'T JUTTERTJE West>Indië~Nummer „Heldersche Courant" No. 402 Populair Bijvoegsel van de HET TIENDE WERELDWONDER. CAREL J. BRENSA Het Engelsche Tropen-Lustoord-. TRINIDAD. van Zaterdag 12 October 1929 0gx55x5Sx55x56x56><36>@ DOOR NADRUK VERBODEN VERVOLG II leven lelden tot het vlammend zwaard van den plicht hen uit het huur-paradijs ver jaagt.... La Brea en het Asphalt-meer. Wel het ls dan heel goed mogelijk, dat ik mij, in de stemmingen van het oogenblik alleen heb laten bokoren door den vnlBchen schijn van oon workelijkon duivel sappel verleidelijk als 'n sirene en aanlokkelijk als een giftlgo bloem, maar verradelljk en verderfelijk als drijfzand. Want ik lees van een kordate Holland- sche dhme over La Brea op het eiland Trinidad: „Dit ls wel hot meest god- vergoton plokje wereld, dat lk ooit zog, on Jammerlijk ls het lot van de wolnlge blan ken en vrouwon, wie de harde strijd om. liet bestaan hlernoon droef.Hun hui zon slaan aan den rand van hot veld op imieterhooge palen, de rondom loopende waranda's zijn wet ijzergaas afgedekt, want 't wom alt van muskieten en ander tropisch ongodlerte. Op 't midden van don dag als de bodem een afgrijselijke hitte van zloh afblakert, zal de plek wel tot (te akeligste van de vole martelkamers be- hooren, die Moeder Natuur erop na ge lieft te houden". Wol-wel. Dan moet ik (mij toch ln mijn onopzettelijke indrukken van La Brea Point deerlijk en als een dwaas vergist hebben. Want zonder eenigerlei opgedrongen reden van buitenaf en zonder ook maar de minste voorkeur door een of andere be ïnvloedende gebeurtenis, heb ik oen warm- levende, kalm prettige en door niets ver duisterde herinnering aan den Zuid-West arm van de Engelsche Kolonie, waarop La Brea en het veel genoemde Asphalt- meer liggen. Men ga het simpel na. Ieder onbevoor oordeeld belangstellende mogie mij. bege leiden bij da hier gestelde reconstructie van mijn, overigens natuurlijk doch ln dit opzicht niet van die der Hodlandsche dame afwijkende vluchtige toerist- Indrukken. Een vergeten plekje heb ik er niet ge vonden. Ik heb er gewandeld over de zacht glooiende wegen, die licht en makkelijk waren vanwege de simpele natuux-asphol- teering bij avond en bij, naoht.Jlot was er feeëriek als in hot donker hoofd stuk van een sprookje. Nergens was lioht dan van do sterren boven ons. Straatver lichting ontbrak op de breede wegen tus sohen de wellanden en bosschages en ver spreide kolonisten-woningen behalve ver wog rond de gebouwen van de As- phalt-induatrie. Boven ons hing onkoi de hemel als een diepdonker glimmend flu- weelen kleed, waarin de sterren fel fon kelden alsof er vuurvliegen tegenaan geprikt zaten. De zee ruisohte achter ons en er was t>ver het eiland een verfrds- sohende adem van koelte, die geuren van bloemen en versch gekeerd hooi mee bracht. Alles was ruim en stil, de weldaad over ons uitgietend van een verademing, die moest geboren worden, telkens voor ledier die er woonde uit de orde en de welvaart en de rust van dezen hoek Kolo niaal bezit. Wij liepen er uren, voorzich tig en ingespannen den weg zoekend, soms kuimimend tot 'n hooger niveau- soms wijkend voor bussen jonge cooospalmen of heesterboomen, maar meestal niet an- Auteursrechten voorbehouden. •x$)(Sx®)(®®)(®)<^)(®)®)S&(3cXS5xSS)cgB(®)cS5)S5)(3e)<S©(3aa6)(SB<SBg POg) <a©Q£><2Ê><3g> Q©Q© Qsxggxggxgg) QgxggiQgxgoQgxgg) cggxgg) (gg)QG>9S><9£><3SX2S><9® PORT OF SPAIN. „So wondrous wild the whole slght seoms, thls sconory of a falry droam. „Iëre!" riepen in bewondering eeuwen geleden de Caraïben.... „Iëre"!! het eiland van den kolibrlel.De werkelijk duizendvoudige bewoner van het eiland was de kolibrie dat wonder- kwieke miniatuur-vogeltje, dat zoemend en brommend in z'n vlucht als een van regenboogkleuren overgoten bij op de bloemstengels strijkt. En dat wel eens de vermakelljko grap met u kan uithalen van boven op een stengel gezeten u de illusie van een bonte bloem te geven maar pijlsnel wegschiet als ge deze plukken wilt. „Iëre.... Het eiland van den koli brie".... Dat was Trinidad. In de- tijden van het legendarische rijk Atlantis zeer waarschijnlijk een uitloo- per van het onmetelijke vasteland van Zuid-Amerika, waar de machtige Orinoco zich uit een onbekend Vaderland in den Oceaan wierp daar ligt nu Trinidad af gezonderd in zee als het meest zuidelijke eiland van den West-Indischen Archipel. Om haar Engelsch-koloniale hoofdstad Port of Spain vanuit het Noorden te naderen moet het schip een doortocht zoe ken tusschen de als bergtoppen in de Golf van Paria geplante rotsen en in dit verrassend uur ontwikkelt zich een dub bele variant op een oud gezegde en wordt: 'n Nieuwe morgen 'n Nieuw ge- zichtl.... In het licht van een jongen, klaren dag manifesteert zich het onvergetelijk schouwspel van de Bocas del Drago De Drakenmuilen somber dreigende, lood recht soms uit zee rijzende en onnavolg baar grillige kliprotsen, waardoorheen het loodgrauwe water van den Orinoco woelt en aan de natgespoelde voeten waarvan eenzame visschers hun woonplaats heb ben. Als een .dreigement staan de onge lijke wachters den weg te sperren voor het argelooze schipZou het de poort der vertwijfeling wezen, waarachter de Dood wacht of een Hel van onzekerheid? Geen van beiden. Het is de Hemel der verrassing zelf, die achter deze sombere poorten ligt. Nauw door de Boca's een veüigen weg gezocht, opent zich een aanminnig per spectief als een oase van groene eilanden onder een lieflijk licht aan haar boor den en tusschen het hoog opgaande hout gespikkeld van witte landhuizen, bloem tuinen als aquarellen, blankgezeilde sier- scheepjes.Het is het paradijs zelf, dat hier achter ligt verdeeld in miniatuur paradijzen, en met veel overleg verhuurd per stuk en per maand aan de „wohl- habende" Engelsche kolonisten van Trini dad of juist getrouwde mensohenparen, die er hun would-bë onbewoond-eiland- Een gouddelverskamp aan den voet van een berg. Toch worden ze nog niet tot Lucifer want ze komen terecht in de eigenlijke metropool van Trinidad: Port of Spain, een aanlokkelijke, moderne blankenstad met alle prettige voordeelen van den hoog begaafden, nieuwen mensch, die niet meer kan zonder riante woningen, gecultiveer de parken, verbluffende vindingon voor werk, rust, genot en heel de tegenwoor dige levensmachinatie. Port of Spain: een stad met tranis, electrlsch licht on spoorwegen over de breede boulevards, naast amusementen, sportterreinen, sa- vannah's, licht en leven en als tot een verwondering daar neergelegd in een overweldigende sprookjes-natuur van im mortellen langs de heuvel-hellingen, machtige wodanselken langs de wegen, dulzend-kleurenprenten van bloemen In de gazons, perspectieven op de eeuwig- groene bergen, de eeuwig sombere Boca's, de eeuwig-ondoorgrondelijke zee.... Een stad, waar nimmer de kille adem van het gure Noorden gaat, maar waar-inten ser en imposanter weer dan het nog tl- miede Barbados als tot in een eeuwige tentoonstelling met vrijen toegang, alles compact is saamgebracht ^wat heel de West-Indische Archipel aan flora en fauna aan vrucht en bloem en visch en dier, aan levend schoon en doode karakteristiek in een uiterste krachtsinspanning te bie den heeft Een stad in een waze van betoovering voor wie er niet als een krokodil in een van tiaar rotskrochten inrmuum voor is en waarvan 'n onder haar bekoring dron ken geraakte dichter schreef: „Het komt mij zoo wonder wild voor, als het tooneel van een feeën-drooml". Zoo is de stad op het door de Boca's be reikte eiland, waarvoor in het jaar 1498 Columbus verscheen tijdens zijn derden ontdekkingstocht met lekke schepen, 'n uitgeputte bemanning en gebrek aan drinkwater. Het was het eiland, dat hem een van den Hemel gebeden uitkomst bracht waarvoor hij de Heilige Drie vuldigheid in dank aanriep en tegelijk het eiland dien naam gaf bij het aanschouwen van de drie domineerende bergtoppen: Trinidad!Drie-een-heidI Wel was het paradijs er nog woest en zonder stad met moderne gemakken. Het waren nog enkel de talrijke stammen Aroewakken en Chayma-ïndianen, die hem tegemoet traden zonder te weten, dat ze vervolging, bloed, leed, tranen en dood voor geslachten lang in het leven riepen, begeerten kweekten, volken in op stand brachten, de Boekaniers als het ware schiepen op dat moment en hun eigen ondergang en tot op den laatsten man van de wereld weggevaagd worden, bezegelden in die enkele, simpele, impul sief goed bedoelde, of in halven angst voor den Bleekgezioht bedreven scene van den gouden hoofdband. Maar hét zou niemand onbegrijpelijk voorkomen, wanneer hier op dit hlstori- sohe oogenblik voor den koenen zeevaar der de doorslag gegeven word voor zijn liefde tot de West, die hem zelfs z'n eeuwige graf deed eischen op de Antillen- eilanden, toen hij na jaren in Spanje ge storven was.... En zoo als het den eersten Blanke ver ging, vergaat het sindsdien ieder na komenden vreemdeling, die verliefd raakt op het eiland, waarvan de bekoring niet wijken wil. Het moet een herinnering voor het leven griffen dit begenadigd brok wereld met z'n modelstad van hotels, banken, clubs, kantoren, kerken, scholen, kazernes, trams en treinen temidden van een haast tooneelmatlge entourage van palmen, bamboebosscnen, broodboomen, cacao-struiken, bayanboomen, inlanders- woningen, ezelwagens en heel de levende haven van kleurlingen van bijna wit tot zwart.... Tenzij men er komt als een overver zadigde en contramineerende feministe, die banger is voor sentiment, dan voor al het ongedierte van de West en die Bar bados ,,'n vervelende, platte pannekoek" vond en ann de stad Port of Spain: „niets bijzonders!" Voor den normaal waardeerenden mensch verheft zich het Eiland Trinidad met Sport of Spain tot een werkelijk feest van bewondering. Daar is al vooreerst de bedrijvige stad zelf kleurrijk onder het lachend licht van de tropenzon, vol twinkelend leven en boeiend vertier. De straten de breede Marine Square, Queen's Street, Park Street, Queen's Park East en Queen's Park West, St. Clair Avenue en Trage rate Road ze noodigen uit tot 'n opge wekte pantoffelparade langs de rijk voor ziene winkels, waar, behalve de gangbare artikelen en behoeften in overdaad, nog zijn de curiosa van Balata-slangen en kro kodillen, notenschalen, kleeden uit harde pitten genaaid, inlegwerk van rose schelp jes en visschentanden.... BoveAdien is heel het complex van aanwezige terrei nen blijkbaar in gebruik genomen voor een toevalligen historischen optocht van kleurling-rassen. Of als theaterzaal, waar juist de generale repetitie is begonnen voor een giganteske Negerrevue!. Want als het eiland al niet reeds den onsterfelijken naam droeg van „Iëre Island of the Humming Birds" dan zou het ongetwijfeld moeten heeten het land van de Inboorlingentypen I De oolijke negerkoetsiers met den on- afscheidelijken hoogen hoed en breede lachmonden zijn er als de straatmusschen in onze stad. Hun bestaan is enkel bereid willigheid om onder het rondtoeren vol trots den vreemdeling den bouwprijs te noemen van „Red House" of de „Eng- lish Cathedral", de pracht van de Golf courses of de uitgestrektheid van de heerlijke Savannah, de parel van Port of Spain en met reden omdat een inalsche weide van maar eventjes 200 Acres of 50 Hectare in 'n tropisch berg landschap altijd 'n wonder is.... Daarmede zijn de wonderen volstrekt niet van de lucht. Neen die weven zich voort tusschen den geboren Golumbiaan, die naar het eiland ls overgewaaid en den hnlf-brulnen Portugees-mulat, don ras- echten Neger tot den haast bleek gewor den Krutsling, den verdwaalden Arabier 011 kleinhandel drijvenden Ohlnees, den zwijgzaman Hindoe en den edelen, ondoor- grondelljken Britsch-Indiër van nobeler ras, den Curacao-enaar van Hollandsch bloed on don ouden koelie, die er van contract-man opgeklommen is tot klein oigen-boor.. Nergens anders in de West nooh in Venezuela, nooh op het CuraQao van tegenwoordig, nooh op de Antillen, har monieert een kleurenmengolmoes van rasvertegenwoordlgers tot een levend go- worden palet in de onbegrepen hand. van het leven nis op dit eiland! Wijders openbaart zich het wonder der bevreemding in de vluchten van zwarte gieren, die vechtend op de open plek- E«n van de aohilderaohtlge doorvaarten der „Booa'»", tussohen Venezuela en Trinidad in de nabijheid van Port of Spain. een wijde sluier van water over de plan ten omlaag werpt zonder geluid.... Van don Tragarete Road uit ook voert, recht het Noorden in, de meer dan zeven tien Engelsche mijl lange „Round-the- Saddle-tour", een bergrit vol verrassende vergezichten.Maar niet enkel daar heen ontrolt zich het verrukkelijke pano rama van natuur-aspecten. Por trein naar hot Oosten in de riohtlng Sangre Grande voert de weg van den globetrot ter door onvervalsohte Jungle- en Indl- nnen-dorpen waar tot voor kort nog do laatsten der afstammelingen vegeteerden en nu nog slechts weinige gezinnen van bastaardbloed wonen.... Zij bekommeren er zich niet meer om. dat hier juist de hlstorlsoho plekken zijn, waar de aller eerste Spaansohe hoofdstad gesticht werd waar niet lang daarna de avonturier Walther Italelgh zijn strooptochten onder nam on weer eeuwen later Aberoromby voorgoed de Spanjaarden wist te doen capltuleoren, en waar in 1887 ook het ont zettend neger-oproer van San José uit brak. Evenmin als wij die er bestaan op do romantische plekken en de wonderen van ultheemsohe pracht beleven.... Wij Trinidad. Een Brltach-lndiër sla slangenbezweerder op het achtererf van een woning te Port of Spain. ken elkander het aas van keukenafval afhandig maken en een deel van de stads reiniging overnemen. Het houdt den bezoeker gevangen voor het majestueuze), paleis van den Gouverneur, dat niet is aangelegd in een schijn van breedheid in de omgeving van, maar pardoes mid den in den officieelen en wereldvermaar den Botanischen Tuin met proefstations voor melkvee, paarden, planten en cul tuurgewassen alles in een vroolijken kleurigen toets gezet door de soms kleine zwermen van kolibries, die er sinds de Caraiben nog altijd zijn en waarvan de wetenschap er wel twintig variëteiten kent op het eiland. En bulten de eigenlijke stad, waar het sprookje begint van de groene weelde, brengt het kwistig bedeelde eiland den argeloozen betreder uit het Noorden tot een eerlijk besef: Zouden de bosten onder ons die alle bekende trips van den Europeeschen tourist op hun tijd namen van de Rivièra tot Helsingfors en van Schotland tot de Dolomieten zou den zij binnen dit rayon de plek kunnen wijzen, waar, nog geen veertien dagreizen van huis Koffie-plantage, Suikerriet-veld, Mais-aanplant, Cacao-struik, en Bamboe stoel met één blik te overzien zijn? Waar Cocos-, Ananas-, Sinaasappel-, Pa- paya-, en Mango-boom broederlijk uit denzelfden bodem ontwikkelen?Zou den zij de afwisseling kunnen toonen van een keur van curieuze cultuur-voortbreng selen als hier van den Kanonskogel boom, die vruchten als verweerde kanons kogels aflevert, vernietigend als dezen door hun gif, tot aan den Paraplule-boom, die bij goedgezlnden wasdom schuilplaats bieden kan aan wel honderd vijftig men- schen?. Niemand zou dat kunnen en om deze reden verdient het eiland vast een eere- plnats in onze waardeering. Geen betere hulde bestaat er dan aan haar onvergetelijk natuurgenot, dan een Trlnidad-tour gaande vanuit den mij- lenlangen, kaarsrechten Tragarete Road eerst door het Koelie-dorp St. James en de Dlego Martin Vallei naar den „Blue Basin"-waterval, welke zich te midden van een stil makende vegetatie van reu zenvarens klaterend stort ln een meer van zilverhelder water. Verder van hier gaat de weg langs de rotsige kust tot aan Maca- ripe Bay om te eindigen aan den ma- gistralen Maracas-waterval, die zich als op onze beurt zijn voor de eerstvolgendle uren deze gebeurtenissen uit een dood verleden vanzelfsprekend vergeten. Zelfs zijn we niet indachtig, dat volgens de consequente schrijvers hier juist de plaatsen in het Trinidad-oerwoud zijn, waar nog de ras-echte vampyrs soms het bloed van de slapende negers uitzuigen waar de afschuwelijke en woest-aardige Leguaan-hagedissen den sterveling ver schrikken handgroote Tarantula-spin- nen, naast roode, grijze, en zwarte schor pioenen de omgeving bevolken en de meter-lange tropenduizendpoot in zijn ge vaarlijken beet sleepende koortsen mee draagt.... Wij bekommeren er ons niet om! Want het eiland zelf is als "een Circe, die ons in haar macht heeft. Van hieruit is het vergezicht ongestoort over den bergketen in het Noorden, die gaat tot meer dan 3000 voet culmineerend in den hoogsten top, den Mount Tucuche! Het is van dezen top, dat ieder begeerige verlangend uitziet naar het eiland Tobago Noordelijk van Trinidad in den Oceaan. Want het was volgens het door Kingsley gedaan onder zoek op het eiland Tobago, dat in 1704 de muitende Schotsche matroos Alexander Selkirk, met een mes, een bijl en 'n kruik water alleen gewapend van 'n passeerend schip werd achter gelaten. Om in 1709 als een lang gebaarde grijsaard te worden ge vonden door den avontuurlijken zeevaar der William Dampier, die hem naar Lon den bracht.... Daar zwierf de oude langs de kaden en door de kroegjes, tot hij eens ln gesprek raakte met een wonderlijk heer, die typen en verhalen verzamelde ln de armenwij ken en Daniël Defoe heette. En uit de geheimzinnige gesprekken, die er volg den, lazen wij geslachten na elkaar de bekorende en ons beklemmende geschie denis van Roblnson Orusoë en die mogelijk bij velen - van ons de eerste kiemen legde van onze latere „begeerte naar het ongeziene" waarvan reeds ln de oudheid Plinius sprak.... Zoo blijkt ons het Eiland Trinidad reeds sedert lang ongeweten te hebben ge wenkt en als een andere Circe met heime lijke toovermaoht naar zich toegetrokken... Rljpe oaoaovruohten.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1929 | | pagina 7