VOOR DE KINDEREN
kleine wijsheden.
kleinigheden.
xxxxxxxxxx
Er zijn menschen, die slechts zwijgen,
opdat men gelooven zal, dat zjj gedachten
te verbergen hebben.
Misdrijven en grootsdhe daden zijn dik
werf de resultaten van één en dezelfde
kracht, het hangt er maar vanaf, door
welke omstandigheden en in welke rich
ting die geleid wordt
Wij wensohen den waren kunstenaar te
vergelijken met een brandende kaars; al
leen om menigen criticus een snuiter te
kunnen noemen.
Gevaar doet soms vrees ontstaan; maar
uit vrees ontstaat altijd gevaar.
De ware weldoener Is geen zelfzuchtige
rentenier, die enkel zaait om te oogsten.
Het genio en het geld hebben in zoo
ver veel overeenkomst dat de meeste
menschen er over spreken en geen van
beiden bezitten
Het is niet altijd onze schuld, dat het
geluk ons veracht, maar het is altijd onze
schuld, wanneer wij het iongeJuk niet
verachten.
De verspeelde gast
In een groote restauratie kwain een
rijk ongehuwd jongmensch alle dagen
ontbijten. Daar hij altijd goede fooien gaf,
werd hy steeds door een der kellners,
Tbeodoor genaamd, uitstekend en met de
meeste voorkomendheid bediend.
Sedert een paar dagen trok het zijn aan
dacht, dat in plaats van dat ideaal van
een kellner een ander, Ernst genaamd,
hem in zijn hoede had genomen en be
diende.
Zoodra hij in de restauratie verscheen,
ontving Ernst hem met een diepe buiging,
en steeds kwam hij, ook al werd Theo ge
roepen, die van uit de verte bet tooneel
met weemoedigen blik aanzag.
De arme Theo had met Ernst piquet
gespeeld en was daarbij zeer ongelukkig
geweest, on toen al zijn geld gevlogen
was, had hij, ten einde raad, zijn vrjj-
gevigen habitué, dat wil zeggen het recht
om hem te bedienen, ingezet en.... ver
loren!
Hoe hef publiek oordeelt.
Twee acteurs van den Amsterdamschen
Schouwburg in de vorige eeuw, gingen
eens een weddenschap aan, dat zij op ze
keren avond toen men Vondel's Faëton
vertoonen zou, hun rol verkeerd zouden
spelen, geheel andera dan de dichter be
doeld had. Zy deden het en een algemeen
handgeklap werd gehoord. Een der ac
teurs kon het niet langer volhouden. In
het laatste bedrijf speelde hij zijn rol zoo
als het behoorde en óiemand die een
blijk van goedkeuring gaf.
Toen Piet Hein met de veroverde Zilver
vloot in het vaderland terugkeerde, werd
hij, waar hij kwam met gejuich ingehaald,
het volk liep samen om hem te zien en
bow6es hem alle eer.
Maar de admiraal had daar niet veel
mee op. „Zie," zeide hij by een dergelijke
gelegenheid tot een van zijn bewindheb
bers, „zi6 hoe het volk nu raast omdat ik
zulke schatten thuis breng, daar ik zoo
weinig voor gedaan heb; te voren, als ik
er voor gevochten en veel grootere daden
gedaan had dan deze, heeft men zich niet
om mij bekreund."
Suikerriet
Suikerriet is een der voornaamste han
delsartikelen voor Oost-Indië en Zuid-
Amerika en wordt tot het produceereri
van suiker ook in Sicilië en Andalusië
verbouwd; het heeft zich echter bijzonder
goed in Egypte ingeburgerd, waar de cul
tuur van het suikerriet een van de hoofd
factoren is van de wederherleving van
den landbouw en waarvan de beteekenis
voortdurend blijft stijgen. In het bijzon
der is dit het geval mej de provincies in
Beneden-Egypte aan de Nijl. Daar zijn
voor eenige jaren de aanplantingen voor
het eerst onder handen genomen, die ten
gevolge der uitstekende besproeiing snel
wortel schoten. Onder gunstige omstan
digheden wordt er van een wortelstok 80
jaar lang geoogst. lm halmen1 van 2—4 M.
hoogte en van 2—6 cM. dikte komt dan
de halm uit den grond, wordt afgesneden,
samen gebonden en naar de markt ge
bracht. Suikerriet wordt zoowel aange
wend ter bereiding van suiker als van ge
notmiddelen. De iaarkt in Luxor is een
der Egyptische hoofdmarkten voor den
kleinhandel, speciaal voor die waren die
onmiddellijk voor huishoudelijk gebruik
bestemd zijn, ziji het ook na korte be
werking.
DE VANILLE.
Wat er al niet met 'n vanille-
stokje gebeurt Een geval van
kunstmatige bevruchting.
Een van de edelste soorten specerijen
la zeker wel de vanille. Hieronder ver
staat men meestal de welbekende vanille
stokjes. Deze stokjes zyn de bereide
vruchten van de vanilleplant, een klim
plant, die oorspronkelijk thuis behoort in
de bossohen van Mexico, maar sinds lan
gen tijd zoowel in genoemd land als in
andere tropische gewesten gekweekt
wordt. Het woord vanille is afgeleid van
het Spaansche Vaina, dat schede of hauw
beteekent. De plant is een overblijvende,
•an orchidoe( die den fraaien w««™ van
Vanilla planifonia draagt. Ze bezit vlee-
zige stengels en bladeren, en groenwitte,
reuklooze bloemen. De versche vruchten
zijn ongeveer zoo dik als een pink, eenigs-
zins driekant, vleezig en geheel zonder
geur. In de vanillebloem komen de belde
geslachtorganen voor, maar zoodanig door
een vliesje gescheiden, dat het stuifmee
moeilijk of in het geheel niet bij den
stamper kan komen; bovendien is he;
stuifmeel door een wasachtig huidje tol
een klonterige massa samengepakt, zoo
1 dat een bevruchting zoo goed als onmoge-
ïyk is. In Mexico nu lêeft een insect dat
d enatuur te hulp komt. Het diertje, zoe
kende naar de honing die zioh onder in
de bloem bevindt, brengt het stuifmeel
over op den stamper. Zoodoende is hen
insect oorzaak dat de bevruchting plaats
heeft
Ongeveer gelijktijdig met de cacao is de
vanille ingevoerd en ook naar Java over
gebracht. In den plantentuin te Buiten
zorg groeiden en bloeiden de planten
l voortreffelijk, maar de vruchtzetting bleef
achterwege, want de helper by de be
vruchting in Mexioo was niet meegeko
men. Eerst in 1850 is het aan den bekwa
men hortulanus Teysmann mogen geluk
ken, met succes de kunstmatige bevruch
ting te volbrengen. Daarna won men jaar
in jaar uit steeds meer vruchten. Toch
schijnt dit kunstmatige bevruchten al eer
der toegepast te zijn. Een negerslaaf, ze
kere Edmond Albius, moet haar op Reu-
nion reeds in 1841 zelfstandig hebben
ontdekt. De kunstgreep is zeer eenvoudig
en wordt nergens meer geheim gehouden,
hij eisch echter wel eenige oefening. Op
Java zijn het meest vrouwen, die deze be
werking verrichten. De beste tijd daar
voor is in den morgen tusschen 7 en 9
uur en dan by voorkeur op den dag na
een flinko regenbui. De bloemen zijn van
1520 in een tros vereenlgd. Men be
vrucht niet alle bloemen, maar slecht 4 a 5
van de meea.t ontwikkelde. Daartoe be
zigt men een' puntig stukje bamboe zon
der scherpe kanten; met de linkerhand
vat men de bloem aan, licht het vliesje
met genoemd stokje op en drukt dan met
de vingers de beide geslachtsorganen
zacht te zamen. Weinige uren na de be
vruchting verslappen de bloembladen en
verwelkt spoedig d9 geheele bloem; de be
werking is dan geslaagd.
Een maand later is do vrucht ontwik
keld, doch eerst na 6 of 7 maanden oogst
baar. De geur is zeer aangenaam en aro
matisch. Evenals bij cacao, koffie en thee
het aroma zich eerst ontwikkeld tijdens
het fermenteeren, is de vanillegeur niet
merkbaar bij de pas geoogste vruchten,
doch eerst bij de bereide. Deze bereiding
is in de verschillende landen niet het
zelfde. Op Java volgt men algemeen de
Mexicaansche methode. Deze komt in
hoofdzaak hierop neer, dat men de ge
plukte vruchten even in kokend water
doopt, ze daarna aan draden rijgt om ze
vervolgens in de open lucht te drogen.
Hierna bestrijkt men ze met ricinusolie
om ze dan na een paar dagen in bundel
tjes te vereenigen.
Op Reunions wikkelt men de vruchten
na onderdompeling in warm water in wol
len doeken en stelt ze zoo aan de zonne
warmte bloot. Dit duurt zoolang tot de
stokjes de gewenschte bruine kleur heb
ben gekregen. Daarna spreidt men de
vruchten gedurende ongeveer één maand
op droogzolder suit, terwijl men ervoor
zorgt dat de vruchten geregeld gekeerd
worden. Zijn ze zoover dat ze lenig en
buigzaam zijn geworden, dan trekt men
ze een voor een tusschen de vingers door
om de „uitgezweete" olie gelijkmatig te
verdoelen. In Guyana legt men de vruch
ten in asch totdat ze rimpelig zijn gewor
den, dan veegt men ze schoon en daarna
wrijft men ze met olyfolie in. In Mexico
onderwerpt men de vruchten direct aan
een zweeproces. Daar stelt men ze van
's morgens tot ongeveer den middag aan
de directe inwerking van de zonnestralen
bloot, daarna worden ze ln doeken gewik
keld tot 's avonds en vervolgens stopt
men ze in kisten.
Zoodoende kan het proces doorgaan.
Deze bewerking herhaalt men zoolang tot
de vrucht de vereischte koffiebruine kleur
bezit. Wanneer het weder regenachtig is
of de lucht bedekt, dan bindt men de stuk
jes in bundeltjes, pakt ze ln pisangbla
deren en matten en brengt ze dan in een
matig verwarmden oven. Ook tijdens deze
zweetingskuur worden de vruchten mooi
bruin.
Het drogen, dat nu volgt, elsoh nauw
lettende zorgen. Gedurende ongeveer
twee maanden worden de vruchten, op
matten uitgespreid, aan de zonnewarmte
blootgesteld. Daarna eenigen tijd op een
droge plaats in de schaduw. Tot kleine
bundels gebonden brengt men de vanille
dan in den handeL
B.
Electrische dansen.
Ik zie in den modernen dans met de
jazzbandmuziek een symbool. Het sym
bool van het naoorlogsche levensrythme,
dat zich gevoegd heeft naar het electri
sche tijdperk. Er zit iets van den eleotri-
schen schok in dezen dans en in deze
muziek. Dezelfde electrische schok, welke
ook het doek van de rolprent doortrilt
H. G-. Kannegieter.
El, IJ of Ey.
In de compagnie zijin drie verschillende
Meiers. Bij de rekrutentapedtile vraagt de
kapitein: „'Ben! jdj) niet de Meier met ed?"
«Neen kapitein".
wDus inet eern lange Ij?"
JOok niet 'kapitein)!"
JO, zoo, zoo, dus jiiji bent Meijer met eij,?"
eeni, kapitein, bi© ben jJk ook niet".
m jeTaaïï?" hoe 8P^ W
«J-an-aent kapiMnT
BABBELUUBTJE OVEB MODE.
De noppen-mode.
.'k Herinner ze nog zoo heel goed1 uit
mfn kinderjaren, die gezellige jurken en
japonnen, van groote en kleine stipjes
voorzien. Meestentijds waren ze met
strookjes en kant opgemaakt en altijd
kleedden ze gedistingeerd.
En sinds dien heb ik ze vele malen zien
verdwijnen en terugkomen, weliswaar mét
grootere en kleinere variaties, maar ze
keerden terug. En altijd is het een geliefde
dracht geweest.
Ook dezen zomer verheugt de nop-penstof
zich weer in de algemeen© aandacht. Te
meer is dit het geval, omdat deze versiering
op het meest uiteenioopende materiaal
wordt toegepast Men' kan er de eenvoudig
ste katoenen stofjes tot aan de duurste
crêpe de chine's mee bedrukt zien. Ook in
de ootton voiles ziet men een rijke sortee
ring èn wat betreft de kleuren en kleur
combinaties èn wat betreft de teekening.
Het imeest gebruikelijke voor dit seizoen
ifl, omi de noppenstofjes af te werken met
effen garneering. meestal in de donkerste
tint van de stof zelf. Echter is het ook mo
dern om een smal, fijn garnituur in wit er
op te gebruiken.
Maar ook de garneerwijze als van ons
eerste model is zeer chique. Als men b.v.
een jurk neetnt van roode-noppen-op-
>eige-fondl, dan is deze heel mooi af te zet
ten met hiezen van belge-nopp en-op -blauwe -
fond.
Dit model was ln deze kleurcombinatie
gemaakt van zware crêpe-de-chine. Hierbij
werd een mantel gedTagen van effen blauwe
irêpe-de-chlne. Aan de buitenranden en de
vraag, waren de twee soorten zij' verwerkt
van de japon. Het model was hoogst sober,
maar zeer elegant.
Een goed voorbeeld voor een eenvoudig
wollen mousseline stofje geeft het tweede
mocel. Het origineel was gemaaitot van een
stofje wat een klein1 -ietsje grooter donker
blauw nulletje had op witte fond. Er was
absoluut geen garneering op gebruikt. Het
«kganU vu alkan in hst modal 4a lm d*
afwerking. En toch zoo simpel als het lijkt,
was het evenwel een keurig en gekleed
toiletje.
Voor stoftjes met heel groote nullen Is
het derde idéé aardig. Meestal staat een
héél japonnetje van groote noppen stof niet
zoo aardig als een gecombineerd model:
b.v. het lijfje van de noppen-stof op een
rokje van effen. Het derde model is van %en
z.g.n. robe-stof gemaakt. De ééne helft 19
-enopt en de andere helft effen met aan
en kant de gegolfde rand met nopjes er
(Oten. Door de effen stof te plisseeren
krijgt men die aardige teekening in het
rokje, zooals de teekening ons coet zien.
Door den gegoifden rand ook nog om de
heup heen te leggen en aan de mouwen te
verwerken, krijgt men een fleurig en zeer
apart toiletje.
Wat is de beste remedie voor liefde
op het eerste gezicht?
Het tweede gezicht.
Wat kijkt u mij aan heb ik soms
iets van u aan?
Neen, want dan zoudt u er netter uit
zien.
Dat jongmensch daar is een ezel in
hot kwadraat.
Mijnheer! Weet u wel, dat het mijn
verloofde is, en dat we volgende week
gaan trouwen?
Nu, heb ik u niet gezegd, dat het een
ezel is.
Je doet het niet minder, sprak de ge
trouwde man tot zijn ongetrouwde vriend,
die hem zijn kamers liet zien. Ik wou dat
het er bij my zoo uitzag.
Ja man, zei de ander, jy hebt een
betere helft, ma£ ik heb een beter kwar
tier.
Patiënt: Ziet u dokter, hoe mooi mjjn
been genezen is, dat u af wou zetten?
Dokter: Ja, dat kan wel. Maar nu
hebt u natuurlijk kans, dat u er vandaag
of morgen weer eens wat aan gaat man-
keeren en dat was by mijn behandeling
buitengesloten.
Broer en zusje, zes en vyi jaar oud,
zijn aan het spelen.
Hè» zeE>t het meisje, lk was toch maar
liever ook een jongen geweest.
Ja, zegt het broertje, daar ls nu
niets meer aan te doen, dat had je moeten
zeggen voordat je gedoopt wercL
Het was een droomerige zomeravond
en ze zaten met hun beidjes aan den
oever van het poëtisch door de maan be
schenen meer. Hij had den arm om haar
heen geslagen en haar hoofd leunde te
gen zijn schouder.
George, lispte zij, zou er wel iets zijn,
zoeter dan de liefde?
Hij zag haar teeder in de oogen en ant
woordde:
Neen liefste, iets zoeter dan de lief
de ken ik niet....
Dan moet u eens saccharine probee-
ren, klonk plotseling een stem achter
hen.
De eenige maal.
„Heb je ooit een gezelschap dames ge
zien, waarin niet gesproken werd?"
„Ja, eens. Iemand had gevraagd wde van
de aanwezigen de oudste wak".
Onaangenaam.
Robert: „Wat scheelt er aan? Geld
zorgen?"
Bernard: „Ja; ik ben Van Riemsdijk 50
gulden schuldig en vandaag heb ik het geld
en hij weet dat ik het heb. En het ergste is,
dat hij weet, dat ik west, dat hij' weet, dat
ik kat heb".
gi
Ju
Wat zon hy bedoelen.
„Even vriendelijk kijken, mevrouw", zei
de fotograaf tot zijin model.
Tik de sluiter had gewerkt en de foto
raaf vervolgde: „Ziezoo, mevrouw, het is
laar; u kunt nu gerust weer gewoon
kijken".
VAN TWEE ONDEUGENDE
JONGENS.
Het was lente en het heele dorp ws
aan de groote schoonmaak. Overal zag
gordijnlooze ramen, overal wasschene
vrouwen en overal schilders, die rame,
deuren en tuinhekken verfden.
Ook de school werd onderbanden p-
nomen. Het inwendige was ln de Paasfl-
vacantie reeds onderhanden genomn,
maar nu werd de buitenkant netjes ope-
schilderd. Telkens als de school uit gig,
waarschuwde meester de kinderen: «Dak
om de verf*.
Nu gebeurde het op een dag, dat Jap
en Pim school moesten blijven. Zo ztep
naast elkaar en waren dikke vrimen.i
Maar plotseling kregen ze middenoider
schooltijd ruziq over een eindje grifi en
patsl daar gaf Jaap Pim een kh> en
klets 1 daar gaf Pim er een terug.
daar was de meester al, die de rakers
elk bij een arm pakte en voor d< klas
zette. Hun sommen moesten ze natur jjk
na twaalf uur afmaken.
Toen die sommen eindeiyk af waro let
meester de jongens gaan. In de gang
keken ze elkaar eenvoudig niet aa., :oo
boos waren ze nog. Maar toen ze dorde
groote deur naar buiten stapten, zafei ze
een schildersladder, waaraan een grote
verfpot hing. Jaap keek Pim aaneilim
keek Jaap aan.
Als gewoonlijk begrepen de vriinlen
elkaar onmiddellijk. De twist wat er-
goten en in een oogwenk was de lider
zel hij.
uitgezet en klom Jaap omhoog.
»Om de beurt vyf minuten»
Kijk maar op de torenklok*.
»Best«, vond Pim. »Niet te dik smeen.
Anders is er voor mij geen verf ovr*.
•O, je, de pot is nog vol*, antwooide
Jaap, terwijl hy de kwast wat afstrek.
En daar verfde by er al lustig op os.
Jongen, dat viel nog niet mee.
't Was zoo'n groote kwast en ver is
erg taai, zoodat Jaap na drie minutelde
kwast zeer grootmoedig aan Pim afstod.
Nu deed Pim zqn best. Op neer, op
Wat was dat? voetstappen in de gang
•Vlug de meester* fluisterde Jaap.
Pim liet de verfpot boven op de laddf
staan, was met twee groot© stappen b'
neden en rrt, weg waren de bengels o
hoek om, eer meester de deur open de©
Hè, meester schrok ervan. Daarstoot»
hy bijna zyn neus tegen een ladder. *Wt
onhandig ook van die ververs om zoa
ding vlak voor de deur te laten staa<
mopperde hy. »Wacbt ik zal hem msc
even wegzetten. Anders klimmen de Je
gens er natuuriyk op vóór schooltyd.*
Meester duwde de ladder dicht en
O, daar viel de verfpot om, juist p
meesters hoofd. Meesters hoed en is
dropen van de verf en meesters oogn
keken heel verbaasd en daarna heel bos
uit een groen geverfd gezicht. Gelukkg
woonde Meester naast de school. Vl:g
sloop hy langs het huis en kwam doorle
achterdeur binnen. Meesters vrouw schnk.
wel even, maar moest toen toch lachen
om het bespotteiyke gezicht. Meestcri.
gezicht, hoed en jas werden vlug ger*'
nigd, maar nog dagenlang schold meest/
op die verwenschte schilders, die
verfpot op een ladder lieten staan,
durfde hen echter geen standje te gel
uit angst, dat-het heele dorp hem't-
lachen zou en zoo kwam hy er
achter, wie de echte schuldigen wqM
RAADSELS.
Oplossingen der vorige
Stille wateren hebben diepe grov°D-
H
v r y
spies
r I m u I
kluis
a I t
a
Nieuwe rnnd**-
X
X
X
X
X
X
X
op de 6e ry ee
rij een deel
de krulsjes-
ly^n komt de naam
een Nederland-
e stad.
p de le ry het
vraagde woordop
*e 2e ry een boom;
cp de 8e ry een stad
'in ons land; op de
6e ry een jaargetyde;
Juk bouwland; op de
n een schip; op de 8e
7e
ry een lief naafPJ®» °P de een
voegwoordoo° I®® een medeklinker,
il wM
Welk spreek^ord lees je hieruit?
..s e e r o
e t.
oasingen werden ontvangen
M. B.; A. v. d. B.; F. A. d.
L G. D.; T. D.; W. D.; W.
E.; J. v. E. G.; F. F.; O
G.; P. S. E. G.; A. H.; L. H.;
K.; P. K.; T. W. K.; G. L.;
M.; J. M.; L. v. d. M.; K. en
N.; J. O.; J. J. P.; P. d. R-;
J. ci-i L. T.; S. T.; W. T.; J. d. V.J
M. V, W. W. sn M. en 8. v. Z.
Corry Brens.
P
