S. A. KANNEWASSER ZN. NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA Noord-Hollandsche van S. Krom, m. sa. DE HAND DER TRAGEDIE Eerste Blad. Nr. 6649 ZATERDAG 11 MEI 1929 67ste JAARGANG WEEKOVERZICHT. Binnenland. De Ziektewet KINDERJURKEN KRUIPPAKJES PYAMA's OVERHEMDEN JONGEMEISJESKLEED1NG Wenschtgij helder waschgoed STUURT DAN UW WASCH NAAR DE Amerlkaansche hulde aan Nederlandsche scheepsbouw. FEUILLETON De tollenkwestle. Buitenland. De voorbereidende ontwape ningsconferentie. De regeling der Dultsche herstelbetalingen IHEERENBM1 Ingezonden Mededeeling. Stop die rheumatiek] Op het moer. (Wordt varvolgd.) HELDERSCHE COURANT Abonnement per 3 maanden bij vooruitbetaling: Heldersche Courant f _i-50; voor Koegras Anna Paulowna, Breezand en Wieringen f 1.65; binnenland f 2.Neo. O. en W. Indië p. zeepost f 2.10, id. p. mail en overige landen f3.20. Zondagsblad resp. f 0.50, f0.70, fo.70, f 1. Modeblad resp. f 0.95, f 1.25, f 1.25, f 1.35. Losse nos. 4 et.; fr. p. p. 6 ct. Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag Redacteur-Uitgever: O. DE BOER Jr., DEN HELDER Bureau: Koningstraat 29 Telefoon: 50 en 412 Poet-Girorekening No. 16066. ADVERTENTIEN: 20 ct. p. regel (galjard) Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekat) dubbel tarief. Kleine adivert. (gewaagd, te koop, te huur)v. 1 t/m 3 regels 40 ct., elke regel meer 10 et. bij vooruitbetaling (adres: Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra). Bewijeno. 4 et. Op- en ondergang van Zon en Maan en tijd van hoogwater (Texel). Wintertijd. Maan Zon Hoogwater Mei opond. op: ond: v.m.: n.m.: z 12 5.21 23.12 4.12 19.39 10.39 11.03 M 13 6.11 4.10 19.41 11.29 11.56 D 14 7.18 0.20 4.09 19.42 0.24 W 15 8.38 1.09 4.07 19.44 0.54 1.27 D 16 10.04 1.42 4.05 19.45 2.02 2.41 V 17 11.28 2.04 4.04 19.47 8.22 4.04 z 18 12.49 2.21 4.02 19.48 4.44 5.19 Licht op voor Auto's en Fietsen: Zaterdag 11 Mei 8.07 uur. Zondag 12 8.09 Maandag 13 8.11 17 April is het Wetsontwerp tot wijzi ging der Ziektewet door de Tweede Kamer met 64 tegen 16 stemmen aange nomen, zoodat, aangezien verwacht mag worden, dat de Eerste Kamer pvenmin onoverkomenlijke bezwaren zal hebben, wij binnenkort een nieuwe Ziektewet zul len hebben. Als men echter bedenkt, dat de vorige reeds van 1913 dateert en nooit is ingevoerd, mag men zeker de vraag stellen of deze nieuwe Wet een dergelijk lot beschoren zal zijn. Wij hopen van niet, omdat het dan wederom tot eindelooze I¥>litieke agitaties aanleiding zou geven en men thans door het initiatief van Minister Slotemaker de Bruine een Wet heeft, die wel is waar niet ieder bevredigt, maar die toch als basis voor de ziekengelduit- keering in ons land van groote beteeke- nis. De Wet gaat uit van de verplichte ver zekering van alle arbeiders, in dienst van een onderneming, voor zoover deze min der dan 3000.per jaar verdienen en garandeert voor deze arbeiders bij ziekte een uitkeering van 80 van het gemid delde loon gedurende 26 weken per jaar. De premie voor deze verzekering moet worden betaald door den werkgever, doch deze mag de helft van de premie van het loon van den arbeider afhouden, zoodat het er dus praktisch op neerkomt, dat de werkgever en de arbeider elk de helft van de premie betalen. Inzake de moederschapszorg is een af zonderlijke regeeling getroffen, in dien zin, dat gehuwde moeders gedurende ten hoogste 6 weken voor en 6 maanden na de TOBRALCO Is het meest geschikte en sollede Katoenen weefsel voor: Gegarandeerd Wasch-, Zon- en lichtecht. Verkrijgbaar in een groote keuze dessins en effen kleuren. Beantwoordend aan eiken smaak. Let op den naam TOBRALCO op den zelfkant bevalling een uitkeering krijgen van 100 van het gemiddelde loon, benevens geneeskundige verzorging. Wat de werk- loozen betreft is het aldus geregeld, dat deze ingeval van ziekte binnen een maand na het intreden van de werkloosheid aan spraak kunnen maken op ziekengeld, wanneer zij gedurende de laatste twee maanden vóór het intreden van de werk loosheid onafgebroken verzekerd zijn'ge weest. Met belangstelling mag de invoering van deze nieuwe Wet worden tegemoet gezien. Er is wel beweerd, dat dit reeds 1 Januari 1930 het geval zou zijn. Gezien de vele zaken, die, alvorens tot invoering kan worden overgegaan, nog moeten wor den geregeld, betwijfelen wij zeer of dit zal gaan. Ook zal het uiteraard afhangen van de verkiezingen en van de vraag, wie na deze verkiezingen Minister van Ar beid zal zijn. Aan den anderen kant ech ter zal de nieuwe Minister van Arbeid blij zijn, dat dit moeilijke vraagstuk ein delijk is opgelost en ongetwijfeld gaarne als één van zijn eerste daden tot invoering van de Ziektewet overgaan. Zoo mogen we gerust de hulde noemen, die Amerika heeft gebracht aan de Sta tendam, toen het machtige schip, na een door E. PHILLIPS OPPENTTFÏTM. 8) „U is reeds spoedig met uw werk hier begonnen," merkte Lady Naselton op. „Denkt u, dat het u hier bevallen zal?" ,J>e streek is prachtig," zeide mijn va der. „Wat het werk betreft, daarvan weet ik nog maar weinig. Het landleven is zulk een groote verandering na het ze nuwachtige leven in' een groote stad." „U had een .groote parochie te Belches ter, niet waar?" vroeg Lady Naselton. „Een zeer groote," antwoordde hij. „Ik houd veel van werken, en ik ben altijdi aan groote parochies gewend geweest." Lady Naselton keek sympathiek. „U zal hier genoeg te doen vinden," merkte zij op. „De scholen bevinden zich in zeer achterlijken toestand. Mijn man zegt, dat wij last met de schoolcommissie zullen krii'gen, als daarin niet gauw ver andering komt.1* „Dat moeten wij trachten te voorko men," zeide mijn vad'er ernstig. „Natuur lijk moet ik in het oog houden, dat ik hier slechts waarnemend predikant ben, map ik zal niettemin doen, wat ik kan. Mijn jongste dochter is mij. een groote hulp in zulke zaken. Wat ik zeggen wil, waar is Alice?" vroeg hij, zich tot mij wendend. «Zij is naar het dorp," zedde ik. „Zij kwam niet thuis thee drinken. Zij ia een «ode mw gaas bewekem." voorspoedige reis, bij ongunstig weer, de haven van New York binnenkwam. Wat nog nimmer was gebeurd, een officieele begroeting door het stadsbestuur aan een schip van buitenlandsche nationaliteit, had nu plaats. En de New Yorksche bur gemeester heeft, na bezichtiging van het schip, te kennen gegeven, er binnenkort een reisje mee te willen maken, wel het beste bewijs, dat het schip de bewondering afdwong door zijn schitterende en luxu- euse inrichting. Duizenden Amerikanen hebben het schip bezocht en daaronder waren tal van Hollanders, die in Amerika verblijf houden. Het was voor den wakkeren kapitein Van den Heuvel wel een bizondere eer, zoo in het middelpunt van de belangstel ling te staan, want hij werd van alle kan ten geïnterviewd en voor de directie van (Ten Rotterdamsche Lloyd, was het niet minder vleiend, dat er zoo groote belang stelling was voor haar nieuwe aanwinst en tenslotte mag de Nederlandsche scheepsbouw trots zijn op de aflevering van dit grootsche en schoone schip, dat ook op de terugreis, die in recordtijd werd vol bracht, getoond! heeft, in alle opzichten een schip te zijn, waarop men kan ver trouwen. Nu het met het komen van den zomer drukker langs de wegen begint te wor den en er meer auto's uit hun winterslaap zijn gehaald, komt ook de tollenkwestie weer voor den dag. Het vorig jaar is hier over ook heel wat drukte gemaakt en op verschillende wijze tegen gedemonstreerd Overduidelijk heeft men te kennen gege ven, niet geneigd te zijn, buiten de wegen belasting en andere belastingen, nog eens een extra-belasting te betalen in den vorm van tolgeld, bovendien behooren deze ver keersobstakels uit de middeleeuwen, in onzen modernen tijd, reeds lang van het terrein verdwenen te zijn. Deze week heeft te Leymuiden een protest-demonstratie voor den tol aldaar plaats gehad en is bet verkeer er leelijk in de war gestuurd. Een Kamerlid vond hierin aanleiding eenige vragen tot den minister te richter.,- met het verzoek, tot spoedige opheffing van de tollen. Of een en ander succes zal hebben? wij zullen het af moeten wachten. Wordt er echter geen gehoor aan gegeven, dan is het te voorzien, dat het bij deze eene protest-demonstratie niet zal blijven. De voorbereidende ontwapeningsconfe rentie, die eenige weken geleden te Ge- nève bijeenkwam, is Maandag gesloten en dus kunnen we bet resultaat van de be sprekingen beschouwen. We kunnen di rect beginnen met te zeggen, dat onze voorspellingen, bij het begin van deze conferentie, niet te somber geweest zijn. Want het resultaat van de besprekingen is waarlijk „nihil", en men kan na deze conferentie niet verwachten, dat de bij eenkomst, die in November zal worden gehouden, en dm de laatste zou zijn voor het bijeenroepen van de „ontwapenings conferentie," een zoodanig resultaat zal hebben, dat men eenige hoop mag koeste ren, dat deze conferentie, het door haar gestelde doel zal bereiken. Art. 8 van het Handvest van den Volken bond zegt: „De leden van den Volkenbond erkennen dat de handhaving van den vrede de vermindering van de nationale wapening gebiedt tot het minimum, dat vereenigbaar is met de nationale veilig heid en met de nakoming van de inter nationale verplichtingen die door een gemeenschappelijk optreden vereischt wordt." Dit artikel nu zit vol voetangels en klemmen. Wanneer voelt een natie zich veilig? De eene zal de militaire «dienst plicht noodzakelijk achten voor de veilig heid, de andere zal zich tevreden willen stellen met een politiemacht (Denemar ken) en zal dus niet toe kunnen staan, dat een ander land er een groot militair leger op na houdt. En zoo zijn er nog tal van andere moeilijkheden die onoplosbaar schijnen en ook de oorzaak zijn dat deze conferentie op niets is uitgeloopen. Het eenige resultaat van deze bijeen komst is geweest, dat Amerika met een nieuw initiatief tot vlootbeperking voor den dag is gekomen, zoodat een nieuwe kruiser-conferentie tegemoet mag worden gezien, en waar bij Amerika, zoowel als bij Engeland de wil sterk is om tot over eenstemming te komen, mag men ver wachten, dat deze conferentie althans haar nut zal hebben. „De eenige hoop, dat de vooruitzichten voor een doortastende vermindering van de wapeningen te land nog zullen verbe teren is misschien dat de zeemogend heden aan de militaire landmogendheden een voorbeeld geven, dat op deze laatsten een beschamenden indruk maakt en hen een duw in de goede richting geeft" schrijft de N. R. Crt. heeft heel wat voeten in de aarde en waar het hier een kwestie geldt, waarbij alle geallieerde landen betrokken zijn, is de oplossing van het vraagstuk moeilijker. Het oorspronkelijke Dawes-plan, waarin een jaarlijksche betaling van 2500 millioen mark gevraagd werd, bleek voor Duitsch- land onmogelijk na te komen en het tref fen van een nieuwe regeling werd voor bereid en daarover zijn de heeren in Pa rijs nu al eenige weken bezig. Vlot ging het niet en de besprekingen waren reeds op het doode punt gekomen, en de con ferentie zou zonder eenig resultaat uit elkaar gaan, toen de voorzitter, Owen Young, de Amerikaansche gedelegeerde op deze conferentie, met 'n plan kwam, dat bij Duitschland instemming vond en waar voor de andere mogendheden ook wel oor hadden. Dit plan houdt in een jaarlijk sche betaling van 2230 millioen mark, die onder de geallieerden verdeeld zullen worden. Maar.maar.ook deze regeling brengt toch de gewenschte oplossing nog niet. In de N. R. Ort. lezen we n.L: „Zoodra de Engelsche gedelegeerden den nieuwen staat van verdeeling on der de oogen hebben gekregen, zagen zij ECHTE FRIESCHE UOtt $fCWOH& iabaJf.! dat Engeland vrijwel de eenige gedupeer de bij deze regeling zou zijn. Engeland had aan de Vereenigde Staten 190 mil lioen afgestaan, vóór het, wegens de her stelschuld, van Duitschland en, wegens de oorlogsschulden van de geallieerden begon te trekken en eischte dit bedrag alsnog terug. Het beroept zich daartoe op de befaamde nota' van Balfour, volgens welke Engeland van Duitschland en de geallieerden tezamen niet meer, maar ook niet minder, zal vragen dan het aan Ame rika af te doen heeft. Nu vergt men van Engeland dat het ongeveer drie kwart van de bovengenoemde 190 millioen zal laten schieten." „Officieus verklaart men te Londen zeer nadrukkelijk dat hier niets van ko men kan. De Britsche regeering, zoo heet het, is vastbesloten zich strikt aan de ver- eischten van de nota van Balfour te hou den en den Britschen belastingbetaler geen nieuwe lasten ten behoeve van an dere mogendheden op te leggen." M „Aan den anderen kant verzekert men dat indien de Engelschen de regeling vol gens Owen Young met het verdeelings- plan, dat eraan gehecht is, verwerpen, de Franschen en Belgen, van wier huid dan het benoodigde leer zou gesneden moeten worden, de geheele nieuwe regeling zou den wraken en de conferentie der finan- cieele deskundigen dus gedoemd zou zijn, voorgoed te mislukken." Men ziet dus wel, dat de oplossing van een en ander nog verre is. Mijn vader zuchtte zacht. „Alice is een goed meisje,'" zeide hij. Ik droeg het bedekte verwijt heel kalm. Mijn vader dronk zijn thee. Toen! deed hij een andere vraag. „Het gesprek liep over iemand, die nu juist niet als nabuur te wenschen was, naar ik uit Lady Naselton's woorden op maakte. Zou het inbreuk op vertrouwen zijn „O neen," viel ik hem in de rede. „Lady Naselton vertelde mij. van onzen buur man, Mr. Bruce Deville." Vader zette plotseling zijn kopje neer. De lange wandeling had hem blijkbaar vermoeid. Hij zag meer dan gewoonlijk bleek. Hij schoof zijn rieten stoel wat ver der terug in de diepe, koele schaduw van den ceder. Voor eenige seconden sloot hij de oogen. „Mn Bruce Deville," herhaalde hij zacht. ,3ruoe Deville l Het is een niet heel gewone naam.'" „En een niet heel gewone man," merkte Lady Naselton ou drogen toon op. „Een verschrikkelijk zwart schaap in de kuddle is hij!, mijnheer Ffoliiot. Als u wezenlijk een trhimf wilt behalen, dan moet u zijn 'bekeering eens beproeven. U moest hem trachten over te halen, in de kerk te ko men. Denk eens, Bruce Deville in de kerk! De muren zouden splijten en de vensters in stukken vallen!" Afijn voorganger was misschien niet op goeden voet met hem," sprak mijn vader kalm „Ik weet van zoo menig ongeluk kig geval, waarin de dominee den goeden toon niet had weten te treffen." Lady Naselton schudde het hoofd. „Neen, dat is het niet," zeide zjj. „Nie mand sou den goeden toon kunnen tref fen bij' Bruce Deville. Ik heb vroeger veel van hem gehouden, maar ik geloof niet, dat hij goed van aard is. Ik zou u raden, hem zoo ver mogelijk uit den weg te blijven. „Luister. Was dat waarlijk al zes uur? Dan moet ik dadelijk weg! U komt mij spoedig eens bezoeken, niet waar, Miss Ffoliiot? En breng uw vader mee. Ik zal een rijtuig voor u zenden, welken dag u maar wil. Hot is zoo'n vreeselojken af stand, naar Naselton. Tot weerziens." Niettegenstaande zijn vermoeienis ging.mijn vader met haar mede het gras veld over en hielp haar in haar ponny- wagentje. Hiji bleef eenige minuten mét haar praten nadat zij reeds plaats geno men en die teugels opgevat had. Het scheen mij toe, dat hij zijn stem tot ge fluister liet dialen. Ofschoon ik slechts eenige passen van hem af was kon ik niet hooren, waarover zij het hadden. Toen hij naar mij terugkwam, was hij zeer nadenkend en vertoonde zich een donkere schaduw op zijn gelaat. Verschei dene minuten lang bleef hij in stilzwijgen verzonken. Toen keek hij mij; plotseling aan. „Als Lady Naseltons beschrijving van onzen buurman eenigszins juist is," zeide hij, „dlan moet hij een echte wildeman zijn." Ik knikt i „Men zou het wel zeggen. Hij is haar petekindl, maar zjj weet niets dan kwaad van hem te zeggen." „En onder deze omstandigheden zullen wij goed doen jelui meisjes vooral om hem zorgvuldig te ontwijken," ging mijn vader voort, zijn heldere grijze oogen strak op mij' gevestigd! houdend. „Vind je Verwaariooé nimmer 0e geringste aan val van rheumatiek. Die kan u maanden» ïmg pijn en ongemak kosten. Ofschoon weinig imenschen bij vochtig of koud weer geheel bevrijd blijven, behoeft dlaze kwaal niet meer die kwelling te z^p als bet ge val la. De oorzaak is gewoonlijk urine zuur, en zooals bekend^ is het de taak de® nieren om dit urinezuur en andere schade lijke bestanddeelen uit het bloed te fil- treeren. Men kan derhalve in het alge* meen zeggen, dat men bevrijd kan blijven «van rheumatiek, els da nieren gezond en geregeld werken. Bij slecht weer en na een gevatte koude, of als ongewone inspanning de nieren verzwakt heeft, is derhalve de eenige vei» lige weg om de werking dezer allerbelang rijkste organen te versterken. Daarvoor wordt geen middel sterker aanbevolen dan Foster's Rugpijn Nieren Pillen, wani tenzij de nieren gezond zijn en goed wer ken, hebt gij kans niet van rheumathiék verschoond te blijven. Verzuim geen kost bare tijd1. Neem Foster's Pillen zoódra gij de minste rheumatische pijn voelt; wek de trage nieren op en versterk ze, en be vrijd u zoodoende van nierverschijnselen als rugpijn, spit, ischias, rheumatiek en die ellendige urinestooróissen. Verkrijgbaar (in glasverpakklng mei geel etiket let hier vooral op) by apo theken en drogisten h 1.75 per flacon. dat ook niet." „Zeer zeker, vind ik dat," antwoordde ik (Doch, eigenaardig genoeg, ondanks zyn slechte reputatie misschien juist daar door begon ik een onverklaarbare be langstelling te koesteren voor den heer Bruce Deville. HOOFDSTUK H Na theetijd ging mijn; vader naar zijn studeerkamer, want het was reeds op 't laatst van de week en hij1 schreef altijd zeer oonsciencieus zijn peek. Ik ging een uurtje lezen en daarna, mijin boek moede, liep ik de oprijlaan wat heen en weer. Rusteloosheid was een mijner grootste zwakheden. Als ik zoö'n bul kreeg, dan kon ik niet werken, niet lezen, niet ge regeld denken. Ik voelde een onuitspre kelijke ontevredenheid met het'leven, iets ziekeiyks natuurlijk, maar ik kon er niets aan doen. Aan het einde van de laan bij den weg kwam ik Alice tegen, mijn jongste zus ter, die snel kwam aanstappen met een boek ondier dien arm en een kalmen glim lach op haar lief gezicht. Ik sloeg haar gade, terwijl zij naar mij toe kwam en ik benijdde haar bijna. Wat een geluk is het, gezegend te zijn met een optimisti- schen geest! „Wel, je ziet er uit of je plezier hebt gehad," zeide ik. „Dat heb ik ook in zekeren zin," antwoordde zij' gemoedelijk., Af aar ben je wel wijs, om zonder hoed uit te gaan, Kate? Als Iemand je zoo zag, zou hij denken, dat het midden in den zomer was in plaats van in den herfst. Kom mee naar huis". lachte eendgszins minachtend. Et was inderdaad wel een groot verschil tus- schen mijn mousselinen japon en het een voudig zwart jaquette met dito rok, grijs van d!e stof, dat Alice's gewone costuum uitmaakte. „Heb ik ooit van mijn leven kou gevat door mij dun te kleeden, of zonder hoed te loopen?" vroeg ik. „Ik verveel mij bin nenshuis. Er zyn den heelen middag men- sdhen hier geweest. Ik zou wel eens wil len weten, hoe jy het met je geweten kan overeenbrengen, jou gedeelte van het werk altyd te ontloopen en mij alleen te laten zitten voor dat vervelende ontvan gen". Zy keek mij aan met groote oogen en een ontsteld' gezichtje. Alice nam alles zoo verschrikkeiyk letterlijk op. „Wel, ik dacht, dat je daarvan hield", riep zy uit. Ik was in een boos humeur en wilde haar plagen. Dat was nooit moeilijk. „Zoo nu en dan wel", antwoordde ik. Afsar vandaag heb ik alleen bezoek ge had van dames, en ten slotte anderhalf uur gezeten met Lady Naselton! Geen enkele heer, den geheelen mid dag. Als ik ten minste nog maar den man van een ander gehad had, om van thee te bedienen!" Alice kneep de lippen samen en wendde met verstoorden blik het hoofd' af. „Het verbaast mij je zoo te hooren' spre ken, Kate", zeide zy kalm. „Vind je het eigenlijk wel heel gepast?"

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1929 | | pagina 1