EERSTE RAMER. OP EN OM HET BINNENHOF. AMSTERDAMSCHE BRIEVEN. Da vUegpoot voor Bemwnng kwam Eondagmiaaag te Batavia, dooh onon h^eft ais niet per vliegtuig door gegeven. P>ij ln;-"tt met den trein hieraan. En dat is geen vergissing dat ia voorschrift. Welnu. De Locomotief ontving een vllegposfc- aendinig van 1 kilogram 7 oiw- benevena een andere vliegpoatzending van 1 kilo gram 8 ons, benevena nog wat kleinere brieven. De eerste was gefrankeerd met 69.70, de tweede met C3.4B, jAua hel porto der kleinere brieven. Dat alles kwam met bet vliegtuig Zon dagmiddag te Batavia. Maar de luchtpostzending kwam eerst Maandagmiddag vier uur te Semarang in ons bezit. Want. de vllegpost Batavia— Semarang was daar niet bij inbegrepen. Zoodat, als men inderdaad groote kos ten maakt om de luchtmail te benutten, op de twaalf vliegdagen van Nederland naar de Batavia de ruim twee vlieguren van Batavia naar Semarang er niet op over kunnen schieten. Dit is een ongewenschte toestand Straks wordt voor Soerabaia de znnk even erg. Er zij dnn ook met do meeetc klom op aangedrongen, om hierin verandering te brengen. Bestendiging van deren toestand sou het vliegverkeer niet ten goede komen. Vergadoilng na Dianlerdag. SUIKER WET JE. Aan de orde is de stemming over het wetsvoorstel-van den Heuvel c.s. tot ver leening van tjjdelijken steun aan de beet- wortelaulkerind'uatrie hier te lande. Het wetsontwerp werd verworpen met 28 tegen tegen 19 stemmen. De Voorzitter deelt mede dat het in zijn voornemen ligt de vergadering te be leggen Dinsdag 12 November des avonds half 9. De vergadering wordt gesloten. Week-kranlek. Den Haag, 31 October. Interpellatie of Vragen? «Niets to iel". Minister Verschuur. Ingeroest misbruik. 't Valt moeilijk te betwisten, dat presi dent Van Schaik een verstandig besluit nam toen hjj ertoe overging, de Tweede Kamer voor te stellen, den heer Wijnkoop te vergunnen, de Regeering te interpel- leeren over de Maastrichtsche relletjes, de botsingen, welke in de hoofdstad van onze Zuidelijkste provincie plaats hadden in verband met de staking aan de Maas trichtsche Zinkwit-fabriek. 't Weigeren van de interpellatie zou den schijn hebben gehad, het interpellatie-recht der Kamer gaandeweg te willen besnoeien, zooals de communist Wijnkoop kort geleden reeds zei te bespeuren.... Intusschen, wanneer men nu rustig, onbevangen, gansch-onpartijdig nagaat, wat er op Donderdag 24 October j.1, in ons Lager huis over die relletjes is gezegd, wat hot resultaat (de uitslag) van het gepraat, dat de Kamer tot bijna een kwartier na zeven 't werd dus tóch een soort van avond-zittinkjel,, bezighield, dan zal men toch moeten toegeven: datzelfde had men kunnen bereiken via een paar goed- geredigeerde en niet alte-omzichtig, ont wijkend of beknopt verstrekte antwoor den, door minister Ruys de Beerenbrouck verschaft!. De Regeering bleek bereid, een justi tieel onderzoek te laten houden. Minister Donner liet onmiddellijk door zijn ambt genoot van Binnenl. Zaken en Landbouw aankondigen, dat den procureur-generaal bij het Gerechtshof te Den Bosch opdracht zal worden verstrekt, nauwgezet, onpar tijdig, omvangrijk (Exc. Ruys gebruikte nog een Btuk of wat geruststellende bijv. naamwoorden!) onderzoek te gelasten naar de houding der Maastrichtsche politie ge durende de relletjes en al wat daarmee in verband staat. Dat was hetgeen de heer Vliegen per motie aan de Regeering had gevraagd, en de soc.-democratische veteraan is een te verstandig man om in zulke omstandigheden toch nog eene „uit spraak" der Kamer te vragen. Dat den communist „niets te dol" is, zooals de heer Wijnkoop eens immers zelf in de Kamer heeft gezegd, bleek bij deze gelegenheid wel heel duidelijk! Zijn geestverwant, tevens doodsvijand, de heer L. de Visser, was de eenige in de Kamer, die zijn „steun" schonk aan eon motie-Wijnkoop, welke vorderde: ontslag van den burgemeester en andere politie autoriteiten te Maastricht; vertrek van do Rijkspolitie en maréchaussée uit de Lim- burgsche hoofdstad; ontwapening van de katholieke geestelijken.... *t Zotte ge rucht, dat er priesters, met knuppels ge wapend, te Maastricht hebben rondgeloo- pen, ter bescherming van de werkwilligen (ook wel „strijdbrekers" genoemd) was reeds recht-gezet. Men had z.g. processie- meesters, die met de gebruikelijke staven aan eene processie deelnamen, voor knuppeldragers aangezien!.... Ook „Het Volk", dat het malle praatje in de wereld heeft gebracht, had erkend, op dit stuk te hebben gedwaald. 't „Mooiste" was, dat toen de heer Vlie gen wijselijk zijne na mr. Ruys de Bee- renbrouck's verklaring onnoodig geworden motie (een justitieel onderzoek vragend) had Ingetrokken, de heer Wijnkoop die.deed herleven. Tot de zijne maakte. Van die motie-Vliegen was door de communisten gezegd, dat 't vragen van een justitieel onderzoek zonder contröle van de arbeiders toonde, hoe ,,'t allerlaat ste restje verschil, dat er nog had bestaan tusschen vrijzinnig- en sociaal-democra ten, nu verdwenen was...." Maar dezelf de motie maakten zij een uurtje na deze ontboezeming tot de hunne!.... Hier past toch wel hot bekende: „Rlsum teneatis, amlci!...." Of: probeert nu eens, je bij zulke dolligheid goed te houden!. De Interpellatie over het gebeurde te Maastricht had zei ik zoooeven best via schriftelijke vragen kunnen zijn afge daan. De Kamer mist natuurlijk de noo- dige gegevens om zich een juist oordeel te kunnen vormen over gebeurtenissen als dc bier-bedoelde. Eorst nè een eventueel on derzoek, wanneer er dan aanleiding be staat om te twijfolon aan het juist inzicht of ann het doelmatige van het optreden der autoriteiten, zou er mits de zaak, waarover t gaat, gewichtig genoeg Is om In 's lands Raadszaal onderwerp van debat te zijn, reden kunnen ontstaan voor eene interpellatie. Telkens wanneer een der afgevaardigden gebruik wonscht to maken van het nier- bedoelde recht des Parlements, staat de Knmer tegenover een lastig geval. Het weigeren geeft stof tot allerlei verdacht making van partijdigheid en beknotting van het vrije woord, 't toestaan berok kent doorgaans wat herrie, alsook schro melijke verkwisting van den nationalen tijd. Bovendien mag men niet vergeten, dat de kracht en beteekenis der interpel latie verminderen door het misbruik, er van gemaakt. Ook hier straft 't kwaad zichzelf!.... Een der meest-geduchte wa penen, waarover de Vertegenwoordiging kan beschikken, verliest aldus zoowel zijne preventieve, dus: afschrikkende, als: in de praktijk invloed, macht hebbende middelen om het Parlement zijn hooge plaato to verzekeren in ons Staats-bestel. We zijn, op 't stuk van interpellatiën, reeds een niet onbeduidend eind op den goeden weg gevorderd. De tijd, toen men vrijwel als iets-ondenkbaars beschouwde eene te weigeren, liij ligt achter ons. Men durft eene aanvrage van de hand wijzen, waar de znak, welke men wenscht te bespreken met de Regeering, juist wonderwel past bij een Begrootingsdebat, Dat is, gelijk reeds opgemerkt, een belangrijke schrede op den goeden weg. Maar 't is „eerst een begin". Dat de Kamer t. o. van Interpellatiën eene nog veel krachtiger houding heeft aan te ne men, zich vooral niet latend afschrik ken door ontboezemingen als: dat zij een van haar gewichtigste praerogatieven gaat prijsgeven: het verloop van de inter pellatie-Wijnkoop, welke de vergadering van 24 October j.1. vrijwel in beslag nam, heeft 't zeer duidelijk aangetoond! Op Vrijdag 25 dezer heeft de nieuwe minister van Arbeid, Handel en Nijver heid, mr. Verschuur, zijn „debuut" ge daan in ons Lagerhuis, 't Was de aller eerste maal, dat Z. Exc. de zaal der Ka- mer betrad.... Althans, terwijl er zitting* is. Want de heer Verschuur kent zijne Binnenhofsche Pappenheimers door-en- door! Jarenlang heeft hij,, alvorens naar Breda te gaan, waar hij werkzaam was als Voorzitter van den Raad' van Ar beid, gezeten op de gereserveerde tri bune, aan een der lessenaartjes, welke daar voor enkele journalisten zijn beschik baar gesteld. Mr. Verschuur was de Over zicht-schrijver van „De Maasbode". Hij kwam dus ln eene hem welbekende om geving, toen de nieuwe bewindsman den 25en in de Kamer verscheen ter be antwoording der vragen van Mevr. De Vries—-Bruins over de verspreiding en de behandeling van de pokken. Maar: tusschen de taak van den journa list, die vanuit zijn bescheiden hoekje de beraadslaging volgt, de „faits et gestes" ('t doen en laten) der excellente of hoog edelgestrenge dames en heeren daar be neden hem, bespiedt en: die van den raadsman der Kroon, aan de groene tafel gezeten, geroepen om als Regeerings-man de hooge vergadering in te lichten, van advies te dienen en wat daar verder bij komt, is een heel groot verschil!. Wie bil dergelijk debuut heelemaal niet van „planken-koorts" te lijden heeft, die moet Inderdaad „zenuwen als kabel touwen" hebben!.... Zulk-een schijnt mr. Verschuur toch te zijn. Blijkbaar beschikt hij over eene heel- buitengewone mate van zelfbeheersching. Waarbij dan nog komt: het besef, dat hij de zaken, waarover 't gaat, goed ondor-de- knie heeft. Ik ben gedurende enkele jaren mr. Verschuur's buurman geweest op de z.g. kleine perstribune en leerde hem be wonderen als man van zeer groote gees tesgaven, reusachtige werkkracht. Iemand met stalen hersons, die de kunst verstaat om moeilijke vraagstukken te „verwer ken", vooral daarbij gesteund door zijne glasheldere logica. De Kamer is steeds extra-nieuwsgierig wanneer een „homo novus", een nieuwe ling, in de parlementaire sfeer zijn debuut heeft te wagen. En zeker waar 't een mi nister betref tl,,,. Algemeen is erkend: Exc. Verschuur Heeft 't er den 25en J.1. prachtig afge bracht. De man van vrij rijzige gestalte met het kaalgeschoren gelaat, - de oogen schuilgaand achter een bril, die ook wel eens dionst moet doen om te mnskeeren spotglansje, gewekt door den scherpen kijk, dien mr. V. heeft op het belachelijke ln liet gedoö van sommigen.... Do man, die tien jaar geleden daar bil ons, pers- muskieten, was gezeten en thans als lid van den Raad der Kroon daar aan de fameuso groene tafel plaats nam.... Het wus alsof hij reeds tal van malen ln een Khbinet had gezeten!..., Zoo rustig, zoo „heelemaal-thuis" voelde hij zich blijkbaar. En toen hjj dan eindelijk de soc.-demo cratische interpellante van antwoord ging dienen, was er in do wat zware stem geen spoor te bekennen van „zenuwen'de welke den redenaar in de ontwikkeling, ontvouwing van zijne denkbeelden belem meren. 't Was zoo rustig, zoo helder, zoo vast, zoo flink en stevig als een veteraan, die een reeks campagne-jaren ln het Par lement achter zich heoft, hem «iet kan verbeteren. Er zijn voorbeelden van „homine* novl", die door hun. lijden aan parlementaire „plankenkoorts" ondanks al hun knap, kundig, geleerd zijn een allerjammerlijkst debuut in de Kamer maakten. Later werd dat wel beter en die „eerste Indruk" ver flauwde dan wel. Sommigen konden zich nooit geheel onttrekken aan die zonder linge schuw- en angstigheid, wanneer zij het woord ln de Kamer hadden te voeren. Men kan er zeker van wezen, dat Exc. Verschuur zich niet gauw zelfs door de roerigste, onstuimigste elementen in de Kamer uit het veld zal laten slaan. Over de parlementaire week, die den 25en eindigde, waarna de Tweede Kamer tot 5 November rust nam, om dien Dins dag van Slachtmaand de zware winter- campagne (met de Dins- en Donderdag- sche avond-zittingen en de rest van over matig moeten vergaderen) in te gaan, nog een enkel woord. Bij de regeling van werkzaamheden is op dien Vrijdag voor de eerste maal toe gepast het nog niet zoo heel lang geleden den. Voorzitter geschonken recht om een afgevaardigde 'het woord te ontnemen. De heer Wijnkoop, wien dezen tuchtmaat regel gold, bleek niet te weten, dat het Reglement van Orde bepaalt, dat een lid, wien het woord is ontnomen, over het on derwerp, dat aan de Orde was toen dit gebeurde, in de vergadering, waarin het voorviel, niet meer mag spreken. Vruchteloos trachtte hij telkens toch nog het woord te krijgen. Mr. Van Schaik deed alsof hij van dat „Meneer de Voorzitter, ik vraag het wóörd", totaliter niets ver stond. De communist had dubbeDen-dwars ver diend, dat de President hem aldus beje gende. Hij was hinderlijk, ergerlijk grof en onbeschaamd-beleedigend geweest je gens mr. Merchant. Praeses hud hem meermalen gewaarschuwd. 't Is goed, dat mr. Van Schaik 't nu eens niet bij dreigen liet blijven. Maar., het allerbest ware geweest, dat de Presi dent mr. Marchant beduid had, bij de regeling van werkzaamheden, hoe de vrijz.-democraat te ver ging bij zijn „voor waarden" stellen aan mede-leden van an dere partijen, 't Valt niet te betwisten, dat indien er straks een derde communist, ook met een eigen „groepje achter zich", in de Kamer verschijnt, en deze meneer of dame krijgt bij de tijd-rantscenee- ring óók een uur voor zich alleen, men tot zeer eigenaardige verdeeling geraakt. Vrijheidsbond en Vrijz.-democraten 1 uur, voor de drie communisten: dri3 uren! In eersten termijn van het groot twaalf uur (het debat was reeds gesloten) „dubbeltje op z'n kant" zou zijn. De vele pessimisten (zwartkijkers) ln deze hadden 't bil het rechte eind. Het Suikerwetje is heden, 81 October, door den Senaat met 2S-19 verworpen. Mr. ANTONIO. Na de Uehtweek.- Mechwtoeh Amsterdam Openbare voeren. Da tram Van het licht niets dan goeds, zou men met een variatie op een ander bekend ge zegde, van de vlak achter on» liggende week kunnen getuigen. En toch het is voor velen, Amsterdammers zoowel als „vreemdelingen", die, ter gelegenheid van het Edison-festijn speciaal naar de hoofd stad waren getogen, min of meer een teleurstelling geweest. Wij schreven in onzen vorigen brief reeds, tegen den alge- ineenen draad in, die toen nog in de pers overheerschte, lichtelijk pessimistisch over een en ander. Thans, na afloop van het feest staan we in dezen niet meer zoo alleen enkomen de katers los- Edison is groot en Amsterdam heeft dooi zjjn lichtdemonstraties den vollen tol be taald aan die grootheid, het was een hul diging in grootschen stijl, die bij de groot heid van zoo'n uitzonderlijke figuur paste. Maar als louter huldiging van Edison was deze week toch wel een beetje duur, de kosten worden globaal op 2 ton geschat en velen vragen zich af wat dan toch eigen lijk overigens deze lichtweek ten doel had. „Een demonstratie van de prachtige ef fecten, die met flood-light bereikt kunnen worden", zoo kwam o.m. een plaatselijk blad dezer dagen ons reeds eerder gege ven oordeel steunen," zal men ons mis schien antwoorden. Welnu, als dat de be doeling is geweest dan mag men met alle recht vragen of daarvoor deze kostbare, i de bestrijding der werkloosheid, diligent, overvloedige verspilling gemotiveerd is. ook al heeft thans de werkloosheid niet de kans, dat deze technische vondst meer voor vermaak der straatjeugd zou dienen dan voor serieuse aspirant koopers, zou anders lang niet gering zijn. Een laatste mechanische aanwinst, deze keer echter geen electrisohe, zijn de auto matische rijwielsloten, die men reeds op verschillende punten der stad aan de hui zen vindt aangebracht. Na inwerping van een twee-en-een-halvo centstuk in 't appa- raat komt een ketting vrij en krijgt men een sleuteltje in handen, waarmede man het rijwiel veilig op honk kan zetten. BJJ terugkomst werpt men eenvoudig het sleuteltje in de gleuf, drukt op de knop en.... het rijwiel is weer vrij en de zaak in z'n oorspronkelijken toestand hersteld. B m N Deze voortschrijdende mechanisatie zou, s men geneigd te denken, op den duur wel weer een bijkomende kwade factor kunnen worden inzake de werkloosheid. Voorloopig valt daarvan echter gelukkig log niets te bespeuren en kan met een :ekere opluchting geconstateerd worden lat dit euvel aan het afnemen is. Zoo schrijven B. en W. in de zoo juist ver schenen Memorie van Antwoord op de op- nerkingen gemaakt in de afdeelingen van Jen Raad: „B. en W. blijven, betreffend® (Tusschen haakjes dient te worden opge merkt, dat deze hier gesignaleerde ver spilling uitsluitend betrekking heeft op dien omvang en die beteekenis meer van eenige jaren geleden"Ook het aantal gesteunden beweegt zich den laatsten tijd de aangebrachte „versieringen" en de ge-1 volgens diezelfde Memorie in dalende legde hulpkabels, enz.; het stroomver-1 richting bruik was n.1. niet meer dan in „gewone" tijden ,een gevolg van het feit, dat bijna niemand 's avonds thuis bleef en mitsdien het extra verbruik op straat geheel „ver goed" werd door het aanzienlijk ver minderde verbruik binnenshuis!). Wij menschen van den modernen tijd, die al lang weten welke resultaten tegenwoordig met de geperfectioneerde uitvindingen van Edison bereikt kunnen worden, die deze mogelijkheden eiken dag kunnen aanschouwen, behoeven daar waarlijk niet meer van overtuigd te worden, dat is het opentrappen van een open deur. Er waren door de publicaties in de pers grootsche verwachtingen gewekt, men droomde zich werkelijk het aanzien van een sprookjesstad, men riep zich toover- achtige beelden voor den geest, allemaal Uit het stuk blijkt o.m. tevens, dat voor onze stad de radio-distributie per tele foon, zooals den Haag die kent en dit velen ook in de hoofdstad gaarne zagen ingevoerd, wel voorgoed van de baan is, B. en W. zeggen n.1. geen reden te vinden terug te komen op het destijds genomen Raadsbesluit waarbij deze telefonische radio-distributie werd „afgezwaaid". De distributie van gemeentewege is dan ook inderdaad, naar B. en W. terecht getui gen sindsdien „zooal niet geheel verdwe nen dan toch veel verminderd" doordat tal van distributienetten door particulie ren zijn aangelegd en in exploitatie ge bracht, netten die over het algemeen goed voldoen. De tram, welke in deze Memorie ook uit voerig behandeld wordt, is, het valt niet te ontkennen, altijd een geliefd geïnspireerd door hetgeen het Lioht- comité zoo had laten doorschemeren. Toen klachten-stokpaardje.Mooht men de de werkelijkheid kwam moet het wel erg vele „klagers" gelooven, dan zou dit een politiek debat. Waarna de helft bij de re-tegengevallen zijn. Alleen het Damrak gemeentebedrijf zijn waar eigenlijk nle- plieken. Dat zou eene wanverhouding we- met zijn Imposante zuilenrij voldeed in mand mee tevreden is...Geeft men zich zen. Duizendmaal toegegeven! alle opzichten, hier was een visioen van echter rekenschap van do eisohen die in Maar mr. Marchant, den man van klassieke schoonheid geschapen, dat ste- de laatste tien jaren aan het Ameterdam- vele treffelijke eigenschappen, heeft, deling en provinciaal met bewondering sche tramnet zijn gesteld dan zou men eer- vervulde. Schier al het andere was nu der moeten spreken van een bedrijf waar eenmaal minder dan men zich voorgesteld iedere hoofdstedeling trotsch op kan zijn. had en daarom wekte het teleurstelling. B .en W. geven, om dit te staven, enkele Zlethier dan, nu de kater er is vergelijkende cijfers. Tegenover een baan- ons aanvankelijk oordeel gestaafd. En ook lengte van 57,3 K.M., een exploitatie van de „handeldrijvende middenstand", die men eerst, met voorspiegeling van de vele vcordeelen die ook hij van de zaak he le au zou, tot deelneming oa oijüiage ia de kosten met man en macht had opge wekt, is over het resultaat slecht te spre ken. „Deze lichtweek had een grootsche reclame kunnen zijn voor Amsterdam", schreef men van die zijde, „een reclame voor Amsterdam als koopstad, of liever als verkoopstad, als prachtige winkelstad, maar men heeft ook dit gecoupeerd door de verplichte winkelsluiting te handha ven, Om acht uur moest alles dicht zijn, als een der „défauts de ses qualités", in de schaduwzijde dus van zijn persoon lijkheid, iets „vrijpostigs", om 'X nu maar eens aldus te noemen. Hij stelde den 25en den heeren Wijn koop en L. de Visser de conditie, dat zij straks hebben aan te toonen, dat ze „ieder eene afzonderlijke staatkundige richting vertegenwoordigen", alsoox dat zij „götu. wedstrijd in geluidsproeven" zullen gaan houden. Slechts de regeling van spreektijd, de z.g. rantsoeneering, was aan de orde. Welke zulke bespiegelingen en ontboe zemingen niet gedoogt. De fout van president Van Schaik was, dat hij mr. Marchant liet voortpraten. Door dien afgevaardigde te wijzen op zijn plicht om zich te houden aan het onder werp der tijd-verdeeling, en anders niet, zou allicht het Wijnkoop-incidentje vermeden zijn. Het weekje stilte, dat „den storm'" der Algemeene Beschouwingen voorafgaat, is Woensdag 30 October onderbroken door het inmiddels geheel overbodig gewor den Suikerwetje, dat de Eerste Kamer nog moest afdoen. Én daarvoor den dag van 80 October koos. Nadat den avond-tevoren weêr eene van die malle, totaal-nuttelooze minlatuur-zittlnkjes was gehouden, welke Vader Stnat telkens op z'n minst 520 kosten aan presentle-geld. Behalve dan hetgeen zulk totaal-overbodig gedurende enkele minuten bijeenkomen aan kosten 198 K.M. en een aantal afgelegde wagen kilometers van 24.8 millioen in 1918, be reikte het bedrijf, met inbegrip van de in- m IJdels ingestelde autobuslijnen in 1918 een baanlengte van 115.1 K.M., een exploi- tatielengte van 365 K.M. en een aantal af gelegde wagenkilometers van 87.9 mil- lioen. Voor zooveel betreft het aantal wagenkilometers derhalve een toeneming met ruim 50 pet. in een tijdvak waarin de bevolking met ongeveer 15 pet. is toege nomen. Voorwaar geen kleinigheid! We zijn dan ook onlangs reeds tot aan UJn 24 genaderd en het ia een studie op zich- vooral niet te veel leven, terwille van de Z0H om uit de verschillende routes wijs groote zaken, of liever van enkele groe pen van bedienden, moesten 23.000 win kels in Amsterdam op den gewonen tijd sluiten. Behoudens enkele uitzonderingen heeft de lichtweek weinig bevrediging ge schonken.... Het zal in het vervolg ver standiger zijn wat minder hoog van den toren te blazen en wat meer de oud-Hol- landsche wijsheid in eere te houden, om een beetje de kat uit den boom te kij ken....". e Hiermede, met dit constateeren van het feit, dat deze lichtweek niet zoo'n succes van verlichting, bediening, bewaking j 0 Hn^Vz^n' meer berokkent. „Quousque tandem!?".... Hoe lang nog, o Senaat, zult gij door deze dingen het geduld der reeds zoo zwaar-gedrukte belasting-schuldigen op de proef stellen 1? Den 80en October besteedde onze Se naat dan enkele uren aan het zooeven- genoemde Suikerwotje. Toen 't werd In gediend, moesten de bleten ln 1929, nog gaan groeien. De Tweede Kamer nam het (weet men) aan. En Inmiddels had 't, ln afwachting van wat de Senaat er over beslissen zou nog in zoover In vloed op de „naaste toekomst", dat er wat moer werd uitgezaaid dan men aanvanke lijk had gewild, wijl de verwachting be stond, dat ook de Eerste Kamer het wel zou goedkeuren. De heer Van der Heuvel zei dit bij zijne verdediging ln don Se naat, van het initiatief-voorstel. En daar mee bowoes hij het ontwerp stellig geen dienst!.... De Eerste Kamer houdt heele maal niet van zulk vooruitloopen op hare beslissingen!.... Trouwens, het wetsvoorstel stond toch reeds buitengewoon zwak. Den dag te voren was aanhangig gemaakt het wets niet gezegd, dat we niet via Edison en an dere technische wonderkoningen lang zaam maar zeker heen stevenen naar de onvermijdelijke toekomst: de mechanische stad, mechanisch Amsterdam.... Het zal ongetwijfeld, binnen niet al te langen t;jd, worden: druk-op-de-knop, en..., wij (de mechanieken) doen de rest, allent- wogen.,.. De teekenen daarvan vermeer deren zich met den dag. zoowel als met den avond als mot den nacht.Om met den avond te beginnen: daar hebben we de voortdurende vermeerdering van „nachtbrandkasten", die verschillende banken en bank-flllalen uan hun gebou- ,rib,r,eKen ,ten behoeve van hun cliëntèle, die na kantoortijd contanten in handen krijgen, die zij niet gaarne des nachts in huls houden.... Het geld ln do gleuf, een druk op de knop, en uw de posito Is veilig geborgen, geboekt en hot recu ui uitgereikt.... Een andere, nieuwe avondliiko mechaniek is die waarbil mon van buiten een winkel-étalage dlo u inte resseert, eveneens door een druk op de knop kunt verlichten, lang genoeg om alles op uw gemak te bekijken. Algemeen bekend onder het publiek is deze lnrtoh- ontwerp tot verlaging vnti den Biiiker- tlng, die toch reeds door eon aantal znkon accijns door middel van opheffing der werd toegepast, nog niet Do aanwlizln- loenlngs-opcenten op dien accijns. Daar- gen waarbij men op een en ander wordt meê was den heeren v. d. Heuvel c.s. hee- attent gemankt en wordt ultgenoodlgd op lemaal den wind uit de zeilen genomen!., de knop to drukken, zijn dan ook ovwhet Zoodat leder besefte, hoe 't bij de stem- algemeen niet bijeter ln het oog lodend, ming op Donderdag ultimo October, te Wat la seker opzioht maar goed la ook; te worden, zoodat tegenwoordig zelfa de meest tramlustige hoofdstedeling gretig grijpt naar de gidsjes die sinds eenigen tijd gratis bij de conducteurs verkrijgbaar zijn. Men mag, met B. en W., dus van oor deel zijn, dat „de tram" beter, véél beter is dan H.H. klagers en ingezonden-stuk- ken-schrijvers willen doen voorkomen, ea dat we reden hebben tevreden te zijn, voldaan kunnen we ons ten dezen toch niet tenvolle toonen nu ons te kennes wordt gegeven dat er van een tarlefsver- laging, al was dat dan alleen maar voor de stille uren, geen sprake la ln de naasts toeKomst Wèl zal, en dit ls dan een doekje voor. het bloeden het Instituut der z.g. „overstapjes", eertijds onder de Amsterdammers zoozeer geliefd en dat een tijdlang geheel van het tooneel ver dween, maar sinds kort weer bescheiden- Jiik, op enkele lijnen herrees, langzamer hand worden uitgebreid.... Tenslotte, dit leeren we dan ook nog uit deze Memorie, zullen misschien dezen win ter, van gemeentewege, bij felle koude, op bepaalde openbare plaatsen vuren wor den aangelegd..,, B. en W. zeggen dit °"der de oogen te zullen zien. Wordt het „ja dan vraagt men zioh ech ter af waarom z« zich in dezen tot zulk een primitief, zij het dan mogeWk ook gezell 1ff-fantastisch voorstel bepalen.... Komt er iets in deze rlohting, zou het dan geen aanbeveling verdienen ook hier het „mechanischetoeken des tljds to volgon en over te gaan tot een soort openbars elcetrisehe straat-kachels of haarden?.... We hebben tooh niet voor niots zoojuist Edison herdachtl.... Er In geloopen. Mevrouw: „Je had gisteravond toen wij "H waren iemand ln d« keuken, Botje. Wie was dat?" Ttctje: „Dat was mijn tante, mevrouw.* Mevrouwt „Betjs, wil js dan aan js tante vragen, voortaan geen sigaren- peukjes op ons* pitna achter te laten.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1929 | | pagina 2