op m om het binnenhof. IWeek-kroniek. Den Haag, 12 Dea Minister Verachuur*s raccee. Ttfdvermoreen. Drukte ln de parlementaire brtRnverfl. Naar de Kerst-limiet. Mr. Verschuur zou voor de wijze, rop de Tweede Kamer zijne verdedi- ging der begroeting van Arbeid, Handel en Nijverheid voor 1930 heeft opgevat, kunnen gebruiken het bekendle woord van Julius Caesar, na een van zijn zege pralen, den Bomeinschen Senaat gemeld: „Veni, vidi, vici". Ik kwam, zag en over won. 't Zal niet vaak gebeurd zijn te onzent, dat een pas-opgetreden bewindsman zóó «nel bet vertrouwen en de sympathie van ons Lagerhuis heeft weten te veroveren als met Exc. Verschuur het geval is ge- weestl In den laten piiddag van Dinsdag 10 December heeft de Tweede Kamer Hoofdstuk X (Arbeid, H. en N.) bij zitten en opstaan goedgekeurd. Wie opstond gaf daardoor te kennen, dat hij tegen stemde. Welnu, sledhts één afgevaardigde verrees toen uit z'n bankje. Dat was: de heer Wijnkoop, de communist zonder mandaat vain Moskou. Men kan dus ge beide gebracht, vindt men dezen minister bereid niet slechts tot grif erkennen van het goed-recht en gelijk der klagers, maar en daar komt 't dan tooch op aan! tot: sned-handelen, ingrijpen. In den avond van den lOen en een be langrijk stuk van den erop-gevoigden nacht heeft de Tweede Kamer eerst het wetje goedgekeurd, waarbij voor de derde maal de termijn is verlengd voor den tijd van> een jaar, met betrekking o. a. tot die vrijheid van school bouw. Namelijk: in ietwat remmenden zin. Deze maatregel is gelijk door ver schillende deskundigen werd toegegeven volstrekt niet schadelijk voor het on derwijs. Het wachten is op het rapport der commissie-Rutgers. De chr.-historische heer Tilanus wilde van de zooveelste termijn-verlenging door wijziging van de L.O.-wet 1920 niet weten en belichaamde dat bezwaar in een amen dement. Hetwelk bestreden werd door den De Ziektewet. Ieder Nederlander wordt geacht de wet te kennen Menigmaal hoort men dezen slagzin plaatsen, terecht of ten onrechte, zonder dat daarbij wordt nagedacht hoe het in de praktijk met de wetskennis van ons volk gesteld is. Het is toch een onloochenbaar feit, dat voeglijk zeggen, dat de Begrooting met al- nieuwen minister van Onderwijs, K. en gemeene stemmen werd aangenomen. De sociaal-democraten schonken er hun stem aan. Dat is gelijk reeds gezegd eene zege van groote beteekenis voor den be windsman. Van temeer waarde omdat 't mr. Verschuur's streven is om zoowel bij de sociale verzekering als bij verschillende andere afdeelingen van zijn bestier wat tot vóór kort geleden scherp tegenover elkander stond, te'verzoenen, wat toenade ring en samenwerking te brengen. Dat bleek reeds zeer duidelijk bij hetantwoord van den minister op de Algemeene Be schouwingen over zijne Begrooting, voor de bijzonderheden van die uitvoerige en indrukwekkend© rede, waarin evenals bij die over de afd. Arbeiders-verzekering het program van den bewindsman weid ontvouwd, verwijs ik naar hetgeen hunne verslagen daarover „in extenso", uitvoerig hebben bevat. De Kamer beseft reeds thans, dat mr. Ruys de Beerenbrouck een wel zeer gelukkigen greep heeft gedaan toen hij dien heer Verschuur, voorzitter van den Raad van: Arbeid te Breda uit- noodigde, zich aan de Kroon te doen voor dragen voor het vervullen van de zwaar ste taak, welke het Kabinet heeft te ver vullen, zorg en leiding voor, aan alles wat betrekking heeft op Arbeid, Handel en Nijverheid. Het werkprogram, dat mr. Verschuur op Vrijdag 6 December j.1. heeft aangeduid, vergt inderdaad haast 't „boven-menschelijke" van de kracht, de inspanning ook van een physiek buiten gewoon sterke figuur. Toch durft de 43- jarige minister haar aan. Dat de heer Wijnkoop blijft sputteren brengt nu eenmaal mée: de weinig-benij denswaardige rol, die hij in de Kamer moet vervullen en die hem-zelf nu en dan tegen de borst moet staan. Minister Verschuur deinst er niet voor terug om de Kamer waarheden vóór oogen te houden, welk© al sinds lang algemeen erkend werden, maar die in die openbare parlementaire vergadering aan de Regee- ringstafel nooit nog werden verkondigd. Ons arme Lagerhuis moet nu lange dag en avondzittingen doorzwoegen, in den nacht van Dinsdag op Woensdag j.1. was 't c.c. drie uur, toen de enkele afgevaardig den, die nog in de zaal waren, eindelijk huis- en bedtoe konden gaan! om vóór Kerst door het Rijksbudget 1930 t© komen. 't Kon zooveel sneller en korter wezen! Over het repliceeren wil ik nu verder zwij gen. De onzalige gewoonte bestaat nog al tijd, schoon zij aan 't verminderen is. Maar: het uit-den-treure herhalen, her kauwen, van1 wat in de schriftelijke ge dachten wisseling reeds breedvoerig werd betoogd, gevraagd, beantwoord! Minister Verschuur heeft dat misbruik aangetast. In de zitting van Dinsdag 10 dezer ver wees Z.Exc. bijvoorbeeld mevr: De Vries Bruins bij de afd. Volksgezondheid naar de Memorie vain Antwoord, waarvan de mi nister immers „iniet mocht veronderstellen, dat de inhoud ervan aan de aandacht der afgevaardigde zou zijn ontsnapt." Dat was een kostelijk lesje! En ook deed de minister van Arbeid, H. en N. goed werk, toen hy mej. Groene- weg er den lOen j.1. met nadruk op wees, dat hare motie, pas ingediend, en vragend wettelijke regeling van „de moederschaps- zorg in haar vollen omvang" dat zijn plan om in deze 'het particulier initiatief te doen steunen door Rijks-hulp, door het aannemen van zulk eene motie niet „ge prikkeld" behoefde te worden. De motie- Hiemstra met betrekking tot verzekering van arbeiders bij het landbouwbedrijf heeft de minister de vorige week afgewezen als overbodig, wijl hij niet minder belang stelling koestert voor de zaak, waarover 't hier gaat, dan de afgevaardigde. „Ik ben niet gewoon", zei Z.Exc. „mij in zulke zaken een deurwaarders-exploit te doen uitbrengen". En Mej. Gnoeneweg kreeg den lOen j.1. te hooren, dat het overvloedig gebruik maken van parlementaire moties de kracht van dat „wapen" allengs zou kun nen verzwakken. Zoo is 't! Dat hebben zeer velen, buiten de Ka mer reeds lang beseft. Maar nu heeft de Regeering het stevig „onderstreept". In de Kamer-zitting van Dinsdag j.1. heeft minister Verschuur een treffend woord gesproken. De klassiek-gevormde bewindsman citeerde den grooten Griek- schen wijsgeer Sokrates. Die eens gezegd heeft: het is heter, dat de wetgever recht vaardig ds in zijn ziel don dat de „zuilen- gangen vol wetten hangen". Het citaat werd gebruikt naar aanlei ding van den aandrang door den chr.- historischen afgevaardigde Baloker op de Regeering geoefend om 't den arbeider gemakkelijker te maken, eigenaar van zijn woning te worden. Wftrr rechtmatige grieven worden te- W., mr. Terpstra. Z. Exc. konxiigdó aan, dat het rapport-Rutgers in den loop van 1930 zal verschijnen. Dat het amencL-Rutgers in de zitting van Woensdag zou worden verworpen stond reeds vrijwel vast Van het „debuut" des ministers Terp stra zal de Kamer Dinsdagavond nu juist niet een buitengewoon prettigen indruk hebben geücregen. De bewindsman van de kleine, schrale, weinig-imposante figuur heeft „zijn voorkomen reeds niet mee". Bovendien spreekt de heer Terpstra zeer zacht en met iets-weifelends. Zoo'n „mai- den-speech" kan natuurlijk met dienen als maatstaf ter beoordeeling van de „kansen" eens ministers in de toekomst. Hopen wij dus, dat 't weldra zal „mee vallen"; men' niet bijvoorbeeld eene her haling zal krijgen van het geval-Bertling! Na dit wetteke ging men over tot de Begrooting van Posterijen, T. en T., waar van de bespreking duurde tot het hierbo ven aangeduide, diep-nachtelijke uur. sk De Kamer vatte Dinsdag d© Begrooting aan van het departement van Koloniën. 't Ligt voor de hand, dat daarbij de afd. Curagao ditmaal „het neusje van de zalm" vormde. Om redenen1, welke geen toelich ting behoeven. Ook dit jaar behoeft het Curagaosohe Budget niet bij de wet te worden vast gesteld. Eene andere gelegenheid dan bij Hoofdstuk XI, hier bedoeld, was er dus niet om over „het Curagaosche avontuur" en wat daaraan vastzit te spreken. Hierbij werd de Kamer vergast op de „maid'en-speech" van den liberaal Van Kempen, die in eene knappe, vlotte rede, di© evenals de soc.-demooraat IJzer man, het stuntelige beleid in Curagao gedurende den overval laakte en minister De Graaff verschillend© vragen stelde. Voor den heer Van Kempen was 't nog niet beelemaal vast komen te staan, wie voor het geval te Willemstad d© verant woordelijkheid heeft te dragen. Het antwoord van minister De Graaff op hetgeen Dinsdag 10 en Woensdag 11 December in de Tweede Kamer werd be spiegeld en gevraagd in verband met den overval van Juni j.1. te Willemstad (Cu ragao) had weinig om het lijf. Algemeen was toegegeven, dat het be leid van de autoriteiten in Curagao moei lijk te verdedigen valt. Slechts ir. Fêber, de katholieke afgevaardigde, nam den heer Fruytier, den afgetreden Gouver neur in bescherming. Wees erop, dat met hij, Ir. Fruytier, maar: de Regee ring de „Kortenaer" indertijd heeft terug geroepen uit de West-Indische wateren. Alsook, dat de Gouverneur met de lei ding van de militaire macht te Willem stad zooals die was, d'en aanval van den Venezolaanschen „generaal", die on der valschen naam als 1ste klasse-passa gier het gebiedsdeel had weten binnen te dringen', moeilijk had kunnen pareeren. Minister De Graaff gaf d© geruststel lende verzekering, dat men voor eene her haling van het gebeurde niet behoeft be vreesd te zijn. Alsook: dat alles zal worden beproefd om den toestand in Curagao te verbeteren. Gedane zaken, was overi gens de verzuchting van den bewindsman, nemen geen keer. De Kamer kon weinig anders doen dan in het gebeurde te berusten, op hoop van „zegen Reden voor oneervol ontslag van Gou verneur Fruytier zei de minister van Koloniën nog, was er niet. Dat hij met dank zijn gevraagd ontslag ontving was slechts in overeenstemming met het ge bruik bij het aftreden van zulk een opper- ambtenaar. De Kamer was te halfvijf ure aan het eind der bespreking van Hoofdstuk X. Natuurlijk vroeg ook nu de heer Wijn koop weer hoofdelijke stemming. Edoch, de een-en-vijftig het z g. quorum waren er bijdange-na niet. Daarom kon de begrooting van het de partement van Koloniën eerst in de ver gadering van Donderdag 12 December worden 'goedgekeurd. De Indische Begrooting wordt niet vóór Kerst behandeld. Die van Posterijen, T. en T. was achter den rug, toen de 11de December reeds meer dan twee uren oud was geworden. In den laten middag van Woensdag j.1. is nog gedurende enkele uren bespiegeld over de Begrooting van1 Onderwijs, K. en W. We hebben nu ook nog het Budget van Defensie vóór de borst. Na nog ettelijke uren debats zullen wij de Kerst-limiet bereiken met de Rjjks- begrooting voor Ï930 voorzoover ons Lagerhuis betreft, in veilige haven. Over die laatste Budget-bespiegelingen van het jaar in mijn week-kroniek van 21 December. Mr. ANTONIO. de algemeene wetskennis van den door snee-Nederlander tot een minimum is be perkt, hetgeen echter een logisch gevolg is van de omstandigheid, dat de groote massa van ons volk wei andere dingen aan 't hoofd heeft, dan de bestudeering van de vaderlandsche wetten. Gedurende de laatste twintig jaren za gen wij verscheidene nieuwe wetten het levenslicht aanschouwen, en van al deze wetten, waaronder er zijn die diep in ons volksleven ingrijpen, weet de groote massa zoo goed als niets. Dit is verklaar baar, omdat de Nederlandsche regeering niet op haar programma heeft staan: voorlichting van het volk. Dit gebrek aan voorlichting van over heidswege is voor mij aanleiding een'ar tikel te wijden aan de Ziektewet, die over enkele maanden in werking zal treden, te meer omdat deze wet van groot belang is voor het meerendeel der lezers van dit blad. Ik zou mijn doel voorbijstreven, indien ik hier een volledig exposé zou geven van deze wet, en wil dus volstaan met de aan dacht te vestigen op een aantal punten, welke voor een ieder van belang zijn te weten. De Ziektewet, dan, regelt de toekenning van een uitkeering in geld, gedurende de» tijd, dat een arbeider door ziekte verhin derd is zijn gewonen arbeid te verrichten. Alle arbeiders in loondienst, die minder verdienen dan 50 per week, zijn ver plicht verzekerd. Uitgezonderd zijn arbei ders, werkzaam in dienst van een publiek rechterlijk lichaam (b.v. gemeente, pro vincie, Rijk), alsmede spoorweg-arbeiders. De uitkeering krachtens deze wet be draagt 80 van het dagloon, met dien verstande, dat gedurende de eerste twee dagen na den aanvang der ongeschiktheid tot arbeiden geen uitkeering plaats vindt. In het algemeen zal de uitkeering niet langer voortduren dan over 6 achtereen volgende maanden. Men zal thans vragen van wie de zieke arbeider zijn uitkeering ontvangt Hier voor zijn twee mogelijkheden. De werk gever heeft namelijk de keus zijn arbei ders te verzekeren door middel van den Raad van Arbeid of van een erkende be drijf svereeniging. De laatste is een ver eeniging, welke is opgericht door een of meer centrale werkgevers-organisaties in samenwerking met een of meer arbeiders- va'kcentralen. Sluit de werkgever zich niet aan bij een der bestaande bedrijfs- vereenigiiigen, dan zorgt ambtshalve de Raad van Arbeid voor de, verzekering. De zieke ontvangt dus zijn ziekengeld van een bedrijfsvereeniging of van den Raad van Arbeid. De wetgever heeft dit soort verzekering niet willen onderbrengen bij de bestaande particuliere verzekering-maatschappijen, omdat deze lichamen winst beoogen. Men zou nu kunnen veronderstellen, dat het den arbeider weinig zal uitmaken van wie hij zijn ziekengeld ontvangt, van den Raad van Arbeid of van een bedrijfs vereeniging. Deze vraag is echter voor arbeider en werkgever van beteekenis. Immers zal deze laatste overwegen op welke wijze hij met de minst-mogelijke kosten aan deze wettelijke verplichting zal kunnen voldoen. Ook voor den arbeider is het premie bedrag van belang, omdat do werkgever het recht heeft de helft van d'e betaald premie op het loon van den arbeider in te houden. Vele werkgevers zijn van oordeel, dat zij zich beter bij eene bedrijfsvereeniging kunnen aansluiten, dan deze verzekering onder te brengen bij den Raad van Ar beid, en zij gronden hunne meening op de navolgende overwegingen: dat men als werkgever (hetzij groot-in dustrieel of middenstander) nimmer mag medewerken aan het z.g. „kweeken" van ambtenaren door aan een reeds met werk overbelasten rijksdienst nog meer werk te bezorgen, en dat een particuliere in stelling ongetwijfeld goedkooper zal kun nen werken dan een rijksdienst, vooral nu het maken van winst uitgesloten is; voorts, dat sommige bedrijf svereend- gingen reeds eenige jaren met deze ma terie hebben kennis gemaakt, immers reeds de administratie hebben gevoerd van „vrijwillige" ziekteverzekeringen van verschillende werkgevers-OTgianisaties. Mij is o. a. bekend, dat sedert 1924 een onderlinge ziekte-verzekering bestaat voor den Aardappelen-, Groenten- en Fruit handel. Uit de statistieken van deze in stelling is gebleken, dat de premie over de jaren 1924 tot en met 1928 heeft be dragen gemiddeld 10.75 per 1000 loon, sedert 1 Augustus 1920, voor het treffen van de noodige voorbereidingen. De artikelen 48 en 124 blijven voor- looplg buiten werking, daar deze betrek king hebben op de nog niet tot stand ge komen Ziekenfonds-wet. J. W. B. AMSTERDAMSCHE BRIEVEN. De OnafhankeHJken afhankeiqt. Kringmisère. Het dubbele aangezicht van den geest des Hjds. Vaderlijke vermaning. Het gebeurt niet alleen ln de maatschap pelijke, de politieke wereld, dat men in den aanvang, in den opgang der jeugd jaren, zich uiterst links, uiterst revolu tionair, uiterst onafhankelijk van alle be staande invloeden en machten gevoelt en naar dat gevoelen handelt om dan later, als men e©nigen tijd heeft meegeloop en, geleidelijk en allengs sneller naar rechts, naar"aanpassing op te schuiven.... Het gebeurt ook in de kunstwereld: wat zich daar in den l-jgkm© dikwijls, zoowel als individu dan wel als organisatie als zoo veel mogelijk los van traditie en bestaande gewoonten voordoet, ziet men op een ge geven moment ook dikwijls z'n draai ne men1 en knipoogen en' buigen tegen wat eertijds roode doek was! Zoo is het nog niet zoo heel veel jaren geleden, dat een aantal jeugdige schilders, die in eigen oog bij uitstek „de" modernen waren, zich vereenigden in' een1 organi satie, die zij de Onafhankelijken noemden, wijl zij er verder de brin aan gaven afhan kelijk te zijui van jury's, die over de toe lating van hun stukken op een' tentoon stelling beslisten of van andpre „mach ten", die hen verhinderden zioh in hun werk vrij uit te leven en dat werk vrij, zonder eenige censuur, onder oogen van het publiek te brengen. Zij begonnen in een eigen houten gebouw aan den Amstel- veenschen weg, destijds geheel aan den buitenrand der stad waar de onafhanke lijkheid zioh dan, behalve in de doeken, die voor een deel, niet alleen van verf, maar ook van opgeplakte steentjes, stukjes krant, steenkool en andere ingrediënten voorzien waren uitte in knokpartijtjes met verslaggevers en onderling gekrakeel. Geleidelijk echter is ook de Onafhamke- lijkeni, zoowel letterlijk als figuurlijk weer van den buitensten rand dier samenleving teruggekeerd tot in' het centrum: haar ex posities kwamen in het Stedelijk Museum en andere meer gewone plaatsen en ook het werk werd veel gewoner. Wèl bleef ie vereeniging tot nu toe jury-vrij en be hoefden de leden, eenmaal als lid aange nomen, niet voor een weigering bevreesd te zijn, maar zij schaart zich thans toch gelaten en als van een wild leven be keerde zuster naast de oudere schild ers- vereenigingen, zooals Anti Lucas e. d. Zij, die eenmaal geen „erkenning" van noode bad en ook niet verlangde, heeft zioh zelfs dezer dagen' opgeworpen als woordvoerster der erkende vereenigingen en den betrokken Minister, middels een adres, kond gedaan boe men in den ver volge de rijks- en gemeentetentoonstellin- gem, hier te lande of in het buitenland te houden, zou kunnen verbeteren en meer een spiegel doen zijn van de verschillende stroomingen, die in de hedendaagsche vaderlandsche schilderswereld te bekennen valleji. Voorgesteld wordt dan o. a., dat die erkende vereenigingen jaarlijks aan den minister een lijst zullen zenden van haar werkende leden, benevens opgave van die •„•leden welke tot deelname aan genoemde tentoonstellingen zullen worden uitge- noodigd". De keuze van deze uitverkore nen zal voornamelijk ter verantwoording komen van een werkcomité, samen te stel len door die erkende vereenigingen. Komt, vraagt de buitenstaander,, die altijd wat sympathie had voor die Onafhanke lijken, die 't hem nu eens anders, op vrijere onafhankelijke wijze zouden lap pen, komt zoodoende de oorspronkelijk verdoemde jury, die men eerst door de voordeur met veel ophef verwijderd had, niet- langs de achterdeur van dit werk comité weer binnen, vergezeld nog wel van een uitvoerend oomité, waarin dan ook nog rijks- en gemeente-censors zullen zitting hebben? De grondfout, zoo er in dezen al van een fout mag gesproken worden, zit 'm natuurlijk niiet in deze speciale groep kun stenaars, maar eenvoudig in het feit, dat de kunstenaar zich in wezen steeds onaf hankelijk voelt en aan den anderen kant zich toch genoodzaakt ziet of behoefte heeft die onafhankelijkheid ingeor- ganiseerden vorm (wat vanzelfafhan kelijkheid beteekent!) te handhaven en te verdedigen tegenover de buitenwereld. Ook het gezelligheids-leven der artisten van allerlei pluimage leidt onder dit euvel. Daarin, in dat leven, willen zij eerst recht vrij, onafhankelijk zijn en toch komen zij er ook daar toe zich steeds weer te ver eenigen. Een wonderlijk, bij voorbaat eigenlijk altijd weer tot mislukken veroor deeld pogenZoodets als de poging een aantal mensohenetende Dajakkers in een vegetarisch hótel en restaurant te willen den en wie niet Om te beginnen vindt een artist zijn zoogenaamde collega nooit een werkelijk artist, en ten tweede: wie is er, in deze moderne tijden van radio, taalles per grarniofoon, professoren, die in de krant populaire colleges geven, enz., enz., tenslotte geen „intellectueel"? Schift u dan' maar eens het kaf van het koren onder de zich aanmeldende candi- daten voor een vereeniging als De Kring. Hebben we langzamerhand op kunst- zoo wel als op elk ander gebied hard behoefte aan een.vereeniging, die zioh ten doel stelt elke vorming van weer een nieuwe vereeniging te bestrijden?. Maar laat ons niet onbillijk zijn en den geest des tijds, waar hij inderdaad door middel van zijn organisatie en reglemen- teerings-stokpaardje iets goeds bereikt, alle tof geven, die hem toekomt En zoo komt dit hem toe inzake de hoofdstede lijke alastrim-bestrijdiiïg, die, al blijft waakzaamheid ook nu nog geboden, vol komen geslaagd mag heeten en die ons voor een- epidemie gespaard heeft. De geest des tijds sprak in dit geval door dr. Heijermans en zijn geneeskundige dienst-organisatie, die dan ook per procu ratie den lof, dezer dagen ook in den raad tot uiting gekomen, mag incasseeren. Gaarne 'had men er, 'gezien het goede re sultaat de extra 40.000 gulden, die werd aangevraagd om de gemaakte kosten te dekken, voor over. Hoe gering, niettegenstaande bewe ringen van tegendeel door vaccinatiebe strijders, het gevaar voor encephalitis, oftewel hersenontsteking na inenting is, blijkt wel uit de thans voor Amsterdam bekend gegeven cijfers. Op de 21000 kin deren en 300.000 volwassenen die werden ingeënt en her-ingeënt, kwamen slechts iwee gevallen van dit gevreesde gevolg voor; het eene geval is reeds genezen ont slagen, het andere vertrekt binnen enkele dagen geheel normaal weer uit het zieken huis. Gezien deze feiten kan men in den vervolge moeilijk meer het inenten be strijden met het argument „gevaar voor encephalitis". waarbij moet worden aangeteekend, dat de onder-brengen. Waarmede niet gezegd is uitkeering 70 van het loon bedroeg, „t artisten menschenetende Dajakkers gedurende ten hoogste 3 achtereenvolgen- z^'n' Vergelijkingen gaan nooit heelemaal de maanden. °P' Met De Kring, onze hoofdstedelijke Nog dient de aandacht erop gevestigd, vereeniging van artisten en intellectuee- dat men, ingeval van verzekering bij den ('<)ein we hier nq evenwel al jaren aoh- Raad van Arbeid, verplicht is alle arbei- tereen zulk een poging. Steeds weer kwijnt ders met namen te noemen, terwijl bij de zaak en sterft bijna, om dan1 weer, bedrijfsvereenigingen slechts behoeft te met het verkrijgen van weer een nieuw worden opgegeven het totaal bedrag der lokaal, waar men onderling desgewenscht jaar-loonen, Het zou mij te ver voeren nog meer dere verschilpunten tusschen verzekering bij een Raad van Arbeid en een bedrijfs vereeniging op te sommen; n.1. zijn de bovenstaande het overwegen ten volle waard. Rest mij nog te vermelden, dat de Ziek tewet in werking is getreden op 1 Augus tus 1929, behalve voor wat betreft de arti kelen 21, 48, 78, 79 en 124, en dat de arti kelen 21, 78 en 79 op 1 Maart 1930 in wer king zullen treden. Dat wil zeggen, dat de ziekengelduitkeeringen en de premie betaling aanvangen op 1 Maart 1930, ter wijl overigens de wet reeds van kracht is tot het ochtendkrieken bijeen kan zijn, e weer een nieuw bestuur, tijdelijk op te leven. Het laatste jaar was men te land gekomen in den kelder van 't Rembrandt- theater, eertijds bij uitgaand Amsterdam en1 niet minder bij de uitgaande provincie hek-end als „De KuiT'. Maar ook daar moet men thans weer uit en de zooveelste pe riode van dakloos rondzwerven begint. Maar al was dit onderdak-probleem'er ook niet telkenmaal, dan nog zou het steeds weer met gaan uit de zeer simpele over weging dat nooit, welke reglementen men ook opstelt, welke toelatingscommissi<3 men ook benoemt, zal zijn uit te maken wie nu eigenlijk gerechtigd is lid te wor- Die geest des tiids vertoont overigens naar al te dikwijls een tweeledig aange- doht. Het eene aangezicht werd deze week in den raad, bij wijze van feestelijk mom bakkes, voorgedaan door den heer Gulden, iie weer een® een van zijn pleidooien hield /oor „brighter Amsterdam". Meer licht, meer leven, meer leut verlangde hij /oor de hoofdstad vooral 's avonds. Wat ?en dooie boel is me dat, aldus meende hjj, voor eenhoofdstad, waar ieder landgenoot, wilde het goed zijn, zoo nu en dan eens een dagje, en vooral een avondje min of meer feestelijk gestemd moest kunnen uitgaanMaar 't gaat achter-, inplaats van vooruit, zeide hy en bewees met de statistiek in' de hand, dat het aantal landgenooten dat hier minstens ééns per jaar een nacht overblijft, niet toe-, maar afneemt. Zijn kreet echter om ook wat dansvergunningen tot 1 uur 's nachts en om wat minder gereglem^nteer, bleef een stem in de woestijn, vooral toen de bur gemeester kwam verklaren, dat er nog nooit een aanvraag van de betrokken dansvergunning-houders was binnenge komen om de beenen tót een uur na mid dernacht van den vloer te mogen houden. Meer succes hadden degenen, die zich het andere aangezicht van meegenoemden geest tot tijdelijk masker hadden gekozen en die pleitten voor meer rust en minder lawaai.... Naast de reeds in de politie verordening opgenomen, maar niet zee. afdoende afweer-middelen tegen bet euvel van de lawaai-makende haven- en straat venters, kregen zij er nu ook een veror dening door tegen het derde lawaai-ma kende euvel: de radio. Zoo is bet in den vervolge verboden „door middel van een muziekinstrument of van een toesiel, be stemd tot het hoorbaar maken van muziek of van de menscheljjke stem, hetzij in de buitenlucht, hetzij in een afgesloten ruimte, voor de omgeving hinderlijk ge'uid te maken". Wat dan wederom een van die wonderlijk-gewrongen officieele verbods- lormule is, waar men in de praktijk wei nig of niets mee zal kunnen aanvangen! Hoe moet men, laat ons alleen maar dit noemen, beoordeelen wat nu eigen lijk een „voor de omgeving hinderlijk ge- i'8? Moet dat uitsluitend afhangen van den graad van gevoeligheid die oor en zenuwstelsel van den een of anderen agent bezitten?.... De agenten en de overige leden van het politiecorps zijn deze week in den raad ook nog even over den tong gegaan. Er waren bezorgde leden die meenden dat onze veiligheid met de 1500 agenten, die hier voor straat-contróle over drie ploegen verdeeld, beschikbaar zijn, niet meer vol doende verzekerd is. De balanceerende en vertrouwen wekkende woorden van den burgervader wierpen echter olie op de golven- der bevreesden. En de meerderheid was dan ook wèl overtuigd dat onze „be waking minstens evengoed, zoo niet be ter is dan in1 andere steden van dezelfde grootte. Tenslotte sprak in deze 29ste begroo- tmgs-vergadering de burgemeester ook nog een vaderlijk vermanend woord, aanmanend tot „spoed" ©n tot woordkarig heid, opdat Vrijdag a.s. de „begrooting" af zal komen. Hij dreigde zelfs even met vergaderen op Maandag. En voor dezen stok achter de deur bleken de vroede va deren nogal bevreesd, zoodat de „verma ning wel helpen zal en dat vóór de Kerstvacantie de eindpaal bereikt zullen hebben. iaarJAAnnn éifwt Jvzxf AmVi.+ a'nvlilrTn'Alr/v» Li* i

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1929 | | pagina 2