reageerde". Misschien ware 't een
voudiger geweest zich te bepalen tot het
voorstel, om van het genomen ontslag
mededeellng te doen aan Blnnenl. Zaken.
Dat was voor het goede, milde hart van
den grijzen generaal-praeses echter al te
kil. Hier past verder het oude, welbeken
de ..Schwamm d'r Oberl".Opvolger
van den heer Haazevoet is: mr. Reymer,
burgemeester van Hilversum. Hij was
gedurende enkele Jaren een volijverig,
bekwaam lid van de Katholieke Tweede
Kamer-fractie.
Van de vergadering, voor onzen senaat
op Donderdag 9 dezer gehouden, stip ik
nog even aan, dat het z.g. Pokkenwetje
(de sohorsing voor een jaar van den di-
recten vaocininatle-dwang) meer oppositie
in de Eerste Kamer heeft gevonden dan
men verwachtte. Niet minder dan elf van
de 88 aanwezige leden stemden tegen!..
En „voortrekker" bij deze oppositie was
de leider van de Vrijheidsbond-fractie in
den Senaat.de rustig-bedachtzame mr.
Rink! Zijn rede ter bestrijding van het
ontwerp was inderdaad geschikt om
eenige verwondering te wekken. Op wel
ken irond de heer Rink minister Slote-
maktr de Bruine hield voor een princlpi-
eelen tegenstaonder van het vaoclnatie-
gebod, 't is niet duidelijk 1 En evenmin
verklaarbaar kan 't worden genoemd, dat
de he£.r Rink de schorsing van den in-
directen dwang, bij dit ontwerp mogelijk
gemaakt, opvat als een eerste schrede
naar de algeheels opheffing ervan. Wat
gelijkstaat, zei de senator terecht. met
het „de pokken in 't land halen". Minister
Slotemaker
levendige
naat gevoerd op 8 en 9 Februari, alsook
nog in den avond van 14 dezer, is het
eind van het liedje geweest, dat de pe-
troleum-ontwerpen met groote meerder
heid voor de Koninklijke sanctie rijp zijn
gemaakt Mr. Mendels, de geestige soms
vlijmscherpe soc.-democratische jurist
senator, heeft bij deze voorstellen gelegen
heid gevonden wêer eens op ouderwetsche
manier „uit te pakken" tegen het kapita
lisme, de bourgeoisie enz. Gedeeltelijk
werd hij, wat zijn bezwaar tegen de
aanhangige wetsvoordrachten betreft,
gesteund door den vrijz.-democratischen
prof. Van Embden, die de „spirit" van
mr. Mendels te eenenmale mist evenals de
gave om bij het ontvouwen zijner argu
menten genoegzaam rekening te houden
met den armen, zoo vaak misbruikten
„nationalen tijd".
De Tweede Kamer heeft in hare verga
dering van Dinsdag en Woensdag j.1. de
Surinaamsche Begrooting voor 1928,
die was blijven liggen tot na het Kent-
recès, afgedaan.
Voor minister Koningsbergen was de
behandeling der Begrootingen van Suri
name en Curagao (welke laatste in den
laten middag van 16 dezer werd aange
vat) nu juist niet een „prettige verpoo-
zing". Integendeel, er werden daarbij
harde noten gekraakt!.... Wat Suriname
betreft, was 't vooral de kwestie van den
ontslagen predikant Onnekes, welke de
aandacht trok. Zoowel dr. De Visser als
mr. Oud namen 't op voor den predikant
en vielen het betrouwbare en reohtmatlge
van de resolutie, in deze door Gouverneur
Van Heemstra uitgevaardigd, met kracht
aan.
De heer Oud, nu eenmaal, zooals men
weet, behoorend tot de menschen, die
„met tanden ter wereld zijn gekomen",
gebruikte extra-scherpe woorden bij de
beoordeeling der houding van minister
Koningsbergen in deze. Hij kwalificeerde
Z.Exc. van Koloniën als een slappeling,
door de „parlementaire omstandigheden1'
nu eenmaal aan de groene tafel gekomen.
Ook onder mr. Oud's naaste politieke
vrienden zullen er dunkt me wel
zijn, die deze woorden veel te scherp en
ook onbillijk vinden. Dr. De Visser richt
te enkele vriendelijke woorden tot den mi
nister, maar onderstreepte toch zeer dui
delijk, dat zi. de Regeering de zaak van
d*. Onnekes nog eens met allen ernst
dient te wikken en te wegen. Minister
Koningsbergen, die aanvankelijk de hou
ding van mr. Van Heemstra volkomen
voor zijn rekening nam, heeft ten slotte
toch beloofd, de juistheid der motleven,
welke de Gouverneur van Suriname tot
het hler-bedoelde ontslag hebben geleid,
nog eens te zullen nagaan.
Terecht is .opgemerkt, dat zelfs de
schijn van partijdigheid in deze moet wor
den vermeden.
Over Curagao zijn Woensdag Ji. extra-
harde noten gekraakt.
Men heeft hier te doen met een zeker
extra-ordinair geval 1 Curagao kan 't zon-
heeft op de hem eigen, zeerder tublsides van het moederland stellen
en impulsieve manier gepro- en dus kan men te Willemstad ook eene
teateerd tegen mr. Rink's bewering, dat
hij tegenstander van de vaccinatie zou
zijn. Men heeft hier te doen met een droe
ve noodzakelijkheid, z. a. bekend is in het
leven geroepen voor de gevallen van
„encephalitis post-vaocinalis". Onze
meeft-bevoegde medici, onder wie ook
vurige voorstanders van den zegen der
vaccinatie, hebben de Regeering met
nadruk geadviseerd, den lndirecten dwang
stop te zetten totdat de wetenschap erin
geslaagd zal zijn, hetgeen thans nog duis
ter en onverklaard is, tot klaarheid te
brengen. Moge dat zéér spoedig 't geval
wezen 1
Bij het „Petroleum-debat", in den Se-
Begrooting zelfstandig vaststellen d.L zon
der de goedkeuring van de Staten-Gen.
Intusschen, de Gouverneur veroor
zaakte, dat het Budget wêer niet sluitend
werd gemaakt door de kredieten op te
brengen tegen den zin van den Kolonia
len Raad.. De minister sloot zich gedeelte
lijk bij den Gouverneur aan en liet in de
Memorie van Antwoord bovendien door
schemeren, dat H. M. de Koningin zich
bij zijne zienswijze in deze had aangeslo
ten. Terecht brandmerkte mr. Beumer
Woensdag j.1. dit aan het Parlement me
dedeellng doen omtrent bespreking, ge
voerd tusschen het Hoofd van den Staat
en een der ministers.
Bij dit alles komt nog, dat 't hier be
treft eene reorganisatie van de politie in
Curagao in dezen zin, dat deze voortaan
door het garnizoen zal worden uitgeoe
fend, wat ook in strijd is met de ziens
wijze van den Kolonialen Raad te W n-
lemstad. Mr. Beumer betoogde, dat hier-
mêe het Reg.-reglement van 1865, dat
den procureur-generaal in Curasao de
leiding van het O. M. èn van de gerechte
lijke en administratieve politie opdraagt,
is geschonden.
Natuurlijk kwam ook de Curagaosche
onderwijs-kwestle op het tapijt. De katho
lieke Van Vuuren stelde den Minister de
pertinente vraag, of hij nu inderdaad het
doorvoeren der volkomen gelijkstelling
van openbaar- en bijzonder onderwijs in
het W.-Indische gebiedsdeel wenscht te
steunen? De heer Van Vuuren legde ver
klaringen over, waaruit blijkt dat de
katholieke geestelijkheid deze gelijkstel
ling vuriglijk wenscht. En er dus zeker niet
onverschillig tegenover staat, gelijk
Gouverneur Brantjes indertijd heeft ver
klaard. Zelfs de steeds zoo gematigde dr.
Van Boetzelaer dreigde op zeer-ontstem-
den toon met stemmen tegen de Begroo
ting, bijaldien de minister niet alsnog tot
overleirmet Willemstad wil komen. De
heer Van Boetzelaer verklaarde ronduit,
dat z.1. de heer Brantjes niet als Gouver
neur had moeten gehandhaafd zijn. En
de Chr.-Historische afgevaardigde voeg
de daar nog aan toe eene ernstige waar
schuwing om toch te langen leste een eind
te maken aan de invloeden ook op het de
partement van Koloniën werkzaam en die
in Curacao de verbitterde stemming
gaande houden en daar verergeren,
levend in menschen, die zich bitter ver
ongelijkt achten.
Bij de behandeling van het veelbespro
ken ontwerp tot fusie der departementen
van Oorlog en Marine was de gereser
veerde tribune der Eerste Kamer Woens
dag j.1. el- en tjokvol met officieren van
zeer hoogen en ook van lageren rang.
Op de publieke tribune was t totaliter
leeg!....
De zaak, waarover 't hier gaat, la „oud
als de weg naar Rome".... Nieuwe argu
menten pro of contra konden niet meer
worden bijgebracht. Tooh hadden zich....
twaalf sprekers doen Inschrijven. De zeer
lijdende senator Verheyen, die sinds
de behandeling van het Belgisch Verdrag
niet meer ter zitting wu gekomen, had
zich voor deze gelegenheid naar Den
Haag doen vervoeren.
Sterk ia de positie van minister Lam-
booy hier allerminst!
Mr. Rink deelde namens de Vrijheids
bond-fractie mee, dat de leden daarvan
behalve ir. De Muralt, tegen het ont
werp zouden stemmen. In zijn korte rede
betoogde de heer Rink o.a. dat een
marine-deskundige in het Kabinet onmis
baar moet worden geacht.
De Chr.hiatorische senator De Vos van
Steenwijk had bijna twee uren noodig om
te verduidelijken, dat hij van de fusie
niets moet hebben, evenmin als al zijn
fractle-genooten in de Eerste Kamer. Mr.
De Vos citeerde o.a. den heer Colijn. die
in „De Standaard" heeft betoogd, dat
„alle raderen van een organisatie behoor
lijk gesmeerd moeten zyn, wil de machine
goed' loopen. Intusschen —wordt in herin
nering gebracht, kwam de heer Colijn
in het genoemde „Standaard"-artikel toch
tot de conclusie, dat men voor de fusie
moest stemmen, óók al wenschte minister
Lamboov geen directeuren aan te stellen.
Deze conclusie werd door den heer De
Vos van Steenwijk niet aangehaald.
De afwezigheid van den heer Colijn
(die in de Oost vertoeft) bij de behande
ling van het fusie-ontwerp is voor Exc.
Lambooy zeker een groote „wanbof".
De Katholieke senator mr. Heerkens
Thijssen bestreed ook de wetsvoordracht
Hy sprak echter geen „voor eigen reke
ning". Zyn partygenoot Blomjous bleek
mr. Heerkens' zienswyze te deelen.
Ir. De Muralt was Woensdag de eerste,
die den minister te-hulp kwam. Hy Is niet
enthousiast gestemd, maar voorziet gee
nerlei bezwaren van de hier ontworpen
regeling. De heer De Muralt wees op de
samenvoeging van Binnenlandsche Zaken
en Landbouw, welke in de praktyk Im
mers uitstekend heeft voldaan. Met vuur
en kracht protesteerde ir. De Muralt te
gen de Insinuatie, dat minister Lambooy
thans reeds de Indische marine zou sabo-
teeren door te weinig personeel beschik
baar te stellen. En Z.Exc. noemde daarop,
by interruptie, cijfers, illustreerend
het absoluut-leugenachtige van de bedoel
de Insinuatie.
Mevr. Pothuis—Smit verpandde hare
stem en die van hare partygenooten ten
gunste van het ontwerp. Dat de soc.-demo
cratische senatrioe „een schrede in de
richt der ontwapening" noemde.... By
welk woord de expressie op het gelaat
van minister Lambooy nu Juist niet van
„blijde verrassing" getuigde!....
Donderdagmiddag heeft minister Ko
ningsberger de Begrooting van Curagao
„niet onverdienstelijk" verdedigd. Z.Exc.
erkende, dat het noemen (in de Memorie
van Toellohting) van de zienswyze der
Koningin (zie hierboven) achterwege had
moeten blijven. Ten opzichte der v twee
groote punten (de Onerwye-geUjkstelling
en de polltie-kwestle) betoonde de minis
ter de grootst mogelijke toenadering,,,
welke voor de heeren van Vuuren en Bij-
leveld echter nog niet groot genoeg bleek
te zyn. Gouverneur Brantjes zal voorloo-
plff worden gehandhaafd.
De behandeling der begrooting van Cu-
ragao wordt bji. Dinsdag voortgezet. Er
kunnen nog „surprises" volgen. Wy moe
ten afwachten.
Mr. ANTONIO.
Ingezonden Mededeellng.
FEUILLETON.
door
H. BEACH-WEBB.
„Heelemaal niet. Als u trouwt, zal ik
moeten buigen voor de nieuwe orde van
zaken, evenals Jk heb moeten buigen voor
andere en moeiiyke dingen, mijnheer.
Wat my al of niet belieft, telt tl lang niet
meer mee."
„Je bent nog altijd vreeseiyk schriel
met Je goede wenschen."
„Als u een kleine jongen was in plaats
van myn zeer veeleischenden meester, zou
ik u kastyden voor uw dwaze volhoudery.
U moet weten dat ik u geluk toewensch.
Bewyst niet elke handeling van my dat?"
De telefoonschel snerpte en deed Ro-
ger overeind springen. Met een woord
van excuus, ging hij erop al Byna da
delijk daarop riep hy Claude toe:
„Het algemeens ziekenhuis belt daar
op, xnynheer. Wilt u even wreken, aan
gezien het een bericht van Luke Martin
voor u la."
Barton ging dadelijk naar de telefoon
toe.
'J*,'' "1de hy duidelijk, „u spreekt met
Claude Barton.Wilt u dat lk Roger
Ellison zoo gauw mogeiyk naar het zie
kenhuis stuur?li er heelemaal geen
hoop meer voor den armen kerel?
Wil Martin hem zelf spreken?Ik be-
gryp het. Mynheer Ellison zal dadeiyk
komen." Hy hing den hoorn op en zeide
tegen zyn bediende: „Martin ligt op ster
ven en wil jou zien, Roger. Ik had met
Je mee willen gaan en je helpen, maar hy
stond erop dat jy alleen kwam."
„Dank u zeer voor de vriendelijke be
doeling. Mag ik dadeiyk gaas, mijnheer,
of is er iets waar ik voor u eerst voor
moet zorgen?"
„Smeer 'm dadelijk en maak je geen
zorg over den tijd van thuiskomen. In
deze omstandigheden zal lk ja sxcusesren
als js lang wegbldjlk
De hoofdzuster van de zaal ontving Ro
ger aan de deur en bracht hem by Mar-
tin't bed.
„U bent nog net op tyd, mynheer Elll
son", fluisterde zy, terwijl zy hem bij haar
patiënt verliet, „het einde is zeer naby."
Diep bekommerd boog Roger zich over
hem heen.
„Waarom heb Je my niet eerder laten
komen, Luke? Mynheer Barton en lk had
den je allebei graag willen helpen, maar
je scheen er zoo naar te verlangen om
aan je zelf overgelaten ts worden, dat het
ons onmogeiyk was, js onze attenties op
te dringen."
„Ga zitten," telde do stervende man
flauwtjes. ,Jk wil Je iets vragen. Ant
woord snel want myn tyd is heel kort.
Ben jy Roger Ellison of ben jij iemand
anders?"
„Ik ben niet Roger Ellison, Martin."
„Dus ben jy de ïoon van mijn over
leden patroon?"
„J a*
„Ik Ik heb Je schandelijk onrecht
aangedaan, mynheer. Ik heb Je familie
geruïneerd en waa van plan, Jou te ver-
pleeteren ik had het je niet vergeven
dat Je my beroofd hadt van myn triomf,
doordat Je die duizend pond bad weten
te vinden en evenmin had ik je andere
dingen vergeven, die je dien avond deed
dingen, die my nu zoo onbeteekenend
gaan lyken. sedert ik er hier over heb
liggen denken. Als die val my niet In
myn plannen gestuit had, zou lk ze heb
ben uitgeroerd en Je zoo met scnande be
dekt hebben, dat Je nooit meer den moed
zoudt gehad hebban, het hoofd omhoog
ts houdsn. Kun Ja, dit wstends, tan man
dis sterft, vergiffenis schenken, myn
heer? En als je dit kunt, wil je my dan
een hand geven?"
De zielige, stamelende woorden maak
ten Roger begaan. Hy nam Martln's
krachjplooze hand en hield die troostend
vast.
„Wy doen allemaal verkeerde dingen,
Luke, en het zou wel hard zyn, als wy die
van een ander niet door de vingers zouden
kunnen zien. Ik heb heel wat nieuwe er
varingen opgedaan op mjjn nieuwe loop
baan en bijgevolg ben ik heel wat ver
draagzamer dan vroeger."
„Ben je werkeUjk als knecht by myn
heer Barton in dienst, mijnheer?"
Een tikje kleur verfde de bleekheid van
Roger's gezicht.
„Ik ben mijnheer Barton'a bediende,
Luke." De man schoof onrustig met het
hoofd over de peluw. „Trek je dat niet
aan vergeet alles maar en laten wy
over Jou zelf spreken."
„Wanneer je allea weet, mynheer, zal
het vergeven Je moeiiyk afgaan. Als lk
niet zoo dicht by myn eind was, zou lk Je
laten lezen, wat lk aan je geschreven heb,
alleen maar om te weten, of Jouw ver
geving my een steun zou zyn, in myn
laatste oogenbllkken."
„Ik vergeef Je gaarne alles, waaronder
lk te Ujden heb gehad. Luke. en als lk dat
kan vergeven, zal niets wat Je op schrift
gesteld hebt, my ertoe bewegen myn ver
geving te herroepen."
„Neem dien brief, die daar op tafel ligt,
mynheer, en lees dien als Je thuis bent.
Denk eraan, het is de laatste daad van
myn leven, waarmee lk alles wil trachten
goed te maken." Een plotselinge opge
wondenheid maakte dat de woorden die
hy vervolgens uitbracht, onduidelijk
klonken. „Beloof my, mynheer. dat je
myn boetedoening niet zult afwijzen. Het
is de laatste wensch hier op aarde dien
ik nog zal uitspreken, en ik verzoek je
dat Je trots mi] niet van die voldoening
Economisch Weekoverzioht.
Op de belegglngamarkt was van veel
invloed de aflossing van 100 mlllloen
6 Nederland, met het gevolg, dat alle
belegglngsfondaen in koers stegen.
Ook de Buitenlandaehe beleggingsfond
aen, zooals Belglsohe, Fransohe en Duit-
ache lagen vaat in de markt.
Bankaandeelen, n.1 die, welke voor be
legging worden gekocht, werden tegen
hoogere koersen verhandeld.
In de Petroleumhoek trokken aandee-
len Koninklijke Olie ieta aan, op geruch
ten, dat het einde van den strijd tusschen
Konlnkiyke en de Standard Oil naby is.
Dat er door de Petroleummagnaten
binnenkamers gewerkt wordt aan het
scheppen van een rustiger atmosfeer, is
zelfs na de tegenstrijdige berichten over
een reis van Slr Henry Deterdlng, voor
leder vaststaand. Thans is zioh niemand
meer of minder dan de president van de
Standard Oil of New Jersey, de heer
Teagle, openlijk aan dezen vredesarbeld
gaan wyden. Berichten uit New-York be
vestigen nL dat de groote heeren van
de Anglo-American Oil en de Vaouum Oil
met hem geconfereerd hebben, teneinde
te trachten de controverse tusschen de
beide Maatschappyen uit den weg te rul-
zal berooven.'1
„Je moet je niet zoo opwinden, Luke;
ik beloof het je en je weet, niet waar, dat
ik nooit myn woord breek. Kalmeer nu
dat is beter."
„Ik wil jou liever gelooven dan alle
dominees op de wereld, mynheer," zeide
Luke met moeite na een lange pauze.
„Zeg my ben lk te laat— om het goed
te maken
Een glimlach gleed over Martln's ga-
zicht, maar het einde naderde.
„Ik geloof dat ük my dan maar geen
zorg meer zal maken. Dag, mynheer. U
weet dus zeker, dat Je my vergeeft?"
„Ik heb verlof om te bMjvsn zoo lang
jy my maar noodig mocht hebben, Luke."
De minuten sleepten zich traag voort,
daarna klonk de stem van den stervende
voor de laatste maal onzeker.
„Het wordt heel donker."
Een zielige poging om nog even te
glimlachen was merkbaar op Martln's ge.
zicht; zyn handen lieten die van Ellison
los en met een huivering en een zucht
gaf hy den geest
Enkele minuten monsterde Roger ver
baasd het witte gezicht, want de dood had
de onaangename uitdrukking ervan nu
grootendeels weggewischt en aan de stui
tende trekken eer Iets edels verleend. Hy
nam de handen weg uit de verstyvende
vingers, stond op en ging de zuster
zoeken.
Toen Ellison uit het ziekenhuis terug
kwam, merkte hy dat Claude niet thuis
was. Innig dankbaar dat hy niet weer aan
het werk moest, ging hy nsar sjjn kamer
Ingezonden Mededeellng.
MIJNHARDT's
Hoofdpijn-Tabletten 60 ot
Laxeer-Tabletten 60 %t
Zenuw-Tabletten 75 ot
Staal-Tabletten. 90 0t
Maag-Tabletten 75 ot
Bij Apolh. en Drogisten
men. Ook binnen de Nationale grenzen
streeft men in Amerika naar vrede in de
olie, zooals biykt uit het door den Minis
ter van Binnenlandsche zaken gepubli
ceerde verslag van den Federal 011 Con-
servation Board, waarin dit instituut op
komt vóór vrywilllge productiebeperking
door samenwerking tussohen de maat
schappyen.
De handel in rubberaondeelen was wei
nig bevredigend. In de afgeloopen week
is de rubbervoorraad te Londen met een
kleinigheid, n.1. 816 ton verminderd, mis
schien is dit een aanwyzing, dat de korte
periode van toename, weer tot staan ia-
gekomen. In de werkeiyke positie van het
artikel is weinig verandering gekomen,
zoodat, wanneer het rubberverbrulk aan
de verwachtingen voldoet, de voorraden
verder zullen afnemen. De gunstige wer
king, die hot Stevenson schema op de po
sitie van de rubbermarkt uitoefent, wordt
voor een deel weer teniet gedaan door de
groote hoeveelheden bevolkingsrubber,
die uit Ned.-Indië worden aangevoerd.
De belangstelling voor tabaksaandeelen
was nihil, van de Sumatrasoorten boekten
alleen Deli Batavia eenig avans.
De koersen van thee-aandeelen stelden
zich over het algemeen iets hooger, waar-
schJJniyk had men lagere pryzen verwacht
op de laatst gehouden veiling.
De laatste jaren hebben de theepryzen
zich op een niveau bewogen, 't welk, verge
leken by vorige jaren, hoog genoemd kan
worden. Niettegenstaande alt hoogere
pryzen is de oonsumptle toegenomen,
vooral omdat thee de goedkoopste volks
drank ls.
Waar het gebruik van thee in vele lan
den nu pas goed veld gaat winnen, daar
opent zich het vooruitzicht, dat het wereld-
verbruik in een niet ver verwyderde toe
komst no? veel grooter zal worden. De
vraag gaat meer en meer uit naar de he
tero kwaliteiten, daar de tmaak van het
publiek zich de laatste jaren heeft ver-
fynd. Die smaakverbetering zal er toe lel
den, dat de producenten zich meerendeels
zullen gaan toeleggen op het kweeken
van betere soorten, waarby komt, dat thea
niet overal geplant kan worden.
De beste toekomst ls dan ook weggelegd
voor die maatschappyen, dia de beschik
king hebben over gronden, waar thea van
uitnemende kwaliteit kan worden verkre
gen. Daarby komt nog, dat goada kwali
teit dikwijls gepaard gaat met een hooge
productie per terreineenheld.
In Wallstreet la het echte animo ook
verdwenen. Wel wordt uit Amerika be
richt, dat de Staal-lndustrle geregeld tee
kenen van verbetering geeft. De vraag
naar veraohlllende staalproductan neemt
toe en vooral la de vraag voor rekening
van de spoorwegen den allerlaataten tyd
rulmsohoots in overeenstemming geweest
met de verwachting, dia hiervan werd ge
koesterd.
IN VIJF KWARTIER VAN LONDEN
NAAR ROTTERDAM.
Profiteerande van den harden wind, ls
de vliegtuigbestuurder Sillevls Donder
dagochtend met het nieuwe Fokker-vlieg
tuig met twee motoren HNAED in 76 mi
nuten van Londen naar Rotterdam ge
vlogen.
en maakte daar met een vreemd gevoel
van weerzin Martln's brief open en haal
de er twee stukken tilt. Het eerste was
een afschrift van het testament, dat Mar
tin, een pear dagen geleden, gedicteerd
had. De man keek er verwezen naar, daar
de verbazingwekkende strekking ervan
niet dadeiyk tot hem doordrong. Een tijd
je zat hy beduusd te kyken, daarna
vouwde hy met een ongeduldig schouder
ophalen het andere stuk open en liep dit
langzaam door. Toen hy bet tot het laat
ste woord toe gelezen had, was zyn ge
zicht even bleek bestorven als dat van den
doode, dien hy pas verlaten had. Hij
sprong van zyn stoel op en liep wanhopig
de kamer op en neer. Zijn heele wereld
scheen om hem heen ineen te storten en
voorloopig was zelfs zyn yzeren wil niet
in staat om hem by te staan, maar boog
onder den storm van verwoeden haat
tegen zyn dooden vijand. Hoe long hy in
zijn narigheid bleef worstelen, wist hl)
niet; do onnoemeiyke ironie van zyn po
litie deed hem heel de rest vergeten. Uit-
geput liet hy zich in een stoel neervallen
en dwong zichzelf vriendelijker te denken
over den man die grooteiyiu tegen hem
gezondigd maar ook Innige boetvaardig
heid getoond had. Hy had hein zyn ver
geving geschonken en vergevsn zou hi)
hem. De inspanning werd ten slotte ge»
volgd door een gevoel van troost en be
rusting. Een poos lang zat hy onbewege*
iyk, daarna beheerschte hy zijn opstandi
ge zenuwen, legde de stukken weg en be
gaf zich naar Claude's kamers, om zyn
gewone taak te hervatten. Tot zyn ver
bazing zat zyn meester aan zijn schrijf
tafel Hy keek bruusk op en Rort, die
bang was dat er een standje op til was,
haastte zich om dit te stuiten, omdat hy
dit nu niet kon verdragen.
(Wordt vervolgd.)
j
60)
„Heel zeker, Luke. Geef my ook je an
dere hand. Dat is nu voorgoed afgespro
ken." Martln's oogen waren ernstig op
zyn gezicht gevestigd.
„Heeft hy je tyd gegeven om by
my te blijven tot ik heenga? Om myn
handen vast te houden en my moed
in te spreken?"
Ml
