S. A. KANNEWASSER ZN.
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS,
TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Noord-Hollandsche van S. Krom, m. sa.
DE HAND DER TRAGEDIE
Eerste Blad.
Nr. 6649
ZATERDAG 11 MEI 1929
67ste JAARGANG
WEEKOVERZICHT.
Binnenland.
De Ziektewet
KINDERJURKEN
KRUIPPAKJES
PYAMA's OVERHEMDEN
JONGEMEISJESKLEED1NG
Wenschtgij helder waschgoed
STUURT DAN UW WASCH NAAR DE
Amerlkaansche hulde aan
Nederlandsche scheepsbouw.
FEUILLETON
De tollenkwestle.
Buitenland.
De voorbereidende ontwape
ningsconferentie.
De regeling der Dultsche
herstelbetalingen
IHEERENBM1
Ingezonden Mededeeling.
Stop die rheumatiek]
Op het moer.
(Wordt varvolgd.)
HELDERSCHE COURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbetaling: Heldersche Courant
f _i-50; voor Koegras Anna Paulowna, Breezand en Wieringen f 1.65;
binnenland f 2.Neo. O. en W. Indië p. zeepost f 2.10, id. p. mail en
overige landen f3.20. Zondagsblad resp. f 0.50, f0.70, fo.70, f 1.
Modeblad resp. f 0.95, f 1.25, f 1.25, f 1.35. Losse nos. 4 et.; fr. p. p. 6 ct.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur-Uitgever: O. DE BOER Jr., DEN HELDER
Bureau: Koningstraat 29 Telefoon: 50 en 412
Poet-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIEN:
20 ct. p. regel (galjard) Ingez. meded. (kolombreedte als redaction.
tekat) dubbel tarief. Kleine adivert. (gewaagd, te koop, te huur)v. 1 t/m 3
regels 40 ct., elke regel meer 10 et. bij vooruitbetaling (adres: Bureau
v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra). Bewijeno. 4 et.
Op- en ondergang van Zon en Maan
en tijd van hoogwater (Texel).
Wintertijd.
Maan
Zon
Hoogwater
Mei
opond.
op:
ond:
v.m.: n.m.:
z
12
5.21 23.12
4.12
19.39
10.39 11.03
M
13
6.11
4.10
19.41
11.29 11.56
D
14
7.18 0.20
4.09
19.42
0.24
W 15
8.38 1.09
4.07
19.44
0.54 1.27
D
16
10.04 1.42
4.05
19.45
2.02 2.41
V
17
11.28 2.04
4.04
19.47
8.22 4.04
z
18
12.49 2.21
4.02
19.48
4.44 5.19
Licht op
voor Auto's en Fietsen:
Zaterdag 11 Mei 8.07 uur.
Zondag 12 8.09
Maandag 13 8.11
17 April is het Wetsontwerp tot wijzi
ging der Ziektewet door de Tweede
Kamer met 64 tegen 16 stemmen aange
nomen, zoodat, aangezien verwacht mag
worden, dat de Eerste Kamer pvenmin
onoverkomenlijke bezwaren zal hebben,
wij binnenkort een nieuwe Ziektewet zul
len hebben. Als men echter bedenkt, dat
de vorige reeds van 1913 dateert en nooit
is ingevoerd, mag men zeker de vraag
stellen of deze nieuwe Wet een dergelijk
lot beschoren zal zijn. Wij hopen van niet,
omdat het dan wederom tot eindelooze
I¥>litieke agitaties aanleiding zou geven en
men thans door het initiatief van Minister
Slotemaker de Bruine een Wet heeft, die
wel is waar niet ieder bevredigt, maar
die toch als basis voor de ziekengelduit-
keering in ons land van groote beteeke-
nis.
De Wet gaat uit van de verplichte ver
zekering van alle arbeiders, in dienst van
een onderneming, voor zoover deze min
der dan 3000.per jaar verdienen en
garandeert voor deze arbeiders bij ziekte
een uitkeering van 80 van het gemid
delde loon gedurende 26 weken per jaar.
De premie voor deze verzekering moet
worden betaald door den werkgever, doch
deze mag de helft van de premie van het
loon van den arbeider afhouden, zoodat
het er dus praktisch op neerkomt, dat de
werkgever en de arbeider elk de helft van
de premie betalen.
Inzake de moederschapszorg is een af
zonderlijke regeeling getroffen, in dien
zin, dat gehuwde moeders gedurende ten
hoogste 6 weken voor en 6 maanden na de
TOBRALCO
Is het meest geschikte en sollede
Katoenen weefsel voor:
Gegarandeerd Wasch-, Zon- en lichtecht.
Verkrijgbaar in een groote keuze
dessins en effen kleuren.
Beantwoordend aan eiken smaak.
Let op den naam TOBRALCO op den zelfkant
bevalling een uitkeering krijgen van
100 van het gemiddelde loon, benevens
geneeskundige verzorging. Wat de werk-
loozen betreft is het aldus geregeld, dat
deze ingeval van ziekte binnen een maand
na het intreden van de werkloosheid aan
spraak kunnen maken op ziekengeld,
wanneer zij gedurende de laatste twee
maanden vóór het intreden van de werk
loosheid onafgebroken verzekerd zijn'ge
weest.
Met belangstelling mag de invoering
van deze nieuwe Wet worden tegemoet
gezien. Er is wel beweerd, dat dit reeds
1 Januari 1930 het geval zou zijn. Gezien
de vele zaken, die, alvorens tot invoering
kan worden overgegaan, nog moeten wor
den geregeld, betwijfelen wij zeer of dit
zal gaan. Ook zal het uiteraard afhangen
van de verkiezingen en van de vraag, wie
na deze verkiezingen Minister van Ar
beid zal zijn. Aan den anderen kant ech
ter zal de nieuwe Minister van Arbeid
blij zijn, dat dit moeilijke vraagstuk ein
delijk is opgelost en ongetwijfeld gaarne
als één van zijn eerste daden tot invoering
van de Ziektewet overgaan.
Zoo mogen we gerust de hulde noemen,
die Amerika heeft gebracht aan de Sta
tendam, toen het machtige schip, na een
door
E. PHILLIPS OPPENTTFÏTM.
8)
„U is reeds spoedig met uw werk hier
begonnen," merkte Lady Naselton op.
„Denkt u, dat het u hier bevallen zal?"
,J>e streek is prachtig," zeide mijn va
der. „Wat het werk betreft, daarvan
weet ik nog maar weinig. Het landleven
is zulk een groote verandering na het ze
nuwachtige leven in' een groote stad."
„U had een .groote parochie te Belches
ter, niet waar?" vroeg Lady Naselton.
„Een zeer groote," antwoordde hij. „Ik
houd veel van werken, en ik ben altijdi
aan groote parochies gewend geweest."
Lady Naselton keek sympathiek.
„U zal hier genoeg te doen vinden,"
merkte zij op. „De scholen bevinden zich
in zeer achterlijken toestand. Mijn man
zegt, dat wij last met de schoolcommissie
zullen krii'gen, als daarin niet gauw ver
andering komt.1*
„Dat moeten wij trachten te voorko
men," zeide mijn vad'er ernstig. „Natuur
lijk moet ik in het oog houden, dat ik hier
slechts waarnemend predikant ben, map
ik zal niettemin doen, wat ik kan. Mijn
jongste dochter is mij. een groote hulp in
zulke zaken. Wat ik zeggen wil, waar
is Alice?" vroeg hij, zich tot mij wendend.
«Zij is naar het dorp," zedde ik. „Zij
kwam niet thuis thee drinken. Zij ia een
«ode mw gaas bewekem."
voorspoedige reis, bij ongunstig weer, de
haven van New York binnenkwam. Wat
nog nimmer was gebeurd, een officieele
begroeting door het stadsbestuur aan een
schip van buitenlandsche nationaliteit,
had nu plaats. En de New Yorksche bur
gemeester heeft, na bezichtiging van het
schip, te kennen gegeven, er binnenkort
een reisje mee te willen maken, wel het
beste bewijs, dat het schip de bewondering
afdwong door zijn schitterende en luxu-
euse inrichting. Duizenden Amerikanen
hebben het schip bezocht en daaronder
waren tal van Hollanders, die in Amerika
verblijf houden.
Het was voor den wakkeren kapitein
Van den Heuvel wel een bizondere eer,
zoo in het middelpunt van de belangstel
ling te staan, want hij werd van alle kan
ten geïnterviewd en voor de directie van
(Ten Rotterdamsche Lloyd, was het niet
minder vleiend, dat er zoo groote belang
stelling was voor haar nieuwe aanwinst
en tenslotte mag de Nederlandsche
scheepsbouw trots zijn op de aflevering
van dit grootsche en schoone schip, dat ook
op de terugreis, die in recordtijd werd vol
bracht, getoond! heeft, in alle opzichten
een schip te zijn, waarop men kan ver
trouwen.
Nu het met het komen van den zomer
drukker langs de wegen begint te wor
den en er meer auto's uit hun winterslaap
zijn gehaald, komt ook de tollenkwestie
weer voor den dag. Het vorig jaar is hier
over ook heel wat drukte gemaakt en op
verschillende wijze tegen gedemonstreerd
Overduidelijk heeft men te kennen gege
ven, niet geneigd te zijn, buiten de wegen
belasting en andere belastingen, nog eens
een extra-belasting te betalen in den vorm
van tolgeld, bovendien behooren deze ver
keersobstakels uit de middeleeuwen, in
onzen modernen tijd, reeds lang van het
terrein verdwenen te zijn.
Deze week heeft te Leymuiden een
protest-demonstratie voor den tol aldaar
plaats gehad en is bet verkeer er leelijk
in de war gestuurd. Een Kamerlid vond
hierin aanleiding eenige vragen tot den
minister te richter.,- met het verzoek, tot
spoedige opheffing van de tollen.
Of een en ander succes zal hebben? wij
zullen het af moeten wachten. Wordt er
echter geen gehoor aan gegeven, dan is
het te voorzien, dat het bij deze eene
protest-demonstratie niet zal blijven.
De voorbereidende ontwapeningsconfe
rentie, die eenige weken geleden te Ge-
nève bijeenkwam, is Maandag gesloten en
dus kunnen we bet resultaat van de be
sprekingen beschouwen. We kunnen di
rect beginnen met te zeggen, dat onze
voorspellingen, bij het begin van deze
conferentie, niet te somber geweest zijn.
Want het resultaat van de besprekingen
is waarlijk „nihil", en men kan na deze
conferentie niet verwachten, dat de bij
eenkomst, die in November zal worden
gehouden, en dm de laatste zou zijn voor
het bijeenroepen van de „ontwapenings
conferentie," een zoodanig resultaat zal
hebben, dat men eenige hoop mag koeste
ren, dat deze conferentie, het door haar
gestelde doel zal bereiken.
Art. 8 van het Handvest van den Volken
bond zegt: „De leden van den Volkenbond
erkennen dat de handhaving van den
vrede de vermindering van de nationale
wapening gebiedt tot het minimum, dat
vereenigbaar is met de nationale veilig
heid en met de nakoming van de inter
nationale verplichtingen die door een
gemeenschappelijk optreden vereischt
wordt."
Dit artikel nu zit vol voetangels en
klemmen. Wanneer voelt een natie zich
veilig? De eene zal de militaire «dienst
plicht noodzakelijk achten voor de veilig
heid, de andere zal zich tevreden willen
stellen met een politiemacht (Denemar
ken) en zal dus niet toe kunnen staan, dat
een ander land er een groot militair
leger op na houdt. En zoo zijn er nog tal
van andere moeilijkheden die onoplosbaar
schijnen en ook de oorzaak zijn dat deze
conferentie op niets is uitgeloopen.
Het eenige resultaat van deze bijeen
komst is geweest, dat Amerika met een
nieuw initiatief tot vlootbeperking voor
den dag is gekomen, zoodat een nieuwe
kruiser-conferentie tegemoet mag worden
gezien, en waar bij Amerika, zoowel als
bij Engeland de wil sterk is om tot over
eenstemming te komen, mag men ver
wachten, dat deze conferentie althans haar
nut zal hebben.
„De eenige hoop, dat de vooruitzichten
voor een doortastende vermindering van
de wapeningen te land nog zullen verbe
teren is misschien dat de zeemogend
heden aan de militaire landmogendheden
een voorbeeld geven, dat op deze laatsten
een beschamenden indruk maakt en hen
een duw in de goede richting geeft"
schrijft de N. R. Crt.
heeft heel wat voeten in de aarde en waar
het hier een kwestie geldt, waarbij alle
geallieerde landen betrokken zijn, is de
oplossing van het vraagstuk moeilijker.
Het oorspronkelijke Dawes-plan, waarin
een jaarlijksche betaling van 2500 millioen
mark gevraagd werd, bleek voor Duitsch-
land onmogelijk na te komen en het tref
fen van een nieuwe regeling werd voor
bereid en daarover zijn de heeren in Pa
rijs nu al eenige weken bezig. Vlot ging
het niet en de besprekingen waren reeds
op het doode punt gekomen, en de con
ferentie zou zonder eenig resultaat uit
elkaar gaan, toen de voorzitter, Owen
Young, de Amerikaansche gedelegeerde
op deze conferentie, met 'n plan kwam, dat
bij Duitschland instemming vond en waar
voor de andere mogendheden ook wel oor
hadden. Dit plan houdt in een jaarlijk
sche betaling van 2230 millioen mark, die
onder de geallieerden verdeeld zullen
worden.
Maar.maar.ook deze regeling
brengt toch de gewenschte oplossing nog
niet. In de N. R. Ort. lezen we n.L:
„Zoodra de Engelsche gedelegeerden
den nieuwen staat van verdeeling on
der de oogen hebben gekregen, zagen zij
ECHTE FRIESCHE
UOtt $fCWOH& iabaJf.!
dat Engeland vrijwel de eenige gedupeer
de bij deze regeling zou zijn. Engeland
had aan de Vereenigde Staten 190 mil
lioen afgestaan, vóór het, wegens de her
stelschuld, van Duitschland en, wegens
de oorlogsschulden van de geallieerden
begon te trekken en eischte dit bedrag
alsnog terug. Het beroept zich daartoe op
de befaamde nota' van Balfour, volgens
welke Engeland van Duitschland en de
geallieerden tezamen niet meer, maar ook
niet minder, zal vragen dan het aan Ame
rika af te doen heeft. Nu vergt men van
Engeland dat het ongeveer drie kwart
van de bovengenoemde 190 millioen zal
laten schieten."
„Officieus verklaart men te Londen
zeer nadrukkelijk dat hier niets van ko
men kan. De Britsche regeering, zoo heet
het, is vastbesloten zich strikt aan de ver-
eischten van de nota van Balfour te hou
den en den Britschen belastingbetaler
geen nieuwe lasten ten behoeve van an
dere mogendheden op te leggen."
M
„Aan den anderen kant verzekert men
dat indien de Engelschen de regeling vol
gens Owen Young met het verdeelings-
plan, dat eraan gehecht is, verwerpen, de
Franschen en Belgen, van wier huid dan
het benoodigde leer zou gesneden moeten
worden, de geheele nieuwe regeling zou
den wraken en de conferentie der finan-
cieele deskundigen dus gedoemd zou zijn,
voorgoed te mislukken."
Men ziet dus wel, dat de oplossing van
een en ander nog verre is.
Mijn vader zuchtte zacht.
„Alice is een goed meisje,'" zeide hij.
Ik droeg het bedekte verwijt heel kalm.
Mijn vader dronk zijn thee. Toen! deed hij
een andere vraag.
„Het gesprek liep over iemand, die nu
juist niet als nabuur te wenschen was,
naar ik uit Lady Naselton's woorden op
maakte. Zou het inbreuk op vertrouwen
zijn
„O neen," viel ik hem in de rede. „Lady
Naselton vertelde mij. van onzen buur
man, Mr. Bruce Deville."
Vader zette plotseling zijn kopje neer.
De lange wandeling had hem blijkbaar
vermoeid. Hij zag meer dan gewoonlijk
bleek. Hij schoof zijn rieten stoel wat ver
der terug in de diepe, koele schaduw van
den ceder. Voor eenige seconden sloot hij
de oogen.
„Mn Bruce Deville," herhaalde hij
zacht. ,3ruoe Deville l Het is een niet
heel gewone naam.'"
„En een niet heel gewone man," merkte
Lady Naselton ou drogen toon op. „Een
verschrikkelijk zwart schaap in de kuddle
is hij!, mijnheer Ffoliiot. Als u wezenlijk
een trhimf wilt behalen, dan moet u zijn
'bekeering eens beproeven. U moest hem
trachten over te halen, in de kerk te ko
men. Denk eens, Bruce Deville in de
kerk! De muren zouden splijten en de
vensters in stukken vallen!"
Afijn voorganger was misschien niet op
goeden voet met hem," sprak mijn vader
kalm „Ik weet van zoo menig ongeluk
kig geval, waarin de dominee den goeden
toon niet had weten te treffen."
Lady Naselton schudde het hoofd.
„Neen, dat is het niet," zeide zjj. „Nie
mand sou den goeden toon kunnen tref
fen bij' Bruce Deville. Ik heb vroeger veel
van hem gehouden, maar ik geloof niet,
dat hij goed van aard is. Ik zou u raden,
hem zoo ver mogelijk uit den weg te
blijven.
„Luister. Was dat waarlijk al zes uur?
Dan moet ik dadelijk weg! U komt mij
spoedig eens bezoeken, niet waar, Miss
Ffoliiot? En breng uw vader mee. Ik zal
een rijtuig voor u zenden, welken dag u
maar wil. Hot is zoo'n vreeselojken af
stand, naar Naselton. Tot weerziens."
Niettegenstaande zijn vermoeienis
ging.mijn vader met haar mede het gras
veld over en hielp haar in haar ponny-
wagentje. Hiji bleef eenige minuten mét
haar praten nadat zij reeds plaats geno
men en die teugels opgevat had. Het
scheen mij toe, dat hij zijn stem tot ge
fluister liet dialen. Ofschoon ik slechts
eenige passen van hem af was kon ik niet
hooren, waarover zij het hadden.
Toen hij naar mij terugkwam, was hij
zeer nadenkend en vertoonde zich een
donkere schaduw op zijn gelaat. Verschei
dene minuten lang bleef hij in stilzwijgen
verzonken. Toen keek hij mij; plotseling
aan.
„Als Lady Naseltons beschrijving van
onzen buurman eenigszins juist is," zeide
hij, „dlan moet hij een echte wildeman
zijn."
Ik knikt i
„Men zou het wel zeggen. Hij is haar
petekindl, maar zjj weet niets dan kwaad
van hem te zeggen."
„En onder deze omstandigheden zullen
wij goed doen jelui meisjes vooral
om hem zorgvuldig te ontwijken," ging
mijn vader voort, zijn heldere grijze oogen
strak op mij' gevestigd! houdend. „Vind je
Verwaariooé nimmer 0e geringste aan
val van rheumatiek. Die kan u maanden»
ïmg pijn en ongemak kosten. Ofschoon
weinig imenschen bij vochtig of koud weer
geheel bevrijd blijven, behoeft dlaze kwaal
niet meer die kwelling te z^p als bet ge
val la. De oorzaak is gewoonlijk urine
zuur, en zooals bekend^ is het de taak de®
nieren om dit urinezuur en andere schade
lijke bestanddeelen uit het bloed te fil-
treeren. Men kan derhalve in het alge*
meen zeggen, dat men bevrijd kan blijven
«van rheumatiek, els da nieren gezond en
geregeld werken.
Bij slecht weer en na een gevatte koude,
of als ongewone inspanning de nieren
verzwakt heeft, is derhalve de eenige vei»
lige weg om de werking dezer allerbelang
rijkste organen te versterken. Daarvoor
wordt geen middel sterker aanbevolen dan
Foster's Rugpijn Nieren Pillen, wani
tenzij de nieren gezond zijn en goed wer
ken, hebt gij kans niet van rheumathiék
verschoond te blijven. Verzuim geen kost
bare tijd1. Neem Foster's Pillen zoódra gij
de minste rheumatische pijn voelt; wek
de trage nieren op en versterk ze, en be
vrijd u zoodoende van nierverschijnselen
als rugpijn, spit, ischias, rheumatiek en
die ellendige urinestooróissen.
Verkrijgbaar (in glasverpakklng mei
geel etiket let hier vooral op) by apo
theken en drogisten h 1.75 per flacon.
dat ook niet."
„Zeer zeker, vind ik dat," antwoordde ik
(Doch, eigenaardig genoeg, ondanks zyn
slechte reputatie misschien juist daar
door begon ik een onverklaarbare be
langstelling te koesteren voor den heer
Bruce Deville.
HOOFDSTUK H
Na theetijd ging mijn; vader naar zijn
studeerkamer, want het was reeds op 't
laatst van de week en hij1 schreef altijd
zeer oonsciencieus zijn peek. Ik ging een
uurtje lezen en daarna, mijin boek moede,
liep ik de oprijlaan wat heen en weer.
Rusteloosheid was een mijner grootste
zwakheden. Als ik zoö'n bul kreeg, dan
kon ik niet werken, niet lezen, niet ge
regeld denken. Ik voelde een onuitspre
kelijke ontevredenheid met het'leven, iets
ziekeiyks natuurlijk, maar ik kon er niets
aan doen.
Aan het einde van de laan bij den weg
kwam ik Alice tegen, mijn jongste zus
ter, die snel kwam aanstappen met een
boek ondier dien arm en een kalmen glim
lach op haar lief gezicht. Ik sloeg haar
gade, terwijl zij naar mij toe kwam en ik
benijdde haar bijna. Wat een geluk is
het, gezegend te zijn met een optimisti-
schen geest!
„Wel, je ziet er uit of je plezier hebt
gehad," zeide ik.
„Dat heb ik ook in zekeren zin,"
antwoordde zij' gemoedelijk., Af aar ben je
wel wijs, om zonder hoed uit te gaan,
Kate? Als Iemand je zoo zag, zou hij
denken, dat het midden in den zomer was
in plaats van in den herfst. Kom mee
naar huis".
lachte eendgszins minachtend. Et
was inderdaad wel een groot verschil tus-
schen mijn mousselinen japon en het een
voudig zwart jaquette met dito rok, grijs
van d!e stof, dat Alice's gewone costuum
uitmaakte.
„Heb ik ooit van mijn leven kou gevat
door mij dun te kleeden, of zonder hoed
te loopen?" vroeg ik. „Ik verveel mij bin
nenshuis. Er zyn den heelen middag men-
sdhen hier geweest. Ik zou wel eens wil
len weten, hoe jy het met je geweten kan
overeenbrengen, jou gedeelte van het
werk altyd te ontloopen en mij alleen te
laten zitten voor dat vervelende ontvan
gen".
Zy keek mij aan met groote oogen en
een ontsteld' gezichtje. Alice nam alles
zoo verschrikkeiyk letterlijk op.
„Wel, ik dacht, dat je daarvan hield",
riep zy uit.
Ik was in een boos humeur en wilde
haar plagen. Dat was nooit moeilijk.
„Zoo nu en dan wel", antwoordde ik.
Afsar vandaag heb ik alleen bezoek ge
had van dames, en ten slotte anderhalf
uur gezeten met Lady Naselton!
Geen enkele heer, den geheelen mid
dag. Als ik ten minste nog maar den man
van een ander gehad had, om van thee te
bedienen!"
Alice kneep de lippen samen en wendde
met verstoorden blik het hoofd' af.
„Het verbaast mij je zoo te hooren' spre
ken, Kate", zeide zy kalm. „Vind je het
eigenlijk wel heel gepast?"