VOOR DE KINDEREN
Electrisch-koeien-meiken.
xxxxxxxx
bijzonder mooi. De mantel was nogal in
't oog-loopend, van het ala krokodillen-
lear uitziende fluweel, en met de prachtige
skunka-garneering. Maar de japon was
Gedistingeerde winterjurken.
We hebben er nog wol eens moeite mee,
als we voor de koude dagen grnag een
warme jurk willen hebben en die tooh
{raag wat gekleed van model zouden zien.
'ikwyls worden ze wat saai en gewoon
tjes, maar dat wil nog niet zeggen, dat dit
onvermijdelijk is.
't Is zelfs wel mogelijk om van tamelijk
zware wollen stof, een leuke elegante jurk
te maken. Alléén is het in dit geval wel
aardig om er een soepel mouwtje in te
zetten, hetzij van dun fluweel of van de
zelfde tint zijde. Is de stof eohter niet al
te zwaar, dan kunnen ook de mouwen hier
van best gemaakt worden.
Onlangs zag ik eenige japonnen, die
buitengewoon elegant stonden en van
heerlijk warme stof vervaardigd waren.
Hier zag ik iets wat in den smaak zou val
len van menig smaakvolle vrouw, hier
was iets dat tevens mooi en practisch was.
Eenige van deze modellen kunnen wel
de revue passeeren, allicht hebben mijn
lezeresjes er voordeel van of beter ge
zegd, kunnen zij hun voordeel er raeej
doen.
Een paar prettige, vriendelijke modellen
vond ik b.v. die van cliché I.
Het eerste model was van tabak-bruine
velours de laine. Zooals men zien kan was
het model zeer eenvoudig, maar de kleine
bijzonderheden maakten het gehesl tot
iets zeer elegants. Om te beginnen, die
knoop- en knoopsgatengarneerlng vóór,
deed verbazend smaakvol aan; hoe aardig
komt dat zand-kleurige vest er niet uit
kijken! En staan die lichte ondermouwtjes
ook niet allergezelligst. Dit is toch dunkt
mij een jurk waarin men zich reoht beha-
gelijk kan voelen, warm en keurig.
beeldig en zeer oorrect. De stof van de
japon was een soort fijne wollen marocaln
en in zacht-groene tint gekozen. Er was
een zeer smal shawl-kraagje op van het
zelfde fluweel als waarvan den mantel ge
maakt was. Ook de gesp was hiermee
overtrokken. Maar 't zat 'm niet in de
stof, noch in de garneering. Het fijne en
gedistingeerde wat van deze japon uit
ging, dat zat in hoofdzaak in het model.
De weinige, maar zeer aparte lijnen ge
ven een bijzonder elegant cachet aan de
japon en deze dient dan ook wel door
vakkundige handen in elkaar getooverd
te worden.
Schilder: Het is 'n realistische alle
gorie, mijn sohllderij, die helaas maar al
te zeer onzen tijd typeert. Het stelt voor
bet verdwijnen van kunst, liefde en zui
verheid in het gewoel der wereld.
Dweeper: Hoe zeldzaam, hoe bekoor
lijk, hoe waarl Welk een les voor ons
ailenl
Kunstkenner: Kist in de schilder
kunst!
Mama (aan 't winkelen): Mag ik een
staaltje van u, ik zal er thuis eens over
nadenken en er met de naaster over spre-
ken.
Enfant terrible: Maar mammie, dat
hebt u al in zooveel winkels gezegd!
Jong genie (die twee uur lang over zich
zelf gepraat heeft): Het spijt me, ik
moet nu afscheid nemen. Het is me altijd
een waar genoegen u te bezoeken, het doet
me altijd goed. Zoo ook nu; nu ik hier
kwam had ik hoofdpijn, die is nu geheel
verdwenen.
Mevrouw X.: O neen, dat niet, die
heb ik.
Kellner: Pudding of kaas, mijnheer?
Uitgever van een krant (verstrooid): -•
Door gebrek aanplaatsruimte kan ik tot
mijn spijt geen gebruik1 maken van het
door u ingezondens.
Sympathie.
Mary: Je schijnt Je erg tot dien mijn
heer Nisken aangetrokken te gevoelen,
Bella. Je hebt nu al tweemaal achter el
kaar met hem gesoupeerd! HU ls niet rijk,
niet Jong, niet knap, niet sterk. Wat kun
Je toch in hem zien?
Bella: Hij haat mayonnalse. Ik ook!
Bezoekster: Dus lieve kind, Je bent
v]jf en een half jaar oud? En hoe oud denk
Je dat ik ben?
Het kind: Zestien!
Bezoekster: Zestien? O Jou kleine
vleister, je....
Het kind: Nu Ja, ik kan niet verder
tellen anders....
Een groote zaadhandel ontving de vol
gende bestelling van een amateur-tulnier:
„Wilt u me p.o. zenden: 1 dozijn aard
beienzaad, 1 dozijn pruimenzaad, een bij
met korf, oompleet, tien vierkante meter
gras, zes muurbloemen met muur en een
gecombineerde ploeg en grasmaaier. Zend
ook manden voor de pruimen, aardbeien
en honiggraten".
Ik ben een man van weinig woorden.
Geef me de vijf, ik ben ook getrouwd.
of zijn broertjes en susjes. Die lastaten wa
ren maar wat bltf met hun knappen, grooten
broer, die eoo dikwijls een heerlijke groote
wortel of een kooltje meebracht, want in
het hazenland zijn heel dikwijls wedstrijden.
Waar Joris dan wel bang voor was. Ja,
dat wist hij eigenlik zelf niet goed. Hij had
wel eens van monsters en draken gehoord;
maar moeder en ook meester op school
hadden vaak genoeg verteld, dat die niet be
stonden. En toch.... Joris durfde-toch niet
alleen naar bulten, als het donker waa.
Het was een koude, vochtige herfstdag.
Veder Hascvoet was voor een paar dagen
tsrbeenen gebroken en naast uw huls Mt
sen monster. O, 't ls vreeaelijkP
„Wel jongen," lachte mevrouw Egel.
„Dat ia een heel verhaal, maar ik begrijp
er niet veel van. Moet dokter bij je moeder
komen? Wel, hij zit voor het huis zijn pijpje
ie rooken. Roep hem maar!"
„Voor het huis?" schreeuwde Joris.
Meteen vloog hij naar de opening en keek
voorzichtig eruit. Ja, daar zat dokter Egel.
Hij had hem zoo juist niet eens gezien.
„Dokter Egel, kom toch binnen. Een mon
ster!" gükie hij.
'Dokter Egel draalde zich verschrikt om
en liep op het hot toe. „Wie is daar? Wat
zeg je. Hè, Je laat ine Bchrlkken, rare jon
gen. Monsters zün er niet." Dokter stapte
binnen en Joris zei: „Nou dokter, èf er
monsters zijn. Er zit er een, heel groot vlei
naast uw huis. Ik ben er voorbij gerend!"
Dokter Egel lachte hartelijk en zei: „Nu,
dat moet lk eens zien. Waar ls het dan,
jongen? O, bedoel je dat groote zwarte
ding? Ha, ha, hal Nu ben je toch dommer
dan ik dacht. (Pst is mijn schaduw. Kom
op reis, om wintervoorraad op te doen van maar kijken!"
kool en rapen en wortelen. Moeder had het Nu durfde Joris wei en ja, nu zag hij het
ere druk. want de vijf jongsle kinderen dadelijk. Wat schaamde hy zich, maar dok-
Wereldstaat is een begrip, dat langzaam
en na moeizamen strijd tot verwerkelij
king kan worden gebracht, op bet oogen-
blik nog op vele en velerlei hindernissen
stuit, maar aan welks verwezenlijkings
mogelijkheid wij echter moeten gelooven.
Aristide Briand in het Int. tijd
schrift „Die Böttcherstrasse".
De hiernaast staande jurk was ook zeer
karakteristiek. Gekleed, hupsch, warm,
aan al deze elschen voldeed ze. En wat er
ook erg practisch van was, dat het jakje
over een geheele lichte blouse gedragen
werd, zoodat, wanneer men in een erg
warme kamer komt, het jakje afgedaan
kan worden en er dan een aardige lichte
blouse te zien komt. Het model, wat ik zag
was van korenblauw wollen popeline, met
perl-grijs wollen mousseline-blouse. Het
eheel was zeer smaakvol en jeugdig klee-
end.
Dan een ensemble! Dit was toch ook zoo
Jansen liep over straat met een bedroef
de uitdrukking op zijn anders zoo opge
wekt gelaat, toen hij zijn vriend tegen
kwam.
Hallo, oude jongen, zei deze, wat
zie je er bedrukt uit Wat is er gebeurd?
Gisteren heb ik een arme vrouw geld
geweigerd en als gevolg heb ik den gehee-
len nacht geen oog dicht kunnen doen.
Haar stem heeft me aldoor in de ooren
geklonken.
Dat pleit voor je goeie hart Wie was
die vrouw?
Mijn vrouw, was het antwoord.
door
LEVY GRUNWALD.
Het gaat boven me pet zuchtte de 83-
jarige boer Jansen.... Wat willen ze teu-
genswoordig! Mijn overgrootvader, de
ouwe Krelis, werd boven den stal geboren,
in een klein kamerke Teugen de muur
lag de mest hoog opgestapeld.... Bene
den In de stal had juist de zeug zes big
gen gekregen. Kleine Krelis. mlin over-
groolvaar, schreeuwde boven zi'n eigen
rood en schor en beneden gongen de ver-
rekens, de zeug en de b'ggen zoo te keer,
dat mijn over-over-grootmoeder, die Kre-
lisie aan de borst lei, de baker, die zei, dat
d'r nieuwe zeun krek op de fiselemie van
zijn vaflr geilek, niet eens kon verstaan..
Een zeus en zes biggen, op één dag, had
mijn over-over-grootvader Japlk, dien dag
present gekregen. De biggen leefden niet
lang, die werden na twee jaar an hamme
tjes gesneje.... maar Krelis mijn over
grootvader, die krek zoo lk je zee, met de
biggen jarig was, rookte, toen-le zeuven
en negentig jaar was nog een zware pijp
tabak en toen-ie hondeni was., nam ie
een oranjebitter met een scheppie suiker.
Teugenwoordig ken je niet eens meer een
scheppie suiker krijgen! Teugenwoordig
zijne 't verpakte klontjes. Losse suiker!
Dat is niet goed voor de gezondheid zeg
gen ze. Je mag nou nergens meer ankom-
me met je handen.... dat is niet hie-
gteniach, dan kommen d'r mikkropen en
bakketlrengs die maken je dood. Rijst la
verpakt.... een pond fatsoendelijke rijst
of gort of gruttenmeel afgewogen uit een
zakkie eten!.... ké je begrijpe! daaar
ga je subiet van dood. Alles mot hiegie-
nisch verpakt zijn. Mijn over-grootvader,
ouwe Krelis, werd honderd en drie jaar.
Zoo ik zee, werd-ie met dg verrekens
grootgebraoht.met dikke bakerspelden
zatten ze luiers drie dubbel d k, om zijn
achterwerk. Altied lag-ie ln 't kamerke,
waarvan nooit 't raam opensting. De mist-
vliegon, uit de stal, staken 'm op zijn heele
boddy, de muggen uit de sloot pikten 'm
vol bulten. Lucht en licht? Hij sliep al
tied, toen-ie ouwer was, in een oude bed
stee, waarbij 't vocht, langs de muren liep
en waar 't zoo donker was, door de
zware groene kasaaien gordijnen, dat je
geen snars kon zien. Maar waarveur was
dat noodig? Als je slaapt, is d'r niks te
kieken 1 Werreke deeë we en ete en een
uiltje knappe. Ze zijne gek teugeswoordlg.
met d'r wetten en d'r regels voor de ge
zondheid!
Oude Krelis Jansen, die zijn heele voor
geslacht de revue had laten passeeren,
zat in een prachtig, modern Ingerichte
kamer van de model-boerderij van zijn
kleinzoon, die in de nabijheid van het Koe
gras aan een vaart stond.... Hij en zijn
kleinzoon! Het waren wel twee tegenstel
lingen! Evenals in de steden alles ge
moderniseerd was, zooals daar, bouwtrant,
levenswijze, middelen van verkeer, veran
derd en verbeterd waren, zoo "was ook op
het platte land geschied. Prachtige boer
derijen, die voor de mooiste gebouwen in
d» stad niet onderdeden waren verrezen.
JORIS HAZEVOET.
In een prachtig hol in een heerlijk rustig
dichtbegroeid deel van de duinen woonce
de familie Hazevoet: vader, moeder en zes
kinderen. Het oudste van de kinderen
heette Joris Hazevoet. Het was een flirJke
sterke hazenjongen. In 't springen, kopje
duikelen en harcioopen was Joris alle an
dere jonge hazen uit de geheele duinstreek
de baas. Beka.ve dat was hij een vroolijk
en heel goedhartig diertje, zoodat iedereen
van hem hield, ook de hazenjongetjes, cie
het haast nooit van hem konden winnen bij
wedstrijden, haast nooit, want Jcris liet
anderen wel eens wlnnep, omdat hij het
niet een3 prettig vond, altijd den eersten
prijs te krijgen. En dan, wat Joris ook won,
altijd ceei.e hy eerjjk met zijn vriendjes
waren allemaal snip-verkouden en koortsig.
Gelukkig, dat Jori9 dien dag niet naar
school behoefde en moeder flink hielp door
met zijn broertjes en zusjes te spelen' en het
jongste Harevoetje. Wipsie, dat heel weinig
trek had. roo nu en dan eens wat te voeren.
Tegen den avond bracht moeder de ver
kouden hazenkindertjes maar gauw ln bed,
en ze! toen tegen Joris: „Z'ezoa, mijn jon
gen, nu kunnen we wat uitlieten. Maar eerst
haal lk nog wat lekker* voor Je uit de pro
visiekast, omdat je zoo lief geweest bent."
Moeder stapte het laddertje op, om naar de
provisiekast te klimmen en Joris keek
nieuwsgierig, wat hy we! kragen zou. Daar
pnkte moeder al leta en zei: „Dat treft, myn
jongen. Nog01 au! en die arme hazen
moeder viel van het trapje en bleef kreu
nend liggen. Joris schoot onmiddellijk toe,
om haar op de been te helpem maar och!
moeder kon nJet opstaan. Haar achterpootjes»
deden zoo'n pijn, dat moeder dacht, dat ze
gebroken weren. Joris droeg met heel veel
moeite moeder naar een zacht hoekje van
het hol en vroeg toen: „Wat kan ik nu
doen?"
jZou Je dokter Egel willen vragen even
by me te komen? Als mijn achterbeenen ge
broken zijn, moeien ze dadelijk goed behan
deld worden, of ik blijf myn levenlang onge
lukkig."
„Ja. moedertje, ik ga dadelijk hoor?" ant
woordde Joris. JLlgt u sco goed? Hebt u
zoo'n pijn? Ik zal hard loopenT
En óf Joris hard liep. Hy keek niet links
of rechts, maar rende recht door op het huis
van dokter Egel aan. „AA er een monster
of een draak komt", 'dacht Joris, „can wL
ik niet bang zyn, maar er hard voorby k>o-
pen. Moeder z-g:, dat ze niet bestaan, maar
ik weet het niet. Misschien heeft moeder er
nooit een gezien en meester ook niet en dan
ter Egel beloofde er nooit over te zullen
spreken, omdat Joris niet voor „het mon
ster" op den loop was gegaan.
Vlug ging hij met Joris mee raar huis
en behandelde de achterbeenen van de arme
moeder Hazevoet, die gelukkig na een paar
weken weer heelemaal beter waren.
Joris Hazevcet geloofde nooit weer ln
monsters of dxakenl
RAADSELS.
Oplossingen der vorige raadsels.
I
Zwarte Piet.
H
d
den
Reoge
Schoten
marsopalti gestopt
onmlddeliyköe rij ook de „goede
DenHelder Sint" heeft staan, heeft
meester het natuuriyk ook goed.
ons
I
Nieuwe raadsels.
N.B. In dit raadsel is
by ongeluk een fout
geslopen. Wie op de
X
Op de krulsjesiynen
komt de naam van
een fabrieksstad in
Overysel.
Op de 2e ry een stadje
in Noord-Holland.
Op de 8e ry een deel
van Duitscbland.
Op de 4e rij een warme drank.
Op de 6e rij een duinplant.
denken ze, dat ze niet bestaan. Maar ik heb rJJ 1°®"}*
er zóé dikwijls van gedroomd, dat ze er vast ^p 'e jj een {"Uiieknoot.
wel moeten zyn. Misschien niet dichtby,p 6 8ü ry een kliDker-
maar.... 01 Wat is dat? Daar heb je er
een recht vooruit, dichtby het huis van
dokter Egel. Joris was plotseling stil blijven
staan en doodeiyk verschrikt achter een
struikje weggekropen. Nu gluurde hy door
de takjes naar „het monster", dat tegen de
dulnhe.ling rustte recht voor Joris uit. Het
was groot en zwart en heel vreemd van
vorm; het leek niets op eenig ander dier,
dat Joris Hazevoet kende. Joris zeg één
eweldige klauw dichtby den kop. wie ln
e greep van die klauw kwam, die bracht
het er zeker niet levend af. Joris trilde van
zijn oortjes tot zyn teentjes. Zou hy weg Het oogenblik voor een wereldstaat ls
durven ioopen, gauw naar huis terug. Het n0g niet gekomen. Het koloniale vraag-
°ÜSÏLe? fit'y?nat voornoot een onoverkan»
Het eerste is een deel van een schip,
het tweede een lichaamsdeel, bet geheel
een stad ln ons land. Welke?
Beide raadsels ingez. door J. v. S.
Goede oplossingen ontvangen van beide
raadsels van:
F. A. de B.; J. v. E. G.; T. W. K.; N.
A. K.; J. de M.; L. v. d. M.; Joh. de M.;
D. R,; J. C. a T.; P. W.; J. W.
Ruime hygiënisch ingerichte stallen....
De veestapel was een lust voor de oogenl
De boerenzoons gingen naar de universi
teit, naar de Hoogere Landbouwschool ln
Wagenlngen of naar de avond- en land
bouwscholen en deden daar zooveel ken
nis op, van natuur- en landbouwkunde,
dat, wanneer zy naar de ouderUjke hoeve
terugkeerden, zy, de kennis daar ver
gaard, konden benutten om de landbouw
producten te veredelen. Het vej wrd en-
dar hun voorlichting beter verzorgd De
ouwe garde, waarvan Krelis Jansen nog
één van de laatste vertegenwoordigers
nas, had dit alles verachtelyk aangezien,
en wanneer hy by zyn kleinzoon op de
j boerderij kwam, bekeek hy alles met een
kritisch oog. Maar de jonge generatie nam
hem niet meer au serieux.
Wat wil u dan, opa, sprak mevr. Jansen.
Zou u nog willen, dat myn man met een
petroleumlampje in de stal ging staan om
daar de koeien te melken, zoudt u willen,
dat ik myn baby, ook vlak by de mestvaalt
ïegde, om nu eens, zooals u zegt, heel erg
gezond, door de malaria-muggen gesto
ken te worden? Zoudt u willen, dat wy in-
plaats van hygiënisch ingerichte slaap
kamers, ook ln een donkere bedstede met
groene kasaaien gordynen kropen om
maar geen luoht en licht te hebben, net
als uw over-over-grootvader Krelis. Ver
heel je.ik zie myn man al proesten van
't lachen by de gedachte dat ie met een
ouderwetsche slaapmuts op, uit de veeren
stapt.... De tyden zijn veranderd!....
....Krelis werd 103 jaar oud.... zyn
vader 99, ik ben 83, en ik heb nooit hy
giënisch geleefd sputterde Krelis te
hard kunnen loopen. Maar.... moeder dan.
Moest moeder dan kreupel worden of nog
erge: misschien. Dan voorby het monster
probeeren te rennen en In het hol van
lokier Egel! Even op adem komen. Hu,
het is toch wei vreeseiyk! Ik durf niet, maar
het moet toch. Vooruit, dapper zyn voor
arme moedertje. Een, twee. drie! Rrrt!
Daar holde Joris, reeds kijkend naar het
hol van dokier Egel vlek naast het .mon
ster". Wip! Met een enormen spreng vloog
Joris het hol binnen en viel hijgend neer
voor de voeten van mevrouw Egel, die ver-
baasd vroeg: „Zeg, Joris Harevoet, kom „Vergiften zijn i^s ln zeer kleine hoe-
je aityd zoo binnen? Houd Je weer wedloop Rieden gevaarlik voor kinderen. Nico-
of heb Je wat uitgevoerd? üne< °°k wn vergift, werkt nadelig op de
„Neen, mevrouw", antwoordde Joris Js her9er*n en het zenuwstelsel, waarom het
dokter niet thuis? Moeder heeft hasr 'ach- rPksn en sigaretten door kin
deren ten sterkste ls af te raden.
Dr. O. Houwing.
iyke hindernis. De wereldgeschiedenis
voltrekt zich in etappen. Heden ten dage
staan wy tusschen de nationale en de con
tinentale Gliederung der wereld. Wie
thans voor de \ereenigde Staten van
Europa werkt, werkt daarom indirect voor
de toekomstige voorbereiding van den
wereldstaat.
R. Coudenhove—Kalergi (Wee-
nen) in „die Bflttcherstrasso".
Int. Zeitschrlft
gen. Jullie zyn te benauwd voor Je haggle.
Jullie zyn geen boeren meer, Jullie zijne
studenten, 't Is goed dat de koebeesten
niks van die kapsones weten; als die ook
ereis hygiënisch worden, staat de heele
wereld op zyn kop. Als die stomme bees
ten 't op zekeren dag in d'r stomme
koeienkop krijgen, om te zeggen: Zag, heb
jij wel schoone fikken, anders mag je me
niet meer gewoon melken, want ben ik
bang, dat van jou vingers de mikropen
en bakterings an myn spenen kommen.
Als die koebeesten dat nou ok ereis zouwe
zeggen?
Dat zeggen ze reeds opa, sprak de jonge
eigenaar van de hoeve, die de laatste
woorden gehoord hebbende, de kamer
binnentrad. Dicht by den Helder zyn al
zoo'n paar boerderijen, daar worden de
koeien hygiënisch gemolken, daar worden
de beesten machinaal gemolken. Als het
't volgend jaar meeloopt, koop ik ook zoo'n
machine.
As je me noul As je me noul Stom ver
wonderd staarde oude Krelis zUn klein
zoon aan.
Zy zyne d'r gek genogt voor teugens-
woordig mompelde hy. Ma.ir ik geloof
't niet voor ik d a t zie.
Das gemakkeiyk genoeg, antwoordde de
Jonge boer. Ik zal even de auto uit de ga
rage halen en dan rijden wy er even heen,
't is vlak onder den Helder.
Nee maar. 't was waarachtig waar....
Zelfs de oude Krelis had niets aan te mer
ken toen hy deze hygiënisch ingerichte
stal zag.
Geen etukje mest was te bekennen, dat
weid direct weggebracht Helder, geel
stroo was op den grond neergelegd
Geen spatje tegen de wanden! Bedrijvig
liepen de boerenknechts tusschen 't vee.
Met een ontsmettingsmiddel bespoten zy
de uiers der beesten, die zaohtkens tevre
den loeiden. Overal waterleidingbuizen.
Achter het gebouw stampte een zware mo
tor, vandaar liepen groote buizen door
den heelen stal. Toen werd er gemolken.
Krelis kon zyn oogen niet gelooven een
klein toestel met vier rood-gummie-buizen
werd aan de spenen bevestigd en hy zag
door een glazen buisje de melk stroomen,
die vanuit de uier door pypen naar de ver
zamelplaats werd gebracht.
Hoe is 't mogelyk, sprak ouwe Krelis
verstomd.... de koebeesten doen ok al
an die zotte hygienie mee, die hebben do
menschen ook al de kop gek gemaakt, dat
d'r mikkropen en bakterings zyn. Maar
't is effectief fyn spull De bullen zyn hier
goed voor elkaar.
En of, sprak de vriendeiyke eigenaar,
die gummi-kokers, die om de spenen be
vestigd zyn, maken precies de beweging
van de menschen-hand na. Alles ga0*
hier systematischI
Hoe is 't mogeiyk, hoe ls t mogelyk.
't is fyn spul.... als de ouwe koeien uit
myn tiod 't zouwe zien, zouwe ze vrag
of ze gek zyn, of 't in d'r koeienkop g
slagen is! Maar 't is effectief fijn spul
dat is 't, en wy Helderschen zeggen t m
na, 't is een prachtboerderij.
BABBELUURTJE OVER MODE
Corry Brens.
Nu heb ik Je heel wat goede dingen ver
teld van Joris Hazevoet en het spijt me
echt, dat ik nu toch ook iets verkeerds van
hem vertellen' moet. Niet aoo erg verkeerd
ais jokken of steieni, neen, dat niet, maar.
Joris, die eterke vroolylke Joris was bang
in het donker. Niet bang voor jagers, want
in Jorl9' duinstreek werd niet gejaagd, ook
niet voor strikken, want stroopers zetten
hun strikken niet ver van sen bewoonde
streek af.
1 I1 DAA! L«'A A/J. 11 J I,
Jiaar mijn mening ls het roken van
sigaretten en sigaren en het pruimen van
tabak voor schoolgaande kinderen zeer
nadelig en verdient ten strengste cd keu
ring. Alle mogellke middelen moeten dan
ook worden aangewend om zulks tegen te
gaan."
Dr. A. van der Minne.
MVVil VVli JLvlMVU VU UivvWkVi wa u*v» vu i
In twc« lang» rijna stonden dn koeten.
