ONVERSCHILLIG
f 15, 20, 25, 30, 35, 40, 45, 50,
55, 60, 65.°° en hooger
MtfTl
ERMAN HYPELS
SAM EN ZIJN SCHAT
OP EN ON! HET BINNENHOF.
FE UILLETON
welk model CJ verlangt, of
welke kleur Cl werischiof
welke maat (J heeft,
bij ONS slaagt CJ zeker}
Onze fopteepfng te 200 groot
dat wfj tei elk opzicht aan alle
gestelde efecha kunneq voldoen,
bovendien zijn onze ppyzenzoo
als bekend, steeds de laagste.
Mr', De Wilde, de Ilungsohe antl-revolu-
Ingezonden.
3?j5L-la de stKffldl nog met een kere"
{Wordt vervolgd).
■iiti urn
Vitkkieaiiki
Den Haag, 22 MeL
Lang mmer-recès. Van de ,L V. K. O. Al te optimistisch! -
De wijziging der Gemeente-wet Vreemde redtneering.
't staat nu wel vast, dat de Tweede Ka
mer na Pinksteren behoudens zeer bui
tengewone omstandigheden in 1930
niet in openbare zitting zal terugkeer en
vóór den sluitingsdag in September,
den vermaarden Zaterdag, als wanneer
mini at Ar Ruys de B eerenbro uck zyn tocht
zal hebben te maken van koninklijk paleis
naar Binnenhof, vice-versa, met het be
kende doel Als „finale" krijgen we dan
de interpellatie-Boon over de beslissing
van minister Reymer t, o. der yerdeeling
van den Radio-Zendtijd. De A.\ .R.O. en
wig haar miskend achten laten niets on
beproefd om een uitspraak van het Par
lement te verkrijgen, waarmee dan de
Regeering rekening zou moeten houden.
Er zijn sommigen misschien: velen,
in den lande, die zich in ernst voorstellen*
dat deze actie door succes zal worden be
kroond.
Ik onthoud mij hier van eerug oordeel
over de kwesties, welke 't hier betreft.
Wel waarschuw ik tegen al te optimis
tische bespiegelingen omtrent den te
wachten loop der dingen in deze. Men
heeft hier te doen met een „res judicate
een gedane zaak, welke dus „geen
keer zal nemen". Natuurlijk heeft men
zich voor te bereiden op enkele extra-
warme uren in ons Lagerhuis. Dat er geen
meerderheid zal worden gevonden voor
iets als een „afkeurend votum" of een
„zeer duidelijke vingerwijzing", hoe
men 't noemen wil, het behoeft immers
geen toelichting!
Noch de actie tegen de beslissing inzake
de zendtijd-verdeeling noch die, welke
thans in gang is en beoogt: de verwerping
door de Eerste Kamer van het ontwerp-
Winkelsluiting zal iets baten. Wat niet
belet, dat beide ^bewegingen" bij de eerst
volgende Kamerverkiezingen dus in
1933 weer uit bet „kiezerij-arsenaal"
zullen worden te-voorschijn gebaald, ten
einde dan als kostelijke „machines de
guerre", wapen, ter bekamping van den
politieken vijand te worden gebruikt.
De Tweede Kamer zal dus dit jaar van
een groot zomer-recès kunnen genieten.
Om in bet seizoen 1930—'31 de „schaê in
te balen".... Men verzekert, dat de na-
jaars-campagne zeer vroeg zal beginnen,
terwijl de Kamer genoopt zal zijn, ook
kort na Kerst de werkzaamheden te her
vatten. Vooral het Departem. van Arbeid,
H. en N. zal ervoor zorgen, dat de hoog
edelgestrenge dames en beeren volop
„wetgevende bezigheid zullen vinden....
Met groote bedachtzaamheid en in het
trage „tempo", dat eene Kamer zich kan
veroorloven, die over rijkdom aan tijd be
schikt, werd bet ontwerp tot wijziging van
de Gemeentewet verder behandeld. Ik zou
voor de bijzonderheden gevoegelijk naar
uwe verslagen kunnen verwijzen.
Slechts enkele kantteekeningen.
Vrijwel de geheele zitting van Donder
dag 15 Mei jX wexd ingenomen door de
bespreking der kwesties van de verant
woordelijkheid van B. en W. tegenover
den Gemeenteraad.
Over de amendementen-Marchaint zal ik
het niet hebben. Ze zijn weet men
van de parlementaire vlakte verdwenen.
Deels via de intrekking en voor 't verdere
door verwerping. De kwestie is ongetwij
feld zeer belangrijk, biedt „dankbare
stof" voor een proefschrift, te scheppen
door doctorandus in de Staatswetenschap.
Men dient haar te ontwijken dagblad-
leotuur leverend of wel: zeer uitvoerig
uit te pluizen. Dit laatste zal de Redactie
vermoedelijk i. c. niet verlangen of wen-
echen.
Na uren-lange discussie kwam mr. Oud,
de adjunct-leider van de vrüjz.-demo-
cratische Kamerclub bij ontstentenis
van mr. Marohant, met een rauwelijks
in bet debat geworpen amendement. Ge
lukkig is 't gebruik geworden om voor
Uit bet Engelach
door
P. G. WODEHOUSE.
12)'
Er waren niet oever-matig veel klanten.
Eigenlijk maar drie. Een man in uniform,
die blijkbaar de straten had geveegd en
nog twee beeren, die niets te doen sche
nen te hebben. Ze leunden genoeglijk
tegen de toonbank en aten harde eieren.
Sam keek hen minachtend aan. Dit was
was nu weer een vorm van een zelfzuch
tig epicurisme, dat de kanker was, die
keizerrijken aanvrat. En toen de man in
uniform genoeg had van eieren en waar
achtig nog zoo gulzig was om een stuk
koek met karwij te begeeren, bad hij een
gevoel alsof hij de bacbanaliën bij woonde,
die aan den val van Babyion voorafgin
gen. Met glinsterende oogen kwam bij
een stap naderbij en werd zoo in staat
gesteld om het gesprek tusschen deze
Sybarieten af te luisteren.
Zooals alle klanten van koffiestalletjes
hadden ze het over de koninklijke familie,
en gedurende korten tijd scheen het, dat
er een absolute harmonie tusschen de gas
ten zou blijven heerschen. Toen waagde
de man in uniform zich aan de bewering,
dat de Hertog van York een snor bad en
de leegloopende heeren schaarden zich
eensgezind om de opopsitle.
„Hij het geen snor," zei de een.
„'t Lijkt er niet naar," meende de ander
stellen van diepgaande strekking aldus
aanhangig te maken, dat Regeering en
Kamer behoorlijk tijd hebben, ze te
overzien. Donderdag jJ. kwam dr. Nolens
nog eens protesteeren tegen het overhaast-
indienen van voorstellen, waarover men
onmogelijk kan beslissen zonder rustig
wikken en wegen. De Kamer bleek de
juistheid van dezen wenk te erkennen.
Zeer lang is bespiegeld ook over
een amendement van den Vrijheidsbond er
dr. Vos, strekkend om te handhaven de
commissie uit de ingezetenen van, gemeen
ten, wanneer er voorstellen zijn gedaan
tot grenswijziging of samenvoeging. Ten
slotte vroeg en verkreeg de heer Vos ver
lof, zijn voorstel nog eens rustig te be-
kjjkfvn.
Vrijdag 16 Mei ware misschien beter
uitgeschakeld geweest van openbare ver
gadering der Kamer. Toen werd het stof
felijk overschot van den grooten sociaal-
democratischen staatsman Troelstra ter-
aarde besteld. Natuurlijk was de geheele
fractie der SHJl.P. afwezig. Terwijl.—
weet men ook verschillende leden van
andere fractiën zich naar den doodenakker
hadden hegeven om een laatste hulde te
brengen aan de nagedachtenis van den
diep-betreurden oud-collega. Er kon dies
in de Kamer niet gestemd worden zonder
dat het ontbreken van het „quorum",
het minimum van 51 zou zijn gebleken.
Bovendien was ook mr. Van den Bergh,
de soc.-democraat, absent. Hij, eerste-
onderteekenaar van een reeks amende
menten op het ontwarp-Gemeentewet,
riskeerde aldus, dat in zijn afwezigheid
over zijn voorstellen door de Kamer zou
worden beslist? Waar de reden dier
absentie volkomen verklaarbaar was, ont
hield de Kamer zich van het aanvatten
ervan.
Doch een en ander berokkende, dat men
het debat op dien 16en Mei eigenlijk moei
zaam voortsleepte zonder wezenlijke vor
deringen te maken.
Tot een beslissing over het hierboven
aangeduide voorstel-dr. Vos betreffende
den „dubbelen Raad" bij voorstellen van
annexatie of grenswijziging kwam 't ook
den 16en niet.
Uitermate-gerekte beschouwingen wer
den gevoerd over het nieuwe art 135 Ge
meentewet, door minister Ruys voorge
dragen, en luidend: „De Raad maakt
de verordeningen, die hij in het belang
van de gemeente noodig oordeelt".
Terwijl het thans van kracht zijnd arti
kel luidt: „Aan den Raad behoort het
maken van de verordeningen, die in het
belang der openbare orde, zedelijkheid en
gezondheid worden vereischt en van an
dere 'betreffende de huishouding der ge
meente."
Van alle kanten werd het ontwerp-art.
135 bestreden, 't Onttrekken aan het toet-
singsrecht van den rechter vond zeer ern
stige bezwaren in de Kamer.
Er was slechts één afgevaardigde, die
in het krijt trad voor het Regeerings-
voorstel. En wel, de oud-minister mr.
Aalberse.
En dit nu bracht minister Ruys de Bee-
renbrouck ertoe te verklaren, dat Z. Exc.
op het punt had gestaan het artikel terug
te nemen, maar dit zou nalaten, nu mr.
Aalberse 't in verdediging had genomen!
De minister heeft verduidelijkte hjj,
dusdanigen eerbied voor de Kamer en
voor het recht van ieder harer leden om
ten volle van zijn of haar inzicht te doen
blijken, dat Z. Exc. er niet toe kon ge
raken om mr. Aalberse door het terug
nemen van het artikel, te beletten zijn
„voor!" te laten hooren.
Mag, zal menigeen vragen, dan
een minister zijn eigen opinie niet plaat
sen en doen gelden tegenover die van een
Volksvertegenwoordiger?
Werd 't niet steeds als iets zeer-gewoons
beschouwd, en volkomen terecht im
JU
HEEREN-en KINDERKLECDING'MACAZUNEN
„Hoe," informeerde de eerste leegloo
pende heer, „heb je het in je stommen
kop gekregen, dat hij een «nor zou heb
ben?"
„Hij heeft een tandenborstel-snor,"
zeide de man in uniform ferm,
„Je zegt, dat hij, een tandenborst elsnor
heeft?"
„Ja, een tandenborstelsnor."
„Nou," zeide de leider der oppositie,
imet de houding van iemand, die bij een
kruisverhoor een getuige vernuftig in de
val heeft gelokt. „Daar heb je het nou mis.
Want hij heeft geen tandenborstelsnor."
Het scheen Sam toe, dat een beetje
handige diplomatie nu zijn belang zou
zijn. Hij had niet het genoegen oin den
hertog te kennen, en was dus niet in staat
om als deskundige op te treden, maar hij
besloot toch den man in uniform te steu
nen. De welwillendheid van iemand van
diens redenaarstalent was niet te ver
smaden. In een oogenblik van overdreven
optimisme scheen het hem toe, dat een
hard gekookt ei en een kop koffie de ge
ringste belooning was, die een eerlijk
supporter kon verwachten. Hij trad naar
voren in het licht van een olielamp en
sprak met groote beslistheid.
„Deze heer heeft gelijk," zeide hij. „De
hertog van York heeft een kort geknipt
^snorretje."
Deze interruptie viel te midden der drie
debaters als een bom. Ze werkte op hen,
precies zooals die ongevraagde meening
van een jong en nieuw lid op een groep
bisschoppen en generaals in de rookka
mer van de Athenaeum Club. Een oogen
blik heerachte er een afkeurend stil
zwijgen, toen sprak de man in uniform.
„Waar steek jij je leeljjken vetten kop
in?" vroeg hij koeltjes.
Shakeapeare, die te veel wist o» rioh
mers!, als de Regeering, begrijpend dat
de oppositie tegen eenig voorstel in de
Kamer over een geweldige meerderheid
kon beschikken, voorkeur gaf aan in
trekking boven verwerping?.... Heeft
ooit iemand in zulk terugnemen verkor
ting van de rechten van een afgevaardigde
gezien?....
't Is een zonderlingn redeneering, welke
minister Ruys er den 16en Mei toe bracht,
zijn art. 135 Gemeentewet te handhaven!
Tot de „onbegrijpelijkheden" van het
geval behoort ook nog, dat 'blijkens het
Voorl. Verslag het bewuste, zoo hevig
aangevallen artikel, in de afdeelingen
„algemeen werd toegejuicht"!?....
In de zitting van Dinsdag 20 Mei j.1. is
het artikel ter-aarde besteld met 4239.
Toen bleek de minderheid, welke 't toch
wilde steunen, veel gxobter dan de dis
cussie had doen vermoeden.
Elf katholieken onder wie dr. Nolens,
de vrijz.- en soc.-democraten, alsmede de
heeren Wijnkoop en Floris Vos schon
ken er hun stem aan.
En eindelijk viel den 20en de beslissing
over het voorstel-dr. Vos tot behoud van
den „dubbelen Raad". 'Het is aangenomen
met 5231.
Mejuffr. Westerman beleefde succes
met haar amendement, strekkend om de
vrouw benoembaar te maken tot ambte
naar van den 'burgerlijken stand.
't Is Dinsdag zonder stemming goedge
keurd 1
Een beslissing, welke niet kon uitblij
ven nadat de meerderheid der Kamer den
weg gebaand had voor de vrouw tot de
ambten van burgemeester en van gemeen
tesecretaris.
Maar de anti-feminist mr. Beumer kon
't toch van zich verkrijgen, mej. Wester
man te doen zegevieren zonder dat hij
even 'had „aangestipt", dat hij en zijne
anti-revolutionnaire vrienden ook tegen
dit voorstel zijn en blijven.
Telkens werden minister Ruys neder
laagjes toegebracht bij het wetsontwerp.
En met althans uiterlijke opgewekt
heid bleef Z. Exc. de taak der verdediging
van het wetsvoorstel vervullen.
Dat heeft geduurd tot in den namiddag
van Woensdag 21 Mei, toen de Tweede
Kamer de behandeling van het wetsont
werp tot wijziging der Gemeentewet ach
ter den rug had.
De eindstemming is bepaald op Dinsdag
a.s. 27 MeL
Zooals de zaken nu staan, verrassin
gen blijven steeds mogelijk, maar weinig
waarschijnlijk, gaat het Lagerhuis reeds
op Woensdag a.s. 28 Mei met zomer-recès.
Over dezen laatsten dag, aan de wijzi
ging der Gemeentewet door de Tweede
Kamer gewijd, noteer ik nog, dat zon
der stemming en met instemming van mi
nister Ruys de Beerenbrouck, werd
goedgekeurd een soc.-democratisch amen
dement, de strekking hebbend om in som
mige gevallen de mogelijkheid te openen,
de uitvoering van bepalingen, in Raads
besluiten vervat, op te dragen aan ge
meente-ambtenaren. De heer Ter Laan
wilde, dat de politie-beambten niet door
den 'burgemeester, maar door den Raad
zullen worden benoemd.
Daartegen is Woensdag j.1. door mr. De
Wilde aangevoerd, dat de burgemeester
als hoofd der politie een zeer verantwoor
delijke taak heeft te vervullen, waarin
hy niet door derden mag worden bemoei
lijkt.
De katholiek Guit steunde het soc.-de-
mocratische voorstel, hij was de eenige
van zijn fractie, die het steunde bij de
stemming, en betoogde, dat de Raad
invloed moet hebben op de reohtspositie
van het personeel, vooral inzake het ge
organiseerd overleg en het scheidsgerecht.
Met 50—18 verwierp de Kamer den 21 en
j.1. 'het amend.-Ter Laan.
Evenzeer leed de soc.-democratische af
gevaardigde nederlaag met zijn voorstel
(3823), strekkend om in politie-aan-
gelegenheden den burgemeester verent-
woording op te leggen tegenover den
Raad Desnoods in comité-generaal,
tlonnalre wethouder, onderstreepte, dat de
burgemeester als hoofd der politie zijn,
gezag aan de Kroon ontleent. Een soort
van Parlement is de gemeenteraad niet.
Voor wat er verder nog over het slot der
bespreking van het ontwerp tot wijziging
van de Gemeentewet valt te vermelden,
kan ik naar uw verslag verwijzen.
Sterk was ook nu de houding van den
minister niet. Wei gaf Z. Exc. blijk van
sympathieken zin tot samenwerking met
de Kamer. Dat het ontwerp den 27en zal
worden goedgekeurd, staat wel vast.
In de zitting van Donderdag 22 Mei
moest minister Verschuur aan de groene
tafel verschijnen voor de verdediging der
ontwerpen wijziging der Ongevallenwet-
1921 en wijziging der Land- en Tuinbouw-
ongevallenwet-1922. Reeds begint de ver
maarde recès-stemming voorscherp-op.
merkenden waarneembaar te worden!
Mr. ANTONIO.
i ooit te verbazen over des menschen on
dankbaarheid, zou deze laatste getuigenis
waarschijnlijk met groote kalante geac
cepteerd hebben'. Het bracht Sam abso
luut van de wijs. Wat onvriendelijkheid
van de zijde der twee leegloopende hee
ren had hjji verwacht, maar dat zijn mee
gevoel en steun op deze wijze door den
man in uniform zou ontvangen worden,
was eenvoudig verbijsterendl Het scheen
dezen nacht wel zijn noodlot om het mis
noegen van menschen in uniform op te
wekken.
„Ja," stemde de leider der oppositie toe,
„Wie het je wat gevraagd?"
„Steekt zijn smerigen neus er in!" min
achtte de man in uniform.
Alle drie de deelnemers aan het souper
keken hem met duidelijke afkeuring aan.
De eigenaar van het stalletje, een stille,
bedaarde man, zeide niets: maar ook hij
wierp een killen blik in Sam's richting.
Er scheen iets te dreigen.
„Ik zeide alleen.begon Sam»
„En wie vroeg je wat," gaf de man ln
uniform terug.
De toestand werd moeilijk. Op dit be
slissende oogenblik echter klonk er een
geratel', een geluid van remmen en een
taxi hield stil bij den trottoirrand en de
lieer Willoughby Braddock sprong er uit.
„Een kop koffie", merkte de heer Brad
dock verklarend in het algemeen op.
HOOFDSTUK VL
Een vriend in nood.
Het is niet gemakkelijk te schrijven
over de hoogtepunten van het leven. De
banale verteller, wier gaven meer liggen
in de richting van gebeurtenissen ver-
meidien, zonder ze te ontleden, wordt er
door van streek gebracht Om nu te zeg
gen, dat Sam Shotter verlicht was door
het plotseling w.eder-verschijnen van zijn
ouden vriend, zou werkelijk een te zwakke
omschrijving zijn. Het is echter moeilijk
woorden te vinden, die bij dit geval pas
sen. Mischien is het maar het eenvou
digste te zeggen, dat zijn gevoel het
meeste overeenkwam met het gevoel, dat
een garnizoen heeft op een film, als het
door wilden belegerd wordt in de aller
laatste acte van zoo'n prachtding, als er
op het witte doek verschijnt: [jloera.
Daar zijn de Amerikaansche Jantjes!"
En bijna verstikt door zijn overgroote
vreugde kwam onmiddellijk de gedachte
by hem op, dat hij die visoh nu voorgoed
aan den haak moest slaan.
„Zeg eens", zeide de heer Braddock
die zich bewust werd, dat een hand dé
mouw van zijn jas vastgreep.
„Beste Brad, oude jongen,'"' zeide Sam.
„Ik ben het inwiar.
„Wie?"
„Wie ben je?"
„Sam Shotter."
wDie bij mij op school was?"
„Ja*
„Ja, maar dat ben je," zeide de heer
Braddock nu geheel overtuigd. Hij legde
do grootste vreugde over deze herinne
ring aan den dag.
„Allergekste samenloop van omstandig-
td jj' allerzonderlingst", zeide
1 raddock, terwijl hij Sam hartelijk in zijn
schouder kneep. „Een uurtje geleden
„Waarachtig Brad, ouwe jongen?"
„Ja, afschuwelijke kerel. Ik ii0D tegen
hem op, hè en hij draaide zich om en het
«er*, vat hj rei TO: Sm
Den Burg, Texel, 20 Mei '80.
Mijnheer de Redacteur.
Beleefd verzoek ik een plaatsje voor
onderstaande, dit ter rechtzetting van het
geschrevene onder „Zeemacht"-nleuw» in
uw blad van Dinsdag.
Zooals de Z.-verslaggever schreef, was
de verhouding der spelers onderling goed,
maar dat door Z. de scheidsrechter steeds
werd becritiseerd en elke beslissing werd
tegengesproken, zoodat hij het juist moest
verstaan, demonstreert m. i. duidelijk, dat
hun sportieve opvattingen nu juist niet
zoo heel hoog stonden. Toen de scheids
rechter een buitenspeldoelpunt voor T,
annuleerde, had hij zeker juist gezien ten
minste, hoorbare protesten bleven uit, dat,
alhoewel het eenige malen een T.-inworp
moest rijn* toch door Z. zou worden inge-
gooid, en de scheidsrechter juist liet in
gooien; dat bij sportieve menschen wan
neer dat noodig is zelf al wordt gezegd of
het een corner is, hetgeen Z. naliet, daar
wordt niet over gesproken. Toch waren
deze vriendelijkheden voor den scheid»,
rechter aanleiding den Z.-aanvoerder op
te dragen, dat hij er voor moest zorgen,
dat op- of aanmerkingen moesten worden
nagelaten, daar hij anders den wedstrijd
zou eindigen. Toen tenslotte een doelpunt
in buitenspelpositie gemaakt, werd ge
annuleerd, werden hevige protesten naar
den arbiter geslingerd en, om den lieven
vrede wille, besloot deze dan ook maar dit
doelpunt bij wijze van cadeautje toe te
kennen, hetgeen één der Z.-spelers, die
intusschen met groote stappen was komen
aanstormen, besloot met: „O, dat dacht ik
ook". Toen was de maat vol en de scheids
rechter floot af als protest tegen de onge
manierde uitingen van menschen van wie
men mag verwachten, dat ze zich weten
te beheerschen.
Nadat den Z.-aanvoerder, op diens
vraag, was duidelijk gemaakt, dat het zóó
niet langer ging en hij z'n excuus had
aangeboden, werd de wedstrijd op verzoek
der beide captains uitgespeeld.
Wat verder over het Texelsch publiek
'wordt geschreven, nemen we niet au se-
rieux. We zijn in Den Helder genoeg be
kend, dus commentaar overbodig.
Dat het bestuur van Zeemacht zich wel
zal bedenken, alvorens zij een van haar
elftallen naar T. zal zenden, heeft zij gelijk
in, want, de aanvoerder uitgesloten, kan
hier van een sportief stel menschen niet
worden gesproken en het zijn juist goede
sportman, die de voetbalgemeenschap, en
dus ook de S.V. Texel, noodig heeft
Met vriendelijken dank voor plaatsing,
verblijf ik,
Hoogachtend,
D. DAPPER,
Den Burg, Texel.
ter ook?" En hij vertelde (mij allerlei bij
zonderheden over je allerlei leuke
dingen, zèg. Ik weet ze nou niet oneer, hé,
maar je begrijpt me wel."
„Ik kan je best volgen, Brad. Waar heb
je je hoed gelaten?"
Een trek van verlichting kwam crp Wil
loughby BraddocVs gelaat
>3eb jij (mijn hoed? Waar is die dan?"
„Ik heb je hoed niet!"
„En je zei, dat je mijn hoed hadt
„Weineen."
„O," zeide de heer Braddock teleurge-
steld. „Laten we dan maar een kop koffie
gaan drinken."
Saan Shotter kwam achter de toonbank
met het gevoel van een reiziger, die na
lange^omzwervingen, na lang naar het
beloofde land getuurd te hebben, einde
lijk thuiskomt. De twee leegloopende hee-
ren waren in de duisternis verdwenen*
maar de anftn in uniform bleef met een
zekeren bravoure koek eten.
H«">f vriend van je, Baan?" vroeg
„Waarachtig niet," zeide (Saan vol af-
schuw. „Verbeeld je, hü denkt, dat de
heeft^ Vön een tandenborstelsnoï
afkeer501* 26100 de heer Eraddook vo!
„Heusoh waar."
»Wat een stomme ezeL*
Wvt£ï"eena wi(* °p
"k®*®11 we maar niet meer op hom let-
meende de heer Braddock vertrou-
'yk op zeer luiden toon.
