VOOR OE KINDEREN
VOOR DE VROUWEN.
BABBELUURTJ& OVER MODE.
Strand-kleedlng.
Non, lk waag t er op hoor! Ik reken
maar doodleuk op nu minstens drie maan-
We trekken er in groeten getale naar toe,
dan heeft de zon tenminste reden om
schenen
te
den mooi warm zomerweer. We zullen I Wat wordt er ook al van de bad-
toch ééns aan 't baden en zwemmen moe-1 kleeding een werk gemaakt Wel leven
ten beglnnenP Waar gaat 't anders heen
met onze heerlijke, gezellige badplaatsen.
we ln een tijd van veel aandacht voor de
kleeding Men kon aan chique badplaatsen
der aanwezigen, die er niet zoo provin
ciaal uitzag.
„De tijden veranderen1 jongelui.Geef
mij het papier, verder behoeven jelui voor
mij geen angst uit te staan, want mijn re
volver Is van een goed merkIk heb
al meer met spoken gevochten".
Escamlllo gaf mij het oontractje, en sa
men verlieten we de herberg, nagestaard
door de gasten ln de herberg, en toen we
door het dorp liepen, prevelden de bewo
ners allerlei onverstaanbare woorden,
waarbij de angst op hun gelaat te lezen
stond.
Zwijgend naderden we de half-rulne.
Ik gevoelde mij niet erg op mijn gemak,
doch liet het niet blijken, maar Escamlllo,
was geheel in de war en liep zweetend en
zuchtend naast mij hoewel het ln 't ge
heel niet warm was.
We waren ln het kasteel waarvan en
kele lokalen nog ongeschonden waren, er
lag wel puin op den vloer maar overigens
waren ze bewoonbaar. Na mij rondgeleid
te hebben, kwamen we op een binnen
plaats, waar een groote bel, met aan
den klepel een lang touw gebonden, dat
gedeeltelijk op den vloer hing.
„Senor, als u in levensgevaar verkeert
en er uit wil, dan moet u de bel lulden en
wij komen te hulpU blijft dus hier?"
„Ja.... ja en nog eens ja...."
Escamlllo gaf geen antwoord meer en
ging hoofdschuddend weg
De ruïne kon Ik niet verlaten, de deur
was gegrendeld en het terras aan de ach
terzijde grensde aan een diepe kloof in
de bergen.
Heerlijk was het uitzicht van het ter
ras. Ver weg de blauwe kam van de ber
gen en daarachter zonk de zon als een
gloeiende schijf weg. In het dal lagen
verschillende dorpen in het duister en
werden de avondklokjes geluid, terwijl in
de hulzen de vensters hier en daar ver
licht waren.
Langen tijd tuurde lk naar dit verruk
kelijke kleurenspel en de avondster twin
kelde reeds aan den dlep-blauwen nacht
hemel toen ik door eenlg geritsel ln de
vroeger ook wel vee! elegants aanschou- Boer: Je wou zeker main neme hè? Karei ooit ®en k"?,]}00-1?- u
wen, maar dan werd het alléén gedragen en springt meteen met zijn rechterhand „Nee, natuurlijk nlet, als o en is
door de elite. Nu eohter worden alle soor- uit de tram, en valt met zi)n rug ln een' Maar we moeten Roland ln Karei e kamer
hoop modder. - Zie je wel, als ik die vent zien te smokkelen. Als Roland vlak Mijn
z'n zin had gedaan, had !k er met mlenibed kraait, dan moét Karei wel wakker
H worden".
ten kleeding door alle soorten mensohen
gedragen.
Het eenlg© verschil is nu niet meer de
soort kleeding, maar de kwaliteit
kleeding. Het eenvoudigste meisje draagt
nu b.v. evengoed een bad-mantel als de
meest-deftige dame, al moge dan de eer
ste oen van gebloemd cretonne dragon en
de laatste een van „tissu de Rodier".
Het voornaamste is om zoo lang en zoo
goed mogelijk den versterkenden en zenuw
stilleinden invloed van de zee en de zon te
ondergaan. Kroop men vroeger snel in
z'n koetsje na het kwartier of half uur
baden in zee, tegenwoordig blijft men nog
heerlijk een geruimen tijd daarna vertoe
ven aan 't strand, zonder zich weer eerst
deftig in 't pak te steken. Wat men wèl
doet is zich „voor-iedereen-toonbaar-ma-
ken" door zich in een bad-mantel of -peig
noir te hullen en dan zoo heerlijk lui te
laten koesteren en stoven door de zon.
Waarméé en hóe men doet hangt in
hoofdzaak van onze porteanonnaie en on
zen smaak af.
De gegevens, welke ons vanuit Paris
verstrekt woeden, zijn elegant en aller
gezelligst Fleurige mooie doeken met
licht-echte kleuren, zijn er om de bad-
jasjes van te maken en leuke aparte mo
dellen zijn er om de verwende vrouw te
omhangen.
Wanneer men de groote keuze ook in
deze afdeeling kleeding bekijkt dan krijgt
men toch wel respect voor die eeuwig-
bezige mode-ontwerpers. Altijd bedenken
zij weer wat nieuws, altijd hebben zij
weer de een of andere verrassing voor de
koningin „Vrouw". En deze laat het zich
heel gemoedelijk aanleunen, zij accepteert
alles met onbewogen gelaat.
Niet onverstandig is het, om de bad
mantels van niet al te dunne en een wei
nig warmte-gevende stoflage te nemen,
daar het natte badpak allicht wat rillerig
maakt
neus in gevallen.
Practlsch.
Mevrouw (in den tuin tot huisknecht):
Jan, redder dien hoop zand eens op.
Jan: Waar moet ik het laten me
vrouw?
Mevrouw: Maak een gat in den
grond en doe het erin.
Jan: Jawel, maar waar moet ik dan
de aarde laten?
Mevrouw: Maak het gat zoo groot
dat alles er samen in kanl
KLEINIGHEDEN.
Die te pas kunnen komen.
Nieuwe kousen dient men, voor ze te
dragen, in zeepsop te wasschen.
Vet- of vruchten vlekken in witte klee
ding wrijve men, voor ze in de wasch te
doen, met parafine even in.
Zet in de kinderkamer steeds een
syphon spuitwater voor de hand; een be
gin van brand kan daarmede gedoofd
worden.
Wanneer een klein kluitje boter bij het
rookwater wordt gedaan, zal men geen
'aast hebben van het overkoken van som
mige koolsoorten.
Een zwart marmeren schoorsteenman
tel, die wat dof geworden is krijgt men
weer prachtig glanzend door hem weer
op te poetsen met.... zwarte schoen-
crème.
w
DE LANGSLAPER.
Karei was op een kostschool en had het
daar best naar zijn zin. Maar één ding
vond hij akelig: het vroege opstaan. Om
zes uur liepen de wekkers af in de slaap
zalen en even later kwam een van de
onderwijzers kijken, of er geen jongens te
bed gebleven was. Toen Karei pas op de
kostschool was, werd hij eiken ochtenc
vrij onzacht wakker gepord, maar toen
hij vrienden gemaakt had en hun ver
telde, dat hij heusch den wekker noo
hoorde, toen maakten de vrienden hem
wakker, vóór de onderwijzer van de week
verscheen. Dat wakker-maken gebeurde
natuurlijk ook niet altijd even zacht
zinnig: nu eens werd hij door twee
vrienden uit zijn bed getild en op he
koude zeil gelegd, dan weer Verd hem
een natte spons in zijn gezicht geduwd,
maar Karei vond dit toch beter dan voor
een luilak gehouden te worden. En dat hi
lang niet lui was, toonde hij wel bij de
gymnastiekles eiken ochtend van hal"
zeven tot zeven uur en ook bij de andere
lessen en op de sportmiddagen. Kare
deed dapper aan alles mee en had overa
plezier ln. Maar het wakker worden was
en bleef een heele toer.
Nu zou Karel's Grootvader jarig zfln.
Dat was altijd een heel feest, waarbij da
Ka
AAN LINDBERGH.
Beste Lindbergh, fiere luchtheld,
Met je fijne, open snuit,
Hing dan eind'lijk dat gezanik
Je je jolige vliegenierskeel uit?
Nu krijg je weer hè, koene vlieger,
Brieven groot en brieven klein,
Niet vol roem en vol van hulde,
Maar vol jammer en venijn.
Och ja, beste, zoo zijn menschen,
De geestdrift is hun slechts een vlaag,
De ,Jbosanna"-roep van gister
Is 't „kruist hem" van vandaag.
REA.
Zoo'n slimmerd.
Conducteur (tot boer, wiens vrouw ge
zegd had, dat hij alles juist andersom
moest doen, dan wat de menschen ln de
stad hem zeiden): Je moet met je lin
"terhand uitstappen baas.
ruïne werd opgeschrikt, en daardoor her'
innerd aan mijn gevaarlijke onderneming.
Ik trok mijn revolver, en tot schieten ge
reed, keek ik uitdagend in het vertrek bij
het terras.Groot was mijn verbazing,
toen eensklaps de bel begon te luiden en
op hetzelfde oogenblik de bezoekers van
de herberg, die ik daareven tevoren ont
moet had, uit de duisternis zag treden.
Het luiden hield op en Escamlllo kwam
ook te voorschijn roepend: „Ah Je hebt
de bel geluid, Je hebt er genoeg van!"
Ik gaf daarop geen antwoord en ging
met den rug naar de menschen gekeerd
op een steenen stomp op het terras.
„Sënor je hebt de bel geluidl" riep de
ïerbergier met nadruk.
„Geen kwestie van.... ruk uit!"
„Jawel, ze hebben het allemaal ge-
ïoord, niet José.Juan.Pablo.
Benito. Je hebt het verloren....!"
„Geen kwestie van",.... riep ik terug.
Een oogenblik was er stilte, toen volg
de een fluisterend spreken en daarmee
vroeg Escamillo mij: „Voor hoeveel erken
je de bel geluid te hebben?"
„Spookt het hier dan niet?"
„Ja, zeker, maar deze nacht heel erg,
want de zon ging bloedrood onder, de
duivels van ridder Marco stoken het vuur
hevig, dat de zon er rood gloeiend van
werdWe kunnen het niet over ons
heele familie tegenwoordig was. Kare
had aan den directeur der kostsohool ge
vraagd, of hij ook mocht gaan en daar
Karei een goede leerling was, had de di
recteur geen enkel bezwaar. Karei kon
dan den ochtend van den verjaardag met
den eersten trein vertrekken en behoefde
niet voor '8 avonds laat terug te komen
Karei vond het heerlijk maar.ja, da i
vroege, dat extra vroeg© opstaan. Hi
moest 's nachts in een kamer alleen sla'
pen, dat niet alle jongens om vijf uur
wakker zouden worden door het gerate
van den wekker. En Karei was vreeselijk
bang, dat hij als gewoonlijk den wekker
niet hooren zou.
De directeur was wel van plan, om zei'
ook om vijf uur op te staan en te zorgen,
dat zijn leerling op tijd naar het station
ging, maar hij zeide dit niet aan KareL
Hij wilde eigenlijk wel eens weten, of de
jongen nu heusch door het lawaai van een
wekker heensliep. Of dat het toch een
beetje luiheid was.
Karei ging den avond voor den ver
jaardag al om acht uur naar bed, hopende
dat hij dan om vijf uur wakker zou wor
den. Hij zette den wekker op een stoe
vlak naast zijn hoofd, controleerde of hi
wel goed op den gestelden tijd afliep en
ging toen slapen.
De vrlénden waren evenwel nog klaar
wakker en daar ook zij niets af wisten
van het plannetje van den directeur, za
ten ze hard te denken over een middel om
Karei te helpen.
Joop stelde voor. den wekker van hun
slaapzaal stilletjes ook op vijf uur te zet
ten, dan zou hij er alleen uitgaan en
Karei even waarschuwen. Maar de jon
gens begrepen best, dat daar een standje
op zat, want de slaapkamer van de onder
wijzers grensde aan de slaapzaal der
groote jongens en natuurlijk zou mijnheer
Brandt het lawaai hooren.
Jan wou probeeren den heelen nacht
wakker te blijven, maar dat plan leek de
vrienden heelemaal niet veilig: ze wisten
best, dat je nog gauwer dan anders in
slaap viel, als je probeerde om wakker te
blijven.
Plotseling kreeg Hans een ingeving.
„Roland", riep hij uit, „die kraalt tegen
woordig al om vier uur!"
„Loop door" zei Jan. „Denk Je, dat
„Ja, ja!" riep Joop geestdriftig. „In de
schuur staat nog een heel groote mand.
Daar doen we stroo in en wat kippenvoer.
En .vlak vóór we naar bed gaan zetten we
Roland er in en brengen hem in Karel's
kamer".
De jongens genoten van hun plannetje
en konden het gelukkig ook uitvoeren,
zonder dat iemand het merkte. De haan
jullie hebt natuurlijk al begrepen, dat
Roland een haan is liet zich rustig in
de mand zetten en in Karel's kamer bren
gen. Karei sliep als öen marmot. De
vrienden zetten den wekker op den grond
en de mand op den stoel naast Karel's
bed. Joop grinnikte nog tegen Roland:
„En nou kraai je op tijd hoor. Anders.."
Wat Joop „anders" zou, vernam Roland
niet, want de drie jongens hoorden een
stap de trap op koipen en.slopen vlug de
gang over naar huri eigen slaapzaal, waar
ze ook spoedig in diepe rust waren.
Maar plotseling werden zij en hun zaal-
genooten opgeschrikt door een vreeselijk
spektakel. Alle jongens vlogen hun bed
den uit en keken met slaperige, ver
schrikte gezichten in de gang, waar...,
de directeur en zijn vrouw jacht maakten
op Roland, die luid kraaiend omhoog en
omlaag fladderde. Toen namelijk de direc
teur en zijn vrouw vóór ze zich ter ruste
begaven nog even als gewoonlijk „de
ronde" deden, toen had Roland de streep
licht die in Karel's kamer scheen, zeker
voor een eerste zonnestraal aangezien. En
als een trouwe haan was Roland gaan
kraaien. De directeur had verschrikt de
slaapkamerdeur geopend en Roland in de
war door dat plotselinge licht, was ang
stig uit zijn mand gevlogen.
Hans en Joop en Jan keken elkaar eens
aan en Hans zei plotseling flink: „Mijn
heer, ik heb het gedaan. Karei weet er
niets van, maar we wilden hem helpen".
De directeur en zjjn vrouw en ook de
andere jongens keken Hans stom-ver
baasd aan. Roland, door de stilte bedaard,
streek kalm op den grond neer en liet
zich nu rustig vangen en naar het kip
penhok brengen.
Daarna moest Hans alles aan den dlreo-
teur uitleggen. De Jongens schaterden en
ook de directeur kon zijn lachen niet in
houden, zoodat het standje erg meevleL
De directeur stelde de vrienaen gerust
omtrent Karel's tijdig ontwaken en ried
hem aan daarvoor nooit meer een haan
te hulp te roepen. Want.... Karei was
bij al het tumult rustig doorgeslapen.
RAADSELS.
Oplossingen der vorige raadsels.
L
Elk meent zijn uil eea valk te sijn.
n
o
0 I m
crypt
zwemmen
lymplidi
sluizen
staat
1 d a
Nieuwe raadsels.
I
XXXXXXXXXX Op de kruisjes-
lijnen komt de naam
van een land.
Op de 2e rij een
stadje in Noord-
Holland; op de 8e rij
een groot water; op
X de 4e rij een dorp
X bij Arnhem; op de
5e rij een lastig
6e rij een hemel
de 7e rij een vogel; op de
dier; op de 9e rij
een voegwoord; op de 10e rij een mede
klinker.
H
Welk spreekwoord staat hieronder?
.e. .o*. 1.... m ij
d i e n
Goede oplossingen werden ontvangen
van:
J. A.; F. A. d. B.; H. B.; J. B.; J. B.;
d. G. D.; W. D.; A. E.; J. van E. G.;
X
knaagdier; op de
lichaam; op
8e rij een viervoetig
hart krijgen, Je te laten vermoorden".
„Dat gaat jullie absoluut niets aan als
ik me wil laten vermoorden...."
Zooals ik reeds vertelde, bevond zich
onder het gezelschap iemand, die er min
der provinciaal dan de overigen uitzag.
Deze kwam nu naar mij toe, en stelde zich
aan mij voor als Pablo Oassolo, apothe
ker van St Marco en vervolgde daarna:
„Senor lk wil met u open kaart spelen, en
u zult met mij eerder tot een vergelijk
komen dan met die eenvoudige dorpsbe
woners. U hebt als artist al veel van de
wereld gezien en ook wel veel gelezen, en
u zult natuurlijk, toen u het waagstuk
ondernam, begrepen hebben dat het
hier evenmin spookt, als bij u thuis. Het
kasteel wordt echter jaarlijks door dui
zenden vreemdelingen bezocht om de at
tractie van de legende van ridder Marco
en het dorp heeft daardoor een behoor
lijk bestaan. Nog nimmer is er een vreem
deling geweest om er te blijven slapen en
als u het deed, en 's morgens ongedeerd
terugkeerde, zou het geheele dorp, dat ze
ker gelooft dat het spookt, er niet over
uitgepraat zijn, zoodat ten slotte het ge-
beurde wijd en zijd bekend werd en de
ruïne zou de attractie en het dorp zijn be
staan verliezen. U begreep dat natuurlijk,
en ik geloof ook, dat het er u om te doen
was, om op een grappige manier aan geld
te komen en daarom stellen wij u schade
loos door u een bedrag van 600 peseta
aan te bieden als u erkent de bel geluid
te hebben, terwijl wij u bovendien een
aandeel in onze onderneming geven, dat
jaarlijks 80% dividend geeft.... Hier is
het geld, het aandeel en u kunt op onze
kosten bij Escamillo logeeren.... De wel
vaart van St. Marco ls ln uw handen se
nor.... Luid de bel en wij zijn de beste
vrienden
F. F.; N. v. Gj A. H.L. H.; H. K.;
P. K.; T. W. K.; G. L.; A. v. d. M.; J.
M.; K. en M. M.; L. v. d. M.; A. S.; J.
Chr. 8.; 8. T.; W. T.; M. W.; W. W.
en 8. en M. van Z.
woordde ik, terwijl ik moeite had om mijn
achen te bedwingen, want ik was met
mjjn belooning in de wolken; nog nimmer
ïad ik zooveel moppen bij elkaar gehad.
Ze keken elkaar beteuterd aan, sommi
gen ervan keken zoo zielig, dat ik mede
lijden met hen kreeg en de grap niet ver
der door wilde voeren. „Goed geef hier.."
Nu klaarden hun gezichten op, en wel
drie hielpen my de bel te luiden, die luid
de alsof de klepel het koper moest stuk
slaan....
Een uur later was de herberg stampvol,
en ik vertelde hoe de grond, in het kasteel
rood werd van den vuurgloed, hoe het te-
c er van myn schoenen begon te schroeien,
hoe ridder Marco in volle wapenrusting
.weeduizend duivels op my afstuurde en
my door hen met gloeiende tangen liet
utijpen en met gloeiende staven liet
slaan, terwyi Escamillo geen handen ge
noeg had om de bekers met wyn van la-
razona te vullen
Den volgenden morgen vertrok lk naar
Granada met een onaangenaam gevoel in
myn hoofd, vyfhonderd peseta's en een
aandeel in de naamlooze vennootschap De
ïuïne van St Marco ln ntijn zak.
„Zeg jongens, als lk het aanbod niet
aanneem en hier biyf slapen, dan heb ik
de ruïne en jelui krijgen elk een aandeel
van my, dat vind ik veel beter.ant-1
Corrp Brena.
B.
